28.2.13

ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Το πρόβλημα της Καστοριάς


ΟΔΟΣ 22.11.2012 | 667

Όπου είναι νιος και δεν πετά
Με του βορά τα νέφη
Τι να την κάνει τη ζωή
Στον κόσμο που την έχει;
          Κρητική μαντινάδα

Κοντά στα τόσα προβλήματα που έχει η Καστοριά, προστέθηκε ένα ακόμη. Ο νέος βουλευτής της, ο Βαγγέλης, αντί να γίνει κύριος Δημητρακόπουλος, με κουστούμι και γραβάτα, έμεινε ένας απλός νέος με σακίδιο στη πλάτη. Το δε χειρότερο, έμεινε συνεπής στα πιστεύω του. Στο πυρ το εξώτερο λοιπόν τον Βαγγέλη!

Τα εγκλήματά του; Πήγε με τους οικολόγους στη Χαλκιδική για να μην γίνει η επένδυση για το χρυσό και το χειρότερο, πήγε σε ένα πλοίο ακτιβιστών, για να διαμαρτυρηθεί για το εμπάρκο των Ισραηλινών στη ζώνη της Γάζας!
Δεν είμαι σίγουρος για την αναγκαιότητα της επένδυσης μιας πολύ ρυπαντικής επιχείρησης στην κατ’ εξοχήν τουριστική περιοχή της Ελλάδας, ακόμη και σήμερα με την μεγάλη ανεργία, και σίγουρα οι Παλαιστίνιοι χρειάζονται την συμπαράστασή μας.

ΟΔΟΣ: Ελευθερία Τζήμα


Η Ελευθερία Τζήμα είναι η τρίτη γυναίκα ελληνικής καταγωγής από την Καστοριά (το γένος Γκολογκίνα) που επιλέχθηκε προσφάτως για τη θέση της δικαστού στον Καναδά, μετά τη Διονυσία Ζερμπίσιας από το Μόντρεαλ, και την Ανδρομάχη Καρακατσάνη που εκλέχθηκε δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου του Καναδά. Η κ. Τζήμα ορκίσθηκε για το νέο της θώκο στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Μπράμπτον στο Οντάριο, χαρίζοντας περηφάνια στην ελληνική ομογένεια του Καναδά.Με σπουδές και μεταπτυχιακά στα σπουδαιότερα πανεπιστήμια του Καναδά, η Ρία Τζήμα, μπήκε στην υπηρεσία του Θρόνου υπερασπίζοντας τα δικαιώματα των ιθαγενών του Καναδά. Απόλυτα συνειδητοποιημένη περί την πολιτιστική και θρησκευτική της ταυτότητα, κρατάει μέσα της άσβεστη την αγάπη για την Ελλάδα ακουμπισμένη στον πολυπολιτισμό του Καναδά, που της άνοιξε διάπλατα τις πόρτες.Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, μετά την ορκωμοσία της στο δικαστήριο του Μπράμπτον, η Ρία Τζήμα ξεδίπλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τις σκέψεις της για τις αξίες της Ελληνικότητας αλλά και την αγωνία της για την πατρική γη.

ΟΔΟΣ: Ανδρομάχη Καρακατσάνη


Όταν μπήκε την πρώτη ημέρα στην αίθουσα του νηπιαγωγείου του Καναδά διαπίστωσε ότι διέφερε πολύ από τα υπόλοιπα παιδιά γιατί απλούστατα δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά. Οι γονείς της έλληνες μετανάστες στον Καναδά (η μητέρα της κατάγεται από την Καστοριά) ήταν κάθετοι. Στο σπίτι μιλάμε μόνο τη γλώσσα της πατρίδας. Η «ελληνική διαπαιδαγώγηση» είχε και πολλές ακόμα προεκτάσεις για την Ανδρομάχη Καρακατσάνη, την Ελληνίδα που πρόσφατα εκλέχθηκε ένας από τους εννέα δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου του Καναδά. «Οι γονείς μου ήταν αυστηρότεροι από τους γονείς των άλλων παιδιών», λέει η ίδια προσθέτοντας ότι δεν την άφηναν να βγει ραντεβού μέχρι να πάει στο Κολέγιο και βέβαια ούτε λόγος να επιτρέψουν στους δασκάλους να δώσουν στο όνομά της αγγλική χροιά για ευκολία. «Επέμεναν να με φωνάζουν όλοι Ανδρομάχη, το όνομα της γιαγιάς μου. Πάντως το όνομά μου λειτούργησε πάντα σαν “σύμβολο” της ελληνικής μου καταγωγής. Ακόμα και σήμερα όταν στο δικαστήριο ακούω τους αντιδίκους να προσπαθούν να προφέρουν το επώνυμό μου, «karakatsanis», χαμογελώ».

27.2.13

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Πόθεν εισπράξαι;

Από πού θα αντλήσετε έσοδα, κύριοι;


ΟΔΟΣ 15.11.2012 | 666

Εντάξει λοιπόν, κύριοι. Έγινε το θέλημα των πατρώνων σας. Ένα ακόμη «Μνημόνιο» πέρασε από τη «λέσχη των βαρώνων» της λεωφόρου Αμαλίας. Όταν τελειώσουν τα συχαρίκια και τα εύσημα των αφεντάδων σας, θα είστε εσείς που θα αντιμετωπίσετε εκ των πραγμάτων κατάματα την οικτρή πραγματικότητα της χώρας. Θα κληθείτε να συλλέξετε τις θύελλες των ανέμων που σκορπίσατε.

Προσωπικά δεν είμαι βέβαιος αν έχετε καταλάβει τί ακριβώς έχετε ψηφίσει. Πανικόβλητοι, όπως όλοι οι δειλοί, σπεύσατε στις επικύψεις απέναντι στους δανειστές, πρόθυμοι να ικανοποιήσετε κάθε ζητούμενο τους. Και τώρα, έρχεται η ώρα που θα καθίσετε στο «ταμείο».

26.2.13

ΟΔΟΣ: Ευχάριστη εξαίρεση



Η φωτογραφία της κατοικίας Λεωνίδα Τσαμίση επί της Τσόντου Βάρδα, που περιήλθε από δεκαετίες στον Δήμο Καστοριάς, έδειχνε για πολλά χρόνια φανερά τα σημάδια της εγκατάλειψης και αδιαφορίας των υπευθύνων του Δήμου. Όπως ακριβώς τα δείχνουν άλλα δημοτικά κτήρια, με πιο χαρακτηριστικά και τραγικά παραδείγματα, τα Τερζάκεια Λουτρά, το Πνευματικό Κέντρο...

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Εκτροπή πολιτεύματος


ΟΔΟΣ 15.11.2012 | 666

Μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὄκωσπερ τείχεος


Τό ἀνωτέρω 44ο ἀπόσπασμα  τοῦ σκοτεινοῦ, ὅπως λέγεται, φιλοσόφου Ἡράκλειτου εἶναι, ὅσο ποτέ ἄλλοτε σήμερα, ἐπίκαιρο καί ἄξιο μεγάλης προσοχῆς γιατί σήμερα μέ τήν γενική κρίση πού διέρχεται ἡ χώρα μας, πρέπει ἡ κοινωνία μας νά ἀγωνισθεῖ γιά τήν εὔρυθμο λειτουργία τοῦ πολιτεύματος (τοῦ Νόμου), πού ἔχουμε, ὅπως θά ἀγωνισθεῖ ἐνάντια σέ ἕναν ἐξωτερικό ἐχθρό (τείχεος).
Βέβαια τό πολίτευμα μας δέν εἶναι τό ἄριστον ἤ ὀρθόν, κατά τόν Ἀριστοτέλη, ὁ ὁποῖος κατατάσσει τά πολιτεύματα σέ ὀρθά καί σέ παρεκβάσεις αὐτῶν ὡς κατωτέρω:

Πολιτεῖαι
‘Ορθαί
Μοναρχία
‘Αριστοκρατία
Πολιτεία

Παρεκβάσεις
Τυραννίς (συμφέρον τοῦ ἑνός)
‘Ολιγαρχία (συμφέρον τῶν εὐπόρων)
Δημοκρατία (συμφέρον τῶν ἀπόρων)
(Οὐδεμία πρός τό κοινόν συμφέρον) 

Louvre-Lens

Επειδή μία μικρή μικρή πόλη μαστίζεται από την ανεργία δημιούργησαν παράρτημα του Λούβρου





Ο γάλλος πρόεδρος Φ.Ολάντ εγκαινίασε προχθές Τρίτη το Λούβρο-Λανς, ένα παράρτημα του μουσείου του Λούβρου στόχος του οποίου είναι η «αναγέννηση» του Πα-ντε-Καλέ, μιας πρώην περιοχής εξόρυξης άνθρακα, μέσω του πολιτισμού.

Το Λούβρο-Λανς ανοίγει για το κοινό στις 12 Δεκεμβρίου 2012. Με κόστος κατασκευής πάνω από 150 εκατoμμύρια ευρώ, το νέο μουσείο έχει ως στόχο να προσελκύσει 500.000 επισκέπτες το χρόνο. Δεν έχει όμως δική του συλλογή.

