30.6.15

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Τελικά δεν μπόρεσε να νικήσει

Νικήθηκε από την επάρατο παρόλο που αντιστάθηκε σθεναρά με όλο το κουράγιο και την ψυχική δύναμη που διέθετε αφήνοντας πίσω της δυσαναπλήρωτο κενό. Η Ελένη Τσαδήλα έφυγε για το μεγάλο ταξίδι που δεν έχει επιστροφή.

Την αποχαιρέτησαν μαζί με το κλάμα που σπαράζει και σπάει καρδιές της μάνας, του πατέρα και όλων των δικών της, οι συνάδελφοι και συνεργάτες από το Σπασμένο Ρόδι. Την αποχαιρέτησε όλος ο θίασος των ερασιτεχνών ηθοποιών του οποίου πρωτοστατούσε. Την αποχαιρέτησαν όλοι οι θαυμαστές και συμπαραστάτες των μεγάλων αγώνων της για τον τόπο της. Την αποχαιρέτησε η πολιτιστική ζωή της Καστοριάς την οποία κράτησε για πάρα πολλά χρόνια σε ενεργό δράση πρωτοστατώντας σε όλα τα γεγονότα.

Στα θεατρικά δρώμενα σαν ηθοποιός έστηνε παραστάσεις που δεν υπολείπονταν από αυτές των επαγγελματιών. Σκηνοθετούσε με τον δικό της ευρηματικό τρόπο, παραστάσεις που αποσπούσαν τον θαυμασμό των θεατών.

Έδωσε αγώνες κόντρα στην εγκληματική αδιαφορία της εκάστοτε εξουσίας για να αποκτήσει αυτός ο τόπος πνευματική στέγη που του αξίζει για να στεγάσει τον άστεγο πολιτισμό.

29.6.15

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Ο Γιώργος Ιωάννου στο νοσοκομείο

στη μνήμη της Νένης


O φίλος K. είναι συγγραφέας. Φύση ανήσυχη, ατίθαση που βράζει. Στριφνός καμιά φορά, ίσως απότομος ακόμα και καβγατζής καθώς ισχυρίζονται όσοι κοιτάζουν τις επιφάνειες. Καθόλου σπάνια, τον έχουν δε να τα σπάει στα καλά καθούμενα και να φεύγει. Όμως, ψυχή ευγενική και «χρυσό παιδί» λένε όσοι κοιτάζουν το μέσα μέρος.

Τη ζωή του φίλου μου τραυμάτισε και δηλητηρίασε ευεργετικά το χαμηλό του ύψος. Το «ένα εξήντα οκτώ» ακούγεται σαν απόφαση κακουργιοδικείου. Η ελπίδα του πως θα ψηλώσει λίγο ακόμα κρατήθηκε ζωντανή με διορίες και παρατάσεις μέχρι τα είκοσι τρία του χρόνια. Ύστερα ισορρόπησε το αμετάκλητο αυτό ζήτημα ανάμεσα στη μελαγχολία και την ιδιορρυθμία. Κάποτε χρειάστηκε να επιστρατευθούν και φάρμακα γι’ αυτό αλλά ο Κ., αν και άθεος, κατάφερε να τα τιθασέψει όλ’ αυτά μ’ εκείνο το […] ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. Παρέμεινε λοιπόν μικρός κατά το δέμας -όμως ποτέ «κοντός» στα μάτια των πραγματικά δικών του ή των γυναικών- και πάντοτε περίκομψος, σχεδόν λιλιπούτειος και σαν μικρή πορσελάνη πολύτιμος.

28.6.15

ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗ: Μια ταπεινή εξομολόγηση στη Νένη

Λενάκι,

Γράφω για να σου εξομολογηθώ κάτι. Είναι που θέλω πολύ να συμμετέχω στο πένθος για την απώλεια σου αλλά ακόμα δεν μπορώ.

Κανένα κύτταρο του σώματος μου δεν μπορεί να το πιστέψει. Καμία λογική δεν βρίσκω για να δεχτώ ότι την Κυριακή δεν θα διαβάσουμε μαζί την εφημερίδα που παίρναμε για να τη μοιραστούμε αργότερα.

27.6.15

ΡΩΜΥΛΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑ: Φτώχεια

«Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό».

26.6.15

ΝΙΚΟΥ ΜΠΑΛΙΑΚΑ: Ο δικός της άνεμος

Δεν μου αρέσουν οι νεκρολογίες και ειδικότερα σε αγαπημένους φίλους και ακόμη περισσότερο σε σημαντικότατους συνεργάτες σε μια πολυετή, σχεδόν 25ετή,  παράλληλη και μεστή πορεία όπως η Νένη...

Το παράδοξο είναι πως δεν μου αφήνει κανένα «κενό» η αναχώρησή της γιατί ακριβώς είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που πέρασαν από αυτή την ταλαίπωρη αισθητικά, συναισθηματικά και συνειδησιακά πόλη και άφησαν ένα σημαντικό έργο-περιεχόμενο απόλυτα προσβάσιμο και διαχειρίσιμο από τους εναπομείναντες οι οποίοι και οφείλουν να συνεχίσουν.

25.6.15

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ


ΟΔΟΣ 25.6.2015 | 794

«There Is No Alternative»


Η εκλογή του κ. Β. Διαμαντόπουλου ως βουλευτή Καστοριάς έστω κι’ αν στην αρχή φάνηκε ως κάτι παροδικό, αντιστάρ ή ως αντίδραση, έχει σημαντική αποστολή για τον τόπο. Που πραγματοποίησε το πρώτο μεγάλο βήμα του ρήξης με τα περιβάλλοντα και τα στεγανά. Και η πολύ πρόσφατη ανάρτησή του «Το “There is no alternative” δεν μπορεί να έχει τη σφραγίδα της αριστεράς»  όπως έγραψε ο ίδιος σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης, με αφορμή το πικρό ποτήρι του συμβιβασμού, πέρα από την αμφισβήτηση που προβάλλει, για την ΟΔΟ αποτελεί ένα πρώτο μεγάλο βήμα λειτουργικής ένταξης και επιβολής του στο πολιτικό περιβάλλον της Καστοριάς. Το οποίο χρειάζεται κατεπειγόντως εκθεμελίωση. 

Διαβάστε επίσης:

ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ:
Οφειλή

ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΑΝΕΤΑ:
Τα όρια μιας πόλης είναι το εύρος των πεποιθήσεων των κατοίκων της: Κριτική της εικαστικής έκθεσης του Μάρκου Ντέμκα

Α.Δ.:
Νέο Κοιμητήριο

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ:
Βιοποικιλότητα σε αγρόκτημα

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:
Με τον Βασίλη Χρηστίδη στα Κορέστια…

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ:
Καθαρεύουσα; Τι είναι αυτή;

Λόγος & Αντίλογος
ΝΙΚΟΥ ΠΡΩΪΟΥ:
Ξενία

Λόγος & Αντίλογος
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΚΟΒΑΤΣΗ:
Περί ΕΡΤ

Κ. Ρεκάρη: Αμετάβλητη η θέση της Καμπέρας
στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν

-Γιατί μένουμε Ευρώπη...

-Υδατοδρόμια στις ελληνικές λίμνες

...και άλλα.

ΟΔΟΣ
το βήμα της Καστοριάς
Πέμπτη 25.6.2015 | 794

24.6.15

ΞΕΝΙΑΣ Θ. ΜΠΑΛΛΗ: Είναι ακόμη εδώ

Ήταν ένα απόγευμα της άνοιξης του 2016 -λίγους μήνες αφότου λίγοι γονείς και πολλοί φίλοι ιδρύσαμε την Εταιρεία Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό-ΔΑΔ Ν. Καστοριάς- όταν χτύπησε επίμονα το τηλέφωνο του σπιτιού μου. Ήταν η Ιωάννα Νικολακάκη -ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας. "Η Νένη διάβασε το βιβλίο που της δώσαμε κι έχει ενθουσιαστεί, πρέπει να βρούμε τρόπο να ανεβάσουμε άμεσα την παράσταση!" Το βιβλίο είχε τίτλο "Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα" του Μαρκ Χάντον, κι εξιστορούσε τις περιπέτειες ενός νεαρού εφήβου με αυτισμό. Βρεθήκαμε με τη Νένη, συμφωνήσαμε και από εκεί και πέρα όλα έγιναν πολύ γρήγορα.

