31.7.13

ΠΑΝΟΥ Θ. ΠΟΥΓΓΟΥΡΑ: Θέλω να πάω κι εγώ, σας παρακαλώ κύριε, πάρτε με κι εμένα




Το Μπουένος Άυρες. Από εκεί ο νέος πάπας των φτωχών. Εκεί και το μέγαρο της Ακαδημίας του Ναυτικού. Στους πάνω ορόφους οι δεξιώσεις και οι υψηλόβαθμοι. Κάτω στο ευρύχωρο υπόγειο όσοι προσάγονται επειδή διαφωνούν -και το δήλωσαν- με την “στρατιωτική δημοκρατία”. Μαζεύονται πολλοί, ο χώρος στενάχωρος. Μερικοί θα μεταφερθούν -ανακοινώθηκε- στο Νότιο τμήμα της Αργεντινής. Όσους πρόκειται να ταξιδέψουν τους γίνεται μια ένεση ενδομυϊκά, θα δράσει σε λίγα λεπτά, η μερική νάρκωση διευκολύνει την μεταφορά. Όλα δείχνουν ότι εκεί όπου θα πάνε θα είναι καλύτερα από ότι εδώ στο υπόγειο. Πολλοί είναι όσοι ζητούν να φύγουν μαζί με τους άλλους:

30.7.13

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Στο Μοναστήρι, στα Βιτώλια


Το Προξενείο Μοναστηρίου, όπου ο Ίων Δραγούμης δούλευε με πάθος για τη λευτεριά της Μακεδονίας. Σήμερα ανήκει στο κράτος, που το έχει εγκαταλείψει, όπως φανερώνει και το ορθάνοιχτο παραθυρόφυλλο στον επάνω όροφο.

Ήρθαν και φέτος οι Μακεδόνες της διασποράς, ήρθαν για το Παγκόσμιο Συνέδριό τους. Και συνέδριό μας, αφού κι εμείς Μακεδόνες είμαστε, αλλά Μακεδόνες στην Πατρίδα. Και έγιναν και το Συνέδριο στη Φλώρινα και το Αντάμωμα στη Σιταριά κι είχαν όλα επιτυχία. Μα εγώ το νου μου τον είχα αλλού: στο τρίτο μέρος της όμορφης συνάντησης, σε μια σπάνια ευκαιρία για μια σπάνια εκδρομή.

Δευτέρα 15/7/2013, εκδρομή στο Μοναστήρι των Σκοπίων, σ’ αυτό που πολύ κακώς κάποιοι από εμάς αποκαλούμε Μπίτολα σαν τους σημερινούς του κατοίκους. Κάτι σαν την Κωνσταντινούπολη, που με τ’ όνομα του ιδρυτή της πρέπει να τη λέμε κι όχι με την παραφθορά της φράσης «εις την Πόλιν», που χρησιμοποιείται σήμερα ως όνομά της.

Αποβραδίς τα σκοπιανά μέσα ενημέρωσης προετοίμασαν το κοινό τους, όπως αυτά ήθελαν, για την επίσκεψή μας αυτή. Αλλά υπήρχε σοβαρότατος λόγος να είναι ευγενικοί μαζί μας οι αρκετοί δημοσιογράφοι που μας περίμεναν στη αρχαία Ηράκλεια και μας ρωτούσαν, προσπαθώντας να κερδίσουν τις απαντήσεις που ήθελαν. Και που τους βόλευαν.

29.7.13

Καλοκαίρι



Μύρτος Κεφαλονιά

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητέ μου Παναγιώτη,

Κάθε φορά που έρχομαι στην Καστοριά –τελευταία ήταν στα εγκαίνια της έκθεσης της Μερόπης Σωτηροπούλου Μάγγελ–αισθάνομαι μια πληρότητα αισθημάτων και μια έξαρση, ωσάν κάποιες μυστικές δυνάμεις να διαπερνούν και να διεγείρουν ολόκληρο το είναι μου. Δεν έχω άδικο επομένως να θεωρώ την Καστοριά Μητέρα, που με γέννησε πνευματικά, όταν κατά την πενταετή παραμονή μου εκεί, ως διευθυντής του Επαγγελματικού Λυκείου, έχοντας μαθητή μου κι εσένα, έγραψα το βιβλίο μου «Τα δύο φορέματα», όπου μέσα από την υπόσταση της πόλης ανά τους αιώνες, απέκτησα υπόσταση και ο ίδιος. Κάθε φορά ξαναζώ, αλλά ποτέ με τον ίδιο τρόπο, μυστικώς και μυστηριωδώς εκείνο το βαθύ αίσθημα που αναφέρω στο βιβλίο μου: «Ο Αλέκος επιστρέφει στο ξενοδοχείο γεμάτος συγκίνηση, αντικρίζοντας την Καστοριά ως τροφό, που τα χώματά της ζωντάνεψαν μυστικά το κορμί του, νιώθοντας βαθιά να τον αναπαύει σαν να λικνίζεται σε σιωπηλή ακύμαντη θάλασσα». Όπως καταλαβαίνεις, έκτοτε με ενδιαφέρουν αδιαλείπτως και η Καστοριά και οι άνθρωποί της.

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Unesco και Καστοριά

Με το ακόλουθο δημοσίευμα θέλουμε να δικαιώσουμε απόλυτα τον τίτλο της στήλης αφού θα ασχοληθούμε με ένα θέμα που συνέβη κάποτε στην Καστοριά και μπορεί να υλοποιηθεί ακόμη και τώρα, επιβεβαιώνοντας έτσι την ρήση ΄΄κάλιο αργά παρά ποτέ΄΄. Ήταν μια προσπάθεια που έγινε από ένα αξιόλογο συμπολίτη μας που ασχολήθηκε με τα κοινά ίσως σε λάθος χρόνο και χώρο που λέμε συνήθως όταν κάτι πάει στραβά. Τότε που τα δανεικά είχαν γίνει μοχλός ανάπτυξης και η ιδεολογία στιγμάτιζε όλους μας, ανεξάρτητα από την ικανότητα την ανιδιοτέλεια και την αγάπη για τον τόπο μας . Αλλιώς πως θα επινοούνταν η ρήση ότι κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει; Ας έρθουμε λοιπόν στο δια ταύτα.

28.7.13

Καλοκαίρι



Μύρτος Κεφαλονιά

Λόγος & Αντίλογος

Αγαπητέ μου κ. διευθυντά,

Σε παρακαλώ μην ξαναγράψεις στους «τίτλους» μου «διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου Καστοριανών Αττικής». Ο σύλλογος δεν υπάρχει πια, και η αναφορά του με στενοχωρεί. Ο λόγος του «θανάτου» του οφείλεται στη μη ανανέωση των μελών του.

Ο Σύλλογος έχει μια αξιόλογη περιουσία, που περιήλθε σ’ αυτόν από τον αείμνηστο Καστοριανό χημικό Λαγγιώτη. Συνίσταται δε σε ένα ρετιρέ 5 δωματίων, πλήρως επιπλωμένο, σε πολυκατοικία επί της οδού Ωλένου 11, και σε ένα διαμέρισμα 2 δωματίων στο ισόγειο της ίδιας πολυκατοικίας.

Η πολυκατοικία απέχει περίπου 200 μέτρα από την κύρια είσοδο των δικαστηρίων της σχολής Ευελπίδων. Όταν ήμουνα πρόεδρος ήθελα να το μετατρέψω σε στέκι των Καστοριανών φοιτητών στην Αττική. Υπερίσχυσαν όμως άλλες απόψεις.

27.7.13

ΝΙΚΟΥ ΠΡΩΪΟΥ: Ο βιότοπος και τα προβλήματα του




Κυριακή 17-3-2013 μεσημέρι, μια μέρα γλυκιά, ο ήλιος απολαυστικός, η λίμνη γαλήνια, πλήθος κόσμου κυρίως επισκέπτες, αλλά και ντόπιοι περιπατητές αρκετοί. Πού αλλού! Στην παραλία μπροστά από το κτήριο της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς και λίγο πιο πέρα από τη ΔΟΥ Καστοριάς.

Οι κούνιες γεμάτες του πάρκου από παιδόκοσμο και συνοδούς, αλλά και το πεζοδρόμιο απέναντι ακόμη πιο γεμάτο από τους ξένους επισκέπτες, οι οποίοι θαύμαζαν τα πουλιά που ήταν μαζεμένα στην άκρη, με τα παιχνίδια τους, τις βουτιές, τα πετάγματα τους, αλλά πάλι σήκωναν τον λαιμό τους πάνω από το τσιμέντο, για να αρπάξουν την τροφή, το ψωμί και τους διάφορους σπόρους από τα χέρια των παιδιών, όλο χαρά οι ψυχούλες τους, από ευχαρίστηση και διασκέδαση, ενώ οι γονείς τους με τις φωτογραφικές μηχανές και τα κινητά τηλέφωνα δεν σταματούσαν να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες. Αυτό το θέαμα το αντικρίζουμε όλες τις μέρες που έχουμε επισκέπτες. Οι τουρίστες πρώτα σταματούν στο πάρκινγκ και τρέχουν προς την λίμνη, όπου βρίσκεται ο βιότοπος με πολλά είδη και σε χρώματα πουλιά.