25.2.13

ΟΔΟΣ: Ο δημόσιος λόγος της Καστοριάς και η στοχοποίηση των φοιτητών



ΣΑΝ ΚΡΥΟ ΑΣΤΕΙΟ αστείο θα μπορούσαν να θεωρηθούν όσα ανέφερε σε δηλώσεις του, εφημέριος ως εκπρόσωπος της Ι. Μητροπόλεως Καστοριάς.

ΤΙ ΑΛΛΟ να σκεφτεί κάποιος ακούγοντας τον ιερέα, μπροστά σε μικρόφωνα να ισχυρίζεται ότι υπάρχουν νέοι, κυρίως φοιτητές, αλλά και καταγόμενοι από εδώ, που ενεργούν «πνευματιστικές» τελετές, καλούν τα «πνεύματα» και ασκούν την «σολομωνική». Και ότι απ’ αυτές τις ανοησίες υπάρχει κίνδυνος έλευσης του Εωσφόρου.

ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν ήταν αστείο, ούτε φάρσα. Σοβαρολογούσε. Ο εκπρόσωπος της Μητροπόλεως, προφανώς υπό το κράτος της πνευματικής αγωνίας, ούτε λίγο ούτε πολύ, όχι μόνο προέβη σε ενέργειες που ως δημόσιος λόγος θύμιζαν κάτι από μεσαίωνα, αλλά το χειρότερο στοχοποίησε αδιακρίτως τους νεαρούς φοιτητές που απέμειναν στην Καστοριά.

ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ που η Καστοριά φθίνει, οι εξορκιστές της έλειπαν.

Είπαν:

"Αυτοί που νοικιάζουν τα σπίτια τους στους φοιτητές καλό θα είναι μόλις ξενοικιαστούν να κάνουν έναν αγιασμό"

Εκπρόσωπος της Ι. Μητροπόλεως Καστοριάς


* * *

Απόσπασμα συνέντευξης στα τοπικά ΜΜΕ, εκπροσώπου της  Ι. Μητροπόλεως Καστοριάς:

24.2.13

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΛΕΓΚΑΝΟΥ: Η χώρα της μικρής εικόνας


H ΕΛΛΑΔΑ πάσχει από έλλειψη αντίληψης της μεγάλης εικόνας. Είναι δύσκολο να μη βιώσει κανείς κάποιο, λιγότερο ή περισσότερο κραυγαλέο, παράδειγμα αποσπασματικής αντίληψης κι επιλεκτικής ερμηνείας των γεγονότων, μπολιασμένο με αξιοπερίεργη ιδιοτέλεια, αλλά και μία αυθαίρετη αυτοδικαίωση, που ανάγει τέτοιους είδους «απόψεις» σε δυσβάσταχτο επαρχιωτισμό. Ζητείται η μεγάλη εικόνα, λοιπόν. Γιατί;

3 φωτό: Οι Ιταλοί στην Καστοριά


Castoria e il suo lago
Luogo e data della ripresa Kastoria Grecia 06-11-1941
Η Καστοριά και η λίμνη της
Τόπος και ημερομηνία του στιγμιότυπου: Καστοριά, Ελλάδα  06-11-1941

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν


Αγαπητέ κ. διευθυντή,

Γιατί όταν ένας κάτοικος της Καστοριάς προσφεύγει στους χάρτες της google αυτόματα εμφανίζεται ως γεωεντοπισμός IP η Κοζάνη και όχι η Καστοριά; Γιατί όταν ερευνούν οι μηχανές αναζήτησης στο ίντερνετ βεβαιώνουν ότι οι Καστοριανοί έχουν έδρα την… Κοζάνη; (!).

Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: «Αν, λέω αν...»


ΤOY ΑΓΙΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ προχθές και των οσίων πολυτεχνιτών του. Παρά μία τεσσαράκοντα οι επέτειοί του. Εδώ ας σταθώ κι όχι από το φόβο του λάθους αρίθμησης  και του αντίστοιχου ραβδισμού μου. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κάτι γελοία πρόσωπα και οργανώσεις προσπαθούν να με πείσουν, αφού το φωνάζουν σαν υστερικές οντότητες, για το τι έγινε εκείνο το βράδυ στα Πολυτεχνεία (Αθηνών και Θεσσαλονίκης) κι ιδίως ποιό το αληθινό τους νόημα. Αλλοι πως ο αγώνας εκείνος συνεχίζεται κι άλλες τέτοιες ιδεολογικές τρίχες. Ναυτία ακατάσχετη χρόνια τώρα. Την κάθε του έτους αυτή ημέρα προσπαθώ να θλίβομαι λιγότερο από την ημέρα των γενεθλίων μου. Και μόνον δύο τραγούδια το «Μιλώ» και «Χάρης» από τις «Αρκαδίες 1  7  8» του Μ. Θ. με αντέχουν.

23.2.13

ΟΔΟΣ: Απλά λόγια αέρα


ΟΔΟΣ 8.11.2012 | 665

Αναστάτωση φέρεται να προκαλεί στα μέσα μαζικής επικοινωνίας και στην τοπική κοινωνία η υπερψήφιση και από την βουλευτή Καστοριάς του μέτρου της εξίσωσης των τιμών των καυσίμων.

Γεγονός είναι ότι από τις αρχές του 2012 και πριν καλά-καλά γίνουν εκλογές, η ίδια με δηλώσεις της που άλλες απ’ αυτές ήταν κατηγορηματικές και άλλες διφορούμενες – όλες όμως περιείχαν υπαινιγμούς σε βάρος του προκατόχου της βουλευτή Καστοριάς κ. Ζήση Τζηκαλάγια, είχε φροντίσει να περάσει στο καταναλωτικό κοινό της πολιτικής, ότι η ίδια και το κόμμα της είχαν ήδη προαποφασίσει, είτε την κατάργηση του μέτρου, είτε τον περιορισμό του.

Άλλο τόσο γεγονός είναι όμως, ότι αρκούσε κοινή λογική για να αντιληφθεί κάποιος ότι όλα αυτά, απ’ όπου κι’ αν υποστηρίζονταν, ήταν απλά λόγια αέρα, προεκλογικές υποσχέσεις χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να επιβεβαιωθούν έμπρακτα, αφού η εξίσωση των τιμών είχε ήδη περιληφθεί στις πρώτες συμφωνίες με τους δανειστές της Ελλάδος.

22.2.13

ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΜΠΟΥΣΙΟΥ: Σε αναζήτηση κρυμμένων θησαυρών



Το 1980 νομίζω, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Ράλλης μίλησε σε ανοιχτή συγκέντρωση στην Καστοριά. Ήταν ενήμερος για το βασικό πρόβλημα των Καστοριανών, που και τότε ήταν η κρίση της γούνας και τους παρότρυνε να ασχοληθούν περισσότερο με τον τουρισμό και τη λίμνη τους. Η πρόταση αυτή θύμωσε τους Καστοριανούς, επειδή θεώρησαν ότι ο Ράλλης δεν ήθελε να ασχοληθεί με τα προβλήματά τους. Ήταν δύσκολο γι αυτούς να σκεφτούν άλλη ενδιαφέρουσα παραγωγική δραστηριότητα, εκτός από την επεξεργασία της γούνας. Τότε ο Ράλλης, πολιτικά τουλάχιστον, έκανε λάθος. Σήμερα αποδεικνύεται από τα πράγματα ότι είχε δίκιο. Η Καστοριά είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας, διαθέτει πολύ καλά ξενοδοχεία και οι τουρίστες που την επισκέπτονται κάθε χρόνο είναι αρκετές χιλιάδες. Ο τουρισμός έχει αναδειχθεί σε μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα και συνεχίζει να αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς.

Θα μπορούσε όμως να πάει ακόμα καλύτερα αν θα βρίσκονταν τρόποι αύξησης των διανυκτερεύσεων των τουριστών, οι οποίες σήμερα είναι λίγες για μια αποδοτική και ανταγωνιστική τουριστική δραστηριότητα. Αλλά για να παρακινηθεί ο τουρίστας να παρατείνει την παραμονή του σε ένα μέρος, εκτός από τη άνετη και οικονομική διαμονή που πρέπει αυτό να του παρέχει, πρέπει να ικανοποιεί και τα ενδιαφέροντά του για όσο γίνεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Εκεί ακριβώς στοχεύει η ανάπτυξη του θεματικού τουρισμού.

21.2.13

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Καλό σου ταξίδι Ντινάρα μας 
Ντίνος Δημητριάδης = Αθάνατος στη μνήμη των συμμαθητών του

Ο θάνατος σίγουρα είναι ένα δυσάρεστο γεγονός, κυρίως όταν δεν φεύγει κανείς (από τον μάταιο τούτο κόσμο όπως συνηθίζεται να λέγεται) πλήρης ημερών ή όταν πρόκειται για συγγενικά, προσφιλή ή φιλικά πρόσωπα. Ο Ντίνος και οι συνομήλικοί του, ήταν κάποτε και αυτοί παιδιά, μιας εποχής που ευτυχώς δεν έζησε τις τραυματικές εμπειρίες του εμφυλίου, αλλά βίωσε τα αποτελέσματα του, που ήταν μια φοβισμένη κοινωνία, άκρα συντηρητική και αυταρχική, όπου το κλίμα ήταν βαρύ για κάθε είδους διαφορετικότητα, από την τότε κυριαρχούσα καθεστηκυία τάξη, όπου ζήσαμε γεγονότα και εμπειρίες που για τις σημερινές γενιές φαντάζουν σαν παραμύθια που λέμε.

