31.8.13

Καλοκαίρι



Χαβάη

Λόγος & Αντίλογος

Εύλογες απορίες στο καθεστώς 
του επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης

Δυστυχώς στη χώρα του «Ποτέ» υπάρχει πάντα κάποιος Κάπταιν Χουκ να μας κρατάει από το γάντζο του παραλόγου… Εν μέσω χειμώνα αποφάσισα κι εγώ, πιστή στις παροτρύνσεις των υπευθυνοανευθύνων που ποζάρουν ως Ιουλιέτες στα τηλεοπτικά παράθυρα, να καταθέσω τηλεφωνικά την αίτησή μου για επίδομα πετρελαίου θέρμανσης.
Ως εδώ όλα καλά και οι υπάλληλοι υπομονετικοί και εξυπηρετικοί σε κάθε τηλεφώνημα (από τον Ιανουάριο ως και τα μέσα Απριλίου) για να φτάσουμε στο δια ταύτα, δηλαδή στην πληρωμή. Όταν κατέθεσα την αίτηση, η υπάλληλος μου εξήγησε ότι θα εισπράξω για τα μέχρι τότε (την ημέρα της αίτησης) 900 και κάτι λίτρα με 0,28 λεπτά του ευρώ, δηλαδή κάτι περισσότερο από 200 ευρώ μέχρι και το τελευταίο τιμολόγιο του πρατηριούχου που με αφορούσε.

30.8.13

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Σχεδιασμός καί προγραμματισμός


ΟΔΟΣ 16.5.2013 | 692

Πενῆντα, πιθανῶς καί περισσότερα, χρόνια πιό πίσω, ὁ βουλευτής Καστοριᾶς ἀείμνηστος Παναγιώτης Γυιόκας, ἕνας ἀπό τούς ἀξιολογότερους βουλευτές, πού ἀνέδειξε ἡ Καστοριά(1), μέ μεταπτυχιακές σπουδές στήν Γαλλία, διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Σορβόνης, ἄριστος νομικός καἰ οἰκονομολόγος, συγγραφεύς νομικῶν καί ἱστορικῶν βιβλίων(2), πῆγε -μέ ἐντολή τῆς τότε κυβερνήσεως -στήν Εὐρώπη, στήν Εὐρωπαϊκή Κοινότητα, ὅπως λέγονταν τότε ἡ νύν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, νά διαπραγματευθεῖ τήν βοήθεια καί χρηματοδότηση τῆς Κοινότητας γιά ἕνα πρόγραμμα ἀναπτυξιακό τῆς χώρας μας. Οἱ εὐρωπαῖοι ἁρμόδιοι, ἄκουσαν μέ προσοχή τά ἐπιχειρήματα, πού προέβαλε ὁ βουλευτής μας, γιά τήν σκοπιμότητα καί τήν σημασία πού θά εἶχε γιά τήν χώρα μας ἡ ὑλοποίηση τοῦ προγράμματος, υἱοθέτησαν τήν ἰδέα καί ὑποσχέθηκαν νά μᾶς βοηθήσουν. Ζήτησαν ὅμως ἀπό τόν ἐκπρόσωπο τῆς Κυβερνήσεώς μας νά καταθέσει στήν ἁρμόδια ἐπιτροπή τῆς Κοινότητας, ἐγγράφως, τό σχέδιο τοῦ προγράμματος καί τήν σχετική οἰκονομοτεχνική μελέτη. Ὁ ἀείμνηστος Γυιόκας ὑποσχέθηκε μόλις ἐπιστρέψει στήν Ἑλλάδα νά στείλει τά ἁπαιτούμενα ἔγγραφα καί σχέδια γιατί δέν εἶχε τίποτα μαζί του. Μέ τήν ἐπιστροφή του στήν Ἑλλάδα πῆγε ἀμέσως στόν ἁρμόδιο ὑπουργό, ἤταν ὁ μακ. Πρωτοπαπαδάκης νά τοῦ ἀναγγείλει τήν εὐχάριστη εἴδηση, ὅτι ἡ Κοινότης θἀ ἱκανοποιήσει τήν αἴτησή μας καί νά τοῦ ζητήσει νά δώσει ἐντολή, στίς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες, νά τοῦ διατεθοῦν τά σχετικά ἔγγραφα καί σχέδια τοῦ προγράμματος, γιά νά τά ἀποστείλει στήν Εὐρωπαϊκή Κοινότητα, ὅπως εἶχε ὑποσχεθεῖ. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ὑπουργοῦ ἤταν, ὅπως τήν διηγήθηκε ὁ ἀείμνηστος Γυιόκας στόν πατέρα μου, «δέν ἔχουμε σχέδια, τί εἴμαστε ἐμεῖς κουμουνιστές καί Σοβιετική Ἕνωση νά κάνουμε πενταετῆ σχέδια καί τά τοιαύτα!». Δέν γνωρίζω τήν συνέχεια καί ἄν ὑλοποιήθηκε ποτέ τό πρόγραμμα ἐκεῖνο.

29.8.13

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Φερτές ύλες


ΟΔΟΣ 18.4.2013 | 688

για την έκθεση της ενότητας έργων «Μιά αιωνιότητα και μια μέρα», της Μερόπης Σωτηροπούλου-Μάγγελ

Ο γενικός τίτλος της έκθεσης των έργων της Μερόπης Σωτηροπούλου Μάγγελ παραπέμπει -θέλοντας και μη- σ’ εκείνη τη μία και μοναδική μέρα του Tζέϊμς Τζόϋς όπως αυτή καταγράφηκε στο βιβλίο του «Οδυσσέας», έργο με το οποίο εγκαινιάστηκε η μοντέρνα πεζογραφία. Επίσης, στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Μαρσέλ Προυστ, όπου το άπαξ βιωθέν (de ja vu) και η μνήμη που αυτό κατέλειπε, μέσα από εσώτερες διεργασίες εμφανίζονται σαν μια άλλη πραγματικότητα. Και φυσικά στην ομότιτλη ταινία, το αριστούργημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου, όπου κάποιος, καθώς η αρρώστια έχει εκδώσει για κείνον την ετυμηγορία της, ζει την μοναδική του ελεύθερη μέρα προτού διαβεί την πύλη της ανυπαρξίας.

Γράφει ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε στα γράμματα για τον Σεζάν: «Τα πράγματα τέχνης προκύπτουν μόνο όταν έχει βρεθεί κανείς σε κίνδυνο, όταν έχει φτάσει στο απώτατο όριο μιας εμπειρίας, ως εκεί από όπου κανένας άνθρωπος δεν μπορεί πλέον να προχωρήσει». Το λέει αυτό για τον Σεζάν. Τον μετά-ιμπρεσιονιστή ζωγράφο που μας επέτρεψε να δούμε με τα μάτια της ψυχής, καθώς δεν απαθανατίζει απλώς τη φύση και τα πράγματα κατά τη στιγμιαία τους παρουσία, αλλά διανοείται και τα σκέφτεται αντικρίζοντάς τα. Το εφήμερο μέσ’ από ένα τέτοιο κοίταγμα καταφέρνει να κερδίσει την αιωνιότητα. Την παντοτινή παρουσία.

Σας καλώ τώρα να υπομείνετε την παράθεση λίγων στοιχείων από την νευροφυσιολογία:
Τι είναι η (άμεση και απώτερη) μνήμη; Εξαπλουστεύοντας, ίσως κάπως επικίνδυνα, θα λέγαμε: H εγγραφή του αντιληπτού και βιωθέντος σε συγκεκριμένες δομές του εγκεφάλου ύστερα από ανάλογες διεργασίες που λαμβάνουν χώρα. Η ανάκληση του υλικού αυτού αποτελεί την ανάμνηση και προϋποθέτει ακέραιη λειτουργία των μνημονικών μηχανισμών.

