31.3.11

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Αυτός ο «Σοσιαλισμός», δεν μου αρέσει


Ανήκω σε μια γενιά για την οποία ο σοσιαλισμός αποτελούσε ένα όραμα – έστω και αν η εφαρμογή του στη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες στηλιτευόταν από πολλούς. Διάβασα λοιπόν, σαν ήμουν νέος κι εγώ το «Κράτος και Επανάσταση» του Λένιν και κάποια άλλα ακόμη σχετικά μελετήματα. Διάβασα και τη «Διαρκή Επανάσταση» του Τρότσκι – και για να είμαι ειλικρινής, διάβασα επίσης αρκετά βιβλία επικριτικά για τον υπαρκτό σοσιαλισμό, για τα οποία σήμερα που ξαναβλέπω αλλιώς τα πράγματα, δεν είμαι βέβαιος αν ήταν απαυγάσματα αλήθειας ή εργαστηριακά κατασκευάσματα προπαγάνδας.

Η γενιά μου – και προφανώς αρκετές προηγούμενες – γοητεύτηκε σίγουρα σε μεγάλο βαθμό από τα απαγγελλόμενα σοσιαλιστικά οράματα του πατέρα του σημερινού φερόμενου ως πρωθυπουργού. Γράφω «φερόμενου» για να μη βάλω απευθείας τα εισαγωγικά στον τίτλο του, και γιατί δεν είμαι βέβαιος εάν όντως κυβερνά ετούτη τη χώρα, ή είναι απλά ένας εντολοδόχος της Γερμανοποιούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα μπορούσα να προχωρήσω περισσότερο τα γλωσσικά παιχνίδια, γιατί υπάρχουν και οι ψευδοκυβερνήσεις και οι ψευδοπρωθυπουργοί – αλλά προς ώρας δε θα το πράξω.

30.3.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητή ΟΔΟΣ

Μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του βουλευτή Καστοριάς κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, (τις οποίες αμερόληπτοι, αντικειμενικοί και προπαντός αδιάφθοροι φορείς της ενημέρωσης παρουσίασαν σαν δηλώσεις του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), ότι δηλαδή είναι τραγωδία για την χώρα η απένταξη από τα κοινοτικά κονδύλια του έργου της πιλοτικής αποναρκοθέτησης του Γράμμου που έγινε επί Νέας Δημοκρατίας και ότι όπου νάναι θα οδηγηθούν στην γκιλοτίνα οι υπεύθυνοι, είχα πραγματικά αρχίσει να ανησυχώ για τις συναισθηματικές αντοχές του ΠαΣοΚ.

Που αντί να εκλαμβάνει σαν τραγωδία την κατάσταση της χώρας, στην οποία και το ίδιο την οδήγησε, οδύρεται για τον κουμπάρο του Καραμανλή. Αντί να κρύβονται για το κατάντημα της Καστοριάς, αυθαδιάζουν κι’ από πάνω.

«Το γαρ πολύ της θλίψεως» θα τους κλόνισε σκεφτόμουν, μαζί και το περίσσευμα των κολάκων, επαιτών και άλλων που γλύφει εκεί που πτύει και τ΄ αντίστροφο. Που εξακολουθεί να τους παρουσιάζει σαν ανεύθυνους, κάτι σαν περαστικούς. Γι’ αυτό και λαλιά δεν βγάζουν για τα πολιτικά εγκλήματά τους.

Έτσι είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ και πάλι με δαύτους. Και ιδίως τους θλιβερούς κόλακες τους.
Ώσπου, σήμερα άκουσα στις ειδήσεις ότι το βράδυ της Τρίτης 8 Μάρτη τηλεφώνησε ο αιμοσταγής πια δικτάτορας της Λιβύης «συνταγματάρχης» (ναι έτσι τον αποκάλεσαν!) Καντάφι στον Γεώργιο Παπανδρέου, και ο τελευταίος σε βαρυσήμαντη τοποθέτηση του, συνέστησε στο ιστορικό ίνδαλμα του Παπανδρεϊσμού, να πάρει όσες πρωτοβουλίες χρειάζονται για να αποφευχθεί η ανθρωπιστική κρίση στην Λιβύη! Ναι αυτά του είπε!

Και ήλθε η καρδιά μου στην θέση της. Αφού ένας γνήσιος Παπανδρέου, πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, 3ος κατά σειρά πρωθυπουργός της ίδιας οικογένειας, χαρακτήρισε σαν ανθρωπιστική κρίση (!!) την γενοκτονία των εξεγερμένων Λίβυων, τους οποίους, ο οικογενειακός φίλος του προσωπικού φίλου και πολιτικού ευεργέτη του Καστορίας, βομβαρδίζει και δολοφονεί με μαχητικά αεροπλάνα, άρα οι ατάκες περί τραγωδίας είναι μάλλον άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Στάχτη στα μάτια.

Από την άλλη όμως, δεν σου κρύβω, ότι προβληματίστηκα κιόλας. Όσο είχα αρχίσει να ελπίζω ότι στο DNA του πρωθυπουργού, ίσως και να επικρατούσαν τα αμερικανικά γονίδια του πείσματος και της προσπάθειας, οι συμβουλές του προς τον φίλο της οικογένειάς του, σαν δειλία και ατολμία μ’ ακούστηκαν, κι’ όχι σαν ευγένεια.

Αν με την ίδια «αποφασιστικότητα» των ροδαλών παρειών υπερασπίζονται τις θυσίες του ελληνικού λαού για την έξοδο από την κρίση, αρχίζω να υποψιάζομαι ότι μπορεί και νύχτα να φύγουν. Και να ξαφανιστούν από προσώπου γης όπως έκανε ο προηγούμενος πρωθυπουργός. Ο τραγωδός.

Ο αμετανόητος Νεοδημοκράτης

Βόρειος Κορέα | North Korea

ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗ ΓΚΙΤΣΟΥ: Παν-καλιάδα

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πλούσια πόλη, που λεγόταν Παν-καλιάδα. Τίποτε δεν της έλειπε. Είχε και «του πουλιού το γάλα»!
Ο άρχοντας της πόλης αυτής λεγόταν Πάν-καλος. Αυτός ο Πάν-καλος, που λέτε τα ήθελε όλα δικά του. Άμα κανένας πήγαινε να του αντιμιλήσει, τον σκυλόβριζε και τον διαολόστελνε. Είχε αμέτρητους υπηρέτες!

29.3.11

ΟΔΟΣ: Φαιδρά


Οι ανυπόγραφες επιστολές διαμαρτυρίας αναγνωστών της εφημερίδας που δημοσιεύτηκαν στο φύλλο 578 / 10.2.2011 της ΟΔΟΥ, για την πλημμελή, ή ακόμη χειρότερα την μεροληπτική επιτήρηση της απαγόρευσης του καπνίσματος στους κλειστούς δημόσιους χώρους της Καστοριάς, από την αρμόδια δημοτική αστυνομία, και ειδικά στα καταστήματα αναψυχής (καφέ-μπαρ, εστιατόρια κ.ο.κ.), φαίνεται να επαληθεύονται από τα πράγματα. Αλλιώς, δεν μπορεί να εξηγηθεί ο κινηματικός χαρακτήρας των αντιδράσεων για την απαγόρευση του καπνίσματος.

Όχι τόσο δηλαδή για την διακριτική (ευνοϊκή) μεταχείριση ορισμένων, στους οποίους σύμφωνα με τις ανώνυμες καταγγελίες δεν γίνονταν έλεγχος, αλλά κυρίως για το ξέσπασμα που προκάλεσε στις υπόλοιπες επιχειρήσεις, η διαπίστωσή των ιδιοκτητών τους, ότι εξ αιτίας της απαγόρευσης του καπνίσματος έχει μειωθεί η πελατεία τους. Αντίστοιχες διαμαρτυρίες και παράπονα, διατυπώνονται σε όλη την Ελλάδα, ώστε να είναι σαφές ότι επί της ουσίας το πρόβλημα (αν υποτεθεί ότι το μέτρο συνιστά πρόβλημα), δεν είναι τοπικού χαρακτήρα. Αλλά πανελλήνιο.

Όπως έγινε γνωστό, καταστηματάρχες επιχειρήσεων αναψυχής, επισκέφτηκαν ήδη τουλάχιστον μια φορά το δημαρχείο Καστοριάς, και με παραστάσεις διαμαρτυρίας απηύθυναν εκκλήσεις (και προειδοποιήσεις) προς τον Δήμο Καστοριάς για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν, από την μείωση των εσόδων τους λόγω της απροθυμίας των θαμώνων να διασκεδάσουν και προφανώς να καταναλώσουν ποτά και τα παρεμφερή, σε άκαπνο περιβάλλον.

Είναι αλήθεια ότι, η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος, που αποτελεί εδώ και χρόνια γεγονός αλλά και κανόνα σχεδόν σε όλο τον κόσμο, (με εξαίρεση ορισμένα τριτοκοσμικά κράτη), προκαλεί σοβαρές αναταραχές και έχει σημαντικές επιπτώσεις. Όχι βεβαίως απλώς στο εμπόριο του καπνού που πλήττεται καίρια, αλλά κυρίως στους καπνιστές και πιο πολύ στους συστηματικούς, φανατικούς καπνιστές, που προσφωνούνται εύγλωττα θεριακλήδες. Οι οποίοι, αν και εξαρτημένοι από την συνήθεια, διαπιστώνουν ότι λιγοστεύουν οι δημόσιοι κλειστοί χώροι στους οποίους μπορούν να «απολαύσουν» το τσιγάρο τους. Όμως, η απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους με βάση τις από καιρό επικρατούσες αντιλήψεις, είναι ζήτημα που αφορά την δημόσια υγεία. Και δεν πρέπει να συγχέεται με την επιχειρηματικότητα, ή το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, το οποίο επικαλούνται οι πολέμιοι της απαγόρευσης.

28.3.11

ΟΔΟΣ: Μυστηριωδώς



Σε μια ακόμη αναβολή οδηγήθηκε το δικαστήριο στο Εφετείο (Κοζάνη), στην υπόθεση για την κλοπή των τοιχογραφιών από το αρχοντικό Σομαλιά της Καστοριάς (για την δίκη βλέπε οπισθόφυλλο τελευταίου φύλλου της ΟΔΟΥ της 10 Μαρτίου 2011).

Η υπόθεση που για όσους παρακολουθούν την εξέλιξή της, διαρκώς χρονοτριβεί με αφορμή γεγονότα ή αιτήματα παραγόντων της δίκης, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα συνεχιστεί την 5η Μαΐου 2011. Σε κάθε περίπτωση θεωρείται βέβαιο ότι, ακόμη και έτσι, θα απαιτηθούν και άλλες ημέρες για την ολοκλήρωσή της διαδικασίας.

Όμως, από τις χρονικές καθυστερήσεις και τις αλλεπάλληλες αναβολές και διακοπές της εκδίκασης, αυτοί που οπωσδήποτε πλήττονται είναι οι μάρτυρες. Υποχρεώνονται διαρκώς να μεταβαίνουν στην Κοζάνη για να βρεθούν πάλι και πάλι μπροστά σε νέες εκπλήξεις που, μυστηριωδώς οδηγούν σε παράταση και καθυστέρηση.

Έτσι όμως προκαλείται αίσθημα κόπωσης και χαλάρωση της συνείδησης του μάρτυρα, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος αποδυνάμωσης της κατηγορίας. Εκτός κι’ αν τα προσκόμματα, ακριβώς σ’ αυτό το αποτέλεσμα στοχεύουν.

Η κατάσταση, ασφαλώς και δεν μένει χωρίς να προκαλεί ερωτηματικά στα μέχρις στιγμής θύματα της υπόθεσης, τους μάρτυρες που δεν έχουν κανένα προσωπικό όφελος από την δικαστική έκβαση της υπόθεσης.

Επιπλέον από νομικούς κύκλους στους οποίους προσέφυγε η ΟΔΟΣ, εκφράζεται η εκτίμηση ότι η διαδικασία ενισχύει την πιθανότητα υποβάθμισης του ποινικού αδικήματος σε πλημμέλημα, με απολύτως ορατό το ενδεχόμενο παραγραφής του.

Οπότε, αν πράγματι συμβεί αυτό, το ούτε γάτα ούτε ζημιά, θα φοριέται γάντι σε μια ακόμη υπόθεση που θα αχρηστεύσουν οι παθογένειες του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης. Της ελληνικής δικαιοσύνης.



