30.12.11

Λόγος & Αντίλογος



Η ΟΔΟΣ έλαβε επιστολή (μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας) της κ. Ειρήνης Γεωργοσοπούλου-Μισκία, με επίκληση της ιδιότητάς της ως αντιδημάρχου του Δήμου Καστοριάς. Η επιστολή, με πρόσχημα την ενημέρωση, περιλαμβάνει στοιχεία προσβολής που άπτονται άλλων αρμοδιοτήτων. Για τον λόγο αυτό ζητήθηκε η ανάκλησή της ως προς τα επίμαχα σημεία της.

H OΔΟΣ στα χρόνια της κυκλοφορίας της παρέχει έμπρακτα απεριόριστο βήμα αντιλόγου στον λόγο της σε ιδιώτες και φορείς δημόσιας ιδιότητας, ακόμη και σε περιπτώσεις αντιπαράθεσης προς την εφημερίδα, έστω και αν υπάρχουν στοιχεία οξύτητας. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, η μακροσκελής επιστολή -δείγμα άφθονου αδιάθετου δημοτικού χρόνου και πολιτικής ανίας- παραβιάζει τα όρια.

Κατόπιν αυτού, σε πρώτο στάδιο, η ΟΔΟΣ δεν θα παραχωρήσει στο εξής βήμα στην εν λόγω αντιδήμαρχο του Δήμου Καστοριάς, εκτός κι’ αν προβεί στα οφειλόμενα.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Δεκεμβρίου 2011

29.12.11

ΟΔΟΣ: Πόλη & συμβολισμοί

ΟΔΟΣ 17.11.2011 / 616

Η απόφαση του Δήμου Καστοριάς να αποδεχθεί τελικά τον «Αρλεκίνο», δηλαδή την δημιουργία της γνωστής γλύπτριας Vassiliki, που πρόσφερε ευγενικά ως δωρεά στον λαό της Καστοριάς, παρά τις… αντιδράσεις και τις ενστάσεις μελών της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου (που σίγουρα δεν θα σταδιοδρομήσουν ως σύμβουλοι ή κριτικοί τέχνης) σε περιπτώσεις άλλων Δήμων θα φάνταζε αυτονόητη. Πουθενά όμως δεν θα αποφασιζόταν ταυτόχρονα ότι το γλυπτό θα έπρεπε να τοποθετηθεί στο πάρκο «Ποτ πουρί», κοντά στην πλατεία της αυτοαποκαλούμενης «Ολυμπιακής Φλόγας». Και μάλιστα κοντά στην πιάτσα των ταξί.  Κοντά θα είναι ακόμη τα ΚΤΕΛ, η λαϊκή αγορά, το ΚΑΠΗ, τα φορτοταξί και πλήθος άλλων συναφών καταστημάτων που εξυπηρετούν τον κόσμο της περιοχής.

Πρόκειται για επιλογή, στα όρια της φαρσοκωμωδίας. Αφού ένα μοντέρνο γλυπτό. που παραπέμπει ευθέως στο καρναβάλι της Καστοριάς -και όχι στην δημοτική αρχή- θα τοποθετηθεί τελικά, σε ένα τμήμα της πόλης, που εκτός από τα υπόλοιπα ετερόκλητα που ήδη αναφέρθηκαν, είναι γεμάτο από μνημεία και αγάλματα πένθους, δόξας, ή τέλος πάντων ιστορικής διδαχής. Και μάλιστα σε μια περιοχή που επιπλέον δεν έχει σχέση με το καρναβάλι της Καστοριάς.

Τα πράγματα θα ήταν πιο αθώα, θα οφείλονταν ίσως σε παρεξήγηση, αν επιπλέον δεν αποφασιζόταν από τον Δήμο Καστοριάς, να τελεστούν τα «αποκαλυπτήρια» του γλυπτού, στις 4 Ιανουαρίου 2012 για να σηματοδοτηθεί έτσι  η «έναρξη του καρναβαλιού», όπως αναφέρει ο Δήμος Καστοριάς.

Γεγονός που αποκαλύπτει ότι στις πραγματικές προθέσεις των κρατούντων είναι να μεταφέρουν τις καρναβαλλιστικές εκδηλώσεις στην περιοχή του Ποτ Πουρί, κάτι που αποτελεί στόχο των εμπορικών συμφερόντων της περιοχής, αλλά και αυτών που έχουν ένα είδος αλλεργίας με την παλιότερη Καστοριά. Επιπλέον όμως φαίνεται να αποσκοπούν στην maximum τουριστική εκμετάλλευση του καστοριανού εθίμου, με την χωρική και χρονική του επέκταση, αλλά και στην άμβλυνσή του, ώστε να σταματήσει να είναι παραδοσιακό έθιμο της πόλης, και να γίνει εκδήλωση του διευρυμένου Δήμου, και επομένως γερό πολιτικό χαρτί.

Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, εντάσσεται και η κατάληψη παρακείμενου κοινόχρηστου χώρου, για την δημιουργία του δήθεν χωριού, του δήθεν Άη Βασίλη για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Ο χώρος μισθώθηκε από ιδιώτη, ο οποίος με την σειρά του θα μισθώνει -με τιμή 2.500,00 (!) - μικρά σπιτάκια του «χωριού» για να περάσουν όλοι καλά, και προφανώς μερικοί, ακόμη καλύτερα.

ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Γι’ αυτούς που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις

ακόμη και για τα πιο απλά αλλά όχι ασήμαντα θέματα

φωτό: Αναστασία Μπόϊκου

Σε άρθρο μου στην ΟΔΟ με τίτλο «Μια δωρεά στο Δήμο Καστοριάς» προσπάθησα περιεκτικά να διατυπώσω την άποψή μου για το έργο και τη σημαντική προσφορά της γλύπτριας Vassiliki στην πόλη μας.
Η φιγούρα κλειδί «Ο Αρλεκίνος» καρναβαλιστής, άνθρωπος βαριά πληγωμένος που καλύπτεται κάτω από τη μάσκα, αποτελεί σύμβολο πτήσης και πτώσης και τόσα άλλα στα οποία δεν επανέρχομαι, αλλά τα γνωρίζουν όσοι είναι αναγνώστες της ΟΔΟΥ, και όχι μόνο συνδρομητές της.
Σωστές οι επισημάνσεις της ΟΔΟΥ για το θέμα της τοποθέτησης του γλυπτού, καυστικό το άρθρο του Σπύρου Αναγνώστου, πολλές οι κριτικές, τα μισόλογα, το παρασκήνιο.
Φυσικά δεν περίμενα ποτέ κάποιοι να καταλάβουν το νόημα της φιγούρας του Αρλεκίνου, ίσως δεν τους ενδιαφέρει, ίσως είναι βαρύ φορτίο ειδικά στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε η ενασχόληση με την τέχνη και η ανάλυση κάποιας αλήθειας της, όμως είναι καθήκον των εκλεγμένων να ακούν, να συμμετέχουν, να αντιδρούν και να παίρνουν σωστές αποφάσεις όποτε καλούνται και χρειάζεται για τον τόπο τους.

28.12.11

ΟΔΟΣ: Μία «επιβεβλημένη» και «εξηγήσιμη» απόφαση-παράλειψη

ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΟΔΟΣ 1.12.2011 / 618

Έχει αποδειχθεί ότι στην σύγχρονη Καστοριά, αν η τυχόν πανελλήνια φήμη ενός συμπολίτη δεν πουλά με την ευκολία της κοινωνικής, αθλητικής, τηλεοπτικής κουλτούρας, ο Δήμος Καστοριάς συνήθως όχι μόνο κωφεύει, αλλά μπορεί και να αγνοεί κιόλας. Πόσο μάλλον να ρίξει τα τείχη για να σε υποδεχθεί, ή έστω να σε τιμήσει τουλάχιστον ισότιμα.

Έτσι παρά το γεγονός ότι ο Δήμος Καστοριάς, για λόγους ουσιαστικούς ή λόγους ως προς το θεαθήναι, διοργανώνει υπό την αιγίδα του εκδηλώσεις παρουσίασης συγγραφικών ή ποιητικών έργων ίσως και μέχρι του επιπέδου του τσελεμεντέ, αρκεί να επιτρέπονται οι φωτογραφίες για να εμπλουτίσουν το πολιτικό άλμπουμ των δημοτικών και κοινοτικών αρχόντων, είναι ο ίδιος Δήμος, που δεν κατόρθωσε να τιμήσει έστω και σιωπηλά έστω και έμμεσα τον καστοριανό συγγραφέα κ. Ηλία Παπαμόσχο, του οποίου ήδη από τον Οκτώβριο κυκλοφόρησε το τέταρτο βιβλίο του με τον τίτλο «Ο μυς στην καρδιά» από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».

27.12.11

ΟΔΟΣ: Μεταξύ των παρελάσεων


ΟΔΟΣ 10.11.2011 / 615

H αυριανή 99η επέτειος της απελευθέρωσης της Καστοριάς από τους Τούρκους, βρίσκει την πόλη σε κομβικό σημείο της σύγχρονης ιστορίας της. Όχι μόνο διότι για πρώτη φορά, από διοικητική άποψη έχασε την ατομικότητα και την αυτοτέλειά της. Αλλά και επειδή η κατάσταση δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη σε κανένα τομέα ή ζήτημα: Οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, αλλά και από άποψη προσδοκίας, η Καστοριά, «έπιασε πάτο» όπως συνηθίζεται να περιγράφεται, το Ναδίρ, τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα. 

Η 11η Νοεμβρίου, φέρνει μια εντελώς διαφορετική κατάσταση στην Καστοριά, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η όρκιση της νέας κυβερνήσεως αποτελεί το πρώτο βήμα για την μετάβαση σε μια νέα εποχή. Οι πολυήμερες διαπραγματεύσεις για την επιλογή (και αποδοχή) του νέου πρωθυπουργού παραπέμπουν στην υπόνοια ότι τα κόμματα αναζητούσαν Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Άλλωστε οι εταίροι και δανειστές μας, πολύ δύσκολα θα πειστούν ότι αυτή η χώρα βρήκε ψήγματα αξιοπιστίας ικανά να ανοίξουν τους κρουνούς των δισεκατομμυρίων δανεικών της 6ης δόσης προς το παρόν. Σε μια χώρα που μοιάζει με διασωληνωμένο ασθενή -που επιζεί αποκλειστικά χάρη στην στρόφιγγα του οξυγόνου, πλην όμως έχει ήδη επέλθει ο εγκεφαλικός θάνατος. Ή με τοξικομανή, που για να σταθεί στα πόδια του, χρειάζεται την δόση του.

Τραγικές ή γελοίες αυτές οι καταστάσεις, αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα, ή ακριβέστερα έτσι την κατάντησαν πολιτικοί και πολίτες.
Ο σχηματισμός της κυβερνήσεως με την στήριξη των δύο κομμάτων εξουσίας, ΠαΣοΚ και Νέας Δημοκρατίας, δεν φέρνει κάτι αξιοσημείωτο για την Καστοριά. Εκτός του ότι κοντά στον ήδη επιτυχημένο και σε αυτή την θητεία του κ. Φίλιππο Πετσάλνικο -ο οποίος λέγεται ότι προτάθηκε ακόμη και για το αξίωμα του μεταβατικού πρωθυπουργού- ο τόπος απέκτησε και ένα ακόμη κυβερνητικό βουλευτή, δηλαδή τον κ. Ζήση Τζηκαλάγια. Ο οποίος θα πρέπει στο εξής να τοποθετείται στα τοπικά ζητήματα με ένα βαθμό πολιτικής ευθύνης ακόμη ουσιαστικότερο απ’ αυτό των απλών ερωτήσεων στην Βουλή.

