30.4.12

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Μνημονίου αδιέξοδος β’


ΟΔΟΣ 631 | 1.3.2012
Είναι πολύ εύκολο να συσκοτίσεις την αλήθεια και να επιβάλεις το ψέμα και τη συκοφαντία σ’ ένα λαό που κάθε πρωί του ανακοινώνεις και μια εκτέλεση.

Πέτρος Κόκκαλης (στο Κώστα Γκριτζώνα, Τα παιδιά του εμφυλίου πολέμου) 

Στην παλιά Κομοτηνή, εκεί που δεν υπήρχε πολεοδομικό σχέδιο και τα σπίτια είχαν χτιστεί από τον καιρό ων Σουλτάνων σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων, υπήρχαν σοκάκια κάθετα στους κυρίους δρόμους, τα οποία οδηγούσαν μοναχά σε αυλές και ιδιωτικές κατοικίες. Τα τελευταία χρόνια, με την ταχυτάτη δόμηση, ανεγέρθηκαν πολυώροφες οικοδομές, οπότε έγινε εκ των πραγμάτων και εκ των υστέρων πολεοδομική χάραξη και τα γραφικά αδιέξοδα σοκάκια διανοίχτηκαν και έπαψαν να υφίστανται πια. Ένας μικρός αριθμός τους υπάρχει ακόμη κυρίως στις μουσουλμανικές συνοικίες της πόλης, που κι αυτά νομίζω πως στο προσεχές μέλλον θα εξαλειφθούν – εκτός βεβαίως κι αν δεν ανακάμψει ποτέ η χώρα από την οικονομική κρίση…
Για λόγους διευκόλυνσης των επισκεπτών και του ταχυδρομείου, ο δήμος είχε δώσει στα σοκάκια αυτά το όνομα της κύριας οδού με την προσθήκη Αδιέξοδος Α’ ή Β’ κι εξής. Υποθέτω βεβαίως, ότι κάτι παρόμοιο θα συμβαίνει και σε άλλες ελληνικές πόλεις.
Κάτι ανάλογο, πρέπει να σημειωθεί πως παρατηρείται και στην Κωνσταντινούπολη, τόσο στην παλιά Πόλη, όσο και στον Ευρωπαϊκό της τομέα, όπου κι εκεί δίπλα συνήθως στην ονομασία της κυρίας οδού τίθεται η προσθήκη “çıkmaz”, αυτό δηλαδή που δεν βγαίνει, δεν οδηγεί πουθενά. Στην Πόλη μάλιστα, όπου υπάρχουν γειτονιές παραπηγμάτων, γνωστές ως γκετζέ κοντού, αυτά δηλαδή που χτιστήκανε τη νύχτα, από απελπισμένους Ανατολίτες που συνέρρευσαν και συνεχίζουν να συρρέουν στην Πόλη, αναζητώντας καλύτερη τύχη, το φαινόμενο των αδιέξοδων στενών επεκτείνεται.

29.4.12

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Απίστευτες επιπολαιότητες




Η πολιτική «εξουσία» αποφασίζει και διατάζει. Παραμονές εθνικών εκλογών. Με έκπληξη ακούσαμε από τις ειδήσεις ότι υπάρχει σκέψη να γίνει «στρατόπεδο» μεταναστών σε χώρο του στρατού στη Νεάπολη της Κοζάνης. Απόφαση λένε του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (σημερινός Υπουργός ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης) και προφανώς του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (σημερινός Υπουργός ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος). Εάν είναι αληθινή η είδηση αυτή θα πρόκειται περί πολιτικού θράσους άνευ προηγουμένου . Σε εποχές που χειμάζεται οικονομικά η πατρίδα να τίθεται θέμα πρακτικά απαξίωσης των εθνικών συνόρων!    

Η απόφαση αυτή θα καταστρέψει την τοπική κοινωνία και όχι μόνο. Θα διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός που με αγώνα σώσαμε με πολέμους και αίμα. Στην Νεάπολη Κοζάνης, την Καστοριά, την Σιάτιστα, το Άργος Ορεστικό, την ίδια την Κοζάνη. Μέσω της Εγνατίας οδού το πρόβλημα θα πάει παντού. Από την Ηγουμενίτσα μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Σε λίγες ώρες θα πηγαινοέρχονται άτυχοι ξένοι σε 200-300 χιλιόμετρα δρόμων χωρίς έλεγχο. Ούτε μεραρχίες στρατού θα μπορούν να προστατεύσουν το τοπικό πληθυσμό, ειδικά τα χωριά, όχι 20-30 αστυνομικά αυτοκίνητα. Από την Ήπειρο μέχρι την Θεσσαλονίκη. Θα υπάρχει πρόβλημα στη διακίνηση αυτών των ανθρώπων, ακόμα και στην μεταφορά τους και σε όσους τους επισκέπτονται. Το πήγαινε έλα των μεταφορικών μέσων μόνο, φθάνει. Λεωφορεία, ταξί, Ι.Χ. , ακόμα και αεροπλάνα θα είναι σε συνεχή κίνδυνο. Χωρίς να φταίνε σαν άνθρωποι οι λαθρομετανάστες και οι νόμιμοι μετανάστες. Αλλά μια πολιτική ηγεσία χαμηλού επιπέδου.
   

Περί λαθρομεταναστών



Επιστολή συμπαράστασης προς Δήμο Βοΐου

Ευχαριστώ θερμά το Δήμο Βοΐου και προσωπικά τη Δήμαρχο κυρία Ορφανίδου, για την πρόσκληση στη σημερινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Δυστυχώς όμως λόγω υποχρεώσεών μου δεν μπορώ να παραστώ, αφού βρίσκομαι στην Κορυτσά, καλεσμένος του γενικού πρόξενου, με αφορμή τις εορταστικές εκδηλώσεις για την Εθνική Επέτειό μας.
Ένα από τα νομοθετήματα της προηγούμενης κυβέρνησης, ήταν ο απαράδεκτος νόμος 4018/11, περί ασύλου των αλλοδαπών, ο οποίος μετέτρεψε τη χώρα μας σε μαγνητικό πεδίο κάθε είδους λαθρομετανάστη. Ο νόμος αυτός πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει την επομένη των εκλογών. Θα δώσουμε μάχη γι’ αυτό. Όλος αυτός ο συρφετός λαθρομεταναστών που έχει συγκεντρωθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα και ειδικά στην Αθήνα, πρέπει να καθαρίσει. Να συγκεντρωθούν δηλαδή σε κέντρα υποδοχής μεταναστών ή λαθρομεταναστών και μετά από προσωρινή φύλαξη, να δρομολογείται άμεσα η απέλασή τους. Αυτά τα κέντρα υποδοχής όμως είναι αφύσικο να δημιουργηθούν σε παραμεθόριες περιοχές. Δε συνάδει ούτε με την ιστορία μας, ούτε με τον πολιτισμό μας, αλλά κυρίως με τους εθνικούς κινδύνους που εγκυμονούνται για το μέλλον των συνόρων της πατρίδας μας και του τόπου μας ειδικότερα.

28.4.12

ΟΔΟΣ: Αποκριές

ΟΔΟΣ 631 | 1.3.2012

Βαρύτατος ο φετινός χειμώνας για την Καστοριά με τα χιόνια και τους πάγους, το δριμύ κρύο, την ακρίβεια και ιδιαίτερα στα καύσιμα, την ανεργία, και προπαντός το κυρίαρχο αίσθημα της αβεβαιότητας για το παρόν και το μέλλον, να κάνουν την κατάσταση να φαίνεται ακόμη χειρότερη.
Έτσι ανεργία και στασιμότητα που χαρακτήριζαν την περιοχή επί για πολλά χρόνια ακόμη και πριν την κρίση, πέρασαν σε δεύτερο πλάνο. Οι εποχές που τα προβλήματα της Καστοριάς ήταν «απλά» μόνο αυτά, μοιάζουν ευτυχισμένες αναμνήσεις από μια «αθώα» περίοδο.

Η Ελλάδα «πέτυχε» την νέα μεγάλη δανειακή σύμβαση και μέσα από ένα είδος επίσημης κρατικής πτώχευσης εντός του ευρώ, απέφυγε την πλήρη διάλυση που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στην ίδια την υπόστασή της. Έστω κι’ αν τίποτε δεν είναι εγγυημένο για το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, αφού οι έλληνες πολιτικοί, που θα κληθούν να διαχειριστούν τώρα και στο μέλλον τις υποχρεώσεις της χώρας, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι έχουν αλλάξει. Έτσι δεν χωρεί αμφιβολία ότι η επόμενη ημέρα έχει ήδη ξεκινήσει.
Μόνο που για μια ακόμη φορά, δεν είναι καθόλου βέβαιο, αν η Καστοριά συμμετέχει σ’ αυτή την εξέλιξη. Αντίθετα υπάρχουν ενδείξεις ότι (τουλάχιστον) εδώ, η αμεριμνησία πολιτών, πολιτικών και δημόσιας ζωής γενικότερα μοιάζει με ένα κήτος.

Δεν είναι απλώς που η Καστοριά συμμετείχε -και συνέβαλε- επί δεκαετίες στο νεοελληνικό πολιτικό-κοινωνικό και οικονομικό «θαύμα» του πολιτικού κατεστημένου με την διαρκή επανεκλογή του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου στο αξίωμα του μόνιμου έως τώρα βουλευτή της εκλογικής περιφέρειας. Στο κάτω-κάτω επί της προεδρίας του στην Ελληνική Βουλή, την οποία του φόρτωσαν στις πλάτες του τα πολιτικά αφεντικά της χώρας, έτυχε να ληφθούν όλες οι οδυνηρές αποφάσεις και να ψηφιστούν αντιλαϊκοί νόμοι, που θα κάνουν την κοινοβουλευτική αυτή περίοδο, αληθινά αξέχαστη δηλαδή εφιαλτική. Ώστε ένα είδος ιστορικής πολιτικής αυτοδικίας (αυτό που λένε ότι η Φύση στο τέλος εκδικείται) αναμφισβήτητα την υφίσταται ο εκλεκτός της Καστοριάς -στον οποίο ξαφνικά σταμάτησαν να απονέμουν τρόπαια και διακρίσεις οι πολυπληθείς πολιτιστικοί και εξωραϊστικοί σύλλογοι της άνω-κάτω Καστοριάς και περιχώρων. Είναι όμως και κάποια άλλα μεμονωμένα γεγονότα που ενισχύουν τις ενδείξεις ότι, το πρόβλημα της Καστοριάς δεν ήταν τελικά κανείς άλλος και κανένα μεμονωμένο πρόσωπο, παρά μόνο ο ίδιος της ο εαυτός.

Λόγος & Αντίλογος

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΖΗΣΗ ΤΖΗΚΑΛΑΓΙΑ


Καστοριά, 13 Φεβρουαρίου 2012


Αγαπητοί μου συμπατριώτες και Συνέλληνες.
Θυμηθείτε με! Η Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 θα καταγραφεί στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος, ως η ημέρα της επίσημης έναρξης της νέας μεταπολίτευσης. Όπως σε κάθε ιστορική μεταβολή, η μετάβαση στο καινούριο έχει συμβολισμούς στην αποτίμηση, δυσκολίες στην πορεία και ευκταία ολοκλήρωση χωρίς εθνική τραγωδία.
Ο πολιτικός και ιδιαίτερα ο βουλευτής, πρέπει να είναι ηγέτης στον τόπο του. Και ο άξιος ηγέτης πρέπει να ξέρει πότε, αλλά και να μπορεί να πει το μεγάλο «όχι». Ο βουλευτής για να είναι άξιος ηγέτης, πρέπει να βάζει πάνω από όλα το συμφέρον της πατρίδας του και να πράττει, αλλά και να λογοδοτεί με γνώμονα μόνο τη συνείδησή του.
Είπα «όχι» στην υπογραφή της δανειακής σύμβασης που υποδουλώνει επίσημα την πατρίδα μας.
Είπα «όχι» στην άρση της ασυλίας της εθνικής μας περιουσίας.
Είπα «όχι» στην υπαγωγή μας στο αγγλικό δίκαιο.