Σχετικά κείμενα:


27.3.11

ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ: Ο γερο-Λέμας

Ο γερο-Λέμας έκανε μια ζωή οικονομία. Ξενιτεύτηκε στην Αμερική, έφτιαξε περιουσία, παντρεύτηκε, αλλά δεν χάρηκε παιδιά. Γύρισε γέρος στην πατρίδα για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να επισκευάσει το πατρικό σπίτι.
Αμα εγκαταστάθηκαν εκεί με τη γυναίκα του, πήγαιναν κι έπαιρναν φαΐ από μια ταβέρνα που 'ταν κοντά, κάνοντας και τη βόλτα τους• λίγα πράματα, δυο κεσεδάκια, μια μερίδα φαΐ και σαλάτα. Πιάνονταν χέρι χέρι, εκείνη περπατούσε τόσο προσεκτικά που 'λεγες πως ήταν από γυαλί - έσπασε πρώτη. Αφότου χήρεψε ο γερο-Λέμας, άρχισε να μαζεύει, να διπλώνει, το κεφάλι του σαν να χωνόταν μέρα τη μέρα ανάμεσα στις κλείδες και τα πλευρά. Φορούσε ένα παμπάλαιο κοντό μπουφάν, που το λάστιχό του είχε χαλαρώσει εντελώς και το τελείωμά του, ξεχειλωμένο κι άκαμπτο, στεκόταν λες και είχε μέσα τσέρκι βαρελιού. Κάποιος είπε πως ώς και το σώμα του τσιγκουνευόταν να δώσει στον θάνατο και πως θα σωνόταν, ούτως ώστε να αποφύγει το πιο περιττό απ' όλα έξοδο, πως μια ζωή έκανε το σκατό παξιμάδι και τώρα θα γινόταν παξιμάδι ο ίδιος για να τον θρυμματίσουν πάνω απ' τη σκαμμένη γη.
Οι επισκέψεις των συγγενών πλήθυναν προς το τέλος, ο γερο-Λέμας τούς υποδεχόταν -τρόπος τού λέγειν- ξαπλωμένος στον καναπέ, διπλωμένος σαν γερασμένο έμβρυο, σουφρωμένος σαν ξερός καρπός που πασχίζει μάταια να βαστηχτεί στο κλαρί. Εκείνοι μιλούσαν σ' έναν τόνο προσποιητά μειλίχιο, γλυκερό, ψεύτικο, τότε ο γερο-Λέμας έμοιαζε σαν μουσικός που ετοιμάζεται να χορδίσει μια αόρατη άρπα.
Ο γερο-Λέμας πέθανε Μεγάλη Εβδομάδα. Τα παντζούρια του σπιτιού του ανεβαίνοντας απότομα έσκισαν τη νυχτερινή ησυχία ώρες πριν από τη συνηθισμένη. Το βράδυ της ανάστασης, στον δρόμο που περνούσε μπρος απ' το σπίτι του, άναψαν οι γιρλάντες με τα εορταστικά λαμπιόνια. Στο σπίτι του γερο-Λέμα όλα ήταν κλειστά, η αλλοδαπή γυναίκα που τον κοίταζε τελευταία, κατέβασε τα παντζούρια κι έψαξε αλλού για δουλειά. Η πρόσοψη του σπιτιού εντελώς λιτή, σαν τα σπίτια που ζωγραφίζουν τα παιδιά, λυπημένα παιδιά όμως, να 'χει δυο παράθυρα για μάτια και μια πόρτα σαν στόμα, κλειστά. Το σπίτι, σαν παιδί που 'ρθε στα γεράματα κι ορφάνεψε γρήγορα.
Τα κοράκια πύκνωσαν τις επισκέψεις τους στο σπίτι του γερο-Λέμα, κάποια περπατούν πάνω στη στέγη του, μοιάζουν σαν προβληματισμένα, μοιάζουν σαν να ψάχνουν τρόπους να πείσουν, να δελεάσουν• άλλα, σαν ζωντανά ακροκέραμα• και είναι κι ένα μεγάλο που όλο πετάει πάνω από τη στέγη, περίλυπο, γιατί θα ξυπνήσει λες παιδάκι απ' το τελευταίο του όνειρο.


Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία.

ΗΛΙΑ ΚΕΦΑΛΑ: Ταξιδιωτικό στα βιβλία, μαθητεία στο ταξίδι

Ἡ γλώσσα τοῦ Β.Π. Καραγιάννη εἶναι ἐκείνη ποὺ πρωτίστως ὑπερέχει στὰ γραπτά του. Τόσο ποὺ ἄν δὲν ἀκοῦς τὸν ἴδιο νὰ διαβάζει, ἀναγκάζεσαι ἐσὺ νὰ διαβάζεις τὰ κείμενά του μεγαλοφώνως γιὰ νὰ οἰκειοποιηθεῖς κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο τὴ γοητεία τοῦ ὕφους καὶ τὴν ἀκουστική του. Χρῶμα, ἰδιοτυπία καὶ μουσικὴ συγκροτοῦν ἕνα εὐδιάκριτο σύνολο ἰδιοτήτων, ποὺ ὅλα μαζὶ μεταφράζονται σὲ Β.Π. Καραγιάννης. Συνάμα τὰ παντὸς εἴδους κείμενά του εἶναι κατάφορτα ἀπὸ πολυποίκιλες σημασίες, ποὺ ἄλλοτε ἐξέρχονται μέσα ἀπὸ μιὰ συγκρατημένη λυρικότητα καὶ ἄλλες φορὲς μέσα ἀπὸ μιὰ σαρκαστικὴ δηκτικότητα, ἀναλόγως καιροῦ. Πάντως ἡ γλώσσα του εἴτε μὲ ἄρωμα, εἴτε μὲ πιπέρι εἶναι γεμάτη νοστιμιά καὶ χάρη.

Βιβλίο

 [από την στήλη: "Κάποτε στην Καστοριά"]

ΕΝΑΕΤΙΑ ΙΜΑΤΙΑ

Έτσι είναι το τίτλος ενός νέου βιβλίου που περιλαμβάνει όλη την ποιητική συλλογή της συμπολίτισσας μας Βενετίας Σιώντα. Μία ποιητική συλλογή, από έναν άνθρωπο που δούλευε αθόρυβα σεμνά και ταπεινά, που βραβεύθηκε και αναγνωρίσθηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ίσως μια κληρονομία ή ένα γονίδιο από τον Αθανάσιο Χριστόπουλο, τον Διονύσιο Σολωμό και τόσους άλλους ποιητές γνωστούς και άγνωστους που έχει να αναδείξει ο ελληνικός πολιτισμός.

ΝΙΚΟΥ ΜΕΡΤΖΑΝΙΔΗ: Η ζωή μας

Πόσο ρηχή έγινε η ζωή μας αδερφέ μου,
μέσα απ΄όλα τα σκουπίδια που μας προσφέρουν,
με περιτύλιγμα πολυτελείας,
την χυδαιότητα της έκφρασης
στις συναναστροφές όσων πουλούν το lifestyle…
Την χωρίς αιδώ, απώλεια της μνήμης,
των αισθήσεων…
Πόσο φθηνή …
Μέσα απ΄το ‘‘αόρατο μάτι’’,
που παρακολουθεί το κάθε μας βήμα
κι είναι έτοιμο οποτεδήποτε θελήσει
να την κατασπαράξει…
Την άνευ όρων, παράδοση της άμυνας
που αφορά την ύπαρξή μας,
σε όλα τα επίπεδα…
Την υποταγή,
στην κάθε είδους εξουσία,
που μας θέλει,
άχρωμους , άοσμους, πεζούς,
ισοπεδωμένους σε μια
καλά προετοιμασμένη ,
άθλια πραγματικότητα
κι ένα πιστόλι στον κρόταφο,
να λέει: τρέξε, δούλεψε, αργείς…
Πόσο μας έλειψαντα χέρια και τα μάτια,
η ζεστασιά της επαφής
δυό σκόρπιες λέξεις
κι έννοιες που εμπνέουν,
όπως: εμπιστοσύνη , μοναξιά ,
κατανόηση , διαφορετικότητα,
ελευθερία…
Πόσο ξεχάσαμε μέσα στην ζωή
να εκτιμούμε
όμορφες εικόνες,
σκέψεις , συναισθήματα,
για να τ΄ ανακαλούμε μέσα μας,
κάθε που χρειαστεί…

ΠΕΡΔΙΚΚΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Το ελληνικό κράτος και το φάρμακο

Ξέρουμε ότι το καπιταλιστικό καθεστώς, με την μεταφυσική φιλοσοφία του Πλάτωνα και την τελεολογική συγκρότηση του Αριστοτέλη, εργάζεται με τελικό σκοπό το κέρδος και μόνο αυτό. Βέβαια για να πετύχει αυτόν τον σκοπό, ενώ στηρίζεται στις σταθερές κολώνες του συστήματος, κατεργάζεται και χρησιμοποιεί επιπλέον ένα σωρό κόλπα, κολπάκια και τερτίπια. Σχηματίζεται έτσι ένα ισχυρό προστατευτικό πλέγμα, που μας κάνει τους απλούς ανθρώπους, να νοιώθουμε δέος. Στην πραγματικότητα περνάει τις θελήσεις του, που οι περισσότερες συμβαδίζουν με τις επιθυμίες της κοινής γνώμης, όπως την διαμορφώνουν.

24.3.11

ΟΔΟΣ: Το θηρίο

ΤΟ ΘΗΡΙΟ
[της διαπλοκής 
και της διαφθοράς]

ΣΚΗΝΕΣ, όχι απλής έντασης, αλλά πρωτοφανούς οξύτητας για τα ιστορικά δεδομένα της πόλης, εκτυλίχθηκαν μεταξύ εκλεγμένων συμβούλων και του δημάρχου Καστοριάς στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς στην συνεδρίαση της π. Πέμπτης (10.2.11). Στο επεισόδιο αναμίχθηκαν οι κκ. Κ. Κοντόπουλος και Ν. Καραμανίδης (της μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου), καθώς και αντιδήμαρχοι Καστοριάς. Ενώ ήταν σαφές ότι ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς μετά βίας κατόρθωσε να αποκαταστήσει ένα στοιχειώδες κλίμα και να συγκρατήσει την έκδηλη οργή και τους θυμούς. Πριν να είναι για όλους αργά και συμβούν ακόμη χειρότερα επεισόδια.

Ο ένας κατηγορούσε τον άλλον, είτε ευθέως, είτε κυρίως με υπαινιγμούς γεμάτους νόημα, και οπωσδήποτε πάντως με φωνασκίες στην διαπασών σε κλίμα εριστικότητας και βαθύτατης εχθρότητας, αλλά και προσωπικής αντιπάθειας, για πράξεις ή ενέργειες οι οποίες από την άποψη της νομιμότητας, της δεοντολογίας ή των θεσμών, κινούνται επί ξυρού ακμής. Ή έστω στο πολιτικό περιθώριο.

Ακούστηκαν πολλά για αδήλωτες πισίνες, για αφανείς επαγγελματικές δραστηριότητες κ.ο.κ. Ωστόσο κανείς τρίτος, εκτός ίσως από τους ίδιους τους τιμημένους, δεν καταλάβαινε ακριβώς ούτε την αιτία, ούτε την αφορμή, ούτε τον λόγο ή το κίνητρο της κοκορομαχίας, και φυσικά ούτε το περιεχόμενο ή το αποτέλεσμα του συμβάντος.  Έδειχναν όλοι τους (ή έστω σχεδόν όλοι), να είναι κάτοχοι πολλών επιβαρυντικών σοβαρών μυστικών που έχει ο ένας για τον άλλο, τα οποία κρατούν προς το παρόν επτασφράγιστα κρυμμένα. Για το καλό του τόπου... προφανώς.

Συμπλήρωμα σε όλα αυτά, οι επίσης πρωτοφανείς προσκλήσεις για (δυναμική) επέμβαση της αστυνομίας (δημοτικής ή πραγματικής δεν έχει και τόση σημασία). Όπως και η επιτακτική παραίνεση «διώξτε τους», που προκαλεί αμηχανία. Καθώς και οι συνήθεις απειλές ανταλλαγής εκατέρωθεν μηνύσεων. Φυσικά περίσσεψαν οι φωνές για συκοφάντες, εκβιαστές, πολιτικούς αγύρτες, απατεώνες και άλλα «ενάρετα».