28.8.13

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Με αφορμή την έκθεση της Μερόπης Σωτηροπούλου-Μάγγελ



 «Στα Κορέστια τα σπίτια φαίνεται σαν να τα γεννάει η γης»

«Τα σπίτια έχουν κι αυτά ψυχή, δεν έχουν μόνο οι άνθρωποι που τα κατοικούν, όπως κακώς νομίζουμε. Είναι οι πιο αδιάψευστοι μάρτυρες της ζωής των ανθρώπων. Οι πιο αδιάψευστοι και ταυτόχρονα οι πιο σιωπηλοί, πράγμα τόσο σπάνιο στους ανθρώπους. Οι τοίχοι τους κι οι σκεπές τους έχουν δει στη διάρκεια της ζωής τους τους ανθρώπους που τα κατοικούν να χαίρονται και να λυπούνται, να γελάνε, να κλαίνε… Να δακρύζουν άλλοτε από χαρά, άλλοτε από λύπη. Οι στέγες τους, σαν απαλές φτερούγες αγγέλων, έχουν σκεπάσει λογής λογής τρυφερά όνειρα. Έχουν τα σπίτια ζήσει αποχαιρετισμούς και καλωσορίσματα κι έχουν ακούσει πολλά: κουβέντες σοβαρές και λιγότερο σοβαρές κι αναστεναγμούς. Αναστεναγμούς μπροστά σε αδιέξοδα, αναστενάγματα κι από καημούς. Έχουν ζήσει και έρωτες. Έρωτες σαν…».

27.8.13

ΟΔΟΣ: Απολογητικά υπομνήματα


Συνεχίζεται με την ανάκριση των δέκα (10) πολιτικών παραγόντων του Δήμου Καστοριάς (τέως και νυν) και του (συνταξιούχου πλέον) υπηρεσιακού στελέχους, που κλήθηκαν σε απολογία με βάση κατηγορητήρια για διάπραξη σοβαρού, σε βαθμό κακουργήματος, ποινικού αδικήματος (υπόθεση κληροδοτήματος Παπαλαζάρου). Και συγκεκριμένα για απιστία στην υπηρεσία στην πιο επιβαρυντική της διάσταση.
Όπως έγινε γνωστό, οι κληθέντες, συνοδευόμενοι από τους δικηγόρους τους παρουσιάστηκαν στην ανακρίτρια Καστοριάς και υπέβαλαν χωριστά απολογητικά υπομνήματα.

26.8.13

ΟΔΟΣ: Αναβολή



Σε αναβολή με αίτημα του μηνυτή υπουργού Εξωτερικών κ. Δημητρίου Αβραμόπουλου, οδηγήθηκε η εκδίκαση της έφεσης που ασκήθηκε από τους δημότες της Καστοριάς κ. Σ.Λ και Γ.Μ κατά της καταδικαστικής απόφασης με την οποία έχουν κριθεί πρωτοδίκως ένοχοι του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης του βουλευτή Α Αθήνας... στην Καστοριά. Πιο συγκεκριμένα με την επίκληση κωλύματος παρουσίας του συνηγόρου του υπουργού, ζητήθηκε αναβολή της υπόθεσης.

25.8.13

ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ Χ. ΤΕΡΙΑΚΗ: «Λευκό σε μαύρο φόντο»



Ανέκαθεν μού άρεσε η παρομοίωση της συγγραφής ενός βιβλίου με τη γέννηση ανθρώπου. Και στις δύο περιπτώσεις η αρχή γίνεται με μια φλόγα, η οποία οδηγεί στη σύλληψη και την κυοφορία και τελικά στον ερχομό στον κόσμο ενός ώριμου καρπού μιας αγαπητικής σχέσης.
Και στον κόσμο όμως, οι γονείς που δεν πάσχουν από κτητικότητα και εγωκεντρισμό, ανατρέφουν τα τέκνα τους έτσι, ώστε να έλθει η ώρα που θα ανοίξουν τα φτερά τους και θα τα χαρεί όχι μόνο το στενό τους περιβάλλον αλλά και η ευρύτερη κοινωνία.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα βιβλία. Νιώθει ο λογοτέχνης τη φλόγα της έμπνευσης, που μόνο με τον έρωτα μπορεί να παρομοιαστεί, συλλαμβάνει τις ιδέες, ωριμάζουν μέσα του και έρχεται η ώρα που βγαίνει στο φως το βιβλίο, για να το χαρούν και οι αναγνώστες.
Το ίδιο διαπιστώνεται και στο βιβλίο του Νικόλα Μερτζανίδη «Λευκό σε μαύρο φόντο» ήδη από το «Μικρό Εισαγωγικό Σημείωμα». Γράφει στην τελευταία παράγραφο:
«Γι’ αυτό δημιουργήθηκε αυτό το βιβλίο. Για να ανοιχτώ και να ανοιχτούν κι οι άλλοι μαζί μου, να μοιραστώ και να μοιραστούν κι εκείνοι μαζί μου. Να νοιώσω εκείνο τον δροσερό αέρα της ανθρώπινης επικοινωνίας που απελευθερώνει και αναζωογονεί…»

24.8.13

ΟΔΟΣ: Το φιλί


ΟΔΟΣ Μ.Πέμπτη 2.5.2013 | 690

Την ώρα που ετοιμαζόταν το πρωτοσέλιδο της Μεγάλης Πέμπτης, δεν είχαν ακόμη διευκρινισθεί το είδος και η έκταση των οργανωμένων ή όχι αντιδράσεων που ετοιμάζονται μεμονωμένα ή συλλογικά στην Καστοριά με στόχο την διάσωση του μνημείου στο στρατόπεδο Μαθιουδάκη.

Είχε βέβαια προηγηθεί η είδηση ότι ο ευρωβουλευτής του ΠαΣοΚ κ. Κρίτων Αρσένης -που δεν έχει καμμιά σχέση με την Καστοριά ωστόσο είναι γνωστός για τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες του- είχε ήδη αναμιχθεί. Καταγγέλλοντας πολιτικές και εξωθεσμικές παρεμβάσεις απευθύνθηκε στον αρμόδιο υπουργό Πολιτισμού (προφανώς αξίζει να τον χαίρονται αυτοί που τον επέλεξαν για την θέση του) που καταδίκασε το κτήριο σε κατεδάφιση. Αφού αρνήθηκε να το χαρακτηρίσει διατηρητέο, αν και ήταν στην διακριτική του ευχέρεια να το πράξει.

Του ζήτησε λοιπόν ο ευρωβουλευτής να ανακαλέσει την απόφασή του για να σωθεί τελικά το μεγάλο και σε καλή κατάσταση ιστορικό αυτό μνημείο, που εκπροσωπεί όσο τίποτε άλλο την μετάβαση της Καστοριάς από την οθωμανική κυριαρχία εκατοντάδων ετών στην ελευθερία. Και σε κάθε περίπτωση πολλές δεκαετίες της μεταπελευθερωτικής ιστορίας της πόλης, με τις καλές και κακές της στιγμές.

Η είδηση όπως ήταν φυσικό, ώθησε ακόμη περισσότερους ιδιώτες και πολίτες, να εκφραστούν πιο άμεσα για το κτήριο. Μερικοί έκλεισαν επιτέλους τα αυτιά τους στις ανεξήγητες ερωτήσεις, όσων άθελά τους ίσως, ενεργούν σαν φερέφωνα της κατεδάφισης, που ...αμείλικτα ρωτούσαν «και που ήσασταν κύριε Αρσένη όλα αυτά τα χρόνια;»! Σαν να έχει ο εν λόγω ευρωβουλευτής οποιαδήποτε ευθύνη για το ολίσθημα της Καστοριάς. Κατά παράξενη σύμπτωση είναι τα ίδια πρόσωπα, που εξακολουθούν να σέρνουν το μοιρολόϊ για το παλιό γυμνάσιο της Καστοριάς. Και για ακόμη πιο παράξενη τα ίδια πρόσωπα που σιγοντάρισαν την πρόκληση προβλημάτων για την Αρχιτεκτονική σχολή.

Πάντως για το κτήριο στο «Μαθιουδάκη» δεν είναι λίγοι όσο αποφάσισαν να τοποθετηθούν πιο άμεσα, πιο δημόσια. Να ενισχύσουν την πράξη του ευρωβουλευτή, με τις δικές τους ενέργειες, πιο δυναμικά. Για παράδειγμα συνυπογράφοντας ηλεκτρονικά, στο διαδίκτυο το κείμενο της «ένστασης» που αναρτήθηκε και απευθύνεται στον υπουργό-πλυντήριο.

Προστέθηκαν και οι παρεμβάσεις εκπροσώπων της αρχιτεκτονικής επιστήμης, όπως του κ. Παναγιώτη Τσολάκη, ο οποίος ως Καστοριανός επιπλέον, έχει την δυνατότητα να γνωρίζει ακόμη καλύτερα την αξία του κτηρίου και έτσι, στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδος, φάνηκε επιτέλους να κινείται κάτι. 