27.4.12

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Η κοινή μοίρα του “άλλου”...

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

για το βιβλίο “Μαύρο Χιόνι” του Νώντα Τσίγκα

Το πρόβλημα της μετανάστευσης, ή ορθότερα της παράνομης εισόδου και παραμονής στη χώρα μας ανεξέλεγκτου και απροσδιόριστου αριθμού μεταναστών, είναι ένα ζήτημα πραγματικό, που η ελληνική Πολιτεία ουδέποτε θέλησε να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα. Οι πολλές σκοπιές και οπτικές από τις οποίες μπορεί να δει κάποιος το ζήτημα, η οικονομική, κοινωνική, εκπαιδευτική, ανθρωπιστική και άλλες ακόμη παράμετροι, δεν ευαισθητοποίησαν εντούτοις μέχρι τώρα την Πολιτεία, ώστε να το θέσει επί τάπητος, προχωρώντας σε μια ειλικρινή συζήτηση για το εάν ως χώρα και κοινωνία θέλουμε και χρειαζόμαστε τους μετανάστες, και πόσους από αυτούς μπορεί να σηκώσει ετούτη η γη, για το πώς τους αντιμετωπίζουμε, πως διασφαλίζουμε τα δικαιώματα τους, την κοινωνική και εκπαιδευτική τους ένταξη, με παράλληλη διατήρηση της ιδιαίτερης ταυτότητας. Κακώς εννοούμενα ιδιωτικά συμφέροντα εκείνων που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη των μεταναστών για να αυξάνουν άνομο πλούτο – που συχνά κι αυτός «μεταναστεύει» – και η γνωστή και ευρύτερα παγιωμένη κρατική αδιαφορία οδήγησαν την κατάσταση σε εκρηκτικό μείγμα. Η Πολιτεία δυστυχώς δεν αντιμετώπισε ούτε το υπαρκτό ζήτημα της ασφάλειας, ή καλύτερα της έλλειψης της, για το οποίο δεν ευθύνονται απαραίτητα ή αποκλειστικά οι μετανάστες, καθώς πριν την έλευση τους δεν ήμασταν κοινωνία αγγέλων σε επίγειο παράδεισο. Κάπου στην πορεία, βοηθούντων σε αυτό και κάποιων ΜΜΕ και ακραίων στοιχείων, επήλθε μια γενικότερη σύγχυση: κάποιοι μπερδεύουν τους αναζητούντες εργασία μετανάστες με τους περιφερόμενους αλλοδαπούς κακοποιούς. Και το χειρότερο, η απουσία της Πολιτείας έδωσε πολλάκις το δικαίωμα να πάρουν το νόμο στα χέρια τους τα ακραία φασίζοντα στοιχεία, που συγχέοντας ηθελημένα την πατρίδα με τον άρρωστο εθνικισμό, επιδιώκουν την αναταραχή στοχεύοντας στην εξουσία.

26.4.12

ΟΔΟΣ: Δημοσιογραφικά [και άλλα]

Μετά από ένσταση (αίτηση θεραπείας) που άσκησε η ΟΔΟΣ προς τον υπουργό Επικρατείας και Κυβερνητικό Εκπρόσωπο κ. Παντελή Καψή καθώς και στην Γενική Γραμματεία Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, για την παράλειψη της εφημερίδας από τις λίστες των νομαρχιακών εβδομαδιαίων εφημερίδων της Καστοριάς που δικαιούνται σύμφωνα με τον (αμφιλεγόμενο) νόμο 3548/2007 να καταχωρούν συγκεκριμένες δημοσιεύσεις του ευρύτερου δημοσίου τομέα που καταχωρήθηκαν σε πρόσφατη υπουργική απόφαση (4167/21-2-2012 απόφαση του Υπουργού Επικρατείας ΦΕΚ 412/22-2-2012) εκδόθηκε σε σύντομο ομολογουμένως χρόνο, αφού έγινε δεκτή η ένσταση, συμπληρωματική υπουργική απόφαση αρ. 6698 /19 Μαρτίου 2012 (ΦΕΚ 808/ 19-3-2012), με βάση την οποία, και άλλες εφημερίδες της Καστοριάς, όπως και η ΟΔΟΣ περιλαμβάνονται πλέον στο κατάλογο των νομαρχιακών εφημερίδων στις οποίες θα πρέπει να διανέμονται με βάση την αρχή της ίσης μεταχείρισης οι σχετικές καταχωρήσεις του Δημοσίου με την ευρύτερη έννοια του όρου. Διευκρινίζεται ότι πρόκειται για ένα νόμο της εποχής του τότε παντοδύναμου κ. Θεοδ. Ρουσόπουλου στο υπουργείο Τύπου, επί κυβερνήσεως της Ν.Δ εξ αιτίας του οποίου ο περιφερειακός τύπος τέθηκε σε διωγμό. Ώστε να αναμένεται η εκλογίκευση του νόμου αυτού, αν όχι η κατάργησή του.

Εν πάση περιπτώσει, η θετική είδηση ως υπόθεση αυστηρά της ΟΔΟΥ, θα περνούσε στα τυπικά ή και στα παραλειπόμενα, αν δεν είχε προηγηθεί αρχικά τουλάχιστον μια πρωτοφανής για την δεοντολογία εκστρατεία παραπληροφόρησης από άλλη εβδομαδιαία εφημερίδα της Καστοριάς. Η οποία, στις αρχές Μαρτίου με πρόσχημα την «είδηση» της δικής της συμμετοχής της στην λίστα, προέβη σε σειρά βαρύτατων λαθών, αφού στο πλαίσιο ενός αθέμιτου ανταγωνισμού, έφθασε στο σημείο σε πρωτοσέλιδό της να κηρύξει εκτός… νόμου τις άλλες εφημερίδες και μεταξύ αυτών την ΟΔΟ.

25.4.12

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν


Κατά πως φαίνεται το θέμα "φόλες" έχει συνέχεια και μιμητές. Σε ορειβατική διαδρομή προς την περιοχή "καζάνια" πάνω από τον Απόσκεπο, ορειβάτες βρήκαν πεταμένες κατά μήκος του μονοπατιού περίπου 40-50 φόλες (ενδεικτική φωτογραφία). Οι φόλες ήταν κομμάτι λίπους ποτισμένο με υδροκυάνιο και δίπλα από κάθε φόλα υπήρχε μισό λεμόνι ή πορτοκάλι για να τις ξεχωρίζουν (αυτοί που τις τοποθέτησαν και προφανώς για να προστατέψουν τα δικά τους σκυλιά). Έγκυρες πληροφορίες λένε ότι τοποθετούνται από κυνηγούς, προκειμένου να εξολοθρευτούν οι αλεπούδες, οι οποίες τρέφονται με θα θηράματα (κυρίως λαγούς) που τους ενδιαφέρουν. Καταστάσεις τριτοκοσμικές... και για τους κυνηγούς αλλά και για τον φαρμακοποιό που προμήθευσε το υδροκυάνιο. "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει". Ας ελπίσουμε ότι οι αρχές θα λάβουν τα κατάλληλα μέτρα.
Η καταγγελία έγινε τηλεφωνικά στον σύλλ. "Σπασμένο ρόδι" από τον κ. Αντώνιο Δήμου. Η φωτογραφία είναι του κ. Νίκου Μεριτζανίδη.

Ελένη Τσαδήλα


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 632

Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Ο «Καζανόβας» της Καστοριάς


Όταν ξεκινήσαμε στην στήλη αυτή πριν περίπου πέντε χρόνια, είχαμε σαν κύριο στόχο να καταγράφουμε κυρίως ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος από την ζωή της Καστοριάς. Έτσι λοιπόν συνεπείς στους στόχους μας θα αναφερθούμε σε ένα γεγονός από τα πολλά που συνέβαιναν στην Καστοριά πριν πάρα πολλά χρόνια.
Είμαστε λοιπόν στην δεκαετία του ’60 σε μια κοινωνία συντηρητική και φοβισμένη, αφού μόλις μερικά χρόνια πριν είχε τελειώσει ο εμφύλιος σπαραγμός. Ο πρωταγωνιστής λοιπόν του αφηγήματός μας ο Βασίλης, ήταν ένας νέος εύπορος, γοητευτικός, γυμνασιόπαιδο, με πολλές κατακτήσεις στο γυναικείο φίλο και πολύ γνωστός στην μικρή κοινωνία της Καστοριάς, όπου το επίκεντρο βρίσκονταν στο λεγόμενο ‘’Τσαρσί’’ για να μη ξεχνάμε και τα παλιά τοπωνύμια.

Η φήμη δε του μικρού τότε σε ηλικία καστοριανού καζανόβα ήταν γνωστή, ακόμη και στα κορίτσια του Ορφανοτροφείου η Oικοτροφείου, τα οποία με τις γαλανόλευκες στολές τους πάντα εντυπωσίαζαν, όταν έβγαιναν κυρίως συντεταγμένες για να εκκλησιασθούν ή να συμμετάσχουν σε κάποια εκδήλωση. Οι πληροφορίες μας λεν ότι κάποιοι ενδιαφέρθηκαν να εκδώσουν ακόμη και βιβλίο για την ζωή του συμπολίτη μας, αλλά δεν έδωσε την συγκατάθεσή του ο ίδιος.
Κάποια μέρα λοιπόν την συντεταγμένη αυτή έξοδο των νεαρών κοριτσιών του Ορφανοτροφείου θηλέων, παρακολούθησε και ο Βασίλης από το μαγαζί του, ως ενήλικας πλέον, αφού τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο, χωρίς να πάρει το απολυτήριο του, λόγω ενός γεγονότος που συνέβη με υπαιτιότητα ενός πολύ αναγνωρίσιμου συμμαθητή του, χωρίς φυσικά να ευθύνεται αλλά ούτε και να είχε εμπλακεί ο ίδιος.

24.4.12

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Μασκαραλίκια και καραγκιοζλίκια διαχρονικά κι όχι αποκριάτικα

Ένα παραμιλητό από και για το χάλι όπου έχουμε οι Έλληνες φτάσει…


ΟΔΟΣ 631 | 1.3.2012

Θα μπορούσαν τα όσα παρακολουθήσαμε πρόσφατα –ο Θεός να μας συνετίσει να μην ακολουθήσουν κι άλλα τρομακτικότερα- να μας κάνουν να χάσουμε τη φωνή μας και να βουβαθούμε. Ευτυχώς που όχι μόνο δεν έγινε έτσι, αλλ’ αντίθετα οι φωνές πλήθαιναν για δύο λόγους: ο ένας αυτός της ανάγκης για εκτόνωση -αν δε μιλήσουμε θα σκάσουμε-, ο άλλος γιατί μονάχα η επεξεργασία των όσων συμβαίνουν αποτελεί τη γόνιμη διαδικασία να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε και να συνερχόμαστε.

Λοιπόν, μελετώντας την Ιστορία του λαού μας –κι όχι μονάχα του δικού μας-, μιλούσαμε συχνά για τις περιόδους της παρακμής που διαδέχονταν αυτές της ακμής και λέγαμε πάντα πως η παρακμή ποτέ δε συνέβαινε τυχαία, αλλά γεννιόταν από τα λάθη των ίδιων των ανθρώπων. Κάτι τέτοιο ζούμε και σήμερα: μια παρακμή που εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε. Και αυτό που εντυπωσιάζει είναι το πόσο γρήγορα αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε: αμέσως, σχεδόν ακαριαία, άρχισαν να εμφανίζονται στον τύπο δυνατά κι υπέροχα κείμενα για τα λάθη και τις αιτίες της ζοφερής κατάστασης στην οποία βρεθήκαμε και βρισκόμαστε οι Έλληνες σήμερα.

