26.4.07

ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΒΙΔΑ: Η σπηλιά του Δράκου (ΙΙ)

Τα έργα καταστροφής στην σπηλιά του Δράκου ξεκίνησαν τελικά. Ο μεγάλος βράχος που έφραζε την είσοδο και έπρεπε να συρθείς για να περάσεις από κάτω αποδείχτηκε πολύ αδύναμος μπροστά στα κομπρεσέρ, αλλά και την δίψα κάποιων πολιτικάντηδων για έργα βιτρίνας, και κάποιων εργολάβων για περισσότερα λεφτά.

Και μετά από αυτό αναρωτιέμαι αν τελικά αξίζει να νοιαζόμαστε, να στενοχωρούμαστε και να αντιδράμε, όταν κάποιοι καταστρέφουν φυσικά μνημεία με μόνο επιχείρημα ότι «θα έρθουν τουρίστες, θα βγάλουμε λεφτά!».
Αξίζει να αγωνιζόμαστε για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος σε μια πόλη όπου, λόγω των παλιότερων προβλημάτων με την γούνα, η λέξη "οικολόγος" είναι βρισιά;
Αξίζει να αντιστεκόμαστε, όταν απέναντι μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους, ψυχικά εξαρτημένους από τις καρέκλες τους, τοπικούς πολιτικούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κερδίσουν ψήφους προωθώντας έργα βιτρίνας και αδιαφορώντας αν καταστρέφουν ένα φυσικό μνημείο που μάλιστα δεν μπορούν να το επανορθώσουν; (τα σπήλαια χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να σχηματιστούν και δεν ξαναφτιάχνονται ούτε με αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων ούτε με "εντάξεις" σε προγράμματα).

Το "στοίχημα" της δημαρχίας Παπουλίδη κερδίθηκε, το έργο ανατέθηκε, και οι παμφάγοι εργολάβοι ξεκοιλιάζουν ήδη το εσωτερικό της σπηλιάς του δράκου προκειμένου να γίνει το σπήλαιο "επισκέψιμο", γιατί, τι να το κάνουμε το σπήλαιο αν δεν μπορεί κάποιος να μπει με το κοστούμι και τα τακούνια για να θαυμάσει το εσωτερικό του, μουχλιασμένο από τα φώτα και κατεστραμμένο από τα κομπρεσέρ. Και μην μου απαντήσετε τις γνωστές πολιτικάντικες σαχλαμάρες του στυλ «έχουν ληφθεί όλα τα αναγκαία μέτρα» και «σύμφωνα με την μελέτη καμία καταστροφή δεν θα υπάρξει», γιατί έχω δει το σπήλαιο στην αρχική του μορφή, έχω δει και πολλά άλλα σπήλαια στην Ελλάδα (όλα θυσιασμένα στο βωμό του κέρδους), και απλά δεν πιστεύω πλέον κανέναν!
Το μόνο πράγμα που θα προσφέρει αυτό το έργο είναι, λεφτά στον εργολάβο, θέσεις στους μικροπωλητές για να πουλάνε φασόλια και τσάι στους τουρίστες, και η ευκαιρία να προσληφθεί και κανένας γνωστός σαν ξεναγός ή φύλακας ή οτιδήποτε άλλο. Και όλα αυτά βέβαια αν τελικά ολοκληρωθεί το έργο και δεν εγκαταλειφθεί, ως συνήθως λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, σαν ξεκοιλιασμένο και άχρηστο κουφάρι, να θυμίζει την ανευθυνότητα και την επιπολαιότητα κάποιων δημοτικών αρχόντων.

Με όλους όσους χάρηκαν με το άκουσμα της θανατικής καταδίκης της σπηλιάς του Δράκου, έχω να πω μόνο ένα πράγμα: ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ, ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ Η ΦΥΣΗ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΑΙΩΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ.

ΟΔΟΣ: Εξωθεσμικά



Ο βουλευτής Καστοριάς και μέχρι πριν μερικούς μήνες γενικός διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας, έχοντας από χρόνια σταματήσει επίσημα να αναμειγνύεται από το προσκήνιο με τα πολιτικά πράγματα της Καστοριάς, απολάμβανε περίπου τα πάντα έως την περίοδο που ξέσπασε το σκάνδαλο με την διαχείριση των αποθεματικών του Τ.Ε.Α.Δ.Υ. στο οποίο πρόεδρός του, είχε διοριστεί ο γιος του κ. Αγάπιος Σημαιοφορίδης, απόστρατος αξιωματικός.

