31.5.12

ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΟΥ: Ένα «νέο υπόδειγμα»


ΟΔΟΣ 634 | 22.3.2012

Όταν κάποτε στην Ανατολή ένας άνδρας ισχυρίστηκε ότι είναι «Απεσταλμένος» του Θεού, τον έπιασαν και τον έφεραν μπροστά στον χαλίφη, που του είπε, "Και πέρσι κάποιος εδώ μπροστά μου ισχυρίστηκε ότι είναι προφήτης. Τον καταδικάσαμε και τον εκτελέσαμε. Ο «Απεσταλμένος» απάντησε:
"Κάνατε πολύ καλά , γιατί εκείνον δεν τον έστειλε ο Θεός».   
Νασρεντίν Χότζας

Με αφορμή την αποκάλυψη των εκβιασμών που υφίσταντο πολίτες-επενδυτές από τους υπαλλήλους της Διεύθυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων του Υπουργείου Ανάπτυξης, η νέα πολιτική προϊστάμενός τους κ. Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε εξοργισμένη ότι «το μαχαίρι και η τιμωρία δεν αρκεί πια. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα νέο υπόδειγμα». Στη συνέχεια, εξειδικεύοντας περισσότερο τη συλλογιστική της, τα έβαλε και με τους έντιμους συναδέρφους των επίορκων επειδή, όπως λέει η Υπουργός, γνωρίζουν και σιωπούν. Το «νέο υπόδειγμα» της υπαλληλικής σχέσης στο δημόσιο, γεννημένο (μετά από πολλά έτη καθυστέρησης είναι αλήθεια) μέσα στον υπουργικό εγκέφαλο της κ. Διαμαντοπούλου έχει νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο υπάλληλος που διαπιστώνει παρατυπίες και αυθαιρεσίες συναδέρφων του, τις καταγγέλλει ευθύς αμέσως, συγκρούεται με τους επίορκους, ρισκάρει τη θέση του και την προαγωγή του, παραμερίζει τις όποιες προσωπικές του επιδιώξεις, «χαλάει» στην τελική «τη ζαχαρένια του» προς όφελος του Έλληνα πολίτη. Κάνει ακριβώς εκείνα δηλαδή που κάνουν και οι «υποδειγματικοί» Υπουργοί στους χώρους εργασίας τους, δηλαδή στη Βουλή, στα Υπουργεία τους και στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Ποιο να είναι όμως το «παλιό υπόδειγμα» που ακολουθούν οι επίορκοι υπάλληλοι του Υπουργείου Ανάπτυξης; Σε θέσεις τμηματαρχών και διευθυντών, μάλλον θα πρόκειται για πενηντάρηδες και άνω. Συνομηλίκους δηλαδή της Υπουργού. Το θράσος των ανθρώπων αυτών τρέφεται κυρίως από την θεσμοθετημένη (αν όχι και νομοθετημένη) ατιμωρησία που χαρακτηρίζει την Ελληνική δημόσια ζωή. Ποιοι να είναι όμως οι δημιουργοί των θεσμών και εμπνευστές των νόμων; Πόσοι άραγε από τους υπαλλήλους αυτούς είναι εγγεγραμμένοι στα κομματικά μητρώα, εξασφαλίζοντας «προσβάσεις» αλλά και «διεξόδους». Άλλη μία εξαιρετική πηγή ενέργειας της διαφθοράς είναι η αναξιοκρατία στις προσλήψεις του Δημοσίου. Ποιοι όμως προκηρύσσουν τις θέσεις στο Δημόσιο και ποιοί αποφασίζουν για τον χρόνο και τους όρους των προσλήψεων αυτών;

30.5.12

ΦΩΝΤΑ ΤΡΟΥΣΑ: Ένα ασύλληπτο ελληνορόκ «εγώ»

Με αφορμή την πρόσφατη προβολή στην δημόσια τηλεόρααση του ντοκυμανταίρ του Δημήτρη Αθυρίδη: “T 4 Trouble and the Self Admiration Society, Τhe life and music of Terry Papantinas”




Ο μύθος δεν έχει την ανάγκη του αληθινού για να υπάρξει. Συνήθως παίρνει αμπάριζα από κάτι ρεαλιστικό – ok –, για ν’ αφεθεί, στη διαδρομή, σε μία αυτοπροωθούμενη κίνηση. Εφόσον ο «μύθος» παραμένει και διατηρείται στο χρόνο, γιατί έτσι επιτάσσει το... ανεύθυνο υποκείμενο, το «καύσιμό» του ανανεώνεται. Και μια και γράφουμε για πρόσωπα – γιατί για πρόσωπα γράφουμε – στα οποία φώλιασε εξ αρχής το στοιχείο του «διαφορετικού», εκεί όπου η αλήθεια με την υπερβολή και ο ακκισμός με την ειλικρίνεια δεν διαχωρίζονται ούτε με λέιζερ, να ένα πρόσωπο από την πινακοθήκη του ελληνορόκ, που εξακολουθεί να εκπέμπει το δικό του, ανάδελφο, φως. Ο καστοριανός κιθαρίστας και τραγουδοποιός Θόδωρος “Terry” Παπαντίνας, η ζωή του οποίου έγινε προσφάτως ταινία από τον Δημήτρη Αθυρίδη (“T 4 Trouble and the Self Admiration Society, Τhe life and music of Terry Papadinas”)· το soundtrack της οποίας κυκλοφορεί εδώ και λίγους μήνες από το Polytropon.
Ψάχνω να δω την ταινία. Έχω δει μόνον το τρίλεπτο τρέιλερ που κυκλοφορεί στο internet και δεν ξέρω αν πρέπει να συγκινηθώ και να κλάψω, ή να χαμηλώσω το βλέμμα και να μειδιάσω, με τα ολίγα που ακούω από τον ίδιον τον Παπαντίνα ή από ανθρώπους που τον γνώρισαν και έπαιξαν μαζί του (Παπάζογλου, Νέστωρ, Ζήκας, Μπάγκαλας...). Εν πάση περιπτώσει... Χρειάζονται, δηλαδή απαιτούνται, λίγα λόγια για τον ωραίο κιθαρίστα, κάτι για το soundtrack και ίσως επανέλθω. Αν καταφέρω να δω το φιλμ.

Γεννημένος στην Καστοριά το ’51, ο Παπαντίνας θα μεγαλώσει στη Νέα Υόρκη, όπου βρέθηκε με την οικογένειά του, για να επιστρέψει στην Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη το 1967, φέρνοντας απ’ την Αμέρικα τον «ροκ τρόπο ζωής» και κυρίως ένα στακάτο κιθαριστικό παίξιμο, που τον έκανε αμέσως «φίρμα». Το πρώτο γκρουπ που έπαιξε ήταν, μάλλον, οι Fratelli (Νοέμβριος 1968).

29.5.12

ΟΔΟΣ: Καταδικάζοντας το μέλλον

ΟΔΟΣ 634 | 22.3.2012

Το γεγονός ότι η υπόθεση της γουνεμπορίας -όπως και του τουρισμού αργότερα- αντιμετωπίσθηκε κοντόφθαλμα, χωρίς σχέδιο και προοπτική, με (σχεδόν) αποκλειστικό γνώμονα την ευκαιρία, δεν αμφισβητείται ότι ήταν βασική αιτία της κατάρρευσης του κλάδου. Παρόμοια βήματα, φαίνεται να ακολουθεί και η περίφημη τουριστική ανάπτυξη της Καστοριάς. Έστω κι’ αν έχουν απομείνει ελάχιστες ευκαιρίες επαναπροσδιορισμού της, πιο πιθανό φαίνεται τόσο η νοοτροπία, όσο και γενική κατάσταση της χώρας να οδηγήσουν σε πλήρες αδιέξοδο ακόμη και τον τουρισμό.

Η ίδια νοοτροπία, κατατρέχει και την μοναδική ευκαιρία της Καστοριάς να λειτουργήσει επιτέλους κάποια στιγμή το τμήμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής στο κτήριο της πλατείας Κουμπελίδικης, που ήδη έχει διαρρυθμιστεί και ανακαινισθεί γι’ αυτόν αποκλειστικά τον σκοπό.  Ωστόσο η καταστροφική επίδραση που προκάλεσαν (και προκαλούν)  μερικά χρόνια πριν οι αντιδράσεις, από μαθητές, γονείς και καθηγητές, αλλά και ΜΜΕ, που ίσως και σχεδιασμένα υποδαύλιζαν την κατάσταση, τουλάχιστον με την εχθρική ρητορική τους, δεν φαίνεται να έγινε μάθημα.

Παράξενη σύμπτωση, αλλά λίγο πριν και λίγο μετά την διαδοχή της Άννας Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας (η οποία αντί να ξεκινήσει την εξυγίανση του δημόσιου βίου από την αυτοκριτική, έβαλε από το 2009 στο στόχαστρό της την Καστοριά παγώνοντας τις διαδικασίες), επιπλέον όμως με διαφαινόμενη την κυβερνητική ανάκαμψη της Νέας Δημοκρατίας (έστω και στο πλαίσιο συνεργασίας της με άλλο κόμμα), και να που άρχισαν και πάλι τα ίδια.

Ξεκίνησε ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων μαθητών του 1ου γυμνασίου που φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το πλήγμα της Καστοριάς. Σ’ αυτόν τον χορό προσέρχεται πλέον και ο σύλλογος Γονέων του 3ου γυμνασίου (περιοχή Ελεούσας), που επικαλούμενος δήθεν ακαταλληλότητα του κτηρίου, αντί να διεκδικήσει το εξαίρετο και εκσυγχρονισμένο κτήριο της άλλοτε Πρόνοιας, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις μερικών δεκάδων μέτρων από το σχολικό τους κτήριο (περίπου δίπλα στο 2ο δημοτικό σχολείο), ζητεί από τον Δήμο Καστοριάς, με επίκληση της... κοινής λογικής, να παραχωρηθεί στους μαθητές του 3ου γυμνασίου και όχι σ’ αυτούς του 1ου γυμνασίου -ούτε φυσικά στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας για το οποίο προορίζεται, το κτήριο της Κουμπελίδικης.

28.5.12

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αξιότιμε κ. εκδότα,

Χαρήκαμε το Σάββατο βράδυ και πάλι το Μουσικό Σχολείο του Βόλου στη ΝΕΤ σε εκπληκτικό αφιέρωμα στη Σμύρνη. Αυτό κατ' εξοχήν, αλλά και άλλα μουσικά σχολεία είναι τελικά οάσεις όχι μόνο για τους μαθητές τους, αλλά για όλους, καθώς επηρεάζουν και διαμορφώνουν ολόκληρο το τοπίο γύρω τους. Νιώσαμε όμως και πάλι την ίδια κι ακόμη περισσότερη θλίψη καθώς η δική μας πόλη, η Καστοριά, δε διαθέτει -τουλάχιστον όχι ακόμη- όχι μόνο μουσικό σχολείο, αλλ' ούτε καν δημοτικό ωδείο, αφού το Μπαϊρακτάρειο εξακολουθεί να μη λειτουργεί ως ωδείο. Και όλα αυτά ενώ άλλες μικρές πόλεις κοντά μας όχι μόνο διαθέτουν καθεμιά το ωδείο της, αλλά βγάζουν και μαθητές που διακρίνονται σε πανελλαδικό επίπεδο για τις επιδόσεις τους στην υπέροχη τέχνη της μουσικής.
Περίλυπος μέχρι το βάθος της ψυχής για τις ελλείψεις της πόλης μας που διαιωνίζονται.