Επιτρέψτε μου να μην ασχοληθώ με τα λάθη των πολιτικών μας που είναι και τα σοβαρότερα. Θα τους αφήσω στην άκρη όχι για να λιγοστέψω την τεράστια ευθύνη τους -κανένας άνθρωπος με συνείδηση δε θα ‘θελε να βρίσκεται σήμερα στη δική τους θέση-, αλλά γιατί ένα από τα εθνικά μας ελαττώματα ήταν κι εξακολουθεί να είναι αυτό της μετάθεσης των ευθυνών μας σε άλλους, σε όποιον άλλον έξω από τον εαυτό μας. Ακόμα κι όταν ο εαυτός μας φταίει.

Του Β.Π.ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: ...Και μπαίνει ο μέγας τράγος της ΔΕΗ με το πριόνι

Χιόνι φυσικά, πολύ χιόνι και δεν είναι κάτι καινούργιο για τον τόπο. Σαν ευλογία ορισμένως. Ούτε οι βροχές, τα κρύα, τα γλιστρήματα και τα σπασίματα των ανωκάτω άκρων, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Όμως όταν το πρώτο πέφτει βαρύ κι ακολουθεί υγρασία τότε βαραίνουν τα κλαδιά των μη φυλλοβόλων δέντρων στα περιαστικά αλσύλλια, τις μοναδικές πηγές της μικροαστικής μας ωραιότητας. Κι αφού τα γυμνά ηλεκτροφόρα καλώδια, τα οποία διασχίζουν αυτές τις μικροοάσεις των θλιμμένων πόλεων μας, που δεν έχουν ποτάμι ή άλλο νερό, κι η κυρία ΔΕΗ δεν φροντίζει ν’ αντικαθιστά με καλυμμένα καλώδια, φυσικά κάποτε τα κλαδιά με το βάρος του καιρού γέρνουν κι ακουμπούν στα σύρματα• και να το βραχυκύκλωμα.

Να γίνεται σκοτάδι μερικό ή ολικό, να αλλοφρονούν οι μικροαστοί, όλοι μας δηλαδή, και τι θα γίνει, θα παγώσουμε, δεν έχουμε φως, νερό, τηλέφωνο (ως οικόπεδα στο παραθαλάσσιο νεκροταφείο της ύπαρξής μας), δεν έχουμε τηλεόραση, ίντερνετ κι όλα αυτά που μας δένουν (ή μας έδεναν) με τις αλυσίδες του ασυλλόγιστου καταναλωτισμού ή συνθέτουν τη μικρή μας, γκρίζα ευτυχία με την οποία αγκαζέ πηγαίνουμε «ζώντας και ψευτοζώντας» σ’ αυτήν την «Ερημη χώρα» μας, πλέον.

23.4.12

ΝΙΚΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Περιβάλλον και χρεωκοπία


ΟΔΟΣ 1.3.2012 | 631

Η αδυναμία πληρωμής των τεράστιων χρηματικών ποσών που οι εκλεγμένοι μας δανείστηκαν στο όνομα το δικό μας και των παιδιών μας ανέδειξε με τον πιο γλαφυρό και επώδυνο τρόπο την χρεωκοπία της πολιτικής μας εκπροσώπησης. Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι δεν περιορίστηκαν στην σπατάλη των δανεικών για να διατηρηθούν στην εξουσία αλλά εμπορεύτηκαν και κατέστρεψαν και το ελληνικό τοπίο και περιβάλλον.

Οι κοινόχρηστοι μας χώροι καταπατήθηκαν, οι παραλίες και τα δάση μας κακοποιήθηκαν, η οικιστική αναρχία και υποβάθμιση κυρίευσαν τις πόλεις μας. Η κλοπή των δημόσιων αγαθών επεκτάθηκε στα Βατοπέδια και στη δημόσια ακίνητη περιουσία.
Οι ίδιοι άνθρωποι που μας έμαθαν ότι όλα επιτρέπονται αρκεί να τους ξαναψηφίσουμε, που σκόρπισαν αντιπαραγωγικά δισεκατομμύρια επιδοτήσεων της Ε.Ε, που φέρανε ένα εκατομμύριο μετανάστες χωρίς κανένα προγραμματισμό και υποδομή, είναι οι ίδιοι που εξέθρεψαν και νομιμοποίησαν την οικιστική αναρχία, που υποβάθμισαν τα τουριστικά μας αξιοθέατα, και που παραδώσανε για μια χούφτα ψήφους το ελληνικό τοπίο και την αρχιτεκτονική μας κληρονομιά στον βωμό της κοντόφθαλμης κερδοσκοπίας.

Τα ίδια κόμματα και μηχανισμοί που χρηματοδοτούσαν την ύπαρξη τους με δημόσιο και μαύρο χρήμα, που συγκάλυπταν την διαφθορά με νομιμοποιήσεις και παραγραφές αδικημάτων, που ψήφιζαν προνόμια και συντάξεις για τους εαυτούς τους, που έκαναν ολυμπιακά πάρτι με δανεικά δισεκατομμυρίων χωρίς δραχμή στην τσέπη, είναι αυτά τα ίδια κλειστά περιφερειακά και κεντρικά κυκλώματα που δεν επέτρεψαν κανένα χωροταξικό σχεδιασμό μην τύχει και θίξουν κανένα συμφέρον, που άφησαν να βαλτώσει το εθνικό κτηματολόγιο, που έχουν μετατρέψει την πολεοδομική μας νομοθεσία σε ένα συνονθύλευμα ρουσφετολογικών διατάξεων κατακερματισμού και υποβάθμισης τη ελληνικής γης και που σήμερα με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, χωρίς κανένα πρόγραμμα, φυτεύουν στα χωράφια αντί ντομάτες... φωτοβολταϊκά και σκορπάνε εκεί και ως έτυχε στις βουνοκορφές του Αιγαίου εισαγόμενες ανεμογεννήτριες.

22.4.12

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Πολιτιστικός λαογραφικός εξωραϊστικός 
σύλλογος «Ομόνοια»
Μητροπόλεως 70, 52100 Καστοριά
τηλ. 2467022306, 6983157075

Καστοριά 5 Μαρτίου 2012, αρ. πρωτ. 212

Κύριε Διευθυντά,

Με αφορμή άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας στο φύλλο της Πέμπτης 1 Μαρτίου 2012 με τίτλο "Αντί να ζητήσουν συγγνώμη", που αφορά στην ίδρυση και λειτουργία του πανεπιστημιακού τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην πόλη μας, θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε γιατί μέσα από την εφημερίδα σας ανακινείτε ένα πρόβλημα που απασχόλησε και συνεχίζει να είναι σε πρώτη προτεραιότητα για τον Σύλλογό μας, και όχι μόνο, και γιατί καταδεικνύετε αυτούς που ως ένα μεγάλο βαθμό φέρουν ευθύνη για την μέχρι τώρα μη λειτουργία της σχολής.

Είναι γνωστό πως κατ' επανάληψη έχουμε κάνει έντονες προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση και μόνοι μας αλλά και με την συμπαράσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας Φορέων και Συλλόγων της πόλης μας προς τους Βουλευτές του Νομού μας, προς τον Περιφερειάρχη, προς τον Αντιπεριφερειάρχη, προς τον τέως Νομάρχη και προς τον Δήμαρχο της πόλης μας, από τους οποίους πάντα είχαμε την διαβεβαίωση πώς θα ενεργήσουν προς κάθε κατεύθυνση ώστε η σχολή να λειτουργήσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Αντ' αυτού και ενώ είναι γνωστό πως ήδη έχει δημοσιευθεί στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο ιδρύθηκε το ανωτέρω Πανεπιστημιακό τμήμα, μέχρι στιγμής "ουδέν νεώτερο από το μέτωπο".

Προς τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Καστοριάς

Καστοριά 12 Μαρτίου 2012

Κύριε Πρόεδρε,

Η ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής στην Καστοριά, θέμα που χρονίζει και απασχολεί την τοπική κοινωνία για μακρό χρονικό διάστημα, είχε αναδειχθεί και είχε προταχθεί ως διεκδίκηση αιχμής στην διαβάθμιση των αναπτυξιακών αλλά και εν γένει ευρύτερα πνευματικών προτεραιοτήτων του Δήμου και της ευρύτερης περιοχής.
Το Πανεπιστήμιο εξάλλου ως προϊόν γνώσης που θα επενδυθεί στην αγορά εργασίας θεωρούμε ότι θα είχε να συνεισφέρει πολλαπλά οφέλη στην αναβάθμιση της περιοχής. Όμως παρ όλες τις κατά καιρούς δεσμεύσεις, οι ανεπίτρεπτα ανακόλουθες συμπεριφορές από κυβερνήσεις και υπουργούς, οδήγησαν δυστυχώς στην σημερινή κατάσταση, της πλήρους αδιαφορίας και εγκατάλειψης.

21.4.12

ΟΔΟΣ: Αντί να ζητήσουν συγνώμη


Η σημερινή κατάσταση της χώρας -όπως και της Καστοριάς- εκτός από τις αδυναμίες και τις ανικανότητες των πολιτικών, οφείλεται σε ένα βαθμό και στην συλλογική κατάχρηση. Πίσω από το κοινωνικό δικαίωμα της συμμετοχής σε ενώσεις και σωματεία, που από την πρώτη περίοδο της μεταπολίτευσης και στην συνέχεια θεωρήθηκε μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση, είναι γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις θωρακίστηκαν συγκεκριμένα προσωπικά συμφέροντα, μετατρέποντας απλά ένα συνταγματικό δικαίωμα σε άθροισμα ιδιοτελειών.

Αυτά -τουλάχιστον- είναι τα πρώτα σχόλια που αξίζουν στην ανακοίνωση-αίτηση του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Καστοριάς με την οποία ζητούν (και από πάνω) την επιστροφή του σχολικού κτηρίου της πλατείας Κουμπελίδικης στο 1ο Γυμνάσιο.

Μπορεί η σημερινή σύνθεση του συλλόγου αυτού και ειδικά του διοικητικού συμβουλίου να αποτελείται από διαφορετικά πρόσωπα, αλλά επειδή υπάρχει η νομική συνέχεια δεδομένου ότι και τότε και τώρα κάτω από την ίδια επωνυμία, επιχειρήθηκαν και επιχειρούνται πράξεις που δεν υπηρετούν το γενικό καλό, είναι τουλάχιστον προκλητικό να σπεύδει ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, που φέρει μεγάλη ευθύνη για την χρονική καθυστέρηση της εγκατάστασης του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής, να ζητεί τώρα κι’ από πάνω κάτι από τα ρέστα της υπόθεσης, αξιώνοντας την επιστροφή του 1ου Γυμνασίου στο ίδιο κτήριο.

Την στιγμή που ήδη η πολιτεία ετοιμάζει και δαπανά τεράστια χρηματικά ποσά για την ολοκλήρωση νέου σχολικού κτηρίου για το 1ο Γυμνάσιο στην Χλόη -αυτό ήταν το αντάλλαγμα των διλημμάτων και των απειλών της εποχής- ο Σύλλογος επανέρχεται στο ίδιο πρόβλημα, και επικαλούμενος μάλιστα την κοινή γνώμη (!) και το συμφέρον του τόπου (!), ζητεί να προστεθεί ακόμη ένα «κουφάρι» άχρηστου σχολικού κτηρίου, δηλαδή του νέου που ολοκληρώνεται για χάρη του 1ου Γυμνασίου στην περιοχή της Χλόης.

20.4.12

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Εκ βαθέων...

Μία εξομολόγηση από καρδιάς για τα γραπτά μου


Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει,
μας κυνηγάει
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα
 Γιάννης Ρίτσος, Τούτες τις μέρες

 Στη μνήμη του θείου μου Στρατή Παπαστρατή,
Πρώην Βουλευτή Ευβοίας, που ποτέ δεν συμβιβάστηκε

 
Τούτες τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησα να γράφω πολιτικά κείμενα στην ΟΔΟ. Αισθάνομαι λοιπόν σήμερα την ανάγκη να δώσω κάποιες εξηγήσεις στους αναγνώστες μου γι’ αυτό.

