|
ΟΔΟΣ 14.5.2015 | 788 |
Αγαπητή ΟΔΟΣ,
Πολύ το χαίρομαι που εδώ και 3,5 μήνες (μου) φαίνεται ότι λύθηκαν όλα –μα όλα- τα προβλήματα του τόπου. Θα πρόκειται περί θαύματος. Ούτε συμπολίτες μας πεινούν ή δυστυχούν στην Καστοριά, ούτε οι απεγνωσμένοι αυτοκτονούν πλέον. Εννοώ, ότι δεν αυτοκτονούν στην υπόλοιπη Ελλάδα, μιας και εδώ, είμαστε ούτως ή άλλως, αυτόχειρες. Με την καλή την έννοια: Εθελοντές στις κόκκινες γραμμές. Αλλά καθώς άφησαν κάτω τα άρματα και τα όπλα οι εργατοπατέρες και οι συνδικαλιστοπατέρες της Καστοριάς, τι άλλο να υποθέσω;
Ακόμη, ούτε άστεγοι δεν περιφέρονται στους δρόμους εξ αιτίας του λιγνού και του χονδρού που κυβερνούσαν, ούτε ρακοσυλλέκτες, ούτε πεινασμένοι ψάχνουν στα σκουπίδια. Ούτε αδέσποτα ζώα δεν τριγυρνούν και δεν τρομοκρατούν στους δρόμους. Ούτε μαθητές λιποθυμούν, ούτε ορυκτέλαια δεν συγκεντρώνονται για τα σχολεία.
Δεν υπάρχουν πια οι άνεργοι, ούτε απεγνωσμένοι, ούτε υπερχρεωμένοι. Έκλεισαν και τα εμπορικά καταστήματα τις Κυριακές -οι Έλληνες είμαστε βαθειά θρησκευόμενοι- και όλα αυτά τα θαύματα τα πέτυχαν οι καλοί κυβερνήτες μας χωρίς να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι. Ώ του θαύματος δηλαδή, όχι του Αγίου Ραφαήλ, αλλά της κυρίας Ραχήλ. Και όχι μόνο.
Το πρόσεξες και εσύ το θαύμα, τα έγραφες άλλωστε στο περασμένο πρωτοσέλιδό σου: Μέχρι και οι ψεκασμοί σταμάτησαν. Κανείς δεν τολμά να μολύνει τους υπερήφανους αιθέρες μας. Το έσκασαν όλοι οι δειλοί... καπνός έγιναν. Έφυγαν και οι Σιωνιστές. Οι ουρανοί είναι δικοί μας και πάλι. Αφού ήθελαν να βάλουν πρόεδρο για τα φάρμακα και τις τροφές, μια καλή κυρία πολιτευτή των ΑνΕλ που εκτός από αψέκαστη, υποστήριζε ότι οι ΗΠΑ έριξαν στην Ελλάδα κουνούπια με κάμερες. Και πού να δεις τι θα γίνει όταν θα βγούμε στην δραχμή, ή το διπλό νόμισμα, το geuro.
Τι τα θέλαμε εμείς άλλωστε τα κλέη και τους κουτόφραγκους. Και αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, κάπου στα 1990 έλεγε ότι η Ελλάς μετετράπη σε ένα απέραντο φρενοκομείο, ο άλλος ο πρόεδρος, λίγο νωρίτερα είχε προσέξει ότι είμαστε ανάδελφον έθνος. Και για τον λόγο αυτό, δεν είμαστε μόνο ενωμένοι, αλλά και αποφασισμένοι. Γι’ αυτό βολεύτηκε και η κορούλα του σε μια υψηλά αμειβόμενη θέση, όπως και κάθε ένας με αντίστοιχη διαδρομή και ιστορία. Με βίο και πολιτεία δηλαδή. Το Κούγκι και το Μεσολόγγι, το Αρκάδι και το Ζάλογγο είναι ελάχιστες μόνο από τις αποδείξεις ότι και τώρα μόνο ένας στίχος στροβιλίζει το εθνικό φρόνημα: Καλύτερα μιας ώρας, ελεύθερη ζωή.