Αρχαία Ολυμπία 1969 - εκδρομή τελειόφοιτων 

ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: 11η Νοεμβρίου 1912


H γιορτή για τον πολιούχο της πόλης, η γιορτή για την απόκτηση του πιο πολύτιμου αγαθού στη ζωή, μετά τη ζωή, δηλαδή της ελευθερίας!

Έξω από το νομό μας, νοιώθουμε όλοι Καστοριανοί, γιατί η Καστοριά προσδιορίζει τον τόπο μας, πέρα από τον προσωπικό σύνδεσμό μου με την πόλη στην οποία έχω ζήσει κάτω από διάφορες καταστάσεις.  Ας μου συγχωρεθεί, κατ' ακολουθία, ενδεχόμενη συναισθηματική έξαρση, κάποια στιγμή, στα λίγα που θα διατυπώσω παρακάτω, αναφερόμενος στο μεγάλο γεγονός, που εμπεριέχει η ιστορική ημερομηνία της 11ης Νοεμβρίου.

Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Επαναλήψεις

«Για χρόνια 
πλάγιαζα νωρίς...»

Τελευταία ξυπνούσε νωρίς. Ωρα 6 σταθερά. Ξεφύλλιζε ξεχασμένα στη στοίβα βιβλία που τον πίεζαν ατελεσφόρως για διάβασμα και παλιά περιοδικά μεταξύ αυτών και το «Παραμιλητό» περιοδικόν τέχνης έξοχο, έτους 1992 άρα όχι και πολύ μακρινόν. Στις τάξεις του είχε και τον αλησμόνητο Γ. Γκολομπία από το Βογατσικό, «φίλον αλήστου μνήμης» αισθαντικόν, μάλλον κάτι πολύ παραπάνω απ’ αυτό.

20.2.13

[...]



Χαρακτηριστικό φωτογραφικό στιγμιότυπο από πρόσφατη επίσκεψη μικρών μαθητών στον δήμαρχο Καστοριάς. Χωρίς άλλα σχόλια.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Νοεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 667

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αν και θεωρώ ότι μικρή σημασία έχει η καταγωγή μου, αλλά το αναφέρω ως ένδειξη απογοήτευσης καθότι ξεκίνησα ως φοιτήτρια σε αυτή την πόλη και πλέον είμαι μόνιμος κάτοικος.

Υποτίθεται ότι οι μικρές πόλεις είναι πιο ενωμένες και ο Δήμος πιο κοντά στα προβλήματα του τόπου. Σε αυτή την πόλη παρατηρείται και σε αυτόν τον τομέα το αντίθετο.

Αντί να στηρίξει τους κατοίκους του ο Δήμος Καστοριάς τους ξεζουμίζει και το τελευταίο ευρώ προσφέροντας το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΥΑΚ. Το νερό σε αυτή την πολύ ήταν πανάκριβο και  πληρώναμε αυθαίρετα είτε καταναλώναμε είτε όχι δεδομένη αξία κατανάλωσης.

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Η θέση και ο ρόλος της γυναίκας στην Καστοριά του χθες και του σήμερα


Για τον Προοδευτικό Σύλλογο 
Κυριών Καστοριάς (1)

Το 1910 στην Κοπεγχάγη της Δανίας μία γυναίκα, η Κλάρα Τσέτκιν, διεθνής αγωνιστική φυσιογνωμία του εργατικού και γυναικείου κινήματος, πρότεινε να καθιερωθεί η 8η Μαρτίου «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας». «Για να εκφράσουμε» είπε «την αλληλεγγύη και την αγάπη για Ειρήνη που μας ενώνει και να διαδηλώσουμε τη συνεχή διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.»
Δυο χρόνια μετά, στις 11 Νοεμβρίου του 1912, στην Καστοριά της Μακεδονίας όχι μία ούτε δύο, αλλά πολλές γυναίκες ανασκουμπώθηκαν για μιαν εξαιρετική στιγμή∙ για την υποδοχή της Ελευθερίας που άργησε τόσο να έρθει στον τόπο τους και τόπο μας∙ που έκανε 5 ολόκληρους αιώνες, 527 ολόκληρα χρόνια για την ακρίβεια, να επιστρέψει…

Ανασκουμπώθηκαν, λοιπόν, και έπιασαν δουλειά. Βλέπετε, μόλις ήρθε το πολυπόθητο «άγγελμα πως μπήκε ο στρατός με τον Άρτη, λευτερώθηκε η Καστοριά, όπου να ‘ναι θα χτυπήσουν οι καμπάνες». Σταυροκοπιούνται οι Καστοριανές και τι κάνουν: Ανοίγουν τα μπαούλα τους και βγάζουν τα νυφιάτικα τα φουστάνια τους, όσες είχαν σε γαλάζιο χρώμα –δε φορούσαν τα λευκά οι γυναίκες τότε- πιάνουν και τα κόβουν (όσες δεν είχαν γαλάζια τα φουστάνια τους ψάχνανε ό,τι μπορούσαν να βρουν) και με τα λευκά πανιά απ’ τα προσκέφαλα, τις λεμάρες, τα ενώνουν και φτιάχνουν στη στιγμή γαλανόλευκες σημαίες. Με το χτύπημα της καμπάνας, όταν άρχισαν να ακούγονται κωδωνοκρουσίες, τι κάνουν; Τις φλοκάτες τις ρίχνουν στα παράθυρα, κόκκινες-χαρμόσυνο γεγονός δηλαδή, κόκκινο- και τις σημαίες πάλι στο παράθυρο, όχι με κοντάρι, έτσι. Στα παραθύρια τις κάρφωσαν και ξεχύθηκαν στους δρόμους - όλοι μαζεύτηκαν εκεί στο δεσπότη- για την υποδοχή της Λευτεριάς που ήρθε επιτέλους και στη δική τους πόλη την τόσο πλούσια σημαιοστολισμένη… (Σ. Ευθυμιάδου «11η Νοεμβρίου 2009», εφ. ΟΔΟΣ, αφήγηση κ. Ελευθερίας Βολιώτη).

19.2.13

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Μαυραγορίτες και δωσίλογοι


ΟΔΟΣ 8.11.2012 | 665

Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή
Άλκης Αλκαίος, Φύλλα αλκαλικά

Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας βρίσκεται κάτω από τη γερμανική εξάρτηση και απειλή, έστω κι αν τώρα το ρόλο της μπότας τον παίζει το νόμισμα της Φρανκφούρτης κι εκείνον της Βέρμαχτ οι κάθε λογής λογιστές. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και οδηγεί στη διάλυση μιας κοινωνίας, στην εξόντωση ενός λαού. Μόνο που τότε ο εχθρός στεκόταν ολοφάνερα απέναντι στη χώρα, ως επίσημος κατακτητής, ενώ τώρα κρύβεται πίσω από τα χαμόγελα, τις ευχές και τις συμβουλές των ηγετών του και των απεσταλμένων γκαουλάϊτερ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω για τη Γερμανία. Φαντάζομαι ότι δε θα είναι ούτε και η τελευταία. Η τευτονική κατάρα της Ευρώπης πολλά δεινά προκάλεσε σε τούτο τον δύσμοιρο τόπο. Πάντοτε βέβαια συνέβαλαν ή και πρωτοστάτησαν στα δεινά εγχώριοι ηγήτορες, που φέρουν μέρος ευθύνης μεγαλύτερο από το δυνάστη κατακτητή. Εκείνοι δηλαδή που ο σοφός ελληνικός λαός χαρακτήρισε με μια λέξη μόνο: δωσίλογοι.
  Μάλιστα ο όρος «δωσίλογος» απετέλεσε ιστορικό και γλωσσικό νεολογισμό – αφού δεν προϋπήρχε – και δημιουργήθηκε για να χαρακτηρίσει καταρχήν τους συμμετέχοντες στις κυβερνήσεις των Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη. Η ύπαρξη μάλιστα τριών δωσίλογων πρωθυπουργών αποδεικνύει πως οι κατοχικές δυνάμεις δεν έμεναν ικανοποιημένες ούτε και από τα πιο πιστά τους όργανα και υποχείρια. Είναι στη φύση της Γερμανίας και των Γερμανών να μην ικανοποιούνται με τίποτε… Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Οι Γερμανοί μάλιστα, πετώντας τη μάσκα, επιχειρούν ήδη να αποκτήσουν την απευθείας διοίκηση της χώρας, τοποθετώντας γκαουλάϊτερ, που σήμερα υποκριτικά τους ονομάζουν επιτρόπους.