Ευτυχώς, ούτε η πραγματική αστυνομία έστω κι’ αν κλήθηκε, αλλά ούτε και η διαθέσιμη δύναμη της δημοτικής αστυνομίας, αν δεν ήταν απορροφημένη στο «ηρωϊκό» έργο της επιβολής προστίμων σε ΙΧ για παραβάσεις του ΣΕΣ (ουδείς λόγος για επιβολές προστίμων σ’ αυτούς που καταλαμβάνουν πεζοδρόμια ή ρυπαίνουν την λίμνη, κόβουν αυθαίρετα δένδρα, ή καταστρέφουν την πόλη), θα ήταν απορροφημένη σε ιδιωτικές ασχολίες του αναπαυτικού καναπέ. Έτσι εν τέλει αποφεύχθηκε το πραξικόπημα της αστυνομίας, και η …βίαιη καταστολή των «αντιφρονούντων», καθώς και η μετατροπή της Καστοριάς σε παρωδία του Καϊρου.

Το δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς έχει γνωρίσει και στο παρελθόν, κυρίως σε περασμένες δημοτικές περιόδους, εποχές εντάσεων και αντιπαραθέσεων, οι οποίες έμοιαζαν συχνά να υπερβαίνουν κάθε όριο. Με εξαίρεση βέβαια την τελευταία δημοτική αρχή, στην οποία οι αντιπαραθέσεις ήταν σπάνιες και το κλίμα βαρετό. Όσο και ο προθάλαμος της νύστας. Οι ελάχιστες συγκρούσεις προκλήθηκαν όχι μόνο από τον (και τότε) δημοτικό σύμβουλο κ. Κ. Κοντόπουλο αλλά και τον κ. Γ. Καπαχτσή, που ήταν επικεφαλής μειοψηφικών ομάδων. Αλλά σχεδόν πάντοτε για θέματα που αφορούν τον Δήμο, έστω κι’ αν το επίπεδο του δημοτικού έργου παρά την πλήρη τετραετία, με ευθύνη της πλειοψηφίας δεν ξεπέρασε το επίπεδο των μαθημάτων δι’ αρχαρίους. Και ευτυχώς που υπήρξαν και εκείνες οι λίγες φραστικές αντιπαραθέσεις, για να υπενθυμίζουν τα τέσσερα, κατά τα άλλα αργόσυρτα σαν το μαρτύριο, χρόνια.

Η ΟΔΟΣ δέχεται ότι η αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων, ακόμη και η σύγκρουσή τους, ακόμη δε και η οξύτητα, μερικές φορές αποτελούν εργαλεία της δημοκρατίας, ενώ τροφοδοτούν ακόμη και την πρόοδο. Αρκεί όμως, όλα αυτά να περιορίζονται και να αφορούν την ουσία των προβλημάτων του Δήμου Καστοριάς. Να μην κινούνται στο επίπεδο των αυστηρά προσωπικών αντιπαραθέσεων, για ιδιωτικά έργα, πράξεις και παραλείψεις στον εκτός Δήμου βίο και πολιτεία των αιρετών συμβούλων και αξιωματούχων του, εφ’ όσον βέβαια όλα αυτά δεν σχετίζονται με το αξίωμα του εκλεγμένου στον Δήμο Καστοριάς και δεντο επηρεάζουν.

Διότι αν σχετίζονται, δηλαδή αν η εκλογή ή άσκηση των εκλεγμένων καθηκόντων έχουν σκιές, τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όχι μόνο για τον άμεσα εμπλεκόμενο, αλλά και για κάθε έναν, που ενώ όπως ισχυρίζεται γνωρίζει με συγκεκριμένα στοιχεία, ούτε τα αποκαλύπτει στην κοινή γνώμη, ούτε τα αναφέρει όπου πρέπει για την διερεύνησή τους.

Ζώντας βεβαίως σε μια χώρα, στην οποία παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις για κάθαρση του δημόσιου (κεντρικού ή αυτοδιοικητικού βίου) για παραπομπές, τιμωρίες των ενόχων, ή έστω για απλές εκπτώσεις των υπευθύνων από τα αξιώματά τους, όλα μέχρις στιγμής δείχνουν ότι, το θηρίο της διαπλοκής και της διαφθοράς εξακολουθεί να επιβιώνει, ίσως πράγματι και να μοιάζει μάταιο, να καταγγέλλονται όσα αποκαλύπτουν αυθαιρεσίες και παρανομίες των εκλεγμένων. Μια και καμμιά καταγγελία δεν οδήγησε ενόχους, εκεί που οδηγεί τον τελευταίο ασφαλισμένο στο ΤΕΒΕ οφειλέτη.

Όμως, ακόμη και αυτό να συμβαίνει, είναι οπωσδήποτε απογοητευτικές οι εικόνες ενός (τόσο νέου ακόμη) δημοτικού συμβουλίου, μεταξύ παραγόντων της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας, σαν κι’ αυτές της π. εβδομάδας. Και μάλιστα από εκλεγμένους, από τους οποίους έστω και αν δεν αναμένονται θεαματικές επιτυχίες ή θαύματα, αν μη τι άλλο, προσδοκάται η τήρηση (και εγγύηση) ενός στοιχειώδους επιπέδου συζήτησης, ελέγχου ή διαφωνιών.

Σε μια Καστοριά, που καθώς πραγματοποιεί τα πρώτα βήματά της στο πλαίσιο του νέου διευρυμένου Δήμου, η διαπίστωση ότι αντί για μπροστά, το κλίμα συμβολίζει την δύναμη της αναδρομής και της οπισθοδρόμησης, προκαλεί ανησυχίες και προβληματισμό. Αρκεί να μην επιβεβαιωθεί ποτέ το κάθε πέρσι και καλλίτερα.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στο φύλλο 579 της 17.2.2011.

ΟΔΟΣ: Πολιτιστική κληρονομιά

Συνεχίζεται αύριο Παρασκευή 11/3/2011 στο Εφετείο Κακουργημάτων Δυτικής Μακεδονίας στην Κοζάνη, η εκδίκαση της υπόθεσης της κλοπής των τοιχογραφιών από το αρχοντικό Σομαλιά στην οδό Εβραΐδος. Η δίκη μετά από 6 ώρες ακροαματικής διαδικασίας και εξέταση μόνο τεσσάρων μαρτύρων, διεκόπη την περασμένη εβδομάδα, γ ια να συνεχιστεί αύριο, με τους υπόλοιπους  μάρτυρες.

Υπενθυμίζεται ότι οι τοιχογραφίες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά μέσω της ΟΔΟΥ στο φύλλο 204 της 13ης Φεβρουαρίου 2003. Λίγους μήνες αργότερα, όλες οι εξαίρετες τοιχογραφίες που κοσμούσαν το «καλό δωμάτιο» του αρχοντικού έκαναν φτερά από ομάδα 5-6 ατόμων σύμφωνα με μαρτυρίες (ένας είναι σήμερα ο κατηγορούμενος), και στο τέλος το αρχοντικό έπεσε θύμα εμπρησμού, κάνοντας την  Καστοριά να χάσει δια παντός, ακόμη ένα ιερό και αναντικατάστατο ιστορικό της κειμήλιο, κι ένα ακόμη πειστήριο της ταυτότητας και της συνέχειάς της.

Τέλος, σημειώνεται ότι ο (τότε) Δήμος Καστοριάς διεκδίκησε δικαιώματά του επί των τοιχογραφιών:




ΑΝΑΦΟΡΑ
Δημητρίου Παπουλίδη
Δημάρχου του Δήμου Καστοριάς

Σχετ: Η από 28 Ιανουαρίου 2004 μήνυσή μου

Κύριε Εισαγγελέα,

Σε συνέχεια της προαναφερόμενης μήνυσής μου, με την οποία σας καταμηνύθηκε η (τότε) κατ' αγνώστων διακεκριμένη κλοπή των τοιχογραφιών ενός δωματίου της χρονολογούμενης από το έτος 1780 διατηρητέας οικίας [...] και μετά την πρόοδο της έρευνας από τις αρμόδιες διωκτικές αρχές, που οδήγησε σε μερική εξιχνίαση, τον εντοπισμό μέρους των τοιχογραφιών στην πόλη της Θεσσαλονίκης και [...] ενός τουλάχιστον εμπλεκομένου, [...] κατόχου του πιο πάνω χώρου, με αποτέλεσμα έκτοτε, να είναι άγνωστη η τύχη των εντοπισθέντων στον χώρο εκείνο τμημάτων των τοιχογραφιών παρά το γεγονός ότι τμήματά τους παραδόθηκαν σε μεσεγγυούχο [...], θεωρώ σκόπιμο να σας αναφέρω και τα ακόλουθα:

1). Όπως ενδεχομένως προκύπτει από τις πολλαπλές ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές που επακολούθησαν και από τις παρεμβάσεις στις οποίες προέβη σε αυτές ως εκπρόσωπος της οικογένειας [...], στην οποία φαίνεται να ανήκει (εν όλω ή εν μέρει) το διατηρητέο κτίσμα [...]  παραλήφθηκαν από μέλη της οικογένειας αυτής που ορίσθηκαν μεσεγγυούχοι και έκτοτε παραμένει άδηλη η τύχη τους και δεν αποκαλύπτεται η ακριβής θέση με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται πράξη ιδιοποίησης της κατοχής τους. 

2). Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3028/2002 "Περί προστασίας αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς" οι τοιχογραφίες αυτές, ως συστατικά ακινήτου αναπόσπαστα συνδεδεμένα με την διατηρητέα, ανεγερθείσα προ του 1830 και συγκεκριμένα χρονολογούμενη από το 1780 οικία, αποτελούν αρχαία μνημεία (άρθρο 2 εδ. Β περ. αα Ν. 3028/2002), και συγκεκριμένα ακίνητα αρχαία τα οποία τελούν υπό το ειδικό προστατευτικό καθεστώς του πιο πάνω νόμου.

Ωστόσο [...] από τότε που οι τοιχογραφίες αυτές αποσπάστηκαν από το ακίνητο, απέκτησαν ως πράγματα ιδιοσυστατική αυτοτέλεια και τον χαρακτήρα του κινητού μνημείου και ειδικώτερα αυτών που κατ' άρθρο 20 παρ. 1 περ. β του ίδιου νόμου "αποσπάστηκαν από ακίνητο μνημείο" με αποτέλεσμα ως τέτοια πλέον, να προστατεύονται αυτοτελώς από τον νόμο (άρθρο 20 παρ. 2 ν. 3028/2002) χωρίς μάλιστα να απαιτείται γι' αυτό η έκδοση οποιασδήποτε διοικητικής πράξης.

Επειδή κατά την διάταξη του άρθρου 21 παρ. 4 του Ν. 3028/2002, το δικαίωμα της κυριότητας σε κινητά μεταγενέστερα του 1453  μνημεία ασκείται μόνο υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις του νόμου αυτού και επειδή το κτήριο, δηλαδή η παλιά διατηρητέα οικία (κτίσμα του 1780) στο οποίο βρισκόταν οι εν λόγω τοιχογραφίες, ήταν επί μακρά σειρά ετών παντελώς εγκαταλελειμμένο [...] όπως αυτές προβλέπονται και επιβάλλονται στην παρ. 2 του άρθρου 11 του ν. 3028/2002.  

Επειδή η  παράνομη απόσπαση και η εγκληματική εξαγωγή των τοιχογραφιών αυτών (τα οποία έκτοτε πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κινητά αρχαία) συνδέεται αμέσως και αιτιωδώς με την [...] παράλειψη λήψης όλων των αναγκαίων μέτρων φροντίδας, συντήρησης και διαφύλαξής τους, για τον λόγο αυτό και συμφώνως προς τους ορισμούς του άρθρου 30 παρ. 1 του Ν. 3028/2002 μετά την ανεύρεσή τους, αυτοδίκαια "η κατοχή του αρχαίου που επιστρέφεται περιέρχεται στο Δημόσιο, χωρίς αποζημίωση..".

3). Με βάση τα ανωτέρω προκύπτει ότι μετά την ανεύρεσή τους, η κατοχή τους ανήκει και έπρεπε να περιέλθει αποκλειστικά στο Δημόσιο, προφανώς δε στον Δήμο Καστοριάς [...].

Επειδή το ζήτημα, του ακινήτου αυτού ευρισκόμενου εντός των ορίων του Δήμου Καστοριάς, της προστασίας των αρχαίων και της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι ζητήματα που αφορούν πρωτίστως τον Δήμο Καστοριάς ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου αλλά και εντολοδόχου του καστοριανού λαού, ο οποίος εν προκειμένω επέδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία και αισθήματα πρωτοφανούς συγκίνησης, διαδηλώνοντας την πρόθεσή του να διαφυλάξει στην πόλη της Καστοριάς τα ανευρεθέντα (και τα ανευρεθησόμενα) κινητά αρχαία.

