31.8.16

Είπαν:





Γιορτάζουμε σήμερα τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την παλιγγενεσία του έθνους μας. Οι πρόγονοί μας διάλεξαν αυτήν την ημέρα, η οποία είναι σημαδιακή, γιατί πολεμούσαν για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Προτάσεις μειοψηφίας του δήμου Καστοριάς για τα ανταποδοτικά του Τ.Α.Ρ.

Διαφωνούμε με την εισήγηση του δημάρχου και καταθέτουμε την δικιά μας πρόταση.
Στο δημοτικό συμβούλιο που διεξήχθη την Τρίτη 29 Μαρτίου στην συζήτηση σχετικά με τα προτεινόμενα έργα στο πλαίσιο αξιοποίησης των πόρων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (Ε.Κ.Ε.) 2015-2019 του διαδριατικού αγωγού φυσικού αερίου (Τ.Α.Ρ.) η δημοτική παράταξη “Όλοι μαζί μπροστά” εξέφρασε τις εντάσεις και τις διαφωνίες της στην εισήγηση της δημοτικής αρχής, καταθέτοντας την παρακάτω μειοψηφία-αντιπροτάσεις.

30.8.16

ΣΩΤΗΡΗ ΡΑΠΤΗ: «Μαθιουδάκης»: μνημεία ή δουλειές;




Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεότερων Μνημείων για την κήρυξη του «Μαθιουδάκη» ως προστατευόμενου μνημείου αποτελεί τη λογική εξέλιξη της σχετικής απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η απόφαση του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας που σφράγισε τη διάσωση του μνημείου, είναι μία μεγάλη νίκη της πόλης και των ενεργών πολιτών της.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ νομικό μέρος της υπόθεσης που έχει κριθεί οριστικά, η υπόθεση «Μαθιουδάκη» άνοιξε ξανά στην πόλη ένα μεγάλο διάλογο που έχει να κάνει με τη διατήρηση των μνημείων και της διαχείρισης της ιστορίας του τόπου.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ μπορεί να ενδιαφέρεται ζωηρά για τη νεότερη και αρχαία ιστορία του πολιτισμού μας, αλλά όμως την ίδια στιγμή δείχνει προκλητική αδιαφορία σε ό,τι λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ της ιστορίας και της καθημερινότητάς μας, τα μνημεία. Η στρέβλωση αυτή ασφαλώς μεταφέρεται και σε τοπικό επίπεδο και παίρνει τη μορφή μανιχαϊστικής σύγκρουσης. Μνημείο ή αστυνομικό τμήμα, πολιτισμός ή δουλειές;

29.8.16

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Κοντά σ’ ένα μνήμα




Πρωινό Σαββάτου, μόλις σήμανε το τέλος της η λειτουργία μέσα στην εκκλησία. Οι άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους μέσης ηλικίας και πάνω, κατευθύνονται γύρω από το συγκεκριμένο μνήμα ενός ανθρώπου που πέθανε πριν σαράντα μέρες.
Τόσος είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να μετριαστεί και να εκλογικευτεί, κάπως, ο πόνος εκείνων που έχασαν τον άνθρωπό τους. Όλα τα μαρμάρινα μνήματα είναι περιποιημένα, σχεδόν πολυτελή, με λουλούδια-έστω και ψεύτικα.
Και με την συμβολή του παπά τελείται το θρησκευτικό τελετουργικό που λήγει με το χύσιμο του κρασιού, μέσα από μία περίτεχνα καλυμμένη οπή, στο χώμα που περιβάλλει το σώμα που έμεινε χωρίς την ψυχή του.
Ένα νεκρό σώμα αποφεύγουμε να το εκθέτουμε για πολύ στην κοινή θέα.
Κρυώνει και την δική μας ψυχή. Φέρνει πιο κοντά και την δική μας θνητότητα, την τραγική απώλεια της ζωής- ακόμα κι όταν είναι αναμενόμενη. Του φτιάχνουμε, λοιπόν, ένα ωραίο στέγαστρο που το αποκλείει από τα μάτια μας.

28.8.16

Διαξιφισμοί συνέχεια

ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς: 
«Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»

Σε μια προσπάθεια να κάνει το άσπρο μαύρο  και με το περίσσιο θράσος που τον διακρίνει μας απαντά ο κ. Πετσάλνικος.
Για την ΔΕΡΑΣΕΝ ΑΕ τα είπαμε. Ένα σκάνδαλο κακής διαχείρισης χρημάτων του Ελληνικού λαού, που πήγανε στον βρόντο από το «ενδιαφέρον» του πρώην βουλευτή Καστοριάς.  Δύο τινά συνέβησαν σύμφωνα με τον κ. Πετσάλνικο:

Καταγγελία του Συνδέσμου Γουνοποιών Καστοριάς σε πρόταση ευρωβουλευτή του «Εθνικού Μετώπου»

Η διοίκηση του Συνδέσμου Γουνοποιών Καστοριάς «Ο Προφήτης Ηλίας», εξέδωσε –ομολογουμένως με καθυστέρηση- ανακοίνωση στην οποία καταγγέλλει την πρόταση ψηφίσματος που κατέθεσε  στις 18 Ιανουαρίου 2016, η ευρωβουλευτής κ. Dominique Bilde (μέλος του Front National της Μαρί Λεπέν) σχετικά με την απαγόρευση της βιομηχανίας γούνας. Η ανακοίνωση του Συνδέσμου Γουνοποιών Καστοριάς έχει ως εξής:

27.8.16

“50 χρόνια ΕΡΤ” | Isla Caribe Tropicana


50 χρόνια ΕΡΤ
Ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμπα μαζί με το επιτελείο του, βλέπει από το παράθυρο, καθώς το προεδρικό αεροσκάφος Air Force One ετοιμάζεται να προσγειωθεί στην Αβάνα: «Ο Ομπάμα βλέπει τις ομορφιές της Κούβας» είπαν και έγραψαν κάποιοι στα ελληνικά ΜΜΕ [rEUTERS].

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Δεν φταίω εγώ και δεν ευθύνομαι. Αγωνίζομαι βλέπεις να μην σε ενοχλώ με τα δικά μου, τις εμμονές μου, όπως θα χαρακτήριζαν τις έγνοιες μου, ορισμένοι στον Δήμο Καστοριάς. Αλλά είναι η ΕΡΤ που μεταξύ άλλων αφορμών, δεν με αφήνει να αγιάσω. Και τώρα που το σκέφτομαι μήπως και η ΕΡΤ που μου εκπέμπει κάθε μέρα –με το αζημίωτο από πλευράς μου– εμμονή δεν είναι; Και εδώ που τα λέμε, με τις ΕΡΤ1, ΕΡΤ 2 και ΕΡΤ3, όχι μόνο εμμονή, αλλά έως και εμδιπλή και εμτριπλή θα έλεγα ακόμη.