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Οι  φιλέλληνες  Γερμανοί

Είναι  αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό άρχισε να αναστρέφεται το  αρνητικό κλίμα,  που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια σε όλες σχεδόν τις χώρες τις ΕΕ και αυτό είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα.  Σε μερικές δε περιπτώσεις ήταν τόσο ακραία τα πράγματα,  που όταν  ένα ζευγάρι  πήγε  να νοικιάσει ένα διαμέρισμα στην  Μ. Βρετανία ,   όταν η ιδιοκτήτης αντιλήφθηκε ότι  ο ένας ήταν  Έλληνας, δεν δέχθηκε να νοικιάσει το διαμέρισμα. Φυσικά αν ήθελε να καταγράψει κανείς όλες τις περιπτώσεις των ακροτήτων που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια  σε βάρος των Ελλήνων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, θα έγραφε ολόκληρο βιβλίο.

«Καφεζαχαροπλαστείον η ωραία Ελλάς»



Την π. Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012 στο Άργος Ορεστικό, ανέβηκε η θεατρική παράσταση «Καφεζαχαροπλαστείον η ωραία Ελλάς» από μαθητές του γυμνασίου Βογατσικού, σε σκηνοθεσία Αργυρώς Αποστολίδου. Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε τον Αύγουστο στα «Δραγούμεια» του Βογατσικού και ήταν αφιερωμένη στην μνήμη του Χρυσοστόμου Τζημάκα (Η δαπάνη της παράστασης χορηγήθηκε και φέτος από την οικογένειά του).

18.2.13

ΟΔΟΣ: Τα ψέματα μοιάζουν να τελειώνουν [προς το παρόν]


ΟΔΟΣ 1.11.2012 | 664

Οι μέρες που βιώνουν οι κάτοικοι της Καστοριάς όπως και ο υπόλοιπος ελληνικός λαός, είναι πρωτόγνωρες. Το γεγονός ότι η Καστοριά είναι ήδη από δεκαετίας και πλέον κάτω από την διαλυτική επίδραση της ανεργίας και της οικονομικής ανέχειας, της απουσίας κάθε προοπτικής, έχει σαν συνέπεια, παραμονές του χειμώνα τα πράγματα να μοιάζουν ακόμη πιο πιεστικά και αφόρητα.

Κι’ όμως τα ψέματα μοιάζουν να τελειώνουν προς το παρόν. Η λήψη των κυβερνητικών αποφάσεων σε σχέση με την διαβόητη «δόση» που προβλέπει το μνημόνιο και η διαφαινόμενη απρόθυμη υποδοχή τους από το ελληνικό κοινοβούλιο κάνει ορατό το ενδεχόμενο μιας ακόμη γκάφας μεγάλης μερίδας του πολιτικού κόσμου που λαϊκίζει ακατάπαυστα. Και η οποία για μικροπολιτικές εφήμερες σκοπιμότητες, θα αποφύγει να αρθεί των περιστάσεων και να αναλάβει τις ευθύνες της, μεταφέροντες την ευθύνη των κρίσιμων εξελίξεων στο επίπεδο της πολιτικής απόφασης, στο ίδιο το Eurogroup.

17.2.13

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Σλήμνιτσα


ΟΔΟΣ 22.11.2012 | 667



Τέλος της τριλογίας: Γράμμος. Γράμμου συνέχεια. Σλήμνιτσα


Λένε ότι την πραγματική ιστορία ενός χωριού την γράφουν οι κάτοικοί του. Αν υπάρχουν, θα συμπλήρωνα εγώ. Δυστυχώς συχνά, στο πέρασμα του χρόνου, τα ονόματά τους χάνονται, οι μνήμες σβήνουν, οι άνθρωποι οι ίδιοι σκορπίζουν σε χίλια μέρη. Το αρχικό χωριό παύει να υπάρχει ή το βρίσκει κανείς σε παλιά βιβλία με ακόμα πιο παλιές μαυρο-άσπρες ξεθωριασμένες φωτογραφίες. Βιβλία γραμμένα συνήθως με πίκρα, από κάποιον δάσκαλο που υπηρέτησε εκεί, τον τοπικό παπά, ένα μετανάστη που με δάκρυα στα μάτια θυμόταν και κατέγραψε τα παιδικά του χρόνια. Βιβλία, για μια ηρωίδα μάνα, ένα αυστηρό αλλά τίμιο πατέρα, τα αδέλφια και τους φίλους του «συγγραφέα». Μαζί με τα πρώτα και τα δεύτερά του όνειρα.

Αρκετή όμως, αν όχι μεγάλη, η εισαγωγή μου στο θέμα: Σλήμνιτσα 2012. Στην μνήμη μου έχει καταγραφεί αυτή η λέξη. Είναι δεμένη με τον άνθρωπο που με βάπτισε, τον Αλέξη Σαμαρά και την Θωμαή, μια μικρή κοπέλα γεννημένη στο χωριό αυτό, που μεγάλωσε μαζί μας, σαν μέλος της οικογένειάς μας, θύμα του παιδομαζώματος της εποχής. Αυτό το σάρωμα, ο βίαιος εξανδραποδισμός των κατοίκων του Γράμμου και όχι μόνο, για τον γνωστό προορισμό, μακριά από την Ελλάδα.

16.2.13

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Γράμμος ΙΙ



Δεν είναι σωστό να μονοπωλεί κανείς το αναγνωστικό του κοινό με τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά του. Από την άλλη μεριά κάθε φορά που γράφω κάτι, νιώθω ότι αφήνω πίσω μου ένα κενό. Σε  προηγούμενο άρθρο μου για τον Γράμμο θέλησα να τονίσω την παρουσία του, την ύπαρξή του. Δεν πρόλαβα να διαβάσω 4-5 σχετικά βιβλία και βγήκαν μπροστά μου άλλα 10-15 και άπειρα κείμενα, από και για τους κατοίκους της περιοχής. Την Καστοριά και τα δραματικά γεγονότα του 1947-1949 και όχι μόνο. Πήγα αμέσως πιο πίσω 100-200 χρόνια. Ιστορία είναι αυτή, δεν την ξεκινάς όποτε θέλεις ούτε τελειώνει ξαφνικά.

Στην Χάρτα του Ρήγα Φεραίου (1796), σωστά το διαβάσατε, χίλια επτακόσια ενενήντα έξι, φαρδιά πλατιά σε Ελληνικότατα... Ελληνικά, αναγράφεται η οροσειρά του Γράμμου, ο Άγιος Νικόλαος και το μοναστήρι της Μαυριώτισσας, πάνω στη λίμνη της Καστοριάς, και η ίδια η Καστοριά. Από τότε και πολύ πιο πριν, διαφεντεύει η Ελλάδα τις γωνιές αυτές των συνόρων μας. Αρχαίες Ελληνικές Μακεδονικές επιγραφές στις υπώρειες του Γράμμου έχουν τελευταία βρεθεί σε ανασκαφές με εκατοντάδες λαξευμένα σε μάρμαρο ονόματα Ελλήνων Μακεδόνων, από το 150 μ.Χ. και πιο παλιά, που μας δείχνουν την συνεχή ιστορία της περιοχής. Δεν πάω πιο πίσω στο Βασίλειο των Ορεστιδών και την Νεολιθική Εποχή, αν και θα έπρεπε. Οι Φίλιπποι, οι Αλέξανδροι, οι Αριστοτέληδες σε αυτά τα μέρη μεγαλούργησαν. Οι Σλάβοι κατέβηκαν αιώνες αργότερα.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν


Κύριε Μπαϊρακτάρη,

Θα ήθελα να απευθυνθώ στον συντάκτη, ο οποίος έγραψε στην εφημερίδα σας με αφορμή το  άρθρο του κ. Αναστάση Πηχιών, για τους παλιούς Καστοριανούς, που τον προκαλούν νεύρα και ύβρεις για τους παλιούς Καστοριανούς. Ποιος είσαι κύριε εσύ που αναφέρεσαι σε μια Καστοριά την εποχή της γουναρικής και της ευμάρειας; Αλλά δεν αναφέρεις τίποτε για τη μαύρη κατοχή; Την εποχή της πείνας με εκατομμύρια ψείρες, το βούρδουλα του Αντονέλι, την καταναγκαστική εργασία με τον Καστοριανό θεονήστικος και την αλησμόνητη ελονοσία. Και όταν μας έμενε λίγος καιρός στα χωράφια για ολίγα στάχια. Πού πολεμούσε αυτό ο Καστοριανός για τον αγώνα υπάρξεως;

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Στη ζωή ο καθένας μας ζει την δική του αποκάλυψη η οποία συμβαίνει τουλάχιστον μια φορά. Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι πού ζουν και έζησαν περισσότερες αποκαλύψεις. Όσοι δε ισχυριστούν ότι στη ζωή τους δεν βίωσαν καμία αποκάλυψη, αυτοί είναι σαν να μην έζησαν. Εδώ εμείς δεν θα αναφερθούμε φυσικά στην αποκάλυψη του Ιωάννη ούτε σε αποκάλυψη σκανδάλων, ούτε στις προσωπικές αποκαλύψεις των ανθρώπων, αλλά στην αποκάλυψη προτομών συμπολιτών μας, οι οποίοι αγωνίσθηκαν για ελευθερία, ιδανικά, δικαιοσύνη, αξιοκρατία κλπ. Έννοιες που σήμερα στις κοινωνίες του ευδαιμονισμού της υπερκατανάλωσης αλλά και της ανισότητας της αδικίας και της αναξιοκρατίες έχουν ξεχαστεί ή παρεξηγηθεί.

