9.3.22

ΟΔΟΣ: Υδροπλάνα


ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς
ΟΔΟΣ 27.5.2021 | 1081


Και μη μου πεις ότι δεν πραγματοποιούνται διεθνείς πτήσεις με υδροπλάνα —διότι δεν είναι αυτό το θέμα μας.


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Στα «γράμματα τα θάματα του σχολειού τα πράγματα», ποτέ δεν τα πήγε και περίφημα. Αναφέρομαι στο κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας μου, που ήλθε στο μυαλό μου αυτές τις τελευταίες μέρες και είναι συμπολίτης μας, με αφορμή την σύλληψή του.

Γεννήθηκε μεγάλωσε και συνέχισε να κατοικεί για πολλά χρόνια σε μια ήσυχη αλλά πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Καστοριάς, με πολυκατοικίες την μια δίπλα στην άλλη να τις χωρίζουν οι στενοί δρόμοι —μελαγχολικά υπολείμματα όλα αυτά, φαντάσματα κυριολεκτικά από την εποχή της μεγάλης ακμής της γούνας. 

Αυτές τι μέρες τον συνάντησα τυχαία στο υδατοδρόμιο, κάπου στις θάλασσες της Αττικής, να περιμένει να πάρει το υδροπλάνο της γραμμής να πάει για να βρει δουλειά στην Γερμανία. Και μη μου πεις ότι δεν πραγματοποιούνται διεθνείς πτήσεις με υδροπλάνα —διότι δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι η Καστοριά. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε, εκεί παντρεύτηκε και εκεί έζησε για ένα χρονικό διάστημα. Μέχρι που του έφυγε η γυναίκα με τα παιδιά και πήγε να μείνει στα μέρη της. Ενώ σηκώθηκε και έφυγε λίγο αργότερα και ο ίδιος. Και δεν εννοώ απαραίτητα σωματικά πως έφυγε. 

Ποτέ δεν τα πήγαινε λοιπόν και πολύ καλά —να την πω την αμαρτία μου— με τα γράμματα, ο μικρός «ήρωας». Κι’ αν από το σπίτι του είχε όση υποστήριξη χρειαζόταν προκειμένου να γίνει καλύτερος μαθητής, να βελτιωθούν οι επιδόσεις του και έτσι να σπουδάσει, να γίνει ας πούμε επιστήμονας να πάρει ένα πτυχίο τέλος πάντων, να βρει δουλειά στην τράπεζα, σε μια υπηρεσία, να «τακτοποιηθεί» καθώς οι γονείς του ήταν μεροκαματιάρηδες στην ουσία, αυτός δεν έβαζε μυαλό. 

Πού τον έχανες, πού τον εύρισκες, ήταν όλη την μέρα έξω και έπαιζε με τους συνομηλίκους του. Πότε στην λίμνη, πότε στο βουνό της Καστοριάς, εκεί θα εύρισκες τον μπόμπιρα της Καστοριάς. Δεν επέστρεφε σπίτι παρά μόνο όταν νύχτωνε, χειμώνα καλοκαίρι και αφού προηγουμένως είχαν μαζευτεί οι φίλοι του.

Για τα γράμματα όμως ούτε λόγος. Δεν τα ήθελε. Και δεν τα χρειαζόταν όπως πίστευε, καθώς ατένιζε και αντιλαμβανόταν το μέλλον του ασυναίσθητα μέσα από τους θορύβους των πολλών χιλιάδων μηχανών γουναρικής που ακούγονταν κάθε μέρα, τις σταματούρες που λιάζονταν με καρφωμένα τα παλτά και τις ζακέτες ακουμπισμένες στις προσόψεις των οικοδομών, τις εκατοντάδες τεχνιτών και εργατών που κατηφόριζαν στους δρόμους της Καστοριάς σαν πήγαινε 6 ή 7 το απόγευμα. 