23.6.15

ΑΝΝΑΣ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΟΥ: Ένα «αυτονόητο» δώρο στην Νένη

Είναι πολύ δύσκολο να βρεις τα κατάλληλα λόγια για να περιγράψεις έναν άνθρωπο σαν την Νένη. Πιστεύω ότι η ίδια δεν θα ήθελε καθόλου να νεκρολογήσουμε.  Ένας τόσο δραστήριος, δημιουργικός, θετικός και δοτικός άνθρωπος, θα ενθουσιαζόταν με κάτι χειροπιαστό.

22.6.15

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Σαν ένα παζλ

Είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι σαν δικοί σου, καθώς μπαίνουν στη ζωή σου με τον τρόπο που ζουν και που την επηρεάζουν. Στην πραγματικότητα με τον δικό τους τρόπο αυτά τα πρόσωπα την κάνουν πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα. Και το κυριότερο απ’ όλα είναι πως αυτό που ισχύει για σένα, ισχύει και για ένα σωρό άλλα άτομα, για μια ολόκληρη πόλη ή, ακόμα, για μια ολόκληρη περιοχή, για ένα σωρό κόσμο.

Αυτά τα πρόσωπα δεν είναι πολλά, στην πραγματικότητα είναι πάντοτε πολύ λίγα· λίγα, αλλά στ’ αλήθεια εκλεκτά. Και είναι αυτός ακριβώς ο λόγος που, όταν φεύγουν, ιδιαιτέρως όταν αυτό συμβαίνει πρόωρα, τότε δεν το χωράει ο νους σου και θέλεις να μοιραστείς τον συγκλονισμό σου· και με αυτούς που δεν το είχαν υπόψη τους, ίσως και καθόλου, όσο το πρόσωπο που μόλις σάλπαρε γι’ αλλού ζούσε και δρούσε με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

21.6.15

ΝΙΝΑΣ ΡΑΠΗ: Κάθε τέλος και αρχή

Ήταν γύρω στις πέντε με έξι το πρωί και ο ύπνος δεν ερχόταν με τίποτε. Σηκώθηκα, διάβασα λίγο και είπα να ξεχαστώ με το Facebook. Καθώς είχα αφεθεί στην ακατάπαυστη ροή του, είδα μια φωτογραφία της Ελένης και τη χάζευα χαμογελώντας. Τι ωραία που φαίνεται εδώ, σκέφτηκα, πόσο γαλήνια. Μετά διάβασα τι έγραφε από κάτω. Κάτι σαν «Η αγαπημένη ξαδέλφη μου μας άφησε». Έκλεισα απότομα τον υπολογιστή. Κάποιο λάθος θα έγινε σκέφτηκα, κάτι δεν είδα καλά.

Ένα πάγωμα με κυριεύει. Σαν να σταμάτησε ο χρόνος, σαν να κρατάω την ανάσα μου. Συγχρόνως νιώθω και μια αίσθηση αδικίας. Γιατί; Απάντηση φυσικά δεν υπάρχει. Όχι μεταφυσική τουλάχιστον. Πεζή ναι υπάρχει. Ένα λάθος αρχικής διάγνωσης, άδικο αυτό, αποτρόπαιο αλλά ανθρώπινο και χωρίς κακή πρόθεση. Αλλά αναρωτιέμαι: υπάρχει δίκαιος θάνατος; Ίσως όχι, ίσως μόνο ο απολύτως φυσικός λόγω γήρατος, αλλά μερικά άτομα πράγματι αποζητούν τον θάνατο ή τον προκαλούν.
Εκείνη όμως ήταν η προσωποποίηση της ζωτικής ενέργειας και δημιουργικότητας. Τότε γιατί;

Με τάραξε. Με τάραξε πολύ ο θάνατος της Ελένης Τσαδήλα.

20.6.15

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Θειούχα πώματα

[τουτέστιν: η αναστάσιμη μνήμη της παιδικής ηλικίας
μέσα από μια παλιότερη ανταλλαγή μηνυμάτων με τη Νένη Τσαδήλα…]



(…) Δάκρυα μη χαλνάς.
όλοι ανήκουμε στην ανάσταση.

Νίκος Καρούζος


Με τη Νένη Τσαδήλα, που έφυγε σήμερα, ύστερα από μια βασανιστική περιπέτεια της υγείας της που κράτησε σχεδόν ενάμιση χρόνο, γνωριζόμαστε από το 2009.

Όλο αυτό το διάστημα, μέχρι προχτές αργά το βράδυ που άκουσα για τελευταία φορά τη φωνή της, στάθηκε ικανό για να δεθούμε με αγάπη και ειλικρινή φιλία και να συνειδητοποιήσω επίσης το πόσο πολύτιμος και σημαντικός άνθρωπος υπήρξε για την πόλη της Καστοριάς, για τους φίλους της και τους δικούς της αυτή η σπουδαία γυναίκα. Ήταν μια αληθινή ιέρεια της Τέχνης, ένα ζωηρό μυαλό, ένας καιόμενος άνθρωπος. Σύμβολο κοινωνικής δράσης και συμμετοχής, παρηγοριά  και ελπίδα για πολλούς. Οδοδείκτης πολιτισμού. Πολύτιμη πέτρα...

19.6.15

ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ: Κοτσύφι

στη Νένη Τσαδήλα


Στον μοναδικό κήπο της γειτονιάς μου, αλλά τώρα που το σκέπτομαι και της γύρω περιοχής, φύονται τρεις ροδιές, κοντούλες και ταπεινές κάτω από έλατα υψιπετή. Ο ιδιοκτήτης, προσπαθώντας φαίνεται να δαμάσει τα κλαριά τους, τις έχει δέσει με κάτι εύκαμπτα ελαστικά, που θυμίζουν τις σύγχρονες χειροπέδες, κι εμένα τα λάστιχα που χρησιμοποιούν οι γυναίκες για να κάνουν κοτσίδα τα μαλλιά τους. Αυτό συνειρμικά μ’ οδήγησε να βαφτίσω τα άγρια, τον χειμώνα, κλαριά της ροδιάς μαλλιά της Περσεφόνης, πως είναι ό,τι έμεινε έξω από τη γη τη στιγμή που το άρμα του Πλούτωνα έχει ήδη βουτήξει τραβώντας για τον κάτω κόσμο, κι όταν την άνοιξη φουντώσουν πάλι, και λάμπουν στολισμένα τα κλαριά με φύλλα, καρπούς κι άνθη, να, τώρα, όλο λέω θα ’βγει απάνω η θεά μ’ ορμή να πάει να σμίξει με τη μάνα της.

18.6.15

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ


ΟΔΟΣ 18.7.2015 | 793

«Η τρίτη Άλωση»


Το φαινόμενο της έμμεσης (και όχι μόνο) ανάμειξης υψηλόβαθμων κληρικών και παραγόντων της Εκκλησίας στην πολιτική ζωή της χώρας δεν είναι νέο ή πρόσφατο. Ατυχώς είναι παλιό και συνδέθηκε με σημαντικές στιγμές του δημόσιου βίου. Η σχέση όλων αυτών με την Καστοριά, εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Όπως και η ανάμειξή της στην πολιτική, τοπική ή ευρύτερη δημοσίως. Εκδηλώνεται, για παράδειγμα, με τις σαφείς πολιτικές αναφορές ή απλές αιχμές από άμβωνος μέσα στους ιερούς ναούς και με παραπολιτικές αναλύσεις –σπανιότερα βέβαια, στο κήρυγμα. 

Διαβάστε επίσης:

ΝΙΚΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ:
Φόρος Προστιθέμενης Ανικανότητας

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ:
Η φλεγόμενη βάτος

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ:
Ο Κλήδονας
Περί μαντείας καί μαντικής

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ:
Τα δύο παράθυρα του Νεστορίου

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ:
Το αφιέρωμα στην ζωγράφο Όλγα Σταυρίδου

ΟΔΟΣ:
Η σύμβουλος του δημάρχου

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:
Τα σχολεία εγκαταλείφθηκαν, δε μας έχουν εγκαταλείψει…

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν

Α.Σαμαράς από την Καστοριά:
Με την επιστροφή στη δραχμή απειλείται σήμερα η χώρα

...κ.ά.