Προέρχομαι από μια πολιτική οικογένεια με μεγάλη ιστορία που ξεκινάει από τις αρχές του 20ου αιώνα, γεγονός που ποτέ δεν έκρυψα. Παρ’ όλα αυτά, προσωπικά η πολιτική δεν με συγκίνησε ποτέ, δεν θέλησα να συμμετάσχω και να διεκδικήσω πολιτικά αξιώματα και παρακολουθούσα τα τεκταινόμενα εκ του μακρόθεν, παραμένοντας όμως ενεργός πολίτης, με θέση και με άποψη.

Εξομολογούμαι ότι ποτέ μου δεν πίστεψα στον τέως πρωθυπουργό, ως πολιτική προσωπικότητα άξια να αναλάβει τις τύχες τις χώρας μας, ποτέ δεν τον ψήφισα και είχα την αίσθηση ότι ποτέ δεν θα κατάφερνε να ανέλθει στο ύπατο αιρετό αξίωμα. Φαίνεται ότι υποτίμησα τόσο εκείνον, όσο υπερτίμησα και τον ελληνικό λαό, καθώς πίστευα πως θα είχε τη φρόνηση να μη του δώσει ποτέ την εντολή. Έσφαλα. Παρ’ όλα αυτά, επειδή δε διακατέχεται η σκέψη μου από εμμονές, έκανα για πολύ καιρό υπομονή, περιμένοντας να δω την εξέλιξη των πραγμάτων.

19.4.12

ΟΔΟΣ: Απογοητευτική κλιμάκωση

Απογοήτευση, προβληματισμό αλλά και οργή προκαλούν εικόνες που διοχετεύονται στο internet, σύμφωνα με τις οποίες, στο Κεφαλάρι του Δήμου Καστοριάς, πολύ κοντά στην πόλη, κατά την διάρκεια καλοκαιρινής... πολιτιστικής εκδήλωσης διάφοροι, όχι μόνο χόρεψαν, αλλά και τραγούδησαν στο σκοπιανό γλωσσικό ιδίωμα.

Το συμβάν -αν πρόκειται για γνήσια βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα στον συγκεκριμένο χώρο (φωτογραφία επάνω)  είναι προκλητικό και εντάσσεται στο πλαίσιο της προπαγάνδας των Σκοπιανών. Προστίθεται σε σειρά άλλων, μεταξύ των οποίων και στην Πολυκάρπη, για το οποίο είχε γράψει σχετικά η ΟΔΟΣ πριν λίγα χρόνια.

Και αυτή την φορά δεν πρόκειται για ψυχαγωγία αλλά για προκλητική και εχθρική προπαγάνδα κατά των Ελλήνων, της Μακεδονίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, όπως συμπεραίνεται από την μετάφραση των στίχων των δήθεν «τραγουδιών». Κατά πληροφορίες στο παρελθόν δεν αποφεύχθηκαν ακόμη και εντάσεις λόγω της ιταμής προκλητικότητας ορισμένων.

18.4.12

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Θαρσεῖν χρῆ

τάχ᾽αὔριον ἔσσετ᾽ ἄμεινον

 

ΟΔΟΣ 631 | 1.3.2012

Απ᾽ὅταν ξέσπασε ἡ οίκονομική κρίση στίς ΗΠΑ τό 2008, ἡ Ἑλληνική κοινωνία ὑποβλήθηκε σέ διάφορες πλύσεις έγκεφάλου ὅσον άφορᾶ τήν πρόληψη, κατ᾽άρχάς, τῆς κρίσης στήν χώρα μας καί κατόπιν, ὅταν ἔπληξε ἡ κρίση αύτή καί ἑμᾶς, τόν τρόπο ἤ τρόπους άντιμετώπισης αύτῆς καί τελευταῖα τόν τρόπο έξόδου άπ᾽αύτήν. Γιά νά άντεπεξέλθουμε στίς δανειακές μας ὑποχρεώσεις θά ἔπρεπε νά έλαττώσουμε στό ἔπακρο τίς δαπάνεςκυρίως τοῦ ὑπερτροφικοῦ δημόσιου τομέα- καί νά αύξήσουμε τά ἔσοδα τοῦ κράτους.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, άντί νά προβεῖ στήν άνωτέρω τακτική, ὄχι μόνον δέν περιόρισε τίς κρατικές δαπάνες, δέν τήρησε τά ὑποσχεθέντα στούς δανειστές μας, άλλά προέβηκε στήν λήψη μιᾶς σειρᾶς φορολογικῶν μέτρων δυσβάσταχτων γιά τόν λαό. Γιά νά άποφύγει τήν δίκαιη κατακραυγή τοῦ κόσμου καί νά περάσει αύτά τά μέτρα μέ τό μικρότερο γιαυτήν πολιτικό κόστος, έφάρμοσε τό ¨Δόγμα τοῦ Σόκ¨. Προτοῦ νά λάβει ἕνα έπαχθές φορολογικό μέτρο ἤ τήν περικοπή τῶν μισθῶν καί συντάξεων, προέβαινε στήν τρομοκράτηση τοῦ κόσμου ὅτι έπέρχεται ἡ χρεοκοπία τῆς χώρας, ἡ άδυναμία, δῆθεν, τοῦ κράτους νά έκπληρώσει τίς ὑποχρεώσεις του πρός τούς πολίτες –πληρωμή μισθῶν, συντάξεων κλπ.– καί ἄλλα πολλά, καί ὅτι αύτό εἶναι άπαίτηση τῶν δανειστῶν μας γιά νά μᾶς δώσουν τήν έπόμενη δόση τοῦ δανείου, πού θά μᾶς σώσει. ΄Επειδή ὅμως ἡ ἴδια ἡ κυβέρνηση δέν ἤταν συνεπής ὡς πρός τίς ὑποχρεώσεις πού ἀνελάμβανε πρός τούς δανειστές μας (μέ τήν νεοελληνική κουτοπονηριά ὅτι θά ξεγελάσουμε τούς κουτόφραγκους) καί έπειδή τό χρέος άντί νά μειωθεῖ έξογκώνετο συνεχῶς, άναγκάζονταν νά προβαίνει σέ νέους δανεισμούς μέ πλέον δυσμενεῖς ὅρους , διότι άπώλεσε, μέ τίς ένέργειές της τήν άξιοπιστία της διεθνῶς.

La Traviata




Giuseppe Verdi: La Traviata (με την Natalie Dessay)
Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης
20 Απριλίου 2012 | 20:00
[ διάρκεια 3 ώρες και 7 λεπτά ]

Διευθυντής ορχήστρας: Fabio Luisi
Σκηνοθεσία: Willy Decker

Violetta Valéry: Natalie Dessay
Alfredo Germont: Matthew Polenzani
Giorgio Germont: Dmitri Hvorostovsky

17.4.12

ΟΔΟΣ: Μία σοβαρή υπόθεση

πολιτική και ποινική


637 | Μ.Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

«...Η ανάμειξη του Δήμου Καστοριάς, στην υπόθεση της λαθραίας ανασκαφής στον περιφραγμένο αρχαιολογικό χώρο του Δισπηλιού στην εκκλησία της Ανάληψης, που αποκαλύφθηκε στο τέλος του 2011 και συνιστά παράβαση του αρχαιολογικού νόμου σε βαθμό κακουργήματος, είναι ενέργεια παράτολμη, ή μάλλον επικοινωνιακά αυθάδης και πολιτικά αυθαίρετη. Ανεξάρτητα από την ποινική εξέλιξη της υπόθεσης, για την οποία εκτιμάται ότι η ποινική δίωξη για πράξη σε βαθμό κακουργήματος και ακολούθως η ανάκριση είναι λογικά αναπόφευκτες, εγείρεται ένα σημαντικό πολιτικό, και δευτερευόντως πειθαρχικό, ζήτημα για τον Δήμο Καστοριάς...»

ΟΔΟΣ: Γειτονιές της Χαλκηδόνας

ΒΙΒΛΙΟ

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗΣ
Γειτονιές της Χαλκηδόνας
Μικρασιατική Κωνσταντινούπολη


Εκδόσεις Τσουκάτου (τηλ. 2108817341, tsoukatou.gr), Αθήνα 2011, σελ.260

Στα άγια χώματα της αντίπερα της Κωνσταντινούπολης, παραλιακής -κυρίως- Μικράς Ασίας όπου βρίσκεται η Χαλκηδόνα, στις ακτές της Προποντίδας, αλλά και στα κάπως ενδότερα όπου εκτείνονται οι «γειτονιές» της, καθώς και στην ανατολική πλευρά του Βοσπόρου, ταξιδεύει τον αναγνώστη με δυναμικό τρόπο, στο νέο του βιβλίο ο ιστορικός, συγγρα- φέας και αναλυτής κ. Θρασύβουλος Παπαστρατής, (δικηγόρος) φίλος και συστηματικός συνεργάτης της ΟΔΟΥ.

Το βιβλίο, με τον τίτλο «Γειτονιές της Χαλκηδόνας- Μικρασιατική Κωνσταντινούπολη» εκδόθηκε από τις τις «εκδόσεις Τσουκάτου» το 2011 σε επιμελημένη έκδοση 300 περίπου σελίδων συνολικά.
Πρόκειται για μια από τις πλέον πολύτιμες από κάθε άποψη και ιδίως για τον ιστορικό και μελετητή του μέλλοντος, ιστορικές προσεγγίσεις της συγκεκριμένης περιφέρειας που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Κωνσταντινούπολη.

Με μια ιδιαίτερα προσεκτική παρουσίαση του πολύμορφου και πολυεθνικού υπόβαθρου της περιοχής, από τους Λεβαντίνους, τους Αρμένιους, τους Εβραίους, τους Βαλκάνιους κατοίκους, και φυσικά τους Έλληνες που ήκμασαν στην Μικρά Ασία για 3.000 χρόνια με έμφαση στην ανθηρή νεοελληνική ρωμαίϊκη παρουσία -από την οποία απέμειναν μόνο μερικές εκατοντάδες ψυχών- ο συγγραφέας εντυπωσιάζει για το πλήθος και την ακρίβεια των πληροφοριών που παραθέτει.

16.4.12

ΟΔΟΣ: Μία «φθυσιολογική» «ιστογία»

στον παραλογισμό των σημερινών ημερών 



Χωρίς αμφιβολία στην φετινή καρδιά του χειμώνα, οι θεατρικές παραστάσεις με την αιγίδα του συλλόγου «Σπασμένο Ρόδι» αποδεικνύονται πνευματική ανάσα ζωής για την Καστοριά. Μετά την προ ολίγων εβδομάδων παράσταση «Under Control» η οποία προκάλεσε ευμενέστατα σχόλια, ώστε συνέρρευσε εντυπωσιακός αριθμός θεατών να την παρακολουθήσει, αυτή την φορά σε σκηνοθεσία της κ. Ελένης Τσαδήλα, παρουσιάστηκε το έργο «Φαύστα ή η απωλεσθείς κόρη» του Μποστ (Μέντη Μποσταντζόγλου) στην αίθουσα του Nautical Hall (Ν.Ο.Κ.).

Πρόκειται για πρωτοποριακή για τα δεδομένα της Καστοριάς παράσταση με στοιχεία πειραματισμού και τόλμης. Το γεγονός ότι η σκηνοθέτις επέλεξε τους βασικούς ρόλους ανδρών να ερμηνεύσουν γυναίκες, αλλά κυρίως το αντίστροφο, ότι δηλαδή γυναικείους χαρακτήρες υποδύθηκαν άνδρες, καθόρισε την θεατρική παράσταση στην οποία κυριάρχησε το γκροτέσκο στοιχείο, ενίοτε υπερβολικό, πιεζόμενο από το θεατρικό πάθος των συντελεστών να προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους. Αλλά πώς να αποδώσει κανείς εξωπραγματικές καταστάσεις και ένα τόσο αλλόκοτο κείμενο, χωρίς πάθος και υπερβολή;
Παρά το γεγονός ότι ιδιαίτερα στην πρεμιέρα, λόγω το αυτονόητου και εύλογου άγχους των πρωταγωνιστών για το πρωτοποριακό έργο που επιχειρούσαν ήταν διακριτές κάποιες ατέλειες στις επιδόσεις, το συμπέρασμα ήταν εξαιρετικά καλό και άκρως απολαυστικό.