Η δημόσια τοποθέτηση του κ. Ζήση Τζηκαλάγια τ. βουλευτή της Ν.Δ. υπέρ της διάσωσης του κτηρίου, αποτελεί μια ακόμη ικανοποιητική εξέλιξη, ιδιαίτερα αν συγκριθεί με την πείσμονα στάση της διαδόχου του κ. Μαρίας Αντωνίου, η οποία βεβαίως με το θάρρος και πείσμα της γνώμης της, τάχθηκε στην λάθος πλευρά.

23.8.13

Λόγος & Αντίλογος


ΟΔΟΣ 11.4.2013 | 687

Κύριε Διευθυντά!
Νοιώθω υποχρέωση να διευκρινίσω και ίσως να διορθώσω το κείμενο του φύλλου 687 της 11.04.2013 με τίτλο «Διγλωσσία».

Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Περδίκκας Παπακώστας


ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ

Στην ανάπτυξη και εκλαΐκευση της πολιτικής της η Κυβέρνηση των τριών χρησιμοποιεί το εξής τέχνασμα. Δεν λέει τι θα κάνει, ή τι έκανε, η ίδια, αλλά πόσο χειρότερα θα τα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν Κυβέρνηση. Έτσι για τα πάντα, θα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.  Δεύτερο τέχνασμα, η καταγγελία της διγλωσσίας.  
Πρώτα η γενική διγλωσσία. «Άλλα έλεγε ο Τσίπρας το 2011, ότι με Νόμο θα καταργήσει το μνημόνιο και άλλα λέει τώρα». Νομίζω ότι όλοι ξέρουμε ότι από τότε μέχρι σήμερα, έχουν αλλάξει όλα. Δεν έχουν αφήσει σχεδόν τίποτα όρθιο. 
Πιο συχνά χρησιμοποιείται η μερική διγλωσσία. «Αλλιώς τα είπε ο Λαφαζάνης και αλλιώς ο Σταθάκης. Δεν χρησιμοποίησαν την ίδια λέξη, αλλά και δεν έχουν την ίδια άποψη». 

22.8.13

ΟΔΟΣ: Ελπίδα για διάσωση




Μια ελπίδα για την διάσωση από την κατεδάφιση και την καταστροφή, του στρατώνα στο άλλοτε «Μαθιουδάκη» φαίνεται τελικά ότι υπάρχει και παραμένει. Και ότι ενδέχεται να αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Συγκεκριμένα ο σύλλογος το «Σπασμένο Ρόδι» ανάλαβε και συντονίζει την προετοιμασία δικαστικής προσβολής της υπουργικής απόφασης, με την οποία ελέω Θεού και ανθρώπων, ο καθ’ ύλη αρμόδιος υπουργός, απέρριψε το αίτημα χαρακτηρισμού του ιστορικού μνημείου ως διατηρητέου.

21.8.13

Καλοκαίρι



Waikiki, Χονολουλού Χαβάη

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θαυμαστά τα έργα σου

Το έβλεπα για χρόνια να χτίζεται και απορούσα. Μαζί με μένα και όλοι οι συγχωριανοί. Ξενοδοχείο πολυτελείας στο Νεστόριο;. Έμοιαζε σαν Αλβανός τουρίστας. Σε λίγο θα είναι πραγματικότητα και επίσημα, με τα εγκαίνιά του να έχουν προγραμματιστεί για τις 26 Μαίου.
Όλοι απορούσαν. Γιατί να έρθει ο Άφκος από την Αυστραλία για να επενδύσει στο Νεστόριο; Κάτι πονηρό θα κρύβεται. Κύριο θέμα συζήτησης για μήνες στην τοπική κοινωνία. Καθένας έφτιαχνε τη δικιά του ιστορία και εξήγηση και την έβαζε σε κυκλοφορία.
Για μας που ασχοληθήκαμε για χρόνια με τα θέματα της Αγροτικής Ανάπτυξης, όλα έχουν την εξήγησή τους. Το αν δεν αναπτύσσεται μια περιοχή δε φταίει αποκλειστικά η Αθήνα ή οι Βρυξέλλες. Φταίνε τα δικά μας τα μυαλά. Φταίει η δική μας έλλειψη αυτοπεποίθησης στις προοπτικές του τόπου. Και ανάπτυξη χωρίς αυτοπεποίθηση των ανθρώπων του τόπου στη δυναμική του, δεν μπορεί να φέρει την ανάπτυξη, όσα κεφάλαια και αν έρθουν. Το απέδειξε και σε πολύ πιο δύσκολους καιρούς, το 1780, το Θαύμα των Αμπελακίων. Χωρίς τραπεζικό σύστημα, οργανωμένες μεταφορές, υποδομές και τόσα άλλα εργάτες, γεωργοί και κεφαλαιούχοι έβαφαν και εξήγαγαν νήματα σε όλη την Ευρώπη.

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Γερμανός καπετάνιος 

Τις άγιες αυτές μέρες ενώ θα έπρεπε να ασχοληθούμε μόνο με θρησκευτικά θέματα, διότι και αυτά έχουν την αξία τους, τουλάχιστον αυτήν την εποχή που χρειαζόμαστε περισσότερο από άλλοτε την ηθική, πνευματική αλλά και υλική συμπαράσταση του θεσμού της “εκκλησίας”. Το λιγότερο όμως που έχουμε να κάνουμε είναι να ευχηθούμε σε όλον τον κόσμο Καλή Ανάσταση αλλά και ανάταση σώματος και ψυχής. Φώτιση στους πάντες και κυρίως στους κατέχοντες θέσεις εξουσίας ώστε να μιμηθούν το παράδειγμα του Χριστού  και να μην μόνο τον επικαλούνται αλλά να μιμηθούν και να εφαρμόσουν την ανιδιοτέλεια του την απλότητα την λιτότητα την ταπεινοφροσύνη του κλπ. Έτσι λοιπόν μετά από αυτή την μικρή εισαγωγή με την ευκαιρία των άγιων ημερών του Πάσχα μπαίνουμε στο κύριο θέμα του άρθρου μας. Το παρακάτω κείμενο της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου το λάβαμε από ένα φίλο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και επειδή το θεωρήσαμε αξιόλογο, είπαμε να το μοιραστούμε με του αναγνώστες της εφημερίδας, διότι πιστεύουμε ότι αντικειμενικός πολίτης είναι ο καλά ενημερωμένος πολίτης. Τι λέει λοιπόν το άρθρο αυτό:

20.8.13

ΟΔΟΣ: Ένα επιτυχημένο ξεκίνημα


ΟΔΟΣ 2.5.2013 | 690

Το π. Σάββατο το βράδυ (27 Απριλίου 2013), η πόλη της Καστοριάς, φαίνεται να πραγματοποίησε επιτέλους ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Με ενέργειες του Δήμου Καστοριάς και προπαντός της αρμόδιας αντιδημάρχου κ. Ειρήνης Γωργοσοπούλου-Μισκία, ξεκίνησε η αναμετάδοση επιλεγμένων παραστάσεων λυρικού θεάτρου (όπερας) ταυτόχρονα, σε ένα δίκτυο εκατοντάδων πόλων σε όλο τον κόσμο, απ' ευθείας από την Μητροπολοτική Όπερα της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ). Που από πολλές δεκαετίες τώρα, έχει καταξιωθεί σαν ένα από τα καλύτερα λυρικά θέατρα σε παγκόσμιο επίπεδο και πάντως το καλύτερο εκτός Ευρώπης.

Για την αξία της ΜΕΤ, περιττεύει να γραφτούν περισσότερα, αφού ο επαγγελματισμός, η εργατικότητα, η ευσυνειδησία το κέφι, η ποιότητα, η πνευματικότητα, η άμιλλα, η αφθονία, η ανάγκη για πνευματικό και ιστορικό ισοζύγιο και ανακατανομή του πολιτισμού και η διατηρούμενη ζωτικότητα του αμερικανικού εγχειρήματος γενικότερα, δικαιολογούν το υψηλότατο κατά κανόνα επίπεδο των παραστάσεων του θρυλικού αυτού οργανισμού.

Ώστε το γεγονός να έχει η Καστοριά την δυνατότητα να είναι on line, με την Νέα Υόρκη, πόλη με άρρηκτους δεσμούς προς την Ελλάδα και την Καστοριά πιο ειδικά, με τις καλύτερες παραγωγές όπερας μαζί με όλο τον υπόλοιπο κόσμο, είναι εξαιρετικά σημαντικό.

