Λόγος & Αντίλογος

 

Όλες οι χώρες και τα εξαιρετικά τοπία τους σ’ όλο τον κόσμο, υποδέχονται τους επισκέπτες-τουρίστες, με σεβασμό και με ιδιαίτερη οικειότητα, για τους γνωστούς λόγους, κυρίως οικονομικούς. Μια από τις θλιβερές περιπτώσεις του τελευταίου διαστήματος, όχι από λόγους διακρίσεως των επισκεπτών, αλλά από νοοτροπία των ανθρώπων που έχουν διοικητικά πόστα εδώ και πολλά χρόνια, έβλαψε την πόλη και τον νομό, την ανάπτυξη και την πρόοδο της περιοχής.

Τι σαν φυλάγουν οι 74 άγιοι την πόλη, απογοητευμένοι κι αυτοί καθώς τώρα αδιαφορούν επιδεικτικά, γιατί κουράστηκαν παρ’ όλες τις συναινέσεις και βοήθειές τους.

Η σημερινή μας παρέμβαση οφείλεται στην τελευταία θλιβερή κατάσταση της πόλεώς μας, και έγινε η αφορμή να το επισημάνουμε:

Αγαπητοί συμπολίτες μας, στις 18-8-2024 στον χώρο εξαιρετικής τοποθεσίας μας, της ιστορικής βυζαντινής μονής Μαυριωτίσσης, αλλά και του κάλλους της περιοχής, με επισκεψιμότητα από όλη την υφήλιο, οι δημοτικοί και εκκλησιαστικοί ηγήτορες, από νοοτροπία όπως προαναφέραμε, παρέδωσαν τον χώρο αυτό στην χειρότερη μοίρα του, αναξιοποίητο και σε γενική κατάσταση να μην μπορέσει να υποδεχθεί και να εξυπηρετήσει ένα λεφούσι επισκεπτών. Δεν είμαι ο μόνος που ντράπηκα για αυτήν την κατάσταση, καθώς τόσοι πολλοί επισκέπτες δεν είχαν έναν χώρο στην Μαυριώτισσα για να ξεκουραστούν και να απολαύσουν ένα δροσερό ποτό σε μέρες καύσωνα. Και αλλοίμονο στα παιδιά και τους μεγαλύτερους σε ηλικία. 

Πρέπει να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι που προαναφέραμε για την μικροπρέπεια που τους διακρίνει, για την ιδιοκτησία του κτίσματος υποδοχής, τον εγωισμό τους. Πιο κοντά από κάθε περίπτωση της διχόνοιας των δύο είναι η προσφυγή στην Δικαιοσύνη για να λυθεί το θέμα του Αναψυκτηρίου και θα πρέπει να βρεθεί λύση: ή ο ένας να φορέσει την ποδιά του σερβιτόρου ή ο άλλος την ποδιά της κουζίνας. Δυστυχώς ο χαμένος είναι η πόλη μας. 

Αλλά επί τη ευκαιρία θα αναφερθούμε και σε κάποιες από τις προηγούμενες τέτοιες περιπτώσεις που καταρράκωσαν την πόλη:

Πρώτον: Τι να πούμε για την μονοπωλιακή εργασία, την γουναρική; Θα παρακαλέσω τον καθένα μας, όσο μπορεί με την ειλικρίνεια που τον διακρίνει, να ομολογήσει πόσο έφταιξε στην κακή διαχείριση για τον εξαφάνισή της. Για να φθάσουμε ως ήταν φυσικό στην επακολουθήσασα σημερινή 40 χρόνων δυστυχία μας. Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας.

Δεύτερον: Η πολιτιστική κληρονομιά μας· η οποία υπάρχει όση και όσο υπάρχει, δεν αξιοποιήθηκε καθόλου. Απόδειξη τα ρημαγμένα Κάστρα των τριών αυτοκρατόρων: Αδριανού του πρώτου και δεύτερου αιώνα μετά Χριστόν, του Ιουστινιανού της βυζαντινής περιόδου, και του τρίτου Βασιλείου Βουλγαροκτόνου μεταβυζαντινά, τα οποία περιφρούρησαν την πόλη και την παρέδωσαν μετέπειτα από τον Αλέξιο Κομνηνό, ζηλευτή, πανέμορφη και άθιχτη. Σήμερα πλέον τα εξαφανίσαμε, και όσα γλύτωσαν, τα εξαφανίζουμε σιγά-σιγά κι αυτά. 

Τρίτον: Η αξιόλογη αρχιτεκτονική των ναών και των ιδιωτικών αρχοντικών, με την θαυμαστή ζωγραφική και ξυλουργική, τα αρχιτεκτονικά ιστορικά κοσμήματα της πόλεως.