Για τους λόγους αυτούς

Και συμπληρωματικά με την έρευνα που διεξάγεται στα πλαίσια των σχετικών μηνύσεων αλλά και της δικογραφίας που έχει σχηματισθεί.

Ζητώ να επιληφθείτε αυτεπαγγέλτως και αμέσως (λόγω του κινδύνου οριστικής απώλειας ή καταστροφής ή διαθέσεως) για την διερεύνηση της τύχης των τοιχογραφιών αυτών και της τυχόν διάπραξης αξιόποινων πράξεων ώστε διασφαλίζοντας το δημόσιο συμφέρον κατ' εφαρμογή του νόμου να επιστρέψει άμεσα στον νόμιμο δικαιούχο, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο και ειδικώτερα  στον Δήμο Καστοριάς  η κατοχή των τοιχογραφιών αυτών καθώς και όσων που αφορούν την ίδια ενότητα και θα ανευρεθούν στο μέλλον.   


Καστοριά, 2 Φεβρουαρίου 2004

Ο αναφέρων
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΔΗΣ
Δήμαρχος Καστοριάς


Σχετικά κείμενα:

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Κύριε Διευθυντή,

Η αμφισβήτηση του «κρυφού σχολειού», άρχισε στη Θεσσαλονίκη προ 5ετίας από μια μερίδα προοδευτικών και αποτέλεσε έκτοτε θέμα συζητήσεων πολλών ιστορικών.
Η πρόσφατη συζήτηση και αντεγκλήσεις για το τηλεοπτικό 1821 (Σκάϊ) και οι διαμάχες για μερικά κομβικά σημεία αυτού, έδωσε λαβή σε ποικίλες αντιπαραθέσεις και εκρήξεις, ώστε να μη θέλω να παρέμβω επ’ αυτών, παρά μόνο στο σημείο του κρυφού σχολειού, δεδομένοι ότι τα άλλα θέματα αντιμετωπίσθηκαν ρεαλιστικά από τους κ.κ. Θεοδωράκης και Καράμπελια σε άλλο κανάλι.
Αφορμή για το παρακάτω σχόλιό μου, αποτέλεσε το άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη με τίτλο «Το εθνικό, το αληθές και το 1821» που φιλοξένησε και η ΟΔΟΣ την περασμένη εβδομάδα. Στο άρθρο αυτό χαρακτηρίζονται ως μύθοι, ο Π.Π.Γερμανός και το «Κρυφό σχολειό», το οποίο, κατά τον κ. Μανδραβέλη, δεν ήταν ο κανόνας (εκμάθησης της γλώσσας μας) στην Αυτοκρατορία (Οθωμανική).
Αν όμως δεν ήταν το κρυφό σχολειό ο κανόνας διδασκαλίας της γλώσσας μας, τότε θα πρέπει να υπήρχε ένας βασικός τρόπος διδασκαλίας στις 16 γενεές των υποδούλων Ελλήνων και μάλιστα να ήταν πολύ τέλειος και ευρύτατα διαδεδομένος ώστε το 1821 οι απελευθερωμένοι Έλληνες να ομιλούσαν πολύ καλά ελληνικά κατά γενική παραδοχή και διαπίστωση (με τις ιδιομορφίες κάθε περιοχής).

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Αλαζονείας ένεκεν


Μέγας αρχιερατικός εσπερινός στην Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς, χοροστατούντος του μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος και αφιερωμένος στην πάνσεπτο μνήμη του εθνομάρτυρα Παύλου Μελά για τα εκατό χρόνια από το μαρτυρικό θάνατό του. Εκτός από τους επισήμους εκλήθησαν και τα τμή-ματα της σημαίας των σχολείων για να προσδώσουν περισσότερο χρώμα εθνικό στην εκδήλωση. Ως υπεύθυνος συνοδός της σημαίας του σχολείου, έφτασα μισή ώρα νωρίτερα ανηφορίζοντας τα στενοσόκακα της πόλης απ' την πλατεία "Ντολτσό" ως την μητρόπολη. Έγινα μουσκίδι απ' την βροχή, μα έμεινα με την ικανοποίηση πως συνέβαλα στην κυκλοφορική αποσυμφόρηση της ούτως ή άλλως επιβαρημένης περιοχής.

23.3.11

ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Το μνημόνιο

Μια λέξη που δεν την θυμόμασταν, μια λέξη που δεν ήταν στο καθημερινό λεξιλόγιο, μας βρήκε μπροστά μας σαν… φάντης καρρό!
Συμβαίνει αυτό γιατί οι Έλληνες ξεχνούμε εύκολα, και είναι δεδομένο αφού δεν παραδείγματιζόμαστε από τα καλά και τα κακά μέρη, ανάλογα του παρελθόντος μας.
Μνήμη, μνημονικό, μνημείο, μνημόσυνο, μνήμα, παράγωγα του ρήματος μνημονεύω, τα… μνημονεύομαι σχετικά συχνά, όμως «μνημόνιο» σχεδόν καθόλου.
Να λοιπόν που τα’φερε η ατυχία μας, να μας παρουσιαστεί μπροστά σαν… τέρας και να μας αναστατώσει όσο τίποτε άλλο μετά την… εύανδρο επανάσταση του Παπαδόπουλου της 21ης Απριλίου.

22.3.11

Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας: "Υπέρ".

Σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, το περιφερειακό συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας τάχθηκε κατά της εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου και υπέρ της τροποποίησής του.
Ο δε περιφερειάρχης κ. Γ. Δακής δήλωσε ότι «Στις επιχειρήσεις, οι οποίες είναι μεν δημόσιοι χώροι, αλλά είναι και αποτέλεσμα επενδύσεων ιδιωτικής δραστηριότητας, θα πρέπει ο κάθε επαγγελματίας να έχει την δυνατότητα από τον νόμο να χαρακτηρίζει τον χώρο τον οποίο διαθέτει για αναψυχή των συμπολιτών μας, ως χώρο καπνιστών ή ως χώρο μη καπνιζόντων».



Η ΟΔΟΣ συνιστά στον νεοεκλεγέντα γενικό γραμματέα της Περιφέρειας, (αφού ασφαλώς θα θέλει να είναι δίκαιος και ίσος απέναντι σε όλους), να επεκτείνει την πρότασή του (μια που κάνει το καλό), ώστε να συμπεριλάβει σε αυτήν τους δημόσιους χώρους, που είναι όμως και «αποτέλεσμα επενδύσεων ιδιωτικής δραστηριότητας» όπως ο ίδιος επικαλείται, και άλλους χώρους, όπως για παράδειγμα ιδιωτικές κλινικές, σχολεία, αεροπλάνα, λεωφορεία κ.ο.κ. και τα γραφεία της τοπικής ΝΟΔΕ της Νέας Δημοκρατίας.
Μπράβο. Έτσι θα πάει μπροστά η Ελλάδα.

Πτήσεις

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Το ποδόσφαιρο

Δεν είναι η πρώτη φορά που μένει άναυδη η φίλαθλη του ποδοσφαίρου Ελλάδα. Με εξαίρεση και ασφαλώς αυτή των κάποιων οπαδών, ανεξέλεγκτα φανατισμένους που πιστεύουν πως είναι κερδισμένοι από την κάλπικη επιτυχία της ομάδος τους όπως αυτή του περασμένου Σαββάτου.
Και δεν είναι η πρώτη φορά γιατί τέτοια γεγονότα με διαφορετικούς πρωταγωνιστές έχουν επαναληφθεί, με το απογοητευτικό να ξεχνιούνται εύκολα, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική προσπάθεια για οριστική εξυγίανση του ποδοσφαίρου από τους κάθε αρμόδιους.
Ενός αθλήματος που με βαθύτατη αγάπη το έχουν αγκαλιάσει ανυπολόγιστα μεγάλες κοινωνικές μάζες παγκοσμίως και θα πρέπει να το κρατάμε στην θέση που του αξίζει.

21.3.11

Shall I compare thee to a summer's day?

21 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

 

H ΟΔΟΣ αφιέρωσε το καλοκαιρινό της φύλλο αρ. 91 της 3ης Αυγούστου 2000, στα σονέτα του Σαίξπηρ (στο πρωτότυπο κείμενο και σε ελληνική μετάφραση), με πρωτοσέλιδο τίτλο Shall I compare thee to a summer's day?

20.3.11

ΟΔΟΣ: Denes nad Makedonija*


1:29 | 28 Φεβρουαρίου 2011
ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο Δήμος Καστοριάς – Γραφείο Αντιδημάρχου Πολιτισμού Τουρισμού Υγείας Πρόνοιας Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο πλαίσιο των τριήμερων εορταστικών εκδηλώσεών της Αποκριάς θα φιλοξενήσει το συγκρότημα δημοτικής μουσικής Γκότσε Ντέλτσεφ από τη Σόφια Βουλγαρίας σε μία μοναδική εμφάνιση στο πάρκο «Ολυμπιακής Φλόγας» στην Καστοριά την Παρασκευή 4 Μαρτίου και ώρα 18.00 μ.μ. Το συγκρότημα πραγματοποιεί εμφανίσεις στην Βουλγαρία και στο εξωτερικό σε μία προσπάθεια διατήρησης και διαφύλαξης της φολκλορικής τους παράδοσης.



5:44 | 28 Φεβρουαρίου 2011
ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Λόγω τεχνικών προβλημάτων η εκδήλωση με το μουσικοχορευτικό σχήμα από τη Βουλγαρία που ήταν προγραμματισμένη για την Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011 ακυρώνεται

Γραφείο Αντιδημάρχου
Τηλ/Φαξ: 2467022655


ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ, καθώς και με άλλα εύφλεκτα υλικά, επικίνδυνα για παιδιά ή την πολιτική ανηλικότητα, φαίνεται να παίζουν κάποιοι στον Δήμο Καστοριάς. Αφού όπως ανακοινώθηκε είχε οργανωθεί, με την αιγίδα του Δήμου, μουσικοχορευτική εκδήλωση του βουλγαρικού ομίλου Γκότσε Ντέλτσεφ  στο πάρκο της Ολυμπιακής Φλόγας με σκοπό «…την προσπάθεια διατήρησης και διαφύλαξης της φολκλορικής τους παράδοσης».
Η εκδήλωση ματαιώθηκε λίγες μόνο ώρες μετά την ανακοίνωση, με την επίκληση τεχνικών προβλημάτων.
Και ευτυχώς.

Μια και το όνομα «Γκότσε Ντέλτσεφ» με το οποίο βάφτισαν την ομάδα τους ανήκει σε ιστορικό πρόσωπο που γεννήθηκε στην περιοχή του Κιλκίς και διαδραμάτισε ως κομιτατζής ηγετικό ρόλο στην ΣΝΟΦ, πολεμώντας για την προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία.
Επομένως είναι προφανές ότι ο όμιλος αυτός δεν υπηρετεί απλώς την βουλγαρική παράδοση, αλλά και μια σαφή προπαγάνδα σε βάρος της Μακεδονίας, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Καστοριάς.
Η υπόθεση ελπίζεται να μοιάζει με γκάφα ολκής που με το πρόσχημα των τεχνικών προβλημάτων απέφυγε την τελευταία στιγμή ο Δήμος Καστοριάς.

Δυο μόλις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας δημοτικής αρχής, αυτά τα πράγματα δεν μοιάζουν ακριβώς αστεία, ούτε παιγνίδια για παιδιά.
Εκτός κι’ αν δεν πρόκειται για γκάφα, αλλά για παγίδα που τους έστησαν άλλοι. Διότι το γεγονός ότι η εκδήλωση προγραμματίσθηκε, ανακοινώθηκε και ακυρώθηκε μέσα σε λίγες ώρες, ενισχύει την εκδοχή ότι κάποιος προσπάθησε να παρασύρει τον Δήμο Καστοριάς. Και να τον στιγματίσει, σαν όπλο στα χέρια της προπαγάνδας με video και φωτογραφίες που θα έκαναν τον γύρο του κόσμου.
Σε μια πόλη που οι πολίτες της επί χρόνια τώρα δεν μπορούν να πείσουν για την ανάγκη προβολής της αυθεντικής καστοριανής παράδοσης, εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία κάποιοι επιτήδειοι, ή αφελείς μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό πρόβλημα.