26.7.13

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Έφυγε μικρός και δεν ξέχασε…


ΟΔΟΣ 18.4.2013 | 688

Ο Δημήτρης ήταν ακόμα μικρός για να γευτεί τα χρόνια της δικτατορίας, την δικτατορία του Μεταξά. Το1940-1945 αν και έζησε και γεύτηκε την κατοχή των Ιταλών και Γερμανών, ήταν ακόμα μικρός όταν είδε, και μόλις θυμάται την ολοκληρωτική καταστροφή του χωριού όπου γεννήθηκε. Είδε να καίγεται το πατρικό του σπίτι, του γείτονα, είδε να καίγεται ολοκληρωτικά το αρχοντοχώρι που ακόμα του χρειάζονταν καιρός να το γνωρίσει, και σαν παιδί που ήταν δεν το είχε χορτάσει καλά.
Το Νεστόρι δέσποζε και ήταν το καμάρι της περιοχής, είδε τους κατακτητές και τους συνωμότες συνεργάτες τους να καίνε απ’ άκρη σ’ άκρη το όμορφο χωριό κάνοντας την μελλοντική του ζωή αφόρητη. Τα παιδικά του όνειρα είχαν πληγωθεί και αργότερα πληγώθηκαν περισσότερο όταν ο στρατευμένος αδελφός του από τον στρατό μετέφερε στρατιώτη τραυματία από την πρώτη γραμμή σε κοντινό χειρουργείο, όπου η κακή τύχη του είχε στήσει καρτέρι να πέσει σε ναρκοπέδιο και να εκτιναχθεί στον αέρα από ατομική νάρκη που την είχε τοποθετήσει κάποιος άλλος αδελφός κάποιος συμπατριώτης, και να βρεθεί ο ίδιος χωρίς τα δύο κάτω άκρα.

25.7.13

ΟΔΟΣ: Ναυάγια

«είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι»


ΟΔΟΣ 11.4.2013 | 687

Απέλπιδα και μάταιη μοιάζει η προσπάθεια που εξελίσσεται σε σχέση με την έδρα του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής στην Καστοριά.
Το γεγονός ότι «ένωσαν» την φωνή τους, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες τους, εκπρόσωποι πολιτικών φορέων της Καστοριάς, όπως η βουλευτής Καστοριάς, ο αντιπεριφερειάρχης, ο δήμαρχος Καστοριάς, ακόμα δε και ο κ. Κων/νος Λιάντσης, τέως νομάρχης και τώρα δημοτικός σύμβουλος Καστοριάς, μοιάζει περισσότερο να σηματοδοτεί τους τίτλους του τέλους και όχι της αρχής.
Πριν απ’ αυτούς είχαν προηγηθεί οι εκκλήσεις της τοπικής κοινωνίας όπως εκφράστηκε ομόθυμα από τις αλλεπάλληλες ανακοινώσεις συλλογικών φορέων και μεμονωμένων προσωπικοτήτων, άλλα αυτά γράφτηκαν αμέσως, στα παλαιότερα των υποδημάτων των αρμοδίων που δεν έδειξαν έμπρακτο ενδιαφέρον.

Το τμήμα της Σχολής, έφτασε πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα. Ιδίως κάποια στιγμή πριν το 2010, αφού προηγουμένως όμως δαπανήθηκαν πολλά εκατομμύρια ευρώ για τις υποδομές του (αίθουσες, εργαστήρια και γραφεία) στα δύο κτήρια που προετοιμάστηκαν και ανακαινίστηκαν για τον σκοπό αυτό. Και ιδίως για το σχολικό κτήριο της περιοχής Κουμπελίδικης.
Οι αιτίες και εξηγήσεις είναι αρκετές με πρώτη και βασική, την εσωτερική υπονόμευση της υπόθεσης. Όχι μόνο απ’ αυτούς που φανερά επιδίωκαν την ματαίωση της Σχολής, για να μην χάσουν οι ίδιοι τα προνόμιά τους ως καθηγητές-διευθυντές του 1ου γυμνασίου, και τις υποκινούμενες αντιδράσεις των μαθητών που προχώρησαν σε καταλήψεις πλαισιωμένοι απ’ όσους -και όσες- απειλούσαν ότι θα γίνει η Κουμπελίδικη «Πολυτεχνείο» και «θα καεί από τους φοιτητές»  αν οι ιθύνοντες «τολμούσαν» να μεταφέρουν το γυμνάσιο.

Αλλά και από φορείς πολιτικών ή άλλων δημόσιων αξιωμάτων. Δηλαδή από πρόσωπα με ονοματεπώνυμα, που ενεργώντας συνειδητά ως πιόνια συμφερόντων, υπό την επιρροή οικονομικών και πολιτικών κύκλων, ενθάρρυναν τους πρώτους με απώτερο στόχο να μεταφερθεί η Σχολή εκεί που βόλευε τα συμφέροντά που υπηρετούσαν: κάπου εκτός της πόλης της Καστοριάς, σε γιαπιά, κουφάρια ή ακόμη και σε κτήρια φαντάσματα, σε σταυροδρόμια και χωράφια. Για να γίνουμε... Ευρώπη, όπως φθηνά επιχειρηματολογούσαν, παραβλέποντας το γεγονός ότι όλες οι Σχολές, βρίσκονται στα κέντρα των πόλεων.

Υπήρχαν ακόμη και αυτοί που πολέμησαν την Σχολή στην Καστοριά, επειδή την ήθελαν κοντά στα χωριά, τις πόλεις ή τις κώμες τους. Άλλος την ήθελε στην Μεσοποταμία, άλλος στο Άργος, άλλος στο Μαυροχώρι ή στο Κωσταράζι ή και το Νεστόριο, άλλος για Χίο τράβηξε – που λέει και το (ελληνικό) τραγούδι- και άλλος για Μυτιλήνη. Σημασία έχει ότι έπαιζαν και την κολοκυθιά σε βάρος της πόλης της Καστοριάς. Υπήρξαν φυσικά και αυτοί που αν δεν είναι τάγμα Γενιτσάρων, παθαίνουν πάντως ένα είδος ιερής επιληψίας με την Καστοριά. Διεγείρονται με μόνη την ιδέα ότι θα γίνει κάτι καλό. Αυτοί, ως ελεύθεροι σκοπευτές, πολεμούσαν με το όποιο τίμημα, έστω και με την ματαίωση, αρκεί να μην γίνει Σχολή στην πόλη.

Επιστολή προς τον υπουργό




ΠΡΟΣ: Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων,
Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Αρβανιτόπουλο

Θέμα: Αρχιτεκτονική Σχολή Καστοριάς 
Καστοριά, 2 Απριλίου 2013

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Η δημιουργία του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Δυτικής Μακεδονίας, με δύο ανεξάρτητους και αυτοδιοικούμενους πυλώνες, το πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ, είναι μια πολύ θετική εξέλιξη για την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας.
Σε όλη την διάρκεια της διαβούλευσης, ακούσατε τις προτάσεις της τοπικής μας κοινωνίας, πολλές από τις οποίες αποδεχθήκατε, τροποποιώντας το αρχικό σχέδιο «Αθηνά» και αυτό σας τιμά ιδιαίτερα.
Η κατάργηση όμως της Αρχιτεκτονικής σχολής Καστοριάς, η οποία είχε ιδρυθεί με ΠΔ το 2010 και δεν λειτούργησε ποτέ, αφού δεν ήταν μάλλον στον σχεδιασμό των επόμενων κυβερνήσεων, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

24.7.13

Καλοκαίρι



Ελλάδα

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Ουδέν κακόν ραδίως απόλλυται

Πολλά και διάφορα γεγονότα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό στην Καστοριά. Είχαμε ένα εντονότατο δημοτικό συμβούλιο με εντάσεις και φωνές.
Είχαμε την επιστολή της πλειοψηφίας των καθηγητών του ΤΕΙ Καστοριάς με την οποία αμφισβητούσαν τον διευθυντή του παραρτήματος για την στάση του στο σχέδιο “Αθηνά” και μετά την παραίτηση του.
Είχαμε την επιστολή του δημάρχου προς τον πρωθυπουργό για την κατάργηση της Αρχιτεκτονικής Σχολής και την ολοκλήρωση της 3ης έκθεσης γούνας στην Αθήνα με ανάμικτα συναισθήματα και διαφορετικές εκτιμήσεις.

23.7.13

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν


ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Πρός τούς:
Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Καστοριᾶς
κ.κ. Σεραφείμ
καί Ἀξιότιμον
κ. Ἑμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη,
Δήμαρχον Καστοριᾶς.