ΟΔΟΣ
το βήμα της Καστοριάς
Πέμπτη 18.7.2015 | 793


17.6.15

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΣΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει

Μνήμη Νένης Τσαδήλα


Μετά την θεραπεία του δαιμονισμένου στη χώρα των Γαδαρηνών, ο Ιησούς περνά με πλοιάριο στην αντίπερα όχθη της λίμνης, όπου τον περίμενε πλήθος κόσμου. ΄Ερχεται τότε ένας από τους αρχισυνάγωγους ονόματι Ιάειρος, ο οποίος «ιδών αυτόν πίπτει προς τους πόδας αυτού και παρεκάλει αυτόν πολλά, λέγων ότι το θυγάτριόν μου εσχάτως έχει, ίνα ελθών επιθείς αυτή τας χείρας, όπως σωθή και ζήσεται». Καθώς πορεύονταν προς το σπίτι του Ιαείρου, το πλήθος τον ακολουθούσε συνθλίβοντάς τον. Μια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια και είχε δαπανήσει στους γιατρούς το βιός της χωρίς να δει ωφέλεια, πλησίασε από πίσω τον Ιησού και άγγιξε την άκρη του ενδύματός του. «Εάν άψωμαι καν του ιματίου αυτού, σωθήσομαι», αναλογίζεται μέσα της. Αμέσως η ρύση του αίματος σταματά και αισθάνεται να γιατρεύεται η ασθένειά της. Ο Ιησούς νιώθει να φεύγει δύναμη από πάνω του και στρεφόμενος γύρω του ρωτά: «Τις μου ήψατο των ιματίων; Και έλεγον αυτώ οι μαθηταί αυτού· βλέπεις τον όχλον συνθλίβοντά σε, και λέγεις τις μου ήψατο;».

16.6.15

15.6.15

ΟΔΟΣ: Δυσαναπλήρωτο κενό στην πόλη


ΟΔΟΣ 5.2.2015 | 774

Στο φύλλο της εβδομάδας αυτής περιλαμβάνεται αφιέρωμα για την Ελένη Τσαδήλα που έφυγε στις 15 Ιανουαρίου. Σε ηλικία μόλις 54 ετών μετά από 1,5 χρόνο σκληρής και άνισης μάχης. Βυθίζοντας στην θλίψη και το πένθος τους οικείους της. Και λόγω της μακροχρόνιας εξωστρέφειας της, προκαλώντας ένα αληθινά μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό στην πόλη. Μιας και η θλίψη αποτελεί ιδιωτική υπόθεση, σε αυτό το κενό οφείλεται το αφιέρωμα, έστω κι’ αν τίποτε δεν θα είναι αρκετό.

Εμβληματική φυσιογνωμία της πόλης με έντονη, πολυετή και πολυσχιδή κοινωνική δραστηριότητα η Ελένη Τσαδήλα. Αξιοπαρατήρητο είναι ότι εκτός από μια σαφή αλλά εκσυγχρονιστική προοδευτικότητα δεν είχε εκφράσει -όσο την θυμούνται στο φιλικό περιβάλλον της- ούτε είχε υποστηρίξει συγκεκριμένες και μονοσήμαντες πολιτικές ή ιδιαίτερες προτιμήσεις σε κομματικό χώρο. Θα πίστευε κανείς ότι δεν ήταν καθόλου πολιτικοποιημένη, αφού οπαδός δεν υπήρξε στα σίγουρα.

Όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Η Ελένη Τσαδήλα, βεβαίως δεν εντάχθηκε σε κάποιο κόμμα, και μπορούσε να συζητήσει γόνιμα ακόμη και όταν διαφωνούσε ριζικά με τις περισσότερες από τις διαδεδομένες και τρέχουσες αντιλήψεις. Ή τις νοοτροπίες και σχολές σκέψεις. Εξαίρεση τα προφανή άκρα κάθε πλευράς και ειδικά οι στρατευμένες συνειδήσεις. Ή οι εμφανώς άνευροι και υποχόνδριοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις σύντομα βαριόταν και διακριτικά απομακρυνόταν από ανάλογες καταστάσεις.

14.6.15

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Της συγχώρεσης και της συγγνώμης…




Ένα μικρό και αγαπημένο μου πλασματάκι κι η δυσκολία του να προφέρει τη λέξη «συγγνώμη» μ’ έβαλε σε πολλές σκέψεις. Όπως κάνω συνήθως, έψαξα να βρω κάτι, μια ιστορία, για ν’ αντιμετωπίσω τη δυσκολία που μου παρουσιάστηκε. Κι όπως συμβαίνει πάντα, η δυσκολία γεννάει τη λύση, αρκεί να μην τα παρατήσεις· το ‘χει καταλάβει κι ο μαθητής μου ο Συμεών κι όταν μου το ‘πε ένιωσα τεράστια έκπληξη για το τι παρατήρησε ο μικρός-δεν το περίμενα.

Κάθε φορά, σε κάθε τέτοια περίπτωση όπου τα χείλη δυσκολεύονται να πούνε συγγνώμη, θυμάμαι με ανατριχίλα εκείνους τους δύο αχώριστους φίλους, ιερείς και οι δυο τους, που, βάζοντας ο οξαποδώ το ποδάρι του, τους έβαλε να τσακωθούνε και να μη μιλιούνται. Κι όταν ο ένας τους, ο Νικηφόρος, συνήλθε, το αποφάσισε πως δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει τσακωμένος με τον φίλο του κι επανήλθε με μια βαθιά και ειλικρινή συγγνώμη. Με την ίδια βαθιά συγγνώμη επανερχόταν συνεχώς, μα ο φίλος του, δείχνοντας μια φοβερή αδιαλλαξία –μνησικακία τη λένε τα βιβλία-, δεν τη δέχτηκε ποτέ. Κι όπως λέει το συναξάρι μας, ο μεν Νικηφόρος στη συνέχεια άγιασε, ενώ ο φίλος του δεν τα κατάφερε.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ώρα να ανασυγκροτηθούμε

Όπως τόνιζα και προεκλογικά, σε κάθε πόλεμο έτσι και στον οικονομικό που βιώνουμε -ειδικότερα από το πρώτο μνημόνιο και έπειτα- θα υπάρξουν νίκες, ήττες αλλά και τακτικές αναδιπλώσεις. Έπειτα από την πρώτη νίκη που πέτυχε ο λαός μας στις 25 Γενάρη, ξεκίνησε μια πρωτόγνωρη και σκληρή διαπραγμάτευση μέσα σε ένα πλαίσιο αρνητικών συσχετισμών με μόνες δυνάμεις τη λογική των επιχειρημάτων μας και τη θέληση του λαού μας για αξιοπρέπεια και μέλλον.
Μέσα στις πρώτες μέρες καταφέραμε να ενσαρκώσουμε τις ελπίδες του μεγαλύτερου μέρους των Ευρωπαϊκών λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης. Ελπίδες που στηρίζονται στην αναχαίτιση της λιτότητας, στην επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη.

Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: «Εθελοντές της κακουχίας»

«Εθελοντές της κακουχίας» είναι ένα μικρόσωμο (σελ. 95) μικρόσχημα βιβλίο (Κέδρος, 1980) του Προκόπη Πανταζή (1923-2008) από τη Λέσβο. Αφηγείται ο χαμηλότονος σ. τις περιπέτειες μιας ομάδας πολιτών που βγαίνουν εθελοντές αντάρτες στα βουνά του νησιού τους την περίοδο του Εμφυλίου για να συναντηθούν με το πεπρωμένο τους (που ήταν φυγείν αδύνατο;). Μέσα από αφάνταστες περιπέτειες κακουχίες, κρύα, την εφιαλτική πείνα, δίψα, πορείες, κυνηγητά, μάχες, χιόνια, βροχές, κρυψώνες στο τέλος διαλύονται.

13.6.15

ΟΔΟΣ: Η επόμενη ημέρα


ΟΔΟΣ 5.12.2015 | 774

Οι πρώτες επιδόσεις της ελληνικής κυβέρνησης σε σχέση με τα εσωτερικά ζητήματα αλλά και τις διεθνείς σχέσεις χώρας ιδίως τις οικονομικές και πολιτικές, εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και στην πιο νηφάλια προσέγγισή τους, προκαλούν σημαντικές απορίες και εύλογα ερωτηματικά.