Μήπως ο νέος δήμαρχος πρέπει να το ψάξει κάπως καλλίτερα και να μην επαναπαυθούν στην τύχη. Και κυρίως να μην παρασύρονται τόσο εύκολα από συμβούλους και συμβουλές που μπορεί να προκαλούνται από άλλα κίνητρα;


***



Κατά την 136η επέτειο από τη γέννηση του Γκότσε Ντέλτσεφ παρουσία του Κίρο Γκλικόροφ και του «προκαθημένου» της μη αναγνωρισμένης και αυτοαποκαλούμενης «Μακεδονικής Εκκλησίας» έγινε κατάθεση στεφάνου από τον πρωθυπουργό των Σκοπίων κ. Ν. Γκρουέφκσι στον τάφο του Γκότσε Ντέλτσεφ. Καθ’ όλη την διάρκεια της τελετής δέσποζε χάρτης στον τάφο με την «Ενιαία Μεγάλη Μακεδονία» που περιελάμβανε όλους τους ελληνικούς νομούς από την Καστοριά μέχρι την Θάσο.



*** 

Απόσπασμα από την κρατική Βουλγαρική Ραδιοφωνία:
Το συγκρότημα δημοτικής μουσικής "Γκότσε Ντέλτσεφ" ιδρύθηκε πριν 65 χρόνια στη Σόφια. Το ρεπερτόριο του περιλαμβάνει το φολκλόρ της Μακεδονίας του Πίριν, του Βαρδάρη και του Αιγαίου. Τα μέλη είναι ερασιτέχνες, αλλά η επιτυχία είναι μεγάλη και στη Βουλγαρία και στο εξωτερικό. Ανά τα χρόνια το συγκρότημα προσπαθεί να διατηρήσει τις παραδόσεις των Βουλγάρων από την περιοχή της Μακεδονίας. Για την αρχή της καλλιτεχνικής σταδιοδρομίας του συγκροτήματος μιλάει η διευθύντρια Μαργαρίτα Νέτκοβα:
"Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1945 από Βούλγαρους πρόσφυγες από την Μακεδονία του Βαρδάρη και του Αιγαίου. Ιδρυτής είναι ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης και μαέστρος Ντιμίταρ Ντίνεφ. Στο συγκρότημα ανήκουν χορωδία, ορχήστρα δημοτικής μουσικής και χορευτικό τμήμα, ενώ από το 1955 περιλαμβάνει και ορχήστρα ταμπουράς. Ανά τα χρόνια η ιδέα μας ήταν να διατηρήσει και διαφυλάξει των φολκλόρ των προγόνων μας. Το συγκρότημα δίνει πολλές συναυλίες για τη βουλγαρική διασπορά στο εξωτερικό. Συχνά, όταν ακούσουν κάποιο αγαπημένο τραγούδι, οι Βούλγαροι του εξωτερικού δακρύζουν".
(μετάφραση: Πένκα Βέλεβα)

***

(*) Ο  Γκότσε Ντέλτσεφ είναι εθνικός ήρωας (και) της FYROM και αναφέρεται στον εθνικό τους ύμνο "Denes nad Makedonija" (Σήμερα πάνω από την Μακεδονία). Η οργάνωση VMRO (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) των κομιτατζήδων της οποίας ηγήθηκε ο Ντέλτσεφ, είναι σήμερα το κυβερνών κόμμα στα Σκόπια.

Σημειώνεται ότι εκτός των άλλων ο Γκότσε Ντέλτσεφ συνέλαβε το 1895 την ευφυέστατη θεωρία περί «Μακεδόνων» και «ανεξάρτητης Μακεδονίας».


Σχετικά κείμενα:



19.3.11

Ώρα της Γης

Σάββατο, 26 Μαρτίου 2011, στις 20:30

ΝΙΝΑΣ ΓΚΑΤΖΟΥΛΗ: Μη Κερδοσκοπικοί Οργανισμοί: η επίδραση τους στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Ελλάδας


ΜΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, το εμπάργκο της Ελλάδας, οι διαπραγματεύσεις οι οποίες οδήγησαν την Ελλάδα και την πΓΔΜ στην Ενδιάμεσο Συμφωνία, οι συνεχείς διαπραγματεύσεις των δύο χωρών, και η αίτηση ένταξης της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και το βέτο της Ελλάδας, έχουν προκαλέσει έντονες συζητήσεις για το μέλλον των Βαλκανίων γενικά, αλλά ιδιαίτερα για το μέλλον της πΓΔΜ.
Η πΓΔΜ υποκλέπτοντας την ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας, έχει αναπτύξει με μεθοδικότητα μακροπρόθεσμη στρατηγική, με πλουσιοπάροχα υποστηριζόμενες ενέργειες, προκειμένου να αναγνωριστεί απ’ όλο τον κόσμο, έστω και έμμεσα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και να επιτύχει να ενταχθεί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ως «Μακεδονία».

18.3.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Aφορμή για το γράμμα μου ήταν το πρωτοσέλιδό σου στο φύλλο578 της 10ης Φεβρουαρίου με τίτλο «[Νέες] Πυραμίδες». Όχι όμως μόνο αυτό, μιας και τον τελευταίο καιρό, εφημερίδες και ραδιόφωνα σε Κοζάνη και Καστοριά, κατακλύζονται από δημοσιεύματα για το έργο της αποναρκοθέτησης του Γράμμου που έγινε επί Νέας Δημοκρατίας. Όταν περιφερειάρχης στην Κοζάνη ήταν ο «κουμπάρος του Καραμανλή» κ. Ανδρέας Λεούδης. Ο οποίος έφερε στην Δυτική Μακεδονία 4 εκατομμύρια ευρώ από την Ευρώπη για ένα έργο που τώρα κάποιοι θέλουν να το βαφτίσουν σκάνδαλο. Μυστήριο πράγμα πάντως: Όταν ήταν στην κυβέρνηση η Ν.Δ το «κουμπάρος» του Καραμανλή, σαν τίτλο τιμής το ανέφεραν. Τώρα σαν βρισιά. Οι ίδιοι άνθρωποι.

Πρώτοι και καλλίτεροι σ’ όλα αυτά οι  εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι, κάθε κυβέρνησης, ανεξαρτήτως χρώματος. Πρώτα, τα έπαιρναν από το ΠαΣοΚ, ύστερα από την Νέα Δημοκρατία, και τώρα πάλι τρέχουν για  το κάτι τις τους και πάλι πίσω από το ΠαΣοΚ. Δεν αφήνουν ήσυχους ούτε δημάρχους, νομάρχες βουλευτές κλπ.

Πριν μερικά χρόνια έτρεχαν σαν αδέσποτα πίσω από τον Λεούδη, τώρα τρέχουν και κάνουν μετάνοιες στο ΠαΣοΚ. Για ένα ξεροκόμματο, ή για μερικές χιλιάδες ευρώ.
Γι’ αυτό  βάλθηκαν να πείσουν τον κόσμο ότι ο Λεούδης (άρα και ο Καραμανλής, και κατ’ επέκταση η Νέα Δημοκρατία), έκαναν ΤΟ έγκλημα του αιώνα που προώθησαν την αποναρκοθέτηση του Γράμμου. Παρόλο που ήταν πάγιο αίτημα της περιοχής για δεκαετίες τώρα.

Και κάνουν τα στραβά μάτια, για τα πραγματικά ζητήματα που προκαλεί η αποκάλυψη ότι το ΠαΣοΚ ήταν αυτό που μοίρασε δεκάδες εκατομμύρια από τα χρήματα του ελληνικού λαού (όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης) δεξιά και κυρίως αριστερά.  Αλλά πώς να μην τα κάνουν, αφού τρέμουν το μεγάλο πολιτικό αφεντικό της Καστοριάς;

Θα μπορούσε να ήταν απάντηση απ’ ευθείας στον Γ. Παπανδρέου, που ρωτάει συνεχώς εδώ και χρόνια “που πήγαν τα λεφτά”. Γιατί από το 1996 έως το 2004, τα ποσά που έχουν δοθεί σε μη κυβερνητικές οργανώσεις όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, ξεπερνούν τα 68 εκατομμύρια ευρώ… Η κυβέρνηση της Ν.Δ και τα 4 εκατομμύρια σε έργο στον Γράμμο τους έφταιξαν κατά τα άλλα.
Θέλετε και κάτι ποιο συγκεκριμένο για τα χρήματα που πετάχθηκαν, ή απλά έκαναν φτερά;
Για το πρόγραμμα μεταποίησης της ντομάτας στην χώρα Ακτή Ελεφαντοστού στην Αφρική δόθηκαν 2.000.000 ευρώ.

Άλλα 8 εκατομμύρια δραχμές για την ενίσχυση ραδιοτηλεοπτικού σταθμού στην Κούβα.
Άλλα 142 εκατομμύρια για την οικονομική στήριξη του προγράμματος ανάπτυξης της  Ιορδανίας.
Και αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε τους Αθανάσιο Τσούρα (βουλευτή του ΠΑΣΟΚ) και τον Γιάννη Τραγάκη (ΝΔ) που το αποκάλυψε πριν λίγο καιρό στην Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής.
Μοιράστηκαν συνολικά  68.971.978,00 ευρώ ακόμη και στις πιο απίθανες Μ.Κ.Ο.

Το 1999 το υπουργείο του Γεωργίου Παπανδρέου μοίρασε συνολικά 4.404.713 ευρώ σε διάφορες Μ.Κ.Ο. και ερευνητικά προγράμματα. Ξεκίνησε, από το “Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου” με 58.693 ευρώ, και συνέχισε με το “Ίδρυμα Αγά-Χαν “ (17.942 ευρώ). O “Κύκλος της Πάτμου” πήρε 376.228 ευρώ, και η “Πλατφόρμα-ΜΚΟ” με επιχορήγηση 258.840 ευρώ.

Το 2000, το σύνολο των επιχορηγήσεων φτάνει στα 11.358.840 ευρώ. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα το “ΚΕΣΣΑ-Δήμητρα“ που έλαβε 1.217.726 ευρώ , το “Ινστιτούτο αειφορικής ανάπτυξης” που έλαβε 893.198 ευρώ, το “Ινστιτούτο Κυβέλη“ που επιχορηγήθηκε με 208.412 ευρώ και οι “Πολίτες της Αθήνας “ με 210.392 ευρώ.

Το 2001 τα ποσά που μοιράστηκαν σε Μ.Κ.Ο έφτασαν τα 13.012.310 ευρώ. Το “Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης” επιχορηγήθηκε με 1.185.619 ευρώ, το “Ινστιτούτο αειφορικής ανάπτυξης” με 410.858 ευρώ, η οργάνωση “Ανθρώπινη Άμυνα” με 70.432 ευρώ, ο “Νέος Περίπλους” με 117.388 και η “ΚΕΣΣΑ Δήμητρα με 839.759 ευρώ.

Το 2002, τα κονδύλια στις Μ.Κ.Ο ανήλθαν στα 16.076.332 ευρώ. Έτσι η “Ανθρωπιστική Άμυνα “ εισέπραξε 172.697 ευρώ, οι “Πολίτες σε Δράση” 125.000 ευρώ , ο “Νόμος και η Φύση” 57.500 ευρώ, η “Χάρτα του Ρήγα” 21.000 ευρώ. Tο 2002 “εξακουλουθεί η επιχορήγηση του “ΙΣΤΑΜΕ-Ανδρέας Παπανδρέου“ (155.000 ευρώ) και άλλων Μ.Κ.Ο που αποτελούσαν τους διαχρονικούς προνομιούχους των κονδυλίων του Υπουργείου Εξωτερικών επί ημερών Γιώργου Παπανδρέου.

Το 2003 η χρηματοδότηση άγγιξε τα 24.120.083 ευρώ. Αυτή την χρονιά, το “Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης“ επιχορηγήθηκε σε δύο δόσεις. Η πρώτη δόση έφτασε τα 2.784.597 ευρώ, και η δεύτερη δόση τα 1.660.620 ευρώ.
Σύμφωνα με έγραφα που αφορούν την περίοδο 1999-2003, η “ΚΕΣΣΑ-Δήμητρα” έλαβε συνολικά 2.357.486 ευρώ και το “Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης”, έλαβε 5.941.063 ευρώ.
Στα έγγραφα δεν παρουσιάζεται μόνο η συνολική χρηματοδότηση, αλλά και τα ποσά που σπαταλήθηκαν ανά έτος σε ΜΚΟ, των οποίων η πλειονότητα, σύμφωνα με τον βουλευτή που έκανε τις αποκαλύψεις στην Επιτροπή της Βουλής, δεν υπάρχουν καν!