Αξιοσημείωτη πανελλήνια αναγνώριση λόγω της πολυσχιδούς ανάμειξής του στα κομματικά όργανα και σε ειδικές αποστολές της Νέας Δημοκρατίας, κυρίως από τότε που αποχώρησε από τα βουλευτικά του νομού, δηλαδή από την "ενεργό πολιτική" για να αφοσιωθεί στην "ενεργό δράση", σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποίησε αρκετά χρόνια πριν, η οποία συνέβαλε σημαντικά στο να ανακοπεί η κριτική επισκόπηση της βουλευτικής του θητείας.

Διέθετε σημαντική απήχηση και επιρροή σε μερίδα των πολιτών του νομού Καστοριάς, ιδίως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που τον θυμούνται από την εποχή της δικτατορίας όταν διορίστηκε δήμαρχος Καστοριάς για πρώτη φορά, αλλά και στην συνέχεια με τις επανειλημμένες εκλογές του στα αξιώματα του δημάρχου και του βουλευτή Καστοριάς.

19.4.07

ΟΔΟΣ: τύπου Μπανανίας

Σαν να μην έφθαναν οι διαψευσθείσες προεκλογικές δεσμεύσεις του συνδυασμού "Νέα Πνοή" ότι δεν θα υπάρξει αύξηση των τελών, καθώς και οι απραγματοποίητες (;) ανακοινώσεις της ΔΕΥΑΚ για διακοπή της υδροδότησης στους κακοπληρωτές από 1-3-2007, σαν να μην έφθαναν οι χωρίς αντικειμενικότητα ισχυρισμοί του προέδρου της ΔΕΥΑΚ κ. Βασιλείου Γάλλιου ότι το νερό της Καστοριάς, εκτός από τα... "καλλίτερα" είναι και από τα... φθηνότερα (!) στην Ελλάδα, και το περασμένο σαββατοκύριακο ήλθε να προστεθεί στο βδομαδιάτικο δελτίο της πυκνής τηλεοπτικής του δραστηριότητας, η νέα εμφάνιση του προέδρου κ. Βασιλείου Γάλλιου, ο οποίος σε συνέντευξή του, μιλούσε πιο πολύ σαν πρόεδρος του Αποσκέπου και του Κεφαλαρίου του παλιού καιρού, ή έστω σαν πρόεδρος τοπικού συμβουλίου, και λιγότερο σαν δημοτικός σύμβουλος Καστοριάς, και μάλιστα πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ.

Πιο συγκεκριμένα, πολλοί αναγνώστες έμειναν "άφωνοι" απέναντι στην απλοϊκότητα των εξαγγελιών του κ. Γάλλιου, -που δεν είναι γνωστό αν μιλούσε για λογαριασμό αποφάσεων του διοικητικού συμβουλίου της επιχείρησης ή προκαταλάμβανε μελλοντικές αποφάσεις σαν κι αυτές, διότι ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Βασίλειος Γάλλιος ανακοίνωσε ότι τις πρόσφατες αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΥΑΚ θα πληρώσουν μόνο οι "Καστοριανοί", και όχι οι κάτοικοι των συνοικισμών Αποσκέπου και Κεφαλαρίου, από τους οποίους οι κάτοικοι του δευτέρου δεν πληρώνουν καθόλου λογαριασμούς ύδρευσης μέχρι τώρα, ενώ οι κάτοικοι του πρώτου θα συνεχίζουν να πληρώνουν με τις παλιές τιμές, επειδή όπως επιχειρηματολόγησε οι συνοικισμοί αυτοί α) "φθίνουν", β) έχουν "δικά τους νερά", και γ) επειδή τα έργα της Κορομηλιάς έγιναν για τους "Καστοριανούς"!!

Το θέμα που προκύπτει, παρά την φαιδρότητά του, είναι πολύ σοβαρό. Πρώτα διότι εντυπωσιάζει η επαναλαμβανόμενη τάση του νέου προέδρου της ΔΕΥΑΚ να προβαίνει σε ρηξικέλευθα διαγγέλματα. Δεύτερον, διότι επιχειρείται να παρουσιαστεί με φθηνά επιχειρήματα τύπου Μπανανίας σαν λογικό και δίκαιο, ό,τι πιο άδικο μπορεί να επινοηθεί για να δικαιολογηθεί μια σκανδαλώδης ανισότητα, που μπορεί να είναι και παράνομη, στην μεταχείριση των δημοτών όλου του δήμου Καστοριάς, είτε αυτοί είναι "Καστοριανοί" (!) είτε είναι κάτοικοι των δύο συνοικισμών.