Ένας αναγνώστης


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Απριλίου 2012, αρ. φύλλου 637

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Το ΚΕΓ και άλλα τοπικά θέματα

Το ΚΕΓ ή αλλιώς ινστιτούτο γούνας όπως προτιμούσαν να το χαρακτηρίζουν κάποιοι, ιδρύθηκε με κρατική επιχορήγηση μεν, αλλά με το σκεπτικό μετά από κάποια χρόνια να στεκόταν μόνο του στα πόδια, όπως έστω και μετά βίας κατορθώνoυν να επιβιώσουν κάποιοι άλλοι φορείς στην τόπο μας. Θα μου πείτε πώς μπορούσε να γίνει αυτό το πράγμα; Είτε με την συμπαράσταση των φορέων του νομού είτε με διαχείριση των γνώσεων, τις οποίες θα πουλούσε όπως έκανε και το Μαντείο των Δελφών.

Ίσως οι αναγνώστες ξαφνιαστούν για την παραπάνω διατύπωση που κάνουμε, αλλά θα πρέπει να πούμε ότι το πρώτο “ινστιτούτο” διαχείρισης πληροφοριών ή ακόμη και γεωπολιτικής λειτούργησε στη αρχαία Ελλάδα. Η λειτουργία του δε κράτησε ως τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Αυτό ήταν το μαντείο των Δελφών που είχε συγκεντρώσει ένα θησαυρό πληροφοριών για όλα τα γνωστά τότε μέρη της γης, έτσι που να κατευθύνει επιτυχώς όλη την αποικιακή πολιτική των ελληνικών πόλεων. Όταν μια πόλη αποφάσιζε να ιδρύσει αποικία, οι άρχοντες απευθύνονταν στους ιερείς του Μαντείου, για να τους υποδείξουν την σωστή τοποθεσία. Πάντα δε οι υποδείξεις τους ήταν σωστές, διότι οι ιερείς και λοιποί μη κρατικοί “υπάλληλοι” τους, στην διάρκεια της παραμονής των προσκυνητών και των αιτούντων χρησμό, εκμαίευαν επιτηδείως πλήθος πληροφοριών, που ήταν για τα δεδομένα της εποχής εκείνης ένα είδος “think tank”, δηλαδή δεξαμενή σκέψης. Ήξεραν καλά όλα τα γεωγραφικά και οικονομικά δεδομένα της Μεσογείου και υποδείκνυαν τοποθεσίες που δεν ήταν υπό αμφισβήτηση από άλλες ελληνικές πόλεις, αλλά ούτε ότι θα υπήρχε ενδεχόμενο σοβαρών αντιδράσεων από τον εντόπιο πληθυσμό. Ουσιαστικά το Μαντείο ήταν αυτό που συντόνιζε τον πρώτο και τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό.

27.5.12

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από τις εκλογές…



Ζούμε σε μια χώρα που υποτίθεται ότι ακολουθεί σχέδιο οικονομικής ανάταξης και μέσα από ένα φορολογικό ορυμαγδό προσδοκά αύξηση των δημοσίων εσόδων. Στην ίδια αυτή χώρα το πολιτικό κατεστημένο αποφασίζει να αναστείλει επί τρίμηνο την προθεσμία υποβολής φορολογικών δηλώσεων, προκειμένου να διεξάγει εκλογές, με το πονηρό σκεπτικό πως οι πολίτες ψηφίζοντας δεν θα έχουν γευτεί την αλγεινή και δημευτική φορολόγηση. Προσπαθεί με άλλα λόγια να ξεγελάσει τους πολίτες.
Στην ίδια αυτή χώρα, το ίδιο πολιτικό κατεστημένο που την απομυζά επί δεκαετίες, όπως η μελίγκρα το δέντρο, σχεδιάζει την εκλογική αναμέτρηση, ενόσω έχει δεσμευτεί και υπογράψει για τη λήψη καταιγιστικών οικονομικών μέτρων, που θα πρέπει να ληφθούν αμέσως μετά. Ευελπιστεί λοιπόν ότι οι πολίτες της χώρας, εν τη αφέλεια τους ή εν τη αγωνία τους, θα ανανεώσουν την εντολή και θα το βοηθήσουν να επιβιώσει. Με απλά λόγια δηλαδή το πολιτικό κατεστημένο επιχειρεί να εξαπατήσει τους πολίτες, με σκοπό όχι τη διάσωση της χώρας, αλλά τη δικιά του σωτηρία και μόνο.

‘Οταν σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα των δυο ετών, οι Ευρωπαίοι τοκογλύφοι δανειστές της χώρας έθεταν και θέτουν αλλεπάλληλα εκβιαστικά διλήμματα και επαχθείς όρους για την καταβολή της επόμενης δανειακής δόσης, που στο τέλος σαν από θαύμα καταβάλλεται, τότε αβίαστα προκύπτει ο εμπαιγμός σε βάρος μιας χώρας σε ομηρεία.
Όταν, επίσης, παρατηρείται πως τη μέρα που ψηφίζονται οι μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα και η κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, την ίδια αυτή μέρα πολυεθνική εταιρεία αναψυκτικών ανακοινώνει τη μεταφορά του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης στη Βουλγαρία, τότε συμβαίνει αυτό που στη λαϊκή γλώσσα ονομάζεται «το παιχνίδι είναι στημένο».
Ασχέτως με το εάν κάποιος πολίτης πιστεύει ότι πρέπει να ληφθούν οικονομικά μέτρα κατ’ εφαρμογή των ψηφισμένων «Μνημονίων» ή όχι, εφόσον εξακολουθεί να πιστεύει ότι υπάρχουν ειλικρινείς προθέσεις του πολιτικού κατεστημένου της χώρας, πρέπει να έχει μετατρέψει την καλοπιστία του σε ευήθεια.

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης παρακολουθώ με προσοχή τις μεθοδεύσεις του πολιτικού κατεστημένου. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κυρίαρχο και διαχρονικό μέλημα των κυβερνώντων είναι η διαιώνιση της παραμονής τους στην εξουσία. Απλώς σήμερα η πρόθεση αυτή καθίσταται εμφανέστατη, αφού το κατεστημένο αδυνατεί πλέον να εξαγοράσει την ψήφο των πολιτών με τις παραδοσιακές μεθόδους του παρελθόντος, όπως οι ασύστολοι διορισμοί, η αλόγιστη επιδοματική πολιτική και οι ακατάσχετες παροχές, αλλά και η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, όλα αυτά δηλαδή που έχτισαν το ελλαδικό μεταπρατικό κράτος. Αδυνατεί, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν αλλά δάνεια γι’ αυτό το σκοπό: λεφτά δεν υπάρχουν…

26.5.12

ΟΔΟΣ: Παιχνίδια για την «εξασφάλιση»


Δεκάδες αθώα, αλλά αδέσποτα σκυλιά, βρήκαν βάρβαρο θάνατο τις περασμένες εβδομάδες από την ρίψη δηλητηριασμένων τροφών σε διάφορες περιοχές του Δήμου Καστοριάς.  Ήταν τόσα τα περιστατικά των θανατώσεων σκύλων, ώστε σύμφωνα με μαρτυρίες κτηνοτρόφοι προσπάθησαν να συγκεντρώσουν φόλες για να μην διατρέξουν κίνδυνο τα δικά τους εκτρεφόμενα ζώα.

Από την άλλη πλευρά, όλως μυστηριωδώς, η πόλη της Καστοριάς, γέμισε τις τελευταίες ημέρες από αδέσποτα σκυλιά, ενώ από φιλόζωους αναφέρεται ότι... «ξαφνικά» εμφανίστηκαν στο κέντρο της πόλης πολλά αδέσποτα ακόμη και τσομπανόσκυλα τα οποία κινούνται σε αγέλες. Ώστε να προκαλείται η υπόνοια, ότι πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονται κάποιοι που έφεραν τους αδέσποτους σκύλους στην Καστοριά και τους ελευθέρωσαν επίτηδες.

Κάποιος ή κάποιοι, οι οποίοι προφανώς έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να μετατρέψουν τον φόβο και την προκατάληψη σε λαϊκή αξίωση για απαλλαγή της πόλης από τα «ανεξέλεγκτα αδέσποτα. Και επιχειρούν να το επιτύχουν με δύο τρόπους, δηλαδή με την φόλα, και με την δημιουργία δημοτικού κυνοτροφείου. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η ξαφνικά οργανωμένη παρουσία μεγαλόσωμων σκύλων μέσα στην πόλη;

25.5.12

ΑΝΔΡΕΑ ΒΙΤΟΥΛΑ: Ὁ ἐκκλησιασμὸς τοῦ κοινωνικοῦ ζητήματος




ἡ ἀγάπη δουλεύει γιὰ τὸν σοσιαλισμὸ
Διονύσης Σαββόπουλος


Ὁρίζεται ὡς κοινωνικὸ ζήτημα τὸ πρόβλημα τῆς κατανομῆς τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Μὲ αὐτὸ συμπλέκεται τὸ θέμα τῆς ἐργασίας, τῆς ἐκμετάλλευσης, τοῦ παραγώμενου πλούτου, τοῦ ταξικοῦ διαχωρισμοῦ, τῆς ἰδιοκτησίας. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία οἱ σχέσεις παραγωγῆς θεωρήθηκαν ὁ κινητήριος μοχλὸς τῆς ἱστορίας, μέχρι καὶ σήμερα, ποὺ βιώνουμε τὴν ἀνθρωπολογικὴ μετάλλαξη τελικὰ τοῦ homo economicus, ἡ ἐκκλησιαστικὴ θεώρηση αὐτῆς τῆς πτυχῆς τοῦ βίου μένει ἐν πολλοῖς χωρὶς ἐπεξεργασία. Ἀυτὸ δὲ τὸ σύμπτωμα δὲν εἶναι παρὰ μία ἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ ἐφάρματου συσχηματισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸν κόσμο. Οἱ χριστιανοὶ δὲν ἀποτελοῦμε πιὰ τὴ ζύμη ποὺ μεταμορφώνει ἀλλὰ μᾶλλον τὸ βαρίδι ποὺ καθηλώνει. Ἡ σοβοῦσα κρίση ἐξάπαντος συνιστᾶ μιὰ πρώτης τάξεως εὐκαιρία, ὥστε οἱ διάσπαρτες καὶ λιγοστὲς ἐκκλησιαστικὲς δονήσεις νὰ γκρεμίσουν συθέμελα τὸ θρησκευτικὸ ἄλλοθι τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας.
Τὸ «χριστιανικὸ» αὐτὸ ἄλλοθι θεμελιώνεται στὴν ἀπολύτως αἱρετικὴ θέση ὅτι τὰ πνευματικὰ ζητήματα εἶναι ἀνώτερα ἀπὸ τὰ ὑλικά. Ὁ πιστὸς θὰ πρέπει νὰ φροντίζει γιὰ τὴν ψυχούλα του, ἀδιαφορώντας γιὰ ὁτιδήποτε σχετίζεται μὲ τὸν «ἀνήθικο καὶ μολυσμένο» κόσμο. Στὴ θεώρηση αὐτὴ ἡ πολιτικὴ κριτικὴ ἀναλώνεται σὲ ἀτελέσφορα ἠθικὰ σχήματα, ποὺ ἀποδεικνύονται τελικὰ ἀνήμπορα νὰ ἐνεργοποιήσουν τὴν κοινωνία σὲ πρωτοβουλίες πέραν τῆς «χρηστῆς» διαχείρισης. Πάντοτε δὲ ἐξαντλοῦνται σὲ ἀσφυκτικὸ συντηρητικὸ πλαίσιο. Τὸ ἄθλημα τῆς μετοχῆς στὴν Ἐκκλησία ἐκφυλίζεται σὲ μεταφυσικὴ ἀναμονὴ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ ἀτομικὴ ἠθικὴ πράξη, ποὺ ἁπλῶς ὑποθάλπει τὸ ἐξόχως ἀντικοινωνικὸ αὐτὸ φρόνημα.

Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅμως εἶναι ἤδη παροῦσα καὶ αὐτὸ ποὺ ἀναμένεται εἶναι ἡ καθολική της φανέρωση στὰ ἔσχατα. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ τὴν ἐγκαινίασε δὲν ἀρνήθηκε τὴν ὕλη. Τὴν προσέλαβε μαζὶ μὲ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη φύση κατὰ τὴν Γέννησή Του καὶ τὴν ἀφθάρτισε κατὰ τὴν Ἀνάστασή Του. Ἄλλωστε ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα γεγονὸς μὲ καθοριστικὴ γιὰ τὴν ταυτότητά της ὑλικὴ πτυχή. Γιὰ νὰ συντελεστεῖ τὸ εὐχαριστιακὸ δεῖπνο, ποὺ συγκεφαλαιώνει τὸ ἐκκλησιαστικὸ εἶναι, ἀπαιτεῖται ἡ προσφορὰ τῆς ὕλης. Τὰ προσφερόμενα δῶρα (ψωμὶ καὶ κρασὶ) ἀποτελοῦν μιὰ συμπερίληψη τῶν πλέον ὑλικῶν συνθηκῶν καὶ στοιχείων τῆς ζωῆς: σπόρος, χώμα, νερό, φῶς καὶ ἡ ἐργασία τοῦ ἀνθρώπου κατατίθενται στὴν Ἐκκλησία, γιατὶ ἡ βιολογικὴ πρόσληψή τους δὲν ἀρκεῖ γιὰ τὴν ζωή. Ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ περιβάλλον καὶ ἡ βιοχημικὴ διάσπαση τῶν προϊόντων του ἀπὸ τὸν ὀργανισμὸ δὲν ἀναστέλλουν τὴ βουλιμία τοῦ θανάτου. Γι’ αὐτὸ δωρίζονται στὸν Θεὸ καὶ ἀντιδωρίζονται μεταβληθέντα, ὥστε νὰ μεταμορφωθεῖ τὸ ἴδιο τὸ γεγονὸς τῆς ὕπαρξης. Ἡ ἐργασία, ὁ φυσικὸς κόσμος καὶ οἱ καρποὶ ποὺ λαμβάνονται μεταμορφώνουν τὴν ἐπιβίωση σὲ ζωή, τὴν ἀτομικὴ ὕπαρξη σὲ συνύπαρξη, τὸ ἀδιαφοροποίητο πλῆθος σὲ κοινωνία προσώπων. Σύμφωνα μὲ τὰ παραπάνω ἡ ἀσκητικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποστρέφεται τὴν ὕλη. Ἀντιθέτως τὴν γυμνάζει ἀδιάκοπα γιὰ νὰ μὴν ἀπωλέσει τὸν κοινωνικὸ προσανατολισμό της.

Στὴν προοπτικὴ αὐτὴ κάθε πτυχὴ τοῦ βίου ἐμπνέεται ἀπὸ τὴ θυσία, τὴν ἀλληλεγγύη, τὴ συμπάθεια. Οἱ φορεῖς αὐτοῦ τοῦ ἤθους δὲν μποροῦν παρὰ νὰ ζοῦν ὡς διαπρύσιοι κήρυκες τῆς δικαιοσύνης, ὡς ἄσπονδοι ἐχθροὶ τῆς ἐκμετάλλευσης, ὡς ἀσυμβίβαστοι ἀνατόμοι τῆς ἠθικῆς ὑποκρισίας. Ἀνατρέχοντας κανεὶς στὶς ρίζες τοῦ ἐπαναστατικοῦ αὐτοῦ φρονήματος εἶναι ἀδύνατο νὰ προσπεράσει τὶς συναφεῖς μὲ τὸ κοινωνικὸ ζήτημα ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ στὸν λαὸ τοῦ Ἱσραήλ, ποὺ προτυπώνει τὴν Ἐκκλησία.

24.5.12

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Μια πρόταση 

για επίλυση δύο βασικών προβλημάτων της πόλης


Εδώ και μια 10ετία τουλάχιστον δύο είναι τα προβλήματα που πλήττουν πολιτιστικά και εμπορικά το ιστορικό κέντρο της πόλης:
α) Το κλείσιμο των εμπορικών καταστημάτων.
β) Το κλείσιμο του Πνευματικού Κέντρου.
Το πρώτο είχε σαν αποτέλεσμα την μετακίνηση των λίγων εμπορικών καταστημάτων, που μπορούσαν να επιβιώσουν κάτω από τις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες, σε περιοχές με μεγαλύτερο εμπορικό ενδιαφέρον και το δεύτερο, μετά την εμπορική ερήμωση, συνέβαλλε και στην πολιτιστική.
Η πόλη της Καστοριάς από την πλατεία Δαβάκη και πάνω δίνει την εντύπωση της εγκατάλειψης, πράγμα που δεν αποκλείεται να είναι και η πραγματικότητα, να έχει δηλαδή εγκαταλειφθεί, όχι από τους κατοίκους της, αλλά από αυτούς που θα έπρεπε να νοιάζονται γι αυτό.

Ποιος άλλος μπορεί να κάνει καθοριστικές κινήσεις για την ανατροπή αυτών των προβλημάτων εκτός από μια υπεύθυνη Δημοτική Αρχή, που πρωτίστως νοιάζεται και φροντίζει και για την πόλη;
Πρόσφατα ψάχνοντας χώρο στέγασης για τον σύλλογό μας (Πολιτιστικός και Περιβαλλοντικός Σύλλογος «Σπασμένο Ρόδι») επισκεφτήκαμε τον παλιό κινηματογράφο «REX» της πλατείας Ομονοίας. Ο προηγούμενος ενοικιαστής έκανε μερικές μετατροπές στον χώρο (λειτουργούσε ως σούπερ μάρκετ), αλλά εξακολουθεί να είναι ένα γερό κτήριο, χωρίς κολώνες, αρκετά μεγάλο και κατάλληλο για κινηματογραφική και θεατρική αίθουσα. Χώρος παρ’ όλα αυτά ασύμφορος για έναν μικρό σύλλογο με ελάχιστα έσοδα σαν τον δικό μας. Ο χώρος, όπως ο ίδιος ο ιδιοκτήτης μας πληροφόρησε «Πωλείται».

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Εκδότη,

Αναρωτιέμαι για τη λατρεία που έχει πιάσει το Δήμο Καστοριάς με τους Γερμανούς.
Εμ δε μας έφτανε η θηριωδία στη Κλεισούρα, έπρεπε να ακούσουμε τη συναυλία της ΣΟΛΘ με το λογότυπο του Γερμανικού Προξενείου;
Εμ δε μας έφτανε η Μέρκελ, πρέπει να ωθούμε τα πιτσιρίκια των Δημοτικών μας Σχολείων να «κινούνται γερμανικά».
Και εντάξει η κα Αντιδήμαρχος στηρίζει για επαγγελματικούς λόγους τη γερμανική γλώσσα. Ο Αντιδήμαρχος Παιδείας τι όφελος έχει και αποστέλλει επιστολή σε όλα τα σχολεία του Δήμου;


Αναγνώστης
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Απριλίου 2012, αρ. φύλλου 636

Εκλογές 2012 (Ν.Δ.)




Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10 Μαΐου 2012, αρ. φύλλου 641

Εκλογές 2012 (ΠαΣοΚ)




Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10 Μαΐου 2012, αρ. φύλλου 641

Εκλογές 2012 (ΣυΡιζΑ & Ανεξάρτητοι Έλληνες)



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10 Μαΐου 2012, αρ. φύλλου 641

23.5.12

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Διευθυντά

Από τίς στῆλες τῆς ¨ΟΔΟΥ ¨παρακολουθῶ, μέ μεγάλο πάντοτε ένδιαφέρον, τά πολιτιστικά δρώμενα στην πόλη μας.

Πολλές φορές άναφέρεσθε στήν πενία πολιτιστικῶν έκδηλώσεων καί μάλιστα τό άποδίδετε αύτό στήν ἔλλειψη πνευματικοῦ κέντρου στήν πόλη μας. Ἡ ἔλλειψη αύτή, πνευματικοῦ κέντρου, εἶναι ὄντως ἕνας άνασχετικός παράγων γιά πολλές -ἄν ὄχι γιά ὅλες- έκδηλώσεις πού προϋποθέτουν τήν ὕπαρξη καταλλήλου χώρου γιά νά πραγματοποιηθοῦν.

Πλήν ὅμως, άπ᾽ ὅτι βλέπω στίς στῆλες τῆς έφημερίδας σας, ὑπάρχει στήν πόλη μας μιά πολύ άξιόλογη πολιτιστική κίνηση μέ θεατρικές παραστάσεις, άπό θιάσους, άποτελούμενους άπό έρασιτέχνας Καστοριανούς ήθοποιούς, πού θά ζήλευαν τήν ὑποκριτική τους καί οἱ πλέον καταξιωμένοι έπαγγελματίες ήθοποιοί· παρουσίαση άξιόλογων βιβλίων άπό διακεκριμμένους άνθρώπους τῶν γραμμάτων, χωρίς βέβαια νά παραλήψω τήν παρουσία Καστοριανῶν καταξιωμένων συγγραφέων, πανελληνίου έμβέλειας καί άναγνωρίσεως· τίς ζωγραφικές καί ἄλλες έκθέσεις καί ἄλλα πολλά, πού μοῦ διαφεύγουν, ὅπως π.χ. τό σπουδαστήριο τοπικῆς Ἱστορίας, πού διοργανώνει τό Μουσεῖο Μακεδονικοῦ Άγῶνος.