15.2.13

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Γράμμος Ι



Eίναι πρόβλημα να διαβάζει κανείς πολύ. Να μαθαίνει συνεχώς νέα πράγματα. Να βλέπει στο βάθος του ορίζοντα από κάποιο ψηλό σημείο. Είναι πρόβλημα γιατί όσα περισσότερα μαθαίνεις τόσα περισσότερα θέλεις να... μάθεις. Γιατί καταλαβαίνεις πιό γρήγορα πόσα λίγα ξέρεις, πρακτικά για τα πάντα. Όσο για τον ορίζοντα, όσο και μακρυά να τον πας, με κιάλια ή τηλεσκόπια, το πολύ πολύ να φθάσεις στο φεγγάρι ή στον πλανήτη Άρη. Για τον ήλιο δεν γίνεται λόγος. Είναι επικίνδυνο να τυφλωθείς. Και είμαστε ακόμη στην αρχή του... σύμπαντος.

Αυτά σαν μικρή εισαγωγή στο σημείωμά μου αυτό για την τελευταία επίσκεψή μου στην ελληνική οροσειρά του Γράμμου που είναι συνέχεια προς τα βόρεια της Πίνδου (και το πόσα λίγα ήξερα ή ξέρω γι’ αυτήν). Μια γωνιά της σημερινής Ελλάδος με τόση ιστορία και τόσο πόνο, που αν ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι σκηνοθέτες του Χόλυγουντ θα είχαν δουλειά για δεκάδες χρόνια.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν


Κύριε διευθυντά,

Στην πρόσφατη πρωτοβουλία του ΥΠΕΞ της Ελλάδας, για συνυπογραφή «Μνημονίου με τα Σκόπια» επί συγκεκριμένου κειμένου, που πρότεινε ο κ. Αβραμόπουλος στον ομόλογό του των Σκοπίων, η Παγκόσμια Επιτροπή Μακεδονικού Αγώνα, έχει να παρατηρήσει εξής:

Η Επιτροπή Μακεδονικού Αγώνα, αν και αντιλαμβάνεται τον «διπλωματικό ελιγμό», εν τούτοις δεν αποδέχεται το κείμενο, το οποίο αποτελεί μια επαναβεβαίωση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας με πιο σαφείς όρους. Ζητά το απαραβίαστο των συνόρων, την καλή γειτονία, την απαγόρευση προπαγάνδας, την μη χρήση ιστορικών μας συμβόλων, ενώ στο μείζον θέμα του ονόματος για όλες τις χρήσεις, αφήνεται να εννοηθεί σύνθετη ονομασία, με εδαφικό-γεωγραφικό προσδιορισμό, κάτι το οποίο είναι προκαταβολικά απαράδεκτο για τους μόνους και αληθινούς Μακεδόνες όλου του Κόσμου, καθώς αναφέρει:

14.2.13

ΟΔΟΣ: Εξελίξεις


ΠΕΡΙΠΟΥ δέκα μήνες από τον Δεκέμβριο του 2011 και το πρωτοφανές περιστατικό της λαθρανασκαφής μέσα στον περιφραγμένο αρχαιολογικό χώρο του Δισπηλιού, και δίπλα από την εκκλησία της Αναλήψεως, αρχίζει η διαδικασία της κύριας ανάκρισης. Προηγήθηκε η διενέργεια έρευνας, που διήρκεσε μερικούς μήνες μέχρι να καταλήξει σε απαγγελία κατηγορίας σε συγκεκριμένο πρόσωπο. Για αρχή ίσως, καθώς πληροφορίες και φήμες εμπλέκουν κι’ άλλα πρόσωπα στην υπόθεση.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΘΩΟ και αγγελικά πλασμένο κόσμο μας, (δυστυχώς) τίποτε το εντελώς ασυνήθιστο μέχρι εδώ. Η Ελλάδα είναι γεμάτη από πατριώτες αρχαιοκάπηλους που εμπορεύονται τα μνημεία της.  Ωστόσο, πρόκειται για σπάνια περίπτωση προσωπικής εμπλοκής (πάντοτε σύμφωνα με την  σε βαθμό κακουργήματος δίωξη που ασκήθηκε) δημοτικού συμβούλου του Δήμου Καστοριάς και ταυτόχρονα αξιωματούχου της πλειοψηφίας και των πολιτών, ο οποίος φέρεται να έδρασε με την χρήση δημοτικών μηχανημάτων. Αν και ο ίδιος αρνήθηκε την εμπλοκή του, υπάρχουν μαρτυρίες και στοιχεία που δεν επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του. Η έρευνα θα δείξει και φυσικά ο ίδιος προστατεύεται από το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή.

13.2.13

Grecìa Salentina | Γκρέτσια Σαλεντίνα



I Passiuna tu Christù | Τα Πάθη του Χριστού

Η Grecìa Salentina είναι μέρος της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Grecia) της Νότιας Ιταλίας. 

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Η δεύτερη περιπέτεια της μικρής κόρης


Ημερολόγιο της 24-7-2012

Τρία χρυσά αστεράκια απόψε το φωτίσανε
Ένα μικρό σπουργίτι το πήρε στο φτερό
Κι ένα γκρίζο γατάκι γλυκά του μίλησε, 
νιάου-νιάρ, νιάου-νιάρ.

Σήμερα θα σας μιλήσω εγώ, η ίδια. Όχι, βέβαια, με το δικό μου στόμα, γιατί ακόμα δεν συντονίζεται με τις σκέψεις μου. Η γιαγιά μου τα γράφει, και όχι πάντα όπως τα νοιώθω...

Θέλω να ξέρετε ότι η σκέψη, γενικά, δεν έπεται των κινήσεων του σώματος ούτε της άρθρωσης της φωνής. Αυτό κατάλαβα μέχρι τώρα. Πρώτα, πρώτα η σκέψη αναπτύσσεται, αφού ό,τι εμπειρίες έχουμε καταγράφονται στον εγκέφαλο από την στιγμή που θα γεννηθούμε. Κι όταν ο εγκέφαλος αποκτήσει μερικές καταγραφές, μπορεί να τις συγκρίνει μεταξύ τους, να συνδέσει την μία με την άλλη και να βγάλει συμπεράσματα.

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΕΔΗΚΑ.αε.

Λέγεται ότι πολλές φορές η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η επανάληψη αυτή όμως μπορεί να χαρακτηρισθεί είτε σαν φάρσα είτε σαν κωμωδία. Στην περίπτωση όμως των εκλογών της ΕΔΗΚΑ η επανάληψη μπορεί να θυμίζει ρεβάνς ή εκδίκηση, ή ακόμη και τη ρήση που λέει ότι “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”.

Διότι ο απελθών πρόεδρος όσο και να κούρασε ή να μην ανταποκρίθηκε στα καθήκοντά του να δυσαρέστησε, κλπ., κλπ. δεν άξιζε μιας τέτοιας αποχώρησης. Πήρε την ρεβάνς του από την ήττα 11-0 το 2001, επανερχόμενος μετά από 5 χρόνια αποτυχημένης προεδρίας του τέως αντιπροέδρου του, αλλά του δόθηκε η ευκαιρία να αποχωρήσει με ποιο αξιοπρεπή τρόπο.

12.2.13

Rio de Janeiro



Στις 10:00 ώρα Ελλάδας ολοκληρώθηκε η παρέλαση του Ρίο ντε Τζανέιρο. Στο βίντεο η ιστορική Mangueira που πρωτοτύπησε λαμβάνοντας μέρος με δύο μεγάλες baterias-μπάντες 500 ατόμων (η μία με πράσινα και η άλλη με ροζ-λευκό), αλλά καθυστέρησε να ολοκληρώσει την παρέλασή της κατά 6 λεπτά, προκαλώντας απογοήτευση στους θαυμαστές της, αφού θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην τελική βαθμολογία (χάνει 1/10 βαθμού για κάθε λεπτό καθυστέρησης). Επίσης θα υποστεί περαιτέρω υποβάθμιση, λόγω των κενών που παρατηρήθηκαν μεταξύ των συνολικά 48 alas-τμημάτων της, με 4.000 καρναβαλιστές και 7 alegorias-άρματα. (8η κατάταξη στην τελική βαθμολογία)

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Μπαϊρακτάρη,

Καθώς πλησιάζουμε στο χειμώνα, έρχονται στο νου μου οι δύσκολες στιγμές που έζησα πέρσι ίδια εποχή, ταξιδεύοντας προς τη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάνννινα τις ημέρες της έντονης χιονόπτωσης.
Συγκεκριμένα, σε δύο σημεία της Εγνατίας Οδού-Β. Είσοδος Κοζάνης και κόμβος Γρεβενών-σχηματίστηκε ουρά αυτοκινήτων, ακινητοποιημένων για ώρες σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Ξάφνιασμα, ανησυχία, υπομονή, αγανάκτηση και θυμός είναι, οι λέξεις που περιγράφουν τα όσα έζησαν εκατοντάδες συνταξιδιώτες. Ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα σε αυτή την αφάνταστη ταλαιπωρία. Επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η παροιμία του λαού μας ,«πνιχτήκαμε σε μια χούφτα νερό».

Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Σονέτο ιστορικόν ου μη αλλά και σατιρικόν (Μετά σημειώσεων γενικώς)

Χαρίτων1 ο παλαιογράφων
μιμητής του Τρωικού Αινεία2
όστις πήρε και σήκωσε
στην πλάτη τον γέροντα Αγχίση,
έλαβε ως Δελφικός ηνίοχος3
στα χέρια της πόλης τα ηνία
και στες ποικίλες Μούσες
και Χάριτες έδοξε να θύσει4

Συνέδριον μ’ ανυπόδητους
σοφούς και τ’ αρβυλοφόρον5 Τάγμα
Σαλούς του Διαφωτισμού6,
μείρακες τα μάλα οτρηρούς7
Νιάημερος διδακτορικών8
σπουδαίον όντως πράγμα
έμεινε εκτός Κοβενταρείου
μόνον λόχος απ’ οχληρούς.9

11.2.13

Rio de Janeiro | Mocidade | Vila Isabel



(πάνω) Λίγες ώρες πριν στο Ρίο ντε Τζανέιρο (πρώτη νύχτα των Grupo Escpecial)Σχολή Mocidade (11η κατάταξη - προτελευταία)


* * *
(κάτω) Πρώτο βραβείο του Καρναβαλιού του Ρίο ντε Τζανέιρο 2013: Vila Isabel




Σχετικές αναρτήσεις:
ΟΔΟΣ: Rio de Janeiro
ΟΔΟΣ: Rio de Janeiro 2011 | LIVE
ΟΔΟΣ: Ρίο ντε Τζανέϊρο και ΚΑΣΤΟ-ΡΙΟ του Ιανουαρίου


ΓΙΑΝΝΗ ΖΗΚΑ: Ο βίος (ή η βία) αν τα βρει σκούρα θα σε κάνει σαπούνι...

(Για το βιβλίο του Αλεξ. Κοσματόπουλου «Ο Αγρός του αίματος»)


«Δεν είναι να αναφερθώ σε ηρωισμούς και κατορθώματα, να εξάρω μνήμες ηρώων. Αλλά πως μέσα από τα αίματα και τις θυσίες να βρω το νόημα εκείνο που θα με κάνει να πιστέψω στη ζωή. Μέσα από τις πράξεις και τα παθήματά τους, δεν στοχεύω να αποκαταστήσω κάποια ενότητα. Δεν σκοπεύω να δημιουργήσω τραγικές μορφές που στο πρόσωπό τους να αποκτούν νόημα τα συμβαίνοντα , οδηγώντας σε κάποιο τέλος, όσον αφορά στη μοίρα των ανθρώπων. Θέλουμε να επέμβουμε στα πράγματα, να τα κατευθύνουμε, αλλά τα πράγματα κινούνται πέρα από μας. Η ιστορία δεν διδάσκει, το τέλος δεν ανταποκρίνεται σ' εκείνο που αρχικά γέμιζε με έκπληξη και θάμβος το νου. Βλέπουμε και δεν βλέπουμε την πραγματικότητα που μας περιβάλλει». 
Α. Κοσματόπουλος
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)


Κατά ένα παράξενο τρόπο τα γεγονότα που εξελίσσονται στον «Αγρό του Αίματος»2 φέρνουν στο νου σκηνές από την Ιλιάδα. Δεν έχει βέβαια ο συγγραφέας καμιά σχέση με τον ποιητή των ποιητών, τον ΄Ομηρο. Αυτό όμως που κίνησε ισχυρά το ενδιαφέρον μου είναι ότι σε όλες τις οριακές ανθρώπινες καταστάσεις εισβάλλει, αγνώστως πως, κάτι το οποίο δεν έχει «πρόσωπο» και δεν μπορούμε να το εντοπίσουμε με τις ανθρώπινες ικανότητες, τη σοφία μας, τις ιδέες μας, την ηθική, την καλλιέργειά μας, τη μεταφυσική μας.

Μπροστά σε ένα ξεπάτωμα κάθε ανθρώπινης διάστασης, σε μια βοή και ένα σάλεμα των θεμελίων, μένει κανείς αποσβολωμένος και ακούει αυτό που άκουσε ο Προφήτης από το στόμα του Θεού: «Θα σαλέψω γη και ουρανό για να μείνει αυτό που δεν σαλεύεται». Τούτη η αίσθηση μυστηριωδώς, σαν νέφος σκοτεινό, διαπερνά όλα τα γεγονότα. Τούτο το γνώριζαν οι αρχαίοι, και, αν δεν κάνω λάθος, την κατάρα αυτή την είπαν «Άτι».

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]
Αποκαλυπτήρια προτομών στο ΜΜΑ-Καστοριάς
(100 χρόνια μετά την απελευθέρωση)

Για το Μουσείο Μακεδονικού Αγών (ΜΜΑ) Καστοριάς και την συμβολή του στα πολιτισμικά και πολιτιστικά δρώμενα καθώς επίσης για την ενημέρωση, διαφώτιση και αντίσταση απέναντι σε κάθε είδους προπαγάνδα, έχουμε επισημάνει και αναφερθεί επανειλημμένα.

Το Μουσείο αυτό δεν είναι απλά ένας χώρος έκθεσης κειμηλίων φωτογραφιών κλπ., αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που καταγράφει και τεκμηριώνει την ιστορία με διάφορες διαλέξεις και παρουσιάσεις που λαμβάνουν χώρα όλο τον χρόνο στον χώρο του Μουσείου.

10.2.13

Depuis le jour



"Depuis le jour" από την "Louise" του Gustave Charpentie, ερμηνεύει η Leontyne Price, σε σκηνοθεσία Derek Jarman για την ταινία "Aria" (1987).

ΟΔΟΣ: Στην δικαιοσύνη προσφεύγει ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ ΝΔ Καστοριάς

για ανάρτηση συκοφαντικού κειμένου σε τοπικό blog


Mε μήνυση στην Εισαγγελία Καστοριάς απάντησε ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ της Ν.Δ. κ. Δημήτριος Καραμανίδης, σε υβριστικό και συκοφαντικό -όπως καταγγέλλει- κείμενο για το πρόσωπό του που ανάρτησε σε blog της Καστοριάς ο ιδιοκτήτης του, αλλά και για τα υβριστικά σχόλια τρίτων και ανωνύμων.

Συγκεκριμένα στο blog σε ένα άρθρο που περιείχε βαριές εκφράσεις αγοραίου τύπου, εκφράστηκε η αποδοκιμασία για τις υποσχέσεις που φέρεται να μοίρασε ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Καστοριάς, για μείωση των τιμών των καυσίμων.

Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: "Οι άγιοι Πάντες ληστές, οι λίστες κι ο λυστής!"


- "Εισελεύσομαι εις τον οίκο Σου" δηλ. στο ναό των άλλοτε κι αείποτε χρόνων, λόγων, τρόπων κ.λπ.
Περνώντας την είσοδο του ναού του Προδρόμου (ο θεμέλιος λίθος του τέθηκε το 1848 όταν όλη η πολιτισμένη, τότε, Ευρώπη ξεθεμελιωνόταν -προσωρινά έστω κι ατελέσφορα- από τις επαναστάσεις των λαών κατά των φεουδαρχών τους) πάνω στο εσωτερικό υπέρθυρο σβησμένη εκ της καταρρεύσεως από το σεισμό, η κτητορική επιγραφή -ένα θραύσμα της απομένει μόνον. Δίπλα της μια έξοχη τοιχογραφία του αρχαγγέλου Μιχαήλ όστις ξιφήρης πατάει με τα πόδια του τον αμαρτωλό γενικώς, άρα και το ληστή ειδικώς, και τον θανατώνει εντελώς. Εισερχόμενος κάμνεις δε το σταυρό σου, προφανώς. (Πολλές οι παρηχήσεις σε ...ως).

