ΟΔΟΣ: Τώρα

Όταν έκλεινε την ύλη της η εφημερίδα και όδευε στο τυπογραφείο, είχε ήδη πραγματοποιηθεί το περίφημο debate μεταξύ των έξι αρχηγών των πολιτικών κομμάτων και σχηματισμών που συμμετέχουν στις επόμενες εκλογές. Χωρίς εκπλήξεις και ιδιαίτερες εντάσεις, στην γνώμη αυτών που επιδίδονται σε «βαθύτερες» αναλύσεις, το πολυδιαφημισμένο πρώτο αυτό happening, απέδειξε την ύπαρξη και λειτουργία μιας σιωπηλής συμφωνίας. Ενός consensus, που πιο πολύ οφείλεται στην δυναμική και τις τάσεις της κοινωνίας, παρά στο (υψηλό) επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού των κομμάτων και των αρχηγών τους. Απλά, πολύς θόρυβος για το τίποτα, μια και το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.

Τις ίδιες ώρες αναμενόταν η πραγματοποίηση το βράδυ της Τρίτης του αντίστοιχου debate μεταξύ των δύο βασικών υποψηφίων πρωθυπουργών, και επομένως των δύο μονομάχων: των κκ. Κωνσταντίνου Καραμανλή και Γεωργίου Παπανδρέου για την Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ αντίστοιχα. Με την ΝΔ να έχει επενδύσει μεγάλο μέρος της τελικής της προσπάθειας προς τις κάλπες, στο «χάρισμα», ή ακριβέστερα στην υποτιθέμενη ρητορική υπεροχή του πρωθυπουργού, έναντι του χαμηλού προφίλ προέδρου του ΠαΣοΚ. Προφανώς (και δυστυχώς), εκεί, στην Ρηγίλλης, θα έχουν ξεχάσει ότι το διακύβευμα των επικείμενων εκλογών έχει πλέον ξεπεράσει τα στενά προσωπικά όρια των δύο αρχηγών.

Έχουν ξεχάσει ακόμη, ότι δυο από τους καλλίτερους πρωθυπουργούς της σύγχρονης (μεταπολεμικής) περιόδου, οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Κωνσταντίνος Σημίτης, έμειναν στην ιστορία, ο μεν πρώτος για την λακωνικότητα της ακατάληπτης μερικές φορές σερραϊκής προφοράς του, ο δε δεύτερος για τα φραστικά σαρδάμ του. Ακόμη χειρότερα, έχουν ξεχάσει ότι σ’ αυτές τις εκλογές πιο πολύ συγκρούεται η Νέα Δημοκρατία των σκανδάλων, με τους οργισμένους ψηφοφόρους της.

Εν πάση περιπτώσει όμως, μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που νόμιμα ανακοινώθηκαν την π. Παρασκευή, η χώρα και μαζί της η Καστοριά, οδηγούνται στις εκλογές της μεθεπόμενης Κυριακής με σαφείς ενδείξεις ότι (αν δεν υπάρξουν απρόβλεπτα) στις 4 Οκτωβρίου το βράδυ θα υπάρξουν πολιτικές ανατροπές. Παράλληλα θεωρείται πολύ πιθανή η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος. Με το ΠαΣοΚ να δείχνει πιο κοντά στην επίτευξη του εκλογικού του στόχου. Χάρη στην συσπείρωση των ψηφοφόρων του, που ενισχύεται από το εκλογικό αφροδισιακό και τον αέρα του νικητή. Αλλά και την δραματική απογοήτευση που την τρέχουσα προεκλογική περίοδο επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο στις τάξεις των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας.

Απόδειξη της αισιοδοξίας που επικρατεί στις τάξεις του ΠαΣοΚ, δεν αποτελεί μόνο η κινητικότητα του παντοδύναμου βουλευτή κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, που σε περίπτωση νίκης αναμένεται να αναλάβει υψηλό πόστο, αλλά το γεγονός ότι το ψηφοδέλτιο του κόμματος στην Καστοριά, έχει συσπειρώσει με σχετική ευκολία τους άλλους 3 υποψήφιους βουλευτές. Καθώς και ότι οι γκρίνιες και οι αμφισβητήσεις, προς το παρόν παραμερίστηκαν.