22.5.12

"Ατυχήματα"



Δύο από τα εκατομμύρια (αν υπολογισθούν και οι λάθος ψήφοι) από τα μετεκλογικά ατυχήματα. Συμπτωματικά το ένα αυτοκίνητο είναι υπηρεσιακό και χρησιμοποιείται καθημερινά από τον δήμαρχο Καστοριάς. Να φταίει και η πανσέληνος εκτός από το μνημόνιο; Πάντως στις περιπτώσεις των οχημάτων, τα ατυχήματα δεν κατέληξαν δυστυχήματα. Αντίθετα, κανείς δεν μπορεί να πει ότι θα συμβεί το ίδιο και στην πολιτική ζωή του τόπου.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10 Μαΐου 2012, αρ. φύλλου 641

ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ: Συνέντευξη Παπανούτσου

Αυτές τις μέρες ανακάλυψα τυχαία σ’ ένα τετράδιό μου κάποιες σημειώσεις, που είχα κρατήσει πριν αρκετά χρόνια και αφορούσαν μια συνέντευξη του εξαιρετικού δημοσιογράφου Βαγγέλη Ψειράκη στο ραδιόφωνο στο Γ΄ Πρόγραμμα, που είχε πάρει από τον Ευάγγελο Παπανούτσο λίγα χρόνια πριν πεθάνει. Ξεκινούσε ο Ψειράκης λέγοντας: «Έτσι για να τον φέρουμε νοερά κοντά μας, ας ακούσουμε τον Ευάγγελο Παπανούτσο σε συνέντευξη, που μας είχε παραχωρήσει το 1984 με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του “ Τα μέτρα της Εποχής μας” των Εκδόσεων Στρατή Φιλιππότη.

—«Κύριε Παπανούτσο, πολλές σελίδες του βιβλίου σας -αλλά και σε παλαιότερα μελετήματά σας- είναι αφιερωμένες στο ποιόν της ζωής. Πως τίθεται, κατά τη γνώμη σας, το πρόβλημα στην Ελλάδα και πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;»

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Οι πικρές μνήμες του Λυκούργου

Πριν πέντε χρόνια περίπου με την ευκαιρία της δημοσίευσης του βιβλίου με τίτλο ‘‘Απομνημονεύματα ενός καστοριανού παιδιού της πιάτσας (1937-1957)’’, του Συνόπουλου Λυκούργου κάναμε εκτενέστερη αναφορά γύρω από την περίοδο εκείνη της κατοχής όπου οι κομιτατζήδες συνεργάτες των Γερμανών και των Ιταλών έσφαζαν σαν τα πρόβατα όσους πατριώτες τολμούσαν να αντισταθούν στα σχέδιά τους. Αυτά και πολλά άλλα βιώματα είχαν πολλοί συμπατριώτες μας Καστοριανοί, που δεν τολμούν εύκολα να τα αποκαλύψουν, εκτός κάποιων περιπτώσεων όπως η προσπάθεια του συμπατριώτη μας και πατριώτη Λυκούργου, που τόλμησε στο βιβλίο του να αναφερθεί ακόμη και σε ονόματα, όταν η επίσημη πολιτεία αποσιωπούσε και αποσιωπά ακόμη τώρα τα ιστορικά γεγονότα που στιγμάτισαν την περιοχή μας.

21.5.12

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Ανοίξτε το Μπούχενβαλντ...


Ανοιχτή επιστολή στο γερμανικό λαό



Είν’ η πατρίδα σου πίσω σου,
όπου ανθούν οι μηλιές…
Είναι η πατρίδα, οι δρόμοι της δύσβατοι
δεν οδηγούν πουθενά
ειν’ η πατρίδα μια θλίψη γλυκύτατη,
τώρα σε πνίγει ξανά.
Τρέχει ο χρόνος, δε γίνεται τίποτα,
τόσο λεπτό το κλαδί!
Λιώνει το σύννεφο, άσκοπα ζήσαμε
πέφτει το μήλο στη γη.

Μαξίμ Ζάμσεβ,
Στο βάρος άντεξε ο ουρανός1


Αγαπητοί μας “σύμμαχοι” και “εταίροι” γερμανοί,

Αισθάνομαι την ανάγκη να σας γράψω ανοιχτά και δημόσια αυτό το γράμμα, για να εκφράσω κάποια πράγματα που βρίσκονται στα χείλια και στην ψυχή εκατομμυρίων συμπατριωτών μου, χωρίς βεβαίως να περιμένω από σας απάντηση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και οι δικοί μας αρχαίοι πρόγονοι προέβαιναν σε πληθυσμιακές εκκαθαρίσεις. Για παράδειγμα στη Σπάρτη υπήρχε ο Καιάδας, γκρεμός στον οποίο ερρίπτοντο οι ανάπηροι και οι υπερήλικες. Επίσης στη νήσο Κέα υπήρχε το Κείων Νόμιμον, σύμφωνα με τον οποίο οι υπερήλικες αποχωρούσαν οικειοθελώς από τον οικισμό και κατευθύνονταν σε ερημικό μέρος, όπου ήταν καταδικασμένοι να τελευτήσουν το βίο τους, πίνοντας κώνειο. Από τότε όμως πέρασαν σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια και στην υφήλιο επικράτησαν οι ανώτερες αρχές του ανθρωπισμού, τις οποίες εμείς στην πατρίδα μας ενστερνιστήκαμε απόλυτα.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία επίσης πως εμείς δεν ανήκουμε στην Άρια φυλή σας – ούτε θα θέλαμε άλλωστε να ανήκουμε. Στην πατρίδα μας εκτιμούμε τον πολιτισμό και δεν χωρίζουμε τους ανθρώπους σύμφωνα με τις φυλές, ούτε βεβαίως σύμφωνα με τους οικονομικούς δείκτες της χώρας καταγωγής τους. Διότι Έλλην είναι αυτός που μετέρχεται την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, χωρίς να αναλύουμε τις αιματολογικές του ρίζες.

20.5.12

ΑΝΩΝΥΜΟΥ: Οι Εορτές, οι Εθνικές



Σήμερα το σπίτι είχε κόσμο πολύ και φασαρία. Ήτανε ημέρα “Εορτής Εθνικής”- κατά το επίσημο. Εορτής που μας έκανε από συγγενείς αποξενωμένους για καιρό, να ζήσουμε λίγο όπως παλιά, στα μικράτα μας.
Να σταθούμε αγαπημένοι, απονήρευτοι στη σάλα στο σπίτι το πατρικό, στο ίδιο τραπέζι το μεγάλο, να πατάμε το ίδιο πολύχρωμο χαλί, να καθόμαστε στα ίδια βαριά καθίσματα που λίγο τρίζαν περισσότερο τώρα ίσως από το βάρος κάποιων, ίσως και από του καιρού το πέρασμα.
Η Εορτή μας έκανε να γίνουμε ξέγνοιαστα μικρά παιδιά, να μην θυμόμαστε κληρονομιές και έχθρες, να μη ζυγίζουμε τα λόγια μας, τα βλέμματά μας.
Ομοτράπεζοι γίναμε πάλι -και ας έλλειπαν οι γονείς πολλών- και τολμώ να πω, πως σαν να γύρισε ο τροχός της ζωής μας πίσω και νιώσαμε αδικημένοι που σπαταλήσαμε της ένδοξης και ανασφαλής ζωής μας τις ήμερες σε μέτρημα χρημάτων και σπιτιών, σε ντάνιασμα πολλών κουτιών με λαμπερά κοσμήματα και πλούτη που ποτέ δεν ένιωσαν τον θαυμασμό των άλλων.
Ακριβώς γιατί μέσα στην μίζερη και άδεια μας ανούσια ζωή, μόνοι το βράδυ αργά στεκόμασταν και τα θαυμάζαμε και ύστερα με ενοχές τα κρύβαμε στα σκοτεινά ντουλάπια... κάτω, κάτω, στο τέλος, εκεί που νομίζαμε οι ανόητοι, πως δεν θα τα βρει ποτέ κανείς.
Όπως δεν έβρισκε και τα συναισθήματα μας και μέναμε μόνοι στην ζωή και αφήναμε τους λαμπερούς μας θησαυρούς να κοιμούνται αραχνιασμένοι και ξεχασμένοι πολλές φορές κάτω... εκεί κάτω.

19.5.12

ΟΔΟΣ: Τα ρούχα του βασιλιά [ΙΙ]



Πριν καλά-καλά συμπληρωθεί μια εβδομάδα από την σε πρώτο βαθμό δικαστική διαμάχη του κ. Δημ. Αβραμόπουλου, αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας και ήδη υπουργού Εθνικής Άμυνας, στην οποία «πέτυχε» κατ’ αρχάς τουλάχιστον, την καταδίκη (σε ποινή φυλακίσεως 6 μηνών με αναστολή) από το μονομελές Πλημμελειοδικείο Καστοριάς δύο συμπολιτών Καστοριανών (Σ.Λ και Γ.Μ), που απετέλεσαν στο παρελθόν μέχρι πρόσφατα από τα πιο ένθερμα και αφοσιωμένα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας για περισσότερα από 30 χρόνια, επειδή τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν έστω και με την υπερβολή του ιδεολόγου, σε διάλογο που είχαν στο facebook στο τέλος Οκτωβρίου 2010, και ενώ οι δύο Καστοριανοί έχουν ήδη ασκήσει έφεση κατά της καταδικαστικής απόφασης επιδιώκοντας αθώωση, και ο κ. Δημ. Αβραμόπουλος, που επί πλέον είναι και επίτιμος δημότης της Καστοριάς, άσκησε σε βάρος τους αγωγή αποζημιώσεως απαιτώντας 500.000,00 ευρώ (!) για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που ισχυρίζεται ότι υπέστη από τα «εγκλήματα».

Υπενθυμίζεται ότι η «συζήτηση» στο Facebook διέρρευσε με πρωτοβουλία τρίτου ως τα αυτιά του υψηλού επισκέπτη της Καστοριάς εκείνη την εποχή, ο οποίος δηλώνει ότι τρώθηκε η τιμή και η υπόληψή του καθώς και η προσωπικότητά του από τα όσα σχολίασαν τα τέως στελέχη της Ν.Δ. Μάλιστα σε ένα από τα επίμαχα σχόλια του συμπολίτη Σ.Λ. χαρακτηριζόταν ως αδιάντροπη κοροϊδία των Καστοριανών η επανειλημμένη εξαγγελία για την δημιουργία νέου νοσοκομείου στην Καστοριά, κατά την διάρκεια της θητείας του κ. Δ. Αβραμόπουλου στο υπουργείο Υγείας στην τελευταία κυβέρνηση Καραμανλή.

18.5.12

ΟΔΟΣ: Τα ρούχα του βασιλιά [Ι]


ΟΔΟΣ 634 | 22.3.2012

Ένοχοι κρίθηκαν από δικαστήριο της Καστοριάς ως προς το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, δύο συμπολίτες (οι Γ.Μ και Σ.Λ) μετά από μήνυση που υπέβαλε σε βάρος τους ο νυν υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δημ. Αβραμόπουλος για σχόλιά τους για την υπουργική του θητεία επί Νέας Δημοκρατίας. Συγκεκριμένα, το περιστατικό φέρεται να έγινε στο τέλος Οκτωβρίου 2010 στο facebook, τα οποία (σχόλια) εν συνεχεία διοχετεύθηκαν σε ειδησεογραφικό blog απ’ όπου πληροφορήθηκε το γεγονός ο μηνυτής.

Οι δύο συμπολίτες, που προέρχονται από την Νέα Δημοκρατία, ισχυρίσθηκαν ότι ασκούν κριτική σε πολιτικές πράξεις και όχι στο πρόσωπο, και ότι η συζήτησή τους ήταν μόνο μεταξύ φίλων σε τόπο κοινωνικής δικτύωσης στο internet, χωρίς να γνωρίζουν ότι η συνομιλία τους θα προωθηθεί περαιτέρω.

Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι ο κ. Αβραμόπουλος, για τον οποίο έχουν γραφτεί και ειπωθεί κατά καιρούς βαρύτατα σχόλια και χαρακτηρισμοί -στα όρια της χλεύης- όχι μόνο από πολιτικούς παράγοντες, άσπονδους φίλους και αντιπάλους, αλλά από τις πιο γνωστές κεντρικές εφημερίδες, επέλεξε την Καστοριά και δυο απλούς πολίτες για να εναντιωθεί στην κριτική που του ασκείται.
Οι δύο Καστοριανοί δήλωσαν ότι επιθυμούν να κριθούν σε δεύτερο βαθμό από ανώτερο δικαστήριο και έτσι, άσκησαν έφεση κατά της καταδικαστικής απόφασης. Επομένως εφ’ όσον δεν υπάρχει ακόμη αμετάκλητη δικαστική απόφαση η ΟΔΟΣ αποφεύγει να δημοσιεύσει τα ονόματα των ιδιωτών.

17.5.12

Ανοιχτή επιστολή του απερχόμενου πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου προς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες



Παρέδωσα πριν από λίγη ώρα στον νέο Πρωθυπουργό κ. Παναγιώτη Πικραμμένο, που αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας και θα την οδηγήσει στις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Θα ήθελα με την αποχαιρετιστήρια αυτή επιστολή να απευθυνθώ σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Είχα τη σπάνια τιμή να υπηρετήσω την πατρίδα μου σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο.

Ανέλαβα ως Πρωθυπουργός στις 11 Νοεμβρίου, κάτω από δραματικές συνθήκες που συμπυκνώνονταν σε μια διπλή απειλή άτακτης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Οι πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν την κυβέρνηση συνεργασίας μού ανέθεσαν συγκεκριμένους στόχους:

- να αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας και να ανακτηθεί η διεθνής της αξιοπιστία,

ΟΔΟΣ: Παρελάσεις



Όπως και στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου συνέβη έτσι και τώρα οι ίδιες εικόνες, των άδειων καθισμάτων των επισήμων και διασήμων της Καστοριάς, στις οποίες άλλοτε συνωστίζονταν οι κάθε λογής αξιωματούχοι ή φερέλπιδες τοιούτοι της Καστοριάς, θα επαναληφθούν εν όψει της παρέλασης για την μέγιστη Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.

Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει ποτέ στο παρελθόν ότι οι παρελάσεις, οι δοξολογίες και τα λοιπά φληναφήματα των δημόσιων σχέσεων, θα έμεναν χωρίς τους δοξασμένους και δικαιωμένους επισήμους.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 634

ΝΙΚΟΥ ΜΕΡΤΖΑΝΙΔΗ: Αναζητώντας

Αναζητώντας
την κάθε στιγμή,
το μονοπάτι της καρδιάς
που εκπορεύεται, οδηγείται και
καταλήγει πάλι στην ίδια,
μέσα από διαδικασία,
προσφοράς κι αποδοχής,
όσων αυτή περιέχει
και δέχεται,
ως δώρο συμπεριφοράς,
θέση και στάση στη ζωή,
είναι αναμενόμενο, πως,
ό,τι συναντήσεις, προέρχεται
από βαθιά δική σου επιλογή.
Κι όλα αυτά που θ’ αποκτήσεις
πλουτίζουν αυτό που υπάρχει,
από την  αναζήτηση

16.5.12

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Του Ευαγγελισμού και της ευχής. Της ευχής και της ελπίδας…



Η σύντομη συζήτηση με το βουλευτή άλλου νομού τα φταίει∙ κι η φωνή του, καθώς, μιλώντας σχεδόν ψιθυριστά –μόλις που ακουγόταν, με το ζόρι καταλάβαινες τι έλεγε-, αποφαινόταν πως όλα έγιναν γιατί δεν πήγαινε άλλο, πως έπρεπε να αλλάξει η κατάσταση που επικρα- τούσε. Όμως,…
Όμως αυτό ήταν που με θύμωσε περισσότερο. Γιατί τότε ήταν που ορθώθηκε μέσα μου αμείλικτο το ερώτημα: «Κι εσείς τι κάνατε για να προλάβετε το κακό; Εσείς, που βρισκόσασταν στην κορυφή, εσείς που ήσασταν οι εκλεκτοί (δυστυχώς για όλους μας μονάχα με την έννοια του «εκλεγμένοι», όχι την άλλη που θα ‘πρεπε) κι έπρεπε να μας οδηγείτε, γιατί μας αφήσατε να κατρακυλήσουμε; Γιατί μας σπρώξατε να κατρακυλήσουμε;»
Το ερώτημα δεν εξωτερικεύτηκε. Άλλωστε ο βουλευτής ήταν καινούριος, είναι ολοφάνερο πως δεν είχε φταίξει. Κι η χαμηλή φωνή του έδειχνε πως καταλάβαινε πολύ καλά πως θα μπορούσε να εισπράξει την οργή των συμπολιτών του, γιατί διαδέχτηκε φταίχτες και γιατί ανήκει σε ομάδα που περιέχει στους κόλπους της φταίχτες. Κάποιους εξ ανεπαρκείας. Άλλους συνειδητούς εαυτούληδες που δε βρίσκονται εκεί για άλλο λόγο παρά από προσωπική τους φιλοδοξία και για τη δική τους βόλεψη. Οπότε…
Όλοι αυτοί λοιπόν που χαρακτηρίζουν την κρίση που διερχόμαστε φυσικό επακόλουθο δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πως μπορεί να ήταν φυσικό, αλλά δεν ήταν και αναπότρεπτο. Και πως για τη μη αποτροπή της ευθύνονται οι ηγέτες αυτής της χώρας. Που έπρεπε από την πρώτη στιγμή να μη χαϊδέψουν όπως χάιδευαν, να μη λαϊκίζουν όπως λαΐκιζαν, να μην έχουν στο νου τους μονάχα την ψήφο του κόσμου που είχε πάρει το δρόμο της καταστροφής. Η δική τους φωνή έπρεπε να ακουστεί, αυτοί έπρεπε να μιλήσουν, να μας σταματήσουν. Αλλά δεν το έκαναν. Και τώρα είναι πάλι αυτοί που, ενώ εμείς ο απλός κοσμάκης υποφέρουμε κι ενώ αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη, την πληρώνουν λιγότερο απ’ όλους.

Έλζα Λαμπράκη

Στην Αθήνα την ημέρα του Πάσχα έφυγε από τη ζωή η Έλζα Λαμπράκη σε ηλικία 104 ετών. Ήταν εγγονή του ξενιτεμένου για πολλά χρόνια στη Βιέννη καστοριανού έμπορα γουναρικών Μιχάλη Παπαγεωργίου και της Ευφροσύνης Παπαναούμ επίσης Καστοριανής από την πλευρά του πατέρα της Παναγιώτη Παπαναούμ. Η κηδεία της έγινε την 17 Απριλίου Τρίτη ημέρα του Πάσχα στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών σε στενό οικογενειακό κύκλο.

15.5.12

Αφρική


H Kouboura Ali, 8 μηνών, δεν μπορεί να δεχθεί τροφή από το στόμα λόγω υποσιτισμού. Είναι ένα από τα -κατ 'εκτίμηση- 127.000 παιδιά κάτω των 5 ετών στην υποσαχάρια ζώνη του Τσαντ της Αφρικής.

Φωτογραφία: Associated Press


ΗΛΙΑ ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ: «Ήμουν κι εγώ εκεί…»

Στην «Αστυνομική ανασκόπηση», Φεβρουαρίου(σελ. 84-85), κατατίθεται προς την Προϊσταμένη Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, περιστατικό σύμφωνα με το οποίο αστυνομικοί της Ομάδας «ΔΙΑΣ», στη προσπάθεια -διαδικασία ελέγχου πρώην Υπουργού του ΠΑΣΟΚ , για τροχαία παράβαση(παραβίαση σειράς ερυθρών σηματοδοτών), ο ένας από τους άνδρες της Ομάδας, διακομίζεται στο 401 ΓΣΝ, λόγω τραυματισμού του, από ελιγμό του πρώην Υπουργού, στην προσπάθεια του τελευταίου να αποφύγει τον έλεγχο.
Συνειρμικά «έρχεται» στη σκέψη το περιστατικό, μακαρίτη πλέον, Υπουργού, που χαστούκισε όργανο Τάξεως.
Η παντοδυναμία τότε του πολιτικού συστήματος ήταν «μεσαιωνικού τύπου» και από την «άλλη», με επιτελική διαδικασία, μα και χειρουργική επιμέλεια, είχε φροντιστεί, ώστε «μέχρι μυελού οστέων», η ελληνική κοινωνία, επί τριάντα (30) και πλέον έτη, συστηματικά να διαβρώνεται, να αλλοιώνεται και να παραλύει.

23 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

Με την επιμέλεια
της Σόνιας Ευθυμιάδου-Παπασταύρου


Στις μεγάλες μέρες, στις γιορτές, βγάζαμε τα καλά μας βιβλία, όπως οι άλλοι τα καλά τους ρούχα.
Αρρωσταίναμε για να διαβάζουμε. Ανοίγαμε τα μεγάλα βιβλία. Ανεβάζαμε, πιάναμε σαράντα πυρετό. Οι αμυγδαλές μας, κατακόκκινες, ανθισμένες, τεράστιες. Καιγόμασταν. Ψηνόμασταν. Δεν πέρασαν μεγάλες μέρες χωρίς τον μεγάλο πυρετό, το θερμόμετρο, το τίναγμά του, την κόκκινη γραμμούλα του, πάνω-κάτω, τη δροσιά του στη μασχάλη, το διάβασμα. Πάσχα. Χριστούγεννα. Ανάσταση. Γέννηση. Τσάι του βουνού με μέλι. Με μέλι. Αμοξίλ, ντεπόν, ασπιρίνες, πορτοκάλια, πορτοκαλάδες, σούπες, φανέλες ζεστές, γαργαρισμοί, αλατόνερο, κομπρέσες, εντριβές, βεντούζες. Πυρετός. Διάβασμα.

ΚΩΣΤΑ ΠΛΟΥΣΙΟΥ: Επίγνωση

Όντα που στην πορεία
να γίνουν Άνθρωποι
Θα έπρεπε να μοιάζουν
με του γιαλού τα βότσαλα
Που απ' του νερού
και του αλατιού
τη θεία δύναμη λειαίνονται

Όμως εκείνα αδιαφορούν
προκλητικά
Και σαν λουλούδια απότιστα
Πριν γεννηθούν μαραίνονται.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 635

14.5.12

Punk Economics: Lesson 1

Punk Economics Lesson 2

Punk Economics Lesson 3

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Διευθυντά

Τό 1942-43 ἥμουν μαθητής τοῦ όκταταξίου τότε γυμνασίου τῆς Καστοριᾶς. Οἱ καιροί ἤταν δύσκολοι, ὑπῆρχε καί τότε άνεργία, φτώχεια καί ἔλλειψη τροφίμων. Ὁ τότε Νομάρχης Καστοριᾶς, εἶχε ἤδη γίνει Νομαρχία ἡ ὡς τότε ΄Επαρχία Καστοριᾶς, γιά νά άμβλύνει τίς ὄντως δύσκολες συνθῆκες διαβίωσης τοῦ πληθυσμοῦ, προσπαθοῦσε μέ κάθε τρόπο νά βοηθήσει τούς ἀναξιοπαθοῦντες συμπολίτες μας.