Ήδη πολίτες της Καστοριάς ετοιμάζονται να στραφούν σε οργανώσεις προστασίας καταναλωτών, ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για τις απαράδεκτες και πρωτοφανείς απόψεις που παρουσίασε περίπου ως τετελεσμένες και διατεταγμένες ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ, ο οποίος εντελώς, μα εντελώς συμπτωματικά, έλκει την καταγωγή του από τον Απόσκεπο. Οπότε μοιραία και συνειρμικά μπορεί να υποθέσει ο καθένας, ότι οι απόψεις αυτές εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες και προσωπικούς σχεδιασμούς, ακόμη και προς άγρα ψήφων.

Ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ, με τις απόψεις του και τις απανωτές τηλεοπτικές εμφανίσεις του, δεν κατάφερε απλώς να διαιρέσει τους δημότες ανάλογα με το πού κατοικούν, ούτε μόνο να προκαλέσει δυσφορία στους "Καστοριανούς" για το όλο πνεύμα που διακρίνονταν στις αναφορές του γι΄ αυτούς. Κατάφερε επιπλέον να εκθέσει την διοίκηση του Δήμου Καστοριάς, η οποία άκριτα παρασύρεται σε αποφάσεις που πλήττουν τόσο την δημοτική αρχή όσο και την αξιοπιστία της ΔΕΥΑΚ σαν επιχείρησης.

Είναι για παράδειγμα, σαν να ανακοίνωνε η ΔΕΗ, ότι οι κάτοικοι της Πτολεμαΐδας δεν θα πληρώνουν (ή θα πληρώνουν μειωμένους λογαριασμούς) ηλεκτρικού ρεύματος επειδή ο λιγνίτης είναι στην... περιοχή τους και τα έργα μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται για τους "Καστοριανούς", τους "Αθηναίους" τους "Κρητικούς" κ.ο.κ., ή ότι οι κάτοικοι της Θάσου δεν θα αγοράζουν βενζίνη για τα αυτοκίνητά τους, παρά θα τους δίνεται δωρεάν, επειδή στην θαλάσσια περιοχή τους εξορύσσεται ο μαύρος χρυσός.

Έναν τέτοιο πρόεδρο (ειδικά κι' αν ήταν από την Πτολεμαΐδα ή από την Θάσο όπως είναι ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ από τον Απόσκεπο) θέλει και ερώτημα αν θα του επέτρεπαν να πυροδοτεί την ομαλότητα και να διακινδυνεύει την κοινωνική συνοχή, οι πολιτικοί προϊστάμενοι του;

5.4.07

ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΜΑΓΓΕΛ: Ανάσταση, αφιερωμένο στη μνήμη του Λευτέρη Ρόρρου

Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από το τελευταίο κείμενό μου στην ΟΔΟ. Αισθανόμουν και πίστευα πως ό,τι είχα να επισημάνω και να πω το είχα ήδη κάνει πολλές φορές με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Η ανάγκη βέβαια και το χρέος ορισμένες φορές κάνει τους ανθρώπους ν' αναθεωρούν τις σκέψεις τους και να ξαναβλέπουν τα πράγματα επανεξετάζοντας προηγούμενες θέσεις. Έτσι επανήλθα.
Είχα και έχω τη βεβαιότητα ότι ο πολιτισμός είναι σοβαρότατος παράγοντας ανάπτυξης ενός τόπου. Πολλοί άνθρωποι εξ' αιτίας των προβλημάτων επιβίωσης ίσως θεωρούν πολυτέλεια την ανάπτυξη της αισθητικής μιας πόλης ή της ευαισθησίας προς την τέχνη.
Όμως, ό,τι έχει σχέση μ' αυτά είναι τελικά εκείνο που απεγκλωβίζει τον πολίτη από την μονότονη καθημερινότητά του και τον κάνει να πάρει κι αυτός ενεργά μέρος σε εκδηλώσεις, έργα και γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στον ίδιο του τον τόπο.
Πριν χρόνια μέσω της ΟΔΟΥ είχα εκφράσει κι εγώ τις απόψεις μου σχετικά με τον πολιτισμό στην Καστοριά.
Η πόλη τότε όπως και τώρα άλλωστε στερούνταν και τις στοιχειώδεις ακόμα υποδομές για τον πολιτισμό και την τέχνη. Φυσικά εξαγγελίες υπήρχαν πολλές και από πολλούς, αλλά τελικά, σ' όλα αυτά τα χρόνια τίποτε δεν υλοποιήθηκε. Είχα την αίσθηση ότι οι πολιτικοί φορείς αυτού του τόπου λες και απέφευγαν να επενδύσουν στον πολιτισμό, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν ανύπαρκτες οι καλλιτεχνικές ανησυχίες και εκδηλώσεις.
Πολλές φορές είχα αναφερθεί στις λησμονημένες εκκλησίες, στα αρχοντικά που χάνονται, στα "καλά δωμάτια" που μετακομίζουν και άλλες τόσες στους σημαντικούς δημιουργούς αυτού του τόπου, στον Λουκά Σαμαρά, στο Βασίλη Χατζή, στον Νικόλαο Αλεκτορίδη, στο Βασίλη Παπαντίνα, στους αδερφούς Σαχίνη και σε άλλους, οι οποίοι είναι καλλιτέχνες ευρείας φήμης και παγκόσμιας, μα δυστυχώς είναι άγνωστοι στην ίδια τους την πατρίδα.