Και πιο συγκεκριμένα είναι η ΕΡΤ που με τα 50χρονα της ελληνικής τηλεοπτικής ζωής, τα οποία συνεχίζει να εορτάζει, όλο και μου δίνει αφορμές. Μου τσακίζει το ηθικό. Η Ελλάδα βουλιάζει και μαζί της οι μη βολεμένοι Έλληνες, και αυτοί συνεχίζουν για ένα μήνα τώρα το βιολί τους. Και να σκεφτείς ότι ο πρόεδρός της ονομάζεται Ταγματάρχης, νομίζω. Φαντάσου να ήταν κάποιος Αρχιστράτηγος –με τ’ όνομα.

Έτσι είναι η ΕΡΤ, με τις πολλές κορούλες της, τις ΕΡΤ1, ΕΡΤ2 και ΕΡΤ3 και τα άλλα παιδιά, τους δεκάδες δηλαδή ραδιοφωνικούς σταθμούς, τους άπειρους –με όλες τις έννοιες του όρου– συνεργάτες, συμβούλους και ανταποκριτές της. Σαν την Λερναία Ύδρα μου μοιάζει. Της έκοψαν μερικά πλοκάμια και ξεφύτρωσαν άλλα τόσα. Καλά αυτός δεν είναι οργανισμός, μεραρχία, στρατιά δημοκρατικής ενημέρωσης θαρρώ είναι. Ώστε εδώ που τα λέμε  «φυσικό» που μοιάζει να αντιμετωπίζουν τα γενέθλια σαν αρμένικη γιορτή, και επιπλέον να τα γιορτάζουν τόσο με το νέο, όσο και με παλιό ημερολόγιο. Με το Πάσχα των Ορθοδόξων αλλά και αυτό των (μετά συγχωρήσεως) Καθολικών.

26.8.16

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: "Και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως..."


Tsigas-Papamosxos-Odos-Kastoria
ΟΔΟΣ 31.3.2016 | 829


26 Μαρτίου 2016, Καστοριά, Μπαϊρακτάρειο ωδείο: 
Παρουσίαση του βιβλίου με διηγήματα του Ηλία Λ. Παπαμόσχου, 
"Η αλεπού της σκάλας και άλλες ιστορίες", εκδόσεις Κίχλη, 2015.

* * * 



Για να δικαιολογήσω το πρώτο -και κύριο- συστατικό της ιδιότητάς μου, αυτό του Νευρολόγου, θα προσπαθήσω να σας οδηγήσω σε μια κάπως σύνθετη συνεπαγωγή περνώντας μέσα από τους λειμώνες της Νευρολογίας.

Το σύνδρομο Gilles de la Tourette αποτελεί μια νευρολογική νόσο που εμφανίζεται με σχετικά χαμηλή συχνότητα στον συνολικό παιδικό πληθυσμό. Εκδηλώνεται με πλήθος από νευροψυχιατρικές εκδηλώσεις. Συνηθέστερα με ακούσιες στερεότυπες κινήσεις (τα λεγόμενα tics) που αφορούν κυρίως τους μύες του λάρυγγα, του προσώπου, του κορμού ή των άκρων και περιλαμβάνουν κραυγές, ανοιγοκλείσιμο των ματιών, τινάγματα του κεφαλιού, των ώμων, μορφασμούς, χοροπηδήματα, άγγιγμα άλλων προσώπων ή πραγμάτων στον γύρω χώρο κλπ. Σε υψηλό ποσοστό συνυπάρχει παλιλαλία (δηλαδή επανάληψη της τελευταίας λέξης που το ίδιο το παιδί έχει πει), ηχολαλία (επανάληψη ενός ήχου, μιας λέξης ή μιας φράσης που μόλις έχει ακούσει), ηχοπραξία (άσκοπη μίμηση με κινήσεις ήχων που ακούει) και σε μικρότερο βαθμό κοπρολογία (που αφορά την αθυροστομία με λέξεις άσχετες, προσβλητικές ή περιπαιχτικές εκφράσεις). Η κατάσταση από την εφηβεία κι έπειτα μπορεί να υφεθεί σημαντικά ή να υποχωρήσει πλήρως με διατήρηση ίσως κάποιων περιόδων έξαρσης κατά την ενήλικη ζωή. Συχνά τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο παρουσιάζουν και ορισμένες ψυχιατρικές εκδηλώσεις.

O Γκλέν Γκούλντ, ο καναδός πιανίστας, «ο γιός του γουναρά» ο «ντυμένος με βαριά ρούχα χειμώνα καλοκαίρι» και που «σ’ ένα εξοχικό παραλίμνιο απομονώνονταν για να μελετήσει, να κελαηδήσει παραλίγο να πω…» υπήρξε σπουδαίος σολίστας του πιάνου και σταμάτησε να συμμετέχει δημόσια σε recitals ή συναυλίες σε ηλικία 30 ετών οπότε και επιδόθηκε συστηματικά στις σπουδαίες, και μαζί ιδιότυπες, ηχογραφήσεις της δουλειάς του. Πέθανε το 1982, σε ηλικία μόλις 50 ετών, ύστερα από εγκεφαλική αιμορραγία λίγο προτού αποσυρθεί –όπως είχε αποφασίσει- και από τις ηχογραφήσεις. Τον βλέπουμε σε ταινίες να παίζει καθισμένος σ’ ένα χαμηλό καρεκλάκι, που καμία δεν έχει σχέση με το γνωστό σκαμπό του πιανίστα, να μορφάζει, να εκστασιάζεται, να σηκώνει ξαφνικά το αριστερό του χέρι από το κλαβιέ και να διευθύνει τον εαυτό του ψαύοντας ταυτόχρονα τον αέρα σαν να σχηματίζει, με τα αεικίνητα μακριά του δάκτυλα, νότες πάνω σε φανταστικά πλήκτρα. Ταυτόχρονα ακολουθεί -τραγουδώντας την μουσική!- στις Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ ή στο Καλώς συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπάχ, που ο ίδιος ερμηνεύει στο πιάνο…

«[…] Μουρμούριζε τη μελωδία όπως παιδί συνεπαρμένο απ’ το παιχνίδι ή σαν ψυχή που τον κόσμο αποχαιρετά […]».

25.8.16

Μπορούν οι ιεράρχες να λένε ό,τι θέλουν;




