Αν οι επικεφαλής της Ιεράς Συνόδου θεωρούν πως με τέτοιου τύπου μεθόδους, αναχρονιστικές και σωφρονιστικές του παλιού καιρού θα "προφυλάξουν" το ποίμνιό τους, τότε μάλλον φαίνεται πως καταφέρνουν διαφορετικά αποτελέσματα.
Η απόφαση της διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την απουσία της πολιτειακής ηγεσίας κατά τον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας αλλά και η επιλογή του Καθολικού της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη αντί του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών όπως συνηθιζόταν να συμβαίνει συμπεριλαμβανομένου και του επίσημου γεύματος που ακολουθούσε στο Προεδρικό Μέγαρο, είναι ακόμη ένα δείγμα διατήρησης του συγκρουσιακού κλίματος για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.
Διαδέχοντας ουσιαστικά τις αφοριστικού τύπου δηλώσεις μητροπολιτών μέσω των οποίων γνωστοποιούσαν την πρόθεση και επιθυμία τους για την απουσία πολιτικών προσώπων που υπερψήφισαν το κοινωνικό νομοθέτημα, από τους θρησκευτικούς εορτασμούς που θα λάμβαναν χώρα, αρχής γενομένης από την περασμένη Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Στοχοποιώντας ουσιαστικά, το κοινοβουλευτικό προσωπικό της χώρας που ψήφισε ένα νομοσχέδιο το οποίο απλά δεν γίνεται αποδεκτό από την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδας. "Και ποιος νοιάζεται;" θα είναι προφανώς, μια από τις πολλές φραστικές αντιδράσεις που διατυπώθηκαν από τα χείλη κυρίως πιστών. Που ξέχωρα από την θρησκευτικότητά τους, δεν προβληματίζονται από τις ενστάσεις των κληρικών. Ή έστω τις βρίσκουν υπερβολικές αφού εμπεριέχουν ακραία στοιχεία συντηρητισμού, διανύοντας αισίως το έτος 2024. Τουλάχιστον ως προς τα δικά τους κοινωνικοπολιτικά πιστεύω. Όπως εκείνοι τα εκφράζουν στους δικούς τους κύκλους. Γιγαντώνοντας πάντως την φοβική εσωστρέφεια των πιστών, που μπορεί να φοβούνται τυχόν δικό τους «αφορισμό».
Και για την συγκεκριμένη περίπτωση –του αφορισμού πολιτών– τα πράγματα μοιάζουν να περιπλέκονται περισσότερο από την πλευρά της Εκκλησίας. Για τους γνωστούς και αρκετά ευνόητους λόγους. Τους οποίους μπορεί να σκεφτεί ο καθένας. Που δεν φέρει ούτε και «φέρεται» από φανατισμένες απόψεις.
Όπως για παράδειγμα γιατί ίσως και να υπάρχει μια πιθανότητα ακόμη και μικρής, ένας απλός πολίτης που έχει την ανάγκη να ασκήσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα εντός οποιουδήποτε ναού, να μπει στο στόχαστρο. Να του στερήσουν το δικαίωμα αυτό επειδή και μόνο δεν εκφράζει αντιρρήσεις και ενστάσεις απέναντι σε κοσμικά νομοθετήματα της εκάστοτε κυβέρνησης. Που απλά δεν επηρεάζεται η θρησκευτική του δραστηριότητα.
Και αν οι επικεφαλής της Ιεράς Συνόδου θεωρούν πως με τέτοιου τύπου μεθόδους, αναχρονιστικές και σωφρονιστικές του παλιού καιρού θα "προφυλάξουν" το ποίμνιό τους, τότε μάλλον φαίνεται πως καταφέρνουν διαφορετικά αποτελέσματα. Καθώς καλό είναι να τους ενημερώσει κάποιος πως η επισκεψιμότητα των ναών επί καθημερινής βάσης δεν γίνεται αποκλειστικά από φανατισμένους πιστούς όπως ενδεχομένως να πιστεύουν. Αλλά και από το θρησκευτικό κοινό που αποτελεί την πλειοψηφία των πιστών που απλά προτιμά να παραβλέπει όσα εκείνοι εκφράζουν. Συνεχίζοντας απρόσκοπτα την θρησκευτική τους λατρεία παρά τις όποιες απειλές διατυπώνουν με την πρώτη ευκαιρία δεξιά και αριστερά για μέρος του ποιμνίου τους.
Ευτυχώς για την πόλη της Καστοριάς ο τοπικός μητροπολίτης κ. Καλλίνικος φαίνεται να μην έχει προβεί σε αντίστοιχα ακραία εκκλησιαστικά κηρύγματα. Διατηρώντας την διαφοροποίησή του ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα και όπως αυτό εκφράστηκε από κάποιους ακραίους συνποιμενάρχες του. Χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει πως και ο ίδιος ο κ. Καλλίνικος δεν είχε ταχθεί ανοικτά κατά της ψήφισης του νομοσχεδίου σε τηλεοπτική παρουσία σε σταθμό της Δυτικής Μακεδονίας.