΄Εκτός άπό τό λαϊκό συσσίτιο, τό ὁποῖο λειτουργοῦσε άπό τήν άρχή τῆς κατοχής στήν Καστοριά, προσέφερε καί ἄλλες παροχές. Μιά άπό αύτές ἤταν καί ἡ χρηματική βοήθεια, άλλά μέ ἕναν τρόπο πού νά μήν θίγει τήν άξιοπρέπεια καί ὑπερηφάνεια τῶν συμπολιτῶν μας πού χρειάζονταν βοήθεια. Τούς προσέφερε τήν δυνατότητα νά ἐργαστούν σέ κοινοφελῆ δημοτικά ἔργα, πολλές φορές καί τελείως ἄχρηστα, άλλά δικαιολογοῦντα, μέ τόν τρόπο αύτό, τήν χρηματική βοήθεια ὡς άνταμοιβή τῆε έργασίας τους. Ἑμᾶς τούς μικρούς μαθητές μᾶς ἔδιναν ἕνα μικρό ποσό μέ τήν ὑποχρέωση νά καθαρίζουμε τά χόρτα άπό τά ρεῖθρα τῶν δρόμων.

13.5.12

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

 Σαράντης Τσεμάνης

(Μια διαφορετική προσέγγιση της Ιστορίας)


Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα συνεχίζοντας την ιστορική καταγραφή της ιστορίας του τόπου, φιλοξένησε την προηγούμενη βδομάδα έναν ξεχωριστό ομιλητή, ο οποίος αν και μη ιστορικός, ίσως δε ιστοριογράφος, προσέγγισε την τοπική μας ιστορία με ένα διαφορετικό αλλά και ενδιαφέρον τρόπο. Ήταν ένας τρόπος που ίσως κάποιοι ιστορικοί λόγω της ‘’ιδεοληψίας ‘’ τους προς την επιστήμη να μην τον αποδέχονταν, ενώ άλλοι να τον έβρισκαν θεμιτό. Ακούσαμε πάντως κάτι που ξέφευγε από τις παρωπίδας της επιστήμης, που θέλουν να υιοθετούν κάποιοι ιστορικοί. ΟΙ Γερμανοί (χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι αρνητικό) χρησιμοποιούν την λέξη ‘’Fachidiot’’, που κατ’ ελεύθερη μετάφραση, δεν αποδίδει τόσο πολύ την γερμανική λέξη, σημαίνει ‘’τρελοεπιστήμονας’’. Έτσι λοιπόν ο ιστοριογράφος γιατρός, ξεφεύγοντας από τα καλούπια αυτά, έκανε την δική του πολλή ενδιαφέρουσα, κατά την γνώμη μας, προσέγγιση.

ΠΟΠΗΣ ΦΑΝΟΥΛΗ: Η ποίηση

Δε γνωρίζω πότε ήρθε.
Τη βρήκα να συγυρίζει το σπίτι.
Είχε λιωμένο και δυο χούφτες ήλιο,
ν’ ασβεστώσει τα πεζούλια.
Ηλικία απροσδιόριστη
πάνω, κάτω...
μέσ’ τα φουστάνια της τα παρεξηγημένα
το ‘να πά’ στ’ άλλο
δώρα αυτόχειρων μνηστήρων.
"Τί να σε φιλέψω" είπα
"Ουρανό" απάντησε.
'Εφευγα μέσα μου
καθώς λαμπάδιαζα στη γωνιά μου
ως καιομένη βάτος.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 634

12.5.12

ΑΝΩΝΥΜΟΥ: Τα χέρια μου...



Καμιά φορά κοιτάω τα χέρια μου και βλέπω πως αλλάξανε, πως έχουν λίγο ζαρώσει, πως έχουν τα σημάδια του χρόνου επάνω τους, πως έχουν την ταλαιπωρία της ζωής μου. Της γλυκείας και της πικρής ζωή μου.
Καμιά φορά κοιτάω τα χέρια μου και θυμάμαι αγγίγματα, χάδια... θυμάμαι την άμμο την καλοκαιρινή να γλιστράει ανάμεσα τους και φορές πολλές αυτά να χώνονται μέσα στην ζέστη της και να ξεχνιούνται εκεί για ώρα πολλή.
Θυμάμαι να ανοίγουν πακέτα με δώρα τις γιορτές, να τυλίγουν εκπλήξεις για φίλους, να πετούν τα ζάρια στη Μονόπολη, να κρύβουν τα χαρτιά στην Πρωτοχρονιάτικη τριανταμία, να στολίζονται καρναβαλίστικα με εικόνες και όνειρα. Θυμάμαι να τα χτυπώ με δύναμη στην θάλασσα, να τα λερώνω με χώμα που γέμιζα τις γλάστρες στην βεράντα μου, να τα μυρίζω με μπαχαρικά και αρώματα με μαγειρέματα κυριακάτικων φαγητών, να τα σημαδεύω μαζεύοντας βατόμουρα άγρια, να τα βουλιάζω σε αλεύρι και νερό ζυμώνοντας ψωμί, να τα αλμυρίζω καθαρίζοντας ψάρια και σκουπίζοντας δάκρυα, θυμάμαι, θυμάμαι...

"Grexit"



Τι πιθανότητες υπάρχουν για «Grexit»* 

μέχρι το τέλος του 2013;

Το Reuters ζητά από οικονομολόγους, οικονομικούς αναλυτές και σχολιαστές της αγοράς, να πουν τις πιθανότητες που έχει η Ελλάδα να εγκαταλείψει την ζώνη του ευρώ εντός των επόμενων 18 μηνών.

(*) Greece+exit

11.5.12

ΟΔΟΣ: Από το שלום στο Привет

Από το σαλώμ στο πριβιέτ*




Είναι γνωστό ότι η δημοτική αρχή της Καστοριάς κάνει ότι μπορεί για να υπηρετήσει τα εθνικά και τοπικά ιδεώδη και να μεταφέρει την δόξα της Καστοριάς στα 4 σημεία του ορίζοντα. Αναμένεται ταξίδι της αντιδημάρχου στην Μόσχα όπου θα προωθήσει -με προκαταβολική επιτυχία προφανώς- τα συμφέροντα των δημοτών στην παγωμένη χώρα.

10.5.12

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Ευτυχώς που υπάρχει η ποίηση

Με τη «στενή», αλλά και την πλατιά έννοια του όρου, αυτήν της δημιουργίας…





Με αφορμή την 21η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης

Ο φίλος μας ο Νώντας ο Τσίγκας ήταν αυτός που όπως πάντα μας ενημέρωσε πρώτος και γι’ αυτόν το θάνατο. Και μας ενημέρωσε με το δικό του γεμάτο τρόπο και όχι τηλεγραφικά και ξερά όπως θα το ‘κανε αν δεν ήταν αυτός που είναι.
Αυτός ο θάνατος ήταν του Αγγελόπουλου. Και ο τρόπος του Νώντα ήταν η ωραιότερη σκηνή που γύρισε ποτέ του ο σκηνοθέτης, συνοδευόμενη από την παρακάτω επεξήγηση:

«Το ωραιότερο και πλέον δύσκολο πλάνο σεκάνς διάρκειας 4 λεπτών και 29 δευτερολέπτων της βραβευμένης με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες (1998) ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» (διεύθυνση φωτογραφίας Αντρέας Σινάνος). Μέσα σε ένα και μόνο πλάνο, ο μεσήλικας πρωταγωνιστής της ταινίας αφηγείται στο παιδάκι συμπρωταγωνιστή του έναν λαϊκό θρύλο για τον Διονύσιο Σολωμό στη Ζάκυνθο: επειδή ο Σολωμός δεν ήξερε καλά ελληνικά, συνήθιζε να «αγοράζει» λέξεις, πληρώνοντας τους Έλληνες για κάθε νέα λέξη που του έλεγαν.
Η κάμερα με τηλεφακό ανεβασμένη σε γερανό και ράγες μηχανισμού τράβελιν ξεκινάει ένα ζουμ προς τα πίσω, καδράροντας την υποτιθέμενη θάλασσα και τους ψαράδες της Ζακύνθου από την πολεμίστρα ενός ερειπωμένου κάστρου την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης.
Όταν το ζουμ ολοκληρώνεται, η κάμερα ξεκινάει μια κίνηση προς τα πίσω, ώστε να καδράρει τον ποιητή, ο οποίος κοιτάει την θάλασσα και στοχάζεται. Στη συνέχεια, σηκώνεται από τη θέση του και περπατάει.

9.5.12

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Το σαξόφωνο





Ο Άστριντ πέρασε τα ελληνοαλβανικά σύνορα με τον πατέρα του, όταν ήταν πέντε χρόνων. Οι δυο τους μόνο τα κατάφεραν την πρώτη φορά. Η μητέρα, η Ελβίρα, ήδη έγκυος στον τρίτο μήνα, δεν άντεξε την πεζοπορία και ξαναγύρισε σπίτι με άλλα τρία άτομα.
Η ταλαιπωρία τής επιστροφής, ήταν η αιτία της αποβολής. Η δεύτερη προσπάθεια έγινε μετά από δύο μήνες. Ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά, το χιόνι στα βουνά βοηθούσε περισσότερο απ` το γλιστερό χαλίκι. Κουκουλωμένη σε μια χοντρή κουβέρτα, με το φόβο ότι μπορεί και νάπεφταν σε αγέλη λύκων, πέρασε με τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια της στην Ελλάδα μια κάτασπρη χαραυγή.
Κούρνιασαν σε ένα κοίλωμα βράχων ώσπου να σκοτεινιάσει και συνέχισαν την πεζοπορία για αρκετές ώρες ακόμη. Έφτασαν στον κρυψώνα που τούς είχε υποδείξει ο σύνδεσμος του άντρα, σχεδόν ξημέρωμα. Αντάμωσε η οικογένεια, και όλοι μαζί κατευθύνθηκαν για την πιο κοντινή πόλη και από κει για τη συμπρωτεύουσα.
Βρήκαν κατάλυμα σε ένα ερειπωμένο σπίτι, όπου κατοικούσαν ήδη και άλλοι συμπατριώτες, και άρχισε ο αγώνας για επιβίωση.
Λαθρομετανάστες ήταν, μόνο πενιχρό μεροκάματο, και αυτό με το φόβο στη ψυχή, καλύτερο όμως από το τίποτα.
Η Ελβίρα άρχισε να καθαρίζει σκάλες, πάντα με τον Άστριντ δίπλα της. Μουσικός η ίδια, βιολίστρια για την ακρίβεια, είχε επάνω της μια μοναδική ευγένεια που αντανακλούσε και στο μικρό αγόρι. Άνοιξαν σιγά-σιγά και μερικές πόρτες στη γειτονιά, της έδειξαν εμπιστοσύνη, καθάριζε διαμερίσματα νοικοκυρέων, και ο Άστριντ έγινε η μασκότ όλων.
Ο πατέρας,πτυχιούχος οικονομολόγος, δούλευε σαν ανειδίκευτος εργάτης στις οικοδομές. Όνειρό τους να πάρουν πράσινη κάρτα, να πάψουν να φοβούνται τη σκιά τους, να κάνουν σχέδια για το μέλλον, του παιδιού τους πάνω απ` όλα.

