Σας γράφω με αφορμή το άρθρο με τίτλο
‘Παράλογα’στο φύλλο 570 της ΟΔΟΥ της της 9 Δεκεμβρίου που αφορά τα μέτρα –κατ΄εμέ – πολύ ήπια κι όχι ικανά να αντιμετωπίσουν το σημαντικό πρόβλημα που εμφανίστηκε στην πόλη τα πολλά τελευταία χρόνια. Του κυκλοφοριακού φόρτου δηλαδή και της όχλησης που προκαλούν τα αμέτρητα αυτοκίνητα που διέρχονται κυρίως τις κεντρικές οδούς καθώς και τον περιορισμό των θέσεων εξ αιτίας της τοποθέτησης των μικρών ευδιάκριτων πλαστικών κολωνακίων, με συνέπεια – όπως υποστηρίζετε – η αγορά να χάνει το κοινό της αφού, αυτά περιορίζουν τους καταναλωτές που δεν βρίσκουν πια να σταθμεύσουν.
Πραγματικά το διάβασα με έκπληξη γιατί περίμενα ότι ως γνώστες του προβλήματος θα ήσασταν και πιο αυστηροί για την επιβολή τέτοιων μέτρων. Δεν γνωρίζω τι ακριβώς σας ώθησε να λάβετε τέτοια θέση.
Αυτό που ξέρω όμως είναι πως κοντά 25 χρόνια εργασίας στους δρόμους της πόλης (επαγγελματίας αυτοκινητιστής) μού δίνει το δικαίωμα να εκφέρω προσωπική μεν άποψη, τεκμηριωμένη δε ως εκ της εμπειρίας μου.
Στα τόσα χρόνια παρατηρώ , και φαντάζομαι οι περισσότεροι, τις αλλαγές που έχουν επέλθει από την κατακλυσμιαία αύξηση των τετράτροχων στους δρόμους, χωρίς την αντίστοιχη ποιοτική ή έστω ποσοτική βελτίωση αυτών που να εξηγεί αυτή την άνοδο.
Ωθούμενος , εξ αιτίας της εσωτερικής ανάγκης , που με οδήγησε να ταξιδέψω σε χώρες από την μια πολύ φτωχές κι από την άλλη ανεπτυγμένες, αλλά και από την πεποίθησή ότι μια πόλη οφείλει να είναι πρώτα και κύρια ανθρώπινη.
Λειτουργώντας προς όφελος συνολικά των πολιτών της. Έχοντας ως έγνοια την ποιότητα ζωής τους. Όσο μικρή ή φτωχή κι αν είναι. Κι όχι εξυπηρετώντας κάποιες κατηγορίες πολιτών-πελατών οι οποίοι από ίδια μικροσυμφέροντα καταστρέφουν πολύτιμο αγαθό, την ψυχική υγεία… Ακυρώνοντας την δυνατότητα να λειτουργήσουμε σε χαμηλούς τόνους αφού συχνά επικρατεί νόμος της ζούγκλας σε απερίγραπτες καταστάσεις καθημερινής τρέλας, να συνδιαλαγούμε κατανοώντας και τις ανάγκες των άλλων εκτός από τις δικές μας, εν τέλει να επικοινωνήσουμε προεκτείνοντας τις σχέσεις μας με τους γύρω συνανθρώπους κι έτσι εμβαθύνοντας να δημιουργήσουμε άρρηκτους δεσμούς για να προχωρήσει η ζωή μας σε ένα άλλο επίπεδο κοινωνικότητας όπου αυτό που μετρά είναι ο πολιτισμός στις επαφές μας.
Ή αλλιώς ο ‘’αισθητικός χρόνος ‘’ το να απολαμβάνεις , δηλαδή, όμορφες στιγμές χωρίς πίεση, άγχος ,φωνές, νεύρα σε όμορφους ακόμη και καθημερινούς χώρους φτιαγμένους με διάθεση και μεράκι, γιατί τα μεράκια κρατούν την ζωή, κι όχι αυτό που μας παπαγαλίζουν χρόνια ότι ‘’ ο χρόνος είναι χρήμα ‘’ προτείνοντας μιαν άποψη σχεδόν θεοποίησης της ύλης και κατ΄επέκταση προτρέποντας σε μιαν άκρατη κι ανούσια καταναλωτική μανία όπου το θεαθήναι είναι το σημαντικό κι αυτό που υπάρχει μέσα το επουσιώδες, το εξοβελιστέο…
Αλλά…ξέφυγα…κι είναι ανάγκη να γυρίσουμε πίσω…
Εκεί που επιβάλλεται να αλλάξουμε άρδην στόχους και προσανατολισμούς στη ζωή μας.