του Δημήτρη Χριστόπουλου
«Ενθέματα» της εφημ. Αυγής

Τo σύμφωνο συμβίωσης είναι πλέον νόμος του κράτους, και πολύς κόσμος, πολύ πέραν της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, πρέπει, νομίζω, να είμαστε χαρούμενοι: Οι φιλελεύθεροι που πιστεύουν στα ατομικά δικαιώματα, οι αριστεροί που πιστεύουν στην ισότητα, οι καλοί χριστιανοί, άνθρωποι που αγαπάνε τον πλησίον τους, ακόμα και συντηρητικοί εχέφρονες, καθόσον η σχετική διάταξη δεν έχει κάτι το ριζοσπαστικό σε σχέση με αντίστοιχες νομοθετικές προβλέψεις των περισσοτέρων ευρωπαϊκών κρατών που συνομολογούν δικαίωμα γάμου μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, ακόμα και τεκνοθεσίας από αυτούς. Μέρες που ’ναι, το σύμφωνο συμβίωσης λοιπόν είναι μια πραγματική ευχή. Την ευχή αυτή αρνούνται (εκτός της Χρυσής Αυγής, όπως είναι απολύτως αναμενόμενο), το ΚΚΕ που υπόσχεται πως «με τη διαμόρφωση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας, οπωσδήποτε θα διαμορφωθεί νέος τύπος συμβίωσης, ως σχετικά σταθερής ετεροφυλικής σχέσης και αναπαραγωγής», η μη δημοκρατική Δεξιά –οι Αν.Ελ. (με λίγες εξαιρέσεις) και τμήμα της ΝΔ– και, δυστυχώς, η Εκκλησία της Ελλάδας. Ο προκαθήμενός της δήλωσε, κάπως ενοχικά (αφού πρώτα είχε χαρακτηρίσει την ομοφυλοφιλία «εκτροπή») πως «Όλα είναι παιδιά του Θεού, αλλά ό,τι κάνουν δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό» ενώ, απολαμβάνοντας την καθιερωμένη επίσημη εκκλησιαστική ανοχή στη μισαλλοδοξία τους, οι «συνήθεις ύποπτοι» Καλαβρύτων, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης άνοιξαν τον στόμα τους και τι δεν είπαν…

24.8.16

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Απλά και τυραννικά



Μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στην πατρική γη, συνέπεσε με μια ενημερωτική συνάντηση που προκάλεσε η τεχνική υπηρεσία του Δήμου για να ενημερώσει τους συμπατριώτες μου γεωργούς για το νέο αρδευτικό έργο που χρόνια τώρα το περιμέναμε και που είχε δημοπρατηθεί και σε λίγες ημέρες θα ξεκινούσε η κατασκευή του.

Πολύ σωστά έθεσε το εύλογο ερώτημα ο συγχωριανός μου, ο Κοσμάς. «Γιατί μας ενημερώνετε τώρα την τελευταία στιγμή και όχι πολύ πριν όταν γινόταν η μελέτη; Τότε, τις παρατηρήσεις που θα είχαμε μπορούσε ο μελετητής να τις λάβει υπόψη και να φτιάξει ένα έργο που θα κάλυπτε καλύτερα τις ανάγκες μας. Φαντάζομαι πως αυτός είναι ο ρόλος των έργων που γίνονται. Να μας διευκολύνουν και όχι να μας ταλαιπωρούν».

Αλήθεια, πόσο δίκιο είχε η παρατήρηση του Κοσμά. Μου θύμισε τις δημόσιες ακροάσεις (public hearings) που γνώρισα κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών μου σπουδών στην Αμερική. Εκεί, από τη στιγμή που αποφασίζεται η κατασκευή ενός έργου, καλούνται τα μέλη της τοπικής κοινωνίας που θα επηρεαστούν από το έργο και μαζί οι μελετητές του έργου σε μια δημόσια ανοιχτή συζήτηση, όπου οι μελετητές ενημερώνουν τα μέλη της τοπικής κοινωνίας για το τι σκέπτονται να κάνουν και τα μέλη της τοπικής κοινωνίας εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους τις οποίες οφείλουν να λάβουν υπόψη τους οι μελετητές.

23.8.16

Οι νεκροπόλεις της Κρεπενής




Σε συγχρηματοδοτούμενο έργο αποχέτευσης του Δήμου Καστοριάς και σε υποέργο του με αντικείμενο την επίβλεψη των εκσκαφών από την αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων οφείλεται ο εντοπισμός και ακολούθως η πραγματοποίηση σωστικής ανασκαφικής έρευνας σε τρία αρχαία νεκροταφεία διαφορετικών ιστορικών περιόδων, στη νότια παρόχθια ζώνη της Λίμνης Ορεστίδος, στην περιοχή Κρεπενής της κοινότητας Μαυροχωρίου.

Τα αποτελέσματα της ανασκαφικής αυτής έρευνας ανακοινώθηκαν τον περασμένο μήνα, στο πλαίσιο της 29ης Συνάντησης για το Αρχαιολογικό Έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη, που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τελετών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Την ανακοίνωση αυτή με τίτλο «Η Μνήμη της Αθανασίας. Παραλίμνιες νεκροπόλεις από τους πρώιμους ιστορικούς έως τους ελληνιστικούς χρόνους στην Κρεπενή Καστοριάς» υπέγραφαν η Δρ Γεωργία Στρατούλη, Προϊσταμένη του Τμήματος Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιολογικών Χώρων, Μνημείων και Μουσείων της ΕΦΑ Καστοριάς, και οι αρχαιολόγοι συνεργάτες της στην Κρεπενή, Νατάσα Κυριατζή και Ιωάννης Πετσάλνικος. Στην ανασκαφική ομάδα συμμετείχαν, επίσης, τοπογράφοι μηχανικοί, συντηρητές και ειδικευμένοι εργατοτεχνίτες.

Στο περιορισμένο πλάτος του χάνδακα τοποθέτησης του αποχετευτικού αγωγού και σε δύσκολες αμμώδεις επιχώσεις, η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε ταφές τριών νεκροπόλεων, ισάριθμων και άγνωστων προς το παρόν οικιστικών συνόλων της περιοχής. Στοιχεία της οργάνωσης του χώρου των νεκροπόλεων, η κατάσταση διατήρησης των οστών και τα κτερίσματα των ταφών είναι αποκαλυπτικά διαφορετικών εθίμων ταφής και κοινωνικής οργάνωσης.

Λόγος & Αντίλογος

Κύριε Διευθυντά,

Α’. Επειδή κατά τα σχόλια κάποιων αναγνωστών η έγκριτη, αγαπητή εφημερίδα «Οδός» τείνει να ομοιάζει με λογοτεχνική κατά περιόδους έκδοση, προτείνω ποιάν τινα αλλαγήν, η οποία θα συνίσταται: κείμενα έχοντα σχέση με την λογοτεχνία (πεζά ή ποιητικά, πολιτιστικά και κριτικές επ’ αυτών συγγραφές) να αποτελούν ιδιαίτερο ένθετο της εφημερίδας σας (σεις με την εμπειρία που διαθέτετε, θα εμπνευσθείτε το σχήμα, τη μορφή που θα λάβει) κι οι υπόλοιπες σελίδες θα περιλαμβάνουν τα τοπικά του νομού μας ή της πόλεως Καστοριάς και τα εν γένει κοινωνι-κοπολιτικά θέματα ή προβλήματα, τοπικές ειδήσεις και τα συναφή!

22.8.16

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Φιλότιμο και φιλοξενία


Ρεκάρης-Καστοριά-Μελβούρνη


Αν και έχουν περάσει πάνω από 2500 χιλιάδες χρόνια, αξίζει στους αρχαίους μας να είμαστε περήφανοι και να τους παραδειγματιζόμαστε για την μεγάλη κληρονομιά που μας έχουν αφήσει. Σήμερα τους αγκαλιάζουμε γιατί είναι δικοί μας είναι οι πρόγονοί μας και γιατί ήταν και ωραίοι. Ο υπόλοιπος κόσμος όχι μόνο τους θαυμάζει, αλλά και τους παραδειγματίζεται σε όλες τις πλευρές. Ο Σωκράτης γνωστός φιλόσοφος έλεγε. «Η ενδυμασία περιορίζει τις ατέλειες στην αρμονία του σώματος, ενώ η αγαθότητα περιορίζει τα παραπτώματα».