8.5.12

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αξιότιμε κ. Μπαϊρακτάρη,

Στη σελίδα 4 του πρόσφατου φύλλου της ΟΔΟΥ είχατε δημοσιευμένα δύο νέα, το ένα με τίτλο: «Διαφωνούν οι δάσκαλοι με την αξιολόγηση» και το άλλο με τον τίτλο: «Τέλος facebook, πασιέντζα κ.ά. στους υπαλλήλους του Δήμου Δράμας».

Όσον αφορά το πρώτο θέμα, αναρωτιέμαι γιατί να συμφωνήσουν οι δάσκαλοι και γενικότερα οι εκπαιδευτικοί με την αξιολόγηση, όταν πολλοί από αυτούς είχαν μάθει, όπως οι περισσότεροι Έλληνες στο δημόσιο, να δουλεύουν λίγο και να αμείβονται όσο τα κορόιδα που δουλεύουν πολύ; Και πώς να δουλέψουν πολύ ή έστω κανονικά αυτοί που νοιάζονται περισσότερο για τα ιδιαίτερά τους, έχοντας σίγουρο το μισθό από τη βασική τους δουλειά, που όμως ήταν γι’ αυτούς πάρεργο; Τέλος, πώς να δεχτούν την αξιολόγηση που τόσα χρόνια αρνούνταν κι η άρνησή τους έφερνε το αποτέλεσμα που ήθελαν (υπεύθυνοι γι’ αυτό οι εκάστοτε κυβερνώντες, που ήξεραν αλλά δεν τολμούσαν) τώρα που οι περικοπές των μισθών τους έχουν κάνει πολλούς από αυτούς να λιγοστέψουν την καταβαλλόμενη από μέρους τους προσπάθεια;

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Προς Δημαρχείο Καστοριάς
αντιδήμαρχο, υπεύθ. περιβάλλοντος κ. Αλέξανδρο Τσαϊρίδη




Κύριε αντιδήμαρχε, διατηρώ το δικαίωμα της ανωνυμίας μου, για ευνόητους λόγους και καταγγέλλω τα ακόλουθα:
Την Τρίτη 27 Μαρτίου, στις 8:30 πμ, εξερχόμενος από την οικία μου, εγώ ο ίδιος, αλλά και άλλοι πολλοί που κατοικούν, στην περιοχή «Νέες εργατικές», στοίχος ΣΤ33, διαπιστώσαμε πως ελάχιστες (ίσως βραδινές) ώρες πριν, κάποιος είχε σπάσει όλα τα κλαδιά των τριών δένδρων του έμπροσθεν πεζοδρομίου, απέναντι ακριβώς από το στρατόπεδο, αφήνοντας μόνο ελάχιστους πόντους από τον κύριο κορμό (επισυνάπτω φωτογραφικό υλικό).
Επειδή η κατάσταση αυτή, δεν είναι μόνο απαράδεκτη για τον περιβάλλοντα δημοτικό χώρο και για το περιβάλλον το ίδιο, αλλά υποδηλώνει άτομο με βίαιες προθέσεις και πιθανόν επικίνδυνο για την ασφάλεια των κάτοικων της περιοχής,
ΖΗΤΩ από εσάς, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων σας και κατ’ εφαρμογή του νόμου, την λήψη κάθε ενδεδειγμένου μέτρου, για την εξάλειψη της κατάστασης αυτής καθώς και την φροντίδα των δένδρων που έχουν υποστεί ζημία.

Αναγνώστης

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 635

7.5.12

Εκλογές 2012

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Ενσωμάτωση: 147/147 | 100 %
Εγγεγραμμένοι: 63.441
Ψήφισαν: 34.721 | 54,73 %
Έγκυρα: 33.755 | 97,22 %
Άκυρα: 662 | 1,91 %
Λευκά: 304 | 0,88 %

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 29,76% (10.047)
Μ. Αντωνίου 3.203
Σ. Μαγαλιός 2.318
Ζ. Τζηκαλάγιας 2.196
Γ. Παπαδόπουλος 1.186

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 13,59% (4.587)
Σ. Κουμπάνης: 1.544
Γ. Μαντζούρας: 860
Θ. Πανταζή: 577
Α. Τρύφου: 311

ΠΑΣΟΚ 12,87% (4.344)
Φ. Πετσάλνικος: 2.201
Σ. Ντίνα: 418
Θ. Ζήσης: 411
Π. Ματσουλιάδης: 364

ΣΥΡΙΖΑ 11,20% (3.780)
Ε. Διαμαντόπουλος 929
Ξ. Μουράτη: 487
Σ. Καβελίδης: 468
Κ. Μιχαηλίδου: 463

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 7,56% (2.551)

ΚΚΕ 5,26% (1.774)

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 3,95% (1.333)

ΛΑΟΣ 2,86% (964)

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 1,69% (569)

ΔΡΑΣΗ: 1,55% (522)

6.5.12

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Οι κόκκινες γραμμές και οι κόκκινες παρειές

Σκέψεις για την πορεία της Ελλάδας μετά το «Μνημόνιο 2»

ΟΔΟΣ 632 | 8.3.2012
Ωστόσο, ας μη κρυβόμαστε. Καμιά αληθινή μαρτυρία δεν είναι ικανή να αναπαραστήσει ή να αποδώσει το μέγεθος της ομαδικής υστερίας και της ομαδικής αθλιότητας ενός ολόκληρου λαού που τρομοκράτησε, βασάνισε, λήστεψε κι αφάνισε με τέτοιους τρόπους τόσους αθώους ανθρώπους.
Ζακ Μεναχέμ (από τη ομώνυμο βιβλίο του Ερρίκου Αρώνες)

Δεν ξέρω πότε και πώς υπεισήλθε στον ελληνικό δημόσιο λόγο ο όρος «κόκκινη γραμμή». Προφανώς χρησιμοποιώντας τον όρο αυτόν υπονοείται το «ως εδώ και μη παρέκει», το απώτατο σημείο υποχώρησης, κάτω ή πέρα από το οποίο, ο όποιος διάλογος θα πάρει ένα τέλος και κανενός είδους συμβιβασμός δεν θα μπορέσει να επιτευχθεί.
Σταδιακά η χρήση του όρου αυτού επεκτάθηκε σε ένα ευρύ φάσμα της κοινωνικής ζωής. Συνδικαλιστές, ιδιώτες, άλλα πρώτιστα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη πρώτου μεγέθους χρησιμοποιούν συχνότατα στο λόγο τους το όρο της «κόκκινης γραμμής».
Εξ όσων μπορώ να θυμηθώ, τόσο στο συνδικαλιστικό τοπίο, όσο και κυρίως στο πολιτικό, η χρήση του όρου αυτού, καίτοι αλόγιστη, απεδείχθη ατελέσφορη και άνευ ουσιαστικού νοήματος.
Στα δυο τελευταία χρόνια, κατά τα οποία η χώρα μας τορπιλίζεται διεθνώς και καθημερινά υπόκειται μειώσεις ουσίας, αλλά και ηθικές ταπεινώσεις, δεκάδες αν όχι εκατοντάδες φορές ακούστηκε από επίσημα χείλη η «κόκκινη γραμμή» ως έσχατο σημείο των διαπραγματεύσεων. Αλλά η πορεία τους και ο χρόνος απέδειξαν πως η χρήση του όρου ήταν ψευδεπίγραφη, εικονική και προσχηματική.
Διότι βεβαίως, σε νομοθετικό τουλάχιστον πλαίσιο, όλα όσα έχουν ζητηθεί το διάστημα αυτό από τους τοκογλύφους δανειστές της χώρας, έχουν γίνει, νωρίς ή λίγο πιο αργά, δεκτά από τους κυβερνώντες τη χώρα.

5.5.12

ΟΔΟΣ: «Επανεκκίνηση»;


ΟΔΟΣ 633 | 15.3.2012

Η διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού στο ΠαΣοΚ την προσεχή Κυριακή θα μπορεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις να αποδειχθεί μεγάλης, ίσως και ιστορικής σημασίας για την ελληνική πολιτική σκηνή.
Όχι τόσο βέβαια λόγω (ή μόνο λόγω) του ειδικού πολιτικού βάρους του υποψηφίου προέδρου κ. Ευαγ. Βενιζέλου όσο διότι το ΠαΣοΚ βρίσκεται για δεύτερη φορά στην ιστορία του σε μια πρόκληση μετάβασης σε πραγματική μεταπαπανδρεϊκή περίοδο.

Κανείς δεν θα μάθει ποτέ φυσικά, αν σε περίπτωση που εκλεγόταν από το 2007 ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην θέση του προέδρου του ΠαΣοΚ -όταν διεκδίκησε για πρώτη φορά την θέση- οι πολιτικές και κυρίως οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα θα είχαν τελικά διαφορετική εξέλιξη. Αν υπό την αρχηγία του ήταν πιο υπεύθυνη η στάση του ΠαΣοΚ, όχι μόνο ως αντιπολίτευση αλλά κυρίως αν αμέσως μετά την εκλογική νίκη του Οκτωβρίου του 2009 λάμβανε όλα εκείνα τα μέτρα που δεν έλαβε η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, στην οποίο πάντως συμμετείχε και ο ίδιος.

Ωστόσο το γεγονός ότι τελικά ο κ. Βενιζέλος ανακηρύχθηκε ο μοναδικός υποψήφιος για την βέβαιη πλέον εκλογή του την προσεχή Κυριακή, θεωρείται για την νέα αυτή περίοδο της πολιτικής του διαδρομής ως μια πρώτη πράξη αμφισβήτησής του από το ίδιο το ΠαΣοΚ.

Διότι κανείς δεν πιστεύει ότι ο κ. Χρ. Παπουτσής ή ο κ. Στ. Τζουμάκας δεν γνώριζαν ότι ως υποψήφιοι έπρεπε να υποβάλλουν αιτήσεις συνοδευόμενες με υπογραφές. Επομένως η έκπληξη τους να θεωρούν «διαδικαστικές μεθοδεύσεις» τις επιταγές του καταστατικού του ΠαΣοΚ, είναι ένδειξη ότι τόσο η εκδήλωση του ενδιαφέροντός τους για υποψηφιότητα, όσο και ο αποκλεισμός τους επειδή δεν εκπλήρωσαν τις καταστατικές υποχρεώσεις, μπορούν να θεωρηθούν από τώρα σαν ένα είδος πλεκτάνης σε βάρος του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Στημένης απ’ όσους τον πολέμησαν τον Νοέμβριο του 2007 επειδή… βιάστηκε να δηλώσει «παρών».