Έτσι, την μάχη στις επάλξεις έχει επωμισθεί προσωπικά σχεδόν μόνος (και κάπως ξεχασμένος από τα υπόλοιπα ηγετικά στελέχη του κόμματος που καραδοκούν την επαύριο) ο μέχρι πρόσφατα απόλυτος, αδιαφιλονίκητος και κυρίαρχος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Που με μια σειρά αλλεπάλληλων λαθών, τα οποία ξεκίνησαν (κάτι λιγότερο από) δυο χρόνια πριν με την απόπειρα αυτοκτονίας του παντοδύναμου Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού την εποχή εκείνη κ. Χ. Ζαχόπουλου, για να προστίθενται συνεχώς, και κυρίως ασταμάτητα, κι’ άλλα, ολοένα χειρότερα και σοβαρότερα, μέρα με την μέρα, προκαλώντας κατάπληξη στον κόσμο, και να κλιμακωθούν το τελευταίο έτος.

Με τις πολιτικές αθλιότητες των σκανδάλων κορυφαίων κυβερνητικών παραγόντων και τις αναρχικές καταστροφές στην Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα του περασμένο Δεκέμβρη. Χωρίς ωστόσο να ληφθεί ούτε ένα αποτελεσματικό αντίμετρο της ελεύθερης πτώσης που πραγματοποιούσε στο κενό η Ελλάδα. Και ύστερα «ψάχνονται», εκεί, στην Νέα Δημοκρατία, γιατί ο κόσμος δείχνει να επιλέγει τον κατ’ αυτούς Βαραββά. Και όχι τους υπηρέτες και τους διακόνους του Εφραίμ, και άλλων δήθεν αναχωρητών των εγκοσμίων. Που μετέτρεψαν το Άγιον Όρος σε off shore παράδεισο.

Ζωντανό» (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) παράδειγμα της κατάστασης αυτής και της πλήρους αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής, της έλλειψης προγράμματος και σχεδιασμού, αποτελεί όπως πάντα η Καστοριά. Που έχασε, κυριολεκτικά «έκαψε» 5,5 συναπτά έτη, φιλικής (από κομματική άποψη) διακυβέρνησης, χωρίς να επωφεληθεί σχεδόν σε τίποτε. Μόνο ο ψηλός προβολέας στην πλατεία Ομόνοιας, τύπου Ανατολικού Βερολίνου της γνωστής περιόδου, θα μείνει να θυμίζει τα λόγια τα μεγάλα της Νέας Δημοκρατίας.

Μάλιστα δεν είναι υπερβολή να επισημανθεί η διάχυτη εντύπωση ότι ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, κατά τα οποία βουλευτής της κυβερνητικής πλευράς στην Καστοριά θήτευσε η κ. Παρασκευή Μπουζάλη, η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο. Προφανώς ως αποτέλεσμα της γενικότερης κυβερνητικής απραξίας και των εσωκομματικών ερίδων.

Και να, που σήμερα η κ. Παρασκευή Μπουζάλη διεκδικεί και πάλι τον σταυρό προτίμησης των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, για να συνεχίσει προφανώς το... έργο της από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αυτή την φορά, αν κερδίσει το ΠαΣοΚ. Έργο, το οποίο μπορεί να προβλέψει εύκολα κανείς πιο θα είναι για τον νομό Καστοριάς, αν μελετήσει τα πεπραγμένα στην διάρκεια της κυβερνητικής περιόδου της Νέας Δημοκρατίας.

Αντίστοιχες βλέψεις έχει και ο τ. βουλευτής κ. Ανέστης Αγγελής, που αποφάσισε την απόπειρα αναβάπτισής του, καθώς και οι κκ. Ζήσης Τζηκαλάγιας που επί χρόνια προσπαθεί να πείσει τους συμπολίτες του για τα θετικά της μετριοπαθούς υποψηφιότητάς του. «Σφήνα» σε όλα αυτά και ιδίως στην κ. Π. Μπουζάλη, θεωρείται η υποψηφιότητα της κ. Μαρίας Αντωνίου, που διακρίνεται από την απουσία προηγούμενης εκλογικής φθοράς.

Έτσι με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και τις πολιτικές συνθήκες που επηρεάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα, τόσο σε πανελλήνιο επίπεδο, όσο και σε επίπεδο Καστοριάς, ο προεκλογικός στίβος περισσότερο θυμίζει ρωμαϊκή αρένα.

Ένα Κολοσσαίο με τους μονομάχους, λάκκους λεόντων και εκλογικά μελλοθανάτους. Για μια ακόμη φορά, θαυμάσια τα κατάφεραν. Τόσο πολύ, που κανείς θα έπρεπε να απορεί (και να ανησυχεί) αν τελικά ήταν υποψήφιος ο τ. πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης και όχι τώρα που το ελληνικό πολιτικό σύστημα «αξιών» και «αρχών» τον απέβαλε. Απλώς στην επόμενη Βουλή το σύστημα αυτό θα είναι περισσότερο ανενόχλητο. Είναι αυτό που έλεγαν παλιότερα: Ο αγώνας (όχι τώρα αλλά) ΤΩΡΑ δικαιώνεται.