Να δούμε με ‘’ άλλο μάτι ‘’ αυτά που θέλουμε και τι αξίζει να ανακαλύψουμε για να φτάσουμε πού;
Και πριν από όλα, νομίζω, έφτασε η ώρα –η κατάσταση στο απροχώρητο – για να αλλάξουμε νοοτροπία. Συμπεριφορά, με τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε, αλλά, κυρίως και πρώτα από όλα, μέσα μας. Για όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω κι όσα ο καθένας μόνος του θα βρει. Για να περάσει από την ζωή, αφήνοντας ένα χνάρι που θα βοηθήσει, ώστε να ξανανθίσει το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων κι η ματιά τους γαλήνια να αναπαύεται στης θέλησης την προσφορά.
Παιδεία όμως γι΄ αυτό χρειάζεται και τούτο είναι που λείπει. Η γνώση πως υπάρχουμε μέσα σε ένα σύμπαν αλληλοεξαρτώμενοι. Και δεν ωφελεί κανέναν να καταφερόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλον.
Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε αυτό ,τόσο πιο εύκολα θα μεταπηδήσουμε στο επόμενο βήμα της εξέλιξής μας σε όντα έλλογα. Γιατί τώρα μόνον ο παραλογισμός μας διακατέχει…
Δείτε, εξειδικεύοντας, κάποια μικρά ενδεικτικά δείγματα :
α) Εδώ και περισσότερο από δύο μήνες τέθηκε σε εφαρμογή πιλοτικό πρόγραμμα με την ονομασία ‘’ Ποιοτική μετακίνηση οικονομική λύση ‘’ΚΑΛΩΣΤΟΥΣ ‘’
‘’Η νέα υπηρεσία δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαικού προγράμματος ‘’FLIPPER ‘’ μετά από πρόταση της Ερευνητικής Ομάδας Συστημάτων Μεταφορών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η ΕΟΣΜ/ΑΠΘ θα παρακολουθεί για 6 μήνες την εφαρμογή της νέας υπηρεσίας, η οποία, υπ΄ όψιν, εφαρμόζεται μόνο στην πόλη της Καστοριάς από ολόκληρη την Ελλάδα, προκειμένου να προκύψει μια αντικειμενική αξιολόγηση η οποία θα αξιοποιηθεί για ενδεχόμενη επέκτασή της σε άλλες περιοχές της χώρας.’’
Για την παροχή της υπηρεσίας συνεργάζονται , ο Δήμος Καστοριάς κυρίως για την προβολή – διαφήμιση, ο συνεταιρισμός του Ραδιοταξί στην Καστοριά που αναλαμβάνει το μεταφορικό έργο και η ΕΟΣΜ/ΑΠΘ.
Προσέξτε λοιπόν πως λειτουργεί το πρόγραμμα αυτό.
Χωρίζεται η ευρύτερη περιοχή της Καστοριάς σε ζώνες συμπεριλαμβανομένου των: Αποσκέπου, Κεφαλαρίου και Δισπηλιού κι ίσως επεκτείνοντας τα όρια και του Μανιακίου. Και δίδεται η δυνατότητα στον επιβάτη χρήστη να μετακινηθεί πληρώνοντας από 2 ευρώ σε όμορες ζώνες έως 6 ευρώ σε εντελώς αντίθετες.
Παράδειγμα: Οι κάτοικοι της Χλόης που αποτελούν και μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που επιβαρύνει την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης καταβάλλοντας το αντίτιμο των 2 ευρώ μετακινούνται από το σπίτι τους στην πόλη. Για την επιστροφή επίσης ακόμα 2 ευρώ, σύνολο 4 χωρίς να πονοκεφαλιάζουν, αγχώνονται , νευριάζουν για το αν και που θα βρουν χώρο να σταθμεύσουν. Χώρια πόσα χρειάζεται να πληρώσουν για την βενζίνη και φυσικά το αντίτιμο της στάθμευσης για τις ώρες που θα κάνουν χρήση του συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης.
