Το 2009 για όσους δεν το αντιλήφθηκαν ακόμη, ήταν από τις χειρότερες χρονιές των τελευταίων δεκαετιών. Ίσως μάλιστα να ήταν και η χειρότερη σε τοπικό, αλλά κυρίως σε πανελλήνιο επίπεδο. Η κατάσταση παραπέμπει στην απόλυτη τραγωδία: Την Αϊτή μετά τον σεισμό, με όλο τον σεβασμό στην δυστυχία των κατοίκων, του πρώτου κράτους σε όλο τον κόσμο (ακολούθησαν αμέσως μετά οι Η.Π.Α φυσικά) που αναγνώρισαν τον αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων το 1821 για την εθνική ανεξαρτησία.
Το προεκλογικό σύνθημα του ΠαΣοΚ, «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» δεν έχει πια πρακτική αξία, αφού είναι δεδομένο ότι «πιάσαμε πάτο» όπως συνηθίζεται να περιγράφεται στην νεοελληνική ο καταποντισμός. Η πτώση της Νέας Δημοκρατίας και οι εξελίξεις από τον Οκτώβριο και μετά, αποτελούν τις αποδείξεις.
Με αυτή την έννοια το (νέο) έτος 2010, μόνο καλλίτερο από το προηγούμενο μπορεί να είναι. Παρά το γεγονός ότι από την νέα κυβέρνηση και τα φιλικά σε αυτή ΜΜΕ, επιχειρείται η δημιουργία συνείδησης συλλογικής ενοχής των φορολογουμένων (κυρίως των μικρομεσαίων), των ασφαλισμένων, και ο ασφυκτικός έλεγχος της οικονομικής αλλά και της κοινωνικής ζωής.
Ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής σπουδής ήδη προβλέπεται μια χρονικά σύντομη ανάλωση του πολιτικού προτερήματος του ΠαΣοΚ. Έστω κι’ αν είναι κοινή πεποίθηση ότι πράγματι πρέπει να αλλάξουν όλα τα κακώς κείμενα της Ελλάδος. Πλην όμως, όταν λέγεται αυτό από τους Έλληνες, συνήθως εννοούν ότι πρέπει να αλλάξουν (μόνο όλοι) οι άλλοι.
Δεν είναι βέβαια γνωστό αν στο πλαίσιο αυτής της (προοδευτικής μάλιστα)… αλλαγής περιλαμβάνεται και η πρωθυπουργική πρωτοβουλία συμμετοχής του -κατά τα άλλα μετριοπαθούς και διακριτικού- Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ελπίζεται όμως ότι εκεί, στην κυβέρνηση, θα έχουν και μερικές άλλες, πιο τολμηρές από το παράδειγμα αυτό, ιδέες για να «τ’ αλλάξουν όλα».
Έτσι, οι επόμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης που έχουν προγραμματισθεί για την 14η Νοεμβρίου 2010 (εκτός κι’ αν αναβληθούν για 6 μήνες, όπως ήδη φημολογείται), αναμένεται να αποτελέσουν το πρώτο crash test με το εκλογικό σώμα, όχι μόνο για το ΠαΣοΚ, αλλά κυρίως για την Νέα Δημοκρατία του νέου προέδρου της κ. Αντ. Σαμαρά. Ο οποίος καλείται να εργαστεί ώστε επιτύχει αναστροφή της ζοφερής κομματικής εικόνας, καθώς και διεμβολισμό του ΛΑ.Ο.Σ.
Το στοίχημα για τον κ. Σαμαρά, έστω κι’ αν τα αποτελέσματα θα συγκριθούν (και) με αυτά των προηγούμενων εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης, διεξάγεται υπό ιδανικές συνθήκες. Πρώτον, διότι χειρότερα αποτελέσματα απ’ αυτά στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, δεν μπορεί να πετύχει κανείς, ακόμη κι’ αν το προσπαθήσει. Και δεύτερον, διότι με δεδομένη την σύγκρουση των δύο βασικών στρατοπέδων στο κυβερνών κόμμα (δηλαδή αυτών που επιδιώκουν άμεσα μέτρα, και αυτών που υποστηρίζουν την ήπια προσαρμογή), η κυβέρνηση με τα μάλλον αποσπασματικά και δαιδαλώδη μέτρα που εξαγγέλλει (από τα οποία το χειρότερο είναι το σαφάρι των αποδείξεων), περισσότερο κακό στην ίδια, παρά καλό στα κρατικά ταμεία θα προκαλέσει.
Έτσι στην Καστοριά, την κατωτέρα των κατωτάτων επαρχιακών πρωτευουσών το 2010, μέσα στο οποίο εξαγγέλλεται να υπάρξει αναμόρφωση του αυτοδιοικητικού της χάρτη, αναμένεται να θυμίζει χρονιά πανάκεια. Διότι η εμπειρία έχει αποδείξει, ότι αν και στις εκλογές για τις εθνικές κυβερνήσεις, τα λάθη του εκλογικού σώματος δεν είναι μοιραία, με την έννοια ότι προβλέπονται και διεξάγονται πρόωρες εκλογές, ώστε σε περίπτωση δυσαρμονίας, να αποκαθίσταται και να προσαρμόζεται η αντιπροσωπευτική τάξη, αντίθετα, στην περίπτωση των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης, τα λάθη είναι σχεδόν πάντοτε μοιραία και διαρκείας: Μια και δεν προβλέπεται η δυνατότητα πρόωρων εκλογών, διαρκούν από τέσσερα, κατ’ ελάχιστον, και μπορούν να διπλασιαστούν, αν τα λάθη των άλλων αποδειχθούν σοβαρότερα.
Οι επιλογές του νομάρχη Καστοριάς, αλλά και του δημάρχου Καστοριάς, στα πρόσωπα των νέων αντινομαρχών και αντιδημάρχων, ερμηνεύονται ότι αποτελούν «στρατηγικής» για τους ίδιους σημασίας. Με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του επόμενου Νοεμβρίου, όταν ο νομός «εσωτερικά» θα έχει διαμοιραστεί μεταξύ δύο δήμων, και «εξωτερικά» θα έχει χάσει την αυτονομία του, και θα απορροφηθεί από την αιρετή Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, απλώς προσπαθούν να διευρύνουν τον κύκλο των ευχαριστημένων συμβούλων τους. Μοιράζουν την πίτα σε περισσότερα κομμάτια, ώστε να συμπληρώσουν μια συμπαγή ομάδα κρούσης για τους στόχους τους στις επόμενες εκλογές. Προτιμούν να έχουν περισσότερους ικανοποιημένους συνεργάτες, παρά περισσότερους δυσαρεστημένους.
Με τον Δήμο Καστοριάς να αποτελεί τον μεγάλο ασθενή της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Καστοριά, μια μεγάλη ανοικτή πληγή-κρατήρα δίπλα στην λίμνη της, οι επιλογές των κομμάτων για τους επικεφαλής των δημοτικών συνδυασμών, αλλά και αυτών που θα τους στελεχώσουν, αναμένεται να εξάψει την φαντασία και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Και να μονοπωλήσουν σημαντικό κεφάλαιο της επικαιρότητας στους επόμενους μήνες.
Καθ’ όσον ο δήμαρχος Καστοριάς κ. Ιωάννης Τσαμίσης, δείχνει να ετοιμάζει μια νέα υποψηφιότητά του (για να μεταλαμπαδεύσει προφανώς το έργο της “Νέας Πνοής” στον διευρυμένο Δήμο Καστοριάς), είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να διαφανεί στους επόμενους μήνες, αν τόσο στο ΠαΣοΚ όσο και στην Νέα Δημοκρατία ιδίως, προχωρήσουν σε έξυπνες κινήσεις και προτάσεις. Ή αντίθετα, αν θα επαναλάβουν τα ίδια λάθη, με αποτέλεσμα αυτά να επενεργήσουν εκλογικά υπέρ της διατήρησης της ίδιας κατάστασης.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, το 2010, δεν θα έχει καμιά απολύτως σχέση με το ευκαταφρόνητο έτος που έδυσε.
30.1.10
28.1.10
Στην ΟΔΟ
"Πόσο ηθικό και πολιτικά έντιμο είναι η τοποθέτηση συνταξιούχων,
σε θέσεις που θα μπορούσαν να καταλάβουν νέα παιδιά
με ξέχωρες ικανότητες και ιδιαίτερα προσόντα,
είτε με αποσπάσεις από άλλες υπηρεσίες, είτε με την τοποθέτηση
των πλέον ικανών, από τις στρατιές των άνεργων πτυχιούχων;"
ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ:
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, Ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΒΟΛΕΨΗ;
ΟΔΟΣ αρ. φύλλου 527 / Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
[κλικ για ανάγνωση]
-------------------------------
Σχετικά:
σε θέσεις που θα μπορούσαν να καταλάβουν νέα παιδιά
με ξέχωρες ικανότητες και ιδιαίτερα προσόντα,
είτε με αποσπάσεις από άλλες υπηρεσίες, είτε με την τοποθέτηση
των πλέον ικανών, από τις στρατιές των άνεργων πτυχιούχων;"
ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ:
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, Ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΒΟΛΕΨΗ;
ΟΔΟΣ αρ. φύλλου 527 / Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
[κλικ για ανάγνωση]
-------------------------------
Σχετικά:
- ΟΔΟΣ: Η προβολή της αλήθειας
- Το άρθρο του κ. Ν. Καραμανίδη (html)
- Το άρθρο του κ. Ν. Καραμανίδη (pdf) -όπως δημοσιεύθηκε στην έντυπη μορφή
- ΝΙΚΟΥ ΑΘ. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: Πολιτική διαφάνεια ή προσωπική βόλεψη;
- ΝΙΚΟΥ ΑΘ. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: STAGE : Εργασιακή εμπειρία ή εμπόριο ελπίδων & ψυχών;
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
- ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: Το Ε.Σ.Υ., εμείς και ο Αρχιεπίσκοπος
ΟΔΟΣ: Οι πρώτοι
Με την αφορμή της ολοκληρωτικής καταστροφής στην Αϊτή, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποδείξει έμπρακτα (με διασωστική αποστολή και άλλα μέσα), την αναγνώριση και την συμπάθειά της σε μια χώρα, που το 1821 έστελνε από τα κέρδη της στον καφέ, σε ενίσχυση του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων, στην άλλη πλευρά του κόσμου.
Αντ’ αυτών, η σύγχρονη Ελλάδα επέλεξε να στείλει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Και μάλιστα σε μια περίοδο που πρωθυπουργός της είναι ένας πολιτικός που φέρεται να υποστηρίζει σθεναρά τον κοσμοπολιτικό (και όχι τον εσωστρεφή) ελληνισμό.
Τίποτε δεν είναι τυχαίο φαίνεται, ούτε στην Ιστορία. Η οποία πράγματι, όταν καλείται να επαναληφθεί, το κάνει ως φάρσα.
Ίσως, αν χόρευαν καλλίτερο ζεϊμπέκικο ή και τσιφτετέλι οι Αϊτινοί, να περίσσευε λίγη ανθρωπιά.
Αντ’ αυτών, η σύγχρονη Ελλάδα επέλεξε να στείλει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Και μάλιστα σε μια περίοδο που πρωθυπουργός της είναι ένας πολιτικός που φέρεται να υποστηρίζει σθεναρά τον κοσμοπολιτικό (και όχι τον εσωστρεφή) ελληνισμό.
Τίποτε δεν είναι τυχαίο φαίνεται, ούτε στην Ιστορία. Η οποία πράγματι, όταν καλείται να επαναληφθεί, το κάνει ως φάρσα.
Ίσως, αν χόρευαν καλλίτερο ζεϊμπέκικο ή και τσιφτετέλι οι Αϊτινοί, να περίσσευε λίγη ανθρωπιά.
ΣΕΣ δήμου Καστοριάς
Η πράσινη κάρτα του Συστήματος Ελεγχόμενης Στάθμευσης του Δήμου Καστοριάς το 2007 κόστιζε 15,00 ευρώ, σήμερα κοστίζει 25,00 ευρώ. Αύξηση 67%.
ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Καρναβάλι. (Ή μήπως ραγκουτσάρια και πανηγύρια;)
Σε κιτρινισμένα φύλλα εφημερίδων του ’45 και μεταγενέστερα διαβάζω…
Τα υψηλά κλιμάκια ανώτατα, επίσημα, επιστημονικά, το λατρεύουν το προωθούν και ζητωκραυγάζουν, ευχόμενοι και του χρόνου ένα τέτοιο καρναβάλι που προάγει τον τοπικό μας πολιτισμό και την αισθητική μας.
Ζητωκραύγασαν και οι άμοιρες καμήλες με τους καμηλιέρηδες και τα αλογάκια Πόνυ και ονειρεύτηκαν του χρόνου κοντά τους και άλλα ζώα.
Η Μητροπόλεως χώρο έχει αρκετό!
Το μπουλούκι σου πεθαίνει καρναβαλιστή, αλλά μην νοιάζεσαι σε περιμένει στην Ομόνοια ο τουρίστας. Έχει και κάμερα. Στήσου να σε αποθανατίσει,· κι αν ο αέρας με την ευωδιαστή δολοφονική του τσίκνα σου κλείσει τα μάτια μην πτοηθείς…... κάνε πιο πέρα. Κι αν δεν σου αρέσει το θέαμα με τις παράγκες, τα σουβλάκια και τα σκουπίδια στην αρχοντική πλατεία κατέβα παρακάτω.
Μην πτοηθείς, σε περιμένει η Μητροπόλεως φορτωμένη με κάθε λογής πάγκο για ψωνοθεραπεία. Καπέλα πολλά χάρτινα ή πλαστικά, ψάθινα ή πανένια. Σφυρίχτρες, κεριά ρολογάκια, δαχτυλιδάκια, μπλουζάκια. Μπαλόνια... πολλά μπαλόνια… Στάσου!, στάσου μια φωτογραφία... και γλειφιτζούρια, πολλά, μεγάλα, σε διάφορα σχήματα και χρώματα.
Το σύνθημα δόθηκε. Το παραδοσιακό, ιδιαίτερο γνήσιο ευτυχισμένο Καστοριανό Καρναβάλι σας περιμένει. Ελάτε όλοι… όσοι μπορείτε, όσο μπορείτε χτυπηθείτε, πιείτε, μεθύστε.
Η Μητροπόλεως εκρήγνυται, τα μπαρ ασφυκτιούν. Διαφημίστε μας. Του χρόνου θα έχουμε χορηγούς πολλούς. Εταιρείες, αλυσίδες τροφίμων, περισσότερα σουβλάκια, ο καπνός της τσίκνας θα φαίνεται από την είσοδο της πόλης, οι πάγκοι θα πληθαίνουν… πανηγύρι κανονικό, οι στρατιές των τουριστών θα αυξηθούν και οι νικητές του καστοριανού καρναβαλιού θα αναφωνήσουν και πάλι... Ζήτω το γνήσιο καστοριανό καρναβάλι.
Κι εσύ Καρναβαλιστή που πιστεύεις πως δεν είναι αυτό το γνήσιο, το αυθεντικό παραδοσιακό καρναβάλι και που γνωρίζεις πως πολλά πετάχτηκαν, τσαλαπατήθηκαν, μιάνθηκαν… έ υπάρχει και το ερχόμενο Καρναβάλι. Είμαι σίγουρη πως θα ξαναβγείς.
Γιατί ο Καστοριανός Καρναβαλιστής είναι ένας αληθινός ιεροφάντης του εθίμου.
σημ. Η κ. Μ. Σωτηροπούλου Μάγγελ, ζωγράφος, ήταν ενεργό μέλος της παρέας «Μάσκες» που εδώ και 3 χρόνια δεν λαμβάνει μέρος στην παρέλαση του καστοριανού καρναβαλιού.
Σχετικά κείμενα:
-ΟΔΟΣ: ΡΙΟ ντε Τζανέϊρο & ΚΑΣΤΟ-ΡΙΟ του Ιανουαρίου
-ΟΔΟΣ: Θύμα της «παραδοσιακότητας»
-ΟΔΟΣ: Πολιτιστική εσωστρέφεια
-ΟΔΟΣ: Γιορτές
-ΟΔΟΣ: Το δις...
-ΟΔΟΣ:...να κάνει πιο απολαυστική, πιο λαμπερή και πιο αισιόδοξη την ζωή μας
-ΟΔΟΣ: Μία άλλη Καστοριά
-ΣΠΥΡΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ: Μήπως κι’ εγώ δεν είμαι τελικά Καστοριανός;
-ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν (Γ. Τσάμης)
-Το καστοριανό καρναβάλι που χάθηκε (ηχογράφηση του 1930)
-Καρναβάλι 1968 (βίντεο) | α΄μέρος
-ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν (Α. Μπούτη)
-ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
-ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Καστοριανό Καρναβάλι
-Καστοριανό Καρναβάλι
-ΟΔΟΣ: Μία άλλη Καστοριά
-ΚΑΣΤΟ-ΡΙΟ
-Καστοριανό καρναβάλι 2011 -φωτό- [α]
-Καστοριανό καρναβάλι 2011 -φωτό- [β]
-Καστοριανό καρναβάλι 2010 -φωτό- [α]
-Καστοριανό καρναβάλι 2010 -φωτό- [β]
-Καρναβάλια Καστοριάς
-Καρναβάλια Ιανουαρίου 2012
-ΟΔΟΣ: Περάστε κόσμε!
«Ο Καστοριανός Καρναβαλιστής είναι ένας αληθινός ιεροφάντης του εθίμου. Από τα μέσα του Δεκεμβρίου το Καστοριανό κελάρι ρουχισμού βγάζει από τη ναφθαλίνη των σεντουκιών όπου με τάξη και επιμέλεια φυλάγονταν οι στολές του καρναβαλιού της οικογένειας όλα τα είδη της μεταμφίεσης…Σήμερα βέβαια στην ανησυχαστικά ανήσυχη εποχή μας, το μοναδικό, γνήσιο και ιδιαίτερο καρναβάλι έχει βρει τρόπους εξαίσιους ώστε να αφήνει άφωνους όλους εκείνους που καλά το γνωρίσουν, το αγαπούν, το πονούν.
Οι εκδηλώσεις του καρναβαλιού ήταν ομαδικές ή ατομικές και συνοδευόταν από την εντόπια λαϊκή μουσική ενόργανη και φωνητική…
Ο Καστοριανός ποιητής Αθανάσιος Χριστόπουλος, ο οποίος, νοσταλγός εις την ξένην, των εθίμων της πατρίδος του από την οποίαν εις μικράν ηλικίαν ανεχώρησε, έγραψε τα περίφημα εκείνα βακχικά του εμπνευσμένος από την παράδοσιν των Καρναβαλιών στην Καστοριά, όπως μας το διέσωσεν, ο Καστοριανός Χασιώτης.
Η έκφρασή του αποτελούσε το αποκορύφωμα αισθητικής προβολής του τόπου μας και αποκάλυπτε μια πτυχή του τοπικού μας πολιτισμού…
Το μπουλούκι των Καρναβαλιστών ξεκινώντας πατροπαράδοτα με τα όργανα από το καστοριανό σπίτι, ακολουθούσε τα καστοριανά σοκάκια και έφθανε στο Τσαρσί…
Εμφάνιση και μουσική. Ομάς ενθουσιώδης. Στράφτουν τα μεταξωτά, νυφιάτικα, ατλάζια, ομβρέλες, τσιάντες καπέλα και φτερά...
Αρτία εμφάνισιν της στολής των μέχρι και της τελευταίας λεπτομερείας, γεμίζουν τους δρόμους της πόλεως…
Οι ρίζες του βρίσκονται στην καρδιά του πανάρχαιου πολιτισμού μας. Η πορεία του έχει ακολουθήσει ολόκληρη ιστορική διαδρομή και είναι από τους σημαντικούς σταθμούς της κοινωνικής μας ζωής»
Τα υψηλά κλιμάκια ανώτατα, επίσημα, επιστημονικά, το λατρεύουν το προωθούν και ζητωκραυγάζουν, ευχόμενοι και του χρόνου ένα τέτοιο καρναβάλι που προάγει τον τοπικό μας πολιτισμό και την αισθητική μας.
Ζητωκραύγασαν και οι άμοιρες καμήλες με τους καμηλιέρηδες και τα αλογάκια Πόνυ και ονειρεύτηκαν του χρόνου κοντά τους και άλλα ζώα.
Η Μητροπόλεως χώρο έχει αρκετό!
Το μπουλούκι σου πεθαίνει καρναβαλιστή, αλλά μην νοιάζεσαι σε περιμένει στην Ομόνοια ο τουρίστας. Έχει και κάμερα. Στήσου να σε αποθανατίσει,· κι αν ο αέρας με την ευωδιαστή δολοφονική του τσίκνα σου κλείσει τα μάτια μην πτοηθείς…... κάνε πιο πέρα. Κι αν δεν σου αρέσει το θέαμα με τις παράγκες, τα σουβλάκια και τα σκουπίδια στην αρχοντική πλατεία κατέβα παρακάτω.
Μην πτοηθείς, σε περιμένει η Μητροπόλεως φορτωμένη με κάθε λογής πάγκο για ψωνοθεραπεία. Καπέλα πολλά χάρτινα ή πλαστικά, ψάθινα ή πανένια. Σφυρίχτρες, κεριά ρολογάκια, δαχτυλιδάκια, μπλουζάκια. Μπαλόνια... πολλά μπαλόνια… Στάσου!, στάσου μια φωτογραφία... και γλειφιτζούρια, πολλά, μεγάλα, σε διάφορα σχήματα και χρώματα.
Το σύνθημα δόθηκε. Το παραδοσιακό, ιδιαίτερο γνήσιο ευτυχισμένο Καστοριανό Καρναβάλι σας περιμένει. Ελάτε όλοι… όσοι μπορείτε, όσο μπορείτε χτυπηθείτε, πιείτε, μεθύστε.
Η Μητροπόλεως εκρήγνυται, τα μπαρ ασφυκτιούν. Διαφημίστε μας. Του χρόνου θα έχουμε χορηγούς πολλούς. Εταιρείες, αλυσίδες τροφίμων, περισσότερα σουβλάκια, ο καπνός της τσίκνας θα φαίνεται από την είσοδο της πόλης, οι πάγκοι θα πληθαίνουν… πανηγύρι κανονικό, οι στρατιές των τουριστών θα αυξηθούν και οι νικητές του καστοριανού καρναβαλιού θα αναφωνήσουν και πάλι... Ζήτω το γνήσιο καστοριανό καρναβάλι.
Κι εσύ Καρναβαλιστή που πιστεύεις πως δεν είναι αυτό το γνήσιο, το αυθεντικό παραδοσιακό καρναβάλι και που γνωρίζεις πως πολλά πετάχτηκαν, τσαλαπατήθηκαν, μιάνθηκαν… έ υπάρχει και το ερχόμενο Καρναβάλι. Είμαι σίγουρη πως θα ξαναβγείς.
Γιατί ο Καστοριανός Καρναβαλιστής είναι ένας αληθινός ιεροφάντης του εθίμου.