Σεβασμιώτατε Δέσποτα,
Ἀξιότιμε κ. Δήμαρχε,

Σε ἄρθρο μου μέ τίτλο «Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας», πού δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα ΟΔΟΣ  τἠν 21η Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους, ἀναφέρομαι στό ὡραῖο καί μοναδικό, ἐξ ὅσων γνωρίζω, στήν ἑλληνική ἐπικράτεια ἔθιμο, νά μνημονεύονται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μετά τὀ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, οἱ δωρητές καί εὐεργέτες τῆς πόλεως.

Ἤταν ἕνα πάνδημο μνημόσυνο καί ἐκδήλωση τιμῆς καἰ εὐγνωμοσύνης στούς, καθ᾽οἰονδήποτε τρόπο εὐεργετήσαντες τήν πόλη μας, καί, κατά κάποιο τρόπο, παράδειγμα καί προτροπή στούς  νεώτερους νά τούς μιμηθοῦν.

Δυστυχῶς τό 1939, πυρκαϊά κατέστρεψε τό Μητροπολιτικό μέγαρο καί μεταξύ τῶν ἄλλων καταστράφηκε καί τό βιβλίο στό ὁποῖο ἤταν γραμμένα τά ὀνόματα καί τά εὐεργετήματα τῶν συμπατριωτῶν μας. ( Το βιβλίο αὐτό ὀνομάζονταν βιβλίο τῶν λάσσων). Ἔκτοτε γιά μερικά χρόνια συνεχίστηκε νά τηρεῖται τό ἔθιμο, μέ τήν ἐκ μνήμης ἐκφώνηση τῶν ὀνομάτων, ἀλλά μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου καί τήν παρεμβολή καί τῆς ξένης κατοχῆς τῆς χώρας μας ἔπαυσε νά τηρεῖται.

22.7.13

ΟΔΟΣ: «Διγλωσσία»



Η προσπάθεια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή του ΣυΡιζΑ να τοποθετηθεί στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, παρουσιάζει αρκετές φορές διακυμάνσεις, από την μια θέση στην άλλη. Το φαινόμενο, δεν κρύβεται πάντοτε και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, ενώ δίνει λαβή στα υπόλοιπα κόμματα και προπαντός αυτά τα οποία στηρίζουν την κυβέρνηση να επικαλούνται τις εναλλαγές ως παλινωδίες ακόμη δε και να τις φαιδρύνουν.

Η ανακοίνωση του τοπικού ΣυΡιΖΑ για τα θέματα της γούνας, παρουσιάζει ενδεχόμενες ομοιότητες με την ασυνέπειας σε κάποιες από τις επίσημες θέσεις τους. Δεν πείθονται εύκολα οι πολίτες ότι τελικά ο ΣυΡιζΑ δεν είναι κατά της γούνας. Άλλωστε στην τοπική ανακοίνωση είναι έκδηλα τα τοπικιστικά κίνητρα του περιεχομένου της υπέρ της γούνας.

ΣΥΡΙΖΑ 1: Ένα παρακμασμένο εμπόριο

Του Θέμη Δημητρακόπουλου
Μέλος της γραμματείας του τμήματος Οικολογίας και Περιβάλλοντος του ΣυΡιζΑ-ΕΚΜ. 
Αναδημοσίευση από την Αυγή 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τη Διεθνή Έκθεση Γούνας (Metropolitan Expo, Αθήνα, 26-29 Μαρτίου), όλοι εμείς οι προοδευτικοί και αριστεροί πολίτες που αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα των ζώων, στοχεύοντας σε μια ριζικά διαφορετική και πιο δίκαιη κοινωνία, εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην ακολουθούμενη πολιτική προνομιακής μεταχείρισης του κλάδου της γούνας και των υψηλών επιδοτήσεων σε βάρος του φορολογούμενου, προς μια παρωχημένη, μη βιώσιμη και απαξιωμένη -ηθικά και πολιτικά- από το παγκόσμιο προοδευτικό οικολογικό κίνημα, οικονομική δραστηριότητα. Και μάλιστα τη στιγμή που oι αντιδράσεις κατά του εμπορίου γούνας πληθαίνουν σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα: η εκτροφή και η θανάτωση ζώων για τη γούνα τους είναι μια άχρηστη για τον σημερινό άνθρωπο, μη βιώσιμη και καταδικαστέα οικονομική δραστηριότητα!

ΣΥΡΙΖΑ 2: Ένα μη παρακμασμένο εμπόριο

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα «Αυγή» άρθρο του μέλους της Γραμματείας του τμήματος Οικολογίας και Περιβάλλοντος, Θ. Δημητρακόπουλου για τη γούνα. Ο Θ. Δημητρακόπουλος εκφράζει αποκλειστικά και μόνο την δική του άποψη, και της μικρής ομάδας του, για τα δικαιώματα των ζώων και δεν εκφράζει σε καμία περίπτωση τον ΣυΡιζΑ , πόσο δε μάλλον την τοπική Ν/Ε.

Η Ν/Ε δηλώνει ξεκάθαρα και απερίφραστα ότι η άποψη του σ. Δημητρακόπουλου και των ομοϊδεατών του, γίνεται μεν σεβαστή ως δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορεί να γίνει αποδεκτή ως θέση.
Για το λόγο αυτό και η αντίδρασή μας ήταν άμεση, με επιστολή στα θεσμικά μας όργανα, στα πλαίσια της εσωκομματικής μας λειτουργίας.

21.7.13

1922




Όταν είδα πρώτη φορά αυτή την εικόνα είχα μαγευτεί από το γούνινο παλτό που κυριαρχεί στην φωτογραφία. Είναι παχύ, μαλακό και τόσο πλούσιο που μπορεί κανείς να φανταστεί ότι το αγγίζει και τα δάχτυλά του να βυθίζονται στο παχύ τρίχωμα. Ήρθε όμως στο νου μας μία απορία. Ποιος χρειάζεται μία τέτοια πολυδάπανη ζεστή γούνα στο ήπιο κλίμα του Σίδνεϊ; Και αν ναι, ποιος ο λόγος που φοράει μία τέτοια ακριβή γούνα μία γυναίκα έγκλειστη στην φυλακή;
Nerida Cambel “The Justice and Police Museum”

Κάποτε στην Καστοριά

 [στήλη]
Οι εκθέσεις γούνας και το ανεκμετάλλευτο κεφάλαιο της Ιστορίας

Ίσως δεν είναι σε όλους γνωστό ότι το μεγαλύτερο άυλο κεφάλαιο που διαθέτει σήμερα η πατρίδα μας είναι η ιστορία της. Δεν είναι φυσικά μόνο η αρχαία ιστορία με τον πλούτο της σε κάθε επιμέρους τομέα δραστηριότητας, αλλά και η νεώτερη ιστορία με όλες της τις εκφάνσεις. Μέρος όμως της ιστορίας δεν είναι μόνο τα μνημεία και τα γεγονότα αλλά και τα επαγγέλματα όπως αυτό το οποίο κυριαρχεί εδώ και 500 χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα μας την Καστοριά.

20.7.13

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΓΡΑΨΑΝ: Χαροποιόν πένθος


ΟΔΟΣ 11.4.2013 | 687


Δός μοι λόγον, Λόγε …
Ρωμανός ο Μελωδός, Κοντάκιον εις το Πάθος του Κυρίου 
και εις τον Θρήνον της Θεοτόκου


Καταρχάς και χωρίς διάθεση κολακείας, οφείλω να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στην «Οδό» για το εύρος των θεμάτων της, αλλά και για τη διαλεκτική τους παρουσίαση. Λόγος και αντίλογος βοηθούν τους αναγνώστες να διασταυρώνουν πληροφορίες και γνώμες και να διαμορφώνουν προσωπική άποψη, στέρεο έρεισμα για την κοινωνική ζωή. Επικαιρότητα και διαχρονικότητα δίνουν στην εφημερίδα μια ποιότητα εξαιρετική.

Η επικαιρότητα με ώθησε να γράψω κάποιες σκέψεις, να εκφράσω συναισθήματα, αλλά και η διαχρονικότητα χαρακτηρίζει το θέμα που με απασχολεί (και όχι ασφαλώς μόνον εμένα, γιατί τότε δεν θα ήταν πρέπον να δημοσιευθεί στον Τύπο, ως αυστηρά προσωπικό).

Εκδηλώθηκε λοιπόν νέα έξαρση στο φλέγον θέμα της τοπικής Εκκλησίας, μιλώ για την αντιπαράθεση του οικείου Μητροπολίτη και των συν αυτώ με την Αδελφότητα την εναπομείνασα στην Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων.

Ανακοινώθηκε η ποινή που επιβλήθηκε στον Μοναχό Γεράσιμο από πρωτοβάθμιο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, εκκρεμεί η έφεσή του και προγραμματίζεται Ποινικό Δικαστήριο στην Καστοριά. Θεωρητικά και πρακτικά δεν είμαι το καταλληλότερο πρόσωπο, για να αναλύσω το θέμα, πολύ περισσότερο, για να διακηρύξω τα δέοντα.