Οπότε αυτό που λέμε «οι προσλαμβάνουσες» παραστάσεις του, υπαγόρευαν την ανεμελιά. Άλλωστε και πολλά από τα παιδιά της ίδιας εποχής του, είχαν ακριβώς την ίδια πορεία στα παιδικά τους χρόνια. Οπότε όλα κυλούσαν μέλι-γάλα. 

Ωστόσο πέντε-δέκα πράγματα, τα είχε μάθει καλά ο μικρός συμπολίτης. Κυρίως από την ιστορία. Για παράδειγμα ότι η Καστοριά, είναι βυζαντινή αρχόντισσα —γι’ αυτό δεν σήκωνε κουβέντα. Ότι είχε η Καστοριά 72 τον αριθμό «βυζαντινές και μεταβυζαντινές» εκκλησίες. Και αυτό ακριβώς το είχε αποστηθίσει γιατί έπρεπε να αναφέρεται και στις δύο λέξεις μαζί. «Βυζαντινές και μεταβυζαντινές»· ποτέ σκέτη η μια λέξη από την άλλη καθώς δεν ήξερε καν και την διαφορά τους. Είχε μάθει και το «στην Καστοριά ή ψαράς ή γουναράς» και άλλα αντίστοιχα. Όπως και ότι η ομορφιά της, είναι όση, ίσως και περισσότερη από τις αντίστοιχες των ελβετικών πόλεων με λίμνες. 




Για την Λευκορωσία, είναι αλήθεια ότι γνώριζε από τίποτε έως σχεδόν τίποτε. Είχε κάπου, κάποτε, κάπως ακούσει την λέξη «Λευκορώσοι» αλλά φαντάστηκε ότι αν οι απλοί Ρώσοι ήταν αδελφοί ορθόδοξοι ξανθοί στο γένος, οι Λευκορώσοι θα ήταν κάτασπροι ορθόδοξοι αδελφοί μας. Οπότε ίσως έβαζαν μαζί με τους Ρώσους κι’ αυτοί ένα χεράκι να γίνει όχι απλά ξανθή, αλλά ξεξασπρότερη η Κωνσταντινούπολη.




Αλλά δεν ήταν μόνο αυτά. Διότι ο μπόμπιρας των αναμνήσεων της παιδικής μου παλινδρόμησης, που θα μπορούσε να είναι όχι μόνο ένας αλλά πολλοί —Σύνταγμα ολόκληρο— είχε στις παραστάσεις του από την παιδική του ηλικία και την ατμόσφαιρα της Καστοριάς: Ατμόσφαιρα ακμής, κοσμοπολιτισμού, με τους εμπόρους της να ταξιδεύουν, όχι μόνο σε όλα τα μήκη αλλά και σε όλα τα πλάτη της Οικουμένης για την Γούνα. 

Είχε στην «μεγάλη εικόνα» του, τους 9-10 κινηματογράφους που υπήρχαν στην πόλη του και ανέβαζαν από δύο ταινίες ο καθένας την εβδομάδα. Το Ωδείο, την πολυπληθή χορωδία, την μαντολινάτα του Δόϊκου ακόμη πιο παλιά, με περίπου 100 μέλη, τα καρναβάλια με το ξεφάντωμα στο 3ήμερο των Φώτων και του Αη-Γιαννιού, τους τρύγους στα αμπέλια των Καστοριανών κάθε Σεπτέμβρη μήνα. 

Την ψησταριά στην Μήτκα, στον Άη-Νικόλα, την Μαυριώτισσα, τα καράβια, τις disco που ξεμύτισαν σιγά-σιγά. Τις μουσικές τις ξένες, με την ποπ και ροκ του καλύτερου όπως αποδείχθηκε επιπέδου που έφερναν από το εξωτερικό οι έμποροι και τα δισκάδικα του βυνιλίου για όσους τα θυμούνται. Τα μίνι στις κοπέλες και τα παντελόνια-καμπάνες. Και άλλα συναφή, ανέμελα και ελεύθερα, απλοϊκά ίσως με τα σημερινά μέτρα και σταθμά, αλλά ουσιαστικά από την άλλη.