Γι’ όλα αυτά οι «ευαίσθητες» στην διαχείριση της Οικονομίας εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι στα blogs γιατί κάνουν γαργάρα;

Ο αμετανόητος Νεοδημοκράτης



Σχετικό κείμενο:
ΟΔΟΣ: [Νέες] Πυραμίδες



ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ φίλε Παναγιώτη.

Mόλις διαβάζω στην «ΟΔΟ» 17-2-11 (σελ. 18) «Προς καλύτερη και γρηγορότερη έκδοση βίζα των τουριστών από Ρωσία, Ουκρανία κλπ.» τα Υπουργεία Εξωτερικών, Πολιτισμού και Τουρισμού συστήνουν ομάδα.
Από έγγραφο που έχω στα χέρια μου σχετικά με το θέμα θα σταθώ μόνο σε αυτό που μου προξένησε μεγάλη εντύπωση και ερωτηματικά: «…εντός 48 ωρών χωρίς αυτοπρόσωπη παρουσία…». Η διατύπωση «…χωρίς αυτοπρόσωπη παρουσία…» με δαιμονίζει γιατί ερμηνεύεται «ήξεις αφήξεις», και διερωτώμαι: η διατύπωση των αρμοδίων είναι εκ του πονηρού ή διότι δεν κατέχουν επαρκώς τα ελληνικά; Διότι και πριν η αυτοπρόσωπη παρουσία (ομιλώ για το Προξενείο του Κιέβου που ξέρω) ήταν ανεπιθύμητη.
Περνούσες από το διπλανό παραμάγαζο… και έπαιρνες αμέσως βίζα άνευ άλλων διατυπώσεων. Τώρα, με το νέο σύστημα μήπως νομιμοποιηθεί το παραμάγαζο και αφού το «χωρίς αυτοπρόσωπη παρουσία» είναι «χωρίς», ποιος θα παρουσιαστεί στο Προξενείο για να υποβάλλει αίτηση και να παραλάβει βίζα; Τα σταράτα ελληνικά είναι: «χωρίς να είναι απαραίτητη η αυτοπρόσωπη παρουσία» διότι κάθε βλαξ καταλαβαίνει ότι κάποιος πρέπει να παρουσιαστεί για να διεκπεραιώσει τη δουλειά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, (ένα από τα πολλά), είναι και το παράδειγμα της κυρίας Βαλεντίνας Μαλέϊ, που είχε το «θράσος» να «παρακάμψει» τα καθιερωμένα και δέχτηκε μούντζες, βρισιές εις άπταιστον ελληνικήν και είδε το διαβατήριό της πεταμένο στο πάτωμα… Δε θα σταθώ στο διασυρμό της πατρίδας μου από φαύλους, ούτε στην «ατιμωρησία» που τους επέβαλε η Ντόρα μας (τους έστειλε στην Αθήνα να κάνουν τα δόντια τους (!!!) Εγώ όμως τι θα πω στη φιλόλογο κύρια Βαλεντίνα, στον επιστήμονα άνδρα της στις δημοσιογράφους κόρες τους;
Ευτυχώς κατάλαβαν ότι άλλο Έλληνας κι’ άλλο «κοπρίτης», και δεν αλλάζουν τουριστικό προορισμό.

20-02-2011

Γιάννης Εύδος

16.3.11

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Ολίγα τινά περί της τηλεοπτικής σειράς του 1821

 [Σημ. Στο κείμενο που ακολουθεί, ο συντάκτης του χρησιμοποίησε την πολυτονική γραφή]

Ἀπό τῆς 25ης Ἰανουαρίου, ἠμέρας Τρίτης καί κάθε Τρίτη στίς 11 τό βράδυ, προβάλλεται ἀπό τόν τηλεοπτικό δίαυλο ¨SKY¨, ἡ τηλεοπτική σειρά, ὀκτώ ἐπεισοδίων, ¨1821¨. Οἱ συντελεστές τῆς σειρᾶς ἰσχυρίζονται ὅτι θά παρουσιάσουν τήν ἱστορία ἄνευ μυθοπλασίας, περιγράφοντας τά γεγονότα καί τίς ἐξελήξεις τοῦ ‘Αγῶνα, ὡς καί τίς προηγηθεῖσες αἰτίες καί τά ἐπακόλουθα αὐτῶν, μέ ἀκρίβεια καί ὅπως ἀκριβῶς συνετελέσθηκαν αὐτά. Πλήν ὅμως ἡ ἐπιλογή τῶν γεγονότων, ὅπως ἐν μέρει καί ἡ ἐπεξήγησις αὐτῶν εἶναι ἐπιλεκτική.

14.3.11

ΟΔΟΣ: Το [άλλοτε] αρχοντικό Σομαλιά

Ως την ώρα που τυπώνονταν αυτό το φύλλο, αναμενόταν με σύμμαχο και αρκετή δόση αισιοδοξίας, να αρχίσει σήμερα Πέμπτη 3 Μαρτίου και να ολοκληρωθεί αν είναι δυνατό αύριο Παρασκευή από το Εφετείο Κακουργημάτων Δυτικής Μακεδονίας στην Κοζάνη, η εκδίκαση της υπόθεσης της κλοπής των τοιχογραφιών από το αρχοντικό Σομαλιά στην οδό Εβραΐδος πριν αρκετά χρόνια.  Η υπόθεση που τάραξε την Καστοριά, όχι μόνο δεν έχει διελευκανθεί ακόμη ποινικά αλλά ούτε και πολιτικά, ενώ η τύχη των σημαντικών αυτών στοιχείων της πολιτιστικής κληρονομιάς της Καστοριάς, εξακολουθεί να αγνοείται.

Η χρονική καθυστέρηση για την εκδίκαση της σχετικής υπόθεσης, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές που δόθηκαν σε μεθοδευμένα ή γνήσια αιτήματα για κωλύματα παραγόντων της δίκης, είναι πιθανό να επηρεάσει σημαντικά την ίδια την φύση της υπόθεσης, καθώς και να οδηγήσει σε μετατροπή της, ή ευνοϊκότερη τουλάχιστον μεταχείρισης, για λόγους αναδρομικής εφαρμογής ρυθμίσεων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα κραυγαλέας αντιφατικότητας και αδιαφορίας, εξακολουθεί να καταγράφεται η συνεχιζόμενη απουσία του Δήμου Καστοριάς.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3.3.2011, αρ. φύλλου 581


Σχετικά κείμενα:


ΟΔΟΣ: Αυλαία

Με τις αποκαλύψεις του πολιτικού σκανδάλου της -πασίγνωστης πια- τροπολογίας στην Βουλή, που οδήγησε σε όξυνση το πολιτικό κλίμα και σε απόκοτη απομάκρυνση υπουργούς, εν ενεργεία και υποψήφιους βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος, η Ελλάδα αγκομαχώντας προεαλαύνει ακόμη πιο προχωρημένα στην προεκλογική περίοδο, η οποία αναμένεται να συνεχιστεί με το ίδιο περίπου επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης: τις αρνητικές αποκαλύψεις.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν σε κεντρικό πανελλήνιο επίπεδο αποδεικνύοντας ότι ταυτόχρονα με την πρόοδο της Ελλάδος έχουν γίνει πιο σύνθετες  και οι μορφές της παρανομίας, επιβάλλοντας νέους όρους στους μηχανισμούς πρόληψης, καταστολής και εν τέλει αντιμετώπισης της διαφθοράς, στην Καστοριά, στην πόλη με τις εκτρωματικές αυθαιρεσίες που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπισθούν και να αναχαιτισθούν παρά την επέκταση της προς όλες τις πλευρές του ορίζοντα, κάθε λίγο, αποκαλύπτεται και ένα νέο περιστατικό το οποίο αποκαρδιώνει τους πολίτες, δυσφημεί την πόλη και επιδεινώνει -αντί να βελτιώσει- τους δείκτες διαφθοράς και ανοχής της παρανομίας. 

Μετά από τα γνωστά (και δυστυχώς κορεσθέντα) ζητήματα των σοφιτών, της ανάλγητης καταστροφής των βυζαντινών οχυρωματικών μνημείων, της εγκατάλειψης των βυζαντινών και μεταβυζαντινών εκκλησιών που οδήγησε στην τυχαία (;) πυρκαϊά του Αγίου Σωτήρα τον περασμένο Αύγουστο και στην ολοσχερή καταστροφή του, του εμπρησμού και της κατεδάφισης αμέτρητων πια αρχοντικών και άλλων διατηρητέων κτισμάτων ή την κλοπή (!) βυζαντινών εικόνων, ευαγγελίων και άλλων κινητών από τους ναούς (δισκοπότηρα, μανουάλια, ακόμη και φωτιστικά), ή τις κλοπές επιλεγμένων αρχιτεκτονικών μελών, μερικά από τα οποία αποτελούσαν κοσμήματα λαϊκής αρχιτεκτονικής, ζητήματα για τα οποία η εφημερίδα αισθάνεται ορισμένες φορές άβολα να επιμένει στην προβολή τους, αλλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά αφού το κάθε αύριο τα επαναφέρει και μάλιστα επιδεινωμένα. σήμερα η ΟΔΟΣ δυστυχώς αποκαλύπτει στις πρωτοφανείς του διαστάσεις και ένα άλλο σκάνδαλο, που αποδεικνύει με δραματικό τρόπο ότι πιο πολύ και από την Αθήνα με τα πολιτικά της σκάνδαλα, η Καστοριά καλά κρατεί τα πρωτεία και τα σκήπτρα της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. 

Και τούτο διότι στην Αθήνα, όπως και σε κάθε στοιχειωδώς ευνομούμενη γωνιά αυτού του πλανήτη, αν δεν έχουν εξασφαλιστεί όροι και συνθήκες σεβασμού και διαφύλαξης της πολιτιστικής κληρονομιάς και του περιβάλλοντος, υπάρχουν πάντως μηχανισμοί που εγγυώνται την έρευνα, την αποκάλυψη και εν τέλει την περιστολή ανάλογων καταστάσεων. 

Όμως εδώ, στην "βυζαντινή" "μεσαιωνική" "καστροπολιτεία" και "αρχόντισσα", (για να χρησιμοποιηθούν τα κοσμητικά επίθετα που της αποδίδονται συνηθέστερα από χείλη των ασεβών υπευθύνων) ποτέ και κανένας υπαίτιος δεν αποκαλύφθηκε, και σε κανένα δεν έχουν αποδοθεί οι ευθύνες και οι συνέπειες των πράξέων του. Εμπεδώθηκε σιγά-σιγά η πεποίθηση ότι στην Καστοριά υπάρχει ένα περιβάλλον πλήρους ασυλίας κάθε μορφής και είδους. Για πολλούς συμπολίτες αλλά και την ΟΔΟ, μεγάλες ευθύνες για όλη αυτή την κατάσταση έχει η συνειδητά επιλεγμένη πλήρης εγκατάλειψη του κέντρου της (παραδοσιακής) πόλης η οποία στοιχειώνει, γέμισε κακοτράχηλους χορταριασμένους δρόμους και στενά και εγκαταλελειμμένα κτήρια και σπίτια-σκουπιδοτόπους, και αν τολμήσει να μιλήσει κανείς για όλα αυτά, το ιερατείο των προστατών, θα του κολλήσει αμέσως την ρετσινιά του "τοπικισμού" (!).  Το ιστορικό κέντρο περιήλθε σε ανυποληψία και έτσι οι αντιστάσεις, ο ζήλος, η αγωνιστικότητα και η ευαισθησία των κατοίκων, πήγε περίπατο.  

Έτσι μοιραία έφθασε και η στιγμή, κοντά στους (λίγο-πολύ όχι και τόσο άγνωστους όπως νομίζουν οι ίδιοι) κλεφτοκοτάδες των εξωθύρων, των χειρολαβών, των παραθύρων, και των μικρών μεμονωμένων αρχιτεκτονικών μελών των διατηρητέων, που κατατρώγουν σαν τα τρωκτικά προς ίδιο όφελος τα θεμέλια και την ιστορία της πόλης, να προστεθεί και μια παντελώς καινούργια (ή μήπως όχι;) μορφή καλλιτεχνικής εγκληματικότητας και θρασύτατης κλοπής.   