Ανεξάρτητοι Έλληνες και ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο (Γαλλία) σε συνάφεια με τους Podemos (Ισπανία), Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με Ηνωμένο Βασίλειο και Ρωσία στον αντίποδα, να συγκροτούν με τον ΣυΡιζΑ και τις προτάσεις από Καραμανλή και Αβραμόπουλο ως τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο για πρόεδρο της Δημοκρατίας μέτωπο συνάφειας και πρακτικής σύμπνοιας είναι πράγματι κάτι που δεν εξηγείται εύκολα.

Και όμως, η νέα κυβέρνηση επιχειρεί να τα συνδυάσει όλα αυτά σε ένα ιδιόρρυθμο multimixer Ενώνοντας και όχι χωρίζοντας την ήρα από το στάρι. Στο ερώτημα του αν θα τα καταφέρει ή όχι, η απάντηση μοιάζει να είναι το όχι. Έτσι, στην πραγματικότητα, δεν θα έπρεπε να προκαλείται αληθινή έκπληξη.

Ακόμη και στην Καστοριά, προεκλογική απήχηση αυτής της κατάστασης και προάγγελό της αποτέλεσε το γεγονός ότι στις τάξεις του τοπικού ΣυΡιζΑ συσπειρώθηκαν μεμονωμένα ή όχι, αληθινοί και γνήσιοι ιδεολόγοι – παραδοσιακοί οπαδοί της αριστερής αντίληψης. Κοντά σ’ αυτούς συμπτύχθηκαν τραγικές ιστορίες, μαζί με δικαίους και αρκετοί άδικοι, μοναχικοί καβαλάρηδες, κοινοί τυχοδιώκτες, καθώς και μεγιστάνες αυθέντες και προστάτες της υπόθεσης «Αριστερά» στην Καστοριά, από τον επιστημονικό και βιοτεχνικό χώρο. Παρά το γεγονός ότι το ποσοστό που συγκέντρωσε ο ΣυΡιζΑ ήταν κάτω από το 30%, κυρίαρχη είναι η αίσθηση, ότι τα είδαν όλα στο κόμμα.

Ίσως και για τον λόγο αυτό, οι ελάχιστες διαφορές σε σταυρούς, των τριών από τους τέσσερις υποψηφίους βουλευτές στην κάλπη της 25ης Ιανουαρίου, αποτύπωσαν αυτή την εσωτερική σύγκρουση και πολυδιάσπαση, τις παρατηρούμενες αντιφάσεις με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες, για το πολιτικό – κοινωνικό προφίλ της Καστοριάς, στο εγγύς ή μεσοπρόθεσμο μέλλον. Μάλιστα μετά την αυτονόμηση του άλλοτε «προεδρικού» ΠαΣοΚ, που προσχώρησε στις τάξεις του παπανδρεϊκού ΚιΔηΣο, το ποσοστό που συγκέντρωσε ο ΣυΡιζΑ στην Καστοριά είναι αξιοσημείωτο και χρήζει προσεκτικής ανάλυσης για το παρόν και το μέλλον. Αρκεί να ανιχνευθεί η σύνθεσή του.

Λόγος & Αντίλογος

Αγαπητέ μου κ. διευθυντά,

Νομίζω πρέπει όλοι να το πάρουμε είδηση και να το εφαρμόσουμε στον λιτό βίο μας. Δεν θα ξαναπούμε τον λιτό βίο, λυτό. Ούτε τις συμφωνίες ή την γέφυρα του Αλιάκμονα, «μνημόνιο». Δεν θα ξαναπώ το ταχυδρομικό περιστέρι, e-mail.

12.6.15

Filippo Tommaso Emilio Marinetti




Το ποίημα «Κάρσο=Η φωλιά του αρουραίου+μία νύχτα στην καταβόθρα+ποντίκια ερωτευμένα», του ιταλού ποιητή και συγγραφέα Φιλίππο Τομάζο Αιμίλιο Μαριννέτι (1876 - 1944), από τους κύριους ιδρυτές του κινήματος του φουτουρισμού στις αρχές του 20ου αιώνα. Το βίντεο δημιούργησε -από το χειρόγραφο του ποιητή- το ινστιτούτο έρευνας J. Paul Getty του Λος Άντζελες.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εθνικές εκλογές 2015




Σήμερα θα αλλάξω τη θεματολογία μου μια και τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών ή μάλλον σοφών επιλογών του εκλογικού σώματος, προσφέρονται για σχόλια και παρατηρήσεις, όπως επίσης και η αυξημένη αβεβαιότητα μέσα στην οποία ζούμε τις τελευταίες ημέρες.
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά καταγράφει μια αδιαμφισβήτητη παρατήρηση:
«Οι πολλοί, που ο καθένας τους χωριστά δεν είναι αξιόλογος, ενδεχόμενα όλοι μαζί να είναι καλύτεροι από τους ξεχωριστούς πολίτες, όχι σαν άτομα, αλλά σαν σύνολο»… «Είναι δίκαιο οι πολλοί να αποφασίζουν για τα πιο σοβαρά ζητήματα».

Στα 50 περίπου χρόνια που συμμετέχω στο δημόσιο βίο της χώρας ως ενεργός πολίτης, βλέπω κάθε φορά πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος μας φιλόσοφος. Μεταξύ μας, έχω συμμετάσχει σε πάνω από 20 εκλογικές αναμετρήσεις και πολύ λίγες φορές μπορούσα να πανηγυρίσω με τους νικητές. Παράλληλα, κανείς μας δεν θα μπορούσε να κάνει τόσες πολλές και συνάμα σοφές επιλογές. Το πολύ-πολύ να έκαμνε μία. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις τελευταίες εκλογές:

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν


«Καθημερινή», 28-12-2014ˑ ενδεχομένως να παραιτείτο… η τελική διευθέτηση θα αναζητείτο. Στα δύο ρήματα, κατάληξη Καθαρεύουσας (σωστή), αύξηση όμως εσωτερική με λάθος. Το ορθόνˑ να παρητείτο (το ητα με υπογεγραμμένη!), θα ανεζητείτο. (Δημοτική: να παραιτούνταν, να αναζητούνταν).

11.6.15

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ

ΟΔΟΣ 11.6.2015 | 792

Σε μια προσανατολισμένη [διασωθείσα] Ελλάδα


Η εκτίναξη πάλι των βαριδίων θα είναι ίσως μια ενδιάμεση κατάσταση που θα χρειαστεί να διαχειριστεί η κυβέρνηση, ώστε ένας εντυπωσιακός μετασχηματισμός να βοηθήσει την επικίνδυνη ή έστω κινδυνεύουσα ελληνική κοινωνία να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις της. Να αντιληφθεί ότι δεν χρειάζεται ούτε την κουβανική, ούτε την ιρανική επανάσταση για να επιβάλλει την ιδιαιτερότητα και την ετερότητά της. Το μέλλον διαγράφεται σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον και κανείς δεν έχει δικαίωμα να βυθίσει την χώρα, όχι να βυθίσει το χόρα. Κανείς δεν έχει την εξουσία να μετατρέψει την Ελλάδα σε Ατλαντίδα, ούτε καν Αργεντινή.

Διαβάστε επίσης:

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ:
Τα πράγματα και οι άνθρωποι μεγαλώνουν με την απόσταση. 
Πού ανήκει αυτός που έχει φύγει; 

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ:
Ο Άη Θανάσης

Λόγος & Αντίλογος
ΕΝΘΕΡΜΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ:
Πολιτική-οί

ΟΔΟΣ:
τ. Πνευματικό Κέντρο Καστοριάς
Κατά παραγγελία;

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:
-Για το αφιέρωμα των δύο σχολείων στον Μάνο Χατζιδάκι (Κορησού-Κωσταραζίου) 
-Λογοτεχνικό αφιέρωμα στον δάσκαλο

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: 
Η ...σερραία ζωγράφος της Καστοριάς!