Κάποτε ο Σωκράτης επιστρέφοντας αργά από την αγορά βρήκε την γυναίκα του να καθαρίζει το χωματένιο δάπεδο του σπιτιού, και για κάποιο λόγο ήρθε σε ρήξη μαζί της, για ν’αποφύγει τα περαιτέρω έφυγε και την στιγμή που περνούσε κάτω από το παράθυρο, δέχτηκε ένα κουβά με λασπωμένο νερό, έφυγε και φιλοσοφώντας είπε. «Ε! Τι περιμένεις μετά τις βροντές και τις αστραπές έρχεται και η καταιγίδα...»

21.8.16

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Χρυσούλα Πατρώνου-Παπατέρπου, Το κουφάδι και άλλα διηγήματα



εκδόσεις Κοράλλι, Αθήνα 2014

Παρακολουθούσα από πολύ νωρίς τα διηγήματα της Χρυσούλας Πατρώνου-Παπατέρπου, καθώς άρχισαν να δημοσιεύονται στην Οδό. Το διήγημα, ως λογοτεχνικό είδος, είναι εκ φύσεως δύσκολο και για τον αναγνώστη, γιατί ζητά αφοσίωση στην ανάγνωση, αλλά και για το συγγραφέα του, που πρέπει με λίγες λέξεις να κάνει το κείμενο του ελκυστικό. Σε πολύ μικρή έκταση πρέπει να χωρέσουν νοήματα και σκέψεις και πρέπει να γίνουν αντιληπτά τα μηνύματα από τον αναγνώστη-παραλήπτη, ενώ τα τυχόν λάθη είναι εύκολα ορατά… Η γραφή λοιπόν της Χρυσούλας Πατρώνου με τράβηξε από την πρώτη στιγμή, διότι συμπεριλάμβανε όλα όσα απαιτείται να έχει ένα διήγημα και μάλιστα πολύ περιεκτικά, καθώς η έκταση των διηγημάτων της είναι ιδιαίτερα μικρή – είναι δηλαδή καθαυτό διηγήματα και όχι μικρές νουβέλες.

20.8.16

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Οι σημαδούρες


πατρώνου καστοριά


Είναι δύο. Σε απόσταση περίπου δέκα μέτρων η μία από την άλλη και γύρω στα πέντε από την όχθη. Η μία άσπρη, που το πέρασμα του χρόνου της πέρασε ένα σκούρο πράσινο χρώμα από πάνω. Η άλλη, θα πρέπει να ήταν αρχικά γαλάζια, τώρα μετατράπηκε σε σκούρο μολυβί, σχεδόν μαύρη. Τις ξεχωρίζεις από μακρυά, όταν τα νερά είναι ακύμαντα. Χάνονται σχεδόν ολοκληρωτικά, με την πρώτη υδάτινη αναταραχή και αναδύονται κάθε φορά που το ένα κύμα διαδέχεται το άλλο. Κάποτε θα πρέπει να έδεναν σ’ αυτές καράβια. Τώρα στέκουν παντέρημες, αντικριστά η μία με την άλλη και λικνίζονται όλη την ώρα. Πάνω-κάτω, πάνω κάτω... Αν κάθεσαι στο παγκάκι στην αποβάθρα και τις παρατηρείς, το λίκνισμά τους αυτό σε παρασέρνει, νιώθεις μια ελαφριά ευχάριστη ζαλάδα, μεταφέρεσαι πίσω, στα βρεφικά σου χρόνια, τότε που χέρι μητρικό σε νανούριζε στη νάκα, πάνω κάτω, πέρα δώθε, πάνω κάτω...

19.8.16

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΑ: Περικλέους Επιτάφιος λόγος


Perikleous-Epitafios-Kastoria-ODOS
ΟΔΟΣ 24.3.2016 | 828

Η αποστολή κάθε ηγέτη είναι να προπορεύεται και να οδηγεί τον λαό του. Οι πετυχημένοι ηγέτες, οδηγούν τους λαούς τους, που τους ακολουθούν, σε επιτυχίες, σε νίκες και σε θριάμβους. Οι κακοί ηγέτες τους οδηγούν σε αποτυχίες και καταστροφές.
Έτσι πριν από 2500 χρόνια υπήρξε ο Περικλής, ο μέγιστος πολιτικός ηγέτης της κλασσικής Ελληνικής Δημοκρατίας που κατάφερε να κρατήσει τους Αθηναίους ενωμένους μέσα την δίνη του Πελοποννησιακού πολέμου.
Ήταν ένας αριστοκράτης δημοκράτης με πλήρη επίγνωση της αξίας που έχει η «αριστεία» για κάθε πολίτευμα.

ΤΕΙ Καστοριάς | MET


ΟΔΟΣ 14.4.2016 | 831 | Gaetano Donizetti: Roberto Devereux 

18.8.16

1953-1954



Αναμνήσεις Νεστορίου: Τα ΤΕΑ του Νεστορίου 1953-1954, ο Χρήστος Καρακάσης δεξιά Παύλος Χατζής και αριστερά ο Κοσμάς Ρεκάρης.

Κοσμάς Ρεκάρης
krekaris@gmail.com | Μελβούρνη Αυστραλίας

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Απριλίου 2016, αρ. φύλλου 831


Λόγος & Αντίλογος

Κύριε Διευθυντά,

Στην εφημερίδα σας δημοσιεύσατε την σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στον Δήμο Καστοριάς για τον ΤΑΡ παρουσία του δημάρχου και όλων των προέδρων των δημοτικών τοπικών κοινοτήτων, με την φωτογραφία όλων των παρευρισκομένων (για να τους έχουμε για ενθύμιο) για να μας θυμίζουν ότι αυτή η δημοτική αρχή δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει παροχή αερίου από τον αγωγό που θα περάσει από τα χωράφια των δημοτών τους παρά τις προφορικές καθησυχαστικές υποσχέσεις.

17.8.16

Κορέστεια: τα χωριά της λήθης


Το βιβλίο αυτό (παρουσιάστηκε την περασμένη Δευτέρα 11 Απριλίου 2016 στην Αθήνα) συνθέτει και καθιστά άμεσα προσιτή τη διάσπαρτη και ποικίλη ιστορική «ύλη» που έχει αποκαλυφθεί για τις κοινότητες των Κορεστείων νομού Καστοριάς και Φλώρινας. Οι σελίδες του προσφέρουν μια συνεκτική παρουσίαση της κοινωνικής και της ιστορικής διαδρομής του τόπου και των κατοίκων του, πολύ πριν αλλά και μετά την ενσωμάτωση του 1912-1913 στον ελληνικό κορμό, φτάνοντας ως τις μέρες μας.
 