Και έτσι μας προέκυψε ατίθασος και ελεύθερος στο πνεύμα ο φίλος μας. Σε κάποια στιγμή μάλιστα, καθώς έκοβαν τα πλατάνια κάπου, άσχετα που ήταν μακριά από την γειτονιά του, είχε δηλώσει πως συμφωνεί με μια φράση που είδε γραμμένη με μπογιά στους τοίχους της Καστοριάς: «πλατανοκτόνοι-κτήνη». 

Ο μπόμπιρας είχε ακούσει ακόμη και για την Ρωσία. Το ξανθό το γένος συγκεκριμένα, που ήταν επιπλέον ορθόδοξο χριστιανικό. Είχε και ο ίδιος 1-2 ανοιχτές τούφες στα καστανά μαλλιά του, ήταν και χριστιανός ορθόδοξος, είχε μάθει και για το πεπρωμένο να μας βοηθήσουν οι Ρώσοι να πάρουμε κάποια στιγμή πίσω την Πόλη από τους Τούρκους και το είχε δέσει κορδόνι ο μικρός μας φίλος, ότι θα μπορούσε κι’ αυτό να συμβεί.

Τους εκτιμούσε τους Ρώσους κατά βάθος. Δεν είχε δώσει καν σημασία σε ένα σύνθημα την περίοδο που η Ελλάδα διαπραγματευόταν την ένταξή της στην ΕΟΚ (τότε Ευρωπαϊκή Ένωση) «Ρώσοι-Τούρκοι και ΠαΣοΚ, εναντίον της ΕΟΚ». Δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσαν ποτέ να είναι σύμμαχοι —και μάλιστα από πάντα— οι Ρώσοι με τους Τούρκους. 

Ώσπου μεγαλώνοντας έπεσε ο κομμουνισμός στην αχανή αυτή χώρα και πίστεψε όσο ποτέ άλλοτε ότι πλησιάζει η προσδοκία στο πεπρωμένο της και ότι σύντομα θα γινόταν και πάλι ξανά πρωτεύουσα η Κωνσταντινούπολη.

Για την Λευκορωσία, είναι αλήθεια ότι γνώριζε από τίποτε έως σχεδόν τίποτε. Είχε κάπου, κάποτε, κάπως ακούσει την λέξη «Λευκορώσοι» αλλά φαντάστηκε ότι αν οι απλοί Ρώσοι ήταν αδελφοί ορθόδοξοι ξανθοί στο γένος, οι Λευκορώσοι θα ήταν κάτασπροι ορθόδοξοι αδελφοί μας. Οπότε ίσως έβαζαν μαζί με τους Ρώσους κι’ αυτοί ένα χεράκι να γίνει όχι απλά ξανθή, αλλά ξεξασπρότερη η Κωνσταντινούπολη. Ως εκεί. Τίποτε περισσότερο. 

Κι’ αν κάτι έλεγαν στις ειδήσεις, και έπιανε το αυτί του, αυτός σύντομα το παρατούσε, δεν μπορούσε να το αναλύσει. Το άφηνε. Ήταν άλλωστε μακριά από την απλή και ελεύθερη φύση του που δεν του επέτρεπε να ενταχθεί ούτε να ελεγχθεί. Γιατί —παρέλειψα να διευκρινίσω— το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας μου, είχε πια μεγαλώσει και εκδήλωνε συχνά τις αντιρρήσεις του για το κατρακύλισμα της Καστοριάς, από χρόνια τώρα. Για το κατάντημα, την ερήμωση, την αδιαφορία και την διαφθορά.

Παρέμενε, ανένταχτος και ατίθασος, να επιμένει ότι μπορεί ο μικρόκοσμος της Καστοριάς των παιδικών του χρόνων να συνοψίσει και μια ελπίδα για το μέλλον. Αυτή η... αναμονή του, είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθεί κοντά στο περιθώριο. Σε μια ιδιότυπη απομόνωση. 



ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς


Διότι το έγκλημά του ήταν βαρύ. Είχε πει, είχε γράψει για την ακρίβεια, πως όσο στην Καστοριά γίνονται έργα και πέτυχαν αυτοί που διοικούν τον τόπο, άλλο τόσο πιθανό είναι να ελευθερώσει την Πόλη ο Μόσκοβας και ο Λουκασένκο. Ο ξανθός και ο λευκότερος.



Και καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, πρόσεξα τον φίλο των παιδικών μου αναμνήσεων να περνάει από τον έλεγχο εισιτηρίων και να επιβιβάζεται στο υδροπλάνο για την Γερμανία, που το δρομολόγιό του θα περνούσε πάνω από την Καστοριά με την λίμνη της και θα την φωτογράφιζε. Από ψηλά. Χωρίς να φαίνονται τα ψεγάδια της από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις. Μετά εγώ έφυγα και το υδροπλάνο απογειώθηκε.

Επέστρεψα σπίτι μου και μηχανικά, ή από ένα προαίσθημα ίσως άνοιξα την τηλεόραση. Είχε έκτακτο δελτίο ειδήσεων. Ανταπόκριση από την Καστοριά. Στο ρεπορτάζ ένας γνωστός. Έκπληκτος άκουσα ότι καθώς το υδροπλάνο του φίλου μας προσέγγιζε το σημείο της διαδρομής που από κάτω βρισκόταν η Καστοριά με την λίμνη της —που επίσης διέθετε πια υδατοδρόμιο, 3-4 μαχητικά (βομβαρδιστικά) υδροπλάνα σηκώθηκαν από την λίμνη και πλεύρισαν το υδροπλάνο [σχετικά "εδώ" & "εδώ"]. 

Με μεγάφωνα κάλεσαν τον πιλότο να υπακούσει και να τους ακολουθήσει, να προσθαλασσωθεί στην λίμνη της Καστοριάς, διότι στο σκάφος υπήρχε βόμβα και ένας σεσημασμένος τρομοκράτης. Που τον καταζητούσε η τοπική ασφάλεια. Και ότι σε διαφορετική περίπτωση θα το βομβάρδιζαν διότι υπήρχε κίνδυνος ασφαλείας. 

Κατέβηκε έτσι στην λίμνη της Καστοριάς το υδροπλάνο, σε μια απομακρυσμένη περιοχή. Εκεί οι φήμες επιμένουν ότι συνέλαβαν τον μπόμπιρα της Καστοριάς. Είχε λέει εγκληματήσει κι’ αυτός σε βάρος του λευκο-ρώσου προέδρου Αλεξάντρ Λουκασένκο (*), που είχε ομόδοξους και μιμητές του σε όλα τα μήκη, κλιμάκια και πλάτη, και σε όλα τα ύψη. 

Έπρεπε λοιπόν να λογοδοτήσει ενώπιον της ανεξάρτητης δικαιοσύνης που διέταξε την κατ’ αυτόν τον τρόπο προσαγωγή του. Κι ας κινδύνευε με φίμωση και ασφυξία έως του πνιγμού και του θανάτου. Διότι το έγκλημά του ήταν βαρύ. Είχε πει, είχε γράψει για την ακρίβεια, πως όσο στην Καστοριά γίνονται έργα και πέτυχαν αυτοί που διοικούν τον τόπο, άλλο τόσο πιθανό είναι να ελευθερώσει την Πόλη ο Μόσκοβας και ο Λουκασένκο. Ο ξανθός και ο λευκότερος.

Η συνέχεια έγινε σε όλους λίγο-πολύ γνωστή. Το υδροπλάνο συνέχισε την πτήση του, χωρίς τον φίλο μας, χωρίς τις φωτογραφίες και οι συμπτώσεις σ’ αυτή την φανταστική ιστορία της υπερ-πανσελήνου της 26ης Μαΐου, με την σεληνιακή έκλειψη.