Τώρα οι ίδιοι κύκλοι -το πατριωτικό (εκ του πατρός)- ΠαΣοΚ, ήδη ετοιμάζεται να τον αμφισβητήσει, όχι μόνο εξ αιτίας της περίπου βέβαιης ήττας του ΠαΣοΚ (ίσως και συντριβής) στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, όσο και εν όψει της δύσκολης περιόδου που θα ακολουθήσει. Το γεγονός ότι μέχρι και ο βουλευτής Καστοριάς κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, πρόεδρος της Βουλής και πολιτικό alter ego του Γεωργίου Παπανδρέου, έσπευσε με δήλωσή του να καλέσει τα στελέχη του ΠαΣοΚ σε… συσπείρωση γύρω από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, λογικά όχι μόνο δεν πρέπει να καθησυχάζει αλλά να ανάβει φωτιές. Ο χρόνος απομένει να αποδειχθεί, αν ο νέος πρόεδρος του ΠαΣοΚ είναι πολιτικά αφελής και δεν έχει αντιληφθεί ότι, οι εξελίξεις γύρω από την εκλογή του, είναι πολύ όμορφες για να είναι αληθινές. Και αν έχει ετοιμάσει σχέδια ενεργειών που θα ματαιώσουν όσους είναι ήδη έτοιμοι για την μεθεπόμενη ημέρα.

4.5.12

Politics

ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Πολιτική & πολιτισμός

«Πολιτισμός είναι η εν τη κοινωνία τάξις, η παράγουσα την πνευματικήν και υλικήν καλλιέργειαν. Τα βασικά στοιχεία του είναι τέσερα: Η πρόνοια δια το μέλλον, που έχει την εφαρμογή της εις την οικονομικήν ζωή, η πολιτική συγκρότησις, αι ηθικαί παραδόσεις και τέλος, η επιδίωξις της γνώσεως και της αναπτύξεως των τεχνών».

Will Durant, Πολιτισμός, Τ. Α΄ σ.11.

ΔΟΓΜΑ-ΑΞΙΩΜΑ-ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ και ΥΠΟΘΕΣΗ

Δόγμα είναι η άποψη που επιβάλλεται από κάποια αυθεντία, χωρίς να έχει υποστεί ή να υφίσταται καμιά αποδεικτική δοκιμασία. Δεν αμφισβητείται το κύρος της Αυθεντίας. Η έκφραση «αυτός έφα» του Πυθαγόρα, χαρακτηρίζει την δογματική αντίληψη των μαθητών του.
Αξίωμα είναι μια γενική κρίση που δεν χρειάζεται καμιά απόδειξη, γιατί είναι αφ’ εαυτής φανερή. Π.χ. «Το όλο είναι μεγαλύτερο από τα μέρη του». Τα αξιώματα είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζονται οι αποδείξεις άλλων προτάσεων.
Ιδεολογία είναι σύνολο αντιλήψεων, συγκροτημένων σε ενιαίο σύστημα, που για τους αποδεχόμενους αυτήν ή εκείνη την ιδεολογία, σημαίνουν την πραγματικότητα. Ιδεολογία είναι και ο φασισμός με τον οποίο φλερτάρουν συνέχεια οι Γερμανοί…
Ο δογματικός Λούθηρος, για τον οποίον ο Ιωάννης Εκ, από την Λειψία έλεγε ότι «ήτο ένα υποπαράγωγο των χαριεντισμών του σατανά με την Μαργαρίτα Λουθήρου», κατηγορούσε τον Κοπέρνικο λέγοντας: «Ο ανόητος αυτός, θέλει να ανατρέψει ολόκληρο το σχέδιο της αστρονομίας. Αλλά η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Ιησούς του Ναυή διέταξε τον ήλιο να σταθεί και όχι την Γη»

3.5.12

ΟΔΟΣ: Αυταπάτες


ΟΔΟΣ 632 | 8.3.2012

Το κίνημα της «πατάτας» και κάθε αντίστοιχου, τροφίμου, εδώδιμου ή και αποικιακού προϊόντος του φυτικού ή ζωϊκού βασιλείου που υποτίθεται ξεκίνησε να διατίθεται χωρίς μεσάζοντες, από την αγροτική ή κτηνοτροφική παραγωγή στην κατανάλωση, σε «τιμές παραγωγού» παίρνει -τουλάχιστον σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των ειδήσεων- ασυνήθιστες διαστάσεις σε τάξεις ευρύτερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Έπρεπε να οδηγηθεί στο Ναδίρ η Ελλάδα για να πληροφορηθούν οι Έλληνες ότι, η λύση στα αδιέξοδά τους και ιδιαίτερα στην ακρίβεια, δεν είναι παρά… μερικά κιλά πατάτες (;).

Η ίδια κατάσταση -τον εμπαιγμό με τις πατάτες- αρχίζει να σχηματίζεται και στην Καστοριά, όπου πρόθυμα συνεισφέρουν την βοήθειά τους πολιτικοί και άλλοι κοινωνικοί παράγοντες και φορείς. Η αρχή έγινε με την συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις αβάστακτα υψηλές τιμές των καυσίμων θέρμανσης, ενώπιος-ενωπίου (του άδειου διοικητηρίου).

Ακολουθεί η απαράδεκτη από κάθε άποψη καμπάνια ελεημοσύνης που συνδιοργανώνεται με κυπριακές αρχές και ιδιαίτερα τον δήμαρχο Παραλιμνίου και τον επίσκοπο Αμμοχώστου που υπό την αιγίδα τους, συγκεντρώθηκαν τρόφιμα (!) και ρούχα (!) για να τα μεταφέρουν στην Καστοριά να τα μοιράσουν στους αδελφοποιημένους Καστοριανούς. Πρωτοστατούν δυστυχώς σε όλα αυτά, εκπρόσωποι του Δήμου Καστοριάς που μετατρέπεται από φορέα της αυτοδιοίκησης, άλλοτε σε περιοδεύοντα τουριστικό ατζέντη, και άλλοτε σε συντονιστή ομίλου ελεημόνων και φιλεύσπλαχνων.

Τα ίδια ισχύουν και για την Εκκλησία, αν και είναι γεγονός ότι το φιλανθρωπικό έργο αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της αποστολής της και πυλώνας πνευματικής επιρροής στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα όταν επιτελείται διακριτικά και (κυρίως) χωρίς τυμπανοκρουσίες και εμφανίσεις σε τοπικά κανάλια και ραδιόφωνα.

Όμως η κατάσταση στην Καστοριά αρχίζει να λαμβάνει αλλόκοτες διαστάσεις. Επιχειρείται να επιβληθεί η ηττοπάθεια και μιζέρια ως κυρίαρχη κοινωνική και αισθητική αντίληψη. Αντί να πασχίσουν να πετύχουν εναλλακτικές μορφές θέρμανσης (επέκταση του δικτύου φυσικού αερίου, ή και της τηλεθέρμανσης), υπόσχονται το απολύτως ανέφικτο αλλά και κάπως σκανδαλιστικό, ότι θα δημιουργήσουν δηλαδή «καλάθι» εσόδων για καύσιμα, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος ο δήμαρχος Καστοριάς.

2.5.12

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Πατάτες και Αυταπάτες…

Το σύστημα εμπορίας αγροτικών προϊόντων ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα με αφορμή την πρωτοβουλία των πολιτών της Κατερίνης. Το κίνημα της πατάτας, όπως αποκλήθηκε, φουντώνει μέρα με την ημέρα και ΜΜΕ και αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έσπευσαν να το υποστηρίξουν. Μοιράζουν όμως ελπίδες και ασπιρίνες στο βαθύ πόνο της κρίσης και μας απομακρύνουν από μια μόνιμη και οριστική λύση του προβλήματος της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων που θυμίζει Ανατολή και όχι Ευρώπη.

Σύστημα απλό και γνωστό. Όποιος θέλει, εκδίδει μπλοκ επιταγών και περιφέρεται στην ύπαιθρο, αγοράζοντας αγροτικά προϊόντα. Ουδείς τον ελέγχει για εγκαταστάσεις, απαιτούμενα κεφάλαια και μεταφορικά μέσα. Πολύ συχνά, χωρίς παραστατικά μια και η φοροδιαφυγή στα αγροτικά προϊόντα, είναι η μεγαλύτερη από κάθε άλλο κλάδο. Κυνηγάμε τον ψιλικατζή που δεν έκοψε απόδειξη και αφήνουμε τους αγροτικούς μεγαλοκαρχαρίες να αλωνίζουν. Να διαμορφώνουν τις τιμές όπως θέλουν (η υπερτιμολόγηση πάει σύννεφο) και οι αρμόδιοι υπουργοί άλλοτε να περιφέρονται στις λαχαναγορές με τηλεοπτικά συνεργεία (βλέπε περίπτωση Κουλούρη), άλλοτε να απευθύνουν εκκλήσεις για συγκράτηση των τιμών ή να εξαγγέλλουν δεκάδες ανεπαρκή και αναποτελεσματικά μέτρα (Παρατηρητήριο τιμών, Επιτροπή Ανταγωνισμού, κ.ά.).

1.5.12

1η Έκθεση Γούνας Καστοριάς



Σχετικά κείμενα:


Κάποτε στην Καστοριά

 [στήλη]

Μνημονικοί και Αντιμνημονικοί

Όπως βασιλικοί και αντιβασιλικοί , βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί και πάει λέγοντας;

Τον Λεωνίδα τον γνώρισα στο γυμνάσιο. Κουβαλούσε λέγαμε τότε πολύ τρέλα. Δεν ήταν όμως ούτε τρελός, ούτε βλάξ, ούτε κουτός. Ήταν πανέξυπνος, ατίθασος, ‘’κοινωνικός επαναστάτης’’ σε πολλά πράγματα, απρόβλεπτος και με θράσος, κυρίως στο λεγόμενο ασθενές φύλλο. Καλύτερα τον γνώρισα στο εξωτερικό όταν συγκατοικούσαμε και πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο για να μάθουμε τα γερμανικά, προκειμένου να γραφτούμε μετά στο πανεπιστήμιο.
Ο φίλος μας ο Λεωνίδας εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Γερμανία από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Παρά του ότι είναι παντρεμένος με γερμανίδα, απέκτησε μαζί της δύο παιδιά και έκανε καριέρα επαγγελματική στη Γερμανία, δεν θα έδινε σε κανέναν γερμανό το δικαίωμα να κατηγορήσει την πατρίδα του. Ο πατριωτισμός του είναι πολύ ποιο ένθερμος από πολλούς συμπατριώτες μας που ζουν στην Ελλάδα και της ροφούν το αίμα σαν βδέλλες. Μπορεί να παραδέχεται τα λάθη μας και τα ελαττώματα της φυλής μας και ό,τι κακό κάναμε στη πατρίδα μας και τον εαυτόν μας, δεν θα έδινε όμως σε κανένα ξένο και κυρίως Γερμανό το δικαίωμα να πει την παραμικρή κουβέντα για την πατρίδα του και τους συμπατριώτες του.
Αν κάποιος Γερμανός τολμούσε να πει κακιά κουβέντα για την Ελλάδα ή τους Έλληνες, η απάντησή του είναι: «Δεν μπορείτε να μιλάτε εσείς που αιματοκυλήσατε δύο φορές τον κόσμο». Εννοώντας φυσικά τον πρώτο παγκόσμιο και μετά τον δεύτερο και πιο αιματηρό πόλεμο που γνώρισε η ανθρωπότητα.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