Λόγος & Αντίλογος

Το Σάββατο 2 Απριλίου όταν ο περιφερειάρχης κ. Θ. Καρυπίδης παραδεχόταν πως η δωρεά των 2.000 ευρώ της Τράπεζας Πειραιώς είχε κατατεθεί στον προσωπικό του λογαριασμό, επικαλούνταν τη διαφάνεια. Έκτοτε και έχοντας προφανώς συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτή η παραδοχή άρχισε μια άκομψη και ανοίκεια προσπάθεια μετάθεσης ευθυνών, τόσο απ΄ τον ίδιο όσο και απ΄ όσους άλλους άμεσους πολιτικούς του συνεργάτες, έχουν το δικό τους μερίδιο. Το τι σχέση έχει αυτό με τη διαφάνεια, ας μας το πει ο ίδιος.

16.8.16

«Νίκος Δραγούμης ο ζωγράφος 1874-1933»



Φωτογραφικό στιγμιότυπο με την κ. Σάσα Νάτσινα (ένθερμη υποστηρίκτρια και χορηγός των «Δραγουμείων» Βαγατσικού), την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης «Νίκος Δραγούμης ο ζωγράφος 1874-1933», που πραγματοποιήθηκαν στο αρχοντικό Βέργου στις 9 Απριλίου 2016. 
 [φωτογραφία: Ελ.Μπλιάγκα]

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν

-7.4.2016 (τοπικός τύπος) ... ώστε να ελαχιστοποιηθεί ή να εξαληφθεί ο κίνδυνος τροχαίων ατυχημάτων. Το ορθόν: να εξαλειφθεί (το ρήμα εξαλείφω, παθητ. αόρ. εξαλείφθηκε, να εξαλειφθεί). Σημαίνει: εξαφανίζω πέρα για πέρα, ολοτελώς. Έχει και την έννοια του καταργώ (π.χ. μια διάταξη ως παράνομη). Εν χρήσει είναι και με άλλη πρόθεση: απαλείφω (απαλείφθηκε) = σβήνω, διαγράφω, αφαιρώ (π.χ. απαλείφθηκε το όνομά του από τον κατάλογο προακτέων αξιωματικών). Από ένα γραπτό κείμενο αφαιρείς, "βγάζεις" για λόγους δημοσιογραφίας κ.λ.π. λέξη ή φράση ολόκληρη, δηλαδή απαλείφεις (απηλείφθη η επίμαχος διάταξις, στην καθαρεύουσα) [1].

15.8.16

ΟΔΟΣ: Έκανε καλά λοιπόν εκείνος που επέδραμε στις εκκλησίες της πόλης;


Βυζαντινές-Εικόνες-Καστοριάς
ΟΔΟΣ 24.3.2016 | 828

Για την ώρα μπορεί κάποια πράγματα να μοιάζουν με όνειρα θερινής νυκτός. ή καλύτερα με όνειρα εαρινής ισημερίας, αλλά σε μια νέα εποχή που ελπίζεται να ακολουθήσει την σημερινή, όταν η διαφάνεια θα αποτελεί καθολική απαίτηση και αντίστοιχα αυτονόητο χρέος, το ζήτημά της -μετά την κλοπή- τύχης των εικόνων και κειμηλίων από τις εκκλησίες της Καστοριάς, πριν το 1974 και μετά απ’ αυτό ως τις ημέρες μας, θα μπορούσε να προσλάβει και άλλες διαστάσεις. Όχι απλής έρευνας και απόδοσης ευθυνών ή ευσήμων. Διαστάσεις που δεν τις έχει ανάγκη κανείς και προπαντός δεν τις χρειάζεται ούτε ο τόπος, ούτε η ίδια η υπόθεση της σημερινής τους κατάστασης και διαχείρισης.

Όμως ξενίζει το γεγονός ότι, αν και άγνωστος αριθμός τους –ίσως όμως και το μείζον μέρος τους- σώζεται ακόμη, ή ακριβέστερα διασωζόταν κάπου μεταξύ αποθηκών του μητροπολιτικού μεγάρου, του βυζαντινού μουσείου και στους τοίχους του επισκοπείου Καστοριάς ως ανάλογο διακοσμητικό στοιχείο των χώρων, εξακολουθεί να αποτελεί απολύτως ακατανόητο μυστήριο, ο λόγος για τον οποίο επί 42-43 περίπου χρόνια, δεν δίνεται στην δημοσιότητα μια κανονική, πλήρης και τεκμηριωμένη απάντηση για τα κειμήλια.

14.8.16

Λόγος & Αντίλογος




 Περί πολιτιστικής κληρονομιάς συνέχεια



Κύριε Διευθυντά,

Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά σχολιάσω, συμπληρωματικά, τόσο τήν συνέντευξη τύπου τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Μητροπόλεως, πού ἔδωσε ἀπαντώντας στίς ἐκκλήσεις, καί ἐνυπογράφως μάλιστα, πολλῶν συμπατριωτῶν μας καί μή,  γιά μιά σαφῆ καί ἀκριβῆ ἀπάντηση τῆς Μητροπόλεως γιά τίς κλαπείσες εἰκόνες καί τήν Ἀρχιερατική μίτρα, ὅσο καί στίς ἐπιστολές τοῦ Σεβασμιωτάτου πρός τόν κ. Δαουτόπουλο καί τοῦ κ. Σταμπουλίδη πρός ἐμένα.

Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ἐπιστολή του πρός τόν κ. Δαουτόπουλο λέγει ἐπί λέξει: «πληροφορήθηκα ἀπό ἀνθρώπους τῆς Καστοριᾶς ὅτι διεξάγεται συλλογή ὐπογραφῶν...».  Διερωτῶμαι, δέν θά ἔπρεπε τό γραφεῖο τύπου τῆς Μητροπόλεως νά τόν ἐνημερώσει γι’ αὐτό; Αὐτό ἀποδεικνύει ἤ ὅτι τό γραφεῖο τύπου τῆς Μητροπόλεως δέν λειτουργεῖ ἐπαρκῶς, ἤ ὅτι ἐνημερώνει τόν Σεβασμιώτατο ἐπιλεκτικῶς κατά τήν κρίση του.

13.8.16

Ερώτηση στην Βουλή για την Αρχιτεκτονική Σχολή



Καθυστερημένα, αλλά αναμενόμενο, μετά την κινητοποίηση των σωματείων της Καστοριάς με την συλλογή υπογραφών για την Αρχιτεκτονική Σχολή, την επιστολή του δημάρχου Καστοριάς κ. Ανέστη Αγγελή, αλλά και την στήριξη της βουλευτή του ΣυΡιζΑ Καστοριάς κ. Ολυμπίας Τελιγιορίδου στο πάγιο αίτημα της καστοριανής κοινωνίας να λειτουργήσει η Αρχιτεκτονική Σχολή στο κτήριο του Γυμνασίου Καστοριάς της πλατείας Κουμπελίδικης, πήρε την σκυτάλη και η κ. Μαρία Αντωνίου καταθέτοντας ερώτηση στην Βουλή προς τον αρμόδιο υπουργό ερωτώντας τον εάν προτίθεται να αναθεωρήσει και επανεξετάσει το θέμα. Πιο συγκεκριμένα η ερώτηση της κ. Αντωνίου έχει ως εξής:

Δημόσιες υπηρεσίες σε δημόσια ακίνητα




Το Σάββατο 9 Απριλίου 2016 πραγματοποιήθηκε στην Αντιπεριφέρεια Καστοριάς σύσκεψη με θέμα «Διαχείρηση ακινήτων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και στέγαση υπηρεσιών στα διοικητικά όρια της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς».