19.8.13

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Για τη μορφή και το σχήμα του ανθρώπου…


ΟΔΟΣ 2 Μαΐου 2013 | 690

Ο βομβιστής που σκόρπισε το θάνατο στο Μαραθώνιο της Βοστώνης σπούδαζε μηχανικός με υποτροφία! Ανάμεσα στα άτομα που σκότωσε κι ένα οχτάχρονο αγοράκι, που βρέθηκε στο Μαραθώνιο γιατί αγαπούσε την ειρήνη!

Το νέο, που μεταδόθηκε ως έκτακτο από τα Μ.Μ.Ε., μου έφερε στο νου τον κλονισμό που έπαθα όταν πριν από κάποια χρόνια είχα δει στην εφημερίδα τον καταζητούμενο τότε Μπιν Λάντεν να ποζάρει στο κρησφύγετό του ακριβώς μπροστά από μια τεράστια βιβλιοθήκη. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως ίσως η τόσο πλούσια βιβλιοθήκη να μην αποδείκνυε την αγάπη του τρομοκράτη στο διάβασμα. Μα το γεγονός πως είχε νιώσει την ανάγκη να έχει όλα εκείνα τα βιβλία στο κρησφύγετό του φανέρωνε την πολύ μεγάλη εξάρτησή του από αυτά, τη λατρεία που είχε σ’ αυτά κι έδειχνε πως δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς τα βιβλία του, που του ήταν πραγματικά πολύτιμα. Τέλος, η συγκεκριμένη φωτογραφία θυμίζει έντονα ερωτήματα όπως: «αν βρισκόσουν ναυαγός σ’ ένα νησί, ποιο βιβλίο θα ήθελες να έχεις μαζί σου;» και θυμίζει ακόμα τον μελλοθάνατο που οδηγούσαν στην κρεμάλα κι η τελευταία χειρονομία που αυτός έκανε ήταν να αφήσει κάτω το βιβλίο που διάβαζε, τσακίζοντας το φύλλο όπου είχε φτάσει…

18.8.13

Λόγος & Αντίλογος


ΟΔΟΣ 2.5.2013 | 690


Περί ιστορικής μνήμης


Κύριε Διευθυντά

Στό τηλεοπτικό δίκτυο ΕΡΤ3, τῆς Θεσσαλονίκης, μεταδίδεται κάθε Τετάρτη στίς 11 τό βράδυ, ἡ ἐκπομπή «Ἀνιχνεύσεις» τοῦ δημοσιογράφου Παντελή Σαββίδη. Στήν ἐκπομπή τῆς Τετάρτης, 17ης/4/2013 φιλοξενούμενος τῆς ἐκπομπῆς ἤταν ὁ καθηγητής τῆς Ἀρχαίας Ελληνικῆς Ἱστορίας στό Πανεπιστήμιου Πρίνστον κ. Ἄγγελος Χανιώτης. Τό θέμα τῆς ἐκπομπῆς ἤταν «Γιατί ἡ Ελλάδα». Στό τέλος τῆς ἐκπομπῆς, ὁ δημοσιογράφος ρώτησε τόν φιλοξενούμενό του κ. Χανιώτη πὼς βλέπει τήν Θεσσαλονίκη καί τούς Θεσσαλονικιούς. Γιά τούς Θεσσαλονικιούς ὁ κ. Χανιώτης εἶπε ὅτι διεπίστωσε ὅτι δέν ἀγαποῦν τήν πόλη τους καί τό δικαιολόγησε μέ τό ὅτι δέν φροντίζουν καί δέν προβάλουν τά ἱστορικά μνημεῖα τῆς πόλεως τά ὁποία καί ἀποτελοῦν τά ἀδιάσειστα στοιχεῖα τῆς ἱστορικῆς πορείας μιᾶς πόλεως και τοῦ πολιτισμοῦ της.

Ἀμέσως μεταφέρθηκε ἡ σκέψη μου στήν γενέτειρά μου Καστοριά καί ἄν οἱ κατοικοῦντες σήμερα σ᾽αὐτήν (δέν τούς ὀνομάζω Καστοριανούς γιατί ἡ πλειονότης αὐτῶν δέν νοιώθουν Καστοριανοί) ἀγαποῦν πραγματικά τήν πόλη στήν ὁποία κατοικοῦν, προσπαθοῦν καί ἐργάζονται νά διατηρήσουν τά μνημεῖα της, στοιχεῖα τῆς ἱστορικής της πορείας διά μέσου τῶν αἰώνων καί τοῦ πολιτισμοῦ της.

17.8.13

ΟΔΟΣ: Απ’ ευθείας από τον άμβωνα της αθωότητας και της αγνότητας


ΟΔΟΣ 25.4.2013 | 689

Η είδηση ότι η ανακριτική έρευνα για την υπόθεση του κληροδοτήματος «Παπαλαζάρου» και πιο συγκεκριμένα για την διαχείριση των χρηματικών καταθέσεών της δεν περιορίζεται στα δύο πρόσωπα αλλά έχει επεκταθεί, και αφορά πλέον τους τέως δημάρχους Καστοριάς Δημήτριο Παπουλίδη και Ιωάννη Τσαμίση, του τέως δημοτικούς συμβούλους Δημήτριο Τσιόγκα, Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη, Γ. Παπαγεωργίου, Αχιλλέα Μιρκόπουλο, Ζήση Τζηκαλάγια, Γεώργιο Σπανό, Ειρήνη Γεωργοσοπούλου και τον άλλοτε προϊστάμενο του δήμου Δημήτριο Καραμανίδη, θα μπορούσε να μην προκαλέσει ιδιαίτερη έκπληξη. Αλλά αντίθετα να θεωρηθεί φυσική και αυτονόητη συνέπεια, αφού η κληρονομιά «Παπαλαζάρου» είναι μεν παλιά ιστορία, αφορά ωστόσο περισσότερες από μία δημοτικές περιόδους ή διοικήσεις του Δήμου.

Για να μην προκαλέσει όμως ιδιαίτερη έκπληξη θα έπρεπε να είναι φυσιολογική η γενικευμένη ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής με τα (μερικά) σωστά και τα άπειρα λάθη της ίδιας και της λαϊκής κυριαρχίας. Και μάλιστα, η ποινικοποίηση αυτή να προκαλείται από την ίδια κρατική γραφειοκρατία (οικονομική επιθεώρηση) που από το 1998 έως το 2010, δηλαδή για όλο το ερευνώμενο «ύποπτο» χρονικό διάστημα, ήταν αυτή η ίδια που ενέκρινε ανεπιφύλακτα τα πεπραγμένα του Δήμου Καστοριάς, σε σχέση με την διαχείριση της κληρονομιάς.

Μπορεί να μην ήταν τα ίδια φυσικά πρόσωπα ως ελεγκτές, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία σε ένα κράτος που υποτίθεται ότι έχει συνοχή και συνέχεια. Ώστε ακόμη και να μην υπάρχει η παραμικρή διάθεση (πολιτικής) υπεράσπισης του διαβρωμένου πολιτικού συστήματος, απορίας άξιο είναι, τι έκαναν αυτά τα 12 χρόνια οι οικονομικοί επιθεωρητές, που υποτίθεται ότι βρήκαν λαβράκι σε ιχθυοτροφείο. Και για ποιο λόγο εγκρίνονταν τα ετήσια πεπραγμένα, αφού προηγουμένως υποτίθεται, είχαν ελεγχθεί όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, τα οποία δεν ήταν και τόσο κρυφά.

Ελέγχονταν επιπλέον από τα ΜΜΕ και από την κοινή γνώμη, η οποία γνώριζε ότι δεν πραγματοποιούνταν ο σκοπός της διαθήκης «Παπαλαζάρου». Μοίραζε ωστόσο τα 70% ποσοστά χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους. Προπαντός ελέγχονταν από τις εκάστοτε μειοψηφίες του Δημοτικού Συμβουλίου, από τις οποίες, κανείς ποτέ δεν άκουσε να υποστηρίζεται ότι η διαχείριση είχε τα στοιχεία του κακουργήματος. Πολιτικές διαφωνίες και υπαινιγμοί ακούστηκαν πολλές φορές, αλλά ως εκεί.