σημ. Η κ. Μ. Σωτηροπούλου Μάγγελ, ζωγράφος, ήταν ενεργό μέλος της παρέας «Μάσκες» που εδώ και 3 χρόνια δεν λαμβάνει μέρος στην παρέλαση του καστοριανού καρναβαλιού.
Σχετικά κείμενα:
-ΟΔΟΣ: ΡΙΟ ντε Τζανέϊρο & ΚΑΣΤΟ-ΡΙΟ του Ιανουαρίου
-ΟΔΟΣ: Θύμα της «παραδοσιακότητας»
-ΟΔΟΣ: Πολιτιστική εσωστρέφεια
-ΟΔΟΣ: Γιορτές
-ΟΔΟΣ: Το δις...
-ΟΔΟΣ:...να κάνει πιο απολαυστική, πιο λαμπερή και πιο αισιόδοξη την ζωή μας
-ΟΔΟΣ: Μία άλλη Καστοριά
-ΣΠΥΡΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ: Μήπως κι’ εγώ δεν είμαι τελικά Καστοριανός;
-ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν (Γ. Τσάμης)
-Το καστοριανό καρναβάλι που χάθηκε (ηχογράφηση του 1930)
-Καρναβάλι 1968 (βίντεο) | α΄μέρος
-ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν (Α. Μπούτη)
-ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
-ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Καστοριανό Καρναβάλι
-Καστοριανό Καρναβάλι
-ΟΔΟΣ: Μία άλλη Καστοριά
-ΚΑΣΤΟ-ΡΙΟ
-Καστοριανό καρναβάλι 2011 -φωτό- [α]
-Καστοριανό καρναβάλι 2011 -φωτό- [β]
-Καστοριανό καρναβάλι 2010 -φωτό- [α]
-Καστοριανό καρναβάλι 2010 -φωτό- [β]
-Καρναβάλια Καστοριάς
-Καρναβάλια Ιανουαρίου 2012
-ΟΔΟΣ: Περάστε κόσμε!
ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Τά κακά κακῶς κείμενα
Нова Зора: Ραγκουτσάρια ή Ρογκσατσσάρι ή μήπως καστοριανό καρναβάλι;
Το κακό πνεύμα...
Ένα απλό αστικό καρναβάλι
Το καρναβάλι της Καστοριάς!
ΟΔΟΣ: Ξορκίζοντας το κακό [Ι]
ΟΔΟΣ: Ξορκίζοντας το κακό [ΙΙ]
ΟΔΟΣ: Μέδουσα [Ξορκίζοντας το κακό ΙΙΙ]
Ρουγκατσάρηδες πλημμύρισαν το Λευκό Πύργο
ΟΔΟΣ: Δεοντολογίες και άλλα τινά
Нова Зора: Ραγκουτσάρια ή Ρογκσατσσάρι ή μήπως καστοριανό καρναβάλι;
Το κακό πνεύμα...
Ένα απλό αστικό καρναβάλι
Το καρναβάλι της Καστοριάς!
ΟΔΟΣ: Ξορκίζοντας το κακό [Ι]
ΟΔΟΣ: Ξορκίζοντας το κακό [ΙΙ]
ΟΔΟΣ: Μέδουσα [Ξορκίζοντας το κακό ΙΙΙ]
Ρουγκατσάρηδες πλημμύρισαν το Λευκό Πύργο
ΟΔΟΣ: Δεοντολογίες και άλλα τινά
27.1.10
ΟΔΟΣ: Σαρδάμ
Οι κοινωνικοί αναλυτές υποστηρίζουν μια (λογική) άποψη που βασίζεται στην ιστορική παρατήρηση και τα σύγχρονα στοιχεία. Σύμφωνα με αυτή, το κάθε φορά μελετώμενο κοινωνικό ζήτημα, υποβαθμίζεται κυρίως όταν όσοι το διαχειρίζονται δεν μπορούν να το φθάσουν, διότι βρίσκεται ψηλότερα από τους ίδιους. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια από τις εξηγήσεις για την σημερινή Καστοριά.
Για την επιβεβαίωση αυτής της άποψης αρκεί να αναφερθεί η ραγδαία υποβάθμιση της χώρας τα τελευταία χρόνια: Αν και η Ελλάδα από «ψωροκώσταινα» που ήταν στο παρελθόν κατόρθωσε και κατέκτησε ως το 2004 υψηλούς στόχους (ένταξη στην ΟΝΕ και την Ευρωζώνη, είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε., Ολυμπιακοί Αγώνες) με αποτέλεσμα να συγκαταλέγεται τότε στα 20-25 πιο ανεπτυγμένα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο, ωστόσο μερικοί ατυχείς χειρισμοί, (ένδειξη ακαταλληλότητας ή έλλειψης οράματος, αυτό δεν έχει πια καμμιά σημασία) αποδείχθηκαν αρκετοί για να βυθίσουν τα οικονομικά και κοινωνικά πράγματα της χώρας, στο σκέτο χάος. Κάτι αντίστοιχο συνέβη με την πόλη της Καστοριάς. Η κατάσταση και το επίπεδο της οποίας υποβαθμίστηκαν αισθητά τα τελευταία χρόνια. Αλλά έτσι είναι. Όταν κανείς δεν μπορεί να φθάσει τον πήχη, απλώς τον κονταίνει.
Πολύ περισσότερο η άποψη αυτή, επιβεβαιώνεται στο παράδειγμα της Καστοριάς σε λιγότερο σημαντικές αφορμές. Όπως για παράδειγμα με τα καρναβάλια της Καστοριάς του 2010, που αποτελούν πλέον (ευτυχώς) παρελθόν. Καθ’ ότι μετά την ατυχέστατη επανάληψη της εξόρμησης κλιμακίου του Δημοτικού Συμβουλίου στην Θεσσαλονίκη (προβλέπεται στ’ αλήθεια τέτοιου είδους αρμοδιότητα;), ακολούθησε ο καταιγισμός της Καστοριάς με «παραδοσιακές» εκδηλώσεις, «ανταμώματα» και «συναπαντήματα» μουσικοχορευτικών σωματείων. Με αποκλειστικό σκοπό την προσέλκυση τουριστικού ρεύματος (!).
Έτσι η έναρξη του καρναβαλιού συνέπεσε φέτος με πρωτοφανείς μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις, δήθεν πατροπαράδοτες και δήθεν αυθεντικές, φυσικά στο μονοπωλιακό όνομα της γνησιότητας, συλλόγων και άλλων. Που παρά τις θριαμβολογίες απέτυχαν παταγωδώς όπως αποδεικνύεται από την αραιή συμμετοχή θεατών. Ήταν όμως «αρκετές» για να προκαλέσουν παρατράγουδα φαινόμενα, όπως υπαίθρια και προφανώς παράνομα σουβλατζίδικα, πάγκους κ.ο.κ. που μετέτρεψαν την Καστοριά σε ταχυφαγείο. και το καρναβάλι που χρονικά ακολούθησε, σε χωριάτικο πανηγύρι.
Παιγνίδια, σπαθιά, αρωματικά κεριά, περούκες, βάζα και μάσκες ανακατωμένα με λουκάνικα και σουβλάκια (άγνωστο που απολυμαίνουν τα σκεύη, ή που ξεπλένουν τα χέρια τους οι ψήστες και που εξυπηρετούν τις ανθρώπινες ανάγκες τους) ώστε να κάνουν την κατάσταση αφόρητη. Κι’ όλα αυτά κάτω από την μύτη όλων των αρμόδιων αρχών, μηδέ των υγειονομικών, αλλά και της αστυνομίας.
Με την τροπή που πήρε και τους ρυθμούς της απελπιστικής υποβάθμισης του Καστοριανού Καρναβαλιού, αναμένεται να χειροτερέψει ακόμη περισσότερο η κατάσταση στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Ώστε πολύ σύντομα το Καρναβάλι να είναι ένα σκέτο πανηγύρι. Κοντά στα υπαίθριους πωλητές φασολιών και γούνινων παντοφλών και μπρελόκ, να που τώρα, με την δραματική κατάπτωση της Καστοριάς, βρήκαν το πεπρωμένο τους και οι απανταχού πλανόδιοι. Μέχρι και ponies καθώς και καμήλα έκαναν την εμφάνισή τους στο κέντρο της πόλης, με αποτέλεσμα τα χαριτωμένα τετράποδα ή ακριβέστερα οι συνοδοί τους να γίνουν στόχος των εγχώριων, κυρίως των οικολογούντων. Οι οποίοι δείχνουν μια περίεργη ευαισθησία μόνο σε όσα ζώα δεν είναι γουνοφόρα.
Η τραγωδία είναι ότι όλο αυτό το σαρδάμ, των πωλητών, των πανηγυριωτών (που έστησαν τα καταλύματά τους, με στρώματα, μαξιλάρια και άλλα χαριτωμένα) μέσα σε πλατείες της πόλης, και των βαλκανίων χάλκινων που προκάλεσαν για μια ακόμη φορά την γνωστή απελπιστική ηχητική κατάσταση σε υπερθετικό βαθμό, βαφτίστηκε «πολιτισμός». Ενώ την ίδια στιγμή ο Δήμος Καστοριάς που τους τελευταίους μήνες ανοιγόκλεινε αυθαίρετα τις πύλες της Έκθεσης Φωτογραφίας της Συλλογής Λ. Παπάζογλου (που έφερε στην δημοσιότητα ο Γ. Γκολομπίας) αποκλείοντας στους κοινούς θνητούς, την ευκαιρία πρόσβασης, προκαλώντας αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες και καταγγελίες, άνοιξε την έκθεση αποκλειστικά και μόνο για την επίσκεψη του υπουργού πολιτισμού κ. Γερουλάνου.
Χωρίς περιστροφές και αμφιβολία, η εικόνα της Καστοριάς και το αποτέλεσμα των φετινών καρναβαλιών ήταν το χειρότερο των τελευταίων ετών. Πλήρη απόδειξη, αποτέλεσε για μια ακόμη φορά, η 3η ημέρα, και συγκεκριμένα η παρέλαση της Πατερίτσας. Μια παρέλαση χωρίς θεατές. Μια παρέλαση, της οποίας η διοργάνωση επέτρεψε ακόμη και σουβλατζίδικα σε λειτουργία να ανηφορίζουν στην Μητροπόλεως και να προκαλούν εκτός από την αισθητική υποβάθμιση και τεράστια χρονική καθυστέρηση. Για την κατάσταση αυτή προφανώς δεν μπορούν να επαίρονται και να αισθάνονται ικανοποιημένοι οι διοργανωτές.
Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να αισθάνονται οι κάθε λογής επίσημοι, ανεπίσημοι και ημιεπίσημοι, οι περισσότεροι των οποίων δεν έχουν και άριστες σχέσεις με τα καρναβάλια. Και οι οποίοι, παρά το γεγονός ότι καταργήθηκε η εξέδρα των επισήμων στην διάρκεια της παρέλασης, επιμένουν να συνωστίζονται μετά συζύγων και άλλων συνοδών, στην περιοχή της Ομόνοιας, δήθεν χαρούμενοι, δήθεν μονιασμένοι και δήθεν επιτυχημένοι, και να χαριεντίζονται με τους καρναβαλιστές σαν παλιά καλά φιλαράκια, live φυσικά.
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
Για την επιβεβαίωση αυτής της άποψης αρκεί να αναφερθεί η ραγδαία υποβάθμιση της χώρας τα τελευταία χρόνια: Αν και η Ελλάδα από «ψωροκώσταινα» που ήταν στο παρελθόν κατόρθωσε και κατέκτησε ως το 2004 υψηλούς στόχους (ένταξη στην ΟΝΕ και την Ευρωζώνη, είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε., Ολυμπιακοί Αγώνες) με αποτέλεσμα να συγκαταλέγεται τότε στα 20-25 πιο ανεπτυγμένα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο, ωστόσο μερικοί ατυχείς χειρισμοί, (ένδειξη ακαταλληλότητας ή έλλειψης οράματος, αυτό δεν έχει πια καμμιά σημασία) αποδείχθηκαν αρκετοί για να βυθίσουν τα οικονομικά και κοινωνικά πράγματα της χώρας, στο σκέτο χάος. Κάτι αντίστοιχο συνέβη με την πόλη της Καστοριάς. Η κατάσταση και το επίπεδο της οποίας υποβαθμίστηκαν αισθητά τα τελευταία χρόνια. Αλλά έτσι είναι. Όταν κανείς δεν μπορεί να φθάσει τον πήχη, απλώς τον κονταίνει.
Πολύ περισσότερο η άποψη αυτή, επιβεβαιώνεται στο παράδειγμα της Καστοριάς σε λιγότερο σημαντικές αφορμές. Όπως για παράδειγμα με τα καρναβάλια της Καστοριάς του 2010, που αποτελούν πλέον (ευτυχώς) παρελθόν. Καθ’ ότι μετά την ατυχέστατη επανάληψη της εξόρμησης κλιμακίου του Δημοτικού Συμβουλίου στην Θεσσαλονίκη (προβλέπεται στ’ αλήθεια τέτοιου είδους αρμοδιότητα;), ακολούθησε ο καταιγισμός της Καστοριάς με «παραδοσιακές» εκδηλώσεις, «ανταμώματα» και «συναπαντήματα» μουσικοχορευτικών σωματείων. Με αποκλειστικό σκοπό την προσέλκυση τουριστικού ρεύματος (!).
Έτσι η έναρξη του καρναβαλιού συνέπεσε φέτος με πρωτοφανείς μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις, δήθεν πατροπαράδοτες και δήθεν αυθεντικές, φυσικά στο μονοπωλιακό όνομα της γνησιότητας, συλλόγων και άλλων. Που παρά τις θριαμβολογίες απέτυχαν παταγωδώς όπως αποδεικνύεται από την αραιή συμμετοχή θεατών. Ήταν όμως «αρκετές» για να προκαλέσουν παρατράγουδα φαινόμενα, όπως υπαίθρια και προφανώς παράνομα σουβλατζίδικα, πάγκους κ.ο.κ. που μετέτρεψαν την Καστοριά σε ταχυφαγείο. και το καρναβάλι που χρονικά ακολούθησε, σε χωριάτικο πανηγύρι.
Παιγνίδια, σπαθιά, αρωματικά κεριά, περούκες, βάζα και μάσκες ανακατωμένα με λουκάνικα και σουβλάκια (άγνωστο που απολυμαίνουν τα σκεύη, ή που ξεπλένουν τα χέρια τους οι ψήστες και που εξυπηρετούν τις ανθρώπινες ανάγκες τους) ώστε να κάνουν την κατάσταση αφόρητη. Κι’ όλα αυτά κάτω από την μύτη όλων των αρμόδιων αρχών, μηδέ των υγειονομικών, αλλά και της αστυνομίας.
Με την τροπή που πήρε και τους ρυθμούς της απελπιστικής υποβάθμισης του Καστοριανού Καρναβαλιού, αναμένεται να χειροτερέψει ακόμη περισσότερο η κατάσταση στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Ώστε πολύ σύντομα το Καρναβάλι να είναι ένα σκέτο πανηγύρι. Κοντά στα υπαίθριους πωλητές φασολιών και γούνινων παντοφλών και μπρελόκ, να που τώρα, με την δραματική κατάπτωση της Καστοριάς, βρήκαν το πεπρωμένο τους και οι απανταχού πλανόδιοι. Μέχρι και ponies καθώς και καμήλα έκαναν την εμφάνισή τους στο κέντρο της πόλης, με αποτέλεσμα τα χαριτωμένα τετράποδα ή ακριβέστερα οι συνοδοί τους να γίνουν στόχος των εγχώριων, κυρίως των οικολογούντων. Οι οποίοι δείχνουν μια περίεργη ευαισθησία μόνο σε όσα ζώα δεν είναι γουνοφόρα.
Η τραγωδία είναι ότι όλο αυτό το σαρδάμ, των πωλητών, των πανηγυριωτών (που έστησαν τα καταλύματά τους, με στρώματα, μαξιλάρια και άλλα χαριτωμένα) μέσα σε πλατείες της πόλης, και των βαλκανίων χάλκινων που προκάλεσαν για μια ακόμη φορά την γνωστή απελπιστική ηχητική κατάσταση σε υπερθετικό βαθμό, βαφτίστηκε «πολιτισμός». Ενώ την ίδια στιγμή ο Δήμος Καστοριάς που τους τελευταίους μήνες ανοιγόκλεινε αυθαίρετα τις πύλες της Έκθεσης Φωτογραφίας της Συλλογής Λ. Παπάζογλου (που έφερε στην δημοσιότητα ο Γ. Γκολομπίας) αποκλείοντας στους κοινούς θνητούς, την ευκαιρία πρόσβασης, προκαλώντας αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες και καταγγελίες, άνοιξε την έκθεση αποκλειστικά και μόνο για την επίσκεψη του υπουργού πολιτισμού κ. Γερουλάνου.
Χωρίς περιστροφές και αμφιβολία, η εικόνα της Καστοριάς και το αποτέλεσμα των φετινών καρναβαλιών ήταν το χειρότερο των τελευταίων ετών. Πλήρη απόδειξη, αποτέλεσε για μια ακόμη φορά, η 3η ημέρα, και συγκεκριμένα η παρέλαση της Πατερίτσας. Μια παρέλαση χωρίς θεατές. Μια παρέλαση, της οποίας η διοργάνωση επέτρεψε ακόμη και σουβλατζίδικα σε λειτουργία να ανηφορίζουν στην Μητροπόλεως και να προκαλούν εκτός από την αισθητική υποβάθμιση και τεράστια χρονική καθυστέρηση. Για την κατάσταση αυτή προφανώς δεν μπορούν να επαίρονται και να αισθάνονται ικανοποιημένοι οι διοργανωτές.
Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να αισθάνονται οι κάθε λογής επίσημοι, ανεπίσημοι και ημιεπίσημοι, οι περισσότεροι των οποίων δεν έχουν και άριστες σχέσεις με τα καρναβάλια. Και οι οποίοι, παρά το γεγονός ότι καταργήθηκε η εξέδρα των επισήμων στην διάρκεια της παρέλασης, επιμένουν να συνωστίζονται μετά συζύγων και άλλων συνοδών, στην περιοχή της Ομόνοιας, δήθεν χαρούμενοι, δήθεν μονιασμένοι και δήθεν επιτυχημένοι, και να χαριεντίζονται με τους καρναβαλιστές σαν παλιά καλά φιλαράκια, live φυσικά.
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
- ΟΔΟΣ: Θύμα της «παραδοσιακότητας»
- Λόγος & Αντίλογος («Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται»)
- ΟΔΟΣ: Τα «ακούσματα»
- ΟΔΟΣ: Εν χορδαίς και οργάνοις
- Λόγος & Αντίλογος Γιάννης Σκόρδας: "Περί καστοριανής παράδοσης"
- Μεγαλώνοντας τα «Καλά Παιδιά» του Καστοριανού Καρναβαλιού
- ΟΔΟΣ: Ξορκίζοντας το κακό [ΙΙ]
- ΟΔΟΣ: Ξορκίζοντας το κακό
- Στην Αριστοτέλους III
- Λόγος & Αντίλογος A. Πηχιών: Περί του καστοριανού καρναβαλιού III
- Ένα απλό αστικό καρναβάλι
- Το καρναβάλι της Καστοριάς!
25.1.10
ΟΔΟΣ: Η λεωφόρος των Κύκνων
Αυτή την περίοδο η πλημμύρα με τα νερά της λίμνης του parking στην Νομαρχία, «δικαίωσε» όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν την ονομασία της λεωφόρου των Κύκνων, αφού ειδικά φέτος, μεγάλο τμήμα του οδοστρώματος βυθίστηκε κι’ αυτό κάτω από την λίμνη. Η θέα της περιοχής θυμίζει πλημμυρισμένο Μπαγκλαντές την περίοδο των μουσώνων παρά Καστοριά. Μόνο που δεν υπάρχουν μπανανιές και άλλα τροπικά…
Η κατάσταση βέβαια δεν είναι κωμική. Αντίθετα υποβαθμίζει ακόμη περισσότερο την αισθητικά επιβαρυμένη εικόνα της Καστοριάς, όπως βεβαίως συμβολίζει την εκδικητική επιστροφή της φύσης. Παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες περασμένες χρονιές (κυρίως αυτές της ανομβρίας) που επαναλήφθηκε το φαινόμενο, η έκταση της πλημμύρας μπορούσε να θεωρηθεί περιορισμένη, ο φετινός χειμώνας, καθώς και το γεγονός ότι στο παρελθόν έγιναν κάποιες προσπάθειες «αποκατάστασης» του ναυαγίου που αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και αποτυχημένες, απέδειξε ότι πρέπει να αναζητηθούν λύσεις σε αρμονία με την φύση και την λίμνη.
Για να συμβεί αυτό πρέπει να αντιληφθούν οι αρμόδιοι, ότι δεν είναι η λίμνη που μπαίνει αυθαίρετα στον δρόμο, αλλά ότι με τα μπαζώματα και τις άλλες υπερβολές, το πάρκιγκ και ο δρόμος κατέλαβαν την λίμνη, και μάλιστα σε ένα σημείο απ’ όπου ξεκινούσε στο παρελθόν ο «λαιμός» της λίμνης. Ο οποίος με τις επιχωματώσεις μπορεί μεν να διευρύνθηκε, αλλά καθώς αποδεικνύεται υπερέβη τα όριά του.
Η λύση δεν φαίνεται προς το παρόν να είναι άλλη παρά αποκατάσταση της λίμνης στο σημείο εκείνο. Ακόμη και αν απαιτεί μετατόπιση της Λεωφόρου των Κύκνων και περιορισμό του πάρκου στο σημείο εκείνο, που δεν είναι ανεπίδεκτο κριτικής για την πρόχειρη αισθητική του.
Αλλιώς κάθε χρόνο τους χειμερινούς μήνες θα επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια. Και θα πιστεύεται ότι η λίμνη είναι εχθρός, και όχι φύση.
Η κατάσταση βέβαια δεν είναι κωμική. Αντίθετα υποβαθμίζει ακόμη περισσότερο την αισθητικά επιβαρυμένη εικόνα της Καστοριάς, όπως βεβαίως συμβολίζει την εκδικητική επιστροφή της φύσης. Παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες περασμένες χρονιές (κυρίως αυτές της ανομβρίας) που επαναλήφθηκε το φαινόμενο, η έκταση της πλημμύρας μπορούσε να θεωρηθεί περιορισμένη, ο φετινός χειμώνας, καθώς και το γεγονός ότι στο παρελθόν έγιναν κάποιες προσπάθειες «αποκατάστασης» του ναυαγίου που αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και αποτυχημένες, απέδειξε ότι πρέπει να αναζητηθούν λύσεις σε αρμονία με την φύση και την λίμνη.
