ΕΛΕΝΗΣ ΚΩΣΤΕΑ: «Укрοщение строптивого» ή η ζωή μου με τον Σαντάμ

 

ΟΔΟΣ 23.5.2024 | 1226

(Νο2, κατόπιν δηλ. του ομότιτλου βιβλίου της Παρισούλας Λάμψους)

Στη ζωή συναντάς και αγγέλους και δαίμονες, παρά τη ρητή διαβεβαίωση του Καντ, πως τέτοιοι αποτελούν αδύνατο αντικείμενο της ανθρώπινης εμπειρίας, αν και ο ίδιος ακριβώς ενέπνευσε τον ζωγράφο των δαιμόνων και αγαπητό του Πικάσο, Μιχαήλ Βρούμπελ στο ν’ ασχοληθεί, μοιραία λένε για την ψυχική υγεία του, με απεικόνιση δαιμόνων (γνωστοί οι 13 του μεταξύ λοiπών). Επίσης, παρά την προφητική έγνοια της υπεύθυνης τάξης μου στο Σοβιετικό σχολείο, κ. Ζαχαρέβιτς, που έλεγε, κουνώντας την κεφαλήν, σχεδόν αδύνατο να μετατρέψεις έναν εγκληματία σε νορμάλ άνθρωπο. Εγώ όμως, Χριστιανή και πιστεύω! 

Η «1η γνωριμία» μου με τον Σαντάμ ήταν εξ’ αποστάσεως, διορατική και ενστικτώδες, κάπου εκεί την Άνοιξη του 1975, ένιωσα αμετάπειστα, πως η ζωή μου άλλαξε, κάπου στις πολλές και διάφορες αναζητήσεις του δικτάτορα του Ιράκ με πήρε το μάτι του, υπέπεσα στην αντίληψη του;! Πιστεύω, πως ένιωθε στο πετσί του από την μεταλαμπάδευση από το 1967 ακόμα κι ο ίδιος αυτό το κάτι και ήταν η φάση του Α’ Βρουμπελεφικού δαίμονα, ο πίνακας με την Άννα Καρένινα, που συναντά το γιο της και ονόμασε ο καλλιτέχνης: «Απ’ εκεί, που δεν έχει γυρισμό». 

Ο Σαντάμ ήταν απόλυτα αισθησιακή φύση, ο ψυχισμός του λειτουργούσε βαθιά συναισθηματικά. Προσπάθησε, σαν κάθε άντρας στη φάση δεύτερη να αποκτήσει αυτό, που ήθελε, μα «μεσολαβούντος» του πατρός μου, εισέπραξε ένα αδιαμφισβήτητο Πατ και θύμωσε προφανώς και δεν ασχολήθηκε περισσότερο (θα’ λεγαν οι φροϋδικοί, πως απώθησε το όλο θέμα στο υποσυνείδητο). Η φάση, που απεκαλύφθην για κείνον ήταν της «Ταμάρας και δαίμονος» απ ’το ομώνυμο ποιητικό έπος του Λέρμοντωφ (δηλ αναπόφευκτο κακό για Εκείνην;!). Η επόμενη φάση του "καθιστού δαίμονα" κι αρχή μιας ατέρμονης σκοτεινής 40ετίας, όπως και η μεθεπόμενη του "γκρεμισμένου δαίμονος", αφορά ιστορικά την προεδρεία του και διακυβέρνηση του Ιράκ, όπου είχε να ξεχνιέται, επιδιδόμενος στα παιχνίδια εξουσίας, τη χλιδή, πάθη του (η φάση της Κύπριας Παρισούλας Λάμψους) ως και την αποκαθήλωσή του με την εισβολή των Αγγλοαμερικάνων (ενώπιων μάλιστα της αγχόνης βλέπουμε ένα άλλο πρόσωπο του δικτάτορα, μας θυμίζει τον στενταλεφικό ήρωα στο «Κόκκινο και μαύρο», που δεν θέλησε ν’ αποδράσει, λέγοντας ότι άξιζε να εκτελεστεί. Αν πιστέψουμε, όμως τον Κουτσιάφτη, συνάδελφο τότε στο ΤΕΙ, ο δικτάτορας στάθηκε αμετανόητος ως το τέλος…). 

Μέχρι σήμερα ηχούν στ’ αυτιά μου τα λόγια του πανεπιστημιακού μου δασκάλου απ’ το Μίσιγκαν, κ. Vic Strecher, βλέπετε στρατιώτες μας θυσιάστηκαν για να φύγει ο δικτάτορας κι εμένα να του απαντώ, πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Και ως ολοκλήρωση του Τριπτύχου των δαιμόνων (όχι αναγκαστικά εδώ με την χρονολογική σειρά), ήρθε ο τρίτος δαίμων, ο «Δαίμονας, που πετά», αλλόκοτη πραγματικά μορφή, ανατομικώς αδύνατη, που θα βρει τον φίλο μου Χουσεΐν στη «Ζώνη», ένα χώρο-μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου και στη φάση αυτή «βίωνε» την 4η φροϋδική, οιδιπόδειου συμπλέγματος κατάσταση ( έγραψε εν τω μεταξύ και το θηλυκό του ήμισυ ο Βρούμπελ, φρόντισε, την "Κύκνεια Πριγκίπισσα", άλλον ένα δαίμονα ). 

Τώρα, που συντελέστηκε επιτέλους η καθοριστική άρνηση της άρνησης, περάσαμε στη φάση του πλέον αδύναμου εκ των 13, δαίμονα των αισθητικών υπερβολών ή όπως απεικόνισε στον πίνακα του το «Τριαντάφυλλο στο ποτήρι», μετά απ’ αυτό το στάδιο παύει να υφίσταται ο δαιμονισμός του φίλου μου Σαντάμ και ακόμα δικαιολογεί τις προσπάθειες των οπαδών του για αγιοποίηση του ονόματός του με τα πολλά βίντεο, που ανεβαίνουν στο διαδίκτυο με τ’ ανθρώπινο, φιλολαϊκό πρόσωπο του πρώην κυβερνήτη του Ιράκ. Συντελέστηκε η Κιρκεγκόρια Επανάληψη, ή η πραγματική επιστροφή του Σαντάμ.

Укрοщение строптивого = Το ημέρωμα της στρίγγλας  

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Μαΐου 2024, αρ. φύλλου 1226.