-Η κληρονομιά ενός ηγέτη
-Περιοδεία του υπουργού Εθνικής Άμυνας στην παραμεθόριο 
-Ο αειφόρος ζωγραφικός κόσμος της Όλγας Σταυρίδου
-Επίσκεψη υφυπουργού Παραγωγικής  Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας 

...κι άλλα.

ΟΔΟΣ
το βήμα της Καστοριάς
Πέμπτη 11.6.2015 | 792

10.6.15

ΟΔΟΣ: Ο Άγιος Ζαμπλακάς


ΟΔΟΣ 19.2.2015 | 776

Το περασμένο καλοκαίρι εκδόθηκε σε βιβλίο «Ο Άγιος Ζαμπλακάς» του Γεωργίου Γκολομπία το οποίο είχε δημοσιεύσει η ΟΔΟΣ στις 31 Μαΐου 2012 (αρ. φύλ. 644) και έναν χρόνο αργότερα, με πρωτοβουλία της Ελένης Τσαδήλα ανέβηκε από το “Σπασμένο Ρόδι” σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρου Μιχαήλ. Την επιμέλεια του βιβλίου είχε ο Αλέξ. Παπάζογλου και εκδόθηκε σε 500 αριθμημένα αντίτυπα εκτός εμπορίου, με δαπάνη των Στάθη Κοψαχείλη και Νώντα Τσίγκα, στην μνήμη του Γιώργου Γκολομπία (που έμελλε να σταθεί επίσης μνημόσυνο και της Ελένης Τσαδήλα).

 Σχετικά με το κείμενο, η Μάρη Θεοδοσοπούλου είχε γράψει: «Παρεμπιπτόντως, φυλλομετρώντας τα τεύχη του “Παραμιλητούι”, βρήκαμε και ένα όγδοο διήγημα, δημοσιευμένο στο όγδοο τεύχος, με ημερομηνία γραφής, Μάιο 1990. Φέρει τον τίτλο «Ο άγιος Ζαμπλακάς» και ο Γκολομπίας σημειώνει πως είναι παραλλαγή “από παραμύθι του λαού”. Παρότι δεν γνωρίζουμε το πρωτότυπο, η ανάπλασή του έχει όλα τα προσόντα ενός καλού διηγήματος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εικονογράφηση του διηγήματος. Εικονογραφείται με σκίτσα, που έχει αντιγράψει ο ίδιος από τοιχογραφικό διάκοσμο παλαιού καστοριανού ναού» (*).

Λόγος & Αντίλογος

Η Ελληνική Ομοσπονδία Γούνας εκφράζει τη δυσαρέσκεια της για τα υπονοούμενα του κ. Ψαρούδα εναντίον του γουνοποιητικού κλάδου όπως διατυπώθηκαν σε ρεπορτάζ της εφημερίδας Καθημερινή στις 14/02/2015.

Πρόβλημα η καφέ αρκούδα για το 70% των κατοίκων της Καστοριάς

Τη μείωση του πληθυσμού των καφέ αρκούδων έως και την πλήρη εξαφάνιση του είδους ζητεί η πλειονότητα των κατοίκων της Καστοριάς.

Περιβαλλοντική Οργάνωση "Καλλιστώ"

Με αφορμή δημοσίευμα στην εφημερίδα «Καθημερινή», το Σάββατο 14/2, με τίτλο: «Πρόβλημα η καφέ αρκούδα για το 70% των κατοίκων της Καστοριάς» η Καλλιστώ επιθυμεί να διευκρινίσει τα εξής:

Σχέδιο δράσης για τον κλάδο της γουνοποιίας

Σύσκεψη πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, μεταξύ της Ομοσπονδίας Γούνας και της Ενδιάμεσης Διαχειριστικής Αρχής της Περιφέρειας Δ. Μακεδονίας.

Λόγος & Αντίλογος

Πανέλληνες χαρείτε με την καρδιά σας, για την νέα εξωτερική και εσωτερική προπαγανδιστική βοήθεια. Το έτος 2010 ανακάλυψαν την χώρα μας και μας φύτευσαν τα μνημόνια γραμμένα στην Αγγλία και με εκατομμύρια δικά μας. Το έτος 2015 έρχονται και μας φυτεύουν τις εξερευνητικές σημαίες τους όπως έγινε και με την σελήνη. Μας χρέωσαν το 2010 με διακόσια πενήντα δισεκατομμύρια, μας έστειλαν πενήντα χρόνια πίσω αναπτυξιακά, κοινωνικά, μας διέλυσαν με τις θανατηφόρες περικοπές εργαζομένων κλπ κατηγοριών ανθρώπων του μόχθου και της καθημερινής διαβιώσεως.

9.6.15

ΟΔΟΣ: Στα ζάρια


ΟΔΟΣ 12.2.2015 | 775

Τις ώρες που το σημερινό φύλλο βρισκόταν στο τυπογραφείο το Eurogroup συνεδρίαζε στις Βρυξέλλες. Ο υπουργός Οικονομικών, βρισκόταν πλέον ενώπιος ενωπίω, με όψεις της αλήθειας. Το παρόν και μεσοπρόθεσμο μέλλον της Ελλάδος ρυθμίζονταν ανάμεσα σε λέξεις και σε τίτλους, σε λεπτές διατυπώσεις, χοντρές εκατέρωθεν απειλές, σε σοβαρά και δευτερεύοντα ζητήματα: κυριολεκτικά στα ζάρια. Ταυτοχρόνως, παίζεται κατά κάποιο τρόπο στα ζάρια και η Καστοριά, αφού το μέλλον της «αριστεράς» στην περιοχή –που αποτελεί ευθύνη πια του βουλευτή κ. Ευαγ. Διαμαντόπουλου– με την εδραίωση της επιρροής της ή την παρένθεσή της, μπορεί να επανακαθορίσει τις τύχες του τόπου.

Με την ελληνική κυβέρνηση να επιδιώκει στις Βρυξέλλες σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ώστε το «μνημόνιο» της περασμένης (περίπου) τριετίας Νέας Δημοκρατίας - ΠαΣοΚ, να μετονομαστεί «συμφωνία – γέφυρα». Και να παραταθεί χρονικά για έξι μήνες ακόμη. Μέσα στους οποίους καθόλου δεν αποκλείεται να διενεργηθούν νέες βουλευτικές εκλογές για να επιδιωχθεί κοινοβουλευτική αυτοδυναμία και να «απαλλαγεί» ο ΣυΡιζΑ από ένα αστάθμητο και ιδεολογικά αντίπαλο κυβερνητικό παράταιρο, όπως είναι οι ΑνΕλ. Οι οποίοι μέσα σε λίγες μόλις ημέρες συνεργασίας, άρχισαν να δείχνουν και να περιφέρουν «κόκκινες γραμμές».

Με όλα αυτά, είναι δεδομένο ότι η καλύτερη εξέλιξη για την Ελλάδα που θα φανεί μετά τις 16 και έως 28 Φεβρουαρίου, θα είναι ένας συμβιβασμός. Καλύτερος ή όχι από τους προηγούμενους, αυτό θα φανεί σύντομα. Έτσι δικαιολογημένη είναι η αίσθηση ότι οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΣυΡιζΑ-ΑνΕλ, έστω και αν προκάλεσαν ευφορία στην κοινή γνώμη, δεν έγιναν με πραγματικό τους αποδέκτη το εσωτερικό. Αλλά τα κέντρα λήψης αποφάσεων στο εξωτερικό. Και ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την Γερμανία και τις χώρες δορυφόρους της, στους οποίους η κυβέρνηση είχε κάθε λόγο να φαίνεται «αδιαπραγμάτευτη».

8.6.15

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Φύση και αγροτική παραγωγή



Προ μηνών, η ανάγκη της συγκομιδής, με έφερε στο πατρικό αγρόκτημα.  Ο καιρός άστατος και με βροχές, διέκοψε και παρέτεινε τη συγκομιδή. Οι δουλειές στην αποθήκη που ετοιμάζουμε, μας κράτησαν σε δραστηριότητα στις ημέρες τις βροχής.