H θεατρική αισθητική του παράταιρου, του φάλτσου, του kitsch, του ανορθόγραφου και της «καθαρέβουσας», της αντισυμβατικότητας με διάχυτη την αλλοκοτιά και την ρήξη προς τα κλισέ, περιέχει στοιχεία σαρκασμού, αυτοκριτικής, σάτιρας και εν τέλει στοιχεία επαναστατικότητας απέναντι στην ελληνική πραγματικότητα, η οποία συχνά αποδεικνύεται πιο σουρεαλιστική από τον σουρεαλισμό του θεατρικού κειμένου. Τα κείμενα ήταν εμπλουτισμένα με στοιχεία της σημερινής οικονομικής κρίσης, τα οποία ενσωματώθηκαν αρκετά αρμονικά.

14.4.12

ΑΝΔΡΕΑ ΒΙΤΟΥΛΑ: Ἡ ἀκρισία γεννᾶ τὴν κρίση

ΟΔΟΣ 627 | 9.2.2012


Πολίτης δὲν ριζώνεσαι, πρὶν νὰ χριστεῖς ὁδίτης.

Δημήτρης Κοσμόπουλος, Ἐπιτύμβιο


Οἱ διαπιστώσεις, τὰ σχόλια καὶ οἱ ἑρμηνεῖες, ποὺ ἀφοροῦν στὴν περιλάλητη κρίση, κατακλύζουν ὡς πλημυρίδα τὸν δημόσιο λόγο. Σπανίως ὅμως ὁ ἀκροατὴς ἢ ὁ ἀναγνώστης ἀπαντᾶ λόγο ἀνθεκτικότερο τῆς φλυαρίας, τῶν γενικόλογων τοποθετήσεων, τῶν προπαγανδιστικῶν ἀφορισμῶν. Διότι χαρακτηριστικὸ τῶν παραπάνω εἶναι ἁπλῶς ὁ θόρυβος, ὁ ὁποῖος ἀδυνατεῖ νὰ ἐγγράψει προοπτική, νὰ κυοφορήσει ἀπαντοχή. Ἡ ἀφόρητη πλήξη ποὺ διαχέουν διαθέτει πρόσημο οἰκονομικό, κοινωνικό, ψυχολογικό, θρησκευτικό, ἀναλόγως τῆς σκοπιμότητος ποὺ ὑπηρετεῖ κάθε φορὰ ὁ ὑπερφίαλος πομπός της.
Ὁ καταιγισμὸς τῶν κοινοτοπιῶν ὅμως ἀποδεικνύεται ἐξόχως ἀποκαλυπτικός. Σηματοδοτεῖ ἀργὰ ἀλλὰ καὶ ἀναντίρρητα τὴν ἀνεπάρκεια κάθε ἰδεολογήματος. Παραφράζοντας τὸν γερο-Μάρξ θὰ μποροῦσαμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ ἐποικοδόμημα ξηλώνεται ἐλπιδοφόρα, καθὼς ἡ βάση τῆς καταναλωτικῆς ἀφασίας κατακρημνίζεται στὸν λάκκο ποὺ ἡ ἴδια ἔσκαψε.
Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσή μας ὁ θάνατος λογίζεται κοίμηση. Ὅλοι οἱ κεκοιμημένοι θὰ ἀναστηθοῦν. Εἰς ζωὴν αἰώνιον ὅμως μόνον ἐκεῖνοι ποὺ σμίλεψαν τὸ εἶναι τους μὲ τὸ καλέμι τῆς κριτικῆς, τῆς ἔμπονης ἐγρήγορσης γιὰ τὰ καίρια τοῦ βίου, ποὺ ἡ ἐκκλησιαστικὴ μαστορικὴ ὀνομάζει «νήψη». Γιὰ νὰ μὴν ζήσουμε λοιπὸν τὴ νεκρανάσταση τοῦ θνήσκοντος κόσμου ὡσεὶ «ζόμπι», κατὰ τὴν ἀγγλοσαξωνικὴ κινηματογραφικὴ ὑποκουλτούρα προηγούμενων δεκαετιῶν, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποπλεύσουμε ἀπὸ τὰ ἀπόνερα τῆς ἀκριτοέπειας.

Στὸ ἐγχείρημα αὐτὸ ἀναδεικνύεται θεμέλιο ἔμπεδο καὶ βακτηρία ἀναψυχῆς ἡ ψηλάφηση τῆς ζωῆς διὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τρόπου, ποὺ γνωρίζει τὴν κριτικὴ ὡς τὸ οὐσιωδέστερο συστατικὸ τῆς ὕπαρξης. Βεβαίως, ὅταν τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἄθλημα ἐκφυλίζεται σὲ ἠθικὸ σωφρονισμό, τέτοιες διατυπώσεις προκαλοῦν ἀπὸ ἀμηχανία ἕως καὶ ἐρυθρίαση. Ἡ θρησκειοποιημένη ἐκδοχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς πρότασης ἐργάζεται ἀκόπως τὸν ἐφησυχασμὸ καὶ τὴν ἐπανάπαυση λησμονώντας ὅτι ἡ πίστη δὲν εἶναι ἡ ἄκριτη ἀποδοχὴ μεταφυσικῶν «ἀληθειῶν» ἀλλὰ «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Ἑβρ. 11, 1). Τὰ ἐλπιζόμενα ὑφίστανται, κεῖνται ἐνώπιόν μας, εἶναι ἁπτὰ διὰ τοῦ ἐλέγχου, τῆς δοκιμασίας καὶ τῆς κριτικῆς ἀποτίμησής τους. Τὸ μυστήριο τῆς ὕπαρξης ἐγγίζεται ἐνθάδε. Τὴν κρίση ἐπιτελεῖ ἡ ποιότητα καὶ τὸ μέτρο τῆς ψαύσης («ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς», Α´ Ἰω. 1, 1) καὶ ὄχι ὁ δικαστὴς Θεὸς τοῦ ἐνοχικοῦ νομικισμοῦ.

Περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς λοιπὸν ὁ λόγος. Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ μαρτυρία ὁ λόγος αὐτός, ἡ αἰτία καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ὕπαρξης, εἶναι πρόσωπο. Δὲν εἶναι οὔτε ἀφηρημένη ἰδέα, οὔτε ἠθικὴ διδασκαλία, οὔτε μεταφυσικὸς μετεωρισμός τοῦ νοῦ. Εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος «δι’ ὑπερβολὴν ἐρωτικῆς ἀγαθότητος ἔξω ἑαυτοῦ γίνεται» καὶ προσλαμβάνει τὸν τρόπο ὕπαρξης τοῦ δημιουργήματος. Ὁ Ποιητὴς γεύεται τὴν ζωὴ τοῦ ποιήματός Του ἕως ἐσχάτων. Αὐτὸ ὀνομάζει ἡ Ἐκκλησία ἔρωτα. Τὴν κοινωνία ποὺ ὁρίζεται ἀπὸ τὴν αὐτοπαραίτηση καὶ τὴν θραύση τῶν ἐγωικῶν στεγανῶν. Αὐτὴ ἡ ἀγαπητικὴ παραφορὰ συνθλίβει καὶ τὰ ὅρια τῆς πεπερασμένης ἀνθρώπινης φύσης. Ἡ νομοτελειακὴ φορὰ τοῦ θανάτου θανατώνεται. Τὸ συγκλονιστικὸ αὐτὸ γεγονὸς δὲν οἰκειώνεται μαγικὰ ἢ ἰδεαλιστικὰ ἀλλὰ οὐσιαστικὰ καὶ ἀληθῶς κατὰ τὴν ἔνταξη στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα. Γι’ αὐτὸ ἔνταξη στὴν Ἐκκλησία δὲν σημαίνει συμμετοχὴ σὲ θρησκευτικὸ σωματεῖο ἀλλὰ ἀνάληψη ἀγώνα σταυρικοῦ, ὥστε νὰ ἀπεμπολεῖται κατὰ τὸ δυνατὸν ὅ,τι καθηλώνει τὴν ζωὴ στὴ μονομέρεια τῆς ἀτομικῆς αὐτάρκειας. Συνεπῶς τὸ ζητούμενο τῆς ἐκκλησιαστικῆς νοηματοδότησης τοῦ βίου εἶναι ἡ σχέση.

13.4.12

Σαλώμη

H Karita Mattila ως Σαλώμη στην τελευταία σκηνή της ομώνυμης όπερας του Richard Strauss, σε λιμπρέτο (στη γερμανική μετάφραση από τον Hedwig Lachmann του ομώνυμου γαλλικού έργου) του Oscar Wilde, σε σκηνοθεσία Jürgen Flimm. Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, 2008.

1/2



2/2

12.4.12

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Για να υπάρξει η ζωή


Παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου 
του Ηλία Παπαμόσχου «Ο μυς της καρδιάς»


ΟΔΟΣ 626 | 26.1.2012


(…) η αχόρταγή μου νιότη-
τι χαμένο, ποδοπατημένο μονοπάτι!
Τι ρίγος προετοιμάζει ο θάνατός μας
στο κρυφό λημέρι του μέλλοντος.
Lea Goldberg
(μτφρ. Χρ. Πατρώνου-Παπατέρπου)

Κρατούμε στα χέρια μας το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο διηγημάτων του Ηλία Παπαμόσχου που φέρει τον τίτλο «Ο μυς της καρδιάς». Με διηγήματα 11 τον αριθμό (ίσως και 12 αν το τελευταίο Κήποι Ι και ΙΙ αποφασίσουμε πως είναι δυο διηγήματα αυθύπαρκτα με κοινή προμετωπίδα).
Από το 2004 μέχρι σήμερα -σε οκτώ σχεδόν χρόνια- έχουν δημοσιευτεί και εκδοθεί 80 διηγήματα του Ηλία Παπαμόσχου που χώρεσαν σε 630 σελίδες. Αξίζει βέβαια να λάβουμε υπόψη και το πολύ αξιόλογο υλικό με τη μορφή του αφηγήματος-μινιατούρας (με 300 ως 400 λέξεις) που εδώ και ένα χρόνο ο Η.Π. δημοσίευσε στο ένθετο «Βιβλιοθήκη» της Σαββατιάτικης Ελευθεροτυπίας . Έχουμε λοιπόν επαρκές και σημαντικό υλικό στη διάθεσή μας για ν’ αποπειραθούμε ν’ αξιολογήσουμε μια συνεπή και λίαν παραγωγική διαδρομή ως τα τώρα.

Κοινός άξονας των διηγημάτων του Παπαμόσχου παραμένουν η γενέθλια πόλη, οι επώδυνες απώλειες, ο βλοσυρός θάνατος, η ταυτοχρόνως ζωοποιός και τραυματική βιωματική μνήμη, ο ύμνος της ζωής και των αξιών της και η ενθύμηση, η λυτρωτική μνημοσύνη. Ανθρώπινα πάθη, φιλίες, έρωτες, ταπεινές και καταφρονεμένες γενεές, μοίρες αδυσώπητες που εγγράφονται πάνω στα πρόσωπα, ομιλούντα πορτραίτα που αφηγούνται το ανεόρταστο πέρασμά τους από τη ζωή, μας αποκαλύπτονται μέσα από τις προθήκες των διηγημάτων. Οι σημαίνοντες ανώνυμοι των μικρών και κλειστών κοινωνιών, το άλας της ζωής… Και η ώρα που σμίγει το ορατό με το αόρατο, που συνομιλεί το παρόν με το επέκεινα. Η γλύκα και το άδικο της ζωής. Το στράφι της ανθρώπινης προσπάθειας…

Θα ήθελα, να μου επιτρέψετε να αναφέρω σ’ αυτό το σημείο, πολύ επιγραμματικά, δυο ξεχωριστές οντότητες της Νευροψυχολογίας, χρήσιμες θαρρώ για οποιαδήποτε ερμηνευτική ή ταξινομητική ενέργεια πάνω στην συγγραφική τέχνη του Ηλία Παπαμόσχου:

Η πρώτη αφορά την έννοια των αυτοβιογραφικών αναμνήσεων. Όταν ορισμένοι αναφέρονται στη βιωματική γραφή (καθώς την συγχέουν προφανώς με τα απομνημονεύματα και τις αυτοβιογραφίες) μοιάζει σαν να ’χουν να κάνουν με κάποιο τάχα υποδεέστερο είδος λογοτεχνίας, όπου ο συγγραφέας απλώς ανασύροντας έτοιμα υλικά από τα συρτάρια του τα σερβίρει στο αναγνωστικό κοινό.