Ανήμερα περίπου της 11ης Νοεμβρίου, έπεσε στον λάκκο των λεόντων και η Νέα Δημοκρατία που αποφασίζοντας να συμπράξει, μετά την «μεγαλοφυή» πολιτική του απελθόντος κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά και να συνυπογράψει με το ΠαΣοΚ τα μνημόνια και τις δεσμεύσεις και τα άλλα πειστήρια της οικονομικής και πολιτικής εθελούσιας υποτέλειας της χώρας, αλλάζοντας και παραλλάσσοντας με ταχύτητα πολιτικής αστραπής τις αποφάσεις της από την καταγγελία, τις μάσκες που πέφτανε, τις επαναδιαπραγματεύσεις, τα αντιμνημονιακά μέτωπα, την πολιτικά άτοπη και εκβιαστική απαίτησή της για προηγούμενη παραίτηση του Γ. Παπανδρέου. Φτάνοντας στο τέλος να αποφασίσει την πλήρη στοίχισή της στο αναγκαίο εθνικό μέτωπο, προκειμένου να μην επέλθει άμεσα το μοιραίο, δίνει μια ελπίδα στον τόπο να κάνει ένα βήμα μπροστά απ’ αυτά τα κόμματα.

26.12.11

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Οι τραπεζίτες και οι "φρονιμίτες"

Ερωτήματα και προβληματισμοί για την οικονομία και το Σύνταγμα

ΟΔΟΣ 24.11.2011 / 617

Οι Έλληνες πολιτικοί παίζουν μουσικές καρέκλες μέσα σε αυτή την πρωτοφανή κρίση. Πολλοί από αυτούς παίρνουν σειρά για υπουργικές θέσεις στη μεταβατική κυβέρνηση... που αποτελείται από μέλη των δυο κομμάτων που συμμετείχαν στο βιασμό της χώρας…
Πρέσβης Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος
Η κρίση της Ευρωζώνης, «Απογευματινή» της Κωνσταντινούπολης

Εάν το «Μνημόνιο», το «Μεσοπρόθεσμο» και όσοι εφαρμοστικοί νόμοι τα συνόδευσαν ήταν σωστά σχεδιασμένα, τότε η οικονομία μας δε θα βρισκόταν στη σημερινή κατάσταση. Στην περίπτωση εκείνη που δεχόμαστε ότι ήταν όντως σωστά, τότε ευθύνεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τη λανθασμένη ή πλημμελή εφαρμογή μιας σωστής συνταγής.
Εάν το «Μνημόνιο» και τα συμπαρομαρτούντα αυτό ήταν λανθασμένα, τότε ευθύνεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του πολιτικού σχηματισμού, διότι τα αποδέχτηκε και επιχείρησε να τα εφαρμόσει, έστω και λανθασμένα.
Εάν η σωτηρία της χώρας συνεπάγεται εκατομμύρια ανέργων και νεόπτωχων, εάν αυτή η σωτηρία προϋποθέτει ολική κατάλυση του κοινωνικού κράτους και μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, εάν προϋποθέτει επίσης η σωτηρία ολική απαλλοτρίωση της δημόσιας εθνικής γης, τότε η χώρα ως σύνολο ατόμων, ως λαός δηλαδή, θα έχει καταστραφεί – οπότε δε μιλούμε πια για σωτηρία…
Εάν σωτηρία της οικονομίας μιας χώρας λέγεται η επιστροφή της το 2021 στο σημείο που βρισκόταν το 2009, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε όλα τα λεξικά, βάζοντας τη λέξη σωτηρία στο γράμμα Έψιλον, κάτω από το λήμμα «εμπαιγμός».
 Εάν η ανασχηματισθείσα κυβέρνηση αποτελείται από 38 πρόσωπα που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και συμμετείχαν στην ως τώρα διακυβέρνηση, τότε και αυτή η νέα μεταβατική είναι μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή όπως εύσχημα ειπώθηκε κυβέρνηση 80% ΠΑΣΟΚ – και οπωσδήποτε πάντως κυβέρνηση 100% Μνημονίου. Εάν λοιπόν τα πρόσωπα αυτά απέτυχαν μέχρι τώρα στην προσπάθεια ανάτασης της χώρας, τότε τι είναι εκείνο που διασφαλίζει ότι θα πετύχουν τώρα στο έργο τους;

24.12.11

ΟΔΟΣ: ΡΙΟ ντε Τζανέϊρο & Καστο-ΡΙΟ του Ιανουαρίου



Υπάρχει μια (μεγάλη και όμορφη) γωνιά του κόσμου, το Ρίο ντε Τζανέϊρο της Βραζιλίας που Θεός, φύση και ανθρώπινη μέριμνα το προίκισαν με ξεχωριστή ομορφιά, και τουλάχιστον μια φορά κάθε χρόνο, για αρκετές ημέρες, συγκεντρώνει τα φώτα της παγκόσμιας ειδησεογραφίας, προκαλώντας θαυμασμό και απορία.
Πρόκειται φυσικά για την περίοδο του περίφημου καρναβαλιού το οποίο, συμπίπτει με την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (κατά την ρωμαιοκαθολική Εκκλησία) και προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες από ολόκληρο τον κόσμο, που συμμετέχουν στις ξέφρενες εκδηλώσεις του και για λίγες ώρες, λίγες ημέρες ή μεταφορικά και για πάντα, μεταβάλλονται σε Cariocas (γηγενείς κατοίκους του Ρίο).

Στην αποκορύφωση των εκδηλώσεων του καρναβαλιού, βρίσκονται οι 4 νύχτες των παρελάσεων των σχολών της σάμπα (escolas de sambas) του Ρίο (Παρασκευή για τα μικρά παιδιά, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα για τις 20-25 σχολές). Απ' αυτές, ξεχωρίζουν ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες παρελάσεις με τις καλλίτερες σχολές: τα Grupo Especial. Όλες διαρκούν από τις 9 το βράδυ μέχρι το πρωΐ (8-10 π.μ.!). Κάθε σχολή αποτελεί ουσιαστικά μια "παρέα", και κάθε παρέα αριθμεί από 3.000 έως 6.000, μπορεί και πολύ περισσότερα μέλη!

ΟΔΟΣ: Όχι Ναί

ΟΔΟΣ 3.11.2011 / 614
  • Μια μέρα στην παρέλαση του ΟΧΙ
Η κατάρρευση (γι’ αυτό πρόκειται, έστω κι’ αν δεν συμβεί αμέσως) του πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπανδρέου, όταν το βράδυ της Δευτέρας 31 Οκτωβρίου εξήγγειλε την διενέργεια δημοψηφίσματος, μεταθέτοντας ακατανόητα ευθύνες χωρίς αντιστοίχηση στην κατάσταση, στους εξασθενημένους ώμους του ελληνικού λαού, σηματοδοτεί την αρχή του τέλους.

Ανεξάρτητα απ’ αυτό, είναι προφανής η σημειολογία του διλήμματος μεταξύ του «Ναι» και του «Όχι», με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, που μερικές ημέρες πριν, εξ αιτίας των επεισοδίων που σημειώθηκαν, οδήγησε τελικά στην γνωστή απόφαση του πρωθυπουργού. Η οποία ενδεχομένως να θεωρείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως υπαναχώρηση απ’ όσα συμφωνήθηκαν στις Βρυξέλλες ελάχιστες ημέρες πριν. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η αυριανή διαδικασία στην ελληνική Βουλή, με αίτημα την ψήφο εμπιστοσύνης, ίσως και να επισπεύσει, ή και να ανατρέψει τις εξελίξεις.

Πάντως θεωρείται από τώρα εξαιρετικά πιθανό, να μην αποκαλυφθεί ποτέ αν η απόφαση είναι αποκλειστικά δική του ιδέα, ή επηρεάστηκε από το στενό οικογενειακό του περιβάλλον όπως τον αδελφό του, ο οποίος όπως λέγεται αποτελεί τον σκιώδη εαυτό του.

Έτσι διακόπηκαν απότομα, οι χωρίς νόημα συζητήσεις των κηρύκων του συστήματος και του μεταπολιτευτικού κατεστημένου, για το θλιβερό πράγματι θέαμα του φραστικού προπηλακισμού του κ. Καρόλου Παπούλια στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, επειδή προσβλήθηκε το ύψιστο σύμβολο ενότητας του Έθνους, μεσολαβεί μεγάλη διαφορά. Πρωτίστως διότι οι χονδροειδείς, αγενείς και άκομψες αποδοκιμασίες, δεν στρέφονταν κατά του θεσμού, με τον οποίο τιμάται και υπηρετεί ο πρόεδρος (και όχι το αντίθετο), αλλά είχαν προσωπικό ύφος, αφού και ο ίδιος είναι πολιτικός, παρελθόν αλλά και παρόν. Και δευτερευόντως, γιατί δεν μπορεί να υποστηρίζεται στα σοβαρά ότι υπάρχουν πρόσωπα-σύμβολα, πρόσωπα-ταμπού τα οποία δεν πρέπει να είναι αντικείμενο κριτικής. Αυτές οι ανοησίες εξηγούν εν μέρει το σημερινό κατάντημα.  Πόσο μάλλον που υποτίθεται ότι όλα τα αξιώματα και οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται γι’ αυτόν. Άλλωστε και ο πρωθυπουργός, που εκπροσωπεί πολιτειακό θεσμό, έχει κατ’ επανάληψη αποδοκιμαστεί, χωρίς να μιλήσει κανείς ποτέ για ιεροσυλία.

Ωστόσο, αν και πιθανό να είναι απλή σύμπτωση, σημασία έχει να παρατηρηθεί ότι το νέο «ΟΧΙ» των ασύντακτων πληθών που διαμαρτυρήθηκαν άκομψα (καθώς και οι χειρονομίες των μαθητών που παρήλαυναν), είναι το κρίσιμο γεγονός που φαίνεται έπεισε τον πρωθυπουργό να ανακοινώσει το δημοψήφισμα και την ψήφο εμπιστοσύνης, αιφνιδιάζοντας το σύνολο του πολιτικού κόσμου, τον ελληνικό λαό, καθώς και την παγκόσμια πολιτική και οικονομική τάξη, προκαλώντας θύελλα αρνητικών επιπτώσεων. Θέτοντας το δίλημμα «ναι» ή «όχι», μεταθέτει την ευθύνη των συνεπειών ενός -ορατού πια- καταποντισμού της Ελλάδας στα κόμματα και τον απλό ελληνικό λαό. Ο άπαξ Παπανδρέου, αεί στις εκπλήξεις Παπανδρέου εστί.


  • Το ΟΧΙ είναι ΠΟΤΕ (έως τώρα) στην Καστοριά

Μόνο ο πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Καστοριάς γλύτωσε μέχρις στιγμής από το κίνημα των αγανακτισμένων, οι πιο θερμοκέφαλοι των οποίων μάλιστα αποδεικνύεται ότι ανήκουν στον χώρο του ΠαΣοΚ.