9.2.13

ΟΔΟΣ: Cυμβολισμοί ΙΙ



ΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ για την εσωτερική διακόσμηση του δημαρχιακού γραφείου δεν μπορεί να είναι ούτε μονοσήμαντες αλλά φυσικά ούτε και να αποτελούν ιδιαίτερο ζήτημα, ιδίως όταν τα πραγματικά προβλήματα της Καστοριάς είναι πολλά, μεγάλα και εκκρεμή, ωστόσο η ΟΔΟΣ παρατηρεί θετικά, ότι αμέσως μετά την κυκλοφορία του φύλλου 661 της 11ης Οκτωβρίου 2012, με τίτλο «Cυμβολισμοί», στο πρωτοσέλιδο του οποίου γινόταν -παρεμπιπτόντως- αναφορά και στην εικόνα του "καπελώματος" της εμβληματικής  μινιατούρας της Κουμπελίδικης από κούκλες με μινιατούρες παραδοσιακών στολών, εν πάση περιπτώσει αν μη τι άλλο, μπήκε μια τάξη, που δεν προκαλεί συνειρμούς, υπόνοιες ή και παρεξηγήσεις.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Οκτωβρίου 2012, αρ. φύλλου 663


Σχετικό κείμενο: ΟΔΟΣ: Cυμβολισμοί

8.2.13

ΟΔΟΣ: Cυμβολισμοί


ΟΔΟΣ 11.10.2012 | 661

Αγαπητή ΟΔΟΣ

Αρχικά άδραξα την αφορμή για την σπάνια παρέμβασή μου, από ένα σύντομο σχόλιο σε προηγούμενο φύλλο σου, σε σχέση με τον ασφυκτικό διάκοσμο που περιβάλλει τον κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη δήμαρχο Καστοριάς, όταν φωτογραφίζεται στο γραφείο του. Συγνώμη στο γραφείο του δημάρχου εννοώ, μιας και ένοικος είναι (και αυτός). Και μάλιστα περιστασιακός, όπως όλοι οι κάποτε ισχυροί και πανίσχυροι προκάτοχοί του.

Στην συνέχεια όμως και σε άλλες φωτογραφίες παρατήρησα, ότι όπως οι περισσότεροι εκλεγμένοι, έτσι και ο πρώτος πολίτης της Καστοριάς τοποθετεί τα διάφορα δώρα και αναμνηστικά που του προσφέρουν, με τέτοιο τρόπο ώστε να μπαίνουν στο κάδρο αν όχι όλα, τουλάχιστον τα πιο πρόσφατα ή σημαντικά, σύμφωνα με τις απόψεις του ίδιου ή των συμβούλων του. Φιλοτεχνείται δηλαδή ένα ποτ πουρί ντεκόρ, που αποτυπώνει και φωτογραφικά την μεγαθυμία των δωρητών και τεκμηριώνει την απήχηση του κ. δημάρχου.

Το ίδιο γινόταν και στο παρελθόν, το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Ζήτημα αισθητικής πρωτίστως, σκέφτηκα αλλά και δημοφιλίας. Όσο πιο πολύ ανεκτίμητος είσαι, τόσο πιο πολύ θέλουν να (σου) εκφράσουν την αναγνώρισή τους. Όχι σαν εμένα, που μόνο να κρίνω (και να επικρίνω) ξέρω, και δε βγήκα στον ευγενή στίβο προσφοράς στον άνθρωπο.

7.2.13

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Γράμματα πολέμου




Σε μιαν εποχή όπου η αλληλογραφία πάει να εξαφανιστεί, όπως δηλώνουν οι υπεύθυνοι των ΕΛΤΑ, καθώς το ποσοστό της αγγίζει το 1%, εμείς το πνεύμα του Σαράντα θα προσπαθήσουμε να το πλησιάσουμε μέσ’ από τα γράμματά του∙ τις επιστολές που έστελναν στους δικούς τους από το Μέτωπο οι πολεμιστές, αποκαλύπτοντας σε μας τους μεταγενέστερους ακέραιη τη γενναία και τρυφερή και συνάμα τόσο ανθρώπινη ψυχή τους που να δυσκολεύεσαι να τη δεις και ως ηρωική. Κι ας ήταν…

Θα ξεκινήσουμε από σχετικές μαρτυρίες. Γιατί οι επιστολές του Μετώπου είχαν τους παραλήπτες τους. Στην εφημερίδα "Θεσσαλία" (Οκτώβριος 2009) σημειώνεται η παρακάτω μαρτυρία: «Απ’ όλα εκείνα τα φοβερά πολεμικά γεγονότα εμένα στη μνήμη μου έμειναν χαραγμένα δύο σημαδιακά γεγονότα: Το πρώτο ήταν ο ερχομός του ταχυδρόμου στο χωριό μας δύο φορές την εβδομάδα και έφερνε γράμματα από το μέτωπο. Όταν έφτανε στην πλατεία του χωριού μας, ξεκρεμούσε τη χάλκινη τρομπέτα από τον ώμο του που την είχε κρεμασμένη μ’ ένα κόκκινο πλεχτό κορδόνι και σάλπιζε τον ερχομό του τρεις φορές (Τα!!! Τα!!! Τα!!!...)

6.2.13

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ: Oι προστάτες


ΟΔΟΣ 18.10.2012 | 662

Κάποιες λέξεις κουβαλάνε επάνω τους μεγάλο φορτίο, γιατί μπορεί να σημαίνουν πολλά και διάφορα. Mια τέτοια λέξη είναι η προστασία και ο εξ αυτής προερχόμενος προστάτης.
Στην ανατομική σημαίνει ένα όργανο μικρό σαν κάστανο που περιβάλλει την ουρήθρα των ανδρών. Tώρα, γιατί ονομάστηκε προστάτης, ένας Θεός το ξέρει. Ίσως επειδή προστατεύει το σπέρμα από το όξινο περιβάλλον της ουρήθρας. Δεν αποκλείεται όμως να ονομάστηκε έτσι προς ευφημισμόν, γιατί σε πολλούς άνδρες μόνο προβλήματα δημιουργεί.

Στην πολιτική προστάτης σημαίνει ένα ισχυρό πρόσωπο-βουλευτής, υπουργός, πολιτικός παράγων γενικώς, το οποίο προστατεύει κάποιον, οπότε ο προστατευόμενος διορίζεται χωρίς προσόντα, ξεπερνάει άλλους ικανότερους στην ιεραρχία, εξελίσσεται απρόσκοπτα, καταλαμβάνει διοικητικές θέσεις δοτές, αυθαιρετεί, κάνει κομπίνες, βγαίνει πάντα λάδι ή κολυμπάει στο ... λάδι. Όλα αυτά τα εφαρμόζει εν μέρει ή και σε συνδυασμό ... και άστα τα κορόιδα να πηγαίνουν με τον σταυρό στο χέρι. Aυτός έχει τον κομματικό του προστάτη και… υψηλή ασυλία.

5.2.13

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Τα εκατό χρόνια λευτεριάς γιόρτασαν οι Καστοριανοί της Μελβούρνης




Μελβούρνη Αυστραλίας, 12.11.2012


Είναι χιλιοειπωμένα από πολλούς, αλλά με την αστείρευτη και με τους πάμπολλους ιστορικούς άθλους της Καστοριάς, κάνει όλους τους Καστοριανούς που ζουν στην Μελβούρνη για πάνω από μισό αιώνα, να έχουν αστείρευτη επιθυμία, να μη κουράζονται και να έχουν δίψα να ξανακούσουν για τους ήρωες που απελευθέρωσαν την νύφη της δυτικής Μακεδονίας, την ωραία Καστοριά μας.
Ο Βασίλης Κωστόπουλος μας πληροφορεί ότι η πόλη της Καστοριάς λόγω της γεωγραφικής της θέσης έπεσε στα χέρια των Οθωμανών πολύ πιο νωρίς από την νότια Ελλάδα και έτσι για 527 χρόνια οι Καστοριανοί έμειναν σκλαβωμένοι από τους Τούρκους. «Εδώ θα ήθελα να κάνω μία προσωπική μου εκτίμηση, όχι μόνο για την Καστοριά αλλά γενικά για όλη την Μακεδονία, γιατί είναι η πρώτη που προβάλει τα στήθη της σε κάθε εχθρό, είναι η πρώτη που θα πληγωθεί και θα υποφέρει για να δώσει καιρό στην υπόλοιπη Ελλάδα να ετοιμαστεί για τα περαιτέρω, είναι και η τελευταία που θα απαλλαχτεί από κάθε επιδρομέα. Η νότια Ελλάδα πρέπει να είναι ευγνωμονούσα για αυτούς που πρώτοι προτείνουν τα στήθη τους, όπως και εμείς είμαστε ευγνώμονες που τα αδέλφια μας τρέχουν στο κάλεσμά μας».

4.2.13

ΑΘΗΝΑΣ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ: 11η Νοεμβρίου 1912

Μνήμη από στόμα σε στόμα



ΟΔΟΣ 8.11.2012 | 665

Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο εορταστικών εκδηλώσεων για τη μεγάλη επέτειο των εκατό χρόνων από την απελευθέρωση της Καστοριάς μας, έφθασε και η ημερομηνία του επίσημου εορτασμού της εισόδου του ελευθερωτή στρατού  στην πόλη. Η  μέρα εκείνη η πολυπόθητη, που επί πολλούς αιώνες περίμενε ο καστοριανός λαός χωρίς να χάνει το κουράγιο του και την πίστη του, ότι κάποτε θα’ φθανε το ξημέρωμα εκείνο που θα άνοιγε το παράθυρο του σπιτιού του και της καρδιάς του για να αναπνεύσει εκείνο τον πρωτόγνωρο αέρα της λευτεριάς που μπήκε στο σπιτικό του, όταν εκείνο το πρωΐ του Αη Μηνά, άνοιξε επιτέλους το παράθυρο για να στερεώσει την γαλανόλευκη, που χρόνια έκρυβε με ιερό δέος στον πάτο του σεντουκιού του. Και δεν μπορεί να ήταν τυχαίο το γεγονός εκείνης της μέρας που γιόρταζε ο στρατηλάτης άγιός του, ο Μηνάς ο θαυματουργός, στον οποίο είχε αφιερώσει εκκλησία και προσευχόταν μέρα και νύχτα για την λευτεριά του.