Με το άνοιγμα του καιρού, ο Πάνος και εγώ, ξεκινήσαμε τη συγκομιδή. Ο Πάνος με μια πεντάμετρη βέργα αλουμινίου κατέβαζε τα καρύδια, τα τσουλούσε όπως έλεγε, και εγώ με ένα μηχάνημα που το φορούσα στην πλάτη, ρουφούσα κυριολεκτικά τα καρύδια από το έδαφος, χωρίς να χρειάζεται να σκύβω κάθε φορά.

Με τα μάτια επισκοπούσα κάθε σπιθαμή εδάφους και μόλις έβλεπα ένα καρύδι έστρεφα το ρύγχος του μηχανήματος και δευτερόλεπτα αργότερα άκουγα το θόρυβό του, καθώς έπεφτε στην αποθήκη.
Η επισκόπηση του εδάφους ήταν ταυτόχρονα και διδακτική. Μια και στο κτήμα δεν μπαίνουν φυτοφάρμακα εδώ και 14 χρόνια, η άγρια ζωή είναι πανταχού παρούσα. Τρύπες διαφόρων μεγεθών ξεπροβάλουν καθώς περπατά κανείς, συνήθως πάνω στη γραμμή των δένδρων, ίσως γιατί εκεί δεν υπάρχει και η ενόχληση την οποία προκαλεί η κοπή του χόρτου με τον καταστροφέα. Σε μερικές τρύπες διαπίστωσα ότι 2-3 καρύδια ήταν αραδιασμένα στην είσοδο της τρύπας. Φαίνεται πως η εσωτερική αποθήκη είχε γεμίσει και αυτές είναι οι εφεδρείες ή η διαδικασία της μεταφοράς στο εσωτερικό δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί.

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Στη γιορτή των πάντοτε επίκαιρων Τριών Ιεραρχών μας…



«Ο Νεότερος Ελληνισμός, ταυτίζοντας τη γιορτή των γραμμάτων με τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών, απέδειξε πόσο ξεκάθαρη είχε τη συνείδηση του χαρακτήρα που ήθελε να έχει η εθνική μας Παιδεία. Παιδεία και πίστη, πίστη και παιδεία ήταν οι δύο πόλοι γύρω από τους οποίους έπρεπε να περιστρέφεται η πνευματική και ηθική μας διάπλαση.»

Τα λόγια που μόλις ακούσατε ανήκουν στον μεγάλο Έλληνα ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, που τα είπε το 1883 στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών και εξήγησε ότι τη γιορτή αυτή καθιέρωσε η ευγνωμοσύνη του Γένους των Ελλήνων στην Εκκλησία για όλα όσα αυτή πρόσφερε στον Ελληνισμό και ιδιαίτερα στην ελληνική παιδεία. Σημειώνουμε πως η γιορτή των Τριών Ιεραρχών καθιερώθηκε το 1842, αλλά στα εκπαιδευτήρια της Σμύρνης ήταν ήδη καθιερωμένη από το 1819.

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν


7.2.2014 τοπικός τύπος. Μια από τις καλύτερες αποδώσεις... Το ορθόν: Αποδόσεις. Τα παράγωγα του αρχαίου δίδωμι (=δίδω) κρατούν στο σχηματισμό τους το ασθενές θέμα δο- π.χ.  η δόσις, δοτός, δοτήρ, ανένδοτος.

20.11.2014 Τοπικός τύπος. Θα αναφέρω πως τα βλέπω. Καί στην πλάγια ερώτηση το πως τονίζεται (πώς). Χωρίς τον τόνο, όπως είναι στην εφημερίδα, αλλάζει η σημασία του πως: Αναφέρω ότι τα βλέπω, δηλαδή γίνεται το πώς ειδικός σύνδεσμος. (λέω ότι τα βλέπω).

7.6.15

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Η προφανής γοητεία της αριστεράς και της δεξιάς


ΟΔΟΣ 12.2.2015 | 775

Στην φύση λειτουργούν και φυγόκεντρες  και κεντρομόλες δυνάμεις στα διάφορα συστήματα. Και τις περισσότερες φορές, αυτή η αντιθετική δυναμική τους είναι που τα κρατά σε ισορροπία.
Μια μεγάλη κεντρομόλος δύναμη θα μας συμπύκνωνε σε μια τελεία, ενώ μία υπέρμετρη φυγόκεντρος θα μας διέσπειρε αρκετά μακρυά, έτσι που ο δρόμος της επιστροφής να γίνει μια δύσκολη έως μάταιη  υπόθεση.

Και αφού ζούμε στην εποχή της εικόνας- πάντα ζούσαμε, αλλά δεν το είχαμε ξεκαθαρίσει μέσα μας- ας δούμε σε αργό πλάνο μια υποτιθέμενη στιγμή της ιστορίας μας.

Είναι ένας άνθρωπος μόνος (κατά προτίμηση άντρας) που κάθεται κάτω από ένα δένδρο σκεπτόμενος. Ο αέρας ανεμίζει τους πλοκάμους των μαλλιών του και  τα ρουθούνια του οσφραίνονται ηδονικά τις  αρωματικές ορμόνες των φυτών και των ζώων, ανακατωμένες σε ένα εκρηκτικό μείγμα με τις δικές του. Τον ωθούν σε πράξεις μεγαλεπήβολες. Να ελέγξει και να κατακτήσει τον κόσμο του, τον ορατό και τον αόρατο. Αισθάνεται δυνατός για τα πάντα. Και θέλει να τα διοικήσει όλα  σταδιακά, τίποτα να μη του ξεφύγει. Γιατί γεννήθηκε με μυαλό και στην πορεία θ’ αυξήσει και θα διαπλέξει κι άλλο τις γνώσεις του.

Επεισόδιο Πετσάλνικου με τον γ.γ της Βουλής

Σε σήριαλ φαρσοκωμωδίας –αναφέρουν τα Παραπολιτικά- έχει εξελιχθεί για μια ακόμα φορά το χωροταξικό των γραφείων της Βουλής με πρώην προέδρους της Βουλής και πρώην πρωθυπουργούς να συμπεριφέρονται ως μικρά παιδιά και να ζητούν ανταλλάγματα για να εγκαταλείψουν τα γραφεία τους.

6.6.15

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Προοδευτικό πρόσημο!


ΟΔΟΣ 29.1.2015 | 773

Μέσα σε όλα τα προβλήματα των τελευταίων ετών έχουν ξεπηδήσει στον πολιτικό μας ορίζοντα μερικές λέξεις κλειδιά που δεν τις ξέραμε παλιά ή δεν τους δίναμε σημασία. Tι μπορεί άραγε μπορεί να σημαίνει «προοδευτικό πρόσημο»; Ποιοι δικαιούνται να χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο και γιατί; Eίναι πολιτική κομπίνα; Σίγουρα ναι. Ποιος είναι ο αποδέκτης; O Eλληνικός λαός. Tα παλιά τα καλά. EOK και NATO το ίδιο συνδικάτο, ...και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις! Λες και όλοι οι άλλοι είμαστε κάτι άλλο. Mας βάζουνε σε κουτάκια. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κοινωνιολόγοι. Kυρίως «αριστεροί». Kαι εμείς τους ακούμε. Kαι ας είμασταν μια ζωή στον προμαχώνα της προόδου, προσπαθώντας να ζήσουμε ελεύθεροι. Mε ήθος και γνώσεις που μαζέψαμε με κόπο, όχι μόνο σε μια γενιά αλλά σε δυο ή τρεις.

Δεν ξέρω που και πως και πότε θα τελειώσει αυτό το «καλαμπούρι». Oι ταξικές γελοιότητες. Λες και δεν είμαστε όλοι ίδιοι όταν γεννιώμαστε. Έχει όριο πράγματι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αλλά το ίδιο συμβαίνει και με αντίστροφη ρότα. Όλα ξεκίνησαν (και χειροτέρεψαν θα ’πρεπε να πω) από την δεκαετία του ’80, που μερικοί πιο ίσοι από τους άλλους που είχαν ξεπηδήσει από την φάρμα των ζώων του Orwell, απεφάσισαν ότι είναι προοδευτικοί. Kοιτώντας προς τα πίσω την ιστορία που με βάναυσο τρόπο είχαν κακοποιήσει πολλές φορές μέχρι τότε. Φόρεσαν τον μανδύα του Πάπα. Γράψανε δυο-τρία βιβλία. Άρχισαν να αντιγράφει ο ένας τον άλλον και σιγά-σιγά πίστεψαν ότι θα άλλαζαν την ιστορία. Όταν με τα χρόνια απεδείχθησαν ένα τίποτα, αντί να μεταμεληθούν και ζητήσουν συγγνώμη από την κοινωνία με στοιχειώδη αυτοκριτική, άρχισαν πάλι τα ίδια. Όλοι μας δυστυχώς αρχίσαμε τα ίδια. Bαφτίσαμε τον Mαρξισμό  νεο-Mαρξισμό, την ελεύθερη και φιλελεύθερη σκέψη νεο-φιλελευθερισμό, την δημοκρατία μετα-δημοκρατία (Tσίπρας, ΣKAI, 1/12/14). Bάλαμε στον καπιταλισμό ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο και συνεχίσαμε τα ίδια. Tα ίδια και τα ίδια.