Δεν έχουν όμως καθόλου έτσι τα πράγματα. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει Τέχνη -στο βαθμό που αυτή υπηρετείται από τον σκεπτόμενο και συναισθανόμενο άνθρωπο- που δεν εμπεριέχει βιωματικά στοιχεία (οι βιωματικές αναμνήσεις εξάλλου είναι αυτές που αποκαλύπτουν την ταυτότητα ή αλλιώς τη “συνείδηση του εαυτού”) .
Ένα ασφυκτικά μεγάλο πλήθος μνημονικών εγγραφών κάθε λογής περιμένει το προσωπικό μοντάζ ώστε να καθορίσουν τελικά το είναι του συγγραφέα και το χαρακτήρα του έργου του. Ποιόν να πρωτοθυμηθώ εδώ; Τον Τζόϋς, τον Προύστ, τον Έζρα Πάουντ… Ο μνημονικός ανακλητικός μηχανισμός τόσο στο απολύτως συνειδητό επίπεδο όσο και κάτω από τον έλεγχο ψυχολογικών αμυντικών μηχανισμών (όπως της απώθησης, της άρνησης, της απόσυρσης, της εξιδανίκευσης, της προβολής κλπ) σε συνδυασμό με την μεγάλη αφηγηματική τέχνη έδωσε αριστουργήματα στην παγκόσμια γραμματεία.
Δανείζομαι μια φράση από κάποιο άρθρο των Conway & Piolino:

« (…) οι βιωματικές μας αναμνήσεις (…) είναι ιδιαίτερα πολύτιμες. Μας επιτρέπουν να αισθανόμαστε αυτό που υπήρξαμε, ποιοί είμαστε, ποιοί θα είμαστε και ποιοί θα μπορούσαμε να είμαστε».

11.4.12

ΟΔΟΣ: Προς Δυσμάς


ΟΔΟΣ 628 | 9.2.2012

μεγάλα λόγια | μεγάλες μπουκιές 

Οι περισσότερες -αν όχι όλες- οι γενιές των Ελλήνων μεγάλωσαν με την γενικευμένη οικογενειακή ανατροφή, ότι η οργανωμένη Εκκλησία ως πνευματικό κέντρο και διοίκηση της ελληνορθοδοξίας, δεν αξίζει απλώς συμπαράσταση και σεβασμό. Αλλά ότι κατέχει εκτός όλων των άλλων την μόνη αλήθεια, το αποκλειστικό δίκαιο, το βέβαιο αλάθητο, την θεϊκή ανωτερότητα, και έτσι δικαιούται κυριαρχικά να απονέμει στους πιστούς την προσδοκία της δικαίωσης και της αιώνιας δόξας. Επουράνιας αλλά και επί γης. Με ό,τι αυτό προϋποθέτει.

Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης –η οποία σε παραλλαγές προϋπήρξε της οθωμανικής σκλαβιάς- είναι να προκληθούν σοβαρές πλάνες και κοινωνικές παθογένειες, που σε ορισμένες περιπτώσεις έφθασαν στα όρια της πλήρους σύγχυσης κοσμικής και εκκλησιαστικής εξουσίας.

Η φωτογραφία της πρώτης σελίδας, σε μια γραφική και χιονισμένη αλλά παγωμένη Καστοριά των τελευταίων εβδομάδων, με 2 νέους να βαδίζουν προς «Δυσμάς» της πόλης -προς τα εκεί όπου άλλωστε υπάρχει το Γηροκομείο Καστοριάς (που αποτελεί Ίδρυμα Ρίζου), έχει την αμυδρή σημειολογία της με το κύριο άρθρο αυτού του φύλλου, καθ’ όσον το Γηροκομείο αφήνει τους ηλικιωμένους που «φιλοξενεί» να παγώνουν, δεδομένου ότι συχνά διακόπτεται η λειτουργία της κεντρικής θέρμανσης.

Έτσι, η εκτός κάθε λογικά πιθανής εξήγησης προσπάθεια του μητροπολίτη Καστοριάς να ζητήσει αρχικά και να πετύχει στην συνέχεια, απόφαση του (προηγούμενου) δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς και μάλιστα μερικούς μήνες πριν την λήξη της θητείας του τέως δημάρχου, για δωρεάν παραχώρηση επί 50 ολόκληρα χρόνια (δηλαδή ουσιαστικά για πάντα) ενός τεράστιου ακινήτου 10 στρεμμάτων -αληθινού φιλέτου- στην προνομιακή περιοχή «Πέτρα» της πόλης της Καστοριάς, για να ανεγερθεί εκκλησιαστικό γηροκομείο, με χρήματα αγνώστου προσώπου, και επομένως άγνωστης προέλευσης, νομιμότητας, δηλαδή με αινιγματικές συνθήκες, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της στενής επιρροής που ασκείται στην κοσμική εξουσία. Το ζήτημα ακόμη και να οφείλεται στις άριστες προθέσεις και να είναι μια αθώα γκάφα, είναι πρόβλημα.

10.4.12

Η δύση της θρησκείας

Χ.Τ.: Top 5

Η Bronnie Ware εργαζόταν στην παρηγορητική φροντίδα ασθενών, κυρίως σε αυτούς που γυρνούσαν στα σπίτια τους για να πεθάνουν. Για χρόνια μιλούσε με ανθρώπους που δεν κατάφερναν να ξεπεράσουν τις ασθένειές τους και κρατούσε σημειώσεις απ'όσα έλεγαν. Έπειτα από καιρό έγραψε και κυκλοφόρησε το βιβλίο "The Top Five Regrets of the Dying", για όσα μετανιώνουν οι άνθρωποι όταν φτάνουν στο τέλος της ζωής τους.

Η ίδια αναφέρει στο blog της:
Οι άνθρωποι ωριμάζουν πολύ όταν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο. Οι ασθενείς, περνώντας από πολλά και διαφορετικά συναισθήματα (άρνηση, φόβο, θυμό, στεναχώρια, περισσότερη άρνηση), στο τέλος αποδέχονταν το τέλος τους. Κάθε ασθενής έβρισκε την εσωτερική του γαλήνη.
Όταν τους ρωτούσα αν μετάνιωναν για κάτι ή αν θα έκαναν κάτι διαφορετικά, παρατήρησα πως πολλές απαντήσεις ήταν κοινές. Παρακάτω σας δίνω αυτά που άκουσα πιο συχνά:

1. Εύχομαι να είχα το κουράγιο να ζήσω τη ζωή μου όπως την ήθελα στ' αλήθεια, κι όχι όπως ήθελαν οι άλλοι.
2. Εύχομαι να μην δούλευα τόσο σκληρά.
3. Εύχομαι να είχα το κουράγιο να εκφράσω τα συναισθήματά μου.
4. Εύχομαι να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου.
5. Εύχομαι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να νιώσει ευτυχισμένος.
..........................................

Σημειώστε ότι 3 στα 5 (τα 1,3,5) αναφέρονται άμεσα σε κάποιου είδους καταπίεση είτε από τον ίδιο μας τον εαυτό, είτε από τον διπλανό μας, τον σύντροφο, το περιβάλλον μας και όχι στην πίεση της εργασίας ή τα χρήματα. Έτσι, για να μπουν κάποιες προτεραιότητες στη θέση τους...

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Φεβρουαρίου 2012, αρ. φύλλου 627

Είπαν:

[…] Το τρένο (στην Φλώρινα) κόπηκε. Κόστιζε ενάμισι εκατομμύριο το χρόνο η γραμμή. Δεν τη χαρακτήρισαν άγονη.
Το ίδρυμα της Βουλής, διά του Προέδρου του, έκανε ένα άλλο θαύμα. Έδωσε το ίδιο ακριβώς ποσό, 1,5 εκατ. ευρώ δηλαδή, για ξενώνες στην Καστοριά και ένα πάρκο που τάχα μου δήθεν θα συμφιλίωνε τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές του εμφυλίου πολέμου.
Οι τελευταίες μεγάλες μάχες του εμφυλίου, η τελευταία μεγάλη μάχη έγινε στη Φλώρινα. Από την Πρέσπα έφυγαν οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος.
Τη συμφιλίωση τη θέλετε μόνο στην Καστοριά; Υπάρχουν δυο κατηγορίες συνόρων; Υπάρχουν δυο κατηγορίες Ελλήνων για τον κ. Πετσάλνικο.
Και δυστυχώς και για την κυβέρνησή μας τότε, την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΝΗΣ


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 632

9.4.12

ΟΔΟΣ: Αργεί πολύ



ΟΔΟΣ 627 | 2.2.2012


Ο παγερός φετινός χειμώνας στην Καστοριά –ασυνήθιστος για την παρατεταμένη διάρκεια του ψύχους που ξεπερνά πλέον τον ένα μήνα- σε συνδυασμό με την ακρίβεια στις τιμές των καυσίμων και του ηλεκτρικού ρεύματος, δεν αφήνει σημαντικά περιθώρια ελπίδας στην τύχη.

Διότι στον καταιγισμό της ακρίβειας και των επιδρομών που δέχεται το εισόδημα αλλά και η περιουσία του μέσου Καστοριανού -όπως και του κάθε φορολογούμενου- θα αρκούσε ίσως, η λίγη τύχη μιας αναπάντεχης καλοκαιρίας, να δώσει κουράγιο και ελπίδα στον κάτοικο της περιοχής, ότι αντίδοτο στην οικονομική δυσπραγία είναι οι Αλκυονίδες ημέρες. Και γενικά ο αίθριος καιρός. Και τούτο δεδομένου ότι από τον επόμενο χειμώνα, όταν θα ισχύσει πλήρης εξίσωση των τιμών του πετρελαίου (θέρμανσης-κίνησης) η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο.

Πολικές οι θερμοκρασίες, παγωμένη επί συνεχείς εβδομάδες η λίμνη, φαινόμενο που πολλαπλασιάζει την αίσθηση του ψύχους, φοροεπιδρομές, έκτακτες εισφορές, ανεργία, ύφεση δεν θα μπορούσε πράγματι να ήταν χειρότερα. Χωρίς μάλιστα να προφέρεται οποιαδήποτε εναλλακτική λύση στους κατοίκους της Καστοριάς, αφού ειδικά στο ζήτημα της θέρμανσης, η Καστοριά δεν έχει ούτε τηλεθέρμανση, όπως έχουν την τύχη να διαθέτουν στους γειτονικούς νομούς, ενώ ήδη μελετάται η επιβολή φορολογικών επιβαρύνσεων και σε άλλα καύσιμα. Δεν έχει ούτε καν πιλοτικά ξεκινήσει (από την ΑΝ.Κοζάνης) η εφαρμογή ή έστω η απλή έρευνα, εκείνης της περίφημης εξαγγελίας για φτηνή θερμαντική ενέργεια από τον… βυθό λίμνη της Καστοριάς!

Φρόντισαν επομένως για την δεινή κατάσταση της Καστοριάς όλοι αυτοί που διετέλεσαν κατά καιρούς βουλευτές του νομού. Με περισσότερο υπεύθυνους, τους κυβερνητικούς, και όσους διατηρήθηκαν περισσότερο από τους άλλους, ή και είχαν σημαντική πολιτική ισχύ.
Και όλα τούτα συνυπάρχουν με κυρίαρχο το μαρτύριο της αμφιβολίας για την διάσωση ή την παταγώδη χρεοκοπία της χώρας, που αν συνέβαινε, θα είχε πολυετείς καταστροφικές, πολύ δύσκολα ανατρέψιμες σε χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μιας ολόκληρης γενιάς.