Απλά, εύκολα και κατανοητά φαίνεται ξεκάθαρα πως ωφελούνται όλοι
Θυμίζω ότι η ελάχιστη ταρίφα 3.30 ευρώ μαζί με την κλήση 1.88 ευρώ που χρεώνεται ο πελάτης στο ραδιοταξί φθάνει στο καθόλου αξιοκαταφρόνητο ποσό των 5.20 ευρώ.
Μόνη προϋπόθεση η έγκαιρη από την προηγούμενη μέρα ενημέρωση του κέντρου στο ραδιοταξί στα τηλέφωνα : 2467083820 και για όσους έχουν What΄ς up (άρα χωρίς χρέωση) στο 6789936888 για να δηλώσουν την πρόθεσή τους να μετακινηθούν, τον χρόνο, την αφετηρία και τον προορισμό.
‘’Το αίτημα θα συνδυαστεί με άλλα παρόμοια αιτήματα και θα προκύψει ένα μοναδικό δρομολόγιο συνδυασμένης εξυπηρέτησης πελατών. Στη συνέχεια ο πελάτης ενημερώνεται για τον οριστικό χρόνο του δικού του ραντεβού κι επιβεβαιώνει την κράτηση θέσης.’’
Ετσι αποφεύγεται η είσοδος στο κέντρο της πόλης κι η αντίστοιχη επιβάρυνση στην κυκλοφορία από εκατοντάδες αυτοκίνητα ( προσέξτε τα περισσότερα από αυτά πόσους επιβάτες μετακινούν), κάτι που γίνεται τώρα, με αποτέλεσμα καλύτερες συνθήκες για όλους.
Θέλετε να μάθετε την συμμετοχή στο πρόγραμμα στην διάρκεια λειτουργίας του; Ελάχιστη!!! Τόσοι ώστε να μετρούνται στα δάκτυλα των χεριών. Εντυπωσιακό, αρνητικό, βέβαια, ρεκόρ για άλλη μια φορά.
Καταλαβαίνετε, ότι στους χαλεπούς καιρούς, όπως μας λένε, που διανύουμε η μη υποστήριξη τέτοιων προσπαθειών ισοδυναμεί με… αυτοκτονία. Καθότι, ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε…
Δεν μπορεί από τη μία να γκρινιάζουμε για τις περικοπές των μισθών κι επιδομάτων μας, την ανεργία, την αναδουλειά κι απ την άλλη, να μη θέλουμε, πρακτικά πια, να εξοικονομήσουμε χρήματα για την τσέπη μας, στηρίζοντας αυτό που μας ωφελεί.
Ή πια έχουμε τυφλωθεί τόσο που δεν ξεχωρίζουμε τα πλεονεκτήματα από τα μειονεκτήματα που μας αποδυναμώνουν.
Ή αδιαφορούμε τόσο γι’ αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, αλλά και παγκοσμίως, έχουμε εξασφαλίσει την ζωή μας με τις «καβάντζες» του ο καθένας, τόσο, που εν μέσω οικονομικής ανέχειας, να επενδύουμε σε χρυσό; (αυξήθηκε η ζήτηση του όπως αναφέρει σε άρθρο της, μεγάλης πανελλαδικά κυκλοφορίας, έγκυρη εφημερίδα).
Αυτά που ανέφερα πιο πάνω είναι και μία απάντηση-πρόταση σ’ αυτά που υποστηρίζετε. Πως η μείωση των θέσεων στάθμευσης τοποθετώντας τα πλαστικά με ευδιάκριτο χρώμα κολωνάκια επιφέραν την αδυναμία του αγοραστικού κοινού, των καταναλωτών δηλαδή να προσεγγίσουν τα καταστήματα για να εξυπηρετηθούν.
Σ ΄ αυτό το θέμα συμφωνώ με τον Δήμο Καστοριάς. Θεωρώ ότι η τοποθέτηση επιβαλλόταν και μάλιστα υποστηρίζω την επέκταση τους.