Για να συμβεί αυτό πρέπει να αντιληφθούν οι αρμόδιοι, ότι δεν είναι η λίμνη που μπαίνει αυθαίρετα στον δρόμο, αλλά ότι με τα μπαζώματα και τις άλλες υπερβολές, το πάρκιγκ και ο δρόμος κατέλαβαν την λίμνη, και μάλιστα σε ένα σημείο απ’ όπου ξεκινούσε στο παρελθόν ο «λαιμός» της λίμνης. Ο οποίος με τις επιχωματώσεις μπορεί μεν να διευρύνθηκε, αλλά καθώς αποδεικνύεται υπερέβη τα όριά του.
Η λύση δεν φαίνεται προς το παρόν να είναι άλλη παρά αποκατάσταση της λίμνης στο σημείο εκείνο. Ακόμη και αν απαιτεί μετατόπιση της Λεωφόρου των Κύκνων και περιορισμό του πάρκου στο σημείο εκείνο, που δεν είναι ανεπίδεκτο κριτικής για την πρόχειρη αισθητική του.
Αλλιώς κάθε χρόνο τους χειμερινούς μήνες θα επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια. Και θα πιστεύεται ότι η λίμνη είναι εχθρός, και όχι φύση.
20.1.10
ΟΔΟΣ: Ένα «μεγάλο περιβαλλοντικό έργο»
Το ενυδρείο ολοκληρώθηκε. Όμως για να λειτουργήσει χρειάζονται ψάρια. Δεν υπάρχει όμως κωδικός στον προϋπολογισμό του κράτους για την αγορά των ψαριών. Αυτό είναι ένα ακόμη εμπόδιο γραφειοκρατίας που πρέπει να ξεπεράσουμε για να υλοποιήσουμε αυτό το μεγάλο περιβαλλοντικό έργο» είπε ο υπουργός Πολιτισμού-Τουρισμού κ. Π. Γερουλάνος κατά την επίσκεψή του στο Ενυδρείο της Καστοριάς.
Σε γκάφα, ή ελλιπή ενημέρωση, οφείλεται προφανώς η δήλωση αυτή του υπουργού Πολιτισμού, που προκάλεσε αίσθηση. Όχι μόνο, διότι έπρεπε να ρθει ολόκληρος υπουργός για να παραδεχθεί ότι το ενυδρείο «ναυαγεί» επειδή δεν υπάρχει κωδικός για την αγορά λιμνίσιων ψαριών, κάτι που προκαλεί θυμηδία σε μία πόλη που βρίσκεται δίπλα σε λίμνη, και που έχει σπαταλήσει εκατοντάδες εκατομμυρίων δραχμών και ευρώ για την ανέγερση αυτού του κτηρίου. Αλλά και διότι, είναι σαν να δείχνει στην Καστοριά, με τα εκατοντάδες μνημεία πολιτισμού που καταρρέουν από την αδιαφορία, ότι δεν έχει να ελπίζει και πολλά πράγματα και από την νέα διοίκηση του υπουργείου.
Αν ολόκληρο κράτος δεν μπορεί να βρει κωδικό, για μερικά κιλά ψάρια, πώς να σώσει τις εκκλησίες, τα αρχοντικά και τα τείχη;
Σημ. Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζει ολόκληρος υπουργός «περιβαλλοντικό έργο» το ενυδρείο, όταν κτίστηκε με τα χρήματα που προορίζονταν για την εξυγίανση και την σωτηρία της λίμνης; Με τέτοιους όρους θα πραγματοποιηθεί η «πράσινη ανάπτυξη»;
Σε γκάφα, ή ελλιπή ενημέρωση, οφείλεται προφανώς η δήλωση αυτή του υπουργού Πολιτισμού, που προκάλεσε αίσθηση. Όχι μόνο, διότι έπρεπε να ρθει ολόκληρος υπουργός για να παραδεχθεί ότι το ενυδρείο «ναυαγεί» επειδή δεν υπάρχει κωδικός για την αγορά λιμνίσιων ψαριών, κάτι που προκαλεί θυμηδία σε μία πόλη που βρίσκεται δίπλα σε λίμνη, και που έχει σπαταλήσει εκατοντάδες εκατομμυρίων δραχμών και ευρώ για την ανέγερση αυτού του κτηρίου. Αλλά και διότι, είναι σαν να δείχνει στην Καστοριά, με τα εκατοντάδες μνημεία πολιτισμού που καταρρέουν από την αδιαφορία, ότι δεν έχει να ελπίζει και πολλά πράγματα και από την νέα διοίκηση του υπουργείου.
Αν ολόκληρο κράτος δεν μπορεί να βρει κωδικό, για μερικά κιλά ψάρια, πώς να σώσει τις εκκλησίες, τα αρχοντικά και τα τείχη;
Σημ. Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζει ολόκληρος υπουργός «περιβαλλοντικό έργο» το ενυδρείο, όταν κτίστηκε με τα χρήματα που προορίζονταν για την εξυγίανση και την σωτηρία της λίμνης; Με τέτοιους όρους θα πραγματοποιηθεί η «πράσινη ανάπτυξη»;
ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Στροφή στον σωστό δρόμο
Δεν είναι κακό που είμαστε επαρχία της Ευρώπης. Το κακό είναι ότι είμαστε απαξιωμένη επαρχία. Ούτε τους καταλαβαίνουμε ούτε μας καταλαβαίνουν. Στην οικογένεια που χρωστά αν πάρει το ταμείο ο ένας από τον άλλο γιατί δεν τα κατάφερε, δεν κάνει παροχές αλλά ψάχνει για νέα έσοδα και ταυτόχρονα επιβάλει οικονομία και μείωση εξόδων. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Ο επαρχιωτισμός όμως της πολιτικής μας ηγεσίας μαζί με την λαϊκίζουσα αριστερή διανόησή μας, η φτηνή πολιτική σκέψη, η ρηχή κομπογιαννίτικη πολική ανάλυση, και το χειρότερο απ όλα, η έλλειψη οικονομικής ελίτ που αγαπά την χώρα της και δεν σκέφτεται μόνο την Λωζάννη χωρίς να την νοιάζει αν διαλυθεί η Κοζάνη, όλα αυτά και άλλα τόσα, θα μας χαντακώνουν κάθε μέρα.
Μπορεί στην Ελλάδα να τα βλέπουμε σοσιαλιστικά, αλλά στην Ευρώπη ισχύει το αντίθετο. Δεν περνούν οι ετικέτες. Αυτά βέβαια δεν αναλύονται με καπουτσίνο στο Κολωνάκι από περιφερόμενους τσαντάκηδες δήθεν μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοβιομήχανους στα λόγια και τίποτα στην πράξη. Μόνο για μπούρδες ψιλοκομπίνες είναι πια ικανοί.
Πολλοί δε πολιτικοί και οικονομολόγοι είναι γνήσιοι απόγονοι των κατσικοκλεφτών εφαρμόζοντας την απλούστατη θεωρία τους: Βρίσκουμε το κατσίκι, το παρακολουθούμε, μόλις δεν μας βλέπουν το κλέβουμε, το σφάζουμε, το τρώμε, ρίχνουμε και έναν χορό και πέρα βρέχει. Αφήστε τους άλλους να το ταΐζουν να το προσέχουν, να το μεγαλώνουν και κυρίως να το πολλαπλασιάζουν.
Και το άλλο; Η άλλη πατέντα από την τουρκοκρατία. Όποιος κλέψει την εφορία είναι εθνικός ήρωας, κατά το όποιος έκλεβε στην εποχή πριν το ‘21 αδυνάτιζε τους Τούρκους άρα προσέφερε στην πατρίδα.
Θα φάμε πολλές σφαλιάρες αν συνεχίσουμε τον ολισθηρό δρόμο της εύκολης, ανέξοδης χωρίς κόπο καλής ζωής χωρίς σχεδιασμό, σύνεση, οικονομικό πολιτισμό.
Στροφή λοιπόν όσο είναι καιρός. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Στροφή στον σωστό δρόμο. Στην πραγματικότητα. Στην αληθινή οικονομία.
Ο επαρχιωτισμός όμως της πολιτικής μας ηγεσίας μαζί με την λαϊκίζουσα αριστερή διανόησή μας, η φτηνή πολιτική σκέψη, η ρηχή κομπογιαννίτικη πολική ανάλυση, και το χειρότερο απ όλα, η έλλειψη οικονομικής ελίτ που αγαπά την χώρα της και δεν σκέφτεται μόνο την Λωζάννη χωρίς να την νοιάζει αν διαλυθεί η Κοζάνη, όλα αυτά και άλλα τόσα, θα μας χαντακώνουν κάθε μέρα.
Μπορεί στην Ελλάδα να τα βλέπουμε σοσιαλιστικά, αλλά στην Ευρώπη ισχύει το αντίθετο. Δεν περνούν οι ετικέτες. Αυτά βέβαια δεν αναλύονται με καπουτσίνο στο Κολωνάκι από περιφερόμενους τσαντάκηδες δήθεν μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοβιομήχανους στα λόγια και τίποτα στην πράξη. Μόνο για μπούρδες ψιλοκομπίνες είναι πια ικανοί.
Πολλοί δε πολιτικοί και οικονομολόγοι είναι γνήσιοι απόγονοι των κατσικοκλεφτών εφαρμόζοντας την απλούστατη θεωρία τους: Βρίσκουμε το κατσίκι, το παρακολουθούμε, μόλις δεν μας βλέπουν το κλέβουμε, το σφάζουμε, το τρώμε, ρίχνουμε και έναν χορό και πέρα βρέχει. Αφήστε τους άλλους να το ταΐζουν να το προσέχουν, να το μεγαλώνουν και κυρίως να το πολλαπλασιάζουν.
Και το άλλο; Η άλλη πατέντα από την τουρκοκρατία. Όποιος κλέψει την εφορία είναι εθνικός ήρωας, κατά το όποιος έκλεβε στην εποχή πριν το ‘21 αδυνάτιζε τους Τούρκους άρα προσέφερε στην πατρίδα.
Θα φάμε πολλές σφαλιάρες αν συνεχίσουμε τον ολισθηρό δρόμο της εύκολης, ανέξοδης χωρίς κόπο καλής ζωής χωρίς σχεδιασμό, σύνεση, οικονομικό πολιτισμό.
Στροφή λοιπόν όσο είναι καιρός. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Στροφή στον σωστό δρόμο. Στην πραγματικότητα. Στην αληθινή οικονομία.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΣΟΥΡΤΣΟΥΛΑ: Εκδήλωση αναδοχής-ονομασίας νέων σκαφών
Σε μία σεμνή και φορτισμένη συναισθηματικά τελετή, έγινε η αναδοχή και ονομασία των τριών νέων σκαφών του συλλόγου. Πρόκειται για ένα σκιφ που πήρε το όνομα του αείμνηστου πρωταθλητή Σπύρου Μπουτσιάδη, μία δίκωπος που πήρε το όνομα του αδικοχαμένου Μιχάλη Μπατσόπουλου και ένα διπλό σκιφ που πήρε το όνομα της δωρήτριας εταιρίας Αφοι Γκόνος αε.
Οι παλαίμαχοι νιώθουν πολύ συγκινημένοι που δύο αλησμόνητες μορφές της κωπηλασίας, θα βρίσκονται ακόμα πιο κοντά τους καθημερινά. Νιώθουν ευγνώμονες που η τοπική κοινωνία αναγνωρίζει τους αγώνες που κάνει ο σύλλογος για την ανάπτυξη του αθλήματος στην Καστοριά, και έτσι ακόμα μία επιχείρηση χρηματοδότησε για την αγορά του διπλού σκιφ. Τέλος νιώθουν υπερήφανοι που βλέπουν να υλοποιούνται τα όνειρα και οι στόχοι που έβαλαν με την ίδρυση του συλλόγου πριν πέντε χρόνια.
Οι παλαίμαχοι νιώθουν πολύ συγκινημένοι που δύο αλησμόνητες μορφές της κωπηλασίας, θα βρίσκονται ακόμα πιο κοντά τους καθημερινά. Νιώθουν ευγνώμονες που η τοπική κοινωνία αναγνωρίζει τους αγώνες που κάνει ο σύλλογος για την ανάπτυξη του αθλήματος στην Καστοριά, και έτσι ακόμα μία επιχείρηση χρηματοδότησε για την αγορά του διπλού σκιφ. Τέλος νιώθουν υπερήφανοι που βλέπουν να υλοποιούνται τα όνειρα και οι στόχοι που έβαλαν με την ίδρυση του συλλόγου πριν πέντε χρόνια.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
Κύριε Μπαϊρακτάρη
Διάβασα το διήγημα “Μια μικρή και συνηθισμένη ιστορία” της κυρίας Σόνιας Ευθυμιάδου-Παπασταύρου που δημοσιεύτηκε στην “ΟΔΟ” φύλλο 520/10-12-09 σελίδα 14 και συγκινήθηκα μέχρι δακρύων.
Μέσα σε αυτή τη μικρή ιστορία, είδα τον…. Στρατιώτη σου παιδί ηλικιακά να ανδρώνεται μέσα στον ορυμαγδό και την κατοχική καταστροφή, οπλισμένο με τη χρυσή της νιότης πανοπλία, “το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά”, να οραματίζεται ελπίζοντας και πιστεύοντας.
Τώρα, ο Στρατιώτης σου κύρια Σόνια μας, έχει καβατζάρει τα ογδόντα, η ορμή χάθηκε μαζί με τα όνειρα, η λεβεντιά ακουμπάει τρεμάμενη στο μπαστουνάκι που με θάρρος ακόμη το κρατάει ο Στρατιώτης σου προσπαθώντας να μη σωριαστεί, και συγκινείται παρήγορα γιατί ελπίζει πως υπάρχει ακόμα κάποια σπίθα που σιγοκαίει.
Αν δεν ήσουν εσύ Κύρια Σόνια μας (το “Κυρία” ως προσφώνηση μαθητή προς την δασκάλα του), αν δεν ήταν η κυρά της Ρω, ποιος θα μπορούσε να δονήσει την κουρασμένη καρδιά του Στρατιώτη σου, τη σημερινή εποχή, που ο παραλογισμός παρέα με την παράνοια και το φθόνο κυριαρχεί;
Ας είσαι καλά κυρία Σόνια μας, παλεύεις διδάσκοντας και διδάσκεις παλεύοντας.
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!
Ένας Στρατιώτης
Διάβασα το διήγημα “Μια μικρή και συνηθισμένη ιστορία” της κυρίας Σόνιας Ευθυμιάδου-Παπασταύρου που δημοσιεύτηκε στην “ΟΔΟ” φύλλο 520/10-12-09 σελίδα 14 και συγκινήθηκα μέχρι δακρύων.
Μέσα σε αυτή τη μικρή ιστορία, είδα τον…. Στρατιώτη σου παιδί ηλικιακά να ανδρώνεται μέσα στον ορυμαγδό και την κατοχική καταστροφή, οπλισμένο με τη χρυσή της νιότης πανοπλία, “το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά”, να οραματίζεται ελπίζοντας και πιστεύοντας.
Τώρα, ο Στρατιώτης σου κύρια Σόνια μας, έχει καβατζάρει τα ογδόντα, η ορμή χάθηκε μαζί με τα όνειρα, η λεβεντιά ακουμπάει τρεμάμενη στο μπαστουνάκι που με θάρρος ακόμη το κρατάει ο Στρατιώτης σου προσπαθώντας να μη σωριαστεί, και συγκινείται παρήγορα γιατί ελπίζει πως υπάρχει ακόμα κάποια σπίθα που σιγοκαίει.
Αν δεν ήσουν εσύ Κύρια Σόνια μας (το “Κυρία” ως προσφώνηση μαθητή προς την δασκάλα του), αν δεν ήταν η κυρά της Ρω, ποιος θα μπορούσε να δονήσει την κουρασμένη καρδιά του Στρατιώτη σου, τη σημερινή εποχή, που ο παραλογισμός παρέα με την παράνοια και το φθόνο κυριαρχεί;
Ας είσαι καλά κυρία Σόνια μας, παλεύεις διδάσκοντας και διδάσκεις παλεύοντας.
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!
Ένας Στρατιώτης
19.1.10
Βιβλίο: Λαϊκά παραμύθια
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΥΡΟΧΩΡΙΟΥ
ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ …ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ
Καστοριά 2009, Έκδοση του Σχολικού Συνεταιρισμού
με την επιμέλεια της δασκάλας Σόνιας Ευθυμιάδου-Παπασταύρου
Εκδόσεις ΚΑΛΥΨΩ-Ευαγγελία Βάρφη
ISBN: 978-960-6862-07-06
«Αν σου μιλώ με παραμύθια
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκύτερα.»
Γ. Σεφέρης
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η παραμυθόπετρα. Αυτή η πέτρα ήταν η πηγή των παραυθιών. Πρώτη αυτή είχε πει το παραμύθι σε άνθρωπο. «Κάποιοι από εσάς θα θυμούνται κάθε μου λέξη» έλεγε η παραμυθόπετρα. «Κάποιοι άλλοι θα θυμούνται μόνο μερικές λέξεις και οι περισσότεροι θα τα ξεχάσουν όλα. Από δω και πέρα λοιπόν το παραμύθι σάς ανήκει. Θα πρέπει να το αφηγείστε ο ένας στον άλλο για να το κρατήσετε ζωντανό όσο η γη γυρίζει και ο κόσμος είναι ζωντανός».
18.1.10
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009
Σε μερικές μόνο ώρες από την κυκλοφορία αυτού του φύλλου, το 2009 θα περνάει στο παρελθόν. Θα ανήκει στην ιστορία. Μπορεί στην Καστοριά οι αλλαγές του έτους που φεύγει, να μην συνειδητοποιούνται, ούτε να συνοδεύονται από τον ανάλογο θόρυβο που δικαιολογείται σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά είναι γεγονός, ότι σημαντικές και κάπως περίεργες τομές συνέβησαν και εδώ. Όπως άλλωστε και όσα συνέβησαν σε πανελλήνια κλίμακα μοιάζουν αιφνίδια, ή κάπως απότομα, αφού σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν, αντικειμενικά ήταν περίπου απρόβλεπτα.
Η κατάρρευση της κυβερνητικής Νέας Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου πρωτίστως του τ. πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή ξεκίνησε μέσα στο πρώτο έτος που ακολούθησε μετά τις εκλογές του 2007. Τα απερίγραπτα σκάνδαλα που αποδείκνυαν σήψη αλλά και την απουσία κάθε στοιχείου πειθαρχίας, συντονισμού και κυρίως υπόληψης στα εσωτερικά της κυβέρνησης, οι σε ένα βαθμό προφανώς υποκινούμενες ταραχές του Δεκεμβρίου του 2008, που επέφεραν σοβαρή διαταραχή σε βασικές σταθερές της ελληνικής κοινωνίας, η παγκόσμια οικονομική κρίση και η γενικευμένη εγχώρια διαφθορά, σε όλα τα επίπεδα, οδήγησαν τελικά τον τ. πρωθυπουργό στην απόφασή του για πρόωρες εκλογές. Τις οποίες ήταν ολοφάνερο ότι θα χάσει ο ίδιος και το κόμμα του, έστω κι’ αν τους τελευταίους ελάχιστους μήνες πριν απ’ αυτές, για να αποφύγει τον εκλογικό καταποντισμό -που δεν τον απέφυγε ακριβώς- αλήθεια είναι, ότι προσπάθησε να περιορίσει κάπως την διαφαινόμενη συντριβή.
Χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη στην ιστορία της και επομένως πρωτοφανής εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, το άδοξο τέλος της περίφημης «ώρας του Καραμανλή» που είχε έλθει μεν, αλλά σταμάτησε πρόωρα, καθώς και η εκλογική νίκη του ΠαΣοΚ υπό τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, που έκανε τα πρώτα βήματά του ως πολιτικός αρχηγός με το ανεπανάληπτο σύνθημα «σήκω Ανδρέα για να δεις το παιδί της αλλαγής», νίκη που μοιάζει και είναι σημαντική χάρις στον εκλογικό νόμο, αλλά από την άποψη των αριθμών δεν είναι ακριβώς έτσι. Αυτά σε συνδυασμό με την εκλογή του κ. Αν. Σαμαρά στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, και την οργή που δεν προσπαθεί να κρύψει η ηττημένη κ. Ντ. Μπακογιάννη, και την δεινή οικονομική κατάσταση που επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο από τις μεθοδεύσεις της κυβερνήσεως, η οποία προσπαθώντας να επιβάλλει ως αναπόφευκτα τα σκληρότερα δυνατά μέτρα κατά των συνήθων στόχων και να επιτύχει το εσωκομματικό moratorium, εκμεταλλεύεται καταχρηστικά και με υπερβολή τον μπαμπούλα του διεθνούς παράγοντα, (αυτά) είναι τα κορυφαία γεγονότα, που σημάδεψαν το 2009 σε πανελλήνια κλίμακα και αναμένεται να επηρεάσουν σημαντικά και το 2010.
Στην Καστοριά βέβαια, όσα συνέβησαν δεν είναι άσχετα με τις πανελλήνιες εξελίξεις. Μάλιστα οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ επέλεξαν για τα θετικά ή τα αρνητικά τους, τα κυριότερα πολιτικά πρόσωπα που ενσάρκωσαν τα σημαντικά γεγονότα σε τοπικό επίπεδο. Για παράδειγμα η για μια ακόμη φορά βουλευτική εκλογή του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου μπορεί να μην απογειώνει με ελπίδες για το λαμπρό και δημιουργικό μέλλον που περιμένει την Καστοριά, ούτε καν τους πιο αφοσιωμένους ψηφοφόρους του, ωστόσο η επιλογή του από το ΠαΣοΚ για το πολιτειακό αξίωμα του προέδρου της Βουλής ασφαλώς δεν αποτελεί συνηθισμένο γεγονός για την εκλογική του περιφέρεια.
Η εκλογική ήττα της κ. Παρασκευής Μπουζάλη που χρημάτισε βουλευτής Καστοριάς (της Νέας Δημοκρατίας) μόνο για δύο χρόνια, είναι σημαντικό γεγονός που αποδεικνύει ότι, είτε οι άσπονδοι κομματικοί φίλοι έκαναν καλλίτερα την δουλειά τους, είτε η ίδια δεν τα πήγε και τόσο καλά. Μπορεί βεβαίως η ήττα να οφείλεται μόνο στον ένα από τους δυο, αλλά πιθανό να οφείλεται και στους δυο παράγοντες.
Στον αντίποδα της ασυνήθιστης αυτής εξέλιξης, η εκλογική νίκη του κ. Ζήση Τζηκαλάγια, που ξεκίνησε να διεκδικεί την ανάδειξή του σε πολιτικά αξιώματα αρκετά χρόνια πριν, είναι ασφαλώς ένα σημαντικό γεγονός, ιδίως για την Νέα Δημοκρατία. Αυτό γίνεται πιο κατανοητό σε συνδυασμό με την εκλογή του κ. Αντώνη Σαμαρά στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, αφού οι δυο τους γνωρίζονται από την πολιτική συνεργασία τους κατά την διάρκεια της περασμένης δεκαετίας. Και αυτό είναι κάτι που αντικειμενικά αυξάνει τις ευθύνες του νέου βουλευτή απέναντι στον τόπο καθώς συμπυκνώνει και επισπεύδει τις προσδοκίες του κόσμου.