12.8.16

Συνάντηση για το Γηροκομείο

Στο επισκοπικό μέγαρο της Καστοριάς πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ του μητροπολίτη, των δύο βουλευτών Καστοριάς, του αντιπεριφερειάρχη, του δημάρχου και προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς και εκπροσώπου του Γηροκομείου στην οποία εξετάστηκαν οι τρόποι με τους οποίους θα μπορέσουν να ξεπεραστούν ζητήματα που προκύπτουν από την λειτουργία του ιδρύματος.

Μητροπολίτης Κοζάνης κατά υπουργού: «Δεν ντρέπεται λίγο»

Με τον υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης  Παναγιώτη Κουρουμπλή τα έβαλε ο μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος, ο οποίος δεν έκρυψε την ενόχλησή του τόσο για το γεγονός ότι ο υπουργός Εσωτερικών δεν τον επισκέφθηκε όσο και γιατί χαρακτήρισε ως «αντίχριστο» έναν ιερέα που συμμετείχε στις διαμαρτυρίες στη Βέροια εναντίον των προσφύγων.

O οίκος Giorgio Armani καταργεί τη χρήση γούνας

O οίκος Giorgio Armani, ένας από τους δημοφιλέστερους και μεγαλύτερους σε πωλήσεις παγκοσμίως, αλλάζει στρατόπεδο στη μεγάλη διαμάχη των ακτιβιστών και των σχεδιαστών, ανακοινώνοντας πως καταργεί τελείως τη χρήση γούνας από τις συλλογές του.

11.8.16

1952



Το δημοτικό σχολείο του κάτω Νεστορίου το 1952. Μπορεί εύκολα κανείς να φανταστεί τον ακμαίο τότε πληθυσμό του Νεστορίου και να τον συγκρίνει με τον σημερινό. Υποθέτω, μία παρόμοια φωτογραφία με το σημερινό δημοτικό σχολείο του Κάτω Νεστορίου, τα παιδιά με δυσκολία θα κάλυπταν τις δύο κάτω σειρές.

Κοσμάς Ρεκάρης
Μελβούρνη Αυστραλίας


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Απριλίου 2016, αρ. φύλλου 830


Βιβλίο


ΜΑΡΘΑ ΤΟΚΑΤΛΙΔΟΥ
Τα καλά της τα παπούτσια
Περίπλους, 2013, periplous.gr σελ. 196
ISBN 978-960-438-145-6

Πώς ζούσαν τα παιδιά των μεταναστών που έμειναν πίσω στην Ελλάδα μακριά από τους γονείς τους;
Πώς αναπλήρωναν(;) όλα εκείνα τα συναισθήματα που είχαν ανάγκη να νιώσουν από τη μητέρα και τον πατέρα τους;

Λόγος & Αντίλογος

Ή παραδοχή του κυρίου Καρυπίδη, ότι ο λογαριασμός στον οποίο κατατέθηκε η δωρεά της Τράπεζας Πειραιώς είναι ο προσωπικός του λογαριασμός, μας αφήνει άφωνους.
Δηλαδή για λόγους διαφάνειας(!), μια δωρεά που αφορούσε την Περιφέρεια ως θεσμό, αντί να κατατεθεί σε επίσημο υπηρεσιακό λογαριασμό της Περιφέρειας και να διακινηθεί μέσω της αρμόδιας Διεύθυνσης, κατατέθηκε με εισήγηση του Αντιπεριφερειάρχη Οικονομικών στην Οικονομική Επιτροπή και με απόφαση του ιδίου, στον προσωπικό του λογαριασμό.

Αφιέρωμα στο παιδικό βιβλίο

2 Απριλίου-Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου

Το βιβλίο

Μέσα μου κλείνω ουρανό
και ήλιο και φεγγάρια∙
όλα τ’ αγρίμια στο βουνό,
της θάλασσας τα ψάρια

10.8.16

«Νίκος Δραγούμης ο ζωγράφος 1874-1933»



Ο πολιτιστικός σύλλογος «Απόζαρι» (μετά τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα της ΟΔΟΥ για την εξαίρεση της Καστοριάς να φιλοξενήσει την έκθεση του Νίκου Δραγούμη και στην περιοχή καταγωγής της οικογένειας Δραγούμη, τονώνοντας με τον τρόπο αυτό την σχέση του τόπου με την τέχνη και την ιστορία του) κατάφερε  σε συνεργασία με φορείς και το προσωπικό ενδιαφέρον πολιτών –και ειδικά της κυρίας Ελένης Βαφειάδου-Παπανικολάου, να παρουσιαστεί μέρος της έκθεσης  στην Καστοριά, τα εγκαίνια της οποία θα γίνουν στις 9 Απριλίου 2016. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 15 Μαΐου 2016 ( Δευτέρα-Παρασκευή 10:00-13:30 & 17:30-21:00, Σάββατο-Κυριακή-αργίες 11:00-20:00).
Στην φωτογραφία, εξαιρετικό δείγμα "πουαντιλισμού" (pointiillism-κηλιδισμού) του Ν.Δραγούμη του 1904, με τίτλο  «Κοκκιναράς», που δυστυχώς δεν θα εκτεθεί στην έκθεση της Καστοριάς.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Μαρτίου 2016, αρ. φύλλου 829



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

“Γράφοντας σε ξένη γλώσσα»

Τον Απρίλιο αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Άγρα το βιβλίο της Etel Adnan “Γράφοντας σε ξένη γλώσσα» σε μετάφραση Κικής Γκουγκουλίτσα-Γκέτσιου. Η Ετέλ Αντάν γεννήθηκε στην Βηρυττό το 1925, από ελληνίδα μητέρα, καταγόμενη από την Σμύρνη και σύρο πατέρα και επιχειρεί επί σειρά ετών, να προσεγγίσει τις σχέσεις Ανατολής-Δύσης, μέσα από την ποίηση, την ζωγραφική και τον στοχασμό της.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Μαρτίου 2016, αρ. φύλλου 829.


ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν

-19.2.2016 ΕΤ2 Τα θέματα αυτά συζητώνται. Από σαράντα κύματα πέρασε η γλώσσα μας εξελισσόμενη. Ένα γραμματικό φαινόμενο: Τα ρήματα της αρχαίας και καθαρεύουσας σε -έω (π.χ. κινέω, -ώ, εκκινείς, εκκινούμε, κλπ) σε πολλούς τύπους στην δημοτική συνέπεσαν με τα ρήματα σε -άω (τολμάω, -ώ, τολμάς, τολμάμε ή τολμούμε). Έτσι λέμε: ξεκινάς, τι συζητάς; Έτσι και το συζητώνται σαν το τιμώνται. Αλλά προτιμητέα η λιγότερη αφομοίωση. Δηλαδή να διατηρείται: συζητείς, συζητεί, συζητούμε, κλπ. Καλύτερα λοιπόν: Αυτά συζητούνται. Ωστόσο, αυτή η ποικιλία των τύπων ίσως είναι αυτή που δίνει χρώμα και ποικιλία στην γλώσσα, στην έκφραση.