Υπάρχουν ακόμα δρόμοι π.χ. Ιουστινιανού, Μεγάλου Αλεξάνδρου κι άλλοι που περιμένουν την εφαρμογή αυτού του μέτρου. Πολλές θέσεις κυρίως διασταυρώσεις-γωνίες που ασυνείδητοι εκμεταλλευόμενοι τον ελλειπή έλεγχο σταθμεύοντας εμποδίζουν την ορατότητα των διασταυρούμενων οχημάτων με κίνδυνο σύγκρουσης. Εδώ βέβαια διαφωνώ με την πολιτική της ανεκτικότητας του Δήμου προς όλους αυτούς, που αδιαφορούν για ότι κάνουν.
Ελάτε μια βόλτα να δείτε πόσες από αυτές τις θέσεις καλύπτονται χωρίς να υπάρχει καμιά συνέπεια για τους παραβάτες.
Ελάτε να δείτε πόσοι διπλο-τριπλοπαρκάρουν για ώρα ανενόχλητοι σε κεντρικούς δρόμους χρησιμοποιώντας ως άλλοθι τα προειδοποιητικά φώτα τους, ανεβαίνοντας ακόμα και στα πεζοδρόμια.
Πόσοι κλείνουν τον δρόμο για ώρα παράδειγμα στην Μ.Αλεξάνδρου ή την Μητροπόλεως σε ώρες αιχμής με την δικαιολογία ότι θέλουν να προμηθεύσουν τα καταστήματα όταν σε άλλες πόλεις υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία και ώρες για να γίνει αυτό. Δεν είναι τόσο τραγικό να χαθούν κάποιες θέσεις από την ελεγχόμενη στάθμευση προκειμένου να επιτευχθεί αυτό.
Γιατί έτσι μόνο ταλαιπωρία και τεράστιες ουρές υπομένουμε με συνέπεια, άγχος, νεύρα, φωνές. Δυστυχώς όλα αυτά με την ανοχή του Δήμου.
Πόσοι τελικά που δεν έχουν καμία συγκεκριμένη δουλειά περιφέρονται ασκόπως μόνο για να ‘’ελέγξουν την κίνηση’’ και αποφασίσουν μετά σε ποιο καφενείο ή καφετέρια τελικά θα σταματήσουν. Και μάλιστα όσο γίνεται πιο κοντά.
Έτσι εάν κάποιος έχει τα χρήματα και την διάθεση να τα ξοδέψει δε νομίζω να του σταθεί εμπόδιο, με τη νοοτροπία που επικρατεί, το γεγονός ότι δεν θα βρει χώρο να σταθμεύσει, στις περιορισμένες έτσι κι αλλιώς, για τον όγκο των οχημάτων, θέσεις που υπάρχουν. Το αφήνει όπου του αρέσει αδιαφορώντας αν εμποδίζει ή όχι.
Γνωρίζετε πόσοι καταστηματάρχες κι οι υπάλληλοι τους καθώς κι όλοι αυτοί που εργάζονται στις διάφορες υπηρεσίες χρησιμοποιούν το Ι. Χ. τους για αστείες αποστάσεις μέσα στην πόλη…
Κατ’ εμέ λοιπόν το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης θα πρέπει να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα και χωρίς εξαίρεση για κανέναν. Τόσο αυστηρά που ίσως ο Δήμος χρειαστεί την προμήθεια ειδικού γερανοφόρου οχήματος για να την εφαρμόσει. Κλειστές συγκεκριμένες θέσεις-χώροι στάθμευσης με είσοδο-έξοδο κι έλεγχο ηλεκτρονικό.
Να ένας καλός τρόπος αύξησης των εσόδων του φτωχού, όπως μας λένε, Δήμου για να διατεθούν για την βελτίωση κι επέκταση των πάρκων και του τόσο παραμελημένου πράσινου στην πόλη.
Δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι αυτοί- και δεν είναι λίγοι- που «κατηφορίζουν» στη Θεσσαλονίκη για καφέ ή και αγορές ακόμα ,αναγκάζονται να περπατήσουν ίσως και χιλιόμετρα, από το σημείο στάθμευσης, για να κάνουν αυτό που θέλουν κι εδώ έχουν την απαίτηση μιας θέσης έξω από την όποια δουλειά τους.