Επειδή όμως έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι οι κυρίως υπεύθυνοι γι’ αυτήν την κρίση -αλλά και για την προσδοκώμενη εξάλειψή της- ως επί το πλείστον δεν διανοούνται βασικές αρχές, πεποιθήσεις και πόθους πάρα πολλών συμπολιτών μας, ας επιτραπεί κι ένα ελάχιστο δείγμα της παραμελημένης κοινής γνώμης. Κι αν σ’ αυτόν τον κόσμο είμαστε πολίτες, με όλες μας τις αδυναμίες για την Εκκλησία είμαστε Χριστεπώνυμο πλήρωμα.

19.7.13

ΟΔΟΣ: Τελώνες


ΟΔΟΣ 4.4.2013 | 686

Είχαν όλοι συμμαχήσει, χωρίς τον ίδιο. Βασικά όχι ακριβώς εναντίον του προσωπικά, αλλά εναντίον ενός κτηρίου. Στην θέση του οποίου, προγραμματιζόταν να ανεγερθεί το νέο αστυνομικό μέγαρο. Όχι ότι η πόλη ή η αστυνομική υπηρεσία δεν χρειάζονταν νέα στέγη. Αλίμονο. Την χρειάζονταν επειγόντως. Είχε όντως πιεστικές ανάγκες. Όπως επειγόντως χρειάζονταν πολλές υπηρεσίες να εκσυγχρονίσουν τις υποδομές τους. Αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε σαφής ιδιαιτερότητα. Μιας και το νέο αστυνομικό μέγαρο, στο οικόπεδο που διατέθηκε, προϋπέθετε την κατεδάφιση του μεγάλου κτηρίου που στέγαζε κάποτε ένα Στρατόπεδο.

Όλα συνέβαιναν σε μια πόλη, πόλη-νησί ή πόλη-φάντασμα, σαν την Ιθάκη ένα πράγμα. Όχι ότι στην πόλη του, χαστούκιζε ο δήμαρχος τον σύμβουλο, όπως έγινε στην πραγματική Ιθάκη, αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Όπως άλλωστε δεν έχουν και τόση σημασία τα ονόματα. Μόνο οι συμπτώσεις. Και η πόλη του ήταν σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, όπως θα’ λεγε ο ποιητής. Μόνο που ο δρόμος έμοιαζε ατέλειωτος. Και γεγονός είναι, ότι αναγνώριζε πια χωρίς να κρύβεται πίσω από προσχήματα και δικαιολογίες, ότι όταν αποφασίστηκε η παραχώρηση του οικοπέδου, από κακή εκτίμηση της κατάστασης, δεν είχαν προσέξει το κτήριο. Ούτε καν ο ίδιος.

Μπορεί να μην ήταν το ωραιότερο της πόλης. Να μην ήταν -ας πούμε- κόσμημα αρχιτεκτονικής και θησαυρός, αλλά φαινόταν καθαρά ότι θα άξιζε να διατηρηθεί για να παραδοθεί στις επόμενες γενιές ως δείγμα και πειστήριο μιας πόλης που έφυγε. Και πιο συγκεκριμένα, μπορεί να ήταν το μόνο σωζόμενο δημόσιο κτήριο που ανεγέρθηκε στο μεταίχμιο της μετάβασης από την οθωμανική κατοχή στην ελευθερία και να ήταν σε χρήση, ζωντανό και λειτουργικό κομμάτι της, προπαντός ως στρατόπεδο, για ολόκληρες δεκαετίες.

Όμως γεγονός είναι ότι τους ξέφυγε. Ναι αυτό το κτήριο τους ξέφυγε εντελώς. Με αποτέλεσμα κάπως βιαστικά και με συνοπτικές διαδικασίες, ελαφρά τη καρδία να αποφασισθεί η διάθεσή του, η καταστροφή του δηλαδή, ως παράπλευρη απώλεια του νέου αστυνομικού μεγάρου που είχε αποφασιστεί να γίνει.

18.7.13

Πάνος Τσολάκης: «Σύντομα οι απόγονοι μας θα μας οικτίρουν…»



Την περασμένη εβδομάδα  ο καθηγητής της αρχιτεκτονικής σχολής του ΑΠΘ κ. Παναγιώτης Τσολάκης παρουσίασε στην Θεσσαλονίκη την μελέτη του για την περιοχή της «Ντόπλιτσας» στη Καστοριά.
Μεταξύ άλλων ο κ. Τσολάκης αναφέρθηκε και στην αρχιτεκτονική αξία του κτηρίου του Μαθιουδάκη υποστηρίζοντας πως είναι ένα επιβλητικό κτήριο, σημαντικό δείγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής, ενώ επίσης πρόσθεσε νέα στοιχεία για την ιστορικότητα του κτηρίου, που αφορούν την περίοδο μετά από τα γεγονότα της απελευθέρωσης του 1912, κατά τα οποία ο στρατώνας αυτός αποτέλεσε βασικό χώρο ιστορικών γεγονότων. Μίλησε για τον στρατωνισμό εκεί του γαλλικού στρατού κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και για το ότι από εκεί εξόρμησε το απόσπασμα του ηρωικού συνταγματάρχη Δαβάκη.

Ανακοίνωση

Απογοητευτική, εθνικά θλιβερή και διάτρητη η απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, αφού αγνόησε κατάφορα την επιστημονική εισήγηση της αρμόδιας Εφορίας Νεωτέρων Μνημείων Θεσσαλονίκης υπέρ της διατήρησης του ιστορικού στρατώνα «Μαθιουδάκη», αποτελώντας ως απόφαση ξεκάθαρο προϊόν απροκάλυπτων, κι ασφυκτικών πολιτικών παρεμβάσεων και πιέσεων, των οποίων όλοι μας υπήρξαμε σοκαρισμένοι θεατές τους τελευταίους μήνες, από τοπικούς πολιτικούς, που όχι μόνο δεν απέκρυψαν τις παρεμβάσεις τους αυτές, αλλά και τις διαφήμισαν με υπερηφάνεια μέσα από τα τοπικά ΜΜΕ.

17.7.13

Σημείωση της ΟΔΟΥ



Παρά το γεγονός ότι από την εποχή που κατεδαφίστηκε το παλιό Γυμνάσιο της Καστοριάς -που ανήκει πλέον στον χώρο του θρύλου- δηλαδή τα πρώτα έτη μετά το 1970, δεν έχουν περάσει παρά το πολύ έως 40 χρόνια, και οπωσδήποτε μετά την ανέγερση του νέου Γυμνασίου, κάποιες από τις λεπτομέρειες του συμβάντος εκείνου που διαδραματίσθηκε λίγο πριν την επιβολή της Ιωαννιδικής δικτατορίας, φαίνεται να έχουν ξεχαστεί.

16.7.13

ΗΛΙΑ ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ: Επιτρέψτε μου την ενόχληση κύριε Αρχηγέ…

-Επιτρέψτε μου την ενόχληση. Με ποιόν μιλώ παρακαλώ;
-Με το υπασπιστήριο του κυρίου Αρχηγού.
-Θα μπορούσα να μιλήσω με τον κύριο Αρχηγό;
-Ποιος να πω ότι τον ζητά, παρακαλώ;
-Ο Συνάδελφος του χθες, του σήμερα και του αύριο.
-Μάλιστα, μισό λεπτό… ο κύριος Αρχηγός είναι σε σύσκεψη. Θα αναφέρω ότι τον ζητήσατε.
-Ευχαριστώ.
Κάπως έτσι εξελίσσονται οι διάλογοι με τους «υψηλά ισταμένους». Τώρα οι καμωμένοι για βιτρίνες, σε εποχές άλλοτε ποσοτικών εκτιμήσεων, βλέπουν τα «έργα και ημέρες» των εξουσιών τους, να καταρρέουν. Η διαρκής έλλειψη γνησιότητας και συμπεριφορών έχουν οδηγήσει και οδηγούν στην αποτυχία.
Καίει τελικά ο μύθος της μοναξιάς της εξουσίας. Σήμερα όλοι έχουν μπει στη γραμμή. Ο κίνδυνος της εξουδετέρωσης δεν έχει κανόνες. Δεν στηρίζεται σε αρχές. Παράπλευρες και κύριες απώλειες έχουν σχεδόν ταυτιστεί. Οι ζωές έχουν γίνει πλεονάζουσες και ως περρίσευμα, πρέπει να καταναλωθούν.

Σ. ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Μετά που έφυγες…

Μετά που έφυγες κατάλαβα τη θεωρία της σχετικότητας όσον αφορά το χρόνο. Κατάλαβα πόσο αργά κυλάει ο χρόνος όταν μας λείπει κάποιος που αγαπάμε. Τόσο που τα τρία χρόνια να μας φαίνονται σαν ένας αιώνας και βάλε…
Αμέσως μετά που έφυγες, σαράντα μέρες μετά, κατάλαβα τι σημαίνει να κληροδοτούνται σε κάποιον, σχεδόν αυτομάτως, οι αρχές του πατέρα του.