Θα μπορούσαν να αναφερθούν κι’ άλλα, πολλά και σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την Καστοριά και ιδίως τον Δήμο Καστοριάς το 2009, αν και είναι δικαιότερο να αναφερθεί ότι αυτά που σημάδεψαν την πόλη της Καστοριάς, είναι κυρίως… όσα δεν έγιναν.
Γι’ αυτά, από την ΟΔΟ γίνεται συστηματική προβολή και ασκείται κριτική, η οποία βεβαίως μοιάζει να μην επιδρά καθόλου. Και πώς άραγε να αλλάξει την πορεία της πόλης η κριτική, όταν ο επίσημος Δήμος έχει βολευτεί, (κατά κυριολεξία κρυφτεί) πίσω από το δάχτυλό του, και όχι μόνο δεν αντιδρά δημιουργικά στην μερικές φορές άγαρμπη αντιπολιτευτική κριτική των μειοψηφιών του δημοτικού συμβουλίου, αλλά μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται ούτε την αποδοκιμασία του απλού κόσμου. Που άρχισε να γίνεται πιο ηχηρή από τα απλά μουρμουρίσματα.
Το κακό για τους πολιτικούς και τους παραπολιτικούς είναι ότι συνειδητοποιούν (αν συμβαίνει πράγματι κι’ αυτό) πολύ αργά ότι το τραίνο στο οποίο επιβαίνουν συχνά ακολουθεί λάθος τροχιά. Από λάθος μηχανοδηγού ή του σταθμάρχη, ή έστω απ’ όπου να προέρχεται αυτό το συνήθως «ανθρώπινο» λάθος, συχνά αποδεικνύεται μοιραίο. Και όχι τίποτε, αλλά από αύριο ξεκινά το σωτήριο (και εκλογικό) έτος 2010. Που δεν μπορεί, παρά για κάποιους να αποδειχθεί μοιραίο.
Καλή χρονιά πάντως.
Η κατάρρευση της κυβερνητικής Νέας Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου πρωτίστως του τ. πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή ξεκίνησε μέσα στο πρώτο έτος που ακολούθησε μετά τις εκλογές του 2007. Τα απερίγραπτα σκάνδαλα που αποδείκνυαν σήψη αλλά και την απουσία κάθε στοιχείου πειθαρχίας, συντονισμού και κυρίως υπόληψης στα εσωτερικά της κυβέρνησης, οι σε ένα βαθμό προφανώς υποκινούμενες ταραχές του Δεκεμβρίου του 2008, που επέφεραν σοβαρή διαταραχή σε βασικές σταθερές της ελληνικής κοινωνίας, η παγκόσμια οικονομική κρίση και η γενικευμένη εγχώρια διαφθορά, σε όλα τα επίπεδα, οδήγησαν τελικά τον τ. πρωθυπουργό στην απόφασή του για πρόωρες εκλογές. Τις οποίες ήταν ολοφάνερο ότι θα χάσει ο ίδιος και το κόμμα του, έστω κι’ αν τους τελευταίους ελάχιστους μήνες πριν απ’ αυτές, για να αποφύγει τον εκλογικό καταποντισμό -που δεν τον απέφυγε ακριβώς- αλήθεια είναι, ότι προσπάθησε να περιορίσει κάπως την διαφαινόμενη συντριβή.
Χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη στην ιστορία της και επομένως πρωτοφανής εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, το άδοξο τέλος της περίφημης «ώρας του Καραμανλή» που είχε έλθει μεν, αλλά σταμάτησε πρόωρα, καθώς και η εκλογική νίκη του ΠαΣοΚ υπό τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, που έκανε τα πρώτα βήματά του ως πολιτικός αρχηγός με το ανεπανάληπτο σύνθημα «σήκω Ανδρέα για να δεις το παιδί της αλλαγής», νίκη που μοιάζει και είναι σημαντική χάρις στον εκλογικό νόμο, αλλά από την άποψη των αριθμών δεν είναι ακριβώς έτσι. Αυτά σε συνδυασμό με την εκλογή του κ. Αν. Σαμαρά στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, και την οργή που δεν προσπαθεί να κρύψει η ηττημένη κ. Ντ. Μπακογιάννη, και την δεινή οικονομική κατάσταση που επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο από τις μεθοδεύσεις της κυβερνήσεως, η οποία προσπαθώντας να επιβάλλει ως αναπόφευκτα τα σκληρότερα δυνατά μέτρα κατά των συνήθων στόχων και να επιτύχει το εσωκομματικό moratorium, εκμεταλλεύεται καταχρηστικά και με υπερβολή τον μπαμπούλα του διεθνούς παράγοντα, (αυτά) είναι τα κορυφαία γεγονότα, που σημάδεψαν το 2009 σε πανελλήνια κλίμακα και αναμένεται να επηρεάσουν σημαντικά και το 2010.
Στην Καστοριά βέβαια, όσα συνέβησαν δεν είναι άσχετα με τις πανελλήνιες εξελίξεις. Μάλιστα οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ επέλεξαν για τα θετικά ή τα αρνητικά τους, τα κυριότερα πολιτικά πρόσωπα που ενσάρκωσαν τα σημαντικά γεγονότα σε τοπικό επίπεδο. Για παράδειγμα η για μια ακόμη φορά βουλευτική εκλογή του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου μπορεί να μην απογειώνει με ελπίδες για το λαμπρό και δημιουργικό μέλλον που περιμένει την Καστοριά, ούτε καν τους πιο αφοσιωμένους ψηφοφόρους του, ωστόσο η επιλογή του από το ΠαΣοΚ για το πολιτειακό αξίωμα του προέδρου της Βουλής ασφαλώς δεν αποτελεί συνηθισμένο γεγονός για την εκλογική του περιφέρεια.
Η εκλογική ήττα της κ. Παρασκευής Μπουζάλη που χρημάτισε βουλευτής Καστοριάς (της Νέας Δημοκρατίας) μόνο για δύο χρόνια, είναι σημαντικό γεγονός που αποδεικνύει ότι, είτε οι άσπονδοι κομματικοί φίλοι έκαναν καλλίτερα την δουλειά τους, είτε η ίδια δεν τα πήγε και τόσο καλά. Μπορεί βεβαίως η ήττα να οφείλεται μόνο στον ένα από τους δυο, αλλά πιθανό να οφείλεται και στους δυο παράγοντες.
Στον αντίποδα της ασυνήθιστης αυτής εξέλιξης, η εκλογική νίκη του κ. Ζήση Τζηκαλάγια, που ξεκίνησε να διεκδικεί την ανάδειξή του σε πολιτικά αξιώματα αρκετά χρόνια πριν, είναι ασφαλώς ένα σημαντικό γεγονός, ιδίως για την Νέα Δημοκρατία. Αυτό γίνεται πιο κατανοητό σε συνδυασμό με την εκλογή του κ. Αντώνη Σαμαρά στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, αφού οι δυο τους γνωρίζονται από την πολιτική συνεργασία τους κατά την διάρκεια της περασμένης δεκαετίας. Και αυτό είναι κάτι που αντικειμενικά αυξάνει τις ευθύνες του νέου βουλευτή απέναντι στον τόπο καθώς συμπυκνώνει και επισπεύδει τις προσδοκίες του κόσμου.
Θα μπορούσαν να αναφερθούν κι’ άλλα, πολλά και σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την Καστοριά και ιδίως τον Δήμο Καστοριάς το 2009, αν και είναι δικαιότερο να αναφερθεί ότι αυτά που σημάδεψαν την πόλη της Καστοριάς, είναι κυρίως… όσα δεν έγιναν.
Γι’ αυτά, από την ΟΔΟ γίνεται συστηματική προβολή και ασκείται κριτική, η οποία βεβαίως μοιάζει να μην επιδρά καθόλου. Και πώς άραγε να αλλάξει την πορεία της πόλης η κριτική, όταν ο επίσημος Δήμος έχει βολευτεί, (κατά κυριολεξία κρυφτεί) πίσω από το δάχτυλό του, και όχι μόνο δεν αντιδρά δημιουργικά στην μερικές φορές άγαρμπη αντιπολιτευτική κριτική των μειοψηφιών του δημοτικού συμβουλίου, αλλά μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται ούτε την αποδοκιμασία του απλού κόσμου. Που άρχισε να γίνεται πιο ηχηρή από τα απλά μουρμουρίσματα.
Το κακό για τους πολιτικούς και τους παραπολιτικούς είναι ότι συνειδητοποιούν (αν συμβαίνει πράγματι κι’ αυτό) πολύ αργά ότι το τραίνο στο οποίο επιβαίνουν συχνά ακολουθεί λάθος τροχιά. Από λάθος μηχανοδηγού ή του σταθμάρχη, ή έστω απ’ όπου να προέρχεται αυτό το συνήθως «ανθρώπινο» λάθος, συχνά αποδεικνύεται μοιραίο. Και όχι τίποτε, αλλά από αύριο ξεκινά το σωτήριο (και εκλογικό) έτος 2010. Που δεν μπορεί, παρά για κάποιους να αποδειχθεί μοιραίο.
Καλή χρονιά πάντως.
17.1.10
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Guest Star
Όσο παράξενο κι΄ αν φαίνεται, στα φετεινά «πρόσωπα» του 2009 υπάρχει και μια quest star. Που δεν έχει όμως την ιδιότητα του προσώπου μια και δεν είναι άνθρωπος. Έστω κι αν οι ομοιότητές της με τον άνθρωπο είναι πολλές, κυρίως επειδή μερικές φορές συμπεριφέρεται σαν δίποδο και εκδηλώνει έντονα αισθήματα, ιδίως οικογενειακά. Πρόκειται για την αρκούδα που ζει στον Γράμμο αλλά και την αρκούδα που φονεύεται από τα αυτοκίνητα κατά μήκος της Εγνατίας Οδού.
Η ΟΔΟΣ αποφάσισε να επισημάνει το γεγονός ότι πολλοί από τους αναγνώστες της, υπέδειξαν τις αρκούδες-θύματα των αυτοκινήτων και των ανθρώπων, σ’ αυτά που ξεχώρισαν το 2009. Απευθύνοντας ταυτόχρονα έκκληση στους ιθύνοντες να προχωρήσουν σε όλες τις ενέργειες και τα έργα θωράκισης και απομόνωσης του καλά προφυλαγμένου ως πρόσφατα κόσμου των θρυλικών δίποδων. Που επιβίωναν ανενόχλητες στην ίδια περιοχή με εμάς, για αιώνες τώρα. Ώσπου, ένα μεγάλο ανθρώπινο τεχνικό επίτευγμα, η Εγνατία Οδός, στην διάρκεια μόλις ενός χρόνου (του 2009) στοίχισε την ζωή σε δέκα (10) -τι σύμπτωση για το 2010- άτυχες ανώνυμες αρκούδες. Απλώς επειδή βρέθηκαν σε λάθος τόπο, την λάθος ώρα, που περνούσε από τον δρόμο της, ο άνθρωπος.
15.1.10
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Φίλιππος Πετσάλνικος (1)
*ο αγώνας τώρα δικαιώνεται*
Η επανεκλογή του στην θέση βουλευτή του ΠαΣοΚ Καστοριάς μπορεί να κούρασε τους πολίτες του νομού, αλλά και τους ψηφοφόρους του κυβερνητικού πλέον κόμματος. Αλλά γεγονός είναι ότι αυτή την φορά, λόγω της θρυλούμενης μακροχρόνιας προσωπικής φιλίας του με τον νέο πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου, και της σθεναρής πολιτικής υποστήριξής του στα εσωκομματικά τον Νοέμβριο του 2007, όλοι περίμεναν ότι θα ακολουθήσει ένα είδος αναγνώρισης, όπως πιστεύουν οι πιο καλοπροαίρετοι, ή ανταμοιβής, όπως υποστηρίζουν οι πιο επιφυλακτικοί.
Και πράγματι έτσι συνέβη. Διότι μετά την εκλογική νίκη του ΠαΣοΚ γρήγορα ξεκαθαρίστηκε ότι ο βουλευτής Καστοριάς κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, θα προτεινόταν ως υποψήφιος για το αξίωμα του προέδρου της Βουλής. Η εξέλιξη αυτή καθώς και η αναμενόμενη εκλογή του στο αξίωμα με ευρύτερη κοινοβουλευτική μάλιστα πλειοψηφία, που αν και ως επιτυχία δεν είναι ασυνήθιστη ωστόσο δεν είναι και απολύτως εθιμική, ασφαλώς δικαιολογούν και εξηγούν τους λόγους για τους οποίους οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ, τον επέλεξαν στην πρώτη σειρά των προσώπων που διακρίθηκαν.
Ο τιμώμενος με το αξίωμα του πρόεδρου της Βουλής και εν προκειμένω ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, δεν είναι απλά ο τρίτος κατά σειρά ιεραρχίας πολιτειακός παράγοντας στην Ελληνική Δημοκρατία, μια και αυτό έχει πρωτίστως συμβολική και εθιμοτυπική αξία. Πέραν αυτών, ο πρόεδρος της Βουλής εκπροσωπεί ως επικεφαλής την νομοθετική εξουσία, και είναι έτσι θεσμικός εκφραστής αλλά και ουσιαστικός εγγυητής της Δημοκρατίας. Οι ευθύνες επομένως του βουλευτή Καστοριάς σ’ αυτόν το αξίωμα δεν σταματούν στην προεδρία των συνεδριάσεων του Σώματος, ούτε εξαντλούνται στην διαχείριση του Κοινοβουλίου, των βουλευτικών αποζημιώσεων, των λιμουζινών και των άλλων κάπως προκλητικών προνομίων που απολαμβάνουν οι βουλευτές. Αλλά έχει επιφορτισθεί με την ευθύνη απόδειξης και εγγύησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και από ποιοτική πλευρά.
Ο νέος όμως πρόεδρος της Βουλής που με την εκλογή του ασφαλώς και αντανακλά ένα είδος λάμψης και στην Καστοριά, όντας ταυτόχρονα και βουλευτής Καστοριάς και μάλιστα παρά την επανεκλογή του, όχι ακριβώς αδιαμφισβήτητος, έχει επιφορτισθεί με το βάρος στάθμισης και ισορροπίας μεταξύ των δύο ιδιοτήτων. Με την θέλησή του, έχει αναλάβει το βαρύ φορτίο προβολής και επίλυσης των ανοικτών πληγών της Καστοριάς, πολλές από τις οποίες ανοίχτηκαν κατά την διάρκεια της μακράς πολιτικής του σταδιοδρομίας.
Κι’ αν μέσα του εκείνο το βράδυ που εκλέχθηκε πρόεδρος της Βουλής ψέλλισε το «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται», έχει όλο τον χρόνο μπροστά του αλλά και όλη την απαραίτητη ισχύ και εμπειρία (που δεν παρέχουν πια δικαιολογίες και υπεκφυγές) να συνδράμει την Καστοριά, ώστε στο τέλος να αισθανθεί κι’ αυτή δικαιωμένη για τις αλλεπάλληλες ευκαιρίες και εντολές που του εμπιστεύθηκε. Θα το πράξει όμως;
Η επανεκλογή του στην θέση βουλευτή του ΠαΣοΚ Καστοριάς μπορεί να κούρασε τους πολίτες του νομού, αλλά και τους ψηφοφόρους του κυβερνητικού πλέον κόμματος. Αλλά γεγονός είναι ότι αυτή την φορά, λόγω της θρυλούμενης μακροχρόνιας προσωπικής φιλίας του με τον νέο πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου, και της σθεναρής πολιτικής υποστήριξής του στα εσωκομματικά τον Νοέμβριο του 2007, όλοι περίμεναν ότι θα ακολουθήσει ένα είδος αναγνώρισης, όπως πιστεύουν οι πιο καλοπροαίρετοι, ή ανταμοιβής, όπως υποστηρίζουν οι πιο επιφυλακτικοί.
Και πράγματι έτσι συνέβη. Διότι μετά την εκλογική νίκη του ΠαΣοΚ γρήγορα ξεκαθαρίστηκε ότι ο βουλευτής Καστοριάς κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, θα προτεινόταν ως υποψήφιος για το αξίωμα του προέδρου της Βουλής. Η εξέλιξη αυτή καθώς και η αναμενόμενη εκλογή του στο αξίωμα με ευρύτερη κοινοβουλευτική μάλιστα πλειοψηφία, που αν και ως επιτυχία δεν είναι ασυνήθιστη ωστόσο δεν είναι και απολύτως εθιμική, ασφαλώς δικαιολογούν και εξηγούν τους λόγους για τους οποίους οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ, τον επέλεξαν στην πρώτη σειρά των προσώπων που διακρίθηκαν.
Ο τιμώμενος με το αξίωμα του πρόεδρου της Βουλής και εν προκειμένω ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, δεν είναι απλά ο τρίτος κατά σειρά ιεραρχίας πολιτειακός παράγοντας στην Ελληνική Δημοκρατία, μια και αυτό έχει πρωτίστως συμβολική και εθιμοτυπική αξία. Πέραν αυτών, ο πρόεδρος της Βουλής εκπροσωπεί ως επικεφαλής την νομοθετική εξουσία, και είναι έτσι θεσμικός εκφραστής αλλά και ουσιαστικός εγγυητής της Δημοκρατίας. Οι ευθύνες επομένως του βουλευτή Καστοριάς σ’ αυτόν το αξίωμα δεν σταματούν στην προεδρία των συνεδριάσεων του Σώματος, ούτε εξαντλούνται στην διαχείριση του Κοινοβουλίου, των βουλευτικών αποζημιώσεων, των λιμουζινών και των άλλων κάπως προκλητικών προνομίων που απολαμβάνουν οι βουλευτές. Αλλά έχει επιφορτισθεί με την ευθύνη απόδειξης και εγγύησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και από ποιοτική πλευρά.
Ο νέος όμως πρόεδρος της Βουλής που με την εκλογή του ασφαλώς και αντανακλά ένα είδος λάμψης και στην Καστοριά, όντας ταυτόχρονα και βουλευτής Καστοριάς και μάλιστα παρά την επανεκλογή του, όχι ακριβώς αδιαμφισβήτητος, έχει επιφορτισθεί με το βάρος στάθμισης και ισορροπίας μεταξύ των δύο ιδιοτήτων. Με την θέλησή του, έχει αναλάβει το βαρύ φορτίο προβολής και επίλυσης των ανοικτών πληγών της Καστοριάς, πολλές από τις οποίες ανοίχτηκαν κατά την διάρκεια της μακράς πολιτικής του σταδιοδρομίας.
Κι’ αν μέσα του εκείνο το βράδυ που εκλέχθηκε πρόεδρος της Βουλής ψέλλισε το «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται», έχει όλο τον χρόνο μπροστά του αλλά και όλη την απαραίτητη ισχύ και εμπειρία (που δεν παρέχουν πια δικαιολογίες και υπεκφυγές) να συνδράμει την Καστοριά, ώστε στο τέλος να αισθανθεί κι’ αυτή δικαιωμένη για τις αλλεπάλληλες ευκαιρίες και εντολές που του εμπιστεύθηκε. Θα το πράξει όμως;
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Γεώργιος Γκολομπίας (2)
*αναζήτηση της ιστορίας*
Ο Γεώργιος Γκολομπίας, άνθρωπος της Καστοριάς και του Βογατσικού, εγκατεστημένος από χρόνια στην Θεσσαλονίκη, ιατρός στο βιοποριστικό επάγγελμα αλλά κατ’ επάγγελμα ψυχής σθεναρός ιστορικός, ταλαντούχος συγγραφέας και μοναδικός συλλέκτης, δεν πρόλαβε να αποδώσει στον τόπο και στα ταλέντα του το maximum αυτών που μπορούσε. Και τα οποία ασφαλώς θα κατακτούσε, αν πρώτα η δοκιμασία της ασθένειάς του δεν περιόριζε κάπως και στην συνέχεια ο αδόκητος πρόωρος θάνατος τον περασμένο Απρίλιο δεν έκοβε το νήμα της δημιουργικής του ζωής και δεν προκαλούσε οδύνη στους δικούς του ανθρώπους και πρωτίστως στην οικογένειά του.
Ο Γιώργος Γκολομπίας, γεννήθηκε το 1960 και μεγάλωσε στην Καστοριά, εξ αιτίας της ιστορίας και του περιβάλλοντος της οποίας, απέκτησε το αισθητήριο και την στοχαστικότητα μιας εξαιρετικής προσωπικότητας, πολύπλευρης και πολυμαθούς. Με εφόδιο την περιέργεια, την φιλομάθεια, την γνώση, την ευαισθησία και την καλλιέργεια, ξεχώρισε από τα εφηβικά του χρόνια για την τάση του να εμβαθύνει ουσιαστικά στα πράγματα, στις αφορμές και την ιστορία. Μετά τις σπουδές του στην ιατρική άρχισε να καταβάλλει ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια και ζήλο σε πράγματα και αποδείξεις.
Συνέδεσε την λαογραφία, την αισθητική έκφραση, την ιστορία, τα κομμάτια και τα υπολείμματα από την διαχρονική ανθρώπινη παρουσία στην Καστοριά, στο Βογατσικό αλλά και στον ευρύτερο χώρο, για να δομήσει το δικό του παζλ, την δική του σιωπηλή θεωρία και εξήγηση της ιστορίας. Και μέσα από την αναζήτηση της ιστορίας και της αλήθειας προσπάθησε προφανώς να εξηγήσει τα ανεξήγητα, την γέννηση, τον βίο και την φθορά της ατομικής και συλλογικής παρουσίας.
Κάθε συζήτηση με τον Γιώργο Γκολομπία προκαλούσε νέους στοχασμούς και γεννούσε νέες αφορμές. Η καλλιτεχνική και ιστορική περιέργεια και η συλλεκτική του ευαισθησία, αλλά και η αγωνία του για την διάσωση ήταν οι μοναδικές αφορμές που συνέβαλαν, και έτσι αποκαλύφθηκαν μέσω της ΟΔΟΥ οι περίφημες τοιχογραφίες του αρχοντικού Σομαλιά (νυν ιδιοκτησία Γκουγκουλίτσα-Γιώρα). Οι οποίες ευτυχώς καταγράφτηκαν και αποτυπώθηκαν, πριν με δολιότητα των υπευθύνων και με συντονισμό κλαπούν και αποτεφρωθεί το εβραϊκό αρχοντικό, σε συνθήκες που παραπέμπουν ναζιστική θηριωδία και τελική λύση.
