Σαν να επικρατεί κάποιου είδους δημοσιοϋπαλληλικής σιωπής, που κανένας δημόσιος αξιωματούχος δεν αποφασίζει την απόλυση κάποιου άλλου δημόσιου υπαλλήλου, ακόμα και αν αυτός είναι αμετάκλητα καταδικασμένος για ποινικά αδικήματα.
Αδιαμφισβήτητα η τελευταία χρονικά ανθρωποκτονία με θύμα ακόμη μια γυναίκα και οι συνθήκες τέλεσής της, ήταν αυτή που μονοπώλησε το κοινωνικό ενδιαφέρον. Και όπως ήταν φυσικό, οι "ιδιαίτερες" αυτές συνθήκες της στυγερής δολοφονίας προκάλεσαν και την μεγαλύτερη κοινωνική κατακραυγή. Στα μάτια μου, δεν είναι ξεκάθαρο αν θα πρέπει να υπάρξει κατηγοριοποίηση των ανθρωποκτονιών, με την επισημοποίηση του όρου «γυναικοκτονία» για τον απλό λόγο πως δεν πρέπει να υπάρχει διάκριση μεταξύ των φύλων. Μεταξύ μιας γυναίκας και ενός άνδρα.
Καθώς θα είναι αρκετά σοβαρός ο κίνδυνος να θεσπιστεί και επίσημα, ένας όρος με καθαρά σεξιστικά χαρακτηριστικά. Τα οποία δεν αποκλείεται να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Ενδεχομένως, τέτοιου είδους εγκλήματα που τελούνται να χρειάζεται να αντιμετωπίζονται με ακόμη αυστηρότερες ποινές ανεξαρτήτου φύλου θύματος και θύτη. Αλλά αυτά είναι φρονιμότερο να απασχολήσουν τους νομοθέτες. Και εν κατακλείδι, αν κριθεί από εκείνους πως θεσμοθετώντας τον όρο «γυναικοκτονία» σε συνδυασμό με την αυστηρότερη ποινική μεταχείριση των θυτών, θα επιφέρει αποτελέσματα αποτροπής τέλεσης, πολύ καλώς να γίνει.
Όμως για ακόμη μια φορά και μάλιστα με τον οδυνηρότερο τρόπο γίνεται αντιληπτή στην κοινωνία, η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού και του ευρύτερου δημοσίου. Καθώς όπως αποδεικνύεται, σε πολλές περιπτώσεις, το ανθρώπινο δυναμικό που στελεχώνει τον δημόσιο τομέα, είναι –κατά το ελάχιστο– κατώτερο των περιστάσεων αναλογικά με τις θέσεις ευθύνης που υπηρετούν. Και δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο, η πλειοψηφία της κοινωνίας γίνεται όλο και περισσότερο μάρτυρας της συγκεκριμένης ανεπάρκειας.
Σύμφωνα όμως με στοιχεία που έρχονται στο φως μετά την δολοφονία έξω από το αστυνομικό τμήμα, υπάρχουν 107 αστυνομικοί που έχουν κριθεί ένοχοι τελεσίδικα για ποινικά αδικήματα εξακολουθούν να εργάζονται στο αστυνομικό σώμα. Και αυτό από μόνο του, προκαλεί ερωτήματα αλλά και κοινωνική δυσφορία. Τόσο για τον τρόπο που λαμβάνονται τέτοιου είδους αποφάσεις από τους υψηλόβαθμούς τους, όσο και για τις πολιτικές ευθύνες που αποδίδονται επειδή δεν αλλάζει το ισχύον καθεστώς.
Και αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το αστυνομικό σώμα, αλλά και με αρκετούς εργαζόμενους σε αυτό που αποκαλείται δημόσιος τομέας. Όπως για παράδειγμα στον τομέα της Παιδείας, της Υγείας, της Δικαιοσύνης και άλλων καίριων δομών του δημοσίου. Καθώς δεν είναι λίγα τα περιστατικά καταδικασμένων δασκάλων –ακόμα και για σεξουαλικής φύσης αδικήματα σε μαθητές– που εξακολουθούν να διδάσκουν, ούτε βέβαια είναι λίγα τα παραδείγματα ιατρών που έχουν καταδικαστεί για ποινικά αδικήματα που συνεχίζουν να εργάζονται στον τομέα τους. Ούτε βέβαια είναι λίγες οι περιπτώσεις δικαστικών που ενδεχομένως να έπρεπε να είναι εκτός του δικαστικού σώματος, παρ’ αυτά συνεχίζουν την δικαστική τους καριέρα.
Και οι παραπάνω αναφορές δεν έχουν ως στόχο να πλήξουν αποκλειστικά τις συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες στο σύνολο τους. Καθώς τέτοια κρούσματα κακών επαγγελματιών αποτελούν την μειοψηφία και σίγουρα όχι το σύνολο των εργαζόμενων σε αυτές. Όπως δηλαδή συμβαίνει με το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και όχι μόνο. Παρόμοια φαίνεται να είναι η κατάσταση και με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, οπουδήποτε και αν αυτός δραστηριοποιείται.