16.8.13

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Πρωτομαγιά



Ρούλα με λένε, ψευτρούλα με φωνάζουν όμως, όλοι οι δικοί μου, φίλοι και συγγενείς. Όχι βέβαια, πως έχουν και άδικο, είναι η μεγάλη αδυναμία μου, να αλλάζω τα πράγματα. Από μικρή τόχω αυτό το κουσούρι. Η αλήθεια είναι, πως τα ψέμματα που λέω δεν κάνουν κακό σε κανέναν. Να, είναι που βασικά μού αρέσει να ωραιοποιώ την καθημερινότητα, ή και να τη δραματοποιώ λιγάκι, όταν τη θεωρώ πολύ πεζή.
Ήμουν πέντε-έξι χρονών, όταν πολλές φορές η καθημερινότητα με κούραζε. Φρόντιζα τότε να την κάνω πιο ζωντανή, αρραβώνιαζα για παράδειγμα μια γειτονοπούλα όταν την έβλεπα να κρυφομιλά με έναν νέο, και πολλά μωρά τα “γεννούσα” πριν την ώρα τους..
Η φουκαριάρα η μάνα μου του κάκου προσπαθούσε να με πείσει να κόψω αυτή μου τη συνήθεια, θα με κορόιδευαν, έλεγε, όλοι. Ο πατέρας μου μάλλον το διασκέδαζε γύριζε το βράδυ απ’ τη δουλειά και ρωτούσε:

15.8.13

Η Άκρα Ταπείνωση




Αμφιπρόσωπη εικόνα: Θεοτόκος Οδηγήτρια - Άκρα Ταπείνωση (β΄ μισό 12ου αιώνα), αυγοτέμπερα σε ξύλο, 115 × 77,5 εκ., αγνώστου δημιουργού, Βυζαντινό Μουσείο Καστοριάς.

Η εικόνα ήταν λιτανευτική. Στην μία όψη παριστάνεται η Θεοτόκος Οδηγήτρια σε βάθος χρώματος ώχρας, ενώ οι φωτοστέφανοι είναι κυανοπράσινοι.

14.8.13

ΠΑΝΟΥ Θ. ΠΟΥΓΓΟΥΡΑ: Μεγάλη Παρασκευή... χωρίς Ανάσταση


ΟΔΟΣ Μεγάλη Πέμπτη 2.5.2013 | 690

Η ιστορία της πανέμορφης πόλης της Κρακοβίας, καθώς τρέχει την παρουσία της στους αιώνες μέχρι σήμερα, έχει τρόπο να αφορά όλους τους ανθρώπους, όλους τους λαούς, πέρα από τους κατοίκους της. Δίπλα της κυλάει ο ποταμός Βιστούλας, στο Νότιο μέρος της πόλης υψώνεται ο βράχος Βαβέλ κρατώντας και διαφυλάγοντας το κάστρο, κομμάτι από περασμένες εποχές ζωσμένο με τοίχο, όπως βόλευε την άμυνα τότε. Από ψηλά ο Βιστούλας και η πόλη, ακριβώς κάτω η συνοικία Καζιμιέρς. Είναι η Εβραϊκή συνοικία. Η επίσκεψή μας σ’ αυτήν προγραμματίστηκε για την επομένη της επίσκεψης στα στρατόπεδα Άουσβιτς και Μπιργκενάου. Δεν έχει σημασία αν η καταμέτρηση της καταστροφής αρχίζει από το μετά ή το πριν. Το στρατόπεδο Άουσβιτς με την ανατριχιαστική επιγραφή στην είσοδο να παραμένει στην θέση της, διατηρεί την πρώτη επιτελική θέση μνήμης ανάμεσα σε άλλα, όσα λειτούργησαν από το 1933 ως το 1945.

13.8.13

ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΚΟΛΟΜΠΙΑ: Οι καρτ ποστάλ του Αγίου Όρους (1897-1916)


ΟΔΟΣ 2.5.2913 | 690

Τα «εικονογραφημένα επιστολικά δελτάρια», οι γνωστές μας καρτ ποστάλ, εμφανίστηκαν στις ευρωπαϊκές χώρες τις τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα (εν. τον 19ο). Καθώς συνδύαζαν όμορφη εικονογράφηση, εξαιρετική ποιότητα εκτύπωσης και μειωμένα ταχυδρομικά τέλη, επικράτησαν αμέσως ως το δημοφιλέστερο μέσον αποστολής σύντομων μηνυμάτων και παράλληλα καθιερώθηκαν ως είδος συλλογής, όπως τα γραμματόσημα.

Τα φωτογραφικά κλισέ που χρησιμοποιούνταν για την έκδοση των καρτ ποστάλ ήταν προσεγμένα και οφείλονταν σε επαγγελματίες καλλιτέχνες φωτογράφους της εποχής. Η μέθοδος εκτύπωσης ήταν συνήθως η λιθογραφία ή η χρωμολιθογραφία.

Στον χώρο της Μακεδονίας οι πρώτες καρτ ποστάλ χρονολογούνται από το 1896 και έχουν ως θέμα την πρωτεύουσά της, τη Θεσσαλονίκη. Σχεδόν ταυτόχρονα εκδόθηκαν και οι πρώτες καρτ ποστάλ με θέματα που αφορούν το Άγιον Όρος. Η παλαιότερη γνωστή αγιορειτική κάρτα κυκλοφόρησε πριν από τον Απρίλιο του 1897.

12.8.13

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Από το Χολαργό στη Φραγκφούρτη [IV]


ΟΔΟΣ 25.4.2013 | 689


Η περιπέτεια της νομισματικής ομηρείας της Ελλάδας
και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα

Δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι. Εύκολους δρόμους ονειρεύονται μόνο οι επίορκοι και οι οκνηροί. Ο δρόμος του εθνικού νομίσματος είναι δρόμος δύσκολος. Αλλά είναι ένας δρόμος. Ενώ ο δρόμος της Ευρωζώνης είναι αδιέξοδο: αδιέξοδο που οδηγεί στη στενωπό και τη λαιμητόμο του Βερολίνου!  Η Γερμανία βεβαίως δεν είναι η χώρα θαύμα – και η όποια ως θαύμα προβαλλόμενη ανάπτυξη της στηρίζεται στην ανομία. Η γερμανική ανομία όμως καθίσταται νόμος. Ο νόμος του ισχυρού, ο νόμος της ζούγκλας που επιβάλλεται στις υπόλοιπες χώρες της ψευδο-ένωσης.

Προφανώς και δεν υπάρχει άλλος δρόμος μέσα στην Ευρωζώνη, πέρα από την υποταγή. Υποταγή χωρίς όρια και όρους. Υποταγή χωρίς τέλος. Αχαρτογράφητη υποταγή – για να χρησιμοποιήσω τον αφελή και ενδοτικό χαρακτηρισμό με τον οποίο οι άνθρωποι του «μνημονίου» αναφέρονται στον άλλο δρόμο. Κανένας διάλογος δεν υπάρχει εντός της Ευρωζώνης. Κανένας διάλογος και καμία διαπραγμάτευση δε μπορεί να γίνει. Και δε θα γίνει. Ας μη μας κοροϊδεύουν και ας μη πειθόμαστε αφελώς. Όσο η χώρα παραμένει στην Ευρωζώνη, θα γίνεται πάντοτε αυτό που θέλει το Βερολίνο. Με όποιο κόστος για το λαό και τη χώρα. Με κόστος τη διάλυση της χώρας και την εξόντωση του Ελληνισμού.

Ο μόνος άλλος δρόμος για να ανακάμψει η Ελλάδα και να επανακτήσει την εθνική της αξιοπρέπεια, είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη. Έξοδος με όποια συνέπεια. Γιατί η όποια συνέπεια που ασφαλώς θα προέλθει από την έξοδο από την Ευρωζώνη, θα είναι μικρότερη από την παραμονή της χώρας σε αυτή…

11.8.13

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Από το Χολαργό στη Φραγκφούρτη [ΙΙΙ]


Προσθήκη λεζάντας


Η περιπέτεια της νομισματικής ομηρείας της Ελλάδας
και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα

Φοβούμαι ότι δυστυχώς τη στιγμή αυτή στην Ελλάδα οι γραικύλοι πλειοψηφούν των Ελλήνων. Γραικύλοι πολίτες, ή μάλλον υπήκοοι απολύτως γραικύλων πολιτευτών και πολιτικάντηδων. Και το γένος των τελευταίων απαρτίζεται κατά πλειοψηφία από επίορκους ή ανεπάγγελτους επαγγελματίες θεσιθήρες… Γι’ αυτό δυστυχώς η εθνική αξιοπρέπεια φαντάζει ως έννοια θολή και άνευ περιεχομένου. Αυτή τη χαμένη αξιοπρέπεια πρέπει πάση θυσία να επανακτήσει η χώρα.