Κάποτε πίστεψα, όπως και πολλοί άλλοι βέβαια, πως τα πράγματα θ' άλλαζαν, φυσικά προς το καλλίτερο, γι' αυτή την πόλη με τους μοναδικούς πολιτιστικούς θησαυρούς. Δυστυχώς εξαπατήθηκα όπως και άλλοι συμπολίτες μου.
Ιχνηλατώντας στη μνήμη μου, βρίσκω ακόμη σήμερα τον εαυτό μου, μπροστά από το αρχοντικό Βέργουλα, εκεί όπου, εγώ η ίδια ανακοίνωνα στους καστοριανούς πολίτες πως η Δημοτική Πινακοθήκη Καστοριάς δεν ήταν όνειρο, αλλά κοντινή αλήθεια. Διαψεύστηκα και μέσα σ' ελάχιστο διάστημα κατάλαβα πως λειτουργούσε και λειτουργεί ο πολιτισμός στον τόπο μας.
Ο "πολιτιστικός πολιτισμός" θέλει χρόνο, χρήμα, θέλει ανθρώπους με υπομονή, αξίες φανερές και κρυφές, συγγενικές, ίσως. Θέλει κέντρα που χρηματοδοτούνται από το ομώνυμο υπουργείο, σκέψεις διανοουμένων, συμμαχίες, οργανώσεις.
Η πολιτιστική εκδήλωση, η πολιτιστική ανταλλαγή, η πολιτιστική επιχείρηση δεν θέλει αντίρρηση, συκοφαντία, δυστροπία και προπαντός η πολιτιστική θέλει "πολιτική" και ορισμένες φορές λίγο πιπέρι για την γλώσσα που την αλήθεια λέει.
Πνευματικό Κέντρο πουθενά, Δημοτικό Θέατρο παρελθόν, Δημοτικό Ωδείο που; Σε ποιο χώρο άραγε απολαμβάνουμε συναυλίες και μουσικές εκδηλώσεις και σε ποια πινακοθήκη θα τιμηθούν τα έργα των καστοριανών ζωγράφων;
Παρ' όλα αυτά εξακολουθούν πολλοί να μιλούν για πολιτισμό σ' αυτή την πόλη. Ίσως γιατί εδώ ο πολιτισμός είναι ακάθεκτος, ανθεκτικός, αδιάβροχος, παρ' όλες τις μεταποιήσεις, παραποιήσεις, κακοποιήσεις.
Προχωρεί ανάμεσα σε προεκλογικές δεσμεύσεις, πολιτιστικές ανταλλαγές, "πολιτιστικές πολιτικές".
Μήπως θα πρέπει να δεχτούμε τελικά πως είμαστε πολιτιστικά εγκλωβισμένοι; Και πώς να μην είμαστε, όταν εμείς και τα παιδιά μας ζητάμε χρόνια τώρα ένα Πνευματικό Κέντρο, ένα Ωδείο, μια Πινακοθήκη και δεν τα έχουμε. Όταν έργα ζωγράφων όσα έχουν απομείνει βρίσκονται σε κάποιες αποθήκες του δημαρχείου. Όταν οι Καστοριανοί αγνοούν την ύπαρξη δημιουργών των οποίων έργα φιλοξενούνται σε διάφορα μουσεία, από το Μητροπολιτικό της Νέας Υόρκης και την Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, μέχρι την κοντινή μας Πινακοθήκη του Μετσόβου. Μόνοι στον τόπο τους είναι κι αυτοί περιφρονημένοι.