15.7.13

ΟΔΟΣ: «Πληροφόρηση»

Στην διαδικασία της ανακριτικής έρευνας φέρεται να έχουν περάσει πτυχές του κληροδοτήματος «Ζήσης Παπαλαζάρου» του Δήμου Καστοριάς. Το γεγονός ότι κλήθηκαν ο τ. δήμαρχος Καστοριάς κ. Δ. Παπουλίδης όπως και ο τ. προϊστάμενος των οικονομικών υπηρεσιών του Δήμου να παράσχουν εξηγήσεις, από την στιγμή που διέρρευσε η πληροφορία– την οποία αν και γνώριζε η ΟΔΟΣ πολύ νωρίτερα, ωστόσο για διαδικαστικούς λόγους απέφυγε να αποκαλύψει πριν καταστεί ώριμη η είδηση- είναι φυσικό να προσελκύσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ.

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]
Σχέδιο «Αθηνά» ή «Συν Αθηνά και χείρα κίνει»

Πολύς λόγος για το σχέδιο «Αθηνά» και δικαιολογημένα, αφού πρόκειται για μια βαθιά τομή, η οποία όμως όπως τα περισσότερα πράγματα στον τόπο αυτό γίνονται βεβιασμένα, πρόχειρα, με την πρακτική της πειθούς και των προσωπικών παρεμβάσεων. Ενώ αντίθετα θα έπρεπε να γίνουν με προδιαγραφές, ακαδημαϊκά αλλά και γιατί όχι κοινωνικά κριτήρια και όχι τοπικιστικά κλπ.

14.7.13

ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: 6η Απριλίου 1941, Η μάχη της Καστοριάς


ΟΔΟΣ 11.4.2013 | 687


Αλήθεια ποιος θυμάται αυτήν την ημερομηνία; Ποιος θυμάται τι προδίκαζε η μέρα εκείνη για τον ελληνικό λαό;

Αλλά όταν στα ρεπορτάζ που συνήθως κάνουν οι δημοσιογράφοι, όταν έρχονται η 25 Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου, και ρωτούν τον κόσμο τι έγινε τις ημέρες εκείνες, πάρα πολλοί, κυρίως νέοι, δεν γνωρίζουν ακριβώς και δίνουν πολλές φορές απίθανες απαντήσεις, πως μπορεί να ζητάς να θυμάται κάποιος την 6 Απριλίου 1941;

Δεν γνωρίζουν πολλοί Έλληνες τι έγινε αυτές τις ημέρες, που γιορτάζονται τόσο  μεγαλόπρεπα, όπως πρέπει, πώς να ξέρουν τι έγινε στην “φτωχή” 6η Απριλίου;

13.7.13

Last Day Dream



Η τελευταία ονειροπόληση.
Ένας άνδρας παρακολουθεί το πέρασμα της ζωής του.
Chris Milk , Dream Film Festival Πεκίνο Κίνας 2009

Λόγος & Αντίλογος

Εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ 
που κόπτονται για την Εκπαίδευση

Διάβασα την Ανακοίνωση των Εκπαιδευτικών ΠΑΜΕ του νομού μας (14-3-13) και... κατασυγκινήθηκα με τα δάκρυα που χύνουν οι καλοί μας αυτοί εκπαιδευτικοί, όλο πόνο και κλαυθμό για την καλή λειτουργία της εκπαιδεύσεως, μα προ παντός με εντυπωσίασε...η σοβαρότητα των ακλόνητων...επιχειρημάτων των ...σοβαρών αυτών δασκάλων του ΠΑΜΕ! Βγαίνοντας νύκτωρ από τα κομματικά γραφεία μαθαίνουν να πιθηκίζουν.

Γράφουν και καταγγέλλουν οι ...αθεόφοβοι: «Τα παιδιά στοιβάζονται στα σχολεία(!)». Μακάρι να είχαμε πολλά παιδιά, πολλά ελληνόπουλα, και ας στοιβάζονταν! Τις παλαιότερες εποχές στα δημοτικά σχολεία είχαμε 30-35 μαθητές σε κάθε τάξη, στα Γυμνάσια 60-65! Από αυτούς προήλθαν οι προηγούμενοί σας χιλιάδες εκπαιδευτικοί, επιστήμονες και γενικά οι μορφωμένοι και εγγράμματοι. Σήμερα τα συνήθη τμήματα κυμαίνονται στον αριθμό μαθητών 8-13,16 το maximum 18-19 μαθητών κατά τμήμα, φροντιστηριάκι δηλ., ή ένα αριστοκρατικό μικρό κολλέγιο.

Πρό δύο ετών η νηπιαγωγός στο κάπως απομακρυσμένο χωριό είχε μόνο δύο παιδιά! Συγκρίνουν οι σημερινοί την εργασία τους και την προσφορά τους με εκείνη των παλαιοτέρων γενεών; Αν έχουν και λίγο ...«γνώθι σαυτόν» ας δεχτούν ταπεινά ότι ουδεμία σύγκριση γίνεται! Και παρήγαν εκείνοι έργο και απέδιδαν καρπούς καλούς. Ήσαν ήρωες της εκπαιδεύσεως, γιατί πίστευαν και ασκούσαν λει-τούρ-γη-μα, αφοσιωμένοι στο καθήκον, όχι να περιτρέχουν τους δρόμους των μεγαλουπόλεων, να δημιουργούν κοινωνικές αναστατώσεις με καταλήψεις (συνεπώς παρακώλυση μαθημάτων) και συγκρούσεις, ώστε με αφορμή κάποια περιστατικά, έστω θλιβερά και αποτρόπαια, (των οποίων όμως οι ίδιοι έχουν ευθύνες) να ηδονίζονται με το ιδεολογικό τους...κατόρθωμα ότι οι ίδιοι «δημιουργούν» εφευρίσκοντας επετείους φθηνές δίκην Γρηγορόπουλου.

12.7.13

ΟΔΟΣ: ΠΡΟΜΝΗΣΙΑ μνημεία | μνήμες της πόλης


ΟΔΟΣ 28.3.2013 | 685

Μπορεί (αδικαιολόγητα) πολλοί από τους σημερινούς κατοίκους της Καστοριάς, να μην γνωρίζουν πού ακριβώς βρίσκονται η Παναγία Κουμπελίδικη, ο Άγιος Στέφανος ή οι Άγιοι Ανάργυροι, παρά το ότι είναι οι πιο χαρακτηριστικές από τις πολλές, εξαιρετικές βυζαντινές εκκλησίες της πόλης.

Όπως μπορεί άλλοι τόσοι, να μην έχουν επισκεφθεί ποτέ το βυζαντινό μουσείο, να μην γνωρίζουν ούτε σε ποιο σημείο βρίσκεται ή αν υπάρχει τέτοιο, ή να μην έχουν την περιέργεια να γνωρίσουν το εσωτερικό ενός μεταβυζαντινού ναού. Όπως μπορεί και να υπάρχουν αρκετοί που κυριολεκτικά δεν τους καίγεται καρφί για αυτά και τα υπόλοιπα μνημεία ή αξιοθέατα της πόλης στην οποία ζουν.

Στον αντίποδα πάλι, δεν πρέπει να υπάρχει κανείς πολίτης απ’ αυτούς που παρακολουθούν την δημόσια ζωή στην Καστοριά, ακούν ραδιόφωνο ή βλέπουν τηλεόραση, ή έστω είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που δεν έχουν ακουστά ότι υπήρξε κάποτε ένα κτήριο, γνωστό με το όνομα «παλιό Γυμνάσιο». Το οποίο, κατεδάφισαν «οι Καστοριανοί» της εποχής της δικτατορίας, για να ανεγερθεί το «νέο» τότε Γυμνάσιο.

Και τα γνωρίζουν επειδή φροντίζουν να το υπενθυμίζουν τα διάφορα κέντρα που συνειδητά ή ασυνείδητα, έχουν παρεξηγήσει ή αγνοούν την Καστοριά του παρελθόντος. Με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν στην κοινή γνώμη συχνά την πόλη και προπαντός τους παλιότερους Καστοριανούς ως απαίδευτους, παραδόπιστους, συντηρητικούς κ.ο.κ. Και να υποστηρίζουν σθεναρά την άποψη, ότι η πόλη άρχισε να εκσυγχρονίζεται αποκλειστικά και μόνο χάρη στην συμβολή των νεότερων κατά καιρούς κατοίκων της. 

Και ας μην γνωρίζουν τις γειτονιές της πόλης, ούτε καν τους δρόμους της. Ούτε τους παλιότερους από τους κατοίκους που ξεχώρισαν, ούτε καν τα μνημεία που έμειναν πίσω τους. Κι’ ας αφήνουν τα βυζαντινά τείχη να καταρρέουν ή και να κατεδαφίζονται κιόλας, ας αγνοούν ότι υπήρχαν ακόμη και υπολείμματα πελασγικών πολιτισμών που όλα αυτά, έχουν αφανιστεί από προσώπου γης, μόλις τα τελευταία χρόνια. Όπως στα τελευταία χρόνια, έχουν πέσει θύματα εμπρησμών και λεηλασιών μερικά από τα πιο σημαντικά διατηρητέα της πόλης. 