8.4.12

H αυγή της θρησκείας

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΟΡ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Πετάξτε τις μάσκες, κύριοι!

ΟΔΟΣ 627 | 2.2.2012

Η σωτηρία της χώρας κι η σωτηρία της ψυχής μας

Ο ελληνικός λαός υπέφερε τα πάνδεινα. Η πόλη, η συνοικία, ο συνοικισμός, τα χωριά στέναζαν και βογγούσαν. Όλοι βρισκόνταν σε τραγικό αδιέξοδο. Εργάτες, αγρότες, βιοτεχνο-επαγγελματίες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, διανοούμενοι και στρατιωτικοί έβλεπαν πως η ζωή ήταν αδύνατο να εξακολουθήσει. Μια μόνο εξαίρεση: οι συνεργάτες των κατακτητών. Αυτοί μόνο ζούσαν ασύδοτοι και ελεύθεροι. Και συσσώρευσαν τα κέρδη.
Αβραάμ Μπεναρόγιας, Ελπίδες και πλάνες

Από την αρχή της κορύφωσης του σύγχρονου δράματος της χώρας, από την ώρα δηλαδή που υπήχθη η Ελλάδα στο μηχανισμό στήριξης και περιήλθε σε καθεστώς εθνικής υποτέλειας, προσπαθώ να καταλάβω ορισμένα πράγματα και μέχρι τώρα δεν τα καταφέρνω. Προσπαθώ πρώτιστα να βρω πού βρίσκεται και ποια είναι η ευθύνη για την κατάσταση αυτή των εργαζομένων, των επαγγελματιών και των ευσυνείδητων πολιτών και βεβαίως δε μπορώ. Διότι απλού- στατα δεν υπάρχει καμιά τέτοια ευθύνη, πλην ίσως του ότι επί δεκαετίες ανέχονται το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο και τα πρόσωπα που το απαρτίζουν. Άλλωστε, όπως και ο θυμόσοφος λαός λέει στις παροιμίες του «το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι». Η συντριπτική πλειονότητα των ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση της χώρας ανήκει στο πολιτικό της κατεστημένο, που με δολιότητα επιχειρεί να καταστήσει συνυπεύ- θυνους και τους πολίτες.

Όταν το σύνολο του παραγωγικού δυναμικού μιας χώρας, δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και έμποροι, αλλά και το σύνολο των νομίμων εισοδημάτων των απλών πολιτών έχουν υποστεί τη δημευτική φορολογία της τελευταίας διετίας, αλλά και τις συνέπειες αντεργατικών μέτρων, που αφορούν στις αποζημιώσεις και τις απολύσεις, αλλά και στην ανατροπή κανόνων στοιχειώδους προστασίας της εργασίας και της επιχειρηματικότητας των πολλών, που με περισσή υποκρισία μάλιστα βαφτίζονται από τους δανειστές και τους εντεύθεν αντίκλητους τους «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων» και «διαρθρωτικές αλλαγές», χωρίς παρόλα αυτά να υπάρχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα και βελτίωση της θέσης της χώρας.

7.4.12

ΟΔΟΣ: «Ανησυχίες»



Παράξενες καταστάσεις εξακολουθεί να βιώνει η σημερινή Ελλάδα από την αντιδραστική επιρροή που μπορεί να ασκηθεί σε μερίδα πολιτών. Σαν να μην αρκεί η καταπίεση που ασκείται από την οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας, έρχεται τώρα και η πνευματική καταστολή να συμπληρώσει το παζλ.

Πολύ πρόσφατα, στην Γαλάτεια Εορδαίας, μετά από απειλές και απαίτηση του μητροπολίτη Φλώρινας -που ως φαίνεται αποδεικνύεται «άξιος» διάδοχος του προκατόχου του Αυγουστίνου- ματαιώθηκαν οι αποκριάτικες εκδηλώσεις. Πιο συγκεκριμένα ο μητροπολίτης με εγκύκλιο που απέστειλε και η οποία διαβάστηκε και στους ναούς ζητούσε από τους φορείς και τους συλλόγους της περιοχής να ματαιώσουν τα σχέδια για τις αποκριάτικες εκδηλώσεις λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Η πατρίδα μας διέρχεται μεγάλη οικονομική κρίση. Περνά μια νέα κατοχή. Πολλοί συνάνθρωποί μας βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση. Άλλοι πεινούν και άλλοι κρυώνουν. Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται. Νέοι δυσβάστακτοι φόροι συνεχώς προστίθενται. Χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία, χάσαμε την εθνική αξιοπρέπειά μας. Και εμείς, αντί να πέσουμε στα γόνατα και να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας βοηθήσει, αντί να τρέξουμε και να μοιραστούμε τα αγαθά που μας χαρίζει ο Θεός με τους πτωχούς, ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον ‘θεό καρνάβαλο’ και να κάψουμε τα λιγοστά χρήματά μας, αλλά και τα χιλιάδες ευρώ του κρατικού κορβανά στο βωμό τούτης της παραφροσύνης»!

Ο δημόσιος λόγος στην Ελλάδα σήμερα


Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου


«Ήπειρος tv» Ιωαννίνων

6.4.12

Στην Μόσχα




Στην διεθνή έκθεση τουρισμού ΜΙΤΤ «Moscow International Travel & Tourism», που πραγματοποιήθηκε 21 με 24 Μαρτίου στη Μόσχα, συμμετείχε (για μια ακόμη χρονιά) η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας σε συνεργασία με την Εταιρία Τουρισμού Δυτικής Μακεδονίας, τον Δήμο Καστοριάς και την Ε.Δη.Κα.
Όλοι επέστρεψαν ικανοποιημένοι.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 635

ברוך הבא


Στιγμιότυπο από την «International Mediterranean Tourism Market 2012» που πραγματοποιήθηκε στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ στις 14 και 15 Φεβρουαρίου 2012. Στην έκθεση παραβρέθηκε ο δήμαρχος Καστοριάς κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδης και η αντιδήμαρχος Πολιτισμού Τουρισμού κ. Ειρήνη Γεωργοσοπούλου-Μισκία.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο τύπου, «κατόπιν ποιμαντικής συμβουλής και προτροπής του ποιμενάρχου μας Μητροπολίτη Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ» ο δήμαρχος και η αντιδήμαρχος επισκέφθηκαν και την Ιερουσαλήμ.

ברוך הבא =  καλώς ήλθατε


Σχετικό κείμενο:


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 631

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Η παρουσίαση του 4ου βιβλίου του Ηλία Παπαμόσχου

H άστεγη από πολιτιστικό και πολιτισμικό κέντρο Καστοριά, εζησε το περασμένο Σάββατο μια ξέχωρη γιορτή πολιτισμού με την παρουσίαση του 4ου βιβλίου διηγημάτων του καταξιωμένου πια διηγηματογράφου Ηλία Παπαμόσχου «Ο μυς της καρδιάς» που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Ναυτικού Ομίλου Καστοριάς μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο σε αριθμό και ποιότητα πλήθος. Την ευθύνη για την παρουσίαση του βιβλίου είχε μια ομάδα τριών γνωστών ατόμων, αναγνωρισμένα στον χώρο της τέχνης και της συγγραφής, όπως ο Κώστας Αρβανίτης δημοσιογράφος, Νώντας Τσίγκας γιατρός συγγραφέας και η παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών κυρία Ληναίου. Αποσπάσματα διάβασε η Ελένη Τσαδήλα τη δε γενική επιμέλεια της εκδήλωσης είχε ο εκδοτικός οίκος «Μεταίχμιο» που εξέδωσε και το βιβλίο.

O Ηλίας Παπαμόσχος και με αυτό το τέταρτο βιβλίο του με τα έντεκα διηγήματα του απέδειξε ότι δίκαια κέρδισε μια ξέχωρη θέση μεταξύ των άριστων και καταξιωμένων διηγηματογράφων της χώρας εκπέμποντας το φως του ακόμα και έξω από τα σύνορα μας. Η αναγνώρισή του αυτή στηρίχθηκε και στις ξέχωρες κριτικές, που είδαν το φως της δημοσιότητας σε όλον τον πανελλαδικής κυκλοφορίας τύπο, από καταξιωμένους κριτικούς στο είδος.

Θεσσαλονίκη Βενετία από 19,00 ευρώ

Από τις 2 Ιουνίου ξεκινάει απ’ ευθείας πτήσεις η νέα αεροπορική low cost εταιρεία Volotea συνδέοντας την Θεσσαλονίκη με την Βενετία δυο φορές την εβδομάδα, Τρίτη και Σάββατο, με την τιμή των εισιτηρίων απλής μετάβασης να ξεκινάει από 19 ευρώ.

Η ευρωπαϊκή εταιρία με έδρα τη Βαρκελώνη δραστηριοποιείται σε πτήσεις μεταξύ μεσαίου μεγέθους πόλεων (στοχεύει στην διακίνηση 19.000 επιβατών την καλοκαιρινή περίοδο με μια μέση πληρότητα 75% στο δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Βενετία) και έχει επιλέξει το αεροδρόμιο Μάρκο Πόλο της Βενετίας ως επιχειρησιακή της βάση, ξεκινώντας από αυτή την άνοιξη.

Περισσότερα: www.volotea.com

* * *

Μέχρι το καλοκαίρι του 2014 θα είναι έτοιμος ο διάδρομος υπερατλαντικών πτήσεων του «Μακεδονία» το οποίο θα επιτρέψει την υποδοχή υπερατλαντικών non-stop πτήσεων στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 22 Μαρτίου.

5.4.12

Manon



Jules Émile Frédéric Massenet: Manon

Απ' ευθείας από την Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης
7 Απριλίου 2012 | 19:00
[διάρκεια περίπου 4 ώρες]

Μία συμπαραγωγή της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, του Royal Opera House Covent Garden του Λονδίνου, του Teatro alla Scala του Μιλάου, του Théâtre du Capitole της Τουλούζης.

ΝΙΚΗΣ ΣΑΛΠΑΔΗΜΟΥ: «Μάνες από φλόγα»

βιβλίο
ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:
«Μάνες από φλόγα»
Εκδόσεις Καλυψώ, Φλώρινα 2010, β΄ έκδοση

Δημοσιεύεται σήμερα, 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Χριστού, όπου σύμφωνα με την Εκκλησία μας γιορτάζουν οι μάνες.

Η λέξη μάνα είναι ίσως μικρή σε μέγεθος, αλλά ταυτόχρονα τόσο μεγάλη όσο η μοναδικότητα και το μεγαλείο της μάνας. Δυσκολεύεται κανείς να βρει επίθετο, που να μπορεί ν’ αποδώσει και να προσδιορίσει, τούτο το μυστήριο που συντελείται μέσα στη γυναίκα – μάνα. Η κ. Σόνια Ευθυμιάδου έδωσε στο βιβλίο της τον τίτλο «Μάνες από φλόγα». Είμαι βέβαιη ότι έκλεισε στη λέξη «φλόγα» πάρα πολλά απ’ αυτά που κατακλύζουν ολόκληρο το είναι της μάνας. Γιατί η φλόγα στάθηκε η απαρχή της ουσιαστικής παρουσίας του ανθρώπου πάνω στη γη, και η μάνα ως γονιμοποιός φλόγα ο κύριος συντελεστής της δημιουργικής πνοής της. Η φλόγα φωτίζει και οδηγεί, θερμαίνει και δίνει ζωή σ’ όλα τα πλάσματα. Κι είναι φυσικά αυτή η ειδοποιός φλόγα που μεταμορφώνει τη γυναίκα σε μάνα, όταν φέρνει το παιδί της στον κόσμο. Η φλόγα αυτή πυρπολεί κάθε πτυχή της ύπαρξής της, γι’ αυτό και δίνεται αφειδώλευτα στα παιδιά της. Το δόσιμό της είναι ολοκληρωτικό και η αυταπάρνησή της για το σπλάχνο της μπορεί να φτάσει και ως το θάνατο.