Β.Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Μέρες Νοεμβρίου 1973 τέλος Οκτωβρίου του 2011;

Yπερβολές...
-Τηρουμένων των αναλογιών...
Προφανώς και εννοείται. Όμως οι πραγματικότητες κάθε φορά είναι οι πραγματικότητες της εποχής και των ανθρώπων της, πάσα δε μεταξύ τους ομοιότητα είναι προϊόν της ιστορίας κι όχι των συμπτώσεων.
Κάθε εξουσία θαρρείς κι έχει εξάρτηση από την κοκαΐνη της επίδειξης και στήνεται στις εξέδρες για να θυμιάζεται από τους υπηκόους της, να τους χειροκροτεί η μάζα - ο λαός που φορές μοιάζει με πολτό. Επέτειοι γιορτές άγιοι κ.α. θεσμικές πλέον ανοησίες, όπως τις κατάντησαν• στολές, κουστούμια, ράσα αδειανά. Πατρίς –Θρησκεία - Παρελασιοκρατία. Το τραβάει η ψυχή τους όπως τούτη την εποχή τραβούν το κρασί από τα στέμφυλα.
Τα πλέον πειθήνια, ως υπάκουα εξ ανάγκης, μέλη του όλου, οι μαθητές και οι στρατιώτες• οι ελπίδες δηλαδή του έθνους, κάθε τόπου, κάθε οικογένειας• κι εδώ ν’ αρχίζει το δράμα: σπουδές κι ανεργία.
Μαθητές και στρατιώτες στοιχημένοι και ζυγισμένοι στην παρέλαση κι όχι στα άτακτα μπουλούκια σκορπισμένοι.
Έτσι είναι αν έτσι νομίζουμε. Αλλά έπαψε να είναι έτσι.

23.12.11




ΝΙΚΟΥ ΑΘ. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: Χρεωκοπία και κοινωνικός διχασμός


ΟΔΟΣ 613 | 27.10.2011

Tο πρόβλημα σήμερα της χώρας δεν είναι οικονομικό. Είναι πρώτιστα και μόνο πολιτικό. Απ αυτό και μόνο, καμμία Ευρωπαϊκή Ένωση, κανένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κανένα σταθεροποιητικό πρόγραμμα δεν πρόκειται για να έχει αποτέλεσμα. Όχι επειδή θίγει επιλεκτικά τα μόνιμα υποζύγια, αλλά επειδή ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε απόλυτη αναντιστοιχία με ολόκληρη την κοινωνία, προσπαθώντας μάλιστα να την καταστήσει συνένοχη αλλά και συνυπεύθυνη των δικών του ενοχών. Δεν πείθουν τα μέτρα αυτά, ούτε πρόκειται να καθυποτάξουν τις δίκαιες κοινωνικές διεκδικήσεις, αλλά και ούτε οδηγούν σε λύσεις. Το πρόβλημα στη χώρα είναι πολύ βαθύτερο. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Όπως μπροστά μας είναι και το φάσμα της χρεωκοπίας και του εθνικού-κοινωνικού διχασμού.

Oι παραπάνω επισημάνσεις είχαν γίνει σ’ αυτή την εφημερίδα, στις 13-5-2010 και στο υπ αριθμ. 542 φύλλο,  άρθρο «Το σαθρό πολιτικό σύστημα και οι μετακλητοί υπάλληλοι του κ. Προέδρου».Ένα χρόνο περίπου μετά, η επιδείνωση των προβλημάτων, η ομολογημένη αποτυχημένη οικονομική πολιτική, η αδιέξοδη μονομερής και άδικη επιβολή μιας δυσβάστακτης φορολογίας, η ανυπαρξία κάθε είδους αναπτυξιακής πρωτοβουλίας, η ατιμωρησία διεφθαρμένων πολιτικών, μέσα μάλιστα και από την συνταγματική κάλυψη, έχουν καταστήσει τη χώρα μας ένα απέραντο πεδίο πειραματισμού και μάλιστα παγκοσμιοποιημένου. Αλλά και πεδίο ανυποληψίας και αυταρχικής αντίληψης των πολιτικών για το πώς με τόση μονομέρεια αντιλαμβάνονται την διακυβέρνηση της χώρας.

H πολιτική ηγεσία του τόπου δεν έχει αντιληφθεί δυστυχώς τίποτα, ή τουλάχιστον δεν δείχνει ικανή για να απαντήσει στα πιο οξυμένα προβλήματα που δημιούργησαν πολιτικές και κυβερνήσεις σε όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά το σπουδαιότερο όλων, δεν πείθει πλέον ότι αυτά τα μέτρα οδηγούν στην επίλυση του τρομακτικού προβλήματος του χρέους και της δημοσιονομικής τάξης. Μέσα απ αυτή την αδιέξοδη επιλογή αλλά και την ατέρμονη λήψη μέτρων αναποτελεσματικών, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δημιουργούν σχισματικές συμπεριφορές, σε μια κοινωνία, που δυστυχώς δεν έχει πρότυπα και δεν κανοναρχείται από την κυβέρνησή της, η χρεωκοπία είναι πλέον δεδομένη και η εξέγερση αναπόφευκτη.

22.12.11

ΟΔΟΣ: H «άμεση δημοκρατία» της Τζαμαχιρίας


Οι τηλεοπτικές σκηνές με το φρικτό και βάρβαρο λιντσάρισμα του Μουαμάρ Καντάφι τις περασμένες ημέρες, που εκτελέσθηκε από τον αγριεμένο αραβικό όχλο – ο οποίος έως ένα χρόνο πριν αν δεν ζητωκραύγαζε, οπωσδήποτε πάντως αδιαφορούσε για τον μουσουλμάνο δικτάτορά του- όπως και η απάνθρωπη έκθεση της σορού του στις προσβολές και την χλεύη των «νικητών», όχι μόνο όσων πολέμησαν εναντίον του -και είναι φυσικό σε ένα βαθμό να αισθάνονται επηρμένοι, αλλά και πολλών που μπορεί ακόμη και να συνεργάστηκαν με την απίστευτη «άμεση δημοκρατία» της Τζαμαχιρίας του, προκαλούν αποτροπιασμό. Αντίστοιχο -και προφανώς εντονότερο από τον αποτροπιασμό της εκτέλεσης του Ν. Τσαουσέσκου και της συζύγου του στην Ρουμανία, 22 χρόνια περίπου πριν, ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1989.

Αλλά δεν είναι βέβαιο, αν εκτός από την αηδία και την διαφωνία, για κάθε είδους θανατικές ποινές, είτε αυτές είναι σκληρές, είτε λιγότερο προκλητικές επειδή είναι θεσμικές και «συντεταγμένες», η περίπτωση Καντάφι συμβολίζει στους παρακρατούντες τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος, μια πρώτης τάξεως ιστορική διδαχή.

Ασφαλώς, το γεγονός ότι σε αντίθεση με τα κράτη αυτά, οι έλληνες πολιτικοί μονοκράτορες των τελευταίων 35 τουλάχιστον ετών εκλέγονται με άψογες δημοκρατικές διαδικασίες, δεν επιτρέπει καμιά απολύτως ανησυχία για το μέλλον και το πολιτικό τέλος των ημετέρων.

21.12.11

Καστοριανό Καρναβάλι




Tο αρχείο, που προέρχεται από την κ. Κλειώ Μποσταντζόγλου (Hellenic Visual Archives) είναι πολύτιμο. Η Καστοριά αν και μοιάζει να αναπτύσσεται και να αλλάζει ραγδαία, στις σκηνές που κινηματογραφήθηκαν παραμένει πολύ γραφική και όμορφη. Για δε τα καρναβάλια, μόνο άναυδος μπορεί να μείνει ο θεατής από το φιλμάκι. Εκτυλίσσονται τον Ιανουάριο του 1968 (οπότε είναι αναπόφευκτη η επικαιρότητα της πρόσφατης δικτατορίας του Απριλίου 1967) και η κινηματογράφηση γίνεται μόνο με το φως της ημέρας, προφανώς για τεχνικούς λόγους που οφείλονται στην ερασιτεχνικότητα της λήψης.

Όμως η ατμόσφαιρα δείχνει ασύγκριτη, όπως και ήταν για όσους την έζησαν σε παλιότερες εποχές, και έχουν αναμνήσεις αλλά και παραστάσεις. Οι καρναβαλιστές (φυσικά πουθενά δεν υπάρχει η κακόηχη λέξη «ραγκουτσάρια», -όπως και στο αρχείο της Hellenic Visual Archives είναι καταγεγραμμένο ως «Καστοριανό Καρναβάλι» και όχι ως «Ραγκουτσάρια») μεγάλοι και πολλά μικρά παιδιά, τα οποία κυρίως διασκέδαζαν από νωρίς, ντυμένοι ατημέλητα ή όχι, δείχνουν να έχουν κέφι, έστω κι’ αν δεν υπάρχει ηχητική κάλυψη.

Παρά το γεγονός ότι οι καρναβαλιστές διατρέχουν όλο το παλιό κέντρο της πόλης, το σημείο αναφοράς είναι ασφαλώς το χριστουγεννιάτικο δένδρο της πλατείας Ομονοίας, γύρω από το οποίο συναντιούνται οι παρέες. Αλλά το εκπληκτικό, είναι οι στολές και οι ιδέες μερικών μεταμφιεσμένων.

Αντίθετα με όσα πλασάρουν τα τελευταία χρόνια οι βαλκανόπνευστοι, υπάρχουν βεβαίως οι γνωστοί καουμπόϋδες και ινδιάνοι. Αλλά διακρίνονται δεκάδες μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, με καλυμμένα ή όχι πρόσωπα, με ιδιαίτερα ωραίες στολές, μερικές από τις οποίες παραπέμπουν στην Βενετία ή στο Ρίο ντε Τζανέϊρο. Άλλες πάλι ξεχωρίζουν για την ποιότητα των υλικών τους, και άλλες για την καλλιτεχνική φαντασία αυτών που τις φορούν. Το σύνολο προδίδει τον αστικό χαρακτήρα της Καστοριάς, αλλά και μια συγκρατημένη αξιοπρέπεια μέσα στο ξεφάντωμα.

20.12.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ κ. διευθυντά,

Θέλω να εκφράσω την έκπληξη μου και την πικρία μου για τις δηλώσεις του δημάρχου Καστοριάς και των αρμοδίων αντιδημάρχων, ότι τα 120.000 ευρώ που θα ξοδέψει ο δήμος για στολισμό της πόλης, το κάνει για τους τουρίστες (!) γιατί ο δήμος επενδύει στον τουρισμό!
Πρέπει πλέον να σταματήσει η συνεχιζόμενη αυτοταπείνωση. Φτάνει πια οι εμμονές, η ελεημοσύνη και ο επαρχιωτισμός. Για εμάς ζούμε. Δεν ζούμε για το κόμπλεξ του τουρισμού. Δεν εκλέξαμε τουριστικό πράκτορα, ούτε ξενοδόχο,  αλλά δήμαρχο! Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Με εκτίμηση
Ο.Ε. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Οκτωβρίου 2011, αρ. φύλλου 613

19.12.11

Υπάλληλοι και εκπαιδευτικοί δύο ταχυτήτων

μέσα στον ίδιο νομό. Ακόμη και στον ίδιο δήμο

Πρόκειται  για μια ανισότητα και αδικία που, όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα, ενδιαφέρει μόνο αυτούς που την υφίστανται. Κανέναν άλλο έξω από αυτούς. Ούτε καν τους πολιτικούς, τους οποίους ψηφίζουν για να προωθούν τα δίκαια αιτήματα των ψηφοφόρων τους.
Πρόκειται επίσης για μια αδικία που συμβαίνει για χρόνια και, αν δεν επισημανθεί έστω και την τελευταία στιγμή πριν ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2012, θα συνεχιστεί εις βάρος ενός αριθμού εργαζομένων στο δημόσιο τομέα στην Καστοριά.