Αυτοί πάντως, έχουν το moto τους πίσω από το οποίο είναι καλά οχυρωμένοι: το Γυμνάσιο και ο διηνεκής θρήνος.

11.7.13

Τερζάκεια Λουτρά: Από Δημοτική Βιβλιοθήκη και Κέντρο Δια βίου Μάθησης, τώρα σε ΕΟΠΠΥ



O δήμαρχος Καστοριάς κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδης απέστειλε έγγραφο στην γενική διεύθυνση Διαχείρισης & Αγοράς Υπηρεσιών Υγείας του ΕΟΠΠΥ, με το οποίο δήλωσε την πρόθεσή του δήμου να παραχωρήσει κατά χρήση τα «Τερζάκεια λουτρά» ιδιοκτησίας του, προκειμένου να ολοκληρωθεί η λειτουργία της υγειονομικής δομής του ΝΜΥ ΕΟΠΠΥ Καστοριάς και να βελτιωθεί η παροχή υπηρεσιών στους πολίτες της περιοχής.

Σ. ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Οι άσημες και οι ταπεινές του 21

της Σούλας Ροδοπούλου, Οι εκδόσεις των Φίλων, 2012

Έλαβα το βιβλίο ως δώρο, με μια εξαιρετικά τιμητική και συγκινητική αφιέρωση, να ‘ναι καλά ο δωρητής του.
Σαν να με κυνηγάνε πια τα βιβλία τα σπάνια, που γράφουν για γυναίκες ηρωίδες και που κατά κανόνα έχουν γραφτεί από σπάνιες γυναίκες· από τις συγγραφείς εκείνες που έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους την ανακάλυψη στοιχείων για τη ζωή και τη δράση γυναικών που σημάδεψαν την Ιστορία, αλλά έμειναν αφανείς γιατί κάποιοι έτσι θέλησαν. Μία από τις συγγραφείς αυτές, που ιδιαίτερα τις αγαπώ κι εκτιμώ το έργο τους, η Σούλα Ροδοπούλου, που δεν ασχολείται με το θέμα αυτό για πρώτη φορά, καθώς συμβαίνει να έχει γράψει και τα βιβλία «Κατά διαταγή της Ειρήνης της Αθηναίας», εκδ. Αγγελάκη, και «Ελληνίδες που έζησαν με μουσουλμάνους αξιωματούχους», εκδ. Σπανός.

10.7.13

Λόγος & Αντίλογος


ΟΔΟΣ 7.3.2013 | 682

Ανοιξιάτικες σκέψεις!

Κύριε διευθυντά.

Στο φύλλο 682 της «ΟΔΟΣ» της 7.3.2013 διάβασα μια επιστολή που με αφορά, του Αναστάση Πηχιών τον οποίο εκτιμώ απεριόριστα. Είμαστε φίλοι. Στην επιστολή του υπάρχουν δυο σημεία για τα οποία έχω διαφορετική εικόνα.

Το πρώτο είναι ιστορικό. Αφορά «την εξαφάνιση» του αγορασμένου από τον Καραμανλή πετροχημικού εργοστασίου. Αν δεν ήταν ο Αναστάσης, και ήταν κάποιος άλλος, θα επέμενα για την άποψη μου. Όμως το ακέραιο του χαρακτήρα του και τα χρόνια που γνωρίζω ότι εξασθενούν την μνήμη μου, με κάνουν να αναρωτιέμαι για την αλήθεια της πρότασής μου. Η εκδοχή μου είναι ότι το εργοστάσιο κατασκευάστηκε πράγματι επί Καραμανλή, άρχισαν αντιδράσεις από «οικολόγους» για το που θα πρέπει να τοποθετηθεί – πρόβλημα που έπρεπε να είναι λυμένο πριν από την παραγγελία – πιέστηκε ο Καραμανλής από τους έμπορους και τις πολυεθνικές, το αποθήκευσε και ησύχασε. Το ΠΑΣΟΚ το αξιοποίησε αλλά ελληνικά, το πούλησε για παλιοσίδερα! Οι δυο εκδοχές είναι τόσο κοντά, που αν το βάρος πέφτει περισσότερο στη Ν.Δ., ή στο ΠΑΣΟΚ με αφήνει αδιάφορο. Την ίδια ακριβώς βιομηχανική πολιτική εφάρμοσαν.

9.7.13

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Αισιοδοξίας το ανάγνωσμα


ΟΔΟΣ 28.3.2013 | 685

Είναι πρωί. Η ματιά μου αγκαλιάζει τον συννεφιασμένο ουρανό. Νιώθω ήρεμος. Θα έλεγα ευτυχής. Χωρίς να παίρνω αντίκαταθλιπτικά φάρμακα ή να μου έχει πέσει κάποιο λαχείο ή να έχω συναντήσει το προηγούμενο βράδυ κάποια εξωτική καλλονή! Η σκέψη μου, σε απόλυτη συνεργασία με την ματιά μου, γυρίζει από την μια μεριά του κόσμου στην άλλη. Έχω μόνο εξήντα δευτερόλεπτα στην διάθεσή μου να κάνω το μεγάλο ταξίδι, τον γύρο του κόσμου. Πως λέει το BBC διάφορες ειδήσεις σε δύο λεπτά ή το SKY στο ραδιόφωνο σε ένα λεπτό;

Είναι φθινόπωρο στην Αυστραλία, καλοκαίρι στις χώρες του Ισημερινού, άνοιξη στην Ελλάδα, χειμώνας στην Βόρεια Ευρώπη (ιδίως στις Βρυξέλλες του Βελγίου) και τη Ρωσία. Περνάω γρήγορα τη Βόρειο και τη Νότιο Αμερική. Τυχερός όποιος έχει διανύσει το κανάλι του Παναμά. Κάθε φορά που τα σκέπτομαι όλα αυτά νιώθω σαν τον… Κολόμβο. Φανταστικά μέρη, εξαιρετική φυσική ομορφιά, ατελείωτα ανθρώπινα προβλήματα. Από την Αλάσκα στην Παταγονία και τα στενά του Μαγγελάνου, από την Αμερικανική Δύση στην καρδιά των Ίνκας και του Αμαζονίου, στο Περού και τη Βραζιλία. Αμέσως μετά, η σκέψη μου, πήγε γρήγορα γρήγορα στην Αφρική και τη Ασία, στην Ινδία και την Κίνα, τα δύο τρίτα του κόσμου σε πληθυσμό. Στους ωκεανούς, Ινδικό, Ειρηνικό, Ατλαντικό. Τους Πόλους και την Ανταρκτική. Από το ύψος στο βάθος. Από το κρύο στη ζέστη. Από τον ήλιο στο σκοτάδι ή το αντίθετο. Δεν σταμάτησα στην Ευρώπη. Από μικρό παιδί την έχω μάθει καλά. Ας μας δώσουν πρώτα την… δόση, είπα. Τώρα που μας την έδωσαν, κάποιο πρωί θα πάω και εκεί.

Ξαναγύρισα σαν αστραπή στην Ελλάδα. Είχαν περάσει τα εξήντα δευτερόλεπτα. Πνευματικό διαδίκτυο είναι αυτό, προσφέρεται δωρεάν σ’ όλους, αρκεί να σέβεται κανείς τον χρόνο (και την πατρίδα του). Αυτό θέλω. Είναι και πρωί. Ας έχει συννεφιά. Μια Ελλάδα για την οποία να είμαι υπερήφανος όχι μόνο γιατί έτυχε να γεννηθώ εδώ. Μια Ελλάδα, για την οποία να είμαι γεμάτος αισιοδοξία. Περίεργο τέτοιες μέρες, όπως μου τόνισε φίλος… ψυχίατρος, αλλά έτσι νιώθω και έχω την δύναμη να το γράφω. Δεν το φωνάζω. Το ψιθυρίζω. Από σεβασμό στο κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο ζω με τα προβλήματά του. Δεν κλείνω τα μάτια μου. Απλά κρατάω ανοιχτή την «ψυχή» μου.

8.7.13

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Η μουσική κίνηση στην Καστοριά 1900-1940



Το Σάββατο στις 9 Μαρτίου 2013 στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς έλαβε χώρα μια ενδιαφέρουσα ομιλία από έναν νεαρό συμπολίτη μας, που του έγινε πάθος η τοπική ιστορία του τόπου μας. Ήταν μια εκδήλωση που αναφέρονταν στα μουσικά δρώμενα και τον πολιτισμό της Καστοριάς κυρίως στην περίοδο του μεσοπολέμου, με θέμα «Δομές Μουσικής Εκπαίδευσης και Μουσικά Ρεύματα στη Καστοριά του Μεσοπολέμου». Μία περίοδος με πλούσια πολιτιστική και πολιτισμική δραστηριότητα, η οποία δυστυχώς μειώθηκε μεταπολεμικά λόγω της καταστροφής που υπέστη η περιοχή μας από την κατοχή και μετά από τον εμφύλιο πόλεμο.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η Καστοριά προπολεμικά ακόμη και επί τουρκοκρατίας είχε να παρουσιάσει πολλούς λόγιους, ευεργέτες, πατριώτες και κοσμοπολίτες γουνεμπόρους, οι οποίοι με τις πράξεις τους κρατούσαν την περιοχή σε ένα αξιόλογο μορφωτικό και πολιτιστικό επίπεδο. Περισσότερα για την συγκεκριμένη αυτή δραστηριότητα και περίοδο ας αφήσουμε τον μουσικολόγο Γιάννη Τσακιρίδη να μας διηγηθεί στο παρόν δημοσίευμα.
Φυσικά δεν μπορούμε εδώ να μεταφέρουμε όλη την ομιλία του συμπολίτη μας, αλλά θα αρκεσθούμε σε μερικά κατά την γνώμη μας ενδιαφέροντα αποσπάσματα που έχουν ως εξής.

