ΟΔΟΣ 634 | 22.3.2012 |
Όταν κάποτε στην Ανατολή ένας άνδρας ισχυρίστηκε ότι είναι «Απεσταλμένος» του Θεού, τον έπιασαν και τον έφεραν μπροστά στον χαλίφη, που του είπε, "Και πέρσι κάποιος εδώ μπροστά μου ισχυρίστηκε ότι είναι προφήτης. Τον καταδικάσαμε και τον εκτελέσαμε. Ο «Απεσταλμένος» απάντησε:
"Κάνατε πολύ καλά , γιατί εκείνον δεν τον έστειλε ο Θεός».
Νασρεντίν Χότζας
Με αφορμή την αποκάλυψη των εκβιασμών που υφίσταντο πολίτες-επενδυτές από τους υπαλλήλους της Διεύθυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων του Υπουργείου Ανάπτυξης, η νέα πολιτική προϊστάμενός τους κ. Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε εξοργισμένη ότι «το μαχαίρι και η τιμωρία δεν αρκεί πια. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα νέο υπόδειγμα». Στη συνέχεια, εξειδικεύοντας περισσότερο τη συλλογιστική της, τα έβαλε και με τους έντιμους συναδέρφους των επίορκων επειδή, όπως λέει η Υπουργός, γνωρίζουν και σιωπούν. Το «νέο υπόδειγμα» της υπαλληλικής σχέσης στο δημόσιο, γεννημένο (μετά από πολλά έτη καθυστέρησης είναι αλήθεια) μέσα στον υπουργικό εγκέφαλο της κ. Διαμαντοπούλου έχει νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο υπάλληλος που διαπιστώνει παρατυπίες και αυθαιρεσίες συναδέρφων του, τις καταγγέλλει ευθύς αμέσως, συγκρούεται με τους επίορκους, ρισκάρει τη θέση του και την προαγωγή του, παραμερίζει τις όποιες προσωπικές του επιδιώξεις, «χαλάει» στην τελική «τη ζαχαρένια του» προς όφελος του Έλληνα πολίτη. Κάνει ακριβώς εκείνα δηλαδή που κάνουν και οι «υποδειγματικοί» Υπουργοί στους χώρους εργασίας τους, δηλαδή στη Βουλή, στα Υπουργεία τους και στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Ποιο να είναι όμως το «παλιό υπόδειγμα» που ακολουθούν οι επίορκοι υπάλληλοι του Υπουργείου Ανάπτυξης; Σε θέσεις τμηματαρχών και διευθυντών, μάλλον θα πρόκειται για πενηντάρηδες και άνω. Συνομηλίκους δηλαδή της Υπουργού. Το θράσος των ανθρώπων αυτών τρέφεται κυρίως από την θεσμοθετημένη (αν όχι και νομοθετημένη) ατιμωρησία που χαρακτηρίζει την Ελληνική δημόσια ζωή. Ποιοι να είναι όμως οι δημιουργοί των θεσμών και εμπνευστές των νόμων; Πόσοι άραγε από τους υπαλλήλους αυτούς είναι εγγεγραμμένοι στα κομματικά μητρώα, εξασφαλίζοντας «προσβάσεις» αλλά και «διεξόδους». Άλλη μία εξαιρετική πηγή ενέργειας της διαφθοράς είναι η αναξιοκρατία στις προσλήψεις του Δημοσίου. Ποιοι όμως προκηρύσσουν τις θέσεις στο Δημόσιο και ποιοί αποφασίζουν για τον χρόνο και τους όρους των προσλήψεων αυτών;