Ο τόπος μας έχει δυναμικό στο χώρο των τεχνών. Υπάρχουν ζωγράφοι, γλύπτες, φωτογράφοι, συγγραφείς, όπως υπήρξαν και στο παρελθόν. Γι' αυτούς όλους δεν υπήρξε και δεν υπάρχει μέχρι σήμερα η θεσμική αναγνώριση και η προβολή των δημιουργιών τους με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην απομόνωση. Είναι οδυνηρό να διαπιστώνει κανείς πως μπορεί να δει τα έργα του Χατζή, του Ρόρρου (φωτογραφίες αριστερά), του Σαμαρά μόνον αν επισκεφθεί την Εθνική Πινακοθήκη ή κάποιον μοντέρνο χώρο πολιτισμού στην Αθήνα. Το ίδιο επίσης οδυνηρό είναι να βλέπεις έργα του διάσημου θαλασσογράφου μας Χατζή και του Αλεκτορίδη στο κοντινό μας Μέτσοβο.
Είναι σίγουρα πολύ άσχημο και φαιδρό τα φωτογραφικά πορτραίτα του Λεωνίδα Παπάζογλου που έβγαλε από την αφάνεια ο συμπολίτης μας κ. Γιώργος Γκολομπίας, να εκθέτονται στην Φλώρινα για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι κάτοικοι της Καστοριάς να μην μπορούν να χαρούν αυτή την σπουδαία έκθεση λόγω της ανυπαρξίας του κατάλληλου χώρου.

Και για μένα ίσως, δεν είναι φυσικό να ξαναγράφω τα ίδια που έγραψα και για τα ίδια που αντιδρούσα πριν χρόνια. Όμως, όπως ανέφερα και στην αρχή, η ανάγκη και το χρέος πολλές φορές μας οδηγεί ξανά στους ίδιους, παλιούς γνώριμους δρόμους.
Ένα σπουδαίο γεγονός αυτή τη φορά, μια έκθεση ζωγραφικής που θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Μπενάκη κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα. Είναι η έκθεση προς τιμή του ζωγράφου Λευτέρη Ρόρρου ενός μεγάλου εικαστικού που έχει τις ρίζες του στην δική μας πόλη.
Ο Ρόρρος δεν ζει, το νήμα της ζωής του είχε κοπεί απότομα στις 17 Ιουλίου 1967. Ο τύπος είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με το ζωγραφικό έργο του Λ. Ρόρρου και ήταν πραγματικά ο ίδιος μια χαμένη ελπίδα της ελληνικής ζωγραφικής. Μεγάλες μορφές της τέχνης εκφράστηκαν γι' αυτόν με τα καλλίτερα λόγια και ζωγράφοι της εποχής του αφιέρωσαν έργα και ποιήματα. Ειδικό αφιέρωμα για τον Λευτέρη είχα κάνει στο φύλλο της ΟΔΟΥ 31/1/2002 με τίτλο "Λησμονημένοι Ποιητές και Χαμένοι Ζωγράφοι". Τότε βέβαια πίστευα πως θα μπορούσαν τα έργα του Λευτέρη και όλων των άλλων Καστοριανών δημιουργών να μας κοιτάζουν μέσα από τη δική μας Πινακοθήκη. Πως όλοι μας θα μπορούσαμε να περπατήσουμε με τη φαντασία μας στα χιονισμένα σοκάκια του Παπαντίνα, έστω κι αν είναι άνοιξη και να μάθουν επιτέλους όλοι πως οι Καστοριανοί καλλιτέχνες υπάρχουν και είναι εδώ.
Φυσικά, όλοι κάποτε καταλαβαίνουν πως η αδιαφορία των ιθυνόντων είναι τόσο ακλόνητη που όσο κι αν γράψει κανείς, όσο κι αν φωνάξει, όσους αφανείς και επιφανείς Καστοριανούς δημιουργούς και να τους αποκαλύψει, δεν πρόκειται να αντιδράσουν και να δράσουν.
Η έννοια του πολιτισμού χρειάζεται και μεγάλη ανάσα ψυχής για να κατανοηθεί και ανάσα τέτοια, ικανή να συλλάβει και να καταλάβει τα νοήματα που περικλείει και που πολλές φορές είναι απλά και τόσο κοντά, σχεδόν δίπλα μας.
Δεν φαίνεται όμως να διαθέτουν τέτοια ανάσα ψυχής όσοι απλώς επικαλούνται τον πολιτισμό για λόγους προπαγανδιστικούς. Γιατί αν είχαν επίγνωση του πολιτισμού δεν θα άφηναν το "καλό δωμάτιο" να χαθεί, τα αρχοντικά να καίγονται, τις φωτογραφίες του Παπάζογλου να υπάρχουν για μας μόνο στο λεύκωμα, τους λησμονημένους ζωγράφους στα υπόγεια και στις πινακοθήκες άλλων πόλεων, τις βυζαντινές μας εκκλησίες στο έλεος του χρόνου.
Ο πολιτισμός που τα βλέπει και τα δέχεται όλα αυτά συντετριμμένος τρέπεται σε φυγή και περιμένει την Ανάσταση.