Γιατί άραγε να μην υπάρχει ποδηλατοδρόμος τουλάχιστον από την Χλόη και τις παραλίες Λ. Νίκης , Μ. Αλεξάνδρου αλλά και Λ. Κύκνων και Γράμμου όπου η διαδρομή είναι εύκολη προς το κέντρο με κατοχυρωμένες συγκεκριμένες θέσεις στάθμευσης των δίτροχων; Κάποιοι αρκετοί δεν έχουν πρόβλημα ούτε στις ανηφόρες της πόλης, με τα τόσο βελτιωμένα ποδήλατα που κυκλοφορούν.
Γιατί να μην επεκταθεί και γενικευθεί η χρήση του ποδηλάτου, μας προσδίδει ευεξία αλλά και οικονομία, και τουλάχιστον 7-8 μήνες τον χρόνο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους. Με κατάλληλο ντύσιμο επεκτείνεται και για περισσότερους μήνες όπως εφαρμόζουν άνθρωποι που το αγαπούν.
Αυτό που τελικά χρειαζόμαστε είναι να έχουμε ελεύθερο χρόνο για να μπορούμε να τον διαθέτουμε σε δημιουργικές ασχολίες φροντίζοντας την καλλιέργειά μας.
Γιατί η παιδεία μας όχι μόνο στο σχολείο όπου δεχόμαστε ερεθίσματα και κάνουμε τα πρώτα μας βήματα αλλά κυρίως έξω από αυτό στην κοινωνία είναι αυτή που θα μας θωρακίσει για να μάθουμε να ακούμε, να αφουγκραζόμαστε, να δεχόμαστε εν τέλει όχι μόνο τα δικαιώματα αλλά και τις ανάγκες των άλλων κάτι που θα ωφελήσει ώστε έτσι όλοι να έχουμε στο τέλος ψυχική υγεία αυτό που όλοι ευχόμαστε για όλους αλλά ελάχιστοι φροντίζουν για να το κάνουν πραγματικότητα.
β) Αρκετοί άνθρωποι έχουν, κατά τη γνώμη μου, εσφαλμένη εντύπωση για τον τουρισμό και την φιλοξενία. Πως προσελκύονται επισκέπτες στη πόλη και τί προτείνεται να επισκεφθούν σε αυτή.
Προβάλλεται ένας παραλιακός δρόμος που υπάρχει σε δεκάδες άλλα μέρη στην Ελλάδα με εναλλασσόμενους ήχους που τυραννούν τα αφτιά των διερχομένων εμποδίζοντας τους βέβαια και ν ‘ απολαύσουν έναν περίπατο στο πεζοδρόμιο έτσι όπως έχει αυτό καταληφθεί. Δε συζητούμε βέβαια για τους κατοίκους της περιοχής. Είναι αυτοί που μαρτυρούν. Ή πολλοί άλλοι ανάμεσα τους και ιθύνοντες που νομίζουν ότι επιτρέποντας ακόμα και λεωφορεία να φτάσουν έως π. χ. την Μαυριώτισσα βοηθούν στην αύξηση των επισκεπτών.
Ίσως να ισχύει αυτό αν και δεν υπάρχει κάτι που να το αποδεικνύει.
Αυτό όμως που σίγουρα συμβαίνει και το διαπιστώνει οποιοσδήποτε στην πράξη είναι ότι γίνεται σχεδόν αδύνατη η διάβαση – ειδικά στο κομμάτι μετά το Νοσοκομείο, αλλά όχι μόνο σ΄ αυτό , - κάθε που διασταυρωθεί κάποιος με ένα τέτοιο ογκώδες όχημα. Φανταστείτε ένα από αυτά να επιστρέφει από Μαυριώτισσα και κάποιο άλλο να πηγαίνει… Οπωσδήποτε πρέπει να υποχωρήσει ο ένας από τους δύο οδηγούς.
Δεν έχει νόημα κι ούτε ωφελεί να επιμένουμε σε μεθόδους πια ξεπερασμένες που θέλουν να μας τα έχουν, υποτίθεται, όλα έτοιμα στο στυλ ‘’καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε ‘’.