Οι ίδιοι παράγοντες συνέβαλαν για τον εντοπισμό από τον Γιώργο Γκολομπία, την συλλογή, ταξινόμηση και την διάσωση του φωτογραφικού αρχείου Παπάζογλου, που σχημάτισε την ομώνυμη φωτογραφική συλλογή. Και αυτά για να αναφερθούν μόνο μερικές από τις σπάνιας αξίας επιτυχίες του Γιώργου Γκολομπία και λίγες απ’ αυτές που ασφαλώς θα πετύχαινε αν η ζωή δεν ήταν απρόβλεπτη.
Η Καστοριά στα σίγουρα έχασε ένα από τα πιο ικανά μέλη της, και αυτή την απώλεια αναγνωρίζουν οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ.
Σχετικά κείμενα:
ΟΔΟΣ: Αυλαία
Ο Γεώργιος Γκολομπίας, άνθρωπος της Καστοριάς και του Βογατσικού, εγκατεστημένος από χρόνια στην Θεσσαλονίκη, ιατρός στο βιοποριστικό επάγγελμα αλλά κατ’ επάγγελμα ψυχής σθεναρός ιστορικός, ταλαντούχος συγγραφέας και μοναδικός συλλέκτης, δεν πρόλαβε να αποδώσει στον τόπο και στα ταλέντα του το maximum αυτών που μπορούσε. Και τα οποία ασφαλώς θα κατακτούσε, αν πρώτα η δοκιμασία της ασθένειάς του δεν περιόριζε κάπως και στην συνέχεια ο αδόκητος πρόωρος θάνατος τον περασμένο Απρίλιο δεν έκοβε το νήμα της δημιουργικής του ζωής και δεν προκαλούσε οδύνη στους δικούς του ανθρώπους και πρωτίστως στην οικογένειά του.
Ο Γιώργος Γκολομπίας, γεννήθηκε το 1960 και μεγάλωσε στην Καστοριά, εξ αιτίας της ιστορίας και του περιβάλλοντος της οποίας, απέκτησε το αισθητήριο και την στοχαστικότητα μιας εξαιρετικής προσωπικότητας, πολύπλευρης και πολυμαθούς. Με εφόδιο την περιέργεια, την φιλομάθεια, την γνώση, την ευαισθησία και την καλλιέργεια, ξεχώρισε από τα εφηβικά του χρόνια για την τάση του να εμβαθύνει ουσιαστικά στα πράγματα, στις αφορμές και την ιστορία. Μετά τις σπουδές του στην ιατρική άρχισε να καταβάλλει ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια και ζήλο σε πράγματα και αποδείξεις.
Συνέδεσε την λαογραφία, την αισθητική έκφραση, την ιστορία, τα κομμάτια και τα υπολείμματα από την διαχρονική ανθρώπινη παρουσία στην Καστοριά, στο Βογατσικό αλλά και στον ευρύτερο χώρο, για να δομήσει το δικό του παζλ, την δική του σιωπηλή θεωρία και εξήγηση της ιστορίας. Και μέσα από την αναζήτηση της ιστορίας και της αλήθειας προσπάθησε προφανώς να εξηγήσει τα ανεξήγητα, την γέννηση, τον βίο και την φθορά της ατομικής και συλλογικής παρουσίας.
Κάθε συζήτηση με τον Γιώργο Γκολομπία προκαλούσε νέους στοχασμούς και γεννούσε νέες αφορμές. Η καλλιτεχνική και ιστορική περιέργεια και η συλλεκτική του ευαισθησία, αλλά και η αγωνία του για την διάσωση ήταν οι μοναδικές αφορμές που συνέβαλαν, και έτσι αποκαλύφθηκαν μέσω της ΟΔΟΥ οι περίφημες τοιχογραφίες του αρχοντικού Σομαλιά (νυν ιδιοκτησία Γκουγκουλίτσα-Γιώρα). Οι οποίες ευτυχώς καταγράφτηκαν και αποτυπώθηκαν, πριν με δολιότητα των υπευθύνων και με συντονισμό κλαπούν και αποτεφρωθεί το εβραϊκό αρχοντικό, σε συνθήκες που παραπέμπουν ναζιστική θηριωδία και τελική λύση.
Οι ίδιοι παράγοντες συνέβαλαν για τον εντοπισμό από τον Γιώργο Γκολομπία, την συλλογή, ταξινόμηση και την διάσωση του φωτογραφικού αρχείου Παπάζογλου, που σχημάτισε την ομώνυμη φωτογραφική συλλογή. Και αυτά για να αναφερθούν μόνο μερικές από τις σπάνιας αξίας επιτυχίες του Γιώργου Γκολομπία και λίγες απ’ αυτές που ασφαλώς θα πετύχαινε αν η ζωή δεν ήταν απρόβλεπτη.
Η Καστοριά στα σίγουρα έχασε ένα από τα πιο ικανά μέλη της, και αυτή την απώλεια αναγνωρίζουν οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ.
Σχετικά κείμενα:
ΟΔΟΣ: Αυλαία
13.1.10
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Ζήσης Τζηκαλάγιας (3)
*Ιδανικό περιβάλλον, ιδανικές συνθήκες*
Η εκλογή του στην θέση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2009 δεν εντυπωσίασε μόνο διότι μέσα σε δύο χρόνια, κατόρθωσε να εκμεταλλευθεί πολιτικά την φθορά της εσωκομματικής του αντιπάλου κ. Π. Μπουζάλη, και από την θέση του τρίτου σε σταυρούς προτίμησης στις εκλογές του 2007 μεταξύ των ίδιων τριών πρώτων υποψηφίων, να περάσει στην πρωτιά. Αλλά εντυπωσίασε διότι η εκλογή του έδωσε εκφραστική διέξοδο στην απογοήτευση και την οργή των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας στον νομό Καστοριάς. Που άναυδοι παρακολουθούσαν την αποσύνθεση της κυβέρνησης και την διάλυση του κόμματος. Προφανώς γι’ αυτούς τους λόγους υποδείχθηκε από τους αναγνώστες της ΟΔΟΥ.
Επιπλέον όμως, η εκλογή του κ. Τζηκαλάγια στο αξίωμα του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας (που ως φιλοδοξία μοιάζει με το χρυσόμαλλο δέρας για κάθε υποψήφιο) αποδείχθηκε και προφητική. Διότι ούτε δυο μήνες αργότερα, στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας εκλέχθηκε με μεγάλη διαφορά ο κ. Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο ο νέος βουλευτής της Ν.Δ. στήριξε κατά το παρελθόν και προφανώς γνωρίζονται αλλά και λογικά συνδέονται. Αν και πάρα πολλοί δεν έκρυψαν την διαφωνία τους για το εμφανώς ουδέτερο στίγμα του κ. Τζηκαλάγια στα εσωκομματικά εκλογικά (απέφυγε να αποκαλύψει δημόσια τον υποψήφιο που θα ψήφιζε), διότι πίσω από την στάση του διαβλέπουν περισσότερο μια «πισινή», παρά μια πράξη περιορισμού της αντισυσπείρωσης που θα προκαλούνταν από την προβολή μιας ενδοπαραταξιακής παλινόρθωσης των στελεχών και του αρχηγού της άλλοτε Πολιτικής Άνοιξης, ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα παραμερίζει για την ώρα τις όποιες επιφυλάξεις.
Διότι ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας στην Καστοριά, που θα καταλάβαινε ενδεχομένως ένα περιορισμό κατ’ οίκον του κ. Τζηκαλάγια από το περιβάλλον Μητσοτάκη, σε περίπτωση εκλογής της κ. Μπακογιάννη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, τώρα πια ασφαλώς δεν εμποδίζεται από το να περιμένει και να απαιτεί αποφασιστικές κινήσεις και αποφάσεις για την ανάταση του κόμματος στην Καστοριά, έστω κι’ αν ανήκει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης του 2010 αλλά και στο μάλλον διαλυμένο κομματικό παραμάγαζο της ΝΟΔΕ, οι απαιτήσεις του κόσμου και οι προσδοκίες από τον κ. Τζηκαλάγια αναμένεται να εκδηλωθούν στο εγγύς μέλλον, κυριολεκτικά αμέσως μετά τις γιορτές. Ιδανικό περιβάλλον, ιδανικές συνθήκες, αλλά ακόμη πιο ιδανικές οι ευθύνες λοιπόν.
Η εκλογή του στην θέση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2009 δεν εντυπωσίασε μόνο διότι μέσα σε δύο χρόνια, κατόρθωσε να εκμεταλλευθεί πολιτικά την φθορά της εσωκομματικής του αντιπάλου κ. Π. Μπουζάλη, και από την θέση του τρίτου σε σταυρούς προτίμησης στις εκλογές του 2007 μεταξύ των ίδιων τριών πρώτων υποψηφίων, να περάσει στην πρωτιά. Αλλά εντυπωσίασε διότι η εκλογή του έδωσε εκφραστική διέξοδο στην απογοήτευση και την οργή των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας στον νομό Καστοριάς. Που άναυδοι παρακολουθούσαν την αποσύνθεση της κυβέρνησης και την διάλυση του κόμματος. Προφανώς γι’ αυτούς τους λόγους υποδείχθηκε από τους αναγνώστες της ΟΔΟΥ.
Επιπλέον όμως, η εκλογή του κ. Τζηκαλάγια στο αξίωμα του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας (που ως φιλοδοξία μοιάζει με το χρυσόμαλλο δέρας για κάθε υποψήφιο) αποδείχθηκε και προφητική. Διότι ούτε δυο μήνες αργότερα, στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας εκλέχθηκε με μεγάλη διαφορά ο κ. Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο ο νέος βουλευτής της Ν.Δ. στήριξε κατά το παρελθόν και προφανώς γνωρίζονται αλλά και λογικά συνδέονται. Αν και πάρα πολλοί δεν έκρυψαν την διαφωνία τους για το εμφανώς ουδέτερο στίγμα του κ. Τζηκαλάγια στα εσωκομματικά εκλογικά (απέφυγε να αποκαλύψει δημόσια τον υποψήφιο που θα ψήφιζε), διότι πίσω από την στάση του διαβλέπουν περισσότερο μια «πισινή», παρά μια πράξη περιορισμού της αντισυσπείρωσης που θα προκαλούνταν από την προβολή μιας ενδοπαραταξιακής παλινόρθωσης των στελεχών και του αρχηγού της άλλοτε Πολιτικής Άνοιξης, ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα παραμερίζει για την ώρα τις όποιες επιφυλάξεις.
Διότι ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας στην Καστοριά, που θα καταλάβαινε ενδεχομένως ένα περιορισμό κατ’ οίκον του κ. Τζηκαλάγια από το περιβάλλον Μητσοτάκη, σε περίπτωση εκλογής της κ. Μπακογιάννη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, τώρα πια ασφαλώς δεν εμποδίζεται από το να περιμένει και να απαιτεί αποφασιστικές κινήσεις και αποφάσεις για την ανάταση του κόμματος στην Καστοριά, έστω κι’ αν ανήκει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης του 2010 αλλά και στο μάλλον διαλυμένο κομματικό παραμάγαζο της ΝΟΔΕ, οι απαιτήσεις του κόσμου και οι προσδοκίες από τον κ. Τζηκαλάγια αναμένεται να εκδηλωθούν στο εγγύς μέλλον, κυριολεκτικά αμέσως μετά τις γιορτές. Ιδανικό περιβάλλον, ιδανικές συνθήκες, αλλά ακόμη πιο ιδανικές οι ευθύνες λοιπόν.
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Χρυσόστομος Τζημάκας (4)
*χαρισματικός και πολυτάλαντος*
Ο Χρυσόστομος Τζημάκας με τον θάνατό του τον περασμένο Σεπτέμβριο σε ηλικία 72 ετών, ύστερα από μια σχετικά σύντομη ασθένεια, προκάλεσε αισθήματα θλίψης και συγκίνησης. Γιατί προσωπικότητες σαν την δική του, με πολυσχιδή, ποιοτική και διακεκριμένη δραστηριότητα ασφαλώς σπανίζουν. Για τον λόγο αυτό πολλοί ήταν οι αναγνώστες που υπέδειξαν τον Χρυσόστομο Τζημάκα στα πρόσωπα του 2009 τον «χαρισματικό και πολυτάλαντο, τον σεπτό και σεμνό άνθρωπο» όπως πολύ εύστοχα πρότεινε ένας από τους αναγνώστες της.
Το πολύ πλούσιο βιογραφικό του τεκμηριώνει πλήρως την φήμη του και δικαιολογεί την επιλογή των αναγνωστών. Ήταν πνευμονολόγος ιατρός, διευθυντής μονάδος στο Νοσοκομείο Παπανικολάου, προϊστάμενος σε Επιστημονικό Ινστιτούτο, επιστημονικός σύμβουλος και αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ.
Συνέβαλε στην έκδοση 130 επιστημονικών εργασιών και 20 επιστημονικών διδακτικών συγγραμμάτων, διδακτορικών διατριβών ή υφηγεσιών. Δημιούργησε επιστημονικά ντοκυμαντέρ με διεθνείς διακρίσεις. Δυο από τις ταινίες του επιλέχθηκαν για το αρχείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και μια για τη Διεθνή ταινιοθήκη Επιστημονικών ταινιών. Δημοσίευσε πολλά λογοτεχνικά άρθρα και δοκίμια με λαογραφικό, ιστορικό και φιλοσοφικό περιεχόμενο. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, την γλυπτική και την καλλιτεχνική μακέτα. Παρουσίασε τρεις ατομικές εκθέσεις (2000, 2003 και 2004) και συμμετείχε σε δώδεκα ομαδικές και έλαβε πολλές διακρίσεις. Πίνακές του βρίσκονται στα δημαρχεία Καστοριάς και Ίωνος Δραγούμη, στον Ιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στην Πινακοθήκη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και αλλού....
Πώς λοιπόν μετά απ’ αυτά να πειστεί κάποιος ότι το Βογατσικό και η Καστοριά, έχασαν ένα συνηθισμένο άνθρωπο;
Ο Χρυσόστομος Τζημάκας με τον θάνατό του τον περασμένο Σεπτέμβριο σε ηλικία 72 ετών, ύστερα από μια σχετικά σύντομη ασθένεια, προκάλεσε αισθήματα θλίψης και συγκίνησης. Γιατί προσωπικότητες σαν την δική του, με πολυσχιδή, ποιοτική και διακεκριμένη δραστηριότητα ασφαλώς σπανίζουν. Για τον λόγο αυτό πολλοί ήταν οι αναγνώστες που υπέδειξαν τον Χρυσόστομο Τζημάκα στα πρόσωπα του 2009 τον «χαρισματικό και πολυτάλαντο, τον σεπτό και σεμνό άνθρωπο» όπως πολύ εύστοχα πρότεινε ένας από τους αναγνώστες της.
Το πολύ πλούσιο βιογραφικό του τεκμηριώνει πλήρως την φήμη του και δικαιολογεί την επιλογή των αναγνωστών. Ήταν πνευμονολόγος ιατρός, διευθυντής μονάδος στο Νοσοκομείο Παπανικολάου, προϊστάμενος σε Επιστημονικό Ινστιτούτο, επιστημονικός σύμβουλος και αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ.
Συνέβαλε στην έκδοση 130 επιστημονικών εργασιών και 20 επιστημονικών διδακτικών συγγραμμάτων, διδακτορικών διατριβών ή υφηγεσιών. Δημιούργησε επιστημονικά ντοκυμαντέρ με διεθνείς διακρίσεις. Δυο από τις ταινίες του επιλέχθηκαν για το αρχείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και μια για τη Διεθνή ταινιοθήκη Επιστημονικών ταινιών. Δημοσίευσε πολλά λογοτεχνικά άρθρα και δοκίμια με λαογραφικό, ιστορικό και φιλοσοφικό περιεχόμενο. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, την γλυπτική και την καλλιτεχνική μακέτα. Παρουσίασε τρεις ατομικές εκθέσεις (2000, 2003 και 2004) και συμμετείχε σε δώδεκα ομαδικές και έλαβε πολλές διακρίσεις. Πίνακές του βρίσκονται στα δημαρχεία Καστοριάς και Ίωνος Δραγούμη, στον Ιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, στην Πινακοθήκη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και αλλού....
Πώς λοιπόν μετά απ’ αυτά να πειστεί κάποιος ότι το Βογατσικό και η Καστοριά, έχασαν ένα συνηθισμένο άνθρωπο;
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Ιωάννης Τσαμίσης (5)
*το αποτέλεσμα της κάλπης*
Σαν (απέλπιδα) έκκληση μοιάζει η επιλογή του δημάρχου Καστοριάς κ. Ιωάννη Τσαμίση από σημαντική μερίδα αναγνωστών. Που σχεδόν όλοι τους είχαν από ένα παράπονο να εκφράσουν σε βάρος της δημαρχίας του. Για την καθαριότητα, για τα δημοτικά έργα, για την κατάσταση των δρόμων, για το κατάντημα των παραλιών με την ανεξέλεγκτη κατάχρηση πολλών καφέ μπαρ, για την εγκατάλειψη του κέντρου, για το γεγονός της απόλυτης εσωστρέφειας, για την εξυπηρέτηση του πολίτη, για την πνευματική παράλυση. Όλοι έχουν κάτι να προσθέσουν. Γι’ αυτό τον διάλεξαν σαφώς για τα αρνητικά στην χρονιά του 2009.
Ο κ. Ιωάννης Τσαμίσης με την εκλογή του στο αξίωμα του δημάρχου Καστοριάς (κάτι περισσότερο από) 3 χρόνια πριν, απέδειξε ότι με μικρή προσπάθεια, κατάλληλη συγκυρία και πολύ τύχη, κανένας στόχος δεν είναι ακατόρθωτος για τον οποιονδήποτε. Και πως η τόλμη κάνει τα πάντα εφικτά. Καθ΄ ότι, όχι μόνο εκλέχτηκε δήμαρχος Καστοριάς, αλλά έστω και σε δεύτερο γύρο πέτυχε ένα συντριπτικό εκλογικό ποσοστό, το οποίο βεβαίως έκτοτε κραδαίνει αριστερά, και κυρίως δεξιά. Και ακόμη περισσότερο, εκλέχτηκε διεμβολίζοντας προσωπικές προκαταλήψεις (για το εύρος και το επίπεδο της εκπαίδευσής του και όχι μόνο) καθώς και το κάστρο της Νέας Δημοκρατίας. Η οποία, αφ’ ότου άνοιξε πριν πολλά χρόνια την «κερκόπορτά» της, δεν την ξανάκλεισε ποτέ.
Έτσι, η κοινωνία της Καστοριάς, ψηφίζοντας στον δεύτερο ιδίως γύρο μαζικά την Νέα Πνοή, έδειχνε να φλερτάρει με την παρασπονδία και να αποδοκιμάζει την Νέα Δημοκρατία, με τις επιλογές της οποίας όπως απέδειξε το αποτέλεσμα της κάλπης, δεν συμφωνούσαν προφανώς οι περισσότεροι.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που παραδέχονται ότι από την δημαρχία του, δεν απαιτούσαν τα υψηλά και τα ακατόρθωτα. Αλλά τα μικρά και ρεαλιστικά. Και κυρίως όσα, χωρίς μεγάλα ανοίγματα και άπιαστους στόχους, μπορούσαν απλώς να αναβαθμίσουν έστω και περιορισμένα το επίπεδο της καθημερινότητας του καστοριανού πολίτη.
Οι εξελίξεις, τρία χρόνια μετά -αύριο ξεκινά ο 4ος και τελευταίος χρόνος της τρέχουσας δημοτικής περιόδου, δεν φαίνεται να δικαίωσαν τις όποιες προσδοκίες των περισσότερων. Αν κάποιος υποστηρίξει το αντίθετο, μάλλον ζει εκτός πραγματικότητας. Και μάλλον δεν είναι ο μόνος.
Σαν (απέλπιδα) έκκληση μοιάζει η επιλογή του δημάρχου Καστοριάς κ. Ιωάννη Τσαμίση από σημαντική μερίδα αναγνωστών. Που σχεδόν όλοι τους είχαν από ένα παράπονο να εκφράσουν σε βάρος της δημαρχίας του. Για την καθαριότητα, για τα δημοτικά έργα, για την κατάσταση των δρόμων, για το κατάντημα των παραλιών με την ανεξέλεγκτη κατάχρηση πολλών καφέ μπαρ, για την εγκατάλειψη του κέντρου, για το γεγονός της απόλυτης εσωστρέφειας, για την εξυπηρέτηση του πολίτη, για την πνευματική παράλυση. Όλοι έχουν κάτι να προσθέσουν. Γι’ αυτό τον διάλεξαν σαφώς για τα αρνητικά στην χρονιά του 2009.
Ο κ. Ιωάννης Τσαμίσης με την εκλογή του στο αξίωμα του δημάρχου Καστοριάς (κάτι περισσότερο από) 3 χρόνια πριν, απέδειξε ότι με μικρή προσπάθεια, κατάλληλη συγκυρία και πολύ τύχη, κανένας στόχος δεν είναι ακατόρθωτος για τον οποιονδήποτε. Και πως η τόλμη κάνει τα πάντα εφικτά. Καθ΄ ότι, όχι μόνο εκλέχτηκε δήμαρχος Καστοριάς, αλλά έστω και σε δεύτερο γύρο πέτυχε ένα συντριπτικό εκλογικό ποσοστό, το οποίο βεβαίως έκτοτε κραδαίνει αριστερά, και κυρίως δεξιά. Και ακόμη περισσότερο, εκλέχτηκε διεμβολίζοντας προσωπικές προκαταλήψεις (για το εύρος και το επίπεδο της εκπαίδευσής του και όχι μόνο) καθώς και το κάστρο της Νέας Δημοκρατίας. Η οποία, αφ’ ότου άνοιξε πριν πολλά χρόνια την «κερκόπορτά» της, δεν την ξανάκλεισε ποτέ.
Έτσι, η κοινωνία της Καστοριάς, ψηφίζοντας στον δεύτερο ιδίως γύρο μαζικά την Νέα Πνοή, έδειχνε να φλερτάρει με την παρασπονδία και να αποδοκιμάζει την Νέα Δημοκρατία, με τις επιλογές της οποίας όπως απέδειξε το αποτέλεσμα της κάλπης, δεν συμφωνούσαν προφανώς οι περισσότεροι.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που παραδέχονται ότι από την δημαρχία του, δεν απαιτούσαν τα υψηλά και τα ακατόρθωτα. Αλλά τα μικρά και ρεαλιστικά. Και κυρίως όσα, χωρίς μεγάλα ανοίγματα και άπιαστους στόχους, μπορούσαν απλώς να αναβαθμίσουν έστω και περιορισμένα το επίπεδο της καθημερινότητας του καστοριανού πολίτη.
Οι εξελίξεις, τρία χρόνια μετά -αύριο ξεκινά ο 4ος και τελευταίος χρόνος της τρέχουσας δημοτικής περιόδου, δεν φαίνεται να δικαίωσαν τις όποιες προσδοκίες των περισσότερων. Αν κάποιος υποστηρίξει το αντίθετο, μάλλον ζει εκτός πραγματικότητας. Και μάλλον δεν είναι ο μόνος.