Τέταρτον: Η αξεπέραστη κληρονομιά γραμμάτων, ιστορικών κειμένων και της κοσμοπολίτικης ζωής της Αρχόντισσας, όπως αναφέρεται μέχρι τις μέρες μας, αλλά σήμερα κουρελιασμένη πλέον, η πορεία της και η προηγούμενη αρχοντιά της τραγουδιέται με δακρυσμένα μάτια, από τον σύλλογο του ποιητή Χριστόπουλου.

Πέμπτον: Αξίζει να θυμηθούμε την ελεεινή περίοδο, όχι πολύ μακρινή, για την μη αποδοχή της Αρχιτεκτονικής Σχολής, η οποία θα ιδρύετο στην πόλη μας. Ήταν δώρο Θεού και ανάσα ζωής για τον τόπο, που με μεγάλη απερισκεψία των διοικούντων, κατόρθωναν να την αποστείλουν στα Ιωάννινα. Οι σοφοί μας διοικούντες που εννοείται εργάζονται για το καλό του τόπου, φευ!

Δεν μπορούμε να παραλείψουμε να αναφερθούμε και στο φράγμα του Νεστορίου, το έργο της γεωργικής αναπτύξεως των αδικημένων αγροτών που ακυρώθηκε. Το ίδιο και για την άτυχη εργατική τάξη μας, την εταιρεία ΛΑΡΚΟ, ανεστάλη, δεν ξέρουμε ως πότε, 

Σίγουροι υπάρχουν και άλλα επίκαιρα θέματα τα οποία τα γνωρίζετε και αξίζει να τα αξιολογήσετε εσείς. Αλλά ας μας επιτραπεί τώρα να αναφερθούμε, τόσο στην μεγάλη ευθύνη αυτής της κακομοιριάς, όσο και για στους λιγότερο υπεύθυνους για το κατάντημα του τόπου.

Πρώτον, όλοι οι επιστήμονες που δραστηριοποιούνται στην πόλη και στον νομό μας, όπως δικηγόροι περίπου 100 τον αριθμό, μηχανικοί και υπομηχανικοί άλλοι 100 τον αριθμό, γιατροί 200 τον αριθμό, υπάλληλοι δημοσίου και οργανισμών 200 επιστήμονες, φαρμακοποιοί 30 τον αριθμόν, λογιστές 100 τον αριθμό, καθηγητές 200 τον αριθμό, διδάσκαλοι 200 τον αριθμό… κλπ. 

Όλοι οι παραπάνω ζουν, δραστηριοποιούνται και αμείβονται εδώ στην Καστοριά, οι οποίοι όμως είναι τελείως αφανείς από κάθε δραστηριότητα και εκδήλωση του νομού. Σε κανέναν σύλλογο δεν είναι αναμεμιγμένοι και φαίνεται περιμένουν να τα «πιάσουν» και να φύγουν, πετώντας για αλλού, ρίχνοντας την πέτρα του αναθέματος πίσω τους. Αυτή φαίνεται είναι η ευγνωμοσύνη προς τον τόπο που τους ανέδειξε και πλούτισε. Ε, δικαίως επιρρίπτουμε και σ’ αυτούς ευθύνη για την μηδενική προσφορά τους στον τόπο. 

Η κύρια ευθύνη, βέβαια, ανήκει στους πολιτικούς και στους φορείς με τα παχιά λόγια και υποσχέσεις.

Από κοράκια εντός της πόλεως και της περιοχής του βουνού πολλά. Και τώρα με τις αρκούδες, τα ζαρκάδια και τους αγριόχοιρους της καλύτερης ράτσας μας. Η ευχή μας για μια καλύτερη τύχη… ως τώρα, από πουθενά.

Με τιμή

Νικόλαος Αχιλ. Πρώιος

ΥΓ. Αξίζει να αναφερθούμε και σε μία  άλλη απαράδεκτη κατάσταση, αυτή του ιερότερου χώρου της ταφής των προγόνων μας, οι οποίοι ούτε στην μετά θάνατον ζωή τους δεν μπορούν να αναπαυθούν, παρά μόνο στο… πλάι, λόγω στενότητος του χώρου και έτσι κοιμούνται στα πλευρά. Εδώ αγαπητοί συμπατριώτες δεν έχουμε πολλά να σας πούμε από τα μνήματα των συγγενών μας. Εκείνο μόνο που θα σας συστήσουμε είναι ότι πρέπει να να δημιουργηθεί επειγόντως ένα νέο Κοιμητήριο, σε έναν ιδανικό χώρο, που κρίνουμε ότι είναι η Φούρκα, εκεί που ήταν στην περίοδο του συμμοριτοπόλεμου τα άρματα μάχης, και πριν λίγα χρόνια ανακαλύφθηκε πελασγικό νεκροταφείο. Μη χρονοτριβείτε γιατί πλησιάζει και η δική σας ταφή. Μεριμνήστε το συντομότερο.

Ο ίδιος

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Σεπτγεμβρίου 2024, αρ. φύλλου 1240.