Όμως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διευκρινιστεί πως πρόκειται για ζήτημα, για το οποίο η προσωπική του τοποθέτηση όπως αργότερα φάνηκε ευθυγραμμιζόταν στο ακέραιο με τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου. Και πως άλλο ζήτημα είναι αυτό που έχει να κάνει με τους αφορισμούς και των καθεστωτικών τύπου αποφάσεις απαγόρευσης παρουσίας κοσμικών/πιστών εντός των ναών.
Που απλά τάσσονται υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί με το πέρασμα των ετών. Και αυτό αποδείχτηκε τόσο με την παρουσία των τοπικών –και μη– πολιτικών προσώπων που παρευρέθηκαν εντός του μητροπολιτικού ναού την Κυριακή της Ορθοδοξίας και κατά τον εορτασμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Όσο και από την δική του παρουσία στην εξέδρα που φιλοξενούνται οι εκπρόσωποι της πολιτικής εξουσίας και των σωμάτων ασφαλείας κατά την τέλεση της εθιμοτυπικής παρέλασης της 25ης Μαρτίου, την περασμένη Δευτέρα.
Πάντως αγαπητή ΟΔΟΣ, εδώ που τα συζητάμε και με αφορμή το πολύκροτο –αποκλειστικά για την θρησκευτική ηγεσία– νομοσχέδιο αλλά και την περαιτέρω στάση που εκφράζεται από τα στελέχη της Εκκλησίας της Ελλάδας, δεν θα ήταν καθόλου –μα καθόλου– άσχημη ιδέα κάποια στιγμή να συζητηθεί ευθέως το ζήτημα διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας.
Καθώς στη γνώμη μου, δεν γίνεται τελείως κατανοητό και ξεκάθαρο, πώς δηλαδή είναι δυνατόν τα στελέχη της Εκκλησίας που πληρώνονται στο σύνολό τους από τα χρήματα των φορολογουμένων και ταυτόχρονα να αυτοδιοικείται, να μην υπακούν στους ψηφισμένους νόμους του Κράτους. Που σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, η Εκκλησία ως ο επίσημος θρησκευτικός θεσμός τυγχάνει ειδικής νομοθετικής μεταχείρισης, όπως παραδείγματος χάριν το φορολογικό της στάτους.
Και κατά πόσο είναι εφικτό να φορολογηθεί για τα πραγματικά της εισοδήματα, που επί το πλείστον προέρχονται από το υστέρημα των πιστών τις περισσότερες φορές και αφορά τα παγκάρια ή τους περιφερόμενους δίσκους εντός των ναών. Όπως και τις δωρεές και κληρονομιές. Αλλά αυτά είναι ζητήματα που θα πρέπει να συζητηθούν όταν –και άμα ποτέ– προκύψει πραγματική πολιτική πρόθεση προς αυτήν την κατεύθυνση.
Όπως παρομοίως συμβαίνει και με μια άλλη αυτοδιοίκητη δομή, που δεν είναι άλλη από τα κρατικά πανεπιστήμια. Οι υπάλληλοι, οι καθηγητές και οι κτηριακές εγκαταστάσεις που τους φιλοξενούν πληρώνονται από τους φόρους των πολιτών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση των σπουδαστών, όμως πολλοί εξ αυτών υπονομεύουν την ορθή λειτουργία τους σε αρκετές περιπτώσεις. Όπως αυτές γίνονται γνωστές τόσο μέσω δικών τους μαρτυριών όσο και με την στάση που τηρούν αρκετοί καθηγητές απέναντι σε παραβατικά φαινόμενα που έχουν ως συνέπεια την αναστολή της λειτουργίας τους. Αλλά, ζητήματα σαν τα παραπάνω θα λυθούν όταν στην εξουσία έρθει το κατά τα άλλα ... φιλελεύθερο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, όπως αρέσει να το αποκαλούν πολλά γαλάζια στελέχη του.
Η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς οφείλει να διατηρεί τις ισορροπίες και να μην εκφράζει μεροληπτική στάση. Διαφορετικά θα πρέπει να της αποδοθεί ο τίτλος της προέδρου των δημοτικών συμβούλων της "Ώρας για δουλειά".
* * *
Επιστρέφοντας στα αμιγώς τοπικά ζητήματα, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την στήλη, η εικόνα που έχει δείξει το δημοτικό συμβούλιο κατά τις πρώτες του συνεδριάσεις. Η οποία θα μπορούσε περισσότερο να παρομοιαστεί με εκείνες που συναντά κανείς σε κοινοβούλια της Ανατολής παρά σε πολιτισμένα της Δύσης. Καθώς δεν απείχε πολύ η στιγμή που κόντεψαν να πιαστούν στα χέρια στελέχη της συμπολίτευσης με εκείνα της αντιπολίτευσης, κυρίως προερχόμενα από τον συνδυασμό του κ. Γρηγοριάδη.