Και η Καστοριά συνέχισε να καθρεφτίζει την μαγεμένη ομορφιά της στην λίμνη —με όλες τις 72 «βυζαντινές και μεταβυζαντινές» της εκκλησίες, να είναι συμπτώσεις συμπτωματικές. Και οι ομοιότητες εντελώς τυχαίες. Χωρίς να λείπει καμία. Και χωρίς κανένα αφιέρωμα στην ελευθερία του λόγου της Καστοριάς. 

Σημείωση: Μαντέψτε το έτος που συνέβησαν όλα αυτά, μόνοι σας.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Μαΐου 2021, αρ. φύλλου 1081.




Και η Καστοριά συνέχισε να καθρεφτίζει την μαγεμένη ομορφιά της στην λίμνη —με όλες τις 72 «βυζαντινές και μεταβυζαντινές» της εκκλησίες.




(*) Την 23η Μαΐου 2021, ο λευκορώσος πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο προκαλούσε διεθνή κατακραυγή στέλνοντας καταδιωκτικό να αναχαιτίσει την πτήση FR4978 της Ryanair. Με πρόσχημα υποτιθέμενη απειλή για βόμβα στο αεροσκάφος, ο λευκορωσικός έλεγχος εναέριας κυκλοφορίας το ανάγκασε να προσγειωθεί στο Μινσκ, προκειμένου να συλληφθούν μετά την προσγείωσή του ο αντιφρονών δημοσιογράφος Ρομάν Προτάσεβιτς και η σύντροφός του Σοφία Σαπέγκα, που επέβαιναν στην πτήση. 



11 σχόλια:

  1. Ανώνυμος9/3/22

    Eοκ και Νάτο το ίδιο συνδικάτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος9/3/22

    Ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος9/3/22

    Ο Γιάνης γιατί δεν κάνει αλλαγές Αντιδημαρχων όπως είχε υποσχεθεί;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος9/3/22

      Οι αλλαγές Αντιδημάρχων ήταν ένα χαστούκι για το Δημαρχο. Πότε ξανά δημοτικοί σύμβουλοι δεν έχουν αρνηθεί μετ' επιτάσεως τη θέση. Δεν μπορεί να εμπνεύσει και κυρίως δεν μπορεί να διοικήσει.
      Τελικά η όλη προσπάθεια είναι πλέον μονονα πάρει θέση ο 🍕. Γι' αυτό και τα τοπικά blogs ανακάλυψαν εσχάτως πετυχημένους.
      Αχ ....... Ειρήνη ημίν
      ο Ανήσυχος Δημότης

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος9/3/22

      Θα μείνει με την 🍕 στο χέρι...

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος9/3/22

      Αυτή η δημοτική αρχή θα έχει άσχημο τέλος. Θα καταρρεύσουν εσωτερικά με βελούδινο πραξικόπημα ή θα παραιτηθούν μετά από συγκέντρωση έξω από το Σκαπέρδειο χιλιάδων καστοριανών....

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος10/3/22

      Το πραξικόπημα ήδη έχει οργανωθεί και έχει κωδική ονομασία :σκωληκοδητιδα.

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος9/3/22

    Το Trimore της Δημοτικής Αρχής Αγγελή επανέρχεται στην Καστοριά μετά από 3 χρόνια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος9/3/22

      Όταν ανέλαβαν οι Ώρα Για Τεμπελιά δεν το συνέχισαν, τώρα που δεν μπορούν να κάνουν κάτι καινούργιο, το επαναφέρουν!!!

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος9/3/22

      Αυτό μας έλειπε τώρα. Δεν βλέπουμε ότι τα κρούσματα ανεβαίνουν,Trimore μας μάρανε.

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος9/3/22

    Ας πρόσεχε...ο αλαζόνας. Αξιοπρέπεια λέγεται και του λείπει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