9.8.16

Marilena Nik: Σαν τα χελιδόνια


kastoria-efimerida-odos


Το γκρίζο τα είχε καλύψει και σήμερα όλα, τον ουρανό, τα κτήρια, τους δρόμους και τους ανθρώπους. Βρέχει τις τελευταίες μέρες καθόλου ασυνήθιστο σε τούτα εδώ τα μέρη, στη ξενιτιά. Τεντώθηκε στη καρέκλα του και κοίταξε έξω από το παράθυρο, γκρίζο σε όλες τις αποχρώσεις, «πενήντα αποχρώσεις του γκρι» σκέφτηκε και χαμογέλασε. Κοίταξε το ρολόι του, ήρθε η ώρα του μεσημεριανού διαλείμματος αλλά δεν θα έβγαινε ακόμα, ήθελε να δει τα μηνύματα του. Η μητέρα του, τού είχε στείλει μια κάρτα, την άνοιξε και η οθόνη έγινε η πατρίδα, ένας γαλανός ουρανός με άσπρα συννεφάκια σαν βαμβάκι, ένα ανθισμένο κλαδί αμυγδαλιάς και χελιδόνια να πετάνε «Καλό Μήνα…» του ευχόταν, κούνησε το κεφάλι του, πρώτη του Μάρτη σήμερα, μπήκε η άνοιξη.

8.8.16

Αναγνώστες έγραψαν:



Στην καλή μνήμη του Αποστόλου Θ. Σκαπέρδα


Η οικογένεια Θεοχάρη Σκαπέρδα αυτόν τον μήνα έχασε τα δύο τελευταία παιδιά της, βέβαια σε προχωρημένη ηλικία, συμπληρωμένο αιώνα. Την κόρη Αγνή Σίσκου και τον πρεσβύτερο υιό Απόστολο, γνωστότατο επιχειρηματία, τόσο στην Καστοριά τόσο και στην Νέα Υόρκη.
Εμείς σήμερα θ’ αναφερθούμε στον εκλιπόντα Απόστολο, τον συνεχιστή σε πράξεις αγαθοεργίας και προσωπικής εξυπηρετήσεως σε άγνωστο αριθμό προσώπων, κυρίως στην Αμερική, γνωστούς και αγνώστους, μόνο στο άκουσμα ότι είναι Καστοριανός και Έλληνας. Ένας μεγάλος πατριώτης με την πλήρη έννοια της λέξεως.

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Ηρωίδες των αγώνων του Γένους μας, που τραγουδήθηκαν για τα κατορθώματά τους


Στο βιβλίο της Α. Τζινίκου-Κακούλη «Η Μακεδόνισσα στο θρύλο και την Ιστορία» συναντάμε τις παρακάτω ξεχωριστές Ελληνίδες:

Πέντε πασάδες πολεμούν την έρμη την Κασσάνδρα.
Κανένας δεν την πάτησε, κανένας δεν την πήρε.
Λουμπούτ Πασάς την πάτησε, Λουμπούτ Πασάς την πήρε.
Πήρε ασπρά, πήρε φλουριά, πήρε και καραγρόσια,
πήρε και την Αναστασιά, το άνθος της Κασσάνδρας.
Πέντ’ Αρβανίτες την κρατούν και τρεις την εξετάζουν:
-Κόρη μου, Τούρκσα γένεσαι να πάρεις Τούρκον άντρα;
-Κάλλιο είναι το αίμα μου τη γη να κοκκινίσει,
παρά να δω τα μάτια μου Τούρκος να τα φιλήσει.
 Δημοτικό τραγούδι Χαλκιδικής

«1821 εν μηνί Μαΐω αποστάτησαν οι Κασσανδρινοί και τω αυτώ χρόνω Οκτωβρίου 27 επήραν οι Τούρκοι την Κασσάνδραν και έκοψαν πολλούς και εσκλάβωσαν γυναίκας και παιδία από 15 χρόνων και πάνω»
Ενθύμηση βιβλίου της Μονής Βλατάδων, που επιβεβαιώνει τα γεγονότα.

7.8.16

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική



ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν

- (εφημερίδα) Οι Αμερικανοί αρνούνται να αποποιηθούν τους Κούρδους. Το ρήμα αποποιούμαι (αποθετικό) συντάσσεται με αιτιατική πράγματος, όχι προσώπου. π.χ. αποποιούμαι την ευθύνη για το θέμα αυτό ( = αρνούμαι, δεν δέχομαι, δεν αναγνωρίζω). Συνεπώς, αποποιούμαι τους Κούρδους δεν λέγεται. Το ορθόν: Δεν αποποιούνται την αναγνώριση των Κούρδων (με το νόημα: τους αποδέχονται, τους αναγνωρίζουν). Λάθος είναι η σύνταξη με γενική, όπως γράφουν μερικοί: Αποποιείται της αρμοδιότητος, αντί του ορθού: αποποιείται την αρμοδιότητα. Το ίδιο λάθος γίνεται στα ρήματα: αιτούμαι αδείας (συνηθιζόταν η σύνταξη στο στρατό) και δικαιούμαι επιδόματος. Τα ορθά: αιτούμαι ή αιτώ άδειαν, δικαιούται η γυναίκα επίδομα.

H αρχαιολόγος, δρ. Γ. Στρατούλη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ για τις αρχαίες νεκροπόλεις στην Κρεπενή Καστοριάς

«Μια ζεστή μέρα του Ιουλίου 2014, ξαφνικά χτύπησε συναγερμός στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Κατά την παρακολούθηση εκσκαφών στην περιοχή Κρεπενής της κοινότητας Μαυροχωρίου, στο πλαίσιο έργου αποχέτευσης του Δήμου Καστοριάς, μεταξύ των αμμωδών επιχώσεων που αφαιρούσε το εκσκαφικό μηχάνημα για τη διάνοιξη ορύγματος, διακρίναμε οστά.

Ρίο | Παραολυμπιακοί




Rio de Janeiro | 7 - 18 Σεπτεμβρίου 2016
Διαφημιστικό του Channel 4

5.8.16

ΟΔΟΣ: Πόλος κοσμικής εξουσίας;


Iera-Mitropoli-Kastorias-kosmiki-exousia-Pixeon


Με μια αντιδεοντολογική «παρέμβασή» του στο πλαίσιο δήθεν «έρευνας», που δήθεν πραγματοποιήθηκε από δημοσιογράφο τοπικής εφημερίδας, σε σχέση με το θέμα της ηλεκτρονικής συλλογής υπογραφών στην οποία δημοσιεύθηκε σχετικό άρθρο (θα έπρεπε να ονομαστεί «Μη ερεύνα» το άρθρο), άγνωστος, φερόμενος ως εκπρόσωπος τύπου της Ι. Μητρόπολης Καστοριάς, μη κατονομαζόμενος στην σχετική «έρευνα», όχι μόνο δεν παρέχει καμιά απολύτως διευκρίνιση ή απάντηση στα σοβαρά ζητήματα, αλλά με τα όσα απάντησε, υπονομεύει σημαντικά τις προσπάθειες ανταπόκρισης που καταγράφτηκαν. Τόσο του ίδιου του μητροπολίτη Καστοριάς, όσο και ιδιώτη που βρίσκεται στο περιβάλλον του.