ΟΔΟΣ: Στην υγειά σας!

Μέρες που είναι θρησκευτικής κατάνυξης, σπάνια η έγνοια του ανθρώπου κεντρίζεται απ' όσα με μια πρώτη φορά μπορούν να θεωρηθούν "δευτερεύοντα", πλην όμως στην ουσία δεν είναι. Γιατί η ακρίβεια και "ακριβέστερα" το κόστος των στοιχειωδών παροχών, όπως οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης δεν είναι δευτερεύοντα θέματα. Ούτε οι σχετικές παροχές, είναι πολυτέλεια. Είναι απλά στοιχειώδη, αγαθά.

Ήταν μερικές μόνο εβδομάδες πριν όταν η (νέα) διοίκηση της ΔΕΥΑ Καστοριάς ανακοίνωνε στους καταναλωτές της, ότι από 12 Μαρτίου 2007 θα προέβαινε χωρίς άλλη προειδοποίηση σε διακοπή υδροδότησης όσων δεν εξοφλούν τους λογαριασμούς τους, επειδή προφανώς η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Η ΟΔΟΣ τότε, στο πρωτοσέλιδο άρθρο της προβάλλοντας και ως βήμα δημόσιου διαλόγου και κριτικής, επικροτώντας αυτή την προειδοποίηση της ΔΕΥΑΚ, έθεσε περαιτέρω και για πρώτη φορά δημόσια (στα ΜΜΕ) το θέμα της άνισης μεταχείρισης των καταναλωτών που πληρώνουν κανονικά τους λογαριασμούς τους, σε σχέση με την μεταχείριση των καταναλωτών που δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους - δηλαδή αυτούς που αφορούσε η απειλή για άμεση διακοπή της υδροδότησης, αλλά και σε σχέση (και κυρίως) με τους κατοίκους ολόκληρων τομέων και συνοικιών του Δήμου Καστοριάς, που δεν πληρώνουν λογαριασμούς γιατί... δεν παίρνουν λογαριασμό και έτσι δεν δίνουν λογαριασμό.

Με την βούλα της ΔΕΥΑΚ μάλιστα, η οποία έχει εξαιρέσει χατιρικά εκατοντάδες νοικοκυριά, με αποτέλεσμα από την σύσταση της ΔΕΥΑΚ μέχρι σήμερα, δηλαδή για 25 χρόνια τώρα άλλοι -οι επί Κολωνώ- να πληρώνουν το νερό της βρύσης χρυσάφι, και άλλοι να ζουν στο Κολωνάκι.

Πρόκειται σαφώς, για μια τεράστια αδικία που συντελείται στις πλάτες των δημοτών που πληρώνουν αγόγγυστα, όχι βέβαια από τώρα μόνο, αλλά για πολλές δεκαετίες, πριν την διοίκηση του Δήμου -και κατά συνέπεια της ΔΕΥΑΚ- αναλάβει η νέα δημοτική αρχή.