7.7.13

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Η καθοδήγηση


ΟΔΟΣ 28.3.2013 | 685

Δεν είχαν βγει από το χωριό τους, και πάλι όχι όλες τους, παρά μόνο κανά δυο φορές, είτε για να πάνε σε κάποιο γειτονικό, σε πανηγύρια ή γάμους, ή το πολύ-πολύ ως την πρωτεύουσα του νομού.
Ήρθε ένα έγγραφο τότε στον πρόεδρο της κοινότητας, που ενημέρωνε, ότι μεγάλη γερμανική εταιρία ζητούσε νέους και νέες να πάνε στη Γερμανία να εργαστούν. Τα έξοδα από το χωριό μέχρι τον τόπο προορισμού θα τα κάλυπτε όλα η εταιρία, δικό της έμπιστο πρόσωπο θα φρόντιζε για τα πάντα, στον τόπο εργασίας θα τούς έδιναν και στέγη. Η φτώχεια περίσσευε στο χωριό, η προσφορά φάνηκε σαν μάννα
εξ’ ουρανού.
Κίνησαν λοιπόν, γύρω στις δέκα νέες, περισσότεροι νέοι, με τις τοπικές ακόμη φορεσιές, για το μεγάλο ταξίδι. Αθήνα, Πειραιά, σάλπαραν για το Πρίντεζι και από κει στο τρένο για τη γη τής επαγγελίας. Πρωτόγνωρα τα πάντα γύρω τους, δεν είχαν προφτάσει να καταλάβουν ούτε πού πήγαιναν, ούτε τι θα έκαναν εκεί.
Με την άφιξη έγινε και ο διαχωρισμός. Σε άλλο οίκημα οι άντρες, αλλού κατάλυμα για τα κορίτσια. Ένα παλιό οικοτροφείο της εκκλησίας ήταν το καινούργιο τους σπιτικό. Απ` όλα τα σύγχρονα μέσα είχε εκεί: Κεντρική θέρμανση, ηλεκτρικές  συσκευές, κρεβάτια με πουπουλένια σκεπάσματα...

6.7.13

ΟΔΟΣ: Ο πολυεπίπεδος χαρακτήρας της περιοχής


ΟΔΟΣ 21.3.2013 | 684

Ο καταιγισμός των «ηθών» και εθίμων του τριημέρου της Αποκριάς που πέρασε με τα ελαφρώς ακατάληπτα κούλουμα, τις ελάχιστες μπουμπούνες στην Καστοριά και αλλού (που καιρός για πέταμα καυσίμων), τα καρναβάλια στην Μεσοποταμία (στην οποία αληθινά πρωτότυπο είναι το έθιμο να καίνε πρώτα τον Καρνάβαλο και μετά να γίνεται η παρέλαση) και αλλού, αν και αποδεικνύουν τον.... «πολυπολιτισμικό» ή έστω πολυεπίπεδο χαρακτήρα της περιοχής ευρύτερα και ιδιαίτερα του δήμου Καστοριάς με την δημοτική αρχή να μην προλαβαίνει μεταξύ διαφόρων καρναβαλιών από τον Ιανουάριο μέχρι τώρα, ευτυχώς πέρασαν. Και ανήκουν πλέον στο χθες.

Διπλά ή και τριπλά καρναβάλια μέσα σε τρεις μόλις μήνες, πολλαπλές βασιλόπιττες, πλούσια, τι πλούσια, αμύθητη η πολιτιστική κληρονομιά, γερά τα θεμέλια αυτού του τόπου. Ακλόνητα. Γι’ αυτό και οι Καλικάτζαροι σπεύδουν να επιστρέψουν στα έγκατα της γης, τρέχοντας και πανικόβλητοι. Ούτε μέρα παραπάνω δεν αντέχουν την επάνω Καστοριά.

Επομένως τυχεροί και προνομιούχοι παραμένουν όσοι γεννήθηκαν εδώ και εξακολουθούν να παραμένουν, στον συναρπαστικό αυτό τόπο. Που πρώτος -ήδη από δυο δεκαετίες δηλαδή- έπεσε στην κρίση και έκτοτε δεν σήκωσε κεφάλι. Γι’ αυτό και δεν γνωρίζουν εδώ τι είναι αυτή η νέα κρίση που τρομοκρατεί όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Εδώ με ανεργία πάνω από 40% σίδερα μασάει ο τόπος, το χαράτσι θα φοβηθεί;

Να περάσουν λοιπόν και οι εορτασμοί για την μείζονα εθνική επέτειο της αποτίναξης του τουρκικού ζυγού (μήπως και του έλθει κανενός, στα άξαφνα δηλαδή, η υποψία ότι η Ελλάδα από το 1830 μετράει πια περίπου δύο αιώνες ανεξαρτησίας από τους απογόνους του πορθητή Μωάμεθ του Β΄ και του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και άλλων σήριαλς) για να μπει στην σειρά η προσμονή του Πάσχα. Και «ευτυχώς» που δεν γιορτάζεται πια το εβραϊκό Πάσχα.

Φρόντισαν γι’ αυτό κάποιοι άλλοι που χαιρετούσαν βλακωδώς και αρχαιοπρεπώς, με ανυψωμένη και προτεταμένη την δεξιά, μπερδεύοντας το κολοσσιαίο λάθος με το Κολοσσαίο της Ρώμης. Ώστε έμεινε μόνο το χριστιανικό, (δηλαδή Πάσχα των Ελλήνων είναι το σωστό και μοναδικό αυθεντικό) και τύχη αγαθή που δεν γιορτάζεται με το νέο ημερολόγιο (όπως τα Χριστούγεννα), αλλά με το παλιό, γνήσιο και αυθεντικό, το παραδοσιακό.

5.7.13

ΟΔΟΣ: Άλλο ένα δένδρο




Και έπεται θλιβερή συνέχεια: για την «αισθητική» την «καθαριότητα», για την διαστροφική περιβαλλοντική συνείδηση, ή απλά για καυσόξυλα, το σίγουρο είναι ότι πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα κοπής από την βάση, σύριζα σχεδόν ολόκληρων δένδρων.

4.7.13

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Η Κυριακή της Ορθοδοξίας


ΟΔΟΣ 21.3.2013 | 684

Η Ἐκκλησία μας καθιέρωσε τἡν πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν νά ἑορτάζεται ἡ ἀναστύλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί πρός τοῦτο ἡ Κυριακή αὐτή ὀνομάζεται τῆς Ὁρθοδοξίας.
Ἡ διαμάχη περί τῆς ἀπεικονήσεως ἤ μή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων διήρκεσε καί συγκλόνισε περισσότερο ἀπό ἑκατό χρόνια, καί στοίχισε πολλά στήν Αύτοκρατορία τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους, φέρεται δέ στήν Ἱστορία μέ τό ὄνομα Εἰκονομαχία.

Τά αἴτια τῆς διαμάχης μεταξύ εἰκονομάχων καί εἰκονοφίλων δέν ἤταν μόνον θεολογικά ἀλλά καί πολιτικά, οἰκονομικά, ἰδεολογικά, θρησκευτικά καί κοινωνικά ἡ ἀνάλυση τῶν ὁποίων δέν εἶναι δυνατόν νά γίνει στό παρών ἄρθρο, τοῦ ὁποίου ἄλλος εἶναι ὁ σκοπός. Συνοπτικά θά ἀναφέρω μόνο μερικά ἱστορικά στοιχεῖα καί ὁλίγα περί τῶν εἰκόνων.
Ἡ Εἰκονομαχία ἔληξε τελεσίδικα τό 787 μ.Χ. Ἡ Αὐτοκράτειρα Εἰρήνη ἡ Ἀθηναία ὡς ἐπίτροπος τοῦ ἀνήλικου Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ ΣΤ´ συγκάλεσε Οἰκουμενική Σύνοδο κατόπιν προτροπῆς τοῦ Πατριάρχου Ταρασίου, στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Ἡ Ζ´αὐτή Οἰκουμενική σύνοδος, ἡ καί ἡ τελευταῖα Οἰκουμενική Σύνοδος, ἀποφάσισε τήν ἀναστύλωση τῶν εἰκόνων καταδικάζοντας τήν Εἰκονομαχία.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΛΚΑ: Ένας πραγματικός άνθρωπος

2 Απριλίου:
Παγκόσμια Ημέρας Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό


"Είχα δύο επιθυμίες στην ζωή μου- να καταλάβω τον εαυτό μου και να γίνω ένας πραγματικός άνθρωπος. Καθώς δεν μπορούσα να καταφέρω το πρώτο, προσπάθησα για το δεύτερο. Ένας πραγματικός άνθρωπος είναι φυσιολογικός, και αυτό προσπαθούσα να πετύχω...Και έτσι προσπαθούσα να μιμηθώ τους άλλους για να καταφέρω να γίνω κάποια άλλη- κάποια διαφορετική..."
Απόσπασμα από το βιβλίο A real person: life on the outside, Souvenir Press.