Με την μόνη διαφορά, πως αν στον ιδιωτικό τομέα διαπιστωθεί πως κάποιος υπάλληλος καταδικαστεί από την Δικαιοσύνη για κάποιο ποινικό λόγου χάρη αδίκημα, τότε θα απομακρυνθεί από την εργασία του με συνοπτικές διαδικασίες. Ίσως και με κάποια υπερβολή. Σε αντίθεση με τον δημόσιο τομέα, στον οποίο φαίνεται πως επικρατεί διαφορετικό καθεστώς ως προς την αντιμετώπιση αντίστοιχων περιπτώσεων. Σαν κάποιου είδους οξύμωρης συναδερφικής αλληλεγγύης.
Σαν να επικρατεί κάποιου είδους δημοσιοϋπαλληλικής σιωπής, που κανένας δημόσιος αξιωματούχος δεν αποφασίζει την απόλυση κάποιου άλλου δημόσιου υπαλλήλου, ακόμα και αν αυτός είναι αμετάκλητα καταδικασμένος για ποινικά αδικήματα. Και αυτό έχει γίνει αντιληπτό στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Που φαίνεται να οργίζεται κάθε φορά στο άκουσμα της τέλεσης Ένορκης Διοικητικής Έρευνας (ΕΔΕ) από την τάδε ή την δείνα υπηρεσία για ... «μια τυχαία στραβή που έτυχε στην βάρδια της».
Και εκείνο που ίσως να εξοργίζει ακόμα περισσότερο την πλειοψηφία της κοινωνίας είναι πως σχεδόν ποτέ δεν ενημερώνεται για την έκβαση των ΕΔΕ αλλά και τις ποινές των εμπλεκόμενων προσώπων. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο από εκείνη, πως τα πάντα καλύπτονται από κάποιο πέπλο δημοσιοϋπαλληλικής συγκάλυψης, που στο τέλος κανένας δεν θα τιμωρηθεί με οριστική αποχώρηση, παρά μόνο με διοικητικές κυρώσεις. Ακόμα και αν έχουν διαπραχθεί εγκληματικές αστοχίες από έναν ή περισσότερους υπαλλήλους.
Υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, το σύνολο της κοινωνίας φαίνεται να έχει ταυτιστεί με απόψεις που παλαιότερα θεωρούνταν ταμπού. Και ενδεχομένως να είναι η κατάλληλη στιγμή να συζητηθούν ανοικτά ορισμένα ζητήματα. Όπως αυτό της καθολικής αξιολόγησης στον δημόσιο τομέα αλλά και σε ποιες περιπτώσεις θα πρέπει ένας δημόσιος υπάλληλος να απολυθεί. Και γιατί όχι, να συζητηθεί η άρση μονιμότητας στο δημόσιο.
Ο κ. Κόκκαλης, μπροστά μάλιστα στον δήμαρχο και π. πρόεδρο του ΣΓΚ, αναφέρθηκε «κυρίως στην απογουνοποίηση της Καστοριάς παρά στην απολιγνιτοποίησή της»! Ο κ. Κορεντσίδης όχι μόνο δεν αντέδρασε αλλά τον χαρακτήρισε ως «άριστο γνώστη των θεμάτων της Καστοριάς»!
* * *
Φυσικά, για να επέλθουν τέτοιες κοσμογονικές αλλαγές θα πρέπει πάνω από όλα να υπάρξει κάποια κυβέρνηση που να έχει την πολιτική βούληση για να το κάνει. Γιατί αναπόφευκτα θα πρέπει να συγκρουστεί με το αποκαλούμενο "βαθύ κράτος". Μια σύγκρουση που θα είναι διαρκής και με ανάλογο πολιτικό κόστος.
Και η νυν κυβέρνηση, αυτή της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον... "φιλελεύθερο" και "μεταρρυθμιστή" Κυριάκο Μητσοτάκη, παρά το γεγονός που μερικά από τα παραπάνω τα είχαν ανάγει σε προεκλογικά συνθήματα, φαίνεται πως δεν επιθυμεί να τα πράξει. Ή δεν έχει την πολιτική τόλμη να τα εφαρμόσει. Εξάλλου πρωταρχικό μέλημα κάθε κυβέρνησης είναι η επανεκλογή της. Και αυτός φαίνεται να είναι ο στόχος και της συγκεκριμένης κυβέρνησης.