Τα οποία ενδεχομένως να επιθυμούν να κάνουν γνωστό σε όλους τους τόνους πως δεν θα ασκήσουν light αντιπολίτευση όπως ασκήθηκε στην δημοτική αρχή του κ. Κορεντσίδη από την προηγούμενη αντιπολίτευση της κ. Αικατερίνης Σπύρου κατά την πρώτη θητεία της "Ώρας για δουλειά", αλλά θα κινηθεί σε ρυθμούς "σκληρού ροκ" όπως αρέσκεται ο συγκεκριμένος μπακαλιάρος να χρησιμοποιείται από τους δημοσιογράφους.
Καλό θα ήταν καθώς η θητεία για τους περισσότερους μόλις έχει ξεκινήσει, να τους ενημερώσει πως είναι άλλο πράγμα η αμιγώς έντονη πολιτική αντιπαράθεση εντός των προβλεπόμενων ορίων και άλλο πράγμα να χτυπιούνται τα δημοτικά έδρανα και να σηκώνονται από τις θέσεις τους έτοιμοι για καυγά. Και μεγάλη ευθύνη για την στάση που επέδειξαν μερικοί από τους δημοτικούς συμβούλους του κ. Γρηγοριάδη και οφείλουν να μην ξαναπαρουσιάσουν είναι του επικεφαλής τους.
Από την άλλη, μοιάζει κάπως άκαιρο για δημοτικούς συμβούλους της δημοτικής αρχής του κ. Κορεντσίδη έχοντας διανύσει ήδη μια θητεία να ενδίδουν σε τέτοιου είδους προκλήσεις, δηλώνοντας έσο έτοιμοι για φασαρία. Πολιτική και μη. Ειδικά όταν μερικά εκ των στελεχών του κ. Κορεντσίδη δεν έχουν αφήσει και το καλύτερο πολιτικό αποτύπωμα από την προηγούμενη θητεία τους. Υπενθυμίζοντας ακόμα και μετά το πέρας της εκλογικής διαδικασίας μέσω αναρτήσεων το πολιτικό τους ήθος, όταν δημοσίευσαν αγγούρια και λοιπούς μπακαλιάρους που τα συνόδευαν.
Και μοιάζει κάπως παράδοξο κατέχοντας όλο αυτό το πλούσιο παρελθόν στο παλμαρέ τους, το γεγονός να ζητούν την θεσμική προστασία που μπορεί να προσφέρει ο ρόλος της προέδρου του δημοτικού συμβουλίου. Δικαιολογώντας την συγκεκριμένη στάση τους, επειδή ένιωσαν απειλούμενοι! «Κλαίνε οι χήρες κλαίνε και οι παντρεμένες» σημείωσαν σκωπτικά ορισμένοι, από τους οποίους δεν θα διαχώριζαν την θέση τους ούτε και οι πιο φανατικοί της δημοτικής αρχής.
Σε αυτό το σημείο αγαπητή ΟΔΟΣ θα πρέπει να γίνει αναφορά και για την στάση που οφείλει να έχει η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κ. Ιωάννα Κύρου. Η οποία μπορεί να προέρχεται από τον συνδυασμό του κ. Κορεντσίδη, παρά ταύτα οφείλει να διατηρεί τις ισορροπίες κατά την διάρκεια των δημοτικών συμβουλίων. Και να μην εκφράζει μεροληπτική στάση απέναντι σε ορισμένους δημοτικούς συμβούλους, επειδή προέρχονται από τον ίδιο συνδυασμό. Ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου οφείλει να είναι ό,τι ακριβώς ορίζει και ο τίτλος που φέρει. Να είναι πρόεδρος όλων των δημοτικών συμβούλων και όχι αποκλειστικά του συνδυασμού της. Διαφορετικά θα πρέπει να της αποδοθεί ο τίτλος της προέδρου των δημοτικών συμβούλων της "Ώρας για δουλειά".
Και αν μερικά τόσο απλά και αυτονόητα ζητήματα για τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει τής φαίνονται δυσνόητα, καλό θα ήταν να συμβουλευτεί τον προκάτοχο της κ. Κίμωνα Μηταλίδη και να συμβουλευτεί από την στάση του κυρίως κατά το τέλος της θητείας του. Ειδάλλως, θα παραμείνει με τις εμπειρίες που αποκόμισε από τις παρελθοντικές της ενασχολήσεις με συλλόγους που ουδεμία σχέση έχουν με τον θεσμικό ρόλο που οφείλει να υπηρετεί την δεδομένη στιγμή.
Και αν δεν μπορεί να επιδείξει την απαιτούμενη αυτοσυγκράτηση που χρειάζεται, τότε θα πρέπει να ληφθούν διαφορετικές αποφάσεις για τη δική της παρουσία στα δημοτικά συμβούλια. Και εδώ που τα λέμε, καθόλου μπράβο της.
Ιωάννης Σκόρδας
iskord@hotmail.com
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Απριλίου 2024, αρ. φύλλου 1219.
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.