Διαφορές στις τιμές των καυσίμων

Ερωτηματικά προκαλεί γιατί  η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης  στο νομό Φλώρινας ξεκίνησε από 0,92 ευρώ το λίτρο, ενώ στο νομό Καστοριάς ξεκίνησε από 0,97 ευρώ; Σημειώνεται ότι η χιλιομετρική απόσταση από το κέντρο τροφοδοσίας είναι περίπου η ίδια. Το ίδιο περίπου παρατηρείται και στις τιμές της βενζίνης.
Όλα αυτά μας κάνουν τους πολίτες να αναρωτιούνται μήπως δεν λειτουργούν σωστά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, με ενδεχόμενο οι πολίτες της Καστοριάς να είναι θύματα συντεχνιών που αισχροκερδούν ακόμα και στην εποχή της κρίσης.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Νοεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 614

18.12.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Δρ. ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΩΝ. ΠΗΧΙΩΝ
Ταξ/χος Ὕγ. ε.α. - Ὀφθ/τρὸς
Ἀστυδάμαντος 28
11634 ΑΘΗΝΑΙ


Κύριε Διευθυντά,

Στό 610 φύλλο τῆς 6/10/2011 τῆς ἔγκριτης έφημερίδας σας, στήν 4η σελίδα καί στήν στήλη “ΕΙΠΑΝ” δημοσιεύετε τήν ρήση τοῦ βουλευτοῦ Καστοριᾶς καί προέδρου τῆς Βουλής κ. Φίλιππου Πετσάλνικου «Κανείς δέν πλούτισε ἀπό τή βουλευτική άποζημίωση πού δέν ξεπερνᾶ τά 6.500 εύρώ τό μήνα, 75.000 – 80.000 εύρώ σέ έτήσια βάση».
Πράγματι μέ 6.500 εύρώ τό μήνα δέν μπορεῖ νά πλουτίσει κανείς, καί μάλιστα ἄν εἶναι βουλευτής, άλλά διερωτῶμαι μέ ποῖον τρόπο, μέ τί ἔσοδα καί μέ ποιάς προσόδους πολλοί βουλευτές καί μάλιστα διατελέσαντες καί Ὑπουργοί, μετά τήν ένασχόλησή τους μέ τήν πολιτική, τίς βουλευτικές τους θητεῖες καί τά ὑπουργικά τους άξιώματα, νά εύρίσκονται κατέχοντες περιουσιακά στοιχεῖα οὐχί εύκαταφρόνητα, τά ὁποία δέν μποροῦν νά δικαιολογηθοῦν γιατί ποτέ δέν έξάσκησαν ἕνα έπάγγελμα καί οὔτε ἦσαν γόνοι πλουσίων οίκογενειῶν.
Οἱ άνωτέρω άπορίες μποροῦν κάλλιστα νά μᾶς έμβάλουν σέ σκέψεις ὅτι οἱ περιουσίες τίς ὁποῖες άπέκτησαν οἱ βουλευτές κατά τήν ένασχόλησή τους μέ τήν πολιτική άπεκτήθησαν μέ μή νόμιμα μέσα.
Γιατί δέν θεσπίζει ὁ κ. Πρόεδρος τῆς Βουλής νά καταγράφονται τά περιουσιακά στοιχεῖα τῶν είσερχομένων στήν πολιτική κατά τήν εἴσοδό τους καί κατά τήν ἔξοδο τους άπ᾽αύτήν ἤ καί ένδιαμέσως, γιά νά γνωρίζουμε καί έμεῖς οἱ ψηφοφόροι έάν καί κατά πόσον δέν πλούτισαν κατά τήν ένασχόλησή τους μέ τά κοινά.
Εύχαριστῶ γιά τήν φιλοξενία.

Μέ έκτίμηση
΄Αναστάσης Κων. Πηχιών
apichion@yahoo.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Οκτωβρίου 2011, αρ. φύλλου 613

Le Veau d'or | Ο χρυσός Μόσχος

Et Satan conduit le bal! | Και ο Σατανάς σέρνει τον χορό!


Charles Gounod: Faust
Metropolitan Opera
Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Méphistophélès: René Pape

MÉPHISTOPHÉLÈS
Le veau d'or est toujours debout!
On encense
Sa puissance,
D'un bout du monde à l'autre bout!
Pour fêter l'infâme idole
Roi et peuples confondus,
Au bruit sombre des écus,
Dansent une ronde folle
Autour de son piédestal!…
Et Satan conduit le bal!

17.12.11

ΟΔΟΣ: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Οι δυο φωτογραφίες που προέρχονται από τις παρελάσεις για την επέτειο του ΟΧΙ σε Λάρισα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, συμβολίζουν την ελληνική πραγματικότητα. Και παρέχουν επαρκείς εξηγήσεις, χωρίς περιττές αναλύσεις, για το νεοελληνικό θαύμα.




Στην μια φωτογραφία, στην μαθητική παρέλαση της Λάρισας, ο φέρελπις, εύελπις υπερήφανος και ευθυτενής νέος Έλλην μαθητής, με προτεταμένη την ανοικτή παλάμη της ανυψωμένης δεξιάς χειρός του, με την ρομαντική μαχητικότητα των εφήβων, εκφράζει με βουδιστική ηρεμία προσκυνητού άρτι εκπαιδευθέντα στον Γάγγη των Ινδιών της καθ’ άλλοις Ανατολής, την απόλυτα δικαιολογημένη αποφασιστικότητα της γενιάς του, όχι απλά να αμυνθεί υπέρ της ακεραιότητας της Φυλής και των κεκτημένων που χάνονται από τους αλλόδοξους. Τους έως πριν 2-3  χρόνια κουτόφραγκους. Αλλά και για το δραματικά αβέβαιο μέλλον της νέας γενιάς, αβεβαιότητα που οδήγησε στο ξέσπασμα των παρελάσεων.




Στην δεύτερη φωτογραφία (από την εφημερίδα «The World Street Journal») εν ώρα υπηρεσίας, ο αξιόμαχος και αποτελεσματικός άνδρας των ΜΑΤ, λίγο πριν την ματαίωση της παρέλασης της Θεσσαλονίκης, αντί να περιοριστεί στην ετοιμότητα για την διαφύλαξη της τάξης, παράτησε τα εγκόσμια υπηρεσιακά του, για να ασπαστεί την δεξιά του σεβασμίου γέροντα μοναχού. Που καθώς φαίνεται άφησε για λίγες (;) ώρες τα πνευματικά του καθήκοντα, τις προσευχές και τις διακονίες για να αναμειχθεί με τα εθνικοπατριωτικά εγκόσμια, που αυτή την φορά είχαν και κάτι από αντίσταση στην λαίλαπα. Τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να  χάνονται, θα σκέφτηκε, σε ένα είδος ενοράσεως, πόσο μάλλον όταν συνδυάζονται με την συμβολική επιβεβαίωση της επιρροής που ασκεί, η υπερκόσμια -αν είναι γνησία ελληνορθόδοξη- στην εγκόσμια εξουσία, αν είναι απολύτως ελληνική.

Και ξανά προς την δόξα τραβά!  

Σχετικά σχόλια για το θέμα ΕΔΩ


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Νοεμβρίου 2011, αρ, φύλλου 614

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

 Αξιότιμε κ. Μπαϊρακτάρη,

Καθώς στις τελευταίες παρελάσεις έχουμε στραμμένη όλοι την προσοχή μας στα των επισήμων, λίγοι παρατηρούμε μία πραγματικά θλιβερή συμπεριφορά: δασκάλους να βρίσκονται την ώρα της παρέλασης μες στις διπλανές καφετέριες και την ώρα που περνούν οι σημαίες και τα παιδιά αυτοί να εξακολουθούν να παραμένουν αραχτοί, πίνοντας τους καφέδες τους. Πρόκειται για πολύ θλιβερή διαπίστωση που μας φέρνει στο νου πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι κι η Παιδεία από τέτοιες συμπεριφορές των δασκάλων της. Λυπόμαστε γιατί το ενδιαφέρον τους αφορά μόνο στην εξασφάλιση θέσης για τον μετά την παρέλαση καφέ τους και δε δίνουν δεκάρα για τη σημαία και την προσπάθεια των μικρών μαθητών αυτοί που θα 'πρεπε να είναι υποδείγματα και παραδείγματα. Κρίμα και ντροπή τους!

Αναγνώστης
aldente@in.gr

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Νοεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 616

16.12.11

Οικολόγοι Πράσινοι:


ΠΑΡΚΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΜΕ ΛΕΦΤΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ;
Ερώτηση του Μιχ. Τρεμόπουλου στην ευρωβουλή για το "πάρκο Πετσάλνικου" στο Γράμμο

Το Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης στο Όρος Γράμμος, που προωθείται από τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Πετσάλνικο, φέρνει υπόψη της Κομισιόν, με ερώτησή του ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος.
Πέρυσι, επτά χρόνια μετά τη διακοπή των εργασιών ολοκλήρωσής του, ανέλαβε να χρηματοδοτήσει το έργο εκ νέου το Ίδρυμα της Βουλής, διαθέτοντας μάλιστα το ποσό των 800.000 ευρώ, το οποίο σχεδόν διπλασιάστηκε ένα χρόνο μετά.
Από το 2000 ακόμα είχαν εκφραστεί έντονες διαφωνίες σχετικά με την επιλογή της συγκεκριμένης τοποθεσίας, καθώς η περιοχή του Γράμμου περιλαμβάνεται στο δίκτυο NATURA 2000. Επιπλέον, η περιοχή στην οποία βρίσκονται τα εγκατελειμένα και ημιτελή εδώ και χρόνια κτήρια του Πάρκου, είναι δάσος Μαύρης Πεύκης (οικότοπος προτεραιότητας βάσει της Οδηγίας 92/43) και περιοχή ιδιαίτερης οικολογικής σημασίας για την πανίδα. Σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν ανεκμετάλλευτοι εγκατελειμμένοι οικισμοί, οι οποίοι μέσω μίας τέτοιας επένδυσης θα μπορούσαν να διατηρηθούν.
«Ο Γράμμος θα έπρεπε ήδη να έχει χαρακτηριστεί Εθνικό Πάρκο και να εκτελούνται προγράμματα προστασίας και οικοτουρισμού», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Αντί αυτών και σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά συγκυρία, επιλέχθηκε να δοθεί 1,5 εκ. ευρώ από το ταμείο της Βουλής για να ολοκληρωθεί ένα παράνομο έργο στην εκλογική του περιφέρεια. Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να διατεθούν πολύ καλύτερα, όπως για παράδειγμα στο γειτονικό Κάθετο Άξονα της Εγνατίας Οδού, Σιάτιστα-Κορομηλιά, όπου λόγω της έλλειψης ειδικής περίφραξης σημειώνονται διαρκώς ατυχήματα με θύματα αρκούδες και άμεσο κίνδυνο να απωλεσθούν και ανθρώπινες ζωές».
(ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης)

Ειπαν:

"Τις προηγούμενες ημέρες βρέθηκα στο μάτι του κυκλώνα, κάτι που εγώ δεν είχα επιδιώξει. Με διαστρεβλώσεις και αναλήθειες ορισμένοι επιδόθηκαν σε ένα αγώνα δρόμου για να με μειώσουν ως πολιτικός και ως άνθρωπο. Μου γεννήθηκε ένα ερώτημα: σε ποιόν οφείλουμε να λογοδοτούμε όλοι εμείς ως βουλευτές και ως πολιτικοί; Οφείλουμε να λογοδοτούμε στους πολίτες, στο σύνολο του ελληνικού λαού. Λογοδοτώ και σε όλους εσάς τους βουλευτές ως πρόεδρος της Βουλής, αλλά δεν λογοδότησα και δεν θα λογοδοτήσω σε κανένα άλλο εξωθεσμικό παράγοντα"