ΣΤΕΛΛΑΣ ΚΑΛΑΜΠΟΥΚΑ: Ένα παραμύθι για τις Απόκριες

Ο Ταραμάς και ο Τυρεσθίας


–Ξύπνησα! φώναξε ο μικρός Τυρεσθίας. Αργά και νωχελικά κατέβηκε τα σκαλιά από την κουκέτα του, αν και νύσταζε ακόμη, όμως κάτι έπρεπε αν κάνει σήμερα με τον πατέρα του και δεν θυμόταν. Γι’ αυτό ξύπνησε τόσο νωρίς, άλλωστε είχε βάλει και το ξυπνητήρι.
–Ωχ! Μα πώς το ξέχασα, Απόκριες μπαμπά, είπε και δίνει ένα σάλτο και τρέχοντας και πηδώντας δυο-δυο τα σκαλιά πήγε κάτω στο σαλόνι. Έσκυψε να δει κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού, κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά δεν είδε τίποτε.
–Δεν πιστεύω να ξέχασαν φέτος να μου πάρουν δώρο, είπε ο μικρός Τυρεσθίας. Συνήθως εκεί το έκρυβαν κι εγώ έκανα πως δεν το έβλεπα. Φέτος όμως δεν υπήρχε κανένα δώρο για τον νικητή του «χάσκαρη» και πάνω στα φούρια του να σηκωθεί να πάει στην κουζίνα, κτύπησε στο τραπεζάκι και απέκτησε ένα μεγάλο καρούμπαλο. Πίστευε πως εκεί θα έβρισκε σίγουρα τους γονείς του.

5.6.15

ΟΔΟΣ: Ο αντίκτυπος των εκλογών


ΟΔΟΣ 29.1.2015 | 773

Ανεξάρτητα από τον πολιτικό κρότο που προκαλεί η εκλογική επικράτηση του ΣυΡιζΑ στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, δεν είναι (ακριβώς) κεραυνός εν αιθρία. Μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2014 και την κάμψη που φυσιολογικά προκάλεσε, ο σχεδιασμένος κυβερνητικός ανασχηματισμός, όλα ήταν πλέον ζήτημα χρόνου.

Έτσι παρά την ορατή στροφή στον ανέξοδο λαϊκισμό, αφού εν όψει του προβλεπόμενου αδιέξοδου στην προεδρική εκλογή και την διαφαινόμενη προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, η ίδια η κυβέρνηση Σαμαρά εγκατέλειψε όλο το κρίσιμο μεταρρυθμιστικό έργο χωρίς να προτείνει αξιόπιστες αντισταθμιστικές λύσεις, δεν κατορθώθηκε η αντιστροφή της κατάστασης. Η αδυναμία για μια συμφωνία εξόδου από τα μνημόνια και μια σειρά λαθών τακτικής που όπως είναι φυσικό συμβαίνουν στις πιο ακατάλληλες στιγμές, όχι μόνο δεν αντέστρεψαν τις τάσεις του εκλογικού σώματος, αλλά αντίθετα ώθησαν ακόμη πιο αποφασιστικά σε μια εντυπωσιακή νίκη τον ΣυΡιζΑ.

Η εξήγηση είναι πιο απλή: Καθώς η κυβερνητική συμμαχία Νέας Δημοκρατίας και ΠαΣοΚ, δεν τολμούσε την ουσιαστική μεταρρύθμιση, ούτε καν τις ιδιωτικοποιήσεις σε κρατικές επιχειρήσεις-λείψανα, για να αρχίσουν να γίνονται ορατά τα όσα οφέλη αναμένονταν, το κρίσιμο για την εκλογική νίκη σώμα των ψηφοφόρων, δεν είχε κανένα κίνητρο να εμπιστευθεί μια κατάσταση που είχε αρχίσει να τρέμει στην σκιά της.

Ο ηττημένος, ανεξάρτητα από την σχετικότητα ή την προσωρινότητα της ήττας, δε είναι άλλος από την Νέα Δημοκρατία. Η οποία, αν και σε απόλυτους αριθμούς «ελαφρά» τραυματισμένη, παρά την αισθητή βελτίωση της κατάστασης σε σχέση με όσα συνέβαιναν το 2012, δεν κατόρθωσε να πείσει τους ταλαιπωρημένους νεοέλληνες ότι πράγματι σύντομα θα γλύτωναν από τα μνημόνια και τις φοροεπιδρομές. Παλινωδίες και αδικίες τύπου ΕνΦΙΑ, χωρίς αμφιβολία, παγίωσαν τις τάσεις και δεν ανάσχεσαν την φοβία απέναντι στον αινιγματικό ΣυΡιζΑ. Ακόμη και στην Καστοριά, το νέο κυβερνητικό πια κόμμα, κατέγραψε μια σημαντική επίδοση.

Όλα αυτά και οι συσχετισμοί των πολιτικών δυνάμεων όπως παγιώθηκαν σε πυκνοκατοικημένες και νευραλγικές εκλογικές περιφέρειες (Β’ Αθήνας - Κρήτης) όπου θερίζει η ανεργία, ή παραδοσιακά ανήκουν στην κεντροαριστερά, καθώς και η διαπίστωση ότι στο ΠαΣοΚ το εμφυλιοπολεμικό χάσμα παρέμενε αγεφύρωτο, είναι μερικοί μόνο από τους λόγους που εξηγούν την εξέλιξη και το εκλογικό αποτέλεσμα. Που απλά, ήταν δημοκρατικά και θεσμικά αναπόφευκτο. Απομένει στο επόμενο χρονικό διάστημα να φανεί αν υπάρχει περίπτωση δικαίωσης των εκτιμήσεων που ήδη εκφράζονται στην Νέα Δημοκρατία, ότι μια κυβέρνηση ΣυριζΑ (και Ανεξαρτήτων Ελλήνων) υπό τις παρούσες συνθήκες θα αποδειχθεί ένα σύντομο χρονικά και πολιτικά διάλειμμα.

Εκλογές 2015


ΟΔΟΣ 29.1.2015 | 773

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Ιανουαρίου 2015, αρ. φύλλου 773

Εκλογές 2015


ΟΔΟΣ 29.1.2015 | 773

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Ιανουαρίου 2015, αρ. φύλλου 773

4.6.15

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ


ΟΔΟΣ 4.6.2015 | 791

Η  πολυκατοικία 


«Εντάξει τώρα» θα σκεφθεί κάποιος, ακούγοντας την είδηση, ότι ο αντιπεριφερειάρχης Καστοριάς κ. Σωτήρης Αδαμόπουλος που συνάντησε πριν από μερικές ημέρες τον υφυπουργό κ. Τέρενς Κουΐκ έθεσε (επιτέλους) το θέμα λειτουργίας του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής στην Καστοριά. «Και τί άλλαξε» μετά απ’ αυτό, θα αναρωτηθεί εύλογα ο καθένας. Προφανώς τίποτε δεν άλλαξε. 