10.1.10
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Παρασκευή Μπουζάλη (6)
*ενός κακού, μύρια έπονται*
Η τέως βουλευτής, ύστερα από πολλά χρόνια ολοκληρωτικής απουσίας από την Καστοριά, εμφανίσθηκε κάπως απότομα, και κυριολεκτικά στο επίκεντρο του εγκλωβισμένου και επαρχιακού πολιτικού στίβου του νομού, ελάχιστους μήνες πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007. Λεγόταν τότε, ότι ο κομματικός επαναπατρισμός και η υποψηφιότητά της ενθαρρύνθηκαν από το πολιτικό περιβάλλον του τ. βουλευτή Καστοριάς κ. Κ. Σημαιοφορίδη. Το οποίο αναζητούσε μια μεταβατική λύση για το βουλευτικό αξίωμα της Νέας Δημοκρατίας στον νομό Καστοριάς, διότι ο γιος του, κ. Αγ. Σημαιοφορίδης, που φερόταν ως ο επόμενος υποψήφιος σημαντικών πιθανοτήτων, είχε εμπλακεί στο πολιτικό σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα του Δημοσίου, και προσωρινά, όπως πιστευόταν με τα τότε δεδομένα, θα έπρεπε να αναβάλλει τα πολιτικά του σχέδια. Έτσι, εν όψει του ότι είχαν διαρρηχθεί και μάλιστα με δημόσιο τρόπο οι σχέσεις του με τον βουλευτή ακόμη την περίοδο εκείνη κ. Ανέστη Αγγελή, το περιβάλλον του κάποτε πανίσχυρου κομματικού παράγοντα της Νέας Δημοκρατίας στον νομό, αναζήτησε και εντόπισε εκτός Καστοριάς την κατάλληλο υποψήφιο. Όπως ανάλογα στην «ξένη» είχε βρει τον κατάλληλο υποψήφιο δήμαρχο Καστοριάς κ. Γ. Σιώμκο το 1998, η ήττα του οποίου οδήγησε σπονδυλωτά στο σημερινό ναδίρ την πόλη της Καστοριάς.
Με εφόδια τις επιστημονικές της περγαμηνές (μερικές μάλιστα από τις οποίες και ειδικά οι πιο ηχηρές αμφισβητήθηκαν), την απόλυτα τηλεοπτική προσωπική και οικογενειακή λάμψη, την αφθονία στην δαπάνη προεκλογικού υλικού, καθώς και ένα καλά έτοιμο και οργανωμένο επιτελείο που δούλεψε door to door, κατόρθωσε να εκλεγεί στην θέση της βουλευτού Καστοριάς με την κυβερνητική Νέα Δημοκρατία. Αν και το εντυπωσιακό και ενδεικτικό της υπόθεσης είναι ότι στην πόλη της Καστοριάς, όπου οι ψηφοφόροι μάλλον εκλέγουν με διαφοροποιημένα και ίσως αντιθαμβωτικά κριτήρια, η κ. Μπουζάλη είχε καταλάβει μόλις την 3η θέση σε σταυρούς προτίμησης.
Η συνέχεια της εκλογής της, αποδείχθηκε άδοξη και σύντομη. Παρ’ ότι είναι ολοφάνερο ότι δεν φανταζόταν ότι θα επέλθει τόσο σύντομα η παρακμή του άστρου της, ξεχώρισε για την φωτογραφική της δεινότητα και συχνότητα δίπλα σε πρωθυπουργούς, προέδρους και υπουργούς, και για την επιθυμία της να καθυποτάξει το μάλλον ανδροκρατούμενο περιβάλλον της Νέας Δημοκρατίας στην Καστοριά, με σκοπό να επιβάλλει την πολιτική κυριαρχία της, και να ελέγξει τις εξελίξεις. Αλλά και να σημαδέψει την τράπουλα με υποψηφίους δημάρχους, συμβούλους, προέδρους και άλλα αξιώματα. Με αποτέλεσμα να προκαλέσει εσωκομματικές αντιδράσεις, που με την πρώτη εκλογική ευκαιρία, μόλις δύο χρόνια μετά την εκλογική της νίκη, να κόψουν απότομα τα νήμα της βουλευτικής σταδιοδρομίας της. Και επειδή ενός κακού, μύρια έπονται, η ίδια μετά την εκλογική της ήττα, είχε την ειλικρινή, αλλά οπωσδήποτε άτυχη και ανεπίκαιρη γενναιότητα, να δηλώσει δημόσια ότι υποστηρίζει την υποψηφιότητα της κ. Ντ. Μπακογιάννη.
Η τέως βουλευτής, ύστερα από πολλά χρόνια ολοκληρωτικής απουσίας από την Καστοριά, εμφανίσθηκε κάπως απότομα, και κυριολεκτικά στο επίκεντρο του εγκλωβισμένου και επαρχιακού πολιτικού στίβου του νομού, ελάχιστους μήνες πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007. Λεγόταν τότε, ότι ο κομματικός επαναπατρισμός και η υποψηφιότητά της ενθαρρύνθηκαν από το πολιτικό περιβάλλον του τ. βουλευτή Καστοριάς κ. Κ. Σημαιοφορίδη. Το οποίο αναζητούσε μια μεταβατική λύση για το βουλευτικό αξίωμα της Νέας Δημοκρατίας στον νομό Καστοριάς, διότι ο γιος του, κ. Αγ. Σημαιοφορίδης, που φερόταν ως ο επόμενος υποψήφιος σημαντικών πιθανοτήτων, είχε εμπλακεί στο πολιτικό σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα του Δημοσίου, και προσωρινά, όπως πιστευόταν με τα τότε δεδομένα, θα έπρεπε να αναβάλλει τα πολιτικά του σχέδια. Έτσι, εν όψει του ότι είχαν διαρρηχθεί και μάλιστα με δημόσιο τρόπο οι σχέσεις του με τον βουλευτή ακόμη την περίοδο εκείνη κ. Ανέστη Αγγελή, το περιβάλλον του κάποτε πανίσχυρου κομματικού παράγοντα της Νέας Δημοκρατίας στον νομό, αναζήτησε και εντόπισε εκτός Καστοριάς την κατάλληλο υποψήφιο. Όπως ανάλογα στην «ξένη» είχε βρει τον κατάλληλο υποψήφιο δήμαρχο Καστοριάς κ. Γ. Σιώμκο το 1998, η ήττα του οποίου οδήγησε σπονδυλωτά στο σημερινό ναδίρ την πόλη της Καστοριάς.
Με εφόδια τις επιστημονικές της περγαμηνές (μερικές μάλιστα από τις οποίες και ειδικά οι πιο ηχηρές αμφισβητήθηκαν), την απόλυτα τηλεοπτική προσωπική και οικογενειακή λάμψη, την αφθονία στην δαπάνη προεκλογικού υλικού, καθώς και ένα καλά έτοιμο και οργανωμένο επιτελείο που δούλεψε door to door, κατόρθωσε να εκλεγεί στην θέση της βουλευτού Καστοριάς με την κυβερνητική Νέα Δημοκρατία. Αν και το εντυπωσιακό και ενδεικτικό της υπόθεσης είναι ότι στην πόλη της Καστοριάς, όπου οι ψηφοφόροι μάλλον εκλέγουν με διαφοροποιημένα και ίσως αντιθαμβωτικά κριτήρια, η κ. Μπουζάλη είχε καταλάβει μόλις την 3η θέση σε σταυρούς προτίμησης.
Η συνέχεια της εκλογής της, αποδείχθηκε άδοξη και σύντομη. Παρ’ ότι είναι ολοφάνερο ότι δεν φανταζόταν ότι θα επέλθει τόσο σύντομα η παρακμή του άστρου της, ξεχώρισε για την φωτογραφική της δεινότητα και συχνότητα δίπλα σε πρωθυπουργούς, προέδρους και υπουργούς, και για την επιθυμία της να καθυποτάξει το μάλλον ανδροκρατούμενο περιβάλλον της Νέας Δημοκρατίας στην Καστοριά, με σκοπό να επιβάλλει την πολιτική κυριαρχία της, και να ελέγξει τις εξελίξεις. Αλλά και να σημαδέψει την τράπουλα με υποψηφίους δημάρχους, συμβούλους, προέδρους και άλλα αξιώματα. Με αποτέλεσμα να προκαλέσει εσωκομματικές αντιδράσεις, που με την πρώτη εκλογική ευκαιρία, μόλις δύο χρόνια μετά την εκλογική της νίκη, να κόψουν απότομα τα νήμα της βουλευτικής σταδιοδρομίας της. Και επειδή ενός κακού, μύρια έπονται, η ίδια μετά την εκλογική της ήττα, είχε την ειλικρινή, αλλά οπωσδήποτε άτυχη και ανεπίκαιρη γενναιότητα, να δηλώσει δημόσια ότι υποστηρίζει την υποψηφιότητα της κ. Ντ. Μπακογιάννη.
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Λουκάς Σαμαράς (7)
*τύχη για την Καστοριά*
Ο Λουκάς Σαμαράς ο μοναδικός παγκόσμιας φήμης Καστοριανός εικαστικός καλλιτέχνης που εδώ και μισό αιώνα ζει, δημιουργεί και διακρίνεται (που αλλού;) στην Νέα Υόρκη, εκπροσώπησε το καλοκαίρι που πέρασε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας.
Τα έργα του προκάλεσαν για μια ακόμη φορά τα επαινετικά σχόλια και τις καλλίτερες κριτικές για την τολμηρότητα και την πρωτοπορία τους. Και έβγαλαν ασπροπρόσωπη την Ελλάδα που εικαστικά, έστω κι΄ αν ευτυχώς υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις, επιμένει να εκφράζεται και να εξαντλείται μέσα από τις αγιογραφίες και τις τοπογραφίες. Καθώς και από το αμφίβολης αισθητικής ντεκόρ.
Το εικαστικό γεγονός κρίθηκε σημαντικό, όχι μόνο από καλλιτεχνικής απόψεως αλλά και από ουσιαστικής: Αποδεικνύει ότι ο μεγάλος -και γι’ αυτό εκκεντρικός στα μάτια των πολλών εικαστικός, ο πρωτοπόρος Καστοριανός της διασποράς, έστω κι’ αν κατά τα φαινόμενα μοιάζει να θυμάται με το σταγονόμετρο την ιδιαίτερη καταγωγή του, ωστόσο δεν κόβει τους δεσμούς με την χώρα καταγωγής του. Άλλωστε εντυπωσιάζει πάντοτε η διαπίστωση ότι η Καστοριά και τα παιδικά βιώματα της πόλης που γεννήθηκε, βρίσκουν διέξοδο και εκφράζονται ακόμη και σήμερα μέσα από τις δημιουργίες του. Στην πραγματικότητα είναι πανταχού παρούσα.
Όμως (προφανώς) για να προστατέψει την ιδιωτικότητα και την έμπνευσή του, γνωρίζοντας καλά την καλλιτεχνική παράλυση που μπορεί να προξενήσει η υπερδοσολογία της αναπόφευκτης ελληνικότητας του, είναι αυτός που διαθέτει και καθορίζει την δόση, την ένταση και την συχνότητα των δεσμών του με την Ελλάδα. Και αυτό είναι ενθαρρυντικό, γιατί στους πνευματικά στεγνούς εγχώριους σημερινούς καιρούς, και μόνη η ύπαρξή του, είναι παρηγοριά. Ενώ έστω κι΄ αν βρίσκεται στην αντίπερα του Ατλαντικού φιλόξενη όχθη, μπορεί να προσμετράται -και ο ίδιος δεν δείχνει να το αποκρούσει- στους Έλληνες καλλιτέχνες.
Ακόμη κι΄ αν είναι απολύτως βέβαιο ότι σε περίπτωση που παρέμενε στην Ελλάδα και ειδικώτερα στην Καστοριά, το πιθανότερο είναι να ήταν σήμερα ένας από τους εκατοντάδες Καστοριανούς τεχνίτες της γούνας, που με το ζόρι συμπλήρωσαν τα ένσημά τους για την σύνταξη. Πολύ περισσότερο αν αποτολμούσε να δημιουργήσει καλλιτεχνικά ενδίδοντας στην μεταμοντέρνα αιρετική ματιά, του να αντλείς τέχνη μέσα από τα πιο απλά πράγματα και βιώματα, προφανώς θα είχε αποβληθεί από το υπεσυντηρητικό καλλιτεχνικό ελληνικό κατεστημένο. Το οποίο ως γνωστό στην Ελλάδα αναγνωρίζει και αποδέχεται ως τέχνη μόνο ότι δεν κινδυνεύει να αφοριστεί.
Χωρίς αμφιβολία ο Λουκάς Σαμαράς αποτελεί τύχη για την Καστοριά και μόνο που υπάρχει. Και αυτό θα είναι ασφαλώς το κίνητρο, που τον υπέδειξαν οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ στα πρόσωπα της χρονιάς του 2009.
Ο Λουκάς Σαμαράς ο μοναδικός παγκόσμιας φήμης Καστοριανός εικαστικός καλλιτέχνης που εδώ και μισό αιώνα ζει, δημιουργεί και διακρίνεται (που αλλού;) στην Νέα Υόρκη, εκπροσώπησε το καλοκαίρι που πέρασε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας.
Τα έργα του προκάλεσαν για μια ακόμη φορά τα επαινετικά σχόλια και τις καλλίτερες κριτικές για την τολμηρότητα και την πρωτοπορία τους. Και έβγαλαν ασπροπρόσωπη την Ελλάδα που εικαστικά, έστω κι΄ αν ευτυχώς υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις, επιμένει να εκφράζεται και να εξαντλείται μέσα από τις αγιογραφίες και τις τοπογραφίες. Καθώς και από το αμφίβολης αισθητικής ντεκόρ.
Το εικαστικό γεγονός κρίθηκε σημαντικό, όχι μόνο από καλλιτεχνικής απόψεως αλλά και από ουσιαστικής: Αποδεικνύει ότι ο μεγάλος -και γι’ αυτό εκκεντρικός στα μάτια των πολλών εικαστικός, ο πρωτοπόρος Καστοριανός της διασποράς, έστω κι’ αν κατά τα φαινόμενα μοιάζει να θυμάται με το σταγονόμετρο την ιδιαίτερη καταγωγή του, ωστόσο δεν κόβει τους δεσμούς με την χώρα καταγωγής του. Άλλωστε εντυπωσιάζει πάντοτε η διαπίστωση ότι η Καστοριά και τα παιδικά βιώματα της πόλης που γεννήθηκε, βρίσκουν διέξοδο και εκφράζονται ακόμη και σήμερα μέσα από τις δημιουργίες του. Στην πραγματικότητα είναι πανταχού παρούσα.
Όμως (προφανώς) για να προστατέψει την ιδιωτικότητα και την έμπνευσή του, γνωρίζοντας καλά την καλλιτεχνική παράλυση που μπορεί να προξενήσει η υπερδοσολογία της αναπόφευκτης ελληνικότητας του, είναι αυτός που διαθέτει και καθορίζει την δόση, την ένταση και την συχνότητα των δεσμών του με την Ελλάδα. Και αυτό είναι ενθαρρυντικό, γιατί στους πνευματικά στεγνούς εγχώριους σημερινούς καιρούς, και μόνη η ύπαρξή του, είναι παρηγοριά. Ενώ έστω κι΄ αν βρίσκεται στην αντίπερα του Ατλαντικού φιλόξενη όχθη, μπορεί να προσμετράται -και ο ίδιος δεν δείχνει να το αποκρούσει- στους Έλληνες καλλιτέχνες.
Ακόμη κι΄ αν είναι απολύτως βέβαιο ότι σε περίπτωση που παρέμενε στην Ελλάδα και ειδικώτερα στην Καστοριά, το πιθανότερο είναι να ήταν σήμερα ένας από τους εκατοντάδες Καστοριανούς τεχνίτες της γούνας, που με το ζόρι συμπλήρωσαν τα ένσημά τους για την σύνταξη. Πολύ περισσότερο αν αποτολμούσε να δημιουργήσει καλλιτεχνικά ενδίδοντας στην μεταμοντέρνα αιρετική ματιά, του να αντλείς τέχνη μέσα από τα πιο απλά πράγματα και βιώματα, προφανώς θα είχε αποβληθεί από το υπεσυντηρητικό καλλιτεχνικό ελληνικό κατεστημένο. Το οποίο ως γνωστό στην Ελλάδα αναγνωρίζει και αποδέχεται ως τέχνη μόνο ότι δεν κινδυνεύει να αφοριστεί.
Χωρίς αμφιβολία ο Λουκάς Σαμαράς αποτελεί τύχη για την Καστοριά και μόνο που υπάρχει. Και αυτό θα είναι ασφαλώς το κίνητρο, που τον υπέδειξαν οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ στα πρόσωπα της χρονιάς του 2009.
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων (8)
*προνομιακοί φορείς*
Για πρώτη φορά από τότε που η εφημερίδα ξεκίνησε το ετήσιο αφιέρωμα των δέκα προσώπων, αυτή την φορά επιλέχθηκε και προβάλλεται ως «ξεχωριστό» πρόσωπο της χρονιάς που πέρασε, για το 2009, ένα συλλογικό (νομικό) και όχι ένα φυσικό πρόσωπο.
Πρόκειται για τον διάσημο τα τελευταία χρόνια Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών του 1ου Γυμνασίου Καστοριάς, που αν και μεταβαλλόμενος τόσο στην σύνθεση των μελών του όσο και της διοίκησής του, ήλθε κατ’ επανάληψη στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια και ιδίως το 2009, όταν μεγιστοποίησε τις προσπάθειές του.
Με πρόσχημα την μόλις τριετή μαθητεία των παιδιών τους στο γυμνάσιο, είχαν τον πρωτοφανή στόχο να επιδιώκουν να εμποδίσουν την πολιτεία να στεγάσει την Αρχιτεκτονική Σχολή Καστοριάς στο κτήριο του 1ου γυμνασίου. Έστω κι’ αν αυτό θα προκαλούσε κατά πάσα πιθανότητα ολοκληρωτική ματαίωση της Σχολής για την Καστοριά.
Για πρώτη φορά από τότε που η εφημερίδα ξεκίνησε το ετήσιο αφιέρωμα των δέκα προσώπων, αυτή την φορά επιλέχθηκε και προβάλλεται ως «ξεχωριστό» πρόσωπο της χρονιάς που πέρασε, για το 2009, ένα συλλογικό (νομικό) και όχι ένα φυσικό πρόσωπο.
Πρόκειται για τον διάσημο τα τελευταία χρόνια Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών του 1ου Γυμνασίου Καστοριάς, που αν και μεταβαλλόμενος τόσο στην σύνθεση των μελών του όσο και της διοίκησής του, ήλθε κατ’ επανάληψη στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια και ιδίως το 2009, όταν μεγιστοποίησε τις προσπάθειές του.
Με πρόσχημα την μόλις τριετή μαθητεία των παιδιών τους στο γυμνάσιο, είχαν τον πρωτοφανή στόχο να επιδιώκουν να εμποδίσουν την πολιτεία να στεγάσει την Αρχιτεκτονική Σχολή Καστοριάς στο κτήριο του 1ου γυμνασίου. Έστω κι’ αν αυτό θα προκαλούσε κατά πάσα πιθανότητα ολοκληρωτική ματαίωση της Σχολής για την Καστοριά.
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Νικόλαος Μπαλιάκας (9)
*αντίδραση*
Η κατά τους πρώτους μήνες του 2009 παραίτηση του κ. Νικολάου Μπαλιάκα από την θέση του δημοτικού συμβούλου της υπό τον δήμαρχο Καστοριάς κ. Ιωάννη Τσαμίση πλειοψηφίας, δεν ήταν ακριβώς κεραυνός εν αιθρία. Διότι στις αρχές του 3ου έτους της θητείας της, η δημοτική αρχή είχε πλέον αποδείξει και στον τελευταίο ρομαντικό αυτής της πόλης, ότι -αν μη τι άλλο- δεν «τραβούσε». Έτσι η απόφασή του ίσως και να καθυστέρησε κιόλας αν συνεκτιμηθεί ότι ο κ. Νικόλαος Μπαλιάκας παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ακριβώς συναρχηγός του συνδυασμού, ωστόσο λόγω της προηγούμενης θητείας του στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά και της εμπειρίας που κόμιζε από την ενεργό ανάμειξή του σε δημιουργικές καλλιτεχνικές και θεατρικές ασχολίες προεκλογικά είχε προβληθεί ως στέλεχος φιάλη-οξυγόνου για τον δημοτικό συνδυασμό της Νέας Πνοής. Προφανώς αντιλήφθηκε εγκαίρως τις ανεπάρκειες, και το γεγονός ότι χρεωνόταν σημαντικό από το κόστος μιας παρατεταμένης απραξίας, για την αντιμετώπιση της οποίας, μετεκλογικά γαρ δεν διέθετε αποτελεσματικό τρόπο αντίδρασης. Διότι ούτε κι’ αυτός εισακουόταν.
Η απόφασή του για παραίτηση αλλά και οι χαμηλοί τόνοι στην εφαρμογή της (ένδειξη δεοντολογικά ορθής στάσης), δεν χαρακτηρίσθηκαν βέβαια από τους δραματικούς τόνους άλλων παραιτήσεων που ακολούθησαν χρονικά μέσα στο 2009 και διαδήλωσαν urbi et orbi την απόφασή των παραιτούμενων για χωριστούς δρόμους. Οπωσδήποτε όμως επηρέασαν σημαντικά τις ενδόμυχες σκέψεις όσων από τους συμβούλους της πλειοψηφίας ενδέχεται να προβληματίζονταν για το (αν είναι πραγματικό) το οξύ αναπνευστικό πρόβλημα της Νέας Πνοής. Όπως και επηρέασαν αρνητικά ίσως τις μειοψηφίες του δημοτικού συμβουλίου, οι οποίες περιμένοντας την εσωτερική διάλυση της πλειοψηφίας ως λύση, μείωσαν αισθητά τους τόνους της κριτικής τους αντιπαράθεσης στην γενικότερη απραξία. Και έγιναν έτσι, ίσως και χωρίς την θέλησή τους, μέρος του σκηνικού και του γραφικού φόντου της Καστοριάς ως ευτυχισμένου χωρίου μακαρίως κοιμωμένου. Το ποιος θα βγει νικητής ή ηττημένος, χαμένος ή κερδισμένος από την δημοτική κατάσταση όπως άρχισε να διαμορφώνεται μετά την εύλογη παραίτηση του κ. Ν. Μπαλιάκα, αυτό προφανώς θα το δείξουν οι επόμενοι μήνες.