Κάποτε στην Καστοριά

  [στήλη]

Οι στρατιώτες του νερού


Στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα (ΜΜΑ) συνεχίζεται κατά δεύτερη συνεχή χρονιά το πρόγραμμα παρουσιάσεων και διαλέξεων γύρω από θέματα τοπικού ιστορικού ενδιαφέροντος και όχι μόνο. Είναι ένα πρόγραμμα δράσεων του σπουδαστηρίου που αφορά την προβολή της τοπικής μας ιστορίας. Οι εκδηλώσεις αυτές γίνονται στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Καστοριάς από τον Οθωμανικό ζυγό.
Έτσι στις 22.01.12 έγινε η παρουσίαση του ιστορικού μυθιστορήματος της καθηγήτριας Σοφίας Δαγκλή-Παναγιωτίδη με τίτλο οι στρατιώτες του νερού. Το βιβλίο παρουσίασε το μέλος του ΔΣ του ΜΜΑ, καθηγητής εφ. του ΤΕΙ Καστοριάς κ. Λεωνίδας Πουλιόπουλος σε μια κατάμεστη αίθουσα, στην οποία παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο τ. υποψήφιος Περιφερειάρχης κ. Παπαϊορδανίδης και ο τ. υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης κ. Κιοσές, o αντιδήμαρχος κ. Πολυγιάννης ο τ. Δήμαρχος Γιάννης Τσαμίσης, η τ. δημοτική σύμβουλος Αγνή Βασιλειάδου Τζήλα, η βραβευμένη ποιήτρια μας Βενετία Σιώντα, η καθηγήτρια Βιβή Δούκη, φοιτητές του ΤΕΙ Καστοριάς και πλήθος κόσμου.

4.4.12

ΟΔΟΣ: Τυφλή εμπιστοσύνη


ΟΔΟΣ 623 | 26.1.2012

Δεν χωρεί αμφιβολία, πως μαζί με την -συνηθισμένη σε τέτοιες περιπτώσεις- επίθεση κατά της μερίδας του τύπου (που παρουσιάζει ή ακόμη χειρότερα σχολιάζει την επικαιρότητα) και την πεποίθησή του ότι σύντομα θα λυθεί η σε βάρος του παρεξήγηση, η πίστη του προς την Δικαιοσύνη, την οποία διακήρυξε και δημόσια με ανακοίνωσή του ο αντιδήμαρχος Καστοριάς κ. Αλέξανδρος Τσαϊρίδης -το όνομα του οποίου συνδέθηκε με την παρουσία του δημοτικού εκσκαφέα κοντά στην περιοχή της λαθρανασκαφής στον αρχαιολογικό χώρο του Λιμναίου Οικισμού- εκτός από περίπου αυτονόητη, είναι ταυτοχρόνως και υποχρέωσή του.

Όχι μόνο ως πολίτης αλλά και διότι πολύ απλά όταν τον Ιανουάριο του 2011 προσήλθε στα καθήκοντά του ως δημοτικός σύμβουλος Καστοριάς, ορκίσθηκε πίστη στο Σύνταγμα και υπακοή στους νόμους του Κράτους. Για δε το συμφέρον του Δήμου Καστοριάς, ούτε λόγος. Καθ’ όσον η ευθύνη του έχει τον χαρακτήρα της υπαλληλίας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, το οποίο όχι απλώς δικαιούται, αλλά υποχρεούται να ενημερώνεται και να ελέγχει.

Και αυτά βέβαια, ανεξάρτητα από την κοινωνική ευχή να αποκαλυφθούν τα πρόσωπα των υπαιτίων της απίστευτα ασυγχώρητης πράξης, που εκτός από απαγορευμένη, έχει και στοιχεία ακόμη πιο ταπεινά σε σύγκριση με άλλα αδικήματα. Διότι η αρχαιοκαπηλία – στην οποία αποσκοπεί κάθε τέτοια λαθρανασκαφή – προϋποθέτει δράση κατά της ίδιας της Ελλάδας. Οπότε κάθε υπόνοια τέλεσης μιας τόσο ηθικά πρωτίστως αποδοκιμαστέας πράξης είναι από μόνη της πολύ βαριά. Έτσι πράγματι, δεν μπορεί κανείς, παρά να εύχεται σύντομα να διαλυθούν οι σκιές σε σχέση με εμπλοκή πολιτικών παραγόντων του Δήμου Καστοριάς και να αποκαλυφθούν οι υπεύθυνοι.

Σημειολογικά βέβαια, συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια από μερίδα δημόσιων προσώπων ή απλών αξιωματούχων που νομίζουν ότι είναι stars, τα ονόματα των οποίων εμπλέκονται με υποθέσεις που εκκρεμούν στην δικαιοσύνη, (όπως αντίστοιχα έπραξαν οι κ.κ Άκης Τσοχατζόπουλος και ηγούμενος Εφραίμ) να τονίζεται με έμφαση η πίστη τους στα αυτονόητα, και ιδιαίτερα στην Δικαιοσύνη.

Με την έννοια αυτή, η συμπτωματικά ολόϊδια αντίδραση του αντιδημάρχου Καστοριάς, έχει το δικό της ενδιαφέρον. Ιδίως από την στιγμή που και οι δυο του παραδείγματος (Άκης και Εφραίμ) έχασαν την εμπιστοσύνη τους και μίλησαν για σκευωρίες και άλλα τέτοια, όταν από την Δικαιοσύνη που προηγουμένως εμπιστεύονταν, αποφασίστηκε η παραπομπή τους και η επιβολή σε βάρος τους περιοριστικών όρων.

3.4.12

«Το καλλιτεχνικό έργο του Νικολάου Πιστικού»

Στις 20 Φεβρουαρίου 2012 στην συνεδρίαση του τοπικού δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς μεταξύ των άλλων θεμάτων κατατέθηκε και πρόταση εισήγηση του συμβούλου της δημοτικής κοινότητας Καστοριάς κ. Ελευθερίου Ασλανίδη, με θέμα «Το καλλιτεχνικό έργο του Νικολάου Πιστικού». Πιο συγκεκριμένα, στην εισήγησή του ο κ. Ασλανίδης αναφέρει:

«Λαμβάνοντας υπ' όψιν τα πρόσφατα γεγονότα απόδοσης τιμών, επαίνων και θερμότατων ευχαριστιών προς την αξιότιμη εικαστικό κα Βασιλική, της οποίας την προσφορά ουδόλως απαξιώ, απεναντίας, ιδιαιτέρως τιμώ και αποδέχομαι, και ορθά ο Δήμος ενήργησε, τονίζω το εξής παρεμφερές γεγονός.
Ένας πραγματικός πατριώτης, εφάμιλλος καλλιτέχνης, αν όχι καλλίτερος, κατά την άποψή μου, ένα ταλέντο που τιμά ιδιαίτερα την Καστοριά, μια διαχρονική αξία, ο κ. Νικόλαος Πιστικός, δεν τιμάται, δεν προβάλλεται, δεν αξιοποιείται το έργο του ανάλογα.

Το έργο αυτό, ένας ανεκτίμητος θησαυρός, μια διαχρονική αξία για την πόλης μας, αναφέρεται στην βυζαντινή, και μεταβυζαντινή εποχή, την σύγχρονη ιστορία της και όσα κειμήλια παρελθόντων εποχών, υπάρχουν ακόμη, αυτά τα υπέροχα μνημειακά κομψοτεχνήματα, αυτή την στιγμή, βρίσκονται σ' ένα μουσειακό χώρο του Μαυροχωρίου, όπου ελάχιστοι επισκέπτες και τουρίστες, τα βλέπουν, τα θαυμάζουν, τα χαίρονται και τα απολαμβάνουν.

Παρουσίαση βιβλίου




Παρουσίαση του βιβλίου "Οικογένεια Μπαρλαμπά" του ιατρού κ. Δ. Καραμήτσου από τον κ. Ν. Τσίγκα (νευρολόγου-λογοτέχνη συγγραφέα). Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στην Θεσσαλονίκη στις 30/3/2012.


Σχετικά κείμενα:

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν


Η παράδοση οδηγεί στην ανάπτυξη


Κύριε Διευθυντά,

H αναφορά σας στο κύριο σχόλιο του φύλλου με αριθμό 622 (σελ. 3) «…και των εκπληκτικής ομορφιάς και παγκόσμιας σπανιότητας πλίνθινων ετοιμόρροπων σπιτικών των Κορεστείων…» μου ξύπνησε μνήμες, γέννησε ιδέες και συγκόλλησε σκέψεις τις οποίες επιτρέψτε μου να εξιστορήσω.
Βρέθηκα στα Κορέστεια, τον Οκτώβρη του 1996, ως ομιλητής σε ημερίδα που οργάνωσε η Διεύθυνση Γεωργίας Καστοριάς μαζί με εκλεκτούς συναδέλφους (να τους αναφέρω: τον Νικόλα τον Νίκλη, τον Χρήστο τον Νάτο και άλλους) τότε που η Διεύθυνση Γεωργίας ασκούσε λαμπρό Εφαρμοστικό έργο. Παρούσα και η σύζυγός μου, Επίκουρη τότε Καθηγήτρια Οικολογίας που είχε αποκρυσταλλωμένη αρνητική γνώμη για το έργο των Γεωπόνων (απορώ πως παντρεύτηκε Γεωπόνο! Ίσως για να τον αλλάξει. Η αιώνια μανία των γυναικών!). Ακούγοντας τον Νικόλα να μιλά με πάθος και με μια απλή γλώσσα στους γεωργούς για την ανάγκη ποιοτικής παραγωγής, συγκλονίστηκε και μου εξομολογήθηκε, λίγο αργότερα, πως η ομιλία του κλόνισε σε μεγάλο βαθμό τις αρνητικές της προκαταλήψεις. Τις υπόλοιπες, ανέλαβα να διασκεδάσω εγώ, κάνοντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, τη στροφή προς την αειφορική γεωργία την οποία και προσπαθώ από τότε να υπηρετήσω με διαλέξεις, αρθρογραφία και συγγραφικό έργο.

Το περιδιάβασμα στα χωριά-φαντάσματα των Κορεστείων γέννησε ανάμεικτα συναισθήματα θλίψης και θαυμασμού. Θλίψης για έναν οικισμό που κατέρρεε ενώ είχε μια ανεπιτήδευτη ομορφιά, απλότητα, λειτουργικότητα και εν τέλει αρχοντιά. Θαυμασμό δε γιατί είχα μπροστά μου ένα λαμπρό δείγμα αειφορικής διαχείρισης των τοπικών πόρων από τους αγράμματους παππούδες μας που μάταια αναζητούσα στη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, για να δείξω στους φοιτητές μου.
 Μου θύμισε και το μεγάλο τριώροφο πλίθινο πατρικό σπίτι στην Καστοριά που εγκαταλειμμένο από γονείς και θείους που έφυγαν σε αναζήτηση «καλύτερης τύχης», αλλά έπρεπε να ζητούν γραπτή άδεια κάθε φορά για να επισκεφτούν τη γενέτειρά τους!. Ελπίζω να με αξιώσει ο Θεός να το αναστηλώσω, τουλάχιστον σε μέρος της επιφάνειάς του, με τα παραδοσιακά υλικά και την αρχιτεκτονική μορφή των Μακεδονίτικων σπιτιών. Όταν το ανέφερα, σε συγγενείς έκαναν μεγάλη προσπάθεια να συγκαλύψουν την έκπληξή τους και μερικοί τα γέλια. Ένας από αυτούς, ο Μιχάλης, οικοδόμος που ξεκίνησε χτίζοντας παραδοσιακά πλίθινα σπίτια για να καταλήξει οικοδόμος των τούβλων και του μπετόν, με αποθάρρυνε. «Τι θέλεις να μπλέξεις;. Ποιος θα σου βγάλει την άδεια;. Η πολεοδομία δεν δίνει άδειες για πλινθόκτιστα σπίτια!».

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