Διαβάστε επίσης:

ΟΔΟΣ:
Πέτρος Τόσκος: «Οι αντιδήμαρχοι να είναι λίγο πιο σοβαροί»

Λόγος & Αντίλογος
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΣΕΜΑΝΗΣ: 
Μάϊος 2015

Ένας αυτόπτης:
Παναγιώτης Τριανταφύλλου

Λόγος & Αντίλογος
ΝΙΚΟΣ ΠΡΩΪΟΣ:
Περί λίμνης

Λόγος & Αντίλογος
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Περί τουρισμού

Λόγος & Αντίλογος
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΒΑΤΣΗΣ:
Περί ελληνοκινεζικής φιλίας

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΣΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ:
Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καστοριάς ως Κέντρο του Κόσμου    

Λόγος & Αντίλογος
Συγχαρητήριο Μηλίτσας Αγιαννίτου 

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:
«Δάσκαλος θα πει να υψώνεις των παιδιών την ψυχή»

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΟΥΦΛΙΑ:
Το κρυφό σχολειό το ανίδρυτο σχολειό της Καστορίας

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν

-Πύργος Νεμπόϊσα

-Συναμφότερα και λίγα μόνα
-Ελληνογερμανικές ημερίδες 

-Οι καριέρες των αντιμνημονιακών

...και άλλα.

ΟΔΟΣ
το βήμα της Καστοριάς
Πέμπτη 4.6.2015 | 791

3.6.15

Λόγος & Αντίλογος


ΟΔΟΣ 29.1.2015 | 773

Ενενήντα δύο 



Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Άκουγα μια και δυο φορές τις εκπληκτικές τοποθετήσεις, -κάπως  ψυχρές θα έλεγα- του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, άλλοτε βουλευτή Καστοριάς του ΠαΣοΚ και άλλοτε προέδρου της Βουλής (επί ΠαΣοΚ), ο οποίος ως συνιδρυτής και αντ’ αυτού, εμφανίστηκε την  βραδιά των εκλογών, σε τηλεοπτικά πάνελ κεντρικών αθηναϊκών καναλιών, υπερασπιζόμενος τον Γεώργιο Πανανδρέου και προφανώς κάθε αυθεντικό σοσιαλιστή τύπου προεδρικού ΠαΣοΚ και νυν ΚιΔηΣο. Και δεν πίστευα σ’ αυτά που έλεγε και αυτά που άκουγα. Ούτε κάν (δεν) πίστευα το μάλλον βλοσυρό πολιτικό ύφος του.

Μεγάλωσα βλέπεις με τον ίδιο και με τους άλλους στα ηνία και τα πολιτικά πράγματα για 30 και πλέον χρόνια, και όσο επιμένει να διεκδικεί πολιτικό λόγο και μέρισμα στο μέλλον του τόπου, μου είναι αδύνατο να μείνω αδιάφορος. Ιδίως τώρα που εγένετο το κόμμα ΚιΔη Σο, το οποίο στήριξε στην ίδρυση και μετεκλογικά με όλες του τις δυνάμεις και το οποίο συγκέντρωσε στην Καστοριά 997 ψήφους. Έχοντας ταυτόχρονα στο μυαλό μου, το ιστορικό δεδομένο ότι και πριν μερικές χιλιάδες χρόνια, ο βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας είχε φροντίσει εγκαίρως να στρώσει τον τάπητα στον γιο και διάδοχό του Αλέξανδρο, τον αργότερα Μεγάλο αποκληθέντα.

Πόση εντύπωση μου προκάλεσε στ' αλήθεια η πίστη του στον πολιτικό οίκο και όραμα των Παπανδρέου και η ολοφάνερη παράλειψη σε κάθε αυτοκριτική. Θυμήθηκα κιόλας αυτούς τους συμπολίτες μας, που πριν μερικά χρόνια, μετά τις εκλογές του 2009 εννοείται όταν κυβερνούσε περιχαρής ακόμη ο Γεώργιος Παπανδρέου της εποχής ΠαΣοΚ, έγραψαν και κατακεραύνωσαν όσους είχαν την ασέβεια να χαρακτηρίσουν «καθεστωτικές» τις ενέργειας των Παπανδρέου.

2.6.15

Πρόσκληση

Η Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Καστοριάς
και οι εκδόσεις Κέδρος
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της
Νίνας Ράπη 
«Κατάσταση Φούγκας» 
το Σάββατο 6 Ιουνίου στις 20:30 
στο δημοτικό αρχοντικό Βέργου (οδός Αϊδήτρας), Ντολτσό.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο συγγραφέας Ηλίας Παπαμόσχος.

Στην εκδήλωση, την οποία θα συντονίσει ο αντιδήμαρχος Καστοριάς Λεωνίδας Παπαδημητρίου, συμμετέχουν ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Μιχαήλ και η κοινωνιολόγος Ιωάννα Μανέτα. Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσουν τα μέλη του συλλόγου «Σπασμένο Ρόδι», Αθηνά Κιορπελίδου, Μαρία Μουστάκα και Γεωργία Παγούνη. Η διάθεση του βιβλίου θα γίνει από το βιβλιοπωλείο της Ανδρονίκης Δούκη.

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Από την Καστοριά των χρόνων του Μιχάλη Παπαμαντζάρη, με την αγάπη της Αγγελικής Παπαμαντζάρη…


Παρουσιάστηκε στις 7.12.2014 στην πόλη της Καστοριάς το βιβλίο που φτιάχτηκε με τη γεμάτη αγάπη φροντίδα της αγαπητής μας συμπολίτισσας Αγγελικής Παπαμαντζάρη, την επιμέλεια της πολύ καλής φιλολόγου Μαρίας Λαζαρίδου, τη δακτυλογράφηση της αγαπημένης μου φίλης Νίκης Μακροζήση. Η έκδοσή του από τους Ορίζοντες της Καστοριάς.
Είχα την τύχη να δω το υλικό που είχε στη διάθεσή της η Αγγελική, απλωμένο σ’ ένα τεράστιο τραπέζι του σπιτιού της, ταξινομημένο σε φακέλους κι είχα στ’ αλήθεια τρομάξει από τον όγκο του. Κατάλαβα την πολλή δουλειά που περίμενε όποιον θ’ ασχολούνταν μ’ αυτό το βιβλίο. Σήμερα που κράτησα το βιβλίο στα χέρια μου-δεν μπόρεσα να βρεθώ στην παρουσίαση και το ζήτησαν για μένα- παραδέχτηκα τις δυο γυναίκες που το τιθάσευσαν και το χώρεσαν μες στο βιβλίο των 523 σελίδων. Τα κατάφεραν!

1.6.15

Λόγος & Αντίλογος

Ο Καστοριανός που αξίζει να του πεις «Εύγε»


Εδώ και πολλά χρόνια στους «Αντίποδες» οι Μακεδόνες με την συμμετοχή όλων των Ελλήνων, τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο, αν και η εποχή στην Αυστραλία είναι άνοιξη, αντίθετη απ’ αυτήν του φθινοπώρου της πατρίδα μας, γιορτάζουμε τα Δημήτρια. Κατά την διάρκεια των Δημητρίων γίνονται πολλές εκδηλώσεις στις οι οποίες παίρνει μέρος όλος ο ελληνισμός. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων γίνονται πολυάριθμες και πολύμορφες, ιστορικές, πατριωτικές, μορφωτικές, οικονομικές διαλέξεις και καμιά φορά προς τιμή αφιερώνονται σε πρόσωπα της παροικίας μας.

Πολλές από αυτές τις διαλέξεις παίρνουν χώρο στο οίκημα της Παμμακεδονικής. Μια τέτοια διάλεξη έγινε τον περασμένο Οκτωβρίου μέσα στα πλαίσια των Δημήτριων από τον καθηγητή Γιώργου Κοντογιώργο, με θέμα. «Ο Ελληνισμός σε σταυροδρόμι. Οι Έλληνες ως Έθνος και ως κράτος στον σύγχρονο κόσμο».

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν


27/12/2014 τοπικός τύπος. Τη βραδυά εκείνη... Το ορθόν: με ι, η βραδιά, διότι η λέξη βραδιά δεν προήλθε από το βράδυ αλλά από το θηλυκό του αρχαίου επιθέτου (και της καθαρευούσης) ο βραδύς, η βραδεία, το βραδύ, με την παρατήρηση όμως: σε κάποια περίοδο έλεγαν η βραδέα. Από αυτό το σύμπλεγμα, εα, στην ομιλούμενη προήλθε η κατάληξη -ια, πρβλ. η μηλέα, η μηλιά, η ελέα, η ελιά, έτσι και η βραδιά.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