Όπως αυτή, της απόσπασης, αφαίρεσης και απομάκρυνσης ολόκληρης της θαυμάσιας ζωγραφισμένης τοιχογραφίας (αλλά και ολόκληρης της οροφής) που αποκάλυπτε η ΟΔΟΣ  πριν αρκετούς μήνες, στο αρχοντικό της Εβραϊδος, απευθύνοντας έκκληση  σε όλους τους συναρμόδιους φορείς για την σωτηρία της, λόγω προβλημάτων στατικότητας και κινδύνου άμεσης κατάρρευσης του εξαιρετικά ενδιαφέροντος διατηρητέου αρχοντικού. Το πρωτοφανές περιστατικό, που αμέσως έκανε γνωστό η εφημερίδα στους τοπικούς φορείς, στις υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού και το κατήγγειλε στην Αστυνομία, είναι άγνωστο πότε ακριβώς συνέβη, και όπως είναι φυσικό θα προκαλέσει αναστάτωση, στρέφοντας τα φώτα της αρνητικής δημοσιότητας για μια ακόμη φορά σε βάρος των πολιτών της σημερινής Καστοριάς. 

Δεν είναι μόνο ότι κάποιοι κοινοί εγκληματίες και τυμβωρύχοι κατόρθωσαν να αποσπάσουν και να ξεσηκώσουν με επιστημονική ακρίβεια και εμπειρία ολόκληρη την θαυμάσια τοιχογραφία, στην καρδιά της πόλης, προφανώς με χρήση ικριωμάτων και τεχνικών μέσων, ίσως και συνεργείων ολόκληρων που "εργάστηκαν" σε ένα "επικυνδύνως ετοιμόρροπο" διατηρητέο, χωρίς να το γνωρίζουν οι αρμόδιες αρχές, χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς περίοικος και χωρίς να έχει αναφερθεί τίποτε απολύτως μέχρι στιγμής! 

Είναι όμως ότι η Καστοριά έχασε δια παντός ακόμη ένα ιερό και αναντικατάστατο  ιστορικό της κειμήλιο, έχασε ένα ακόμη πειστήριο της ταυτότητας και της συνέχειάς της, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν εξαιρετικής τέχνης. 

Μερικοί θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν όλες αυτές τις αναφορές της εφημερίδας ως πολιτιστικές. Προφανώς αγνοούν ότι είναι κυρίως και πρωτίστως βαθύτατα πολιτικές. Όπως και οι ευθύνες που βαραίνουν ακόμη περισσότερο τις πλάτες των διοικητών μιας πόλης με κρεμαστές και αιωρούμενες σοφίτες και παράγκες. Και χωρίς τώρα πια, την αιωρούμενη τοιχογραφία του αρχοντικού της Εβραϊδος.




ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Το καλό δωμάτιο ή αυτόπτες μάρτυρες



Όταν οι "αυτόπτες μάρτυρες". Χαρακτηριστικό τους η στατικότητα, η καρτερικότητα, η υπομονή. Το φως, διάχυτο, δεν μπόρεσε να αλλοιώσει τα δυνατά χρώματά τους. Έστεκαν εκεί, χρόνια τώρα, ήρεμοι, πολύχρωμοι, αναπτύσσοντας ένα δικό τους μνημειακό ύφος οι ήρωες των τοιχογραφιών του καλού δωματίου της οδού Εβραΐδος.

Τολμηρά και ζωηρά χρώματα, πορφυροί ουρανοί, πολιτείες μέσα στο γαλάζιο, αναγεννησιακές μορφές τυλιγμένες στα ποικιλόχρωμα ενδύματά τους, βασιλιάδες, ιερείς, κοινοί θνητοί, λουλούδια, πουλιά, καθρέφτες, χρυσές σκάλες, στημένο θεατρικό σκηνικό, όλα μέσα στο καλό δωμάτιο.

Ομορφιά, απίθανοι χρωματικοί συνδυασμοί, σε συγκεκριμένο χώρο και τόπο, δέθηκαν μεταξύ τους από το χέρι κάποιου ζωγράφου για να πάρουν μέρος στην γιορτή. Ένας κόσμος έβγαινε από τις τοιχογραφίες, ένας ολόκληρος κόσμος, αυθόρμητος, αυθεντικός, ποιητικός. Υμνούσε την καθημερινότητα μιας άλλης εποχής. Ανύψωνε την φαντασία όχι μόνο του δημιουργού, μα και του απλού θεατή των φανταστικών αυτών εικόνων.

Ιστορίες ζωής, μικρές και μεγάλες, καθημερινές, ένας ποιητικός διάλογος του χθες με το σήμερα. Οι συνθέσεις σε έπαιρναν μακριά από τον κόσμο τούτο, σε απομάκρυναν από την πραγματικότητα με έναν δικό τους μαγικό τελετουργικό τρόπο, γεμάτο συναίσθημα και μνήμη. 

Μα όλοι εμείς που είδαμε και αισθανθήκαμε το καλό δωμάτιο, ήμασταν νοσηρά αισιόδοξοι, παθολογικά ήρεμοι, γιατί ελπίζαμε, πιστεύαμε πως η μνήμη θα σωθεί. Θα σωθούν οι τοιχογραφίες που περίμεναν χρόνια τώρα, με υπομονή και στατικότητα, μέσα στον χρόνο, στο φως και στο σκοτάδι, στην φθορά. 

Σπίτι της οδού Εβραΐδος, χορεύεις τον δικό σου χορό. Είσαι ετοιμόρροπο. Μυγδαλιά που ανθίζεις μπροστά του -λευκή- έργο για κάποιον ζωγράφο. Ξύλινη σκάλα μισογκρεμισμένη. Απέναντι το εκτελεστικό απόσπασμα! Τσίγκινοι καρνάβαλοι, φορώντας μάσκες και ψηλά παπούτσια, με άδεια κεφάλια, χάσκοντας και κάνοντας τις αναμνήσεις γιουσουρούμ, σκοπεύουν το καλό δωμάτιο. Αφρώδες μίγμα τα όνειρά μας, τα χρώματά μας, οι τοιχογραφίες του αρχοντικού μας. Υπόκλιση των ηρώων της λήθης και της καρτερικότητας στους σωτήρες τους. Υπόκλιση της αρχόντισσας στους πονηρούς και δόλιους. Χαμένα, η ζωγραφική τέχνη, η μνήμη, οι τοιχογραφίες από τα μάτια των παιδιών μας, που καρτερούν να δουν τους καστοριανούς θησαυρούς και μόνο θα καρτερούν.
Εξ άλλου είναι γνωστό!

Άλλο ένα αρχοντικό στα ερείπια, στην φωτιά και ζωντανό μόνο στα όνειρα κι στις κουβέντες μας. Άλλη μια τοιχογραφία που δεν ανήκει σε κανέναν μας, ανήκει όμως σε κάποιους άλλους. Άλλος ένας καστοριανός θησαυρός μακρυά μας, αφού μέσα σ' αυτόν τον κόσμο της ταχύτητας δεν έχουμε κάνει ούτε ένα τόσο δα βήμα για να τον φθάσουμε, να τον σώσουμε. 

Εμείς οι λίγοι όμως, ονειρευτήκαμε το αρχοντικό διατηρημένο. Εμείς προσπαθήσαμε να ψάξουμε, να ψηλαφίσουμε την μνήμη, την παράδοση. Ονειρευτήκαμε τις τοιχογραφίες κοντά μας, μπροστά μας, στην Καστοριά. Για μας τα παιδικά χρόνια έτρεχαν ανάμεσα στις σκάλες των αρχοντικών και στα καλά τους δωμάτια. Για μας, οι χορταριασμένες τους αυλές και οι γκρεμισμένες στέγες, είναι πληγές, οι τοιχογραφίες τους κομμάτι της ζωής μας, της φαντασίας και του ονείρου μας. Και σ' όλους μας ανήκουν όλα. Τα χαμένα αρχοντικά, οι στενοί δρόμοι, το καρναβάλι, οι εκκλησίες, τα καλά δωμάτια, οι τοιχογραφίες. Μόνο που σε λίγο καιρό, όλα αυτά θα χρειασθεί να κλείνουμε τα μάτια για να τα ονειρευτούμε. 

Ένας-ένας οι θησαυροί εγκαταλείπουν την καλή πόλη. Οι άρχοντες, οι υπηρεσίες, οι επιχειρήσεις κοιμούνται. Κοιμάται μαζί και ο χρόνος τους αυτός που θυσιάστηκε μαζί τους και δεν χρειάστηκε να ξυπνήσει, να τρέξει, να δει, να καταγράψει, να προσπαθήσει.
Μασκαράδες είναι ολοχρονίς οι περισσότεροι και άλλοι πολλοί που σιγομιλούν για τον πολιτισμό μας. Τα δικά μας αυτιά δεν ακούν πλέον αυτά που μας λεν, αυτά που υπόσχονται στην καλή πόλη. Τα μάτια μας δεν θέλουν πλέον να βλέπουν την αρπαγή των θησαυρών, έστω κι αν αυτοί ακουμπήσουν κάπου αλλού τα χρώματά τους.

Τελικά σε μια πόλη που χάνεται αποχαιρετώντας θεληματικά ή άθελα τους θησαυρούς της, μένει μονάχα τ' όνειρο... Εκεί θα συναντάμε τα χαμένα. Όχι όμως όλοι, αλλά αυτοί που είδαν, που άκουσαν, που αισθάνθηκαν και έκλαψαν για τα χαμένα κομμάτια του πολιτισμού τους.
Για όλους τους άλλους, που είδαν, άκουσαν, αλλά δεν μπόρεσαν για τον πολιτισμό τους, ακόμη και στα όνειρα θα υπάρχει η ονειροπαγίδα.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26.1.2004, αρ. φύλλου 248


ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Εβραΐδος και Αναισθησίας γωνία...



Έχοντας όλοι μας στο νου και στην καρδιά την πεποίθηση ότι η Καστοριά είναι ένα ζωντανό υπαίθριο μουσείο, ας αγκαλιάσουμε αυτή την ανεκτίμητη κληρονομιά, εντάσσοντας μέσα στην καθημερινή ζωή μας, στην κοινωνία μας, την τέχνη που απαντούμε σε κάθε βήμα, είτε με την μορφή μιας εκκλησίας, ενός παλιού τέμπλου, μιας εικόνας, μιας ξέθωρης ζωγραφικής επιφάνειας και ενός ημιερειπωμένου πύργου, αλλά κι ενός παλιού σπιτιού που παλεύει πεισματικά με τον αδυσώπητο χρόνο. Ας ξορκίσουμε και ας απομονώσουμε τις αγοραίες προσπάθειες όσων θέλουν να δουν την Καστοριά μια "σύγχρονη" πόλη, εξαφανίζοντας σιγά-σιγά και μεθοδικά τα χνάρια της βυζαντινής διαδρομής της".

Το παραπάνω απόσπασμα ανήκει στον επίλογο μιας ειδικής έκδοσης που αναφέρεται στην δική μας Καστοριά -είναι σαν να την φωτογραφίζει- και βρέθηκε στα χέρια μου πολύ πρόσφατα και για κάποιον πολύ συγκεκριμένο λόγο. Που δεν είχε καμμία σχέση μ' αυτό που συνέβη προχθές, δυστυχώς, για μία ακόμη φορά...

Ογκώδης φάκελλος που φανερώνει πως η προχθεσινή καταστροφή δεν είναι η πρώτη: μέσα σε δύο μόλις χρόνια η Καστοριά έχασε το αρχοντικό του Τζιάτα (πρωτοχρονιά του 2002 το πληροφορηθήκαμε) κομμάτι του ιστορικού της τείχους (τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου) και μαζί μ' αυτό, ντρέπομαι που το λέω, έχασε τελείως την ντροπή της... Γιατί, αν ντρεπόταν, δεν θα άφηνε να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.

Στο μεταξύ, προσωπικά αποδείχθηκα πολύ ανόητη. Γιατί μόλις προχθές πληροφορήθηκα πως όχι, δεν αποκαταστάθηκε αμέσως η ζημιά στο βυζαντινό τείχος, πράγμα που κατά την άποψή μου, ήταν δεδομένο και αυτονόητο. Το αντίθετο μάλιστα. Κάποιοι, πιστεύοντας πως το πράγμα ήταν πια ξεχασμένο και πως δεν θα τους έπαιρνε κανείς είδηση, το ξαναεπιχείρησαν. Ε λοιπόν, αν ίσχυε στις μέρες μας το κατασταλτικό μέτρο της εξορίας, όπως τότε στα βυζαντινά χρόνια, οπότε λένε πως σ' αυτόν εδώ τον υπέροχο τόπο εξορίζονταν οι συνωμότες άρχοντες, θα ταίριαζε περίφημα να εξορίζονται όσο γίνεται μακρύτερα από την ιστορική μας πόλη, εκείνοι που συνωμοτούν σε βάρος της. Σ' αυτούς τους συνωμότες δεν ανήκουν μόνο εκείνοι που έχουν άμεσα συμφέροντα να εγκληματούν σε βάρος της πόλης, ανήκουν και εκείνοι που τους συγκαλύπτουν.