Οφείλουμε να προτείνουμε ως πόλη διαφορετικό τρόπο προσέγγισης ιστορικών χώρων και τόπων αισθητικής ομορφιάς αλλά ακόμα και του εμπορικού κέντρου.
Ποιότητα δηλαδή στην προσέλκυση επισκεπτών κι όχι το σημερινό άρπα κόλλα κι ότι προλάβουμε.
Στην συγκεκριμένη διαδρομή για παράδειγμα θεωρώ αδιανόητο ότι επιτρέπονται τέτοιου όγκου οχήματα να προχωρήσουν πέρα από τη Νομαρχία προς Μαυριώτισσα.
Εδώ υπενθυμίζω την πρόταση που ξανατέθηκε σε παλιότερο άρθρο μου, κι είναι η παρακάτω :
Το καραβάκι του Δήμου , τώρα με την διεύρυνση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και του Μαυροχωρίου, με μία μικρή ξύλινη αποβάθρα που είναι εύκολο να κατασκευαστεί παραλαμβάνει κατόπιν συνεννοήσεως τους επισκέπτες και τους προωθεί είτε στο λαογραφικό μουσείο, ή στην σπηλιά του Δράκου, ή στην Μαυριώτισσα όπου θα υπάρχουν αντίστοιχες ξύλινες αποβάθρες φροντίζοντας και για την επιστροφή τους.
Να προβληθεί το παραλίμνιο δάσος, η λίμνη που επιβάλλεται να αλλάξει άρδην την ποιότητα νερού της με όποια έργα χρειάζονται να γίνουν κι η ορνιθοπανίδα της που κάποιους μήνες του χρόνου αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον για παρατήρηση πουλιών και αναψυχή.
Να αναφέρουμε εδώ ότι είναι πια καιρός να πάρει ο Δήμος την τολμηρή για την συντηρητική πολιτεία μας απόφαση και να κλείσει οριστικά και με μπάρες τον δρόμο πέρα από το Νοσοκομείο προς Μαυριώτισσα όπως κι από την άλλη πλευρά στην έξοδό της, αποδίδοντας την πανέμορφη αυτή διαδρομή εκεί που ακριβώς ανήκει. Στους περιπατητές, αθλητές και ποδηλάτες που πραγματικά την απολαμβάνουν κι όχι στους οδηγούς που τις περισσότερες φορές δοκιμάζουν τις επιδόσεις τους στην ταχύτητα και τους σεξουαλικούς πόθους τους, σκορπώντας ούκ ολίγες φορές εκτός από τα αποφάγια, βλέπετε το σεξ ανοίγει την όρεξη, και τα προιόντα της πράξης τους σε πλαστική συσκευασία ξεφούσκωτου μπαλονιού με περιτύλιγμα κάμποσα χαρτομάντηλα, σκορπισμένα τριγύρω.
Για τους δύο πρώτους προορισμούς υπάρχει και η αστική συγκοινωνία για να εξυπηρετήσει.
Για αυτούς, τέλος, που θέλουν να νοιώσουν λίγο ανεξάρτητοι, αποδεσμευμένοι από τυποποιημένα προγράμματα εκδρομικών πρακτορείων υπάρχει και το ραδιοταξί. Όχι τόσο για μια απλή ή με επιστροφή διαδρομή που για τέσσερα(4) άτομα πλεονεκτεί.
Όσο, περισσότερο, για να επιλέξουμε μία από τις διαδρομές του προγράμματος ‘’ Περιηγήσεις ‘’ στο οποίο συμπεριλαμβάνεται περιήγηση μίας και πλέον ώρας ανάλογα την διαδρομή που θα επιλεγεί σε σημαντικά μνημεία, αρχοντικά, εκκλησίες της πόλης αλλά και Λιμναίο οικισμό, Νόστιμο ή και τοποθεσίες άγ.Αθανάσιο, άγ. Αννα, Πρέσπες, Νυμφαίο κλπ.
Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται το κυκλοφοριακό χάος αφού τα ογκώδη οχήματα για να φθάσουν Μαυριώτισσα αναγκαστικά πρέπει να διασχίσουν και τη νότια παραλία με όλα τα ευτράπελα που συμβαίνουν, τώρα, εκεί.
Καταχράστηκα τον χώρο σας , το καταλαβαίνω, επιθυμώ όμως να τελειώσω, προς το παρών, με κάτι ακόμα που, δυστυχώς, δεν αποτελεί το τελευταίο.