Για εκατό ολόκληρα χρόνια οι μνήμες αυτές ξαναζωντάνευαν στην Καστοριά κάθε τέτοια μέρα με ανάλογες εκδηλώσεις και ομιλίες που ακουγόταν από χείλη αρμοδίων. Όμως εφέτος είναι  μια ξεχωριστή στιγμή η επέτειος αυτή των εκατό χρόνων από την λευτεριά ενός ζυγού τόσο μακροχρόνιου και βασανιστικού.  Έτσι θέλοντας κι εγώ να βάλω ένα μικρό λιθαράκι στα όσα οργανώθηκαν σ’ όλη την διάρκεια του εορταστικού αυτού χρόνου, σαν γέννημα και θρέμμα αυτής της πόλης και σαν απόγονος ανθρώπων που έζησαν ενεργά τα γεγονότα, θα επιχειρήσω μία εξιστόρηση από άλλη πλευρά, αναδεικνύοντας μία πτυχή που δεν αναδείχθηκε όσο θα έπρεπε, το πώς δηλαδή αντέδρασε ο καστοριανός λαός και πώς συμπεριφέρθηκε το επόμενο διάστημα που ακολούθησε την απελευθέρωσή του.

3.2.13

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν




Αγαπητή ΟΔΟΣ

Μερικές ημέρες πριν, είδα να κυκλοφορεί στον τύπο και σε διάφορες ιστοσελίδες- ακόλαστες και κολασμένες- το φανταστικό φωτογραφικό στιγμιότυπο που σου επισυνάπτω, που παρουσιάζει σε μια εύγλωττη στάση και στιγμή τον Σεβασμιώτατο (και Άγιο) Μητροπολίτη Πειραιώς – της Τρούμπας συμπεριλαμβανομένης υποθέτω- κ. Σπυρίδωνα, γνωστό για τα γεμάτα αγάπη στον πλησίον κηρύγματά του, την έμπλεο καταλλαγής διδασκαλία του  και επίσης, εσχάτως γνωστό για τις ιατρικές συμβουλές του σε σχέση με ζητήματα ερωτικής πράξης.

Ο εκπρόσωπος της αγάπης του Χριστού, στην φωτογραφία συνοδεύεται από εκπρόσωπο του ελληνικού λαού, μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου μόλις πρόσφατα ορκισθέντα να φυλάττει πίστη στο Σύνταγμα, τις κοινωνικές και ατομικές ελευθερίες (όχι απλά του έθνους αλλά πρωτίστως) του ελληνικού λαού – ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, φύλου, θρησκείας, πεποιθήσεων κοκ.

2.2.13

ΑΝΔΡΕΑ ΒΙΤΟΥΛΑ: corpus Christi ἢ ἄλλως corpus narcissi


ΟΔΟΣ 18.10.2012 | 662

Ὅταν κάποτε ὁ Χριστὸς θέλησε νὰ ἐπισκεφθεῖ ἕνα χωριὸ τῶν Σαμαρειτῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν θεωροῦνταν ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτες γνήσιοι πατριῶτες, οἱ Σαμαρεῖτες ἀρνήθηκαν νὰ Τὸν φιλοξενήσουν. Ἡ πληγωμένη ὑπερηφάνεια (καὶ ἐθνικοφροσύνη;) τῶν μαθητῶν ἐκφράστηκε μὲ τὸ ἐρώτημά τους ἂν συμφωνεῖ ὁ Κύριος νὰ ζητήσουν νὰ πέσει φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ κάψουν τοὺς ἀρνητές Του καὶ βλάσφημους Σαμαρεῖτες. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ἰδιαιτέρως ἐπιτιμητικὴ ἀποκαλύπτοντας τὴν ἔνδεια τῶν μαθητῶν καὶ τὴν χαώδη ἀπόσταση ποὺ χώριζε τὴν ἐνστικτώδη ἀκόμη - ἰδεολογικοποιημένη πίστη τους ἀπὸ τὴν καινὴ κτίση ποὺ ἀποκάλυπτε ὁ Ἴδιος: «οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς• ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι».(Λκ. 9, 55-56)

Ὁ ἀγώνας καὶ ὁ πόθος τῶν χριστιανῶν νὰ μὴν λησμονήσουν τὴ δυσάρεστη διάγνωση τοῦ Χριστοῦ ἔθρεψε τὴν Ἐκκλησία γιὰ πάνω ἀπὸ τριακόσια χρόνια. Στὸ διάστημα αὐτὸ συνέβησαν πολλὰ ἁρκούντως διδακτικὰ γιὰ τὸ τὶ κομίζει ἡ Ἐκκλησία στὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἐπιλέγει νὰ δοθεῖ αὐτὴ ἡ μαρτυρία. Πρῶτος μεγάλος σταθμὸς εἶναι ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ Στεφάνου. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ διακόνους, ὁ Στέφανος, στηλίτευε θαρραλέα τὴ φοβικὴ καὶ ὑποτιθέμενη μοναδικότητα τῶν Ἰουδαίων. Ὁ «ἐκλεκτὸς» λαὸς φαντασιωνόταν γιὰ τὸν ἑαυτό του τὴν ἀποκλειστικὴ πρόσβαση στὴν ἀλήθεια ἔναντι τῶν ὑπόλοιπων ἐθνῶν. Τὸ κήρυγμα τοῦ Στεφάνου ὅμως γκρέμιζε συθέμελα τὴν ἐθνικοθρησκευτικὴ αὐτάρκεια τῶν συμπατριωτῶν του μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τιμηθεῖ ὡς ὁ πρῶτος μάρτυρας τῆς Ἐκκλησίας.

1.2.13

ΟΔΟΣ: Check-in check-out


ΟΔΟΣ 8.11.2012 | 665

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Δεν πέρασαν παρά 1-2 εβδομάδες αφ’ ότου εξοπλίστηκα με θάρρος και θράσος, και σου έγραψα σχετικά με τους Άθλους του βουλευτή μας στην Μέση Ανατολή. Μετά απ’ αυτό, σκέφτηκα να σταματήσω να είμαι περίεργος. Να πάψω πια να χαίρομαι με την χαρά τους και να λυπάμαι με την λύπη των υψηλών εκλεγμένων μας, κάθε φορά που περιφέρουν τέτοια και τα παρόμοια ανδραγαθήματά τους.

Είπα να σφυρίζω αδιάφορα, να προσποιούμαι ότι δεν βλέπω, δεν ακούω και δεν καταλαβαίνω. Να μην κουράζω και τους αναγνώστες σου και προπαντός να μη πικραίνω τους εκλεκτούς μας με την αχαριστία και την αγνωμοσύνη μου. Και φυσικά με την κακή μου προαίρεση. Αλλά να που τελικά δεν μπορώ να κρατήσω τον λόγο μου. Κι’ ας είναι παραμονές της συμπλήρωσης των 100 ετών από την απελευθέρωση της Καστοριάς.

Λίγο οι εποχές που ζούμε, λίγο το κουτόχορτο που πάντα μου φαίνονταν στυφό και δεν το προτιμούσα στο διαιτολόγιό μου. Λίγο η ανευθυνότητά μου να βρίσκομαι έξω από τον χορό την ώρα που οι εκλεκτοί εκλεγμένοι μας παλεύουν στις εμπροσθοφυλακές στον νυν υπέρ πάντων –και παντού- Αγώνα, και να που η φωτογραφία του πολυπληθούς κλιμακίου του Δήμου Καστοριάς στην Γερμανία, που δημοσίευσες στο περασμένο φύλλο σου κέντρισαν και πάλι την έμφυτη αναίδεια της ανώνυμης πένας μου. Και με οδηγούν στο να πατήσω τους όρκους της αφοσίωσής μου στο βαρύ τους έργο. Άλλωστε θα με παρεξηγούσε και ο βουλευτής μας: να φλυαρώ γι’ αυτόν για την Σταυροφορία του στην μαρτυρική Παλαιστίνη και να μην γράφω κουβέντα για την επίσκεψη των δημοτικών μας στην Γερμανία.

Επιπλέον παρακολουθώ πάντοτε με ενδιαφέρον και αγωνία τις σημαντικές αποστολές, που αναλαμβάνουν με περίσσευμα αυτοθυσίας οι εκλεκτοί μας στον Δήμο Καστοριάς. Πραγματοποιώντας ταξίδια, μακρινά ή κοντινά, στα πέρατα της χώρας μας, αλλά και πιο μακριά στα πέρατα της Οικουμένης, σ’ Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