Η κατά τους πρώτους μήνες του 2009 παραίτηση του κ. Νικολάου Μπαλιάκα από την θέση του δημοτικού συμβούλου της υπό τον δήμαρχο Καστοριάς κ. Ιωάννη Τσαμίση πλειοψηφίας, δεν ήταν ακριβώς κεραυνός εν αιθρία. Διότι στις αρχές του 3ου έτους της θητείας της, η δημοτική αρχή είχε πλέον αποδείξει και στον τελευταίο ρομαντικό αυτής της πόλης, ότι -αν μη τι άλλο- δεν «τραβούσε». Έτσι η απόφασή του ίσως και να καθυστέρησε κιόλας αν συνεκτιμηθεί ότι ο κ. Νικόλαος Μπαλιάκας παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ακριβώς συναρχηγός του συνδυασμού, ωστόσο λόγω της προηγούμενης θητείας του στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά και της εμπειρίας που κόμιζε από την ενεργό ανάμειξή του σε δημιουργικές καλλιτεχνικές και θεατρικές ασχολίες προεκλογικά είχε προβληθεί ως στέλεχος φιάλη-οξυγόνου για τον δημοτικό συνδυασμό της Νέας Πνοής. Προφανώς αντιλήφθηκε εγκαίρως τις ανεπάρκειες, και το γεγονός ότι χρεωνόταν σημαντικό από το κόστος μιας παρατεταμένης απραξίας, για την αντιμετώπιση της οποίας, μετεκλογικά γαρ δεν διέθετε αποτελεσματικό τρόπο αντίδρασης. Διότι ούτε κι’ αυτός εισακουόταν.
Η απόφασή του για παραίτηση αλλά και οι χαμηλοί τόνοι στην εφαρμογή της (ένδειξη δεοντολογικά ορθής στάσης), δεν χαρακτηρίσθηκαν βέβαια από τους δραματικούς τόνους άλλων παραιτήσεων που ακολούθησαν χρονικά μέσα στο 2009 και διαδήλωσαν urbi et orbi την απόφασή των παραιτούμενων για χωριστούς δρόμους. Οπωσδήποτε όμως επηρέασαν σημαντικά τις ενδόμυχες σκέψεις όσων από τους συμβούλους της πλειοψηφίας ενδέχεται να προβληματίζονταν για το (αν είναι πραγματικό) το οξύ αναπνευστικό πρόβλημα της Νέας Πνοής. Όπως και επηρέασαν αρνητικά ίσως τις μειοψηφίες του δημοτικού συμβουλίου, οι οποίες περιμένοντας την εσωτερική διάλυση της πλειοψηφίας ως λύση, μείωσαν αισθητά τους τόνους της κριτικής τους αντιπαράθεσης στην γενικότερη απραξία. Και έγιναν έτσι, ίσως και χωρίς την θέλησή τους, μέρος του σκηνικού και του γραφικού φόντου της Καστοριάς ως ευτυχισμένου χωρίου μακαρίως κοιμωμένου. Το ποιος θα βγει νικητής ή ηττημένος, χαμένος ή κερδισμένος από την δημοτική κατάσταση όπως άρχισε να διαμορφώνεται μετά την εύλογη παραίτηση του κ. Ν. Μπαλιάκα, αυτό προφανώς θα το δείξουν οι επόμενοι μήνες.
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Επαμεινώνδας Τσίγκας (10)
*τυχερός αστερισμός*
Ο Νώντας Τσίγκας, γιατρός νευρολόγος που ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη, αποτελεί την πραγματική αποκάλυψη του 2009, και για τον λόγο αυτό υποδείχθηκε μαζικά από τους αναγνώστες της. Παρά το γεγονός ότι και το 2008 είχε επιλεγεί από πολλούς αναγνώστες της εφημερίδας ως ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς εκείνης, το 2009 ομολογουμένως ήταν γι’ αυτόν μια ξεχωριστή χρονιά. Πολυγραφότατος και ακατάπαυστος, ποιοτικός χρήστης της σκέψης και του πεζού λόγου, αποδεικνύει ότι το Βογατσικό από το οποίο και αυτός κατάγεται, βρίσκεται κάτω από ένα πολύ τυχερό αστερισμό. Προφανώς δεν είναι ακριβώς τυχαίο το γεγονός ότι από το Βογατσικό έλκουν την καταγωγή τους τα 4 από τα 10 πρόσωπα της φετινής χρονιάς που ξεχώρισαν σύμφωνα με την δειγματοληπτική υποδοχή των προτάσεων των αναγνωστών της εφημερίδας.
Εκρηκτικός συγγραφέας και πεζογράφος, τιμά την ιδιαίτερη πατρίδα του το Βογατσικό, το οποίο και τον εμπνέει σε μεγάλο βαθμό, όπως τιμά ευρύτερα και την Καστοριά. Μέσα στο 2009 εκδόθηκαν και κυκλοφόρησαν δύο βιβλία. Το ένα με συγγραφέα τον Γιώργο Γκολομπία, το επιμελήθηκε ο Νώντας Τσίγκας, εκδόθηκε αστραπιαία λίγο μετά τον θάνατο του Γ. Γκολομομπία και απέσπασε ήδη διθυραμβικές κριτικές. Το δεύτερο, με τον τολμηρό ιδιωματικό τίτλο και περιεχόμενο "ου απαν' κι ου κατ' ου κόσμους- ιστουρία φόβια αλλά καν' πένθιμ'' (σε νεοελληνική απόδοση-δευτερότιτλο: ο επάνω κι ο κάτω κόσμος -έπος μακάβριο μα όχι πένθιμο), συναρπάζει και εκπλήσσει τον αναγνώστη. Η ΟΔΟΣ έχει την τύχη να ανήκει στους φίλους του Νώντα Τσίγκα και να παρακολουθεί την ανοδική πορεία του στον λογοτεχνικό χώρο.
Σχετικά κείμενα:
Ο Νώντας Τσίγκας, γιατρός νευρολόγος που ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη, αποτελεί την πραγματική αποκάλυψη του 2009, και για τον λόγο αυτό υποδείχθηκε μαζικά από τους αναγνώστες της. Παρά το γεγονός ότι και το 2008 είχε επιλεγεί από πολλούς αναγνώστες της εφημερίδας ως ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς εκείνης, το 2009 ομολογουμένως ήταν γι’ αυτόν μια ξεχωριστή χρονιά. Πολυγραφότατος και ακατάπαυστος, ποιοτικός χρήστης της σκέψης και του πεζού λόγου, αποδεικνύει ότι το Βογατσικό από το οποίο και αυτός κατάγεται, βρίσκεται κάτω από ένα πολύ τυχερό αστερισμό. Προφανώς δεν είναι ακριβώς τυχαίο το γεγονός ότι από το Βογατσικό έλκουν την καταγωγή τους τα 4 από τα 10 πρόσωπα της φετινής χρονιάς που ξεχώρισαν σύμφωνα με την δειγματοληπτική υποδοχή των προτάσεων των αναγνωστών της εφημερίδας.
Εκρηκτικός συγγραφέας και πεζογράφος, τιμά την ιδιαίτερη πατρίδα του το Βογατσικό, το οποίο και τον εμπνέει σε μεγάλο βαθμό, όπως τιμά ευρύτερα και την Καστοριά. Μέσα στο 2009 εκδόθηκαν και κυκλοφόρησαν δύο βιβλία. Το ένα με συγγραφέα τον Γιώργο Γκολομπία, το επιμελήθηκε ο Νώντας Τσίγκας, εκδόθηκε αστραπιαία λίγο μετά τον θάνατο του Γ. Γκολομομπία και απέσπασε ήδη διθυραμβικές κριτικές. Το δεύτερο, με τον τολμηρό ιδιωματικό τίτλο και περιεχόμενο "ου απαν' κι ου κατ' ου κόσμους- ιστουρία φόβια αλλά καν' πένθιμ'' (σε νεοελληνική απόδοση-δευτερότιτλο: ο επάνω κι ο κάτω κόσμος -έπος μακάβριο μα όχι πένθιμο), συναρπάζει και εκπλήσσει τον αναγνώστη. Η ΟΔΟΣ έχει την τύχη να ανήκει στους φίλους του Νώντα Τσίγκα και να παρακολουθεί την ανοδική πορεία του στον λογοτεχνικό χώρο.
Σχετικά κείμενα:
- ΘΑΝΑΣΗ ΤΡΙΑΡΙΔΗ: Ο Χάρος τη δουλειά του κι εμείς τη δική μας
- ΟΔΟΣ: Βιβλίο
- ΟΔΟΣ: Ου απάν’
- ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: O Βογατσιώτης Νώντας Τσίγκας
- Βιβλίο: Έρχεται… «Ου απάν’ κι ου κατ’ ου κόσμους»!
- ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Η… “δίκαιη Λύρα” της Μάρης Θεοδοσοπούλου
- ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΚΟΛΟΜΠΙΑ: Ψάχνοντας το χρυσάφι
- ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Αχ, «το δέντρο που πληγώναμε»…Γιώργο!
- ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Ο συγγραφέας, ο συλλέκτης και ο κλαίων μοναχός
- [Περισσότερα κείμενα στην αναζήτηση: «ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ»]
9.1.10
8.1.10
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
Την εικόνα μόνιμης παράλυσης εμφάνισε η πολυδιαφημισμένη φωτογραφική έκθεση του Λεωνίδα Παπάζογλου στην μνήμη του συλλέκτη Γεωργίου Γκολομπία. Και μαζί της η υποτυπώδης εικαστική κίνηση της πόλης.
Στην ΟΔΟ, στο φύλλο της 519 της 3η Δεκεμβρίου είχε φιλοξενηθεί επιστολή αναγνώστη με την οποία εξέφραζε τα παράπονά του τόσο για την κατάσταση του προαύλειου χώρου του αρχοντικού Βέργουλα όσο και επειδή αν και επισκέφθηκε την Καστοριά αποκλειστικά για την έκθεση, ωστόσο σε ώρα και ημέρα προγραμματισμένης λειτουργίας της, βρήκε κλειστό το κτήριο.
Δύο εβδομάδες αργότερα, στο φύλλο 521 της 17ης Δεκεμβρίου, η κ. Σωτηροπούλου Μάγγελ εξιστορεί την δική της ταλαιπωρία με τους μαθητές της σχολής ζωγραφικής που διδάσκει, καταγγέλλοντας την απαράδεκτη κατάσταση να είναι κλειστά η έκθεση σε ώρες και ημέρες λειτουργίας της. (Σημειώνεται ότι η κ. Σ. Μάγγελ, δύο ημέρες πριν, ενημέρωσε την Τουριστική Επιχείρηση του Δήμου για την ώρα και την ημέρα της επίσκεψης).
Όμως οι διαμαρτυρίες των πολιτών φαίνεται αφήνουν παγερά αδιάφορους τους ιθύνοντες του Δήμου. Οι οποίοι απορροφημένοι προφανώς από το μεγαλεπήβολο πρόγραμμά τους, δεν έχουν καιρό να ασχοληθούν με τις γκρίνιες.
Άλλωστε τα εγκαίνια έγιναν κανονικά, όπως και ο αγιασμός, οι φωτογραφίες με τις απαραίτητες πόζες εμφανίσθηκαν ήδη – θα κοσμήσουν προφανώς το προεκλογικό απολογιστικό λεύκωμα- η δεξίωση ολοκληρώθηκε, οπότε όλα τα άλλα, θα φαίνονται πολυτέλειες. Και μικροπρέπειες βεβαίως στην γνώμη των μεγαλοπρεπών.
Αξιότιμε κύριε διευθυντά
χρόνια πολλά,
Σας αποστέλλω συνημμένα ορισμένες φωτογραφίες από το αρχοντικό Βέργου και την φιλοξενούμενη σ' αυτό έκθεση φωτογραφιών του Λεωνίδα Παπάζογλου από την ανεκτίμητη συλλογή του αδικοχαμένου βογατσιώτη ιστοριοδίφη Γιώργου Γκολομπία.
Με την ελπίδα ότι οι άρχοντες της Καστοριάς έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται τον τελευταίο καιρό για τα πολιτιστικά δρώμενα και για την δι' αυτών ανάδειξη του τόπου μας, επισκέφθηκα την παραπάνω έκθεση την Κυριακή 27-12-2009 με την ελπίδα να την βρω ανοιχτή, μετά τα όσα συνέβησαν και γράφηκαν στην ΟΔΟ προ ημερών.
Έφτασα εκεί στις 10:50 π.μ. και περίμενα από τις 11:00 π.μ. (ώρα που σύμφωνα με το πρόγραμμα ανοίγει η έκθεση) μέχρι τις 11:30 π.μ. (ώρα που πιθανόν οι αρμόδιοι θα φιλοτιμούνταν να στείλουν κάποιον να την ανοίξει). Δυστυχώς όμως η αναμονή απέβη άκαρπη... παρά τα πολλαπλά τηλέφωνα εμού και άλλων επισκεπτών από την Καστοριά και από όλη την Ελλάδα προς την αρμόδια Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού του Δήμου Καστοριάς.
Απογοητευτήκαμε και το μόνο που καταφέραμε να δούμε ήταν μια μεγάλων διαστάσεων αφίσα που κρεμόταν σαν κουρέλι έξω από το αρχοντικό Βέργου και το χάλι που επικρατεί στον προαύλιο χώρο. Το χάλι αυτό δεν το είδαν οι αρμόδιοι όταν αποφάσισαν να φιλοξενήσουν το σπουδαίο αυτό πολιτιστικό γεγονός στο αρχοντικό Βέργου;
Έφυγα απογοητευμένος για μια βόλτα στο Ντολτσό... κι εκεί όμως τα ίδια χάλια... στο υπό ανακατασκευή αρχοντικό Πηχεώνα, το οποίο πρόκειται να φιλοξενήσει το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Νομού Καστοριάς. Ακόμη δεν τελείωσαν τα έργα και κάποιοι φρόντισαν να δείξουν το επίπεδό τους με συνθήματα απρεπή για τον χώρο αυτό. Θα σας στείλω σχετικές φωτογραφίες.
Γύρω στη 1:00 μ.μ. επέστρεψα στο αρχοντικό Βέργου, αλλά και πάλι απογοήτευση. Η έκθεση ήταν ακόμη κλειστή...εξάλλου στις 2:00 μ.μ. κλείνει σύμφωνα με το πρόγραμμα. Την απογοήτευση και άλλων επισκεπτών καταδεικνύουν τα σημειώματα που είχαν φροντίσει να αναρτήσουν εις ένδειξιν διαμαρτυρίας στην είσοδο του αρχοντικού. Σας τα στέλνω συνημμένα.
Τώρα πια αντιλαμβάνομαι τα όσα έλεγε ο μακαριστός Γιώργος για την αδιαφορία των καστοριανών αρχόντων για τέτοια πολιτιστικά γεγονότα και την απογοήτευση που ο ίδιος είχε γευτεί πολύ πριν από εμένα. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που η πολύτιμη συλλογή του δεν αναδείχθηκε ποτέ. Εξάλλου, κανείς δεν αγίασε στον τόπο του. Μακάρι να βρεθούν άξιοι συνεχιστές του και να αναδείξουν την ιστορία και τον πολιτισμό της Καστοριάς. Φτάνει πια ραγκουτσάρια και γούνες. Πού είναι ο Χριστόπουλος, οι αδελφοί Εμμανουήλ, ο ιατρός Κων. Μιχαήλ, ο ιατροφιλόσοφος Θωμάς Μανδακάσης και τόσοι άλλοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, για τους οποίους οι περισσότεροι Καστοριανοί δεν γνωρίζουν τίποτε;
Λυπάμαι ειλικρινά για το επίπεδο των "αρχόντων" μας και όλων των αρμοδίων για τέτοια πολιτιστικά γεγονότα... Καλή χρονιά, διαφορετική από αυτές που πέρασαν... με περισσότερα πολιτιστικά δρώμενα και εκδηλώσεις.
Στην ΟΔΟ, στο φύλλο της 519 της 3η Δεκεμβρίου είχε φιλοξενηθεί επιστολή αναγνώστη με την οποία εξέφραζε τα παράπονά του τόσο για την κατάσταση του προαύλειου χώρου του αρχοντικού Βέργουλα όσο και επειδή αν και επισκέφθηκε την Καστοριά αποκλειστικά για την έκθεση, ωστόσο σε ώρα και ημέρα προγραμματισμένης λειτουργίας της, βρήκε κλειστό το κτήριο.
Δύο εβδομάδες αργότερα, στο φύλλο 521 της 17ης Δεκεμβρίου, η κ. Σωτηροπούλου Μάγγελ εξιστορεί την δική της ταλαιπωρία με τους μαθητές της σχολής ζωγραφικής που διδάσκει, καταγγέλλοντας την απαράδεκτη κατάσταση να είναι κλειστά η έκθεση σε ώρες και ημέρες λειτουργίας της. (Σημειώνεται ότι η κ. Σ. Μάγγελ, δύο ημέρες πριν, ενημέρωσε την Τουριστική Επιχείρηση του Δήμου για την ώρα και την ημέρα της επίσκεψης).
Όμως οι διαμαρτυρίες των πολιτών φαίνεται αφήνουν παγερά αδιάφορους τους ιθύνοντες του Δήμου. Οι οποίοι απορροφημένοι προφανώς από το μεγαλεπήβολο πρόγραμμά τους, δεν έχουν καιρό να ασχοληθούν με τις γκρίνιες.
Άλλωστε τα εγκαίνια έγιναν κανονικά, όπως και ο αγιασμός, οι φωτογραφίες με τις απαραίτητες πόζες εμφανίσθηκαν ήδη – θα κοσμήσουν προφανώς το προεκλογικό απολογιστικό λεύκωμα- η δεξίωση ολοκληρώθηκε, οπότε όλα τα άλλα, θα φαίνονται πολυτέλειες. Και μικροπρέπειες βεβαίως στην γνώμη των μεγαλοπρεπών.
* * *
Αξιότιμε κύριε διευθυντά
χρόνια πολλά,
Σας αποστέλλω συνημμένα ορισμένες φωτογραφίες από το αρχοντικό Βέργου και την φιλοξενούμενη σ' αυτό έκθεση φωτογραφιών του Λεωνίδα Παπάζογλου από την ανεκτίμητη συλλογή του αδικοχαμένου βογατσιώτη ιστοριοδίφη Γιώργου Γκολομπία.
Με την ελπίδα ότι οι άρχοντες της Καστοριάς έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται τον τελευταίο καιρό για τα πολιτιστικά δρώμενα και για την δι' αυτών ανάδειξη του τόπου μας, επισκέφθηκα την παραπάνω έκθεση την Κυριακή 27-12-2009 με την ελπίδα να την βρω ανοιχτή, μετά τα όσα συνέβησαν και γράφηκαν στην ΟΔΟ προ ημερών.
Έφτασα εκεί στις 10:50 π.μ. και περίμενα από τις 11:00 π.μ. (ώρα που σύμφωνα με το πρόγραμμα ανοίγει η έκθεση) μέχρι τις 11:30 π.μ. (ώρα που πιθανόν οι αρμόδιοι θα φιλοτιμούνταν να στείλουν κάποιον να την ανοίξει). Δυστυχώς όμως η αναμονή απέβη άκαρπη... παρά τα πολλαπλά τηλέφωνα εμού και άλλων επισκεπτών από την Καστοριά και από όλη την Ελλάδα προς την αρμόδια Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού του Δήμου Καστοριάς.
Απογοητευτήκαμε και το μόνο που καταφέραμε να δούμε ήταν μια μεγάλων διαστάσεων αφίσα που κρεμόταν σαν κουρέλι έξω από το αρχοντικό Βέργου και το χάλι που επικρατεί στον προαύλιο χώρο. Το χάλι αυτό δεν το είδαν οι αρμόδιοι όταν αποφάσισαν να φιλοξενήσουν το σπουδαίο αυτό πολιτιστικό γεγονός στο αρχοντικό Βέργου;
Έφυγα απογοητευμένος για μια βόλτα στο Ντολτσό... κι εκεί όμως τα ίδια χάλια... στο υπό ανακατασκευή αρχοντικό Πηχεώνα, το οποίο πρόκειται να φιλοξενήσει το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Νομού Καστοριάς. Ακόμη δεν τελείωσαν τα έργα και κάποιοι φρόντισαν να δείξουν το επίπεδό τους με συνθήματα απρεπή για τον χώρο αυτό. Θα σας στείλω σχετικές φωτογραφίες.
Γύρω στη 1:00 μ.μ. επέστρεψα στο αρχοντικό Βέργου, αλλά και πάλι απογοήτευση. Η έκθεση ήταν ακόμη κλειστή...εξάλλου στις 2:00 μ.μ. κλείνει σύμφωνα με το πρόγραμμα. Την απογοήτευση και άλλων επισκεπτών καταδεικνύουν τα σημειώματα που είχαν φροντίσει να αναρτήσουν εις ένδειξιν διαμαρτυρίας στην είσοδο του αρχοντικού. Σας τα στέλνω συνημμένα.
Τώρα πια αντιλαμβάνομαι τα όσα έλεγε ο μακαριστός Γιώργος για την αδιαφορία των καστοριανών αρχόντων για τέτοια πολιτιστικά γεγονότα και την απογοήτευση που ο ίδιος είχε γευτεί πολύ πριν από εμένα. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που η πολύτιμη συλλογή του δεν αναδείχθηκε ποτέ. Εξάλλου, κανείς δεν αγίασε στον τόπο του. Μακάρι να βρεθούν άξιοι συνεχιστές του και να αναδείξουν την ιστορία και τον πολιτισμό της Καστοριάς. Φτάνει πια ραγκουτσάρια και γούνες. Πού είναι ο Χριστόπουλος, οι αδελφοί Εμμανουήλ, ο ιατρός Κων. Μιχαήλ, ο ιατροφιλόσοφος Θωμάς Μανδακάσης και τόσοι άλλοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, για τους οποίους οι περισσότεροι Καστοριανοί δεν γνωρίζουν τίποτε;
Λυπάμαι ειλικρινά για το επίπεδο των "αρχόντων" μας και όλων των αρμοδίων για τέτοια πολιτιστικά γεγονότα... Καλή χρονιά, διαφορετική από αυτές που πέρασαν... με περισσότερα πολιτιστικά δρώμενα και εκδηλώσεις.
Φιλικά,
ΣΚ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
Κύριε Μπαϊρακτάρη,
Σας στέλνω ένα απόκομμα εισιτηρίου του νέου Μουσείου της Ακρόπολης το οποίο επικυρώθηκε πρόσφατα με μία ομάδα Καστοριανών και μου το έδωσε η ξεναγός για σουβενίρ. Διαβάζοντάς το σε δύο σημεία βλέπω να αναγράφεται ότι το Μουσείο είναι στην οδό Διονυσίου Αεροπαγίτου.
Δεν ήξερα πού να αποταθώ για την διόρθωσή του, πιστεύω ότι εσείς έχετε τον τρόπο να το δώσετε δημοσιότητα, για να φθάσει ως την αρμόδια υπηρεσία για να διορθωθεί στα εισιτήρια που θα ταξιδέψουν σ’ όλο τον κόσμο, στο ορθό Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Ευχαριστώ για την φιλοξενεία
Αγγελική Μ. Παπαμαντζάρη
Σας στέλνω ένα απόκομμα εισιτηρίου του νέου Μουσείου της Ακρόπολης το οποίο επικυρώθηκε πρόσφατα με μία ομάδα Καστοριανών και μου το έδωσε η ξεναγός για σουβενίρ. Διαβάζοντάς το σε δύο σημεία βλέπω να αναγράφεται ότι το Μουσείο είναι στην οδό Διονυσίου Αεροπαγίτου.