Φίλιππος Πετσάλνικος
πρόεδρος της Βουλής, βουλευτής Καστοριάς

ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ: Η ανθοδέσμη


Ένας άντρας και μια γυναίκα ανηφόριζαν αντικριστά τον δρόμο, εκείνος έναν τροχήλατο πάγκο σπρώχνοντας κι εκείνη μια ανθοδέσμη κρατώντας, όλο κάτι έλεγαν, τα κεσάτια δεν μείωναν το κέφι και τα χαμόγελα.
Στάθηκαν λίγο, αυτός έχοντας τον νου του στα αυτοκίνητα, που 'στριβαν πίσω από την πλάτη του, αυτή μύριζε και ξαναμύριζε τα λουλούδια, έμοιαζε όλο αυτό σαν σκηνή που την επαναλάμβαναν καθημερινά, σαν να 'βαζαν οι δυο τους κάποιο στοίχημα, ο άντρας είχε ύφος σαν να στοιχημάτισε ναι και η γυναίκα πως όχι, όχι, μήτε κι αυτή τη φορά, κι αυτό γιατί έδειχναν σαν να 'ξεραν πως μια ανθοδέσμη είχε πέσει κάτω απ' τον πάγκο, επίτηδες την έριξε αυτός λες, και συνωμοτούσαν με νοήματα, μπρος-πίσω ο πάγκος, η ανθοδέσμη στην πίσω δεξιά ρόδα, μοιάζαν αυτοί σαν να περίμεναν να γίνει κάτι, ο κόσμος, όμως, αδιαφορούσε, το πολύ να 'ριχνε καμιά ματιά κανείς κι αυτή άδεια, λένε ιστορίες μακάβριες γι' αυτά, λες και η προέλευση αλλάζει την ουσία τους, όλο λουλούδι το καρότσι, σαν επιτάφιος.

info

Σήμερα 16 Δεκεμβρίου 2011 θα διενεργηθεί στον Δήμο Καστοριάς η προμήθεια χριστουγεννιάτικου στολισμού προϋπολογισμού 120.000,00 ευρώ.

* * *
Όπως δήλωσε ο δήμαρχος Καστοριάς, το Ενυδρείο, το κόστος του οποίου όπως φημολογείται ανήλθε στα 5 εκατομμύρια (κονδύλια που διατέθηκαν για την… εξυγίανση της λίμνης), βρίσκεται στην τελική φάση ολοκλήρωσής του και αναμένεται σύντομα, να λειτουργήσει.
* * *
«Αυτό που συμβαίνει είναι απαράδεκτο και πρωτοφανές. Πρόκειται για ένα μέτρο καταναγκασμού που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με κάθε νόμο, κάθε έννοια ηθικής και δικαίου», δήλωσε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καστοριάς κ. Χρήστος Τσακλίδης, για το Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενης Επιφάνειας Ακινήτων, που εισπράττεται μέσω λογαριασμών ΔΕΗ. 

* * *
«Ο Δήμος Καστοριάς φιλοξενεί και υποδέχεται στην Καστοριά «Το χωριό του Άϊ Βασίλη» στο πάρκο Ολυμπιακής Φλόγας. Η περιήγηση στο χώρο είναι ελεύθερη»
Απόσπασμα δελτίου τύπου του Δήμου Καστοριάς

[ Η Καστοριά ευγνωμονούσα την εφήμερη διοίκηση του Δήμου που της επιτρέπει να περιηγείται ελεύθερα σε κοινόχρηστα σημεία της πόλης].
* * *

Με 168.860,00 ευρώ τους 10 πρώτους μήνες του 2011, χρηματοδότησε η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας τις εκδηλώσεις των πολιτιστικών συλλόγων της περιφέρειας. Πιο συγκεκριμένα οι πολιτιστικοί σύλλογοι της  Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης έλαβαν 61.660,00 ευρώ, οι πολιτιστικοί σύλλογοι της Φλωρίνης 51.800,00, οι πολιτιστικοί σύλλογοι της Καστοριάς 43.300,00 και οι πολιτιστικοί σύλλογοι Γρεβενών 12.100,00. Τα στοιχεία  δόθηκαν στην δημοσιότητα μετά από ερώτηση περιφερειακού συμβούλου.

* * *

Είπαν:

"Δεν πιστεύω ότι η “Καλλιστώ” ανταποκρίθηκε στη φιλοσοφία του προγράμματος “Life” για τις αρκούδες. Δεν θέλω τα λεφτά να φαγωθούν σε ημερίδες και σεμινάρια κι έτσι ζητώ την επανεξέταση της σκοπιμότητας του προγράμματος για να υπάρξει αποτέλεσμα. Μιλούσαμε για την πρόσληψη 18-20 ατόμων. Αυτοί πήραν μεταξύ τους αυτούς που ήθελαν, προκαλώντας την τοπική κοινωνία. Εγώ μπορεί να ξεκίνησα το πρόγραμμα, όμως η υπογραφή της τελικής σύμβασης μετά από τροποποιήσεις έγινε από την περιφέρεια"
Κωνσταντίνος Λιάντσης
δημοτικός σύμβουλος
"Η “Συνύπαρξη ανθρώπου και αρκούδας”, είναι ένα πρόγραμμα που εντάχθηκε επί νομαρχιακής αυτοδιοίκησης. Το ψήφισε και ο κ. Λιάντσης ως νομάρχης κι εγώ ως νομαρχιακός σύμβουλος. Θα μπορούσαμε τότε να κάνουμε άλλες πιο αποτελεσματικές προτάσεις". 
Δημήτριος Σαββόπουλος
αντιπεριφερειάρχης

"Άμεσα αλλαγή του προγράμματος life (συνύπαρξη ανθρώπου-αρκούδας) αν συνεχίσουμε έτσι θα δαπανήσουμε 1.200.000 ευρώ για το τίποτα"
Απόστολος Κιοσσές
περιφερειακός σύμβουλος 

15.12.11

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Εξήλθεν ο σπείρων…

(Λουκ. η’, 5-15)

Vincent van Gogh (1853-1890), Sämann bei untergehender Sonne (Σπορέας το ηλιοβασίλεμα), Rijksmuseum Vincent van Gogh, Άμστερνταμ Ολλανδίας.

Και βγήκε ο σποριάς για να σπείρει και φέτος. Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Κι είχε γεμάτο το δισάκι του με σπόρο καλό, τον καλύτερο. Είχε ξεκούραστα τα χέρια του και ξεκίνησε το πρωί μ’ ένα πλατύ χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό του, που ίχνος επιφύλαξης δεν έκρυβε, ούτε μια σκιά σκοτούρας δεν το σκοτείνιαζε. Έχωσε το χέρι του βαθιά στο γεμάτο του δισάκι και χάιδεψε το σπόρο του: έμπειρος αυτός σποριάς, τόσα χρόνια έσπερνε, ικανοποιήθηκε από την ποσότητα, ευχαριστήθηκε προπαντός από την ποιότητα. Κι ευθύς αφέθηκε να ονειρεύεται.
    Ονειρεύτηκε κιόλας τα δέντρα τα φορτωμένα με ζουμερούς μυρωδάτους καρπούς. Τα έβλεπε φορτωμένα κι ορκιζόταν πως θα έκανε το παν, θα δούλευε με όλες του τις δυνάμεις για να δει τ’ όνειρό του να μετατρέπεται σ’ αλήθεια.
    Όταν έφτασε στο χωράφι του, είδε τη γη του. Δε χρειαζόταν να παρατηρήσει με προσοχή ιδιαίτερη για να την αξιολογήσει -συγχωρέστε μου την απρέπεια να χρησιμοποιήσω μια λέξη επικηρυγμένη για τουλάχιστον τριάντα χρόνια-, δε χρειάστηκε. Η γη του μιλούσε. Του μιλούσε με τα μάτια της: ένα σωρό ζευγάρια μάτια ανήσυχα και σπινθηροβόλα που κοίταζαν γύρω-γύρω, πείθοντας και τον πιο δύσπιστο πως αυτά τα μάτια τα διέθεταν έξυπνα παιδιά.

14.12.11

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: «Στερούμαι κομματικής συνειδήσεως…»

Μια επιστολή του Φιλίππου Στεφ. Δραγούμη


Η επιστολή που παρατίθεται εδώ ανήκει στο επιστολογραφικό υλικό από το Αρχείο (1) του Φιλίππου Στεφ. Δραγούμη (1890-1980). Ο Φίλιππος Δραγούμης ήταν το δέκατο από τα ένδεκα παιδιά του Στεφάνου Δραγούμη και της Ελισσάβετ (το γένος Ι. Κοντογιαννάκη). Μαζί με τον αδελφό του Ίωνα θα ενταχθούν σε πολύ νεαρή ηλικία στο διπλωματικό σώμα και θ’ ακολουθήσουν στη συνέχεια πολιτική σταδιοδρομία. O Ίωνας θα εισέλθει στους εθνικούς αγώνες πολύ νωρίς και στον πολιτικό στίβο από το 1913 μέχρι τη στιγμή της δολοφονίας του. O Φίλιππος θα δραστηριοποιηθεί αμέσως μετά το θάνατο του Ίωνα και θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική δράση μέχρι το 1963 οπότε και θα αποχωρήσει οριστικά. Οι πολιτικές διαμάχες στα 1916-17 και η επικράτηση των βενιζελικών του στοίχησαν την εξορία σε Κρήτη, Σαντορίνη και Αμοργό. Υπήρξε μετριοπαθής πολιτικός και πάσχισε -καθώς η οικογένειά του (2) τραυματίστηκε βαρύτατα από τον Εθνικό διχασμό και τέλος πλήρωσε, με τη ζωή του Ιωνα, βαρύ φόρο στο πεδίο αυτής της διαμάχης- να γεφυρώσει το χάσμα και ν’ απαλύνει τις οξύτητες ανάμεσα στη «Βασιλική» και τη «Βενιζελική» παράταξη συμβάλλοντας στην εθνική συμφιλίωση.

Ο συντάκτης του παρόντος σχολιασμού έχει υπόψη του την καταλειπόμενη γραπτή παρακαταθήκη του Φιλίππου όπως αυτή καταμαρτυρείται στα ημερολόγια του των πολέμων και των περιόδων μέχρι το 1944 που έχουν εκδοθεί (3). Η αξία τους για τον ιστορικό ερευνητή είναι δεδομένη. Σε αυτά γίνεται ολοφάνερη η βαθειά παιδεία και μόρφωση του Φιλίππου. Δεν ήταν φανατικός, διαπνέονταν από δημοκρατικό ήθος και είχε περισσότερο τη στόφα ανθρώπου των γραμμάτων παρά πολιτικού. Μάλιστα η σθεναρή του άρνηση στην παραίνεση και διατυπωμένη ρητά επιθυμία του Ίωνα, να ενταχθεί κι ο ίδιος στην πολιτική και να ακολουθήσει το ρεύμα να τον παρασύρει, είναι σαφώς διατυπωμένη και έχει καταγραφεί στα ημερολόγια του Φ.Δ. της περιόδου 1919-1920. Ο Φ.Δ. διανοείται ήρεμα και μοιάζει συγκρατημένος στην εκδήλωση των συναισθημάτων του. Είναι γνωστό πως λάτρευε τις εικαστικές τέχνες και σύχναζε σε κύκλους καλλιτεχνών της Αθήνας.