Επιπλέον προκαλεί την κοινή νοημοσύνη, αντιμετωπίζοντας το σοβαρό θέμα της μεγαλύτερης αρχαιοκαπηλίας που σημειώθηκε ποτέ στην Καστοριά, σαν κάτι το ασήμαντο και δευτερεύον. Μάλιστα η απάντηση του συγκεκριμένου κυρίου ότι αν και θεωρεί τουλάχιστον «ηθικώς ανοικτή» την υπόθεση, ωστόσο «έγινε πολύς ντόρος χωρίς να υπάρχει λόγος» είναι προκλητική και ασεβής. Απέναντι στην κοινωνία της Καστοριάς που δεν θα ξεχάσει την κλοπή.

4.8.16

ΟΔΟΣ: Υπό το φως της ημέρας


Εφημερίδα-Καστοριάς-ΟΔΟΣ
ΟΔΟΣ 17.3.2016 | 827

Η ιδέα για την ηλεκτρονική συγκέντρωση υπογραφών υποστήριξης του αιτήματος του κ. Αναστασίου Πηχιών (για παροχή απαντήσεων και στοιχείων για τα αγνοούμενα εκκλησιαστικά κειμήλια) ανήκει στον κ. Γεώργιο Δαουτόπουλο καταγόμενο από την Καστοριά, καθηγητή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ήταν τόση η αρνητική εντύπωση που του προκαλούσε η… θορυβώδης σιωπή των αρμοδίων, που αποφάσισε να παρέμβει.

Η ΟΔΟΣ σε συνεννόηση με τον ίδιο τον κ. Αν. Πηχιών, ανέλαβε την υλοποίησή της ιδέας. Η πρόσκληση απευθύνθηκε σε κάθε πολίτη που σέβεται την ιστορία και περιουσία της Καστοριάς. Και είχε αποδέκτη κάθε φορέα που είναι αρμόδιος για την παροχή πληροφοριών σε σχέση με τις αγνοούμενες εικόνες και τα άλλα εκκλησιαστικά κειμήλια της Καστοριάς. Με πρώτη βεβαίως την Ι. Μητρόπολη Καστοριάς, η οποία σύμφωνα με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, γνωρίζει και κατέχει ένα μάλλον μικρό μέρος τους. Άλλωστε αυτό αποτυπώθηκε και στις απαντήσεις που υπάρχουν. Ο τρόπος διαχείρισης των στοιχείων της υπόθεσης είναι σημαντικό κεφάλαιο. Και εκεί είναι το πρόβλημα: Περίπου 42 χρόνια μετά, οι ιθύνοντες δεν έχουν ενημερώσει τους πολίτες της Καστοριάς για την τύχη των κλαπέντων - εξαφανισθέντων. Και η παράλειψη αυτή εμπνέει την δυσπιστία και επιτρέπει άλλες υποθέσεις. Ανάρμοστες αλλά αναπόφευκτες παρεξηγήσεις.

Έτσι η συλλογή υπογραφών διήρκεσε για 20 περίπου ημέρες με ηλεκτρονική «ψηφοφορία» με την επιστασία της ΟΔΟΥ με πολύ ικανοποιητική απήχηση. Δεν είχε βεβαίως κανένα αποτέλεσμα στον Δήμο Καστοριάς, που δεν αντέδρασε καθόλου – σαν να μην συμβαίνει, τίποτε καθεύδοντας μακαρίως τον ύπνο του δικαίου. Για ένα τεράστιο ζήτημα. Αλλά αυτί δεν ίδρωσε ούτε και στην αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία. Η οποία σύμφωνα με τις διευκρινίσεις που φέρεται να έδωσε ανώνυμος παράγοντας, ως εκπρόσωπος τύπου της Ι. Μητρόπολης Καστοριάς, εξακολουθεί να κατέχει από δεκαετίες περίπου την εξωτερική τοιχογραφία της Παναγίας Ρασιώτισσας, παρά το γεγονός ότι συντηρήθηκε ήδη εδώ και 40 χρόνια (!) και συνεπώς θα έπρεπε να επιστραφεί στην θέση της. Ήδη χρειάζεται… διάσωση από τους διασώστες της. Ή να παραδοθεί για την έκθεσή της, γιατί κανείς δεν την έχει δει. Έστω μία φωτογραφία της συντηρημένης τοιχογραφίας. Αίτημα που διατυπώθηκε το 2004. Και για το οποίο υπάρχει ακόμη σιγή ιχθύος.

3.8.16

Λόγος & Αντίλογος


HAGIOS-GEORGIOS-APO-THN-KASTORIA


Περί πολιτιστικής κληρονομιάς



Κύριε Διευθυντά,

Μετά τήν α) δημοσίευση τῆς ἀποκλειστικής συνεντεύξεως πού παραχώρησε ὁ ἐκπρόσωπος τύπου τῆς Μητροπόλεως, ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε σέ ἄλλη εφημερίδα τῆς πόλεώς μας, β) τῆς ἐπιστολής πού ἀπέστειλε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας στόν καθηγητή κ. Δαουτόπουλο καί γ) τήν ἐπιστολή πού ἔλαβα ἐγώ ἀπό τόν κ. Σταμπουλίδη, ὁ ὁποῖος μοῦ ἔγραψε ὡς τρόπο τινά ἐκπρόσωπος τοῦ Σεβασμιωτάτου, θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά σχολιάσω τά γραφόμενα τῶν ἀνωτέρω.

Ἡ φερόμενη ὡς ἀποκλειστική συνέντευξη τοῦ ἐκροσώπου τύπου τῆς Μητροπόλεως, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μιά ἐκτενής ἀνακοίνωση τοῦ γραφείου τύπου πού μποροῦσε κάλλιστα νά εἶναι ἕνα πιό μικρό σέ ἔκταση δελτίο τύπου τό ὁποῖο θά διένειμε, ἡ Μητρόπολις, σʹ ὅλα τά ἔντυπα καί ἡλεκτρονικά μέσα ἐνημέρωσης. Τά λεχθέντα στήν συνέντευξη ἁπλῶς ἐπαναλαμβάνουν μέ περισσότερα λόγια αὐτά τῶν δύο ἐπιστολῶν καί δέν χρήζουν ἰδιαίτερου σχολιασμοῦ.

Προτοῦ σχολιάσω τίς ἐπιστολές καί τά γραφόμενα σ’ αὐτές θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ἀναφέρω ὁρισμένα πράγματα γιά νά μποῦν ὅλα στήν θέση τους.

2.8.16

Shall I compare thee to a summer's day?


 

H ΟΔΟΣ αφιέρωσε το καλοκαιρινό της φύλλο αρ. 91 της 3ης Αυγούστου 2000, στα σονέτα του Σαίξπηρ (στο πρωτότυπο κείμενο και σε ελληνική μετάφραση), με πρωτοσέλιδο τίτλο Shall I compare thee to a summer's day?

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