Ασφαλώς και δεν θα είναι εύκολη η πορεία με το εθνικό νόμισμα. Πλήθος εισαγόμενων προϊόντων δε θα υπάρχει πια στην αγορά, όχι γιατί θα απαγορευτεί η εισαγωγή τους, αλλά επειδή εκείνοι που θα μπορούν να τα αγοράσουν θα είναι ελάχιστοι. Αυτό εντούτοις θα συμβεί – συμβαίνει ήδη – ούτως ή άλλως και εντός του Ευρώ. Εξάλλου για ποιο λόγο αποδεχτήκαμε ως κοινωνία να είναι θέσφατο και αξίωμα το ότι εισάγονται τα πάντα σε αυτή τη χώρα και πόσο τιμητικό είναι αυτό για μας ως πολίτες;

Όμως με το Εθνικό νόμισμα, το χωράφι στην Καστοριά που έμενε χρόνια ακαλλιέργητο, θα το ξανασπείρουν και θα παράγει φασόλια, δημιουργώντας θέσεις για αγροτικούς εργάτες και εισόδημα στον παραγωγό. Διότι σήμερα η αγορά βρίθει από εισαγόμενα όσπρια χαμηλής τιμής και αμφίβολης ποιότητας, που αύριο εκ των πραγμάτων θα πάψουν να εισάγονται. Το παράδειγμα είναι βεβαίως τυχαίο αλλά και ενδεικτικό, καθώς το ίδιο συμβαίνει σήμερα με το σύνολο του επισιτιστικού τομέα και θα πάψει να συμβαίνει με το εθνικό νόμισμα, διότι θα ανασυγκροτηθεί η αγροτική παραγωγή της Ελλάδας. Τα καπνοχώραφα της Θράκης που παρήγαγαν εξαιρετικό μπασμά, και τα οποία οι πολιτικές της ψευδο-Ένωσης κατέστησαν χέρσα, όχι από πραγματικά αντικαπνιστικά αισθήματα, αλλά από πρόθεση ενίσχυσης των γερμανικών καπνοβιομηχανιών, αυτά τα χωράφια θα ξαναπαράγουν. Οι κτηνοτρόφοι, που έχυναν το γάλα, λόγω των ποσοστώσεων, θα αυξήσουν την παραγωγή τους και θα πάψουμε να πίνουμε ολλανδέζικη σκόνη γάλακτος. Και οπωσδήποτε δε θα τρώμε κρέας αλόγου, βαφτισμένο μοσχαρίσιο.

Ο κλάδος της ένδυσης, που έχει κατακλυστεί από το κινέζικο ρούχο, θα ξαναδεί ελληνικά προϊόντα και οι εριουργίες της Βόρειας Ελλάδας θα ξαναπάρουν μπρος. Οι μηχανές που σκουριάζουν στα υπόγεια και στις αποθήκες θα πάρουν μπρος γιατί ο κόσμος θα θέλει να ντυθεί και οι εισαγωγές θα έχουν εκ των πραγμάτων περιοριστεί. Πιθανόν να πάψουμε να πίνουμε εισαγόμενους καφέδες φίλτρου και τύπου εσπρέσο, πιθανόν να αναγκαστούμε να πίνουμε αλεσμένο στραγάλι και ρεβίθι και φλαμούρι ή τσάι του βουνού. Αλλά ο αγρότης θα ξαναγυρίσει στο χωράφι, διότι θα έχει νόημα, ουσία και αποτέλεσμα η παραγωγή του…

10.8.13

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Από το Χολαργό στη Φραγκφούρτη [ΙΙ]


ΟΔΟΣ 11.4.2013 | 687 


Η περιπέτεια της νομισματικής ομηρείας της Ελλάδας
και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα

Οφείλω εξ αρχής να ξεκαθαρίσω ότι το πρόβλημα της Ελλάδας σε σχέση με τη νομισματική κυκλοφορία δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το Ευρώ, ως ενιαίο νόμισμα – αλλά η αυταρχική και ιδιοτελής διαχείριση του από μία μόνο χώρα. Επιπλέον η Ελλάδα μαστίζεται από σωρεία προβλημάτων και δυσλειτουργιών, που σίγουρα πρέπει να επιλυθούν. Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δε θα λύσει ως δια μαγείας κανένα πρόβλημα. Το εθνικό νόμισμα όμως θα αποτελέσει εργαλείο – καθώς θα επανακτήσει η Ελλάδα τη διαχείριση του - ώστε να μπορέσει η δύσμοιρη αυτή χώρα κάποια στιγμή να ανακάμψει. Διότι η Ελλάδα σήμερα δεν ασκεί ίδια οικονομική πολιτική. Άγεται και φέρεται από το Βερολίνο – και όχι μόνο στα οικονομικά…

Είναι εξ αρχής αποδεκτό και πέραν πάσης αμφισβητήσεως ότι η Ελλάδα έχει πλήθος προβλημάτων και κακώς κειμένων, που ασφαλώς και πρέπει να διορθωθούν. Ο ασθενής όμως δε θεραπεύεται με τη μέθοδο της ευθανασίας. Ούτε και στη χώρα πρέπει να συνεχίζεται ως οικονομική θεραπεία αυτό που συμβαίνει μέχρι τώρα. Διότι οι συνταγές που δίνει η κατευθυνόμενη Τρόικα στις ελεγχόμενες και εξαρτημένες από το Βερολίνο ελλαδικές κυβερνήσεις δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από οικονομική ευθανασία…

Ο τρόπος που προτείνεται από τους διοικούντες την Ευρώπη, ώστε να γίνει η χώρα ανταγωνιστική, είναι η εσωτερική υποτίμηση. Υποτίμηση χωρίς όριο – μέχρι την «κινεζοποίηση» και παράλληλα υποτίμηση της νοημοσύνης μας. Αυτό πρακτικά σημαίνει συνεχή μείωση του κόστους εργασίας με κατάληξη τους μισθούς πείνας, διάλυση του κοινωνικού κράτους ώστε οι πολίτες, ανυπεράσπιστοι, να μετατρέπονται σε στρατιωτάκια της γερμανικής μηχανής, φτηνή τροφή στο Μολλώχ του Βερολίνου.

Η Ελλάδα τη στιγμή αυτή τελεί υπό νομισματική ομηρεία. Το κυκλοφορούν νόμισμα εκτυπώνεται στη Φραγκφούρτη με τους όρους που καθορίζει η Γερμανία, σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα. Η χώρα οδηγείται ταχύτατα στο «μη νόμισμα», στην περιορισμένη δηλαδή νομισματική κυκλοφορία – αυτό συμβαίνει ήδη de facto, και ας μη γελιόμαστε – κατά την οποία οι πολίτες στενάζουν, προς δόξα του κέρδους των υπερόριων ολίγων. Και το χειρότερο όλων: οι κύκλοι που διοικούν το μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε ένα είδος οικονομικού ιδρυματισμού, μέσω της προπαγάνδας των ελεγχόμενων και διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Ενώ ο λαός υποφέρει και δεν έχει ούτε εργασία, ούτε χρήματα, του έχουν περάσει το φόβο και την αγωνία για το τι θα συμβεί αν η χώρα βρεθεί έξω από τη ζώνη του Ευρώ. Όπως περίπου με τον έγκλειστο σε ίδρυμα, που ενώ υποφέρει, δεν έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τον έξω κόσμο, όταν βγει από αυτό…

9.8.13

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Από το Χολαργό στη Φραγκφούρτη [Ι]


ΟΔΟΣ 4.4.2013 | 686


Η περιπέτεια της νομισματικής ομηρείας της Ελλάδας
και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα

Ήταν καλοκαίρι του 2008 όταν στο εκθεσιακό κέντρο της Yapı Kredi Bankası στο Γαλατάσαραϊ του Πέρα, στην Κωνσταντινούπολη, πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση. Θέμα της η νομισματική πορεία της Τουρκίας κάτω από τον ιδιαίτερα εκφραστικό τίτλο: «Από την Αυτοκρατορία στη Δημοκρατία: το αφήγημα του χαρτονομίσματος». Δεν είχα τότε δώσει ιδιαίτερη βάση στην έκθεση εκείνη, όχι επειδή δεν έβλεπα τα δεινά που έρχονταν για τη χώρα μας, αλλά επειδή διαφορετικό είναι να φαντάζεσαι και να διαβλέπεις το πρόβλημα και εντελώς διαφορετικό να το βιώνεις. Πολύ καιρό αργότερα, όταν αναζητούσα επί μακρόν στα βιβλιοπωλεία της Πόλης τον πολύ ενδιαφέροντα κατάλογο της έκθεσης, δυσκολεύτηκα πολύ να τον βρω – πιθανώς επειδή οι Τούρκοι έχοντας βιώσει το πρόβλημα, ενδιαφέρονταν αρκετά, ώστε να εξαντλήσουν την έκδοση. Εν τέλει τον εντόπισα σ’ ένα παλαιοβιβλιοπωλείο στο Μόδι της Χαλκηδόνας. Παρατήρησα τότε με έκπληξη πως η αγγλική μετάφραση του τίτλου της έκθεσης χρησιμοποιούσε τον όρο «Οδύσσεια», προφανώς επειδή η νομισματική πορεία της Τουρκίας, ώσπου να ορθοποδήσει η τουρκική οικονομία, πέρασε από πολλές θύελλες και κύματα, που έμοιαζαν πολύ με το ταξίδι του μυθικού Οδυσσέα. Όμως η Τουρκία δεν εγκατέλειψε ποτέ το εθνικό της νόμισμα…

Παρακολουθώ τριάντα και πλέον χρόνια την πορεία της Τουρκίας και εκ των πραγμάτων και την πορεία της οικονομίας της, τόσο μέσα από τη μελέτη, όσο και μέσα από τα πολλές δεκάδες ταξίδια μου και τη μακρόχρονη παραμονή μου στη χώρα. Γνωρίζω τις παθογένειες της, θυμάμαι τις πολύ κακές της στιγμές, έχω δει με τα μάτια μου τη φτώχεια και βεβαίως την ανάπτυξη. Όμως η Τουρκία δε διανοήθηκε ποτέ να εγκαταλείψει το εθνικό της νόμισμα, ούτε αποδέχτηκε ποτέ να παραχωρήσει σε τρίτους τα κυριαρχικά της δικαιώματα ως χώρα.

Στη νομισματική πορεία της Τουρκίας υπήρξαν εξαιρετικά ενδιαφέροντα περιστατικά και καταστάσεις. Ήταν στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Αβδούλ Χαμίτ, όταν παρατηρήθηκε έντονη έλλειψη μικρών νομισμάτων, με αποτέλεσμα τη δυσχέρεια των καθημερινών συναλλαγών. Τα ιδρύματα των μειονοτήτων τότε προέβησαν σε έκδοση μικρών χάρτινων κουπονιών, που αρχικός στόχος τους ήταν η χρήση κατά την κηροπωλησία.

8.8.13

ΟΔΟΣ: Θεατρικό “τέμπο” για μερικούς θανάτους;


ΟΔΟΣ 11 Απριλίου 2013 | 687

Την τολμηρότητα και ρηξικέλευθη σχεδόν συνταρακτική ουσία του έξοχου διηγήματος «Ο άγιος Ζαμπλακάς», που εκτυλίσσεται σε περιβάλλον γνώριμο για την Καστοριά, η αίσθηση του οποίου, μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο από την ανάγνωση του κειμένου του αείμνηστου Καστοριανού (με καταγωγή το Βογατσικό) Γεωργίου Γκολομπία (1961-2009), που δημοσιεύτηκε από την ΟΔΟ στις 31 Μαΐου 2012, καθώς και το διήγημα «Το γάλα του θανάτου» της Marguerite Yourcenar (1903-1987), προσπάθησε να αποδώσει με φαντασία και τόλμη, θεατρικούς, σκηνικούς και προπαντός υποκριτικούς νεωτερισμούς, ώστε το αποτέλεσμα να είναι αντάξιο της υπερβατικότητας των κειμένων, ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Μιχαήλ, που κατάγεται από το Άργος Ορεστικό.

Απόσπασμα





Ύστερα μ’ ένα γερό χτύπημα του έκοψε πέρα για πέρα το κεφάλι, το ’πιασε απ’ τα μαλλιά και το πέταξε σε μια γωνιά, κουκουλώνοντας με το σεντόνι το κορμί που σπαρταρούσε ακόμα. Ήρθε η παπαδιά, μισόγυμνη, έβαλε ένα ποτήρι νερό κοντά του, φύσηξε το κερί και έπεσε δίπλα του. Πήγε να τον αγκαλιάσει αλλά δεν βρήκε κεφάλι στο μαξιλάρι, μόνο ένα ζεστό υγρό που ανάβλυζε ακόμη απ’ τον λαιμό του. Έτρεξε σκουντουφλώντας κάτω, μπήκε στον αχυρώνα, ξύπνησε τον σαμαρτζή και τον ρώτησε: «Ξένε, αν θυμάσαι, είχε κεφάλι ο ξάδερφός μου πριν πέσουμε να κοιμηθούμε;». «Είχε μου φαίνεται», είπε αυτός, κι ανέβηκε μαζί της πάνω, ανάψανε τη λάμπα και είδαν ότι πράγματι ο μαχαιράς ήταν ακέφαλος.

7.8.13

Καλοκαίρι



Grand Turk, Turks & Caicos Islands

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Ο Σύλλογός μας δεν είναι για πούλημα. Αναβάθμισή του ζητάμε

Εν όψη της Γενικής Συνέλευσης των Καστοριανών Μελβούρνης την Κυριακή 11 Αυγούστου 2013



Ο Σύλλογός μας «Η Καστοριά» της Μελβούρνης, πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησε με ξεχωριστό ζήλο και έχει λαμπρή ιστορία. Το ξεκίνημά του, μέσα στο περιβάλλον της παροικίας, μέσα στους γνωστούς και άγνωστους, πρωτοστάτησε και είχε μεγάλη εκτίμηση και κύρος.

Ήταν ζηλευτός και παράδειγμα για πολλούς άλλους ελληνικούς συλλόγους. Αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί γιατί στο κάλεσμά του όλοι μας αγοράζοντας το κτήριο αυτό που στεγάζεται για πολλά χρόνια τρέξαμε, αγωνιστήκαμε ιδρώσαμε, και προσφέροντας τον οβολό μας, κάναμε ό,τι άλλο μπορούσαμε και πετύχαμε την καλή πρόοδο του Συλλόγου μας «Η Καστοριά».

6.8.13

ΝΑΝΣΥ ΧΑΤΖΗ: Με αφορμή την παράσταση από το σύλλογο «Σπασμένο Ρόδι»


ΟΔΟΣ 18.4.2013 | 688

Καθίσαμε στη φιλόξενη, γεμάτη από κόσμο, αίθουσα του ξενοδοχείου Έσπερος και περιμέναμε. Δίπλα μας γνώριμα πρόσωπα. Περίμενα εναγωνίως να ξεκινήσουν. Το πρώτο κείμενο που θα παρουσίαζαν «Ο Άγιος Ζαμπλακάς» μου ήταν ήδη γνωστό από την ΟΔΟ και λατρεύοντας τους μύθους γνώριζα και το «Γάλα του θανάτου». Πως θα μπορούσαν να αποδοθούν δύο τόσο παραστατικά και απαιτητικά κείμενα σε έναν τέτοιο χώρο, αναρωτήθηκα και περίμενα όλο και με μεγαλύτερη αγωνία.

Τα φώτα έσβησαν και η παράσταση, ξεκίνησε. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν. Η απόδοση των κειμένων ήταν το λιγότερο που μπορώ να πω πρωτοποριακή. Βασισμένη ολοκληρωτικά στην κίνηση, είχε αξιοποιήσει κάθε κομμάτι των έργων. Τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι ηθοποιοί σκηνικά δεν ήταν υλικά αλλά σωματικά. Το φαινομενικά απλό σκηνικό σε λίγο μετατράπηκε σε σύνθετη πολυσυμβολική σκηνή που απέδιδε τα κείμενα παραστατικά. Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Μιχαήλ ήταν ασύλληπτα πρωτοποριακή και έξυπνη.