Οι συναναστροφές του στα νεανικά χρόνια στο Άστυ περιελάμβαναν τον γλύπτη και καθηγητή Γ. Κεφαλληνό (ο οποίος τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει σπουδές στη ζωγραφική), τη σημαντική Μέλπω Μερλιέ, τον διάσημο αργότερα μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο και άλλους. Στην Αλεξάνδρεια όταν υπηρετεί στο διπλωματικό σώμα στα 1916 συναναστρέφεται τον Κ.Π. Καβάφη με τον οποίο αναπτύσσει θερμή φιλική σχέση (4).
Ο Φ. Δραγούμης διετέλεσε διαδοχικά: Βουλευτής της περιφέρειας Φλώρινας (συνεχώς από το 1920 μέχρι το 1936) (5) & (6), Yπουργός Διοικητής Μακεδονίας (1933-34), Υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του Καϊρου (7) (μέχρι το 1945), Υπουργός Στρατιωτικών (Νοέμβριος ’46-Ιανουάριος ’47), Υπουργός Εξωτερικών (1952) και Υπουργός Εθνικης Αμύνης (1963). Μέχρι το τέλος της ζωής του υπήρξε πρόεδρος του «Συλλόγου προς διάδοσιν των ελληνικών γραμμάτων»

13.12.11

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΡΙΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η κρίση της Αργεντινής


Η οικονομική κρίση στην Αργεντινή οφείλεται στο ότι η χώρα συνδέθηκε με το δολλάριο, σε μία εποχή όπου η οικονομία της έπρεπε να αντιμετωπίσει προβλήματα επιτάχυνσης της οικονομικής αποτελεσματικότητας, μια και ακολούθησε τον δρόμο της μείωσης του κράτους (ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών). Σε τέτοιες συνθήκες το μειωμένο αυτό κράτος ανέλαβε να υπερασπίσει το εγχώριο νόμισμα, το πέσο, συνδέοντάς το με το δολλάριο σε ισοτιμία 1 προς 1, και μάλιστα σε μία εποχή όπου η οικονομία εκτεθειμένη στον παγκόσμιο ανταγωνισμό έπρεπε να αποκτήσει ρυθμούς ανάπτυξης παρόμοιους με αυτούς της ζώνης όπου κυριαρχεί το δολλάριο.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Μεγάλη μπουκιά φάε…

Μεγάλη κουβέντα μην πεις. Θυμήθηκα τις σοφές κουβέντες της Μικρασιάτισας γιαγιάς μου καθώς άκουγα τον συμπατριώτη μας Υφυπουργό Εσωτερικών τον κ. Κουκουλόπουλο, να δηλώνει με στόμφο στην τηλεόραση ότι «Εμείς στη Δυτική Μακεδονία είμαστε δέκα, δεκαπέντε, τριάντα χρόνια μπροστά από όλους στη διαχείριση των απορριμμάτων».

Λυπάμαι που θα τον απογοητεύσω, αλλά η διαχείριση των απορριμμάτων με τον τρόπο που γίνεται θα μας κατέτασσε στην ίδια χρονικά θέση αλλά με αρνητικό πρόσημο! Είμαστε 30 χρόνια πίσω. Όχι μπροστά. Η επιχειρούμενη λύση με τα εργοστάσια καύσης είναι μια νέα διασπάθιση πολύτιμων πόρων και μια νέα περιβαλλοντική επιβάρυνση προς όφελος των μεγαλοκατασκευαστών εργολάβων που όπως φαίνεται έχουν βραχυκυκλώσει ή μάλλον διαπλέξει σε μια νέα σχέση ανομίας τη σημερινή κυβέρνηση.

Μετά τα σκάνδαλα του σι φορ άι, των υποβρυχίων, της Ζήμενς και τόσα άλλα, το επόμενο θα είναι η διαχείριση των απορριμμάτων. Η Δυτική Μακεδονία μπορούσε να είναι πρότυπο διαχείρισης, αν έκαμνε διαχωρισμό των απορριμμάτων στην πηγή (σε επίπεδο νοικοκυριού και επιχείρησης) και όχι με το σπάταλο σύστημα τα ανακατεύω όλα και μετά επιχειρώ να τα ξεχωρίσω με δαπανηρά και ενεργοβόρα συστήματα διαχωρισμού και μια και ο διαχωρισμός δεν μπορεί να γίνει στο μέγιστο βαθμό, τα στέλνω στο πυρ το εξώτερον.

ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ. Μια άλλη άποψη

[από την στήλη "Κάποτε στην Καστοριά"]

Ενώ ετοιμάζαμε μια άλλη δημοσίευση στην στήλη του στοχαστή, ένα απρόσμενο ηλεκτρονικό μήνυμα μας πληροφόρησε για την συνέντευξη ενός γερμανού καθηγητή στο περιοδικό ΄Σπίγκελ΄ και έτσι αλλάξαμε τα σχέδιά μας. Για την καλύτερη πληροφόρηση των αναγνωστών θεωρήσαμε σκόπιμο να δημοσιεύσουμε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη ενός ορθολογιστή Γερμανού αυτούσια χωρίς πολλά σχόλια.
Επειδή πολλοί αρέσκονται να μιλoύν για κρίση συστημική, θα πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι πίσω από κάθε σύστημα οικονομικό, ιδεολογικό κλπ βρίσκονται άνθρωποι, οι οποίοι ΄μεταφράζουν΄ ενεργούν και δικαιολογούν το κάθε σύστημα ανάλογα με τα συμφέροντά τους και τα βιώματά τους. Μπορεί κάποιος να φέρει το τίτλο του αριστερού του δημοκράτη κλπ, και στο σπίτι του να συμπεριφέρεται αυταρχικά ή φασιστικά και κάποιος άλλος να φέρει τον τίτλο του συντηρητικού δεξιού του φασίστα κλπ, και στο σπίτι του να είναι δημοκρατικότατος και ορθολογικότατος. Επομένως περισσότερο βαρύτητα πρέπει να δίνουμε στον ανθρώπινο παράγοντα και λιγότερο στα συστήματα καθότι επίκεντρο όλων είναι οι άνθρωπος. Έτσι αποτυπώνεται το ακόλουθο άρθρο που λάβαμε:

«Ο γερμανός καθηγητής της Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl (LSE) τα λέει έξω από τα δόντια για το ελληνικό χρέος στο έξαλλο ‘ανθελληνικό’ Spiegel, ο δημοσιογράφος του οποίου δεν πιστεύει στα αυτιά του. Διαβάστε την πλήρη συνέντευξη του γερμανού καθηγητή για το ελληνικό χρέος και τη Γερμανία:
Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανική κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία στο θέμα της Ελλάδας, στη λογική «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε ό,τι σας λέμε». Κρίνετε δίκαιη αυτή τη συμπεριφορά;

12.12.11

ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2011


Στην εποχή των «Ανωνύμων» και των «Αγανακτισμένων» είναι περισσότερο από ποτέ βέβαιο, ότι οι άνθρωποι δεν χρειάζονται απαραίτητα άλλους ανθρώπους ως σύμβολα. Άλλωστε την περίοδο αυτή οι άνθρωποι-σύμβολα κατέρρευσαν. Χρειάζονται όμως τους συμβολισμούς, θετικούς και αρνητικούς, για τον πολύ απλό λόγο ότι η ίδια η κοινωνία αποτελεί το άθροισμά τους.

Όπως κάθε χρόνο, η ΟΔΟΣ θα παρουσιάσει τα δέκα πρόσωπα της χρονιάς, που διακρίθηκαν θετικά ή αρνητικά στην Καστοριά (πόλη και νομό). Εσείς οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ, έχετε την ευκαιρία μέχρι τέλη Δεκεμβρίου, να προτείνετε τα ένα έως δέκα πρόσωπα που κατά την άποψή σας χαρακτήρισαν το 2011 την Καστοριά, για τα καλά και τα στραβά της, ή αν ξεχώρισαν για οποιονδήποτε άλλον λόγο.

Τις προτάσεις σας μπορείτε να τις στείλετε (επώνυμα ή ανώνυμα, αιτιολογημένα ή όχι) με τους εξής τρόπους:
  • Με e-mail: odos-kst@otenet.gr  &  odos1998@gmail.com
  • Με fax: 2467.029.638
  • Με επιστολή: ΟΔΟΣ, Μητροπόλεως 4, 52100 Καστοριά
  • Με "σχόλιο" πιο κάτω (το οποίο θα παραλάβει η ΟΔΟΣ, αλλά δεν θα δημοσιευθεί στο blog
  • Ή απευθείας στα γραφεία της ΟΔΟΥ.

[Τα πρόσωπα της χρονιάς 2011 θα δημοσιευθούν στο φύλλο 623 της Πέμπτης 5.1.2012]

11.12.11

ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Μία δωρεά στον Δήμο Καστοριά

φωτό: Αναστασία Μπόϊκου

Η Πολιτεία των Παιχνιδιών-Vassiliki
Προτομή είσαι. Δίχως μέλη.
Βάρος ελάχιστο παιχνιδάκι για τα χέρια
και του πιο αγύμναστου κλέφτη.
Τότε τι συμβαίνει
κι από τα χειροδύναμα μυώδη βλέμματά μου
καθώς σε υποκλέπτουν πέφτεις.
Ποιο διπρόσωπο βάρος ασκείς.
Ως ήρωας τιμάσαι επί βάθρου.
Ίσως για το μεγάλο κατόρθωμα
στην πλάνη της να αφήνεις την εντύπωση
Πως είσαι από τη φύση σου φτιαγμένος
μονάχα για διασκεδαστής αγγελικός
της κωμικότητάς μας.
Σ’ αυτήν εικάζω τη φιλάνθρωπη μάχη
απώλεσε η ευγενής υποκρισία σου τα μέλη της.
Την συγχαίρω.
Εικάζω ακόμα πως είναι
βαριά πληγωμένη και η μορφή σου.
Αλλιώς γιατί σα μάσκα εφαρμοστά την καλύπτει
ως επάνω της στολής σου ο θεράπων μυστικισμός
ρόμβοι πολύχρωμοι ασύμμετρες γαζούλες
εμποτισμένες με αντισηπτική μεθοδικότητα
δια της αποκρύψεως προστατεύουν την αχίλλειο
πτέρνα της ταυτότητάς σου:
είσαι γέλιο, είσαι κλάμα
είσαι γελωτοποιός εκείνης της ελάχιστης
μεταξύ τους αποστάσεως θλιμμένης;
Έχεις λίγο πλάγια το κεφάλι σου, ήρωα
περιφρονητικά σα να κοιτάζεις την αρτιμέλειά μου.
Γιατί; Μικρόν τον θεωρείς ηρωισμό
να έχεις χέρια
και έρωτας κανείς σφίγγοντάς τα
να μην τα συγχαίρει;
Κική Δημουλά «Προτομή Αρλεκίνου»