Και δεν γίνεται να μην πούμε, ακριβώς σε τούτο το σημείο, ξεκάθαρα και απροκάλυπτα, πως η ευθύνη για κάποια τέτοια εγκλήματα σε βάρος της ιστορίας μας δεν είναι συλλογική ευθύνη, πίσω από την οποία καλύπτεται ένας ολόκληρος αριθμός ανθρώπων. Δεν αποτελεί μια ευθύνη που αφορά γενικά και αόριστα μια ομάδα προσώπων και άρα -σύμφωνα μ' ένα πάμφθηνο σκεπτικό πάμφθηνων ανθρώπων- αποδυναμώνεται και μειώνεται το βάρος της όσον αφορά τον καθένα χωριστά. Η ευθύνη είναι προσωπική του καθενός και βαρύνει ακέραιη και ατόφια, τον καθένα απ' αυτούς που είναι υπόλογοι απέναντι σ' αυτόν τον τόπο και την ιστορία του. Είναι ακέραιη και ατόφια και αφορά προσωπικά τον καθένα απ' αυτούς που απαρτίζουν τα περίεργα έως ύποπτα αυτά σύνολα των αρμοδίων, που είναι τελικά, οι πλέον αναρμόδιοι και ακούν σε ονόματα εξ ίσου περίεργα, όπως...

Όπως το όνομα "πολιτιστική επιχείρηση". Άκου "πολιτιστική"! Τι σόϊ... πολιτιστική μπορεί να είναι μία επιχείρηση (προσωπικά η λέξη "επιχείρηση" μου φέρνει το νου μόνο ιδιοτέλεια και χρηματικά οφέλη). Όσο για το "πολιτιστική", τι σόϊ πολιτιστική μπορεί να είναι μία επιχείρηση που, από πέρυσι, περίπου τέτοιον καιρό που ακούστηκε, καθώς ψυχομαχούσε, να διατυμπανίζει, σαν τελευταία ελπίδα σωτηρίας της, κάποιο ΚεΒυΠ ή ΚεΒυΤ, το οποίο μας παρουσίασε σαν τον -μοναδικό πάντως- σπουδαίο άθλο, την ξανακούσαμε μετά ένα χρόνο να μιλά χαρούμενη για την πληρότητα των ξενοδοχείων της περιοχής (νάτο το κυνήγι του χρηματικού κέρδους) για τα "ραγκουτσάρια", που οι ίδιοι με τον τρόπο που τα προβάλλουν, δείχνουν πως τα θεωρούν ως την μοναδική εκδήλωση πολιτισμού στην διάρκεια του χρόνου στην Καστοριά μας. Εσείς τους είδατε να μιλούν έτσι για καμμιά άλλη πολιτιστική εκδήλωση; (Μεταξύ μας, την συγκεκριμένη εκδήλωση συγχωρέσετε με, αλλά έτσι όπως αλλοιώθηκε, δεν την θεωρώ και τόσο πολιτιστική). Αυτός είναι λοιπόν, όλος ο πολιτισμός που παράγεται σήμερα στην Καστοριά; Αυτός και κανείς άλλος;
Στύβω το μυαλό μου να θυμηθεί και να σκεφτεί μια ακόμη δράση πολιτιστική στην γωνίτσα όπου κατοικούμε. Κι όμως. Πριν έναν χρόνο, η ΟΔΟΣ, με μία σπουδαιότατη αποκάλυψη, τους έδειχνε τον δρόμο. Όλα ήταν έτοιμα, δεν χρειαζόταν να ψάξουν οι ίδιοι: το καλό δωμάτιο, εκεί στο αρχοντικό της Εβραΐδος. Έθεσε υπ' όψη τους όλα τα καταπληκτικά τεκμήρια, όλους τους τρόπους. Από την πλευρά τους χρειαζόταν μονάχα μία θέληση. Έλεγες πως δεν είναι δυνατόν. Πως θ' ανταποκριθούν.
Κι ανταποκρίθηκαν, Όχι αυτοί που έπρεπε, αλλά το αντίθετο. Οι άλλοι. Και το καλό δωμάτιο έκανε φτερά. Βλέπεις, όταν δεν ξέρουν να εκτιμούν αυτοί που πρέπει να εκτιμούν, το κάνουν οι άλλοι. Και οι αρμόδιοι, για άλλη μια φορά έδειξαν την μεγαλύτερη και ασυγχώρητη αμέλεια. Δικαιώνοντας δυστυχώς όλους εκείνους που είχαν λόγους να φοβούνται. Ας τους ακούσουμε τι έχουν να μας πουν, πώς θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα τελείως αδικαιολόγητα. Ποιο ΚεΒυΠ ή ΚεΒυΤ θα τους σώσει αυτήν την φορά. Υπάρχει κανένα ΚεΒυΠ ή ΚεΒυΤ που θα τους σώσει; Άραγε υπάρχει;

Το αρχοντικό της Εβραΐδος ήταν (τώρα είναι άραγε;) διατηρητέο. Πρέπει δηλαδή να διατηρηθεί. Το συγκεκριμένο πάση θυσία. Εξ αιτίας των μοναδικών τοιχογραφιών του. Που... είναι (ή καλλίτερα ήταν) εξαιρετικά μνημεία πολιτισμού. Τι έκαναν οι κύριοι που ήταν επιφορτισμένοι με το καθήκον να φροντίσουν, πρώτα απ' όλα όσα έχουν να κάνουν (αλήθεια ποια είναι αυτά;), όλα αυτά τα μνημεία που ΠΡΕΠΕΙ να διατηρηθούν; Ας μας πουν συγκεκριμένα τι έκαναν για να διατηρηθεί το σπίτι του Τζιάτα που κάηκε ολοσχερώς πριν δύο χρόνια, τι έκαναν για να προστατεύσουν το ιστορικό βυζαντινό τείχος της πόλης και στην συνέχεια για να αποκαταστήσουν την ιεροσυλία σε βάρος του, τι έκαναν για να σωθούν οι τοιχογραφίες του διατηρητέου της Εβραΐδος.

Αν δεν μπορούν να μας πουν αυτό, ας μας πουν καλλίτερα τι δεν έκαναν για όλα αυτά. Ασφαλώς θα έχουν να μας πουν περισσότερα. Και τέλος πάντων, πέρα από τον νόμο και την δικαστική οδό, που ασφαλώς περνούν και μέσα από το αρχοντικό του Τζιάτα και μέσα από το ιστορικό τείχος και μέσα από τις κλεμμένες πια τοιχογραφίες του δωματίου που έπαψε πια να 'ναι καλό στο σπίτι της Εβραΐδος, ας τους δούμε να λογοδοτούν σ' αυτόν τον λαό που ξέρει να σέβεται και να εκτιμά τα μνημεία του, όπως εκείνοι δεν ξέρουν. Να δούμε πώς θα καταφέρουν αυτόν τον λαό αυτήν την φορά να τον πείσουν…

Την σημερινή Καστοριά (ας μη κρυβόμαστε πια, δεν μας ωφελεί) υπάρχουν κάποιοι που την λυμαίνονται. Τα γεγονότα αυτό δείχνουν. Κι υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που η αμέλεια και η αδιαφορία που τους δέρνουν τους μετατρέπουν σε επικίνδυνους συνεργάτες. Σε συνένοχους. Θα 'μασταν συνένοχοί τους κι εμείς αν σιωπούσαμε. Αν εξακολουθούμε να σιωπούμε. Γιατί, αν εξακολουθήσουμε να σιωπούμε, θα αρκεστούμε στο να βλέπουμε τις ομορφότερες πόρτες των καστοριανών αρχοντόσπιτων να καμαρώνουν στις αυλές αθηναϊκών πλουσιόσπιτων και θα αρκεστούμε να συναντάμε τους φεγγίτες, τους ρόδακες και τις τοιχογραφίες μας, σωσμένα στα σχέδια άσχετων με την Καστοριά εικονογραφημένων βιβλίων -τι τιμητική έκπληξη αυτή για μια πόλη που ξεπροβοδίζει, σφυρίζοντας ανέμελα και αδιάφορα, τα υπέροχης ομορφιάς μνημεία της, για να 'βρουν αλλού λιμάνι, αφού ο τόπος που τα γέννησε αποδείχθηκε γι αυτά μια τόσο αφιλόξενη πατρίδα! Και τόσο ξένη...



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26.1.2004, αρ. φύλλου 248


Σημειώνεται ότι το αρχοντικό έπεσε θύμα εμπρησμού (φωτογραφία επάνω: Χ. Σαρρηγιαννίδου) έναν χρόνο μετά την κλοπή των τοιχογραφιών.



Πολιτιστικός σύλλογος Καστοριάς «Αθ. Χριστόπουλος»: Σημεία των καιρών

Έχουμε συνηθίσει όλοι μας στην εικόνα των εγκαταλειμμένων και ερειπωμένων αρχοντικών. Από την μια μεριά οι ιδιοκτήτες τους, που γνωρίζοντας το ασύμφορο της συντήρησης, συνήθως βολεύονται από την πιθανή κατάρρευση του διατηρητέου σπιτιού τους και από την άλλη η πλήρης αδιαφορία των γειτόνων, που απαλλάσσονται πλέον από την "σαβούρα" της γειτονιάς. Κατά τα άλλα καμπάνιες και διαφημιστικές εκστρατείες με σκοπό την τουριστική ανάπτυξη της πόλης μας. Καστοριά, βυζαντινή αρχόντισσα, η πόλη με τις βυζαντινές εκκλησιές και τα "πολλά  αρχοντόσπιτα". Άραγε τι υποκρισία!

Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες ενός δυσάρεστου, για τα χρονικά της πόλης μας, γεγονότος. Η εικόνα ενός ακόμα εγκαταλειμμένου αρχοντικού δεν αποτελεί πλέον είδηση. Η παράνομη αποτοίχιση των τοιχογραφιών και οροφογραφιών από το εσωτερικό του αρχοντικού Σιομαλιά και μάλιστα μέρα μεσημέρι είναι μια πολύ θλιβερή είδηση. Αποδεικνύεται περίτρανα το μέγεθος της απαξίωσης του πολιτισμικού πλούτου που κληρονομήσαμε. Αποδεικνύεται το μέγεθος της αδιαφορίας για το τι συμβαίνει στην πόρτα του διπλανού μας. Η φωνή αγωνίας, η φωνή διαμαρτυρίας για το κατάντημα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ακούγεται πλέον από ελάχιστους που, κινδυνεύουν στο τέλος να θεωρηθούν και "γραφικοί". 

Η αφαίρεση του καλλιτεχνικού εσωτερικού διακόσμου από το αρχοντικό Σιομαλιά, από το φυσικό του χώρο δηλαδή, με την δικαιολογία της προστασίας και της προφύλαξης σίγουρα δεν έχει πείσει κανένα. Όποια και αν είναι η ονομαστική αξία των τοιχογραφιών αυτών, σε καμμία περίπτωση δεν υπερβαίνει την πολιτισμική τους αξία, η οποία δεν είναι άλλη από το να βρίσκονται στον χώρο όπου ο καλλιτέχνης εμπνεύστηκε και δημιούργησε. 

Συμπαραστεκόμαστε και ενώνουμε την φωνή μας με όσους εξακολουθούν με πείσμα να αγωνίζονται για την διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, υπομένοντας πολλές φορές και την πίεση δολοπλόκων οικοδομικών και οικονομικών  συμφερόντων. Καλούμε τους ιδιοκτήτες διατηρητέων κτηρίων, να διαφυλάττουν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους τις περιουσίες τους και να μην τις εγκαταλείπουν. Καλούμε την πολιτεία επιτέλους να σκύψει και στους ανθρώπους αυτούς, θεσμοθετώντας γενναία οικονομικά κίνητρα για την διάσωση, συντήρηση και αναστήλωση των διατηρητέων μνημείων. 

Γιατί τα ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια δεν φθάνουν ποτέ στην ακριτική μας περιοχή; Γιατί δίνονται επιχορηγήσεις σε επιλεγμένες περιοχές πέριξ των Αθηνών; Άραγε μόνο εκεί υπάρχουν κοιτίδες πολιτισμού;

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ



ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