Δεν ήξερα πού να αποταθώ για την διόρθωσή του, πιστεύω ότι εσείς έχετε τον τρόπο να το δώσετε δημοσιότητα, για να φθάσει ως την αρμόδια υπηρεσία για να διορθωθεί στα εισιτήρια που θα ταξιδέψουν σ’ όλο τον κόσμο, στο ορθό Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Ευχαριστώ για την φιλοξενεία
Αγγελική Μ. Παπαμαντζάρη
Σημείωση της ΟΔΟΥ: Όταν η εφημερίδα έλαβε την επιστολή, ήθελε να πιστεύει ότι το λάθος του εισιτηρίου στο οποίο αναφέρεται η κα Παπαμαντζάρη είναι ένα μεμονωμένο που οφείλεται στον δαίμονα του τυπογραφείου. Η έκπληξη ήρθε λίγο αργότερα όταν μετά από μία πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο, (την οποία μπορεί να επιβεβαιώσει ο καθένας πολύ εύκολα πληκτρολογώντας φερ’ ειπείν στο google το όνομα) προέκυψε ότι ο (άγιος) Διονύσιος Αρεοπαγίτης, έχει πολιτογραφεί και ως… Αεροπαγίτης. Επομένως όχι μόνο η ιστορία αλλά και η… εκκλησία έχει προσθέσει στο εορτολόγιό της εξ αιτίας της νεοελληνικής παιδείας έναν ανύπαρκτο άγιο. Μακάρι οι κάθε λογής αρμόδιοι να παρέμβουν για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Αρκεί βεβαίως να γνωρίζουν ότι το σωστό είναι Αρεοπαγίτης.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
Κύριε Μπαϊρακτάρη,
Δεν θα ήθελα να σας στείλω µια τυπική επιστολή µε ευχαριστίες και συγχαρητήρια για το έργο σας, αλλά µια επιστολή που να εκφράζει τις ειλικρινείς απόψεις µου, που πιστεύω ότι ευθυγραμμίζονται µε τις απόψεις του συνόλου των αναγνωστών σας. Ευχαριστίες γιατί µας προσφέρετε µια όαση πολιτισμού στη έρηµο της πολιτιστικής παρακµής που ζούµε, συγχαρητήρια γιατί παραµένετε σε µια ακριτική περιοχή µε δύσκολες επαγγελµατικές προοπτικές και αγωνίζεστε µε συνέπεια, όχι µόνο για την υψηλής ποιότητας ύλη, αλλά ακόµη και µε λεπτοµέρειες όπως ο τρόπος παρουσίασης των άρθρων και η ποιότητα του χαρτιού της εφηµερίδας. Εύχοµαι να συνεχίσετε µε την ίδια δύναµη να αντιστέκεστε στον ευτελισµό που κυριαρχεί τα ΜΜΕ και να µας χαρίζετε ελπίδα ότι δεν θα αργήσει η ανάκαµψη.
Τέλος, θέλω να σας ευχαριστήσω ιδιαίτερα για το ενδιαφέρον σας για τον αδελφό µου Χρυσόστοµο και την προβολή του έργου του από την ΟΔΟ. Είναι πολύ σηµαντικό για µένα να διατηρείται ζωντανός στη µνήµη των συµπατριωτών µας.
Με εκτίμηση
Σ. Τζημάκα Νάτσινα
Δεν θα ήθελα να σας στείλω µια τυπική επιστολή µε ευχαριστίες και συγχαρητήρια για το έργο σας, αλλά µια επιστολή που να εκφράζει τις ειλικρινείς απόψεις µου, που πιστεύω ότι ευθυγραμμίζονται µε τις απόψεις του συνόλου των αναγνωστών σας. Ευχαριστίες γιατί µας προσφέρετε µια όαση πολιτισμού στη έρηµο της πολιτιστικής παρακµής που ζούµε, συγχαρητήρια γιατί παραµένετε σε µια ακριτική περιοχή µε δύσκολες επαγγελµατικές προοπτικές και αγωνίζεστε µε συνέπεια, όχι µόνο για την υψηλής ποιότητας ύλη, αλλά ακόµη και µε λεπτοµέρειες όπως ο τρόπος παρουσίασης των άρθρων και η ποιότητα του χαρτιού της εφηµερίδας. Εύχοµαι να συνεχίσετε µε την ίδια δύναµη να αντιστέκεστε στον ευτελισµό που κυριαρχεί τα ΜΜΕ και να µας χαρίζετε ελπίδα ότι δεν θα αργήσει η ανάκαµψη.
Τέλος, θέλω να σας ευχαριστήσω ιδιαίτερα για το ενδιαφέρον σας για τον αδελφό µου Χρυσόστοµο και την προβολή του έργου του από την ΟΔΟ. Είναι πολύ σηµαντικό για µένα να διατηρείται ζωντανός στη µνήµη των συµπατριωτών µας.
Με εκτίμηση
Σ. Τζημάκα Νάτσινα
Β.Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: «Ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω πλάι στον Κύρκο»*, αλλά ποιόν Κίρκο;
Το έφερε η βιβλιογραφική μας επικαιρότητα αλλά και η τοπική πολιτική γενικο-γραμματειακή κυβερνητική ...επιδεξιό- τητα. Ορίστηκε το λοιπόν μετά την εξέταση των αιτήσεων (χιλιάδες χιλιάδων) ο νέος Γ. Γ Περιφέρειας Δ. Μακεδονίας κ. Γ. Κίρκος. Μια εντελώς πασοκική κατάσταση δηλαδή, όπως αναμένονταν κι ήταν επόμενο και πολιτικά λογικό. Απλά το γελοίο ήταν η προκήρυξη των θέσεων δια των διασκεδαστικών ιμέιλ. Τέλος πάντων πασόκ είναι αυτό μπορεί ν’ αλλάζει τα πάντα εκτός το τίποτά του, μέχρι τώρα. Το βέβαιο είναι πως αλλάζει το νόημα των λέξεων. Μήπως μπορεί ο νέος άρχων Δ.Μ. να ανοίξει και καμιά καταπακτή στα συμβαίνοντα με τον προηγούμενό του για να βρει που είναι και τι έγιναν τα 3000(;) αντίτυπα της υπερπολυτελούς έκδοσης «Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας» για τα οποία γράφαμε συνεχώς και ζητούσαμε κάποια απλή ενημέρωση (ενώ για κάθε προπαγανδιστική αηδία τους μας είχαν τρελάνει στα ιμέιλ οι υπηρεσίες του), αλλά δεν ακούσαμε τίποτε μιαν που η παχυδερμία της όποιας εξουσίας είναι αδιαπέραστη;
Ομως ταυτόχρονα κυκλοφόρησε και το βιβλίο του Λ. Κύρκου «Εκ βαθέων» από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ. Δεν γνωρίζω πόσο εκ βαθέων είναι ότι δεν το διάβασα ακόμα, απλά το ξεφύλλισα• μάλιστα στην πρώτη του σελίδα έχει μια ολοσέλιδη φωτογραφία του από τη συγκέντρωση του ΣΥΝ το 1989 («Ω οι ωραίες μας ημέρες») στην Κοζάνη με πίσω του το καμπαναριό φυσικά, τότε που η πολιτική ζωή του τόπου είχε αποκτήσει, περιεχόμενο, κίνηση και ζωή και δεν είχε πιάσει πάτο όπως τώρα. Οσο κι αν λέει εκ των υστέρων ο Λ.Κ., πως λάθος του ήταν κάποιες τότε απόψεις και πολιτικές του, λάθος κάνει τώρα, κατά την ταπεινή ίσως και όχι τό-σο πολιτικά μελετημένη (στο χοιροστάσιο της πολιτικής όλα είναι προμελετημένα τελικά) γνώμη μας. Εν τω μεταξύ το άλλο «Εκ βαθέων» της Ελφρίντε Γιέλινεκ, εκδ. Εκκρεμές ερχόταν από μεγάλο βάθος τόλμης...
(*) Από το τραγούδι του Δ. Σαββόπουλου "Εκλογές του ΄77" αν δεν κάνω λάθος
Ομως ταυτόχρονα κυκλοφόρησε και το βιβλίο του Λ. Κύρκου «Εκ βαθέων» από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ. Δεν γνωρίζω πόσο εκ βαθέων είναι ότι δεν το διάβασα ακόμα, απλά το ξεφύλλισα• μάλιστα στην πρώτη του σελίδα έχει μια ολοσέλιδη φωτογραφία του από τη συγκέντρωση του ΣΥΝ το 1989 («Ω οι ωραίες μας ημέρες») στην Κοζάνη με πίσω του το καμπαναριό φυσικά, τότε που η πολιτική ζωή του τόπου είχε αποκτήσει, περιεχόμενο, κίνηση και ζωή και δεν είχε πιάσει πάτο όπως τώρα. Οσο κι αν λέει εκ των υστέρων ο Λ.Κ., πως λάθος του ήταν κάποιες τότε απόψεις και πολιτικές του, λάθος κάνει τώρα, κατά την ταπεινή ίσως και όχι τό-σο πολιτικά μελετημένη (στο χοιροστάσιο της πολιτικής όλα είναι προμελετημένα τελικά) γνώμη μας. Εν τω μεταξύ το άλλο «Εκ βαθέων» της Ελφρίντε Γιέλινεκ, εκδ. Εκκρεμές ερχόταν από μεγάλο βάθος τόλμης...
(*) Από το τραγούδι του Δ. Σαββόπουλου "Εκλογές του ΄77" αν δεν κάνω λάθος
Υ.Γ. Διόρθωση σκέψης του Φλομπέρ σε προηγούμενό μου άρθρο διαρκούς όμως ισχύος. "Τίποτε δεν είναι πιο ταπεινωτικό από το να βλέπεις τους ανόητους να πετυχαίνουν". Ακόμα πιο ταπεινωτικό δε να βλέπεις τους ανόητους υπεύθυνους της κεντρικής πλατείας της πόλεως Κοζάνης να την έχουν μετατρέψει αντί σε χριστουγεννιάτικο πάρκο με όλα τα αξεσουάρ έστω της συνήθειας με τα οποία ισορροπούμε κάπως, σε νιαήμερο εν σμικρώ. Αλλά ο νιάημερος κι οι αποκριές είναι τα ιδεολογικά επί του πολιτισμού και της δημόσιας αισθητικής τους, πρότυπα. Ετσι πετυχαίνουν στον αγώνα της ασχήμιας κατά του ωραίου νίκη περιφανή υπέρ της πρώτης, διότι είναι και οι ίδιοι της αυτής αίσθησης είτε επί των προσωπικών τους είτε των συλλογικών μας πραγμάτων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
-
►
2024
(416)
- ► Οκτωβρίου 2024 (7)
- ► Σεπτεμβρίου 2024 (30)
- ► Αυγούστου 2024 (33)
- ► Ιουλίου 2024 (31)
- ► Ιουνίου 2024 (44)
- ► Μαΐου 2024 (40)
- ► Απριλίου 2024 (59)
- ► Μαρτίου 2024 (55)
- ► Φεβρουαρίου 2024 (46)
- ► Ιανουαρίου 2024 (71)
-
►
2023
(791)
- ► Δεκεμβρίου 2023 (41)
- ► Νοεμβρίου 2023 (36)
- ► Οκτωβρίου 2023 (91)
- ► Σεπτεμβρίου 2023 (77)
- ► Αυγούστου 2023 (71)
- ► Ιουλίου 2023 (61)
- ► Ιουνίου 2023 (58)
- ► Μαΐου 2023 (80)
- ► Απριλίου 2023 (67)
- ► Μαρτίου 2023 (81)
- ► Φεβρουαρίου 2023 (58)
- ► Ιανουαρίου 2023 (70)
-
►
2022
(776)
- ► Δεκεμβρίου 2022 (59)
- ► Νοεμβρίου 2022 (87)
- ► Οκτωβρίου 2022 (81)
- ► Σεπτεμβρίου 2022 (60)
- ► Αυγούστου 2022 (75)
- ► Ιουλίου 2022 (89)
- ► Ιουνίου 2022 (72)
- ► Μαΐου 2022 (67)
- ► Απριλίου 2022 (52)
- ► Μαρτίου 2022 (41)
- ► Φεβρουαρίου 2022 (50)
- ► Ιανουαρίου 2022 (43)
-
►
2021
(806)
- ► Δεκεμβρίου 2021 (58)
- ► Νοεμβρίου 2021 (47)
- ► Οκτωβρίου 2021 (61)
- ► Σεπτεμβρίου 2021 (38)
- ► Αυγούστου 2021 (47)
- ► Ιουλίου 2021 (55)
- ► Ιουνίου 2021 (79)
- ► Μαΐου 2021 (76)
- ► Απριλίου 2021 (32)
- ► Μαρτίου 2021 (109)
- ► Φεβρουαρίου 2021 (105)
- ► Ιανουαρίου 2021 (99)
-
►
2020
(1422)
- ► Δεκεμβρίου 2020 (103)
- ► Νοεμβρίου 2020 (75)
- ► Οκτωβρίου 2020 (101)
- ► Σεπτεμβρίου 2020 (118)
- ► Αυγούστου 2020 (82)
- ► Ιουλίου 2020 (157)
- ► Ιουνίου 2020 (148)
- ► Μαΐου 2020 (132)
- ► Απριλίου 2020 (136)
- ► Μαρτίου 2020 (143)
- ► Φεβρουαρίου 2020 (116)
- ► Ιανουαρίου 2020 (111)
-
►
2019
(1459)
- ► Δεκεμβρίου 2019 (139)
- ► Νοεμβρίου 2019 (123)
- ► Οκτωβρίου 2019 (118)
- ► Σεπτεμβρίου 2019 (75)
- ► Αυγούστου 2019 (66)
- ► Ιουλίου 2019 (92)
- ► Ιουνίου 2019 (122)
- ► Μαΐου 2019 (117)
- ► Απριλίου 2019 (173)
- ► Μαρτίου 2019 (137)
- ► Φεβρουαρίου 2019 (143)
- ► Ιανουαρίου 2019 (154)
-
►
2018
(1423)
- ► Δεκεμβρίου 2018 (137)
- ► Νοεμβρίου 2018 (124)
- ► Οκτωβρίου 2018 (114)
- ► Σεπτεμβρίου 2018 (89)
- ► Αυγούστου 2018 (143)
- ► Ιουλίου 2018 (143)
- ► Ιουνίου 2018 (126)
- ► Μαΐου 2018 (91)
- ► Απριλίου 2018 (114)
- ► Μαρτίου 2018 (114)
- ► Φεβρουαρίου 2018 (95)
- ► Ιανουαρίου 2018 (133)
-
►
2017
(1373)
- ► Δεκεμβρίου 2017 (161)
- ► Νοεμβρίου 2017 (119)
- ► Οκτωβρίου 2017 (153)
- ► Σεπτεμβρίου 2017 (96)
- ► Αυγούστου 2017 (92)
- ► Ιουλίου 2017 (124)
- ► Ιουνίου 2017 (92)
- ► Μαΐου 2017 (99)
- ► Απριλίου 2017 (111)
- ► Μαρτίου 2017 (115)
- ► Φεβρουαρίου 2017 (110)
- ► Ιανουαρίου 2017 (101)
-
►
2016
(767)
- ► Δεκεμβρίου 2016 (116)
- ► Νοεμβρίου 2016 (81)
- ► Οκτωβρίου 2016 (71)
- ► Σεπτεμβρίου 2016 (45)
- ► Αυγούστου 2016 (50)
- ► Ιουλίου 2016 (55)
- ► Ιουνίου 2016 (44)
- ► Μαΐου 2016 (66)
- ► Απριλίου 2016 (74)
- ► Μαρτίου 2016 (64)
- ► Φεβρουαρίου 2016 (49)
- ► Ιανουαρίου 2016 (52)
-
►
2015
(589)
- ► Δεκεμβρίου 2015 (43)
- ► Νοεμβρίου 2015 (47)
- ► Οκτωβρίου 2015 (54)
- ► Σεπτεμβρίου 2015 (43)
- ► Αυγούστου 2015 (53)
- ► Ιουλίου 2015 (54)
- ► Ιουνίου 2015 (48)
- ► Μαΐου 2015 (53)
- ► Απριλίου 2015 (46)
- ► Μαρτίου 2015 (54)
- ► Φεβρουαρίου 2015 (51)
- ► Ιανουαρίου 2015 (43)
-
►
2014
(555)
- ► Δεκεμβρίου 2014 (40)
- ► Νοεμβρίου 2014 (49)
- ► Οκτωβρίου 2014 (53)
- ► Σεπτεμβρίου 2014 (40)
- ► Αυγούστου 2014 (42)
- ► Ιουλίου 2014 (39)
- ► Ιουνίου 2014 (44)
- ► Μαΐου 2014 (57)
- ► Απριλίου 2014 (69)
- ► Μαρτίου 2014 (46)
- ► Φεβρουαρίου 2014 (38)
- ► Ιανουαρίου 2014 (38)
-
►
2013
(563)
- ► Δεκεμβρίου 2013 (44)
- ► Νοεμβρίου 2013 (42)
- ► Οκτωβρίου 2013 (45)
- ► Σεπτεμβρίου 2013 (47)
- ► Αυγούστου 2013 (38)
- ► Ιουλίου 2013 (49)
- ► Ιουνίου 2013 (41)
- ► Μαΐου 2013 (50)
- ► Απριλίου 2013 (45)
- ► Μαρτίου 2013 (57)
- ► Φεβρουαρίου 2013 (53)
- ► Ιανουαρίου 2013 (52)
-
►
2012
(594)
- ► Δεκεμβρίου 2012 (47)
- ► Νοεμβρίου 2012 (44)
- ► Οκτωβρίου 2012 (53)
- ► Σεπτεμβρίου 2012 (38)
- ► Αυγούστου 2012 (34)
- ► Ιουλίου 2012 (39)
- ► Ιουνίου 2012 (46)
- ► Μαΐου 2012 (52)
- ► Απριλίου 2012 (49)
- ► Μαρτίου 2012 (76)
- ► Φεβρουαρίου 2012 (50)
- ► Ιανουαρίου 2012 (66)
-
►
2011
(513)
- ► Δεκεμβρίου 2011 (50)
- ► Νοεμβρίου 2011 (42)
- ► Οκτωβρίου 2011 (34)
- ► Σεπτεμβρίου 2011 (37)
- ► Αυγούστου 2011 (41)
- ► Ιουλίου 2011 (40)
- ► Ιουνίου 2011 (39)
- ► Μαΐου 2011 (45)
- ► Απριλίου 2011 (63)
- ► Μαρτίου 2011 (56)
- ► Φεβρουαρίου 2011 (34)
- ► Ιανουαρίου 2011 (32)
-
▼
2010
(469)
- ► Δεκεμβρίου 2010 (44)
- ► Νοεμβρίου 2010 (40)
- ► Οκτωβρίου 2010 (58)
- ► Σεπτεμβρίου 2010 (44)
- ► Αυγούστου 2010 (29)
- ► Ιουλίου 2010 (37)
- ► Ιουνίου 2010 (34)
- ► Μαΐου 2010 (40)
- ► Απριλίου 2010 (36)
- ► Μαρτίου 2010 (42)
- ► Φεβρουαρίου 2010 (25)
-
▼
Ιανουαρίου 2010
(40)
- ΟΔΟΣ: Το λαμπρό 2010
- Στην ΟΔΟ
- ΟΔΟΣ: Οι πρώτοι
- ΣΕΣ δήμου Καστοριάς
- ΟΔΟΣ: Καστοριανό Καρναβάλι 2010 [α]
- ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: Καρναβάλι. (Ή μήπως ρ...
- ΟΔΟΣ: Καστοριανό Καρναβάλι 2010 [β]
- ΟΔΟΣ: Σαρδάμ
- ΟΔΟΣ: Η λεωφόρος των Κύκνων
- ΟΔΟΣ: Ένα «μεγάλο περιβαλλοντικό έργο»
- ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Στροφή στον σωστό δρόμο
- ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΣΟΥΡΤΣΟΥΛΑ: Εκδήλωση αναδοχής-ονομασίας...
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
- Βιβλίο: Λαϊκά παραμύθια
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Guest Star
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Φίλιππος Πετσάλνικος (1)
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Γεώργιος Γκολομπίας (2)
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Ζήσης Τζηκαλάγιας (3)
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Χρυσόστομος Τζημάκας (4)
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Ιωάννης Τσαμίσης (5)
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Παρασκευή Μπουζάλη (6)
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Λουκάς Σαμαράς (7)
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων...
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Νικόλαος Μπαλιάκας (9)
- ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2009 - Επαμεινώνδας Τσίγκας (10)
- Καρναβάλι 2010
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
- Β.Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: «Ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω ...
- ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Προς τι το πάθος για το χρ...
- Μπουλούκια
- ΟΔΟΣ: Γιορτές
- Wolfgang Borchert: Χιόνι, πολύ χιόνι.
- ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Παλαιών ημερών Ανάμνησις
- ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Χριστούγεννα του εννιά
- Καλή χρονιά!
- Πρόσωπα 2009
-
►
2009
(372)
- ► Δεκεμβρίου 2009 (44)
- ► Νοεμβρίου 2009 (35)
- ► Οκτωβρίου 2009 (20)
- ► Σεπτεμβρίου 2009 (26)
- ► Αυγούστου 2009 (17)
- ► Ιουλίου 2009 (30)
- ► Ιουνίου 2009 (32)
- ► Μαΐου 2009 (42)
- ► Απριλίου 2009 (33)
- ► Μαρτίου 2009 (43)
- ► Φεβρουαρίου 2009 (19)
- ► Ιανουαρίου 2009 (31)
-
►
2008
(319)
- ► Δεκεμβρίου 2008 (32)
- ► Νοεμβρίου 2008 (20)
- ► Οκτωβρίου 2008 (23)
- ► Σεπτεμβρίου 2008 (22)
- ► Αυγούστου 2008 (22)
- ► Ιουλίου 2008 (22)
- ► Ιουνίου 2008 (32)
- ► Μαΐου 2008 (31)
- ► Απριλίου 2008 (34)
- ► Μαρτίου 2008 (29)
- ► Φεβρουαρίου 2008 (20)
- ► Ιανουαρίου 2008 (32)
-
►
2007
(123)
- ► Δεκεμβρίου 2007 (25)
- ► Νοεμβρίου 2007 (26)
- ► Οκτωβρίου 2007 (15)
- ► Σεπτεμβρίου 2007 (19)
- ► Αυγούστου 2007 (1)
- ► Ιουλίου 2007 (13)
- ► Ιουνίου 2007 (7)
- ► Μαΐου 2007 (8)
- ► Απριλίου 2007 (5)
- ► Μαρτίου 2007 (4)