O Αρλεκίνος γεννήθηκε μια μέρα στον τοίχο του εργαστηρίου της Βασιλικής.
Το προηγούμενό της έργο, οι Σταυροσχημίτες (καθαρές σταυρόσχημες φόρμες), έβλεπαν έκπληκτες τον τολμηρό νέο πρωταγωνιστή.
Η Πολιτεία των Παιχνιδιών ήταν η γη που πια θα κατοικούσε και ο ίδιος ήταν ο ήρωας που μέσα από τις γραμμές, τα σχήματα και τα χρώματα θα έδινε στο θεατή το έδαφος να αναζητήσει κρυμμένες αλήθειες. Η Πολιτεία των Παιχνιδιών (2000) είναι ένα σύνολο χρωματιστών φιγούρων συγκεντρωμένων σε ένα καταπληκτικό μπαλέτο. Τα ίδια τα έργα λειτουργούν σαν μαγικές κλωστές που ενώνουν το παρόν με το παρελθόν και ίσως το μέλλον.
Μας οδηγούν σε συναισθηματικό ταξίδι, μας επιστρέφουν σε δρόμους παιδικότητας, τότε που βλέπαμε διαφορετικά τ’ άστρα στον ουρανό, τα φώτα της πόλης μέσα στη νύχτα, τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, τα φτερά της πεταλούδας. Τότε που είχε νόημα η ζωγραφιά, η κούκλα, το παιχνίδι.
Σημεία, γραμμές, σχήματα, χρώματα. Χρώματα και φως. Ακολουθώντας αυτό το φως, ο Αρλεκίνος περπάτησε σε δύο γραμμές και έτσι γεννήθηκε η Πολιτεία των Παιχνιδιών, πιο αληθινή κι από τη ζωή. «Ήταν στιγμές που έβλεπα τους ατέλειωτους ρόμβους και τους Αρλεκίνους σαν εισβολείς στον καθαρό μου και κατασταλαγμένο, όπως νόμιζα, κόσμο των ιδεών μου. Η συμφιλίωση και η αποδοχή ήρθε μέσα από επίπονη και επώδυνη διαδικασία. Υπηρετούσα αδιαμαρτύρητα μία ιστορία που η ίδια δεν μπορούσα να ακούσω παρά μόνο αποσπάσματά της. Η παιδική μου φύση άρχισε να παίρνει το προβάδισμα και να κάνει τον σοφό γέρο μέσα μου να δείχνει ανόητος και ξεμωραμένος» αναφέρει η Vassiliki.
Οι Αρλεκίνοι ζουν σε ένα ατέρμονο παιχνίδι όπως κι εμείς. Κάνουν κύκλους και ψάχνουν.
Οι Αρλεκίνοι δεν είναι παιδιά, έχουν όμως ανακαλύψει τον κεντρικό πυρήνα όλων μας, την παιδική εποχή, και στροβιλίζονται στους μεταγενέστερους χρόνους όπως ο άνθρωπος, μα αυτοί κρατούν τη χαρά τους ακέραιη και πρόσφορη μέσα τους και έτσι δε δίνουν χώρο στο φόβο.
Γνωρίζουν την υπέρτατη αλήθεια της Αγάπης.
Το δικό τους μονοπάτι είναι η πτήση και η πτώση, αλλά πάντα αναδύονται φωτεινοί και νικητές.
Σύμβολο τέχνης και ταυτόχρονα ανθρώπινο σύμβολο ο καθένας απ’ αυτούς κινείται στο δρόμο της ζωής εμπαίζοντας τους εξαναγκασμούς, ξεπερνώντας τα προβλήματα και σε κάποιες περιπτώσεις την ίδια τη Σταύρωσή του.
Η μορφή του Αρλεκίνου, βαριά πληγωμένη, καλύπτεται κάτω από τη μάσκα, ο μυστικισμός αναδύεται γύρω απ’ αυτόν και περιτριγυρίζει τους πολύχρωμους ρόμβους του∙ οι ασύμμετρες γαζούλες, εμποτισμένες με αντισηπτική μεθοδικότητα, κρύβουν το γέλιο και το κλάμα του ήρωα. Όταν τελικά αποφασίζει να βγάλει τη μάσκα, αποκαλύπτει όλο το μεγαλείο της ύπαρξής του.

10.12.11

ΟΔΟΣ: Πολιτιστική παρανόηση

ΟΔΟΣ 613 | 27.10.2011
H υπόνοια ότι η Καστοριά συμπιέζεται από το περιβάλλον που διαμορφώνει ο νέος διευρυμένος Δήμος, για τους δημότες και τους μόνιμους κατοίκους της πόλης, είναι πλέον γεγονός. Οι συνέπειες μιας κάποιας στασιμότητας – αν όχι οπισθοδρόμησης, είναι ήδη αισθητές. Η παρατήρηση δεν αφορά (μόνο) το αμιγώς πολιτικό, αλλά και το πολιτιστικό επίπεδο. Το γενικότερο κλίμα σε ένα βαθμό ασφαλώς επηρεάζει την κατάσταση. Αλλά δεν είναι μόνο του αυτό η αιτία.

Κύρια υπεύθυνη η αδυναμία εξισορρόπησης των χωριών, των τέως δήμων, και της ίδιας της Καστοριάς. Όχι βέβαια αυτόματα, αλλά στο πλαίσιο μιας στοχευμένης πολιτικής ενέργειας της νέας (και πρώτης) δημοτικής πραγματικότητας του «Καλλικράτη». Μια τέτοια πρωτοβουλία, θα προϋπέθετε βέβαια, την κατανόηση της σημασίας του πολιτισμού για την ανάπτυξη ενός τόπου. Το ζήτημα δεν συζητιέται (ακόμη) δημόσια και ανοικτά. Άλλωστε στον Δήμο Καστοριάς, μέχρις στιγμής, ο διάλογος δεν έχει ενθαρρυνθεί ώστε να επιτρέπει και αυτού του είδους τις συζητήσεις. Στην πραγματικότητα βέβαια, είναι αμφίβολο, αν και στα υπόλοιπα τα αμιγώς δημοτικά μέτωπα, διεξάγεται ουσιαστικός και κύριος διάλογος. Αλλά αυτό αποτελεί διαφορετικό κεφάλαιο.

Tο ότι οι καλλικράτειοι Δήμοι είναι ακόμη άγουροι, δεν είναι δικαιολογία ώστε η δημοτική αρχή, με πρώτο τον δήμαρχο κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδη, τους αντιδημάρχους του, καθώς και όσους εκλεγμένους ψηφίζονται από την πόλη της Καστοριάς, να μοιάζουν ανέμελοι, ή να τρέφουν αυταπάτες, σε σχέση με το ζήτημα που άρχισε να δημιουργεί πρόβλημα στην πόλη της Καστοριάς. Και μάλιστα πρόβλημα εκεί που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει.

Για την ΟΔΟ επείγον χρέος του νέου Δήμου, είναι να εγγυηθεί συνθήκες παράλληλης ύπαρξης, ανοχής αλλά και ανάπτυξης με την αυτονόητη εγγύηση της φυσιογνωμίας και της ελευθερίας έκφρασης της νέας Καστοριάς. Αλλά ακόμη και των τάσεων που δεν υπηρετούν απαραίτητα την καταπίεση της παράδοσης.
Ένα τέτοιο περιβάλλον εγγυημένης έκφρασης και ελευθερίας, όχι μόνο δικαιούται, αλλά υποχρεώνεται να εξασφαλίζει η δημοτική αρχή, και μάλιστα χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις. Αυτονόητα όλα αυτά, εύκολα και απλά;

Όμως, με αφορμή την αποδοχή της δωρεάς της διάσημης και στο εξωτερικό ελληνίδας γλύπτριας Βασιλικής (πρόκειται για ένα από τα περίφημα γλυπτά της με θέμα τον «Αρλεκίνο»), αποκαλύφθηκε ότι στο εσωτερικό του Δήμου Καστοριάς εκδηλώνονται συμπεριφορές που θέτουν εμπόδια και φραγμούς σε κάθε τι σύγχρονο και νεωτεριστικό. Στελέχη της δημοτικής πλειοψηφίας (τα ονόματά τους έγιναν γνωστά, αλλά προς το παρόν προέχει ο σχολιασμός της νοοτροπίας), κατά την συζήτηση για την αποδοχή (ή όχι!!) της τόσο ευγενικής αυτής δωρεάς, δεν μάσησαν τα λόγια τους. Σαν να αποδοκίμασαν τα «δυτικότροπα» έργα του πολιτισμού, και να υποστήριξαν ως «φυσική» και αυτονόητη την ανωτερότητα του κάδρου της (κατ’ αυτούς και κατ’ αλλήλους) Ανατολής, υποτιμώντας εκ προοιμίου την καλλιτεχνική αξία του έργου.

φωτό: Αναστασία Μπόϊκου

Οριοθέτησαν λοιπόν με σαφήνεια, ακόμη και την παράδοση της πόλης, στην δική τους αντίληψη για την παραδοσιακότητα και την αυθεντικότητα. Πάλι καλά που αυτή την φορά έγινε δεκτή η δωρεά. Διότι αν ο Καστοριανός παγκόσμιας φήμης και αναγνώρισης υπερμοντέρνος εικαστικός Λουκάς Σαμαράς (που ζει και εργάζεται στην Νέα Υόρκη), αποφάσιζε ποτέ να δωρίσει κάτι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, κανείς δεν εγγυάται ότι οι δημοτικοί Κέρβεροι της παράδοσης θα αποδέχονταν για την Καστοριά ένα έργο του. Και πολύ περισσότερο, αν για κάποιο λόγο, κάποιος αποφάσιζε να δωρίσει σ’ αυτή την πόλη έργο του «δυτικότροπου» Πικάσο, ίσως να αντιμετώπιζε την υπεροψία, της καθ’ ημάς βαθιάς Ανατολής.

Για να πείσουν τους υπόλοιπους συμβούλους ότι, τα πράγματα είναι έτσι, όπως οι ίδιοι τα εννοούν, έκαναν αναφορές σε ιστορικές αναμνήσεις για περασμένα θρυλούμενα μεγαλεία (όχι της Καστοριάς φυσικά, τα οποία ούτως ή άλλως ξεχάστηκαν εντελώς, αλλά) χαμένων πατρίδων. Επικαλέστηκαν την αδιαμφισβήτητη συγκριτική και ποιοτική ανωτερότητα, απέναντι στην πλατεία Βαστίλη των Παρισίων, όπου η δωρήτρια γλύπτρια εξέθεσε τα έργα της. «Ο Πόντος προϋπήρχε της Γαλλίας» φέρεται να δήλωσε αντιδήμαρχος, ξεκαθαρίζοντας μια και καλή την στάση του και την αυτοπεποίθησή του. Έστω κι’ αν όλες αυτές οι πλειοδοσίες ήταν εκτός τόπου και χρόνου.

9.12.11

ΣΠΥΡΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ: Πάρκο ολυμπιακής φλόγας: Το “κέντρο του κόσμου”

φωτό: Αναστασία Μπόϊκου

Καστοριά η αρχόντισσα. Μια βυζαντινή πόλη με μοναδικούς πολιτιστικούς θησαυρούς. Πολλοί έχουν γράψει για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της, τους τύπους των παραδοσιακών σπιτιών-αρχοντικών, απόλυτα εναρμονισμένα με τα λιθόστρωτα σοκάκια και τις συνοικίες της.
Περπατώντας στην συνοικία Αγίων Αποστόλων Σερβιώτη, αναλογίστηκα διάφορα βλέποντας αυτό που δεν υπάρχει πια. Άριστα αναπαλαιωμένα σπίτια, τα οποία όμως έχουν χάσει το παραδοσιακό τους χρώμα. Η συνταγή γνωστή… αμμοβολή, θηραϊκή γη για την αρμολόγηση και σκουρόχρωμα βαμμένα παράθυρα και φουρούσια… πρόχειρες νέες πόρτες, παίρνουν την θέση των παλιών περίτεχνων και παραδίδονται στην πόλη έτοιμα, ομοιόμορφα, δίχως όμως ψυχή…

Μορφολογικά τα Καστοριανά σπίτια ίσως ήταν ίδια, αλλά τόσο διαφορετικά… Άλλα βαμμένα με ώχρα, άλλα κάτασπρα, άλλα λουλακί με ασπρισμένα πεζούλια και ‘φρύδια’ γύρω από τις πόρτες και τις εσωτερικές αυλές. Οι χιλιοασβεστωμένοι τενεκέδες ‘ΤΥΡΟΣ ΦΕΤΑ’ σαν καλοστημένα στρατιωτάκια που στην κορυφή τους ξεπρόβαλαν βασιλικοί, μαστίχες και μολόχες. Σίγουρα δεν ήταν η τελειότητα που έδινε το παραδοσιακό χρώμα στην πόλη, αλλά οι όμορφες ατέλειες… Στην νότια παραλία το συνηθισμένο σκηνικό, πολυκατοικίες τερατουργήματα για τις οποίες όμως υπάρχει η δικαιολογία ότι χτίστηκαν στα χρόνια της χούντας οι περισσότερες και ο κόσμος τότε δεν ήταν τόσο ευαισθητοποιημένος και ήθελε να απομακρυνθεί από κάθε τι παλιό-παραδοσιακό.
Με λύπη όμως θα αναφερθώ και σε νεότερα κτήρια, όπως αυτό του εμπορικού κέντρου της πόλης μας. Ίσως μετά από χρόνια, όπως εμείς βλέπουμε τις πολυκατοικίες της νότιας παραλίας, έτσι θα βλέπουν τα παιδιά μας αυτό το άκομψο κτήριο, το οποίο βέβαια είναι μοντέρνο, διαχρονικό όμως όχι. 