Πέρα όμως από την απόδοση των κειμένων, που είναι καθοριστική σε θεατρικές παραστάσεις, και ανέδειξε το πρώτο διήγημα, αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν ο επαγγελματισμός και η αρτιότητα των συμμετεχόντων ηθοποιών. Στο «Γάλα του θανάτου» δεν συμμετείχε ο θεατής απλά ως δέκτης αλλά ήταν κοινωνός τις κάθε κίνησης τους. Ένιωθες κομμάτι του έργου, ζούσες την κάθε στιγμή.

5.8.13

Λόγος & Αντίλογος [Ε. Διαμαντόπουλος]


ΟΔΟΣ 4.4.2013 | 686

12 Απριλίου 2013

Κυρίες και κύριοι της εφημερίδας "Η Οδός της Καστοριάς"

Επικοινωνώ μαζί σας για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά δημοσίως  με την παρούσα επιστολή. Την πρώτη φορά, η αφορμή δόθηκε από μια ανακρίβεια η οποία δημοσιεύθηκε από πλευράς σας. Πράγμα που αποδεχτήκατε και κάνατε τις ανάλογες ενέργειες.

Δυστυχώς και αυτή η,  δεύτερη, επαφή μαζί σας γίνεται για τον ίδιο λόγο, μόνο που αυτή τη φορά δεν είμαι σίγουρος αν πρεπει να αναφέρω το περιστατικό ως ανακρίβεια ή ως διαστρέβλωση.

Και αναφέρομαι στο σχόλιο σας, για την ΔΗΘΕΝ συμφωνία μου στην κατεδάφιση του κτιρίου του στρατοπέδου "Μαθιουδάκη" με πρόσχημα την ακαταλληλότητα του τωρινού κτιρίου που στεγάζεται  η αστυνομική διεύθυνση Καστοριάς, το οποίο φιλοξενείται σε ανυπόγραφη στήλη η οποία ξεκινά από την πρώτη σελίδα και επεκτείνεται στην τρίτη στο τεύχος 686.

4.8.13

Καλοκαίρι



Halfmoon Cay, Μπαχάμες

Σχόλιο αναγνώστη




Αξιότιμε κ. Μπαϊρακτάρη,

Έλεος πια με την Αλεξιάδα!

 Επιτέλους, οι διοργανωτές της δεν κάνουν καμία αυτοκριτική; Δεν είναι η πρώτη φορά, που θα τη λέγαμε δοκιμαστική! Την έκαναν πέρσι και απ' ό,τι φαίνεται δεν έλαβαν καθόλου υπόψιν τους καμία από τις παρατηρήσεις που γράφτηκαν. Οι σχολιαστές που μπήκαν στον κόπο να γράψουν δεν ήταν εχθροί τους. Πολίτες που αγαπάνε την Καστοριά και γνωρίζουν την ιστορία της ήταν και δεν την απέρριψαν συλλήβδην.

Διαβάζουμε το φετινό πρόγραμμα:

3.8.13

ΟΔΟΣ: Ο θερμός Απρίλιος


ΟΔΟΣ 18.4.2013 | 688

Η κατάσταση που τείνει να επικρατήσει στην Ελλάδα και ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα στην μέχρι πρόσφατα αγγελικά πλασμένη και εντιμότατη Καστοριά, δεν έχει προηγούμενο, σε οτιδήποτε παρόμοιο συνέβη στο παρελθόν.

Στην περίπτωση της πόλης, η «περιπέτεια» μοιάζει να εκδηλώνεται «δυναμικά» και ραγδαία. Με τον έλεγχο που φέρεται να διενεργείται στα ενδότερα του δήμου Καστοριάς για την διαχείριση της κληρονομιάς «Παπαλαζάρου». Και προπαντός στον ανακριτικό έλεγχο.
Βεβαίως παρόμοιες έρευνες, σε βάρος στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης της Καστοριάς, για υποθέσεις ακόμη και σε βαθμό κακουργήματος έχουν γίνει στο παρελθόν. Όμως δεν κατέληξαν σε παραπομπές, αλλά σε απαλλακτικά πορίσματα. Αν τέλος πάντων υπήρξαν εμπλοκές, αυτές είναι περιορισμένες, ή αφορούν μικρού ενδιαφέροντος παραβάσεις.

Για τον λόγο αυτό δεν έγιναν ευρύτερα γνωστές οι παλιότερες «περιπέτειες» της πολιτικής ελίτ, ή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και δεν απασχόλησαν εκτεταμένα την κοινή γνώμη. Έστω και εάν από μόνες τους αποτελούσαν είδηση και σημαντικό πολιτικό γεγονός. Παράξενο δεν είναι;

Είναι ακόμη παράδοξο ότι όσοι στις «χρυσές» εποχές έλεγχαν και παρείχαν την ενημέρωση μέσα από φίλτρα, αποτελώντας το φόντο στο απώγειο της δόξας κάποιων, τώρα επανέρχονται. Αυτοί που τα παρουσίαζαν όλα μέλι-γάλα για μακρά σειρά ετών, τώρα έχουν περάσει απέναντι. Και πρωτοστατούν στο ανάθεμα των παλιών τους φίλων. Μεταβάλλονται σε κατηγόρους.

Και όμως, (όλα) έχουν την εξήγησή τους. Ήταν σε ένα βαθμό η κατάσταση αυθόρμητης υποταγής σε φορείς και ΜΜΕ, που πρόβαλαν την Καστοριά στο επίκεντρο ενός ειδυλλιακού κάδρου εικονικής πραγματικότητας: Πλούσια, πετυχημένη, δραστήρια, λαμπρή, όμορφη και καθαρή. Με ικανούς, πέραν πάσης υποψίας και εργατικούς ανθρώπους στα αξιώματα, να προσπαθούν να αντισταθούν στις Σειρήνες των πειρασμών, πότε στην Σάρα και πότε στην Μάρα. Αυτή ακριβώς ήταν η εικόνα που πρόβαλλαν κάποτε.

2.8.13

Καλοκαίρι



Ελλάδα

ΠΑΝΟΥ Θ. ΠΟΥΓΓΟΥΡΑ: Στ’ αγάλματα στην πλατείας της Φιλικής Εταιρείας στην Αθήνα ένα χάδι…




Στην πλατεία της Φιλικής Εταιρείας, στο Κολωνάκι της Αθήνας, ψάχνω να βρω άγαλμα, να τ’ αγκαλιάσω, να το χαϊδέψω, σαν να ήταν του παππού μου. «Κοίταξέ μας» να του πω. Προσπαθώ να κρατηθώ αθέατος για να αποπειραθώ να απαντήσω δίχως αιδώ στο ερώτημα που τους έρχεται στο στόμα κοιτάζοντάς μας. Ένα άγαλμα παίρνει τον λόγο:

-Γι’ αυτό μαζέψαμε ξυλάκι το ξυλαράκι από την Άρτα μέχρι την Οδησσό, από Γιάννενα σε Βιέννη, στο Ιάσιο και στην Τεργέστη, τα υπολείμματα του Έθνους. Από την Πάτμο στο Βουκουρέστι, στην Αγία Πετρούπολη, μαζέψαμε κομμάτι-κομμάτι μέσ’ από τις στάχτες, ότι είχε απομείνει από Πατρίδα. Γυροφέρναμε την Κωνσταντινούπολη στα αρχοντικά, στις εκκλησιές εκεί όπου σύχναζε, το μελίσσι με το μέλι της πατρίδας, της μιας πατρίδας. Καβαλάρηδες στ’ όνειρο πηγαίναμε πίσω από το σύννεφο της Ρωσικής τάχα βοήθειας.

1.8.13

ΟΔΟΣ Πέμπτη 1η Αυγούστου 2013




الربيع العربي  = Αραβική Άνοιξη

Το να εμπνέεται το ετήσιο αφιέρωμα της ΟΔΟΥ, στις αρχές Αυγούστου από μια Άνοιξη και συγκεκριμένα την “Aραβική Άνοιξη”, όπως χαρακτηρίστηκαν και έμειναν στην ιστορία οι εξεγέρσεις των λαών της βόρειας -κατά κύριο λόγο- αραβικής Αφρικής, ίσως και να μην μοιάζει αναμενόμενο. Εφ’ όσον ο Αύγουστος αποτελεί τον κατ’ εξοχή μήνα του θέρους, η σκέψη δεν επιστρέφει εύκολα στην Άνοιξη. Πάντως ποτέ μια Άνοιξη, όσο η αραβική, δεν ήταν τόσο θερμή. Άλλωστε είναι ακόμη σε εξέλιξη...

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