γ) Κι αυτό αφορά την ύπαρξη του ΚΤΕΛ στο κέντρο ακριβώς της πόλης με ότι αυτό συνεπάγεται στον κυκλοφοριακό φόρτο ενός κέντρου που ήδη κοντεύει να πνιγεί από τα τροχοφόρα.
Αδιανόητο για μια πόλη που θέλει να ονομάζεται σύγχρονη να συμβαίνει αυτό όταν μάλιστα υπάρχει έκταση στην έξοδο – είσοδο της πόλης (περιοχή ΛΥΒ), για να κατασκευαστεί κλειστός , με στέγαστρο, περιποιημένος χώρος και κτίριο για υπαλλήλους, επιβάτες και οχήματα που θα προφυλάσσονται από τον οποιοδήποτε άσχημο καιρό.
Δεν δημιουργείται ανθρώπινη πόλη επιτρέποντας ασύδοτα τα Ι.Χ. να εισέρχονται στο κέντρο της. Παρά μόνον αλλάζοντας εντελώς την αντίληψή μας για το πώς νοούμε την ζωή μας σ αυτή.
Πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι που συνδέονται με τα ζωντανά πιά πάρκα και πράσινο συνιστούν ικανούς παράγοντες για την πόλη που θέλουμε.
Ο καθημερινός περίπατος στο κέντρο για την αγορά των αναγκαίων, την εκτέλεση εργασιών σε υπηρεσίες ή ότι άλλο, ακόμη και για ηρεμία αποκτά αληθινό ενδιαφέρον.
Χωρίς την επιθετικότητα της κυκλοφορίας και την ένταση, το άγχος για την αναζήτηση της πολυπόθητης θέσης για στάθμευση.
Ξαναζωντανεύει πια το κέντρο από ανθρώπους που θα το περιδιαβαίνουν άφοβα σε αντίθεση με τα τροχοφόρα που τώρα το διασπούν τραυματίζοντάς το.
Γενναίες αποφάσεις χρειαζόμαστε κι ανθρώπους με θέληση να τις εφαρμόσουν.
Προτρέπουμε γι΄ αυτό τη νέα δημοτική αρχή.
Να αφουγκραστεί τις πραγματικές ανάγκες της πόλης και των ανθρώπων της.
Να διώξει όλο το βάρος από την καταχνιά και την μιζέρια που επικάθησε χρόνια τώρα πάνω σε μια από τις ομορφότερες πόλεις στην Ελλάδα.
Ν ‘ αναδείξει αυτό για το οποίο λέμε ότι είμαστε περήφανοι χωρίς όμως στην πραγματικότητα να το σεβόμαστε, να το εκτιμούμε, να το φροντίζουμε και το οποίο προτιμά κάθε επισκέπτης που φτάνει εδώ. Τη φυσική ομορφιά μίας πόλης που καθρεφτίζεται στα νερά της λίμνης που νοσεί, την ιστορία, τον πολιτισμό της με τα’ αρχοντικά και τις εκκλησίες που αργοπεθαίνουν αν δεν συντηρηθούν.
Είναι άμεση προτεραιότητα να βρουν στέγη τα όνειρα κι οι ανησυχίες όλων αυτών των νέων ανθρώπων, που δεν θέλουν να υποκύψουν στην βαλτώδη αποφορά του καναπέ καμιάς καφετέριας, ούτε και στην εξάρτηση του οποιουδήποτε πραματευτή ανέξοδων υποσχέσεων για μυθικούς παραδείσους.
Σήμερα, χωρίς αναβολή καμιά ή στέγη πολιτισμού να γίνει πραγματικότητα. Για να φθάσει η πόλη να προσελκύει επισκέπτες κι εξ αιτίας αυτού του λόγου. Της παραγωγής πνευματικού έργου.
Γιατί ο πολιτισμός πρώτα απ ‘ όλα στις σχέσεις μας είναι αυτός που θα βοηθήσει να ξεπεράσουμε ότι μας χωρίζει.
Και ξέρετε τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι όταν έχουν σύμπνοια…
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Νίκος Μερτζανίδης
ethirnikos@gmail.com