‘Ολες αυτές οι διαπιστώσεις έρχονται όχι μόνο κάθε φορά που επισκέπτομαι τα συγκεκριμένα μέρη της πόλης, αλλά και κάθε φορά που κάτι καινούργιο και κατά την άποψη μου αντιαισθητικό και παράλογο έρχεται να προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα.

Πρόσφατα σε κάποια συζήτηση έμαθα, πως στο πάρκο Ολυμπιακής φλόγας (όταν το ακούει κάποιος νομίζει από εκεί ξεκίνησε η άσβεστη φλόγα των Ολυμπιακών αγώνων… σαν να μην πέρασαν άξιοι άνθρωποι από αυτόν τον τόπο, που θα μπορούσαν να ‘δανείσουν’ το όνομα τους στο πολυδιάστατο αυτό πάρκο), μετά από επικύρωση του δημοτικού συμβουλίου και εισήγηση της τουριστικής του δήμου Καστοριάς, ότι θα στηθεί εκεί το γλυπτό ‘Αρλεκίνος’ δωρεά της σημαντικής ελληνίδας εικαστικού Βασιλικής. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στις ενέργειες και τον τρόπο που έρχεται ένα τόσο σημαντικό γλυπτό στην πόλη μας, αν και γνωρίζω καλά και αξίζουν συγχαρητήρια σε τέτοιου είδους προσπάθειες και πρωτοβουλίες, ειδικά στην εποχή που ζούμε.

Λυπάμαι όμως πραγματικά για τον χώρο που επιλέχθηκε να στηθεί το γλυπτό και που είναι το πάρκο Ολυμπιακής φλόγας. Δεν γνωρίζω πώς το δημοτικό συμβούλιο και με ποια κριτήρια αποφάσισε να τοποθετήσει το γλυπτό στο πάρκο, στο οποίο υπάρχουν ήδη άλλα δυο εντελώς διαφορετικά έργα-γλυπτά. Ίσως να μην γνωρίζουν οι δημοτικοί σύμβουλοι της πόλης μας τι ψηφίζουν, ή να μην τους ενδιαφέρει πραγματικά και να περνούν θέματα με συνοπτικές διαδικασίες!

8.12.11

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Χρεοκοπημένες αξίες


5 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών

Αρχή μιας παράξενης σχολικής χρονιάς. Και όχι γιατί λείπουν τα βιβλία μας κι επειδή έχουμε να ζήσουμε κάτι τέτοιο εδώ και μισόν αιώνα και βάλε…
Η έλλειψη των βιβλίων παλεύεται. Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Στο γεγονός πως βρισκόμαστε μέσα σε μια κρίση. Και δεν εννοώ την πολυσυζητημένη οικονομική. Ή μάλλον δεν εννοώ μονάχα αυτήν.
Το ξέρω πως δε λέω κάτι πρωτότυπο. Ίσα ίσα. Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για τη γενικότερη κρίση. Απλώς προσωπικά σήμερα εδώ θα μιλήσω εξ ονόματος και για λογαριασμό όλων των δασκάλων που, και μες στην οικονομική τους εξαθλίωση, εξακολουθούν να παλεύουν αμείωτα μες στην τάξη, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως το παιδί είναι η ελπίδα και γι’ αυτό δεν παύουν να έχουν το νου τους σ’ αυτό, δεν παύουν να το έχουν και μες στην καρδιά τους, όποιος χαλασμός κι αν συμβαίνει στη ζωή τους κι όποιο ρήμαγμα.
Δεν ξέρω πώς «συνέπεσαν» οι αρνητικές διαπιστώσεις με το αρνητικό κλίμα όπου βρίσκεται η κατά τον Ελύτη «όμορφη και παράξενη πατρίδα» μας… Δεν ξέρω, αλλά κάθε φορά στην αρχή ενός σχολικού έτους έρχεται ο δάσκαλος αντιμέτωπος με διαπιστώσεις τις οποίες παλεύει να βάλει σε τάξη, ώστε να οργανωθεί και να καταφέρει να ξεπεράσει τα εμπόδια, ώστε να καταφέρει τελικά να φέρει σε πέρας με επιτυχία το έργο του, που με το πέρασμα του χρόνου δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο. Μόνο που…
Μόνο που το έργο αυτό δεν είναι αποκλειστικά δικό του, αφού η πορεία κάθε ανθρώπου χαράζεται κυρίως από την οικογένειά του: «Η οικογένεια καθενός μας είναι η μοίρα του», όπως λέει χαρακτηριστικά ο αγαπημένος μου Δάσκαλος. Κι είναι και άλλοι παράγοντες, τους οποίους δε θ’ αναφέρω εδώ, γιατί δε θα ‘θελα να δώσω την αίσθηση πως ψάχνω να φορτώσω σε άλλους έξω απ’ το δάσκαλο την όποια αποτυχία στο έργο της διαπαιδαγώγησης των παιδιών που του εμπιστεύεται η Πολιτεία.

7.12.11

Faust




10 Δεκεμβρίου 2011 | 20:00
 Charles Gounod: Faust
Απ' ευθείας από την Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης

Διευθυντής ορχήστρας: Yannick Nézet-Séguin
Μαργαρίτα / Marguerite: Marina Poplavskaya
Σιμπέλ / Siébel: Michele Losier
Φάουστ / Faust: Jonas Kaufmann
Βαλεντίνος / Valentin: Russell Braun
Μεφιστοφελής / Méphistophélès: René Pape
Παραγωγή-σκηνοθεσία: Des McAnuff
Σκηνικά: Robert Brill
Κοστούμια:
Paul Tazewell



ΑΙΘΟΥΣΕΣ:
Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης,
Αλεξάνδρειο Συνεδριακό Κέντρο Λουτρακίου
Κινηματοθέατρο Αχίλλειον Βόλου

Σχετικά κείμενα:

ΟΔΟΣ: Απ' ευθείας
Απ' ευθείας από την ΜΕΤ σε HD
MET in HD
Το τέλος του Don Giovanni
Ambroise Thomas: Άμλετ
Tosca (δολοφονία του Σκάρπια)

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αξιότιμε κ. δ/ντή της ΟΔΟΥ,

Είναι ν' απορεί κανείς με το πόσο γρήγορα μετατραπήκαμε από χώρα ένδοξη σε χώρα-ρεζίλι. Αυτό δεν το γράφω με χαρά, ίσα-ίσα με πολλή λύπη. Και δε θα το 'γραφα καθόλου, αν δεν είχα δει τη θλιβερή σημαία του Κέντρου Υγείας στο Άργος Ορεστικό. Αναφέρομαι λοιπόν στη σημαία δημόσιου φορέα της οποίας η μία από τις δύο πάνω άκρες έχει κοπεί και κρέμεται θαρρείς από μια κλωστή. Έτσι όταν φυσάει, ανεμίζουν δύο κομμάτια σημαίας, το ένα μικρό αλλά αρκετό να σου φέρει στο νου την εξαθλιωμένη χώρα από το "Παραμύθι χωρίς όνομα".
Απομένει να βρεθεί κάποιος που θα την αναστήσει. Πιστεύω πως δε θαναι πριγκιπόπουλο όπως στο βιβλίο, αλλά ένας ολόκληρος λαός, που θα ξυπνήσει και θα καταλάβει  ότι αυτό που του ταιριάζει περισσότερο απέχει πολύ από τη χλιδή και την πολυτέλεια που μας ισοπέδωσε.
Σίγουρα όμως ως τότε ας μην επιτρέψουμε να εξαθλιώνονται ακόμα και τα ιερά μας σύμβολα. Κουρελιάσαμε τη χώρα, μαζί και την υπερηφάνειά μας. Ας μην επιτρέψουμε και το κουρέλιασμα των εθνικών μας συμβόλων που κάποιοι έχυσαν το αίμα τους για την υπεράσπισή τους.

Άργος Ορεστικό, λίγες μέρες πριν από τη γιορτή της σημαίας και της 28ης Οκτωβρίου
Αναγνώστης
aldente@in.gr

Κάποτε στην Καστοριά [στήλη]

Το «πετρέλαιο» της Καστοριάς είναι ο ανεκμετάλλευτος θησαυρός του τουρισμού

 Είναι αλήθεια ότι η Καστοριά την τελευταία δεκαετία έκανε ένα άλμα στον τουρισμό δίχως όμως να εκμεταλλευτεί ορθολογικά σε όλο του το βάθος, αυτό που λέγεται στην γλώσσα των ειδικών ‘‘τουριστικό προϊόν’’. Σήμερα η Καστοριά διαθέτει τουριστικές υποδομές, αξιοθέατα φυσικές καλλονές κλπ., που θα μπορούσαν να κρατήσουν τους επισκέπτες μία ολόκληρη εβδομάδα, χωρίς ο επισκέπτης να αισθάνεται πλήξη. Είναι δε τόσο κοντά η Βεργίνα, τα Μετέωρα, οι Πρέσπες, το Νυμφαίο, οι Αρένες, το Νόστιμο και τόσα άλλα αξιοθέατα, που με μια αυθημερόν διαδρομή σε κάθε ένα από αυτά τα μέρη, θα έκανε την εβδομαδιαία παραμονή τόσο σύντομη που δεν θα επαρκούσε.

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Βιβλιογραφία του κλάδου της βιοτεχνίας της γούνας

Λεωνίδας Θ. Πουλιόπουλος:
Βιβλιογραφία του κλάδου της βιοτεχνίας της γούνας.
Έκδοση του Συλλόγου Φίλοι Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Ν. Καστοριάς, 2011.

Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα έχοντας ως στόχο την καταγραφή της ιστορίας του τόπου θεώρησε σκόπιμο σε συνεργασία με τον οικονομολόγο  και συγγραφέα της ιστορίας του τόπου μας καθηγητή στο ΤΕΙ Καστοριάς κ. Λεωνίδα Πουλιόπουλο, να συντάξει ένα κατάλογο βιβλιογραφίας που αφορά την βιοτεχνία και το εμπόριο  της γούνας. Ο κατάλογος αυτός περιλαμβάνει όσα βιβλία μελέτες αναφορές και καταγραφές περιήλθαν στην αντίληψή μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες καταγραφές ή βιβλιογραφία που αφορά του κλάδο της γούνας.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