Το γεγονός ότι η ΔΕΥΑΚ εμφανίζει χαρακτηριστικά ανώνυμης εταιρείας και αντιμετωπίζεται ως ιδιωτική επιχείρηση, σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει ότι τίθεται εκτός κριτικής και ελέγχου. Όχι μόνο διότι αποτελεί δημοτική επιχείρηση, η διοίκηση της οποίας απηχεί τις πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν στον δήμο, κυρίως όμως διότι οι υπηρεσίες της και επομένως το κόστος της λειτουργίας της επωμίζονται οι καταναλωτές. Και πιο συγκεκριμένα οι καταναλωτές που πληρώνουν. Διότι όλοι οι άλλοι, εξυπηρετούνται σε βάρος των υπολοίπων, με αποτέλεσμα ακόμη και να μη το θέλουν ή να μην το επιδιώκουν, να καρπώνονται παρασιτικά το νερό της βρύσης τους και να ανέχονται να τους το πληρώνουν όλοι οι άλλοι.

Η νέα δημοτική αρχή δεν φέρει αποφασιστική ευθύνη για την σκανδαλώδη αδικία που διαιωνίζεται δεκάδες χρόνια πια. Φέρει όμως ευθύνη για ό,τι γίνεται ή δεν γίνεται από εδώ και στο εξής. Και η κατάσταση απαιτεί λύσεις, με δεδομένο ότι σε καιρούς λειψυδρίας σαν την σημερινή συγκυρία, με ληξιπρόθεσμες οφειλές από δάνεια σε τράπεζες ή οργανισμούς να πιέζουν τα περιθώρια της επιχείρησης, με σημαντικά βάρη μισθοδοσίας και άλλων δαπανών, με αδήριτες ανάγκες συντήρησης, επέκτασης και εκσυγχρονισμού και βελτιώσεων των δικτύων και υπηρεσιών. Σε καιρούς σαν τους σημερινούς, που οι υπεύθυνοι της ΔΕΥΑ Καστοριάς δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους για διακοπή της υδροδότησης στους κακοπληρωτές, και παρά τις σαφείς ανακοινώσεις τους δεν έχουν κάνει τον κόπο να εξηγήσουν στους καταναλωτές τον λόγο που δεν προχώρησαν στο πρώτο μέτρο εξυγίανσης που εξήγγειλαν και την αιτία αυτής της υπαναχώρησης.

Πλήρωσαν οι κακοπληρωτές μήπως; Ή μήπως η νέα διοίκησης της ΔΕΥΑΚ αναδιπλώθηκε πριν αλέκτωρ φωνήσαι;

Σε καιρούς σαν κι' αυτούς που επικρατεί σιβυλλική τακτική γύρω από το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον της ΔΕΥΑ Καστοριάς, οι αρμόδιοι δεν μπορούν να σιωπούν πλέον ούτε να αδρανούν. Ήδη μεμονωμένοι καταναλωτές προβληματίζονται για το αν θα πρέπει να προσφύγουν σε οργανώσεις προστασίας των καταναλωτών εγχώριες ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακόμη και σε ανεξάρτητες αρχές για να προστατεύσουν το δικαίωμά τους να μην τους εκμεταλλεύονται για λόγους δημαγωγίας οι εκάστοτε δημοτικοί άρχοντες.

Προπαντός δεν μπορούν και δεν δικαιούνται να ανακοινώνουν ψυχρά και να επιβάλλουν με μια μονομέρεια σημαντικές αυξήσεις των τελών ύδρευσης, τις οποίες καλούνται να πληρώσουν και πάλι μόνο οι νομοταγείς καταναλωτές.

Το επιχείρημα που ακούστηκε -και μάλιστα από τον ίδιο τον πρόεδρο του δ. συμβουλίου της επιχείρησης, ότι η αύξηση των τελών ήταν επιβεβλημένη, διότι εκτός των άλλων η ποιότητα του πόσιμου ύδατος της Καστοριάς είναι υψηλή, ακούγεται κωμικοτραγικό και φυσικά φθηνό.

Ανάλογα με τις αντοχές, προκάλεσε θυμηδία ή εκνευρισμό να ακούει κάποιος ότι ένα από τα πιο ακριβά νερά της Ελλάδος σαν της Καστοριάς, που το πληρώνουν σαν χρυσό οι φρόνιμοι και νόμιμοι καταναλωτές, γίνεται ακόμη ακριβότερο επειδή η νέα διοίκηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να λάβει όλα τα μέτρα για την είσπραξη των εκκρεμών οφειλών και βεβαίως να πάψει να χωρίζει τους δημότες της σε κατηγορίες προνομιούχων και μη. Σε κορόϊδα και σε όσους πίνουν στην υγεία των κορόϊδων.


Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