ΕΛΕΝΗΣ ΚΩΣΤΕΑ: «Δύο»

ΟΔΟΣ 19.9.2024 | 1240

Λένε οι ψυχολόγοι ότι οι «πρίγκιπες» είναι «δύο». Εννοούν τη χαρισματική, πλούσια φύση. Αισθητικός της Φιλοσοφικής Σχολής του Κόκκινου Πανεπιστημίου του Κιέβου, μα και γενικότερα όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντοτε είχα κλίση να αναλύω τους τύπους της ανθρώπινης ψυχολογίας. Μου δινόταν όλο το φάσμα των περίπου είκοσι τύπων, που ισχυρίζεται η ψυχολογία, πως υπάρχουν. Φυσικά πρέπει να λάβουμε υπόψη το καλό και κακό, που τους υπερδιπλασιάζει. Επίσης δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο ευτυχισμένοι, πότε ο τάδε έχει την εύνοια των καιρών και πότε ο δείνα, βλέπεται η αισθητική πραγματικότητα αλλάζει με το χρόνο. Πάντως αν δεν ήταν τα συμφέροντα, δεν θα χωρίζονταν τόσο τραγικά οι άνθρωποι και πολύ φυσική θα ήταν η ειρηνική και αρμονική συμβίωση.

Όλοι είμαστε ίσοι και η αδερφοσύνη και φιλία θα όφειλαν να διαπνέουν τις σχέσεις μας! Και θα μας άξιζε μια ευτυχισμένη κοινωνία! Το’ παν οι Διαφωτιστές Ρουσσώ, Βολτέρος, το’ παν οι Κομμουνιστές Μαρξ, Λένιν, οι οποίοι κάτι προσπάθησαν μάλιστα στη Γη τούτη, που τόσα και τόσα είδαν τα μάτια της να οικοδομήσουν, δίνοντας σάρκα κι οστά στο όνειρο.

Μια ιδιοφυΐα, μεγαλοφυΐα λοιπόν είναι «δύο» και καθώς διαφεντεύει, «καταλαβαίνει», «έχει» όλο το φάσμα των ψυχολογικών τύπων κι ακριβώς εδώ, στην καθολική της ιδιότητα θ’ ανακαλύψουμε την ενότητα όλων, την ομόνοια και σύμπνοια, μ’ εξαίρεση άτομα με εγωιστικά, ατομικιστικά χαρακτηριστικά, που εκμεταλλεύονται και πορεύονται παρασιτώντας ή τους «πιο ίσους των ίσων». Ας ακολουθούμε σ’ αυτή τη ζωή τους καλύτερους ώστε να δούμε και καμιά άσπρη μέρα κοινωνικώς, γιατί όπως οι Μεγάλοι μας Αρχαίοι Κλασσικοί Φιλόσοφοι Πλάτων, Σωκράτης, Αριστοτέλης έλεγαν αυτό το «κοινωνικό» στον άνθρωπο έρχεται αντίθετο στο «ατομικό» και πάντα οφείλει να προηγείται, δηλαδή ξανά το «δύο», το δημοφιλές ή περί δυικής ανθρώπινης φύσης, ο άνθρωπος ως κοινωνικό ζώο, όπου οι δυο αρχές, που διέπουν τη φύση του βιολογική και κοινωνική.

Ας αφήσουμε, λοιπόν στο σύντομο πέρασμα απ’ αυτή τη ζωή την τζίφρα μας, τέτοια ώστε μην ντρεπόμαστε, γιατί το Mη Είναι θ’ ακολουθήσει το Είναι μας (πάλι το θρυλικό «δύο») την ύπαρξη η ανυπαρξία, που αφού υπάρχει η πρώτη με σάρκα κι οστά, σύμφωνα με τον φιλοσοφικό διαλεκτικό νόμο των αντινομιών και η άλλη θα υφίσταται ,ας μην αμφιβάλλουμε διόλου.

Τέλος, μ’ ακολουθεί στενός κορσές το «δυο», προκύπτοντας ως και στο άθροισμα των ψηφίων της Γενέθλιας ημερομηνίας μου: 26.11.1963 χαχαχαχαχα, πράμα ουκ ευκαταφρόνητο, όπως σημειώνει στο μυθιστόρημά του "Ιμαρέτ", ο Γιάννης Καλπούζος. .

Φωτογραφία: Στον Γύρο της Λίμνης (και όχι της Γυρολιμνιάς).

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Σεπτεμβρίου 2024, αρ. φύλλου 1240.