Τα λόγια αυτά ανήκουν στην Gunilla Gerland, μια νεαρή Σουηδέζα που διεγνώσθη με αυτισμό μετά τα 20 της χρόνια. Ίσως το πιο δύσκολο για ένα άτομο με αυτισμό είναι να καταφέρει να δει τον κόσμο στη συνέχεια του, ότι το ένα ακολουθεί το άλλο σαν τα βαγόνια ενός τρένου. Για την Gunilla όμως όλα μοιάζουν αποσπασματικά. Κάθε αλλαγή, κάθε παράβασή της ρουτίνας είναι κάτι ξένο, κάτι απειλητικό, κάτι που την γεμίζει με φόβο.

ΙΩΑΝΝΗ ΖΟΡΠΙΔΗ: Ο Δάσκαλός μου

[επικήδειος]

Ήταν για μένα τιμή μεγάλη και χαρά, όταν ο Αριστοτέλης και ο Νίκος, τα εγγόνια του Δασκάλου μου Αριστοτέλη, έγιναν μαθητές μου. Είχα πάνω από 25 χρόνια να δω τον Δάσκαλό μου.

3.7.13

Vassiliki ''La Cité des jeux''




“Η πόλη των παιχνιδιών” (La Cité des jeux | The City of Games) έχει δημιουργηθεί από τη γλύπτρια Vassiliki  το 2000 και περιλαμβάνει περισσότερα από 2000 αντικείμενα. (Παρουσιάστηκε στην Αθήνα, στο Παρίσι -από  όπου και το βίντεο, και στο Μαρτινί Ελβετίας)

Ένας αρλεκίνος της έχει τοποθετηθεί στην πόλη της Καστοριάς.

ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΡΚΟΥ: Σεμινάριο θεωρητικής κι ερευνητικής μεθοδολογίας

Είχαμε την ευκαιρία να έχουμε την εμπειρία ενός σεμιναρίου διαφορετικού από αυτά που είχαμε συνηθίσει και για τα δεδομένα της Καστοριάς. Ένα σεμινάριο θεωρητικό και πρακτικό, μπούσουλας για τα εξωδιδακτικά προγράμματά μας, αλλά και για τον νέο θεσμό, τα projects. Γνωρίσαμε την Εθνογραφία, μια μεθοδολογική πρόταση για την εκπαιδευτική διαδικασία. Εκπαιδευτές μας άριστοι, επικοινωνιακοί, άμεσοι και μεταδοτικοί οι: Βασίλης Δαλκαβούκης (επ.καθηγ. της «Εθνογραφίας του Ελλαδικού Χώρου» στο τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης), Γιάννης Μάνος (ε. καθηγ. της «Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Βαλκανικού Χώρου» στο τμήμα Βαλκανικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας) και Βασιλική Κράββα (λέκτ. της «Κοινωνικής Ανθρωπολογίας» στο τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης).

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Άρτεμις

Έσκυψα πίσω από τον καναπέ, εκεί που πέφτουν διάφορα πράγματα. Είναι εύκολο να γλιστρήσει ό,τι ακουμπήσεις επάνω γιατί η πλάτη του είναι ψηλή κι απότομη. Ελάχιστα πιο χαμηλή από μένα, ίσα που την προσπερνά το κεφάλι μου όταν κρατιέμαι απ' αυτήν και στέκομαι όρθια, καθότι είμαι δέκα μηνών- βήματα ακόμα δεν έμαθα να κάνω.

2.7.13

ΟΔΟΣ: Το λάθος μήνυμα


ΟΔΟΣ 683 | 14.3.2013

Είναι γεγονός, ότι παρά τις σύντομες εξαιρέσεις, τα πρώτα σημάδια, ότι ο φετινός χειμώνας, από τους πιο δύσκολους οικονομικά των τελευταίων δεκαετιών -αν και μερικοί υπεραισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι ήταν λιγότερο οδυνηρός απ’ ότι προοιωνιζόταν- αρχίζει να απομακρύνεται. Και να δίνει την θέση του στις πρώτες ενδείξεις της Άνοιξης. Η οποία τυπικά τουλάχιστον, αναμένεται σε μια εβδομάδα ακριβώς. Στην ουσία όμως έγινε ήδη αντιληπτή από τις αρχές Μαρτίου.

Βέβαια δεν χωρεί αμφιβολία, ότι ο χειμώνας που τελειώνει αποδείχθηκε μάλλον ήπιος όπως και επιεικής με την Καστοριά. Και για τον λόγο αυτό μεγαλόθυμος και γενναιόδωρος. Ούτε πολλά-πολλά χιόνια, ούτε παγετοί ιδιαίτεροι, ούτε καν πάγωσε η λίμνη. Ήταν βέβαια παγερά όλα τα υπόλοιπα, με την ερημιά της πόλης και την διάχυτη μελαγχολία, ώστε η φυσική ανάγκη για εξισορρόπηση, έκανε και πάλι το θαύμα της.

Όμως το ουσιαστικό πρόβλημα της Καστοριάς, όπως και όλων των βορείων και των ορεινών περιοχών, ήταν η θέρμανση. Και πιο συγκεκριμένα η τιμή του πετρελαίου που εκτόξευσε στα ύψη την τιμή της διάθεσής του, λόγω της εξίσωσης των τιμών πετρελαίου θέρμανσης-κίνησης που ανέτρεψε, ή καλύτερα γύρισε τον χρόνο πίσω και έφερε τα επάνω κάτω. Γύρισε τον τόπο σε αλλοτινές εποχές με τις θερμάστρες και άλλες εναλλακτικές πηγές θέρμανσης, ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Προκαλώντας σοβαρή υποβάθμιση του περιβάλλοντος και μόλυνση του ατμοσφαιρικού αέρα σε όλες τις κατοικημένες περιοχές. Οπότε δεν είναι και πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς το τι ακριβώς θα συνέβαινε, αν ο χειμώνας ήταν δριμύς, παρατεταμένος και βαρύς. Προφανώς, τα προβλήματα τότε, θα ήταν πολλαπλάσια.

1.7.13

ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Εορτασμός της Παλιγγενεσίας στην Μελβούρνη




Στις 23 Μαρτίου 2013, δύο μέρες πριν την μεγάλη εορτή της αναγέννησης του Ελληνικού Έθνους, ο μεγάλος καταπράσινος δρόμος της Μελβούρνης St Kilda και η οδός που οδεύει στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη, έχει γίνει λαοθάλασσα. Ντυμένη όλη η μαθητιώσα νεολαία στα εθνικά χρώματα άσπρο και μπλε με τις σημαίες κρατώντας τα λάβαρα των σωματείων τους. Μικροί και μεγάλοι είναι εκεί για να δείξουν ότι, αν και μακριά από την πατρίδα -πολλά παιδιά ντυμένα με τις τοπικές ενδυμασίες της καταγωγής τους, αν και δεν έχουν γνωρίσει την πατρίδα των παππούδων ή των γονιών τους, πασχίζουν με αγωνία και υπερηφάνεια να βρεθούν στην παρέλαση.
Όχι! Όχι δεν το κάνουν για να δείξουν ότι είναι δύο φορές Έλληνες, ούτε να αποδείξουν ότι είναι περισσότερο Έλληνες από άλλους, το κάνουν για να δείξουν ότι είναι δίπλα στην πατρίδα που τόσο την έχουν στερηθεί που σήμερα βρίσκεται σε απόγνωση.

Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Ο Δήμαρχος διώκτης της γνώσης

Καταργείται το ΕΚΕΒΙ, κλείνουν ιστορικά βιβλιοπωλεία (ΕΣΤΙΑ), κλείνουν τα περιοδικά λογοτεχνίας, το βιβλίο και η εξ αυτού γνώση κι απόλαυση χτυπιέται  καθοριστικά από την κρίση. Ο Δήμαρχος Κοζάνης τώρα βρήκε να φορολογήσει τη γνώση στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης κατά πανελλήνια πρωτοτυπία κι εξωφρενική πρακτική. Επισημαίνεις το συμβάν, περιμένεις μια απάντηση, μια διευκρίνηση, μια δικαιολογία οτιδήποτε απ’ αυτόν  τον δημόσιο, αιρετό άνδρα ή το επιτελείο του και τους πληρωμένους αρμοδίους επ’ αυτού.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