Η οποία (επανεκλογή) μπορεί να επέλθει μόνο αν δεν έρθει σε ευθεία σύγκρουση με το μειοψηφικό αλλά φωνακλάδικο και αντιδραστικό δημοσιοϋπαλληλικό κατεστημένο. Το οποίο μέσω της δεδομένης ανεπάρκειας μέρους αυτού αλλά και της κυβερνητικής ατολμίας να ασχοληθεί σοβαρά με το συγκεκριμένο πρόβλημα, διαιωνίζει μια κατάσταση που πλέον δεν γίνεται αποδεκτή από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Καθώς αυτή είναι πλέον που αναζητά πολιτική αποτελεσματικότητα σε τέτοιου είδους ζητήματα. Και η ίδια είναι που καταλογίζει αποκλειστικά την πολιτική ευθύνη και απροθυμία στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει πράξη όσα προεκλογικά έταζε στους ψηφοφόρους του. Μέρος του εκλογικού σώματος που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης για δεύτερη τετραετία στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα με ποσοστό 41% δείχνει πλέον να είναι απογοητευμένο. Και αυτό το μέρος του εκλογικού σώματος, φαίνεται να είναι κυρίως ψηφοφόροι του Κέντρου.
Εκείνο που το αριστερό κυρίως ακροατήριο αποκαλεί μειωτικά ως «κυρ-Παντελήδες» και φαίνεται να κατέχουν την μεγαλύτερη εκλογική δύναμη. Οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα κόμματα σαν εργαλεία καλυτέρευσης της καθημερινότητάς τους και όχι με τον τρόπο που τα αντιμετωπίζουν τα εκάστοτε κομματικά κουτάβια που φορούν παρωπίδες. Και το απογοητευμένο Κέντρο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του θα εκφράσει σιωπηλά την δυσαρέσκειά του κυρίως μέσω της αποχής από την κάλπη των επερχόμενων ευρωεκλογών.
Και αυτό επειδή, οι ψηφοφόροι του δεν βλέπουν κάτι αισιόδοξο πολιτικά ούτε στο ΠαΣοΚ και ακόμη περισσότερο στον ΣυΡιζα. Αποδεικνύοντας διαχρονικά, πως το μεγαλύτερο μέρος της αποχής προέρχεται από τον συγκεκριμένο χώρο και όχι όπως θέλουν ορισμένοι να την αποδώσουν σε "αγανακτισμένους" και "απογοητευμένους" του γενικότερου πολιτικού συστήματος.
Και μιας που ο λόγος έγινε, αγαπητή ΟΔΟΣ, για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου και με αφορμή την παρέλαση αρκετών υποψήφιων αυτών από την Καστοριά, ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει για την παρουσία του κ. Πέτρου Κόκκαλη επικεφαλής της ευρωομάδας "Κόσμος". Ο οποίος ως συνηθίζεται επισκέφτηκε και τον δήμαρχο Καστοριάς κ. Ι. Κορεντσίδη. Στο τέλος μάλιστα της συνάντησής τους, πραγματοποιήθηκαν οι εθιμοτυπικές δηλώσεις των παρευρισκομένων. Όπου μεταξύ των άλλων ο κ. Κόκκαλης αναφέρθηκε «κυρίως στην απογουνοποίηση της Καστοριάς παρά στην απολιγνιτοποίησή της»!
Τοποθέτηση που πραγματοποιήθηκε μπροστά μάλιστα στον νυν δήμαρχο και πρώην πρόεδρο του Συνδέσμου Γουνοποιών Καστοριάς. Ο οποίος όχι μόνο δεν αντέδρασε στα λεγόμενα του επικεφαλής του "Κόσμος", απεναντίας μέσω της τοποθέτησης του, τον χαρακτήρισε ως «άριστο γνώστη των θεμάτων της Καστοριάς»!! Με λίγα λόγια δηλαδή αγαπητή ΟΔΟΣ, ο δήμαρχος Καστοριάς τάσσεται υπέρ της απογουνοποίησης της περιοχής; Και αν ναι, θα είχε τρομερό ενδιαφέρον η απάντηση του σε κάποια μελλοντική ερώτηση κάποιου τοπικού δημοσιογραφικού πυλώνα. Ακόμα και αν αυτή είναι η ειδική γραμματέας του και παρουσιάστρια δελτίου ειδήσεων τηλεοπτικού σταθμού.
Άραγε οι γουναράδες φίλοι και ψηφοφόροι του έχουν γνώση επί της συγκεκριμένης τοποθέτησης του; Και αν ναι, τι έχουν να πουν επί του συγκεκριμένου ζητήματος που έθιξε ο κ. Κόκκαλης και φάνηκε να συμφωνεί ο κ. Κορεντσίδης; Προφανώς και τα ερωτήματα είναι ρητορικά.
Καθώς άπαντες φαίνεται να μην τους απασχολεί η επανάκαμψη του συγκεκριμένου κλάδου, παρά μόνο οι πολιτικές "μάχες" που επιθυμούν να δείχνουν ότι δίνουν οι αιρετοί του τόπου για να εξασφαλίσουν τις κρατικές χρηματοδοτήσεις μέσω των αναστολών λειτουργίας των επιχειρήσεων και άλλων πολλών παρόμοιων οικονομικών προνομίων που απολαμβάνουν λίγοι και εκλεκτοί. Όπως συνηθίζεται να γίνεται άλλωστε. Και εδώ που τα λέμε καθόλου μπράβο τους.
Ιωάννης Σκόρδας
iskord@hotmail.com
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 11 Απριλίου 2024, αρ. φύλλου 1220.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.