ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Αντιεξουσιαστές της εξουσίας

Έχει αποδειχθεί ότι με λόγια η έκφραση επιθυμιών ή η διατύπωση εντολών, απέχει πάρα πολύ από τις πράξεις και την πραγματικότητα του επιδιωκόμενου αποτελέσματος. Όταν μάλιστα αναφερόμαστε στις πρώτες μέρες των εξαγγελιών πολιτικών που οπωσδήποτε είναι επηρεασμένες από το αποτέλεσμα μια σαρωτικής νίκης που τους έδωσε το εκλογικό σώμα σε εθνικές εκλογές.

Ο νεοεκλεγείς, για πρώτη φορά, πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου, πρόεδρος του ΠαΣοΚ, θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν εξέφρασε στους συνεργάτες του, που ο ίδιος επέλεξε υπουργούς μια συμβουλή με την έννοια της απλής επιθυμίας, αλλά μία συνειδητή απαίτηση για να πραγματοποιηθούν χωρίς καμίας ανοχή παρεκτροπής αυτά που είπε. «Να είναι αντιεξουσιαστές της εξουσίας και όχι μόνον».
Γιατί τα προεκλογικά του συνθήματα ήταν και το Πρώτα ο πολίτης, και αξιοκρατία και πάταξη της διαφθοράς, και διαφάνεια και ισονομία και δικαιοσύνη κλπ…
Εδώ που τα λέμε, πολύ μεγάλες κουβέντες.
Μεγάλες κουβέντες, που παρόλο όλους μας ταλαιπωρεί μια αμφιβολία για το πόση προσπάθεια και επιμονή χρειάζεται να ανατραπεί μία νοοτροπία που βρίσκεται βαθιά ριζωμένη, όχι μόνο στον κομματικό εγωϊστικό φανατισμό των ανθρώπων της εξουσίας, αλλά και στον ίδιο τον κομματικό ψηφοφόρο, εντούτοις, υπάρχει και η ελπίδα, έστω σταδιακά, άμεσα-μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, να αλλάξουν αυτές οι νοοτροπίες και οι καταστρεπτικές συνήθειες (συνήθεια δευτέρα φύση) που μειώνουν βαθιά την έννοια της Δημοκρατίας, σε μία χώρα που η σοφία των προγόνων της ήταν η μήτρα που την γέννησε. Αλλιώς σ’ αυτόν τον τόπο, σ’ αυτήν την χώρα, δεν του επιφυλάσσει η μοίρα του, όχι βέβαια καλύτερες μέρες για τον μέλλον του, αλλά έναν κατήφορο ανεξέλεγκτο για το αποτέλεσμα.

Έχουμε ζήσει σε πολλές εποχές, ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση, αλλά και πάρα πολύ πρόσφατα, τέτοιες ελπιδοφόρες υποσχέσεις, ποτέ όμως ουσιαστικά δεν πραγματοποιήθηκαν, και είναι αυτό που δημιουργεί μέσα μα το σαράκι της αβεβαιότητας και της αμφιβολίας. Δεν λέμε, υπήρξαν πολλές βελτιώσεις για την προστασία της Δημοκρατίας, είναι όμως αδύναμες αυτές οι βελτιώσεις και δεν μπόρεσαν έως τώρα, ούτε θα μπορέσουν για το μέλλον, να αντιμετωπίσουν τους κομματικούς φανατισμούς και τις κομματικές συνήθειες, που δεν προσφέρουν τίποτε άλλο εκτός από πρωτάκουστες αδικίες και την συντήρηση της διαφθοράς μέσα από ίντριγκες και διαπλοκές.
Πόσο μάλλον δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν, όχι απλά τους εγωϊσμούς, αλλά τους εγωκεντρισμούς που τους ανδρώνει η καρέκλα της εξουσίας και κάνει τους εξουσιαστές να πιστεύουν ότι θα πρέπει κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς να υπολογίζουν το τι θέλουν και τι ονειρεύονται για το καλό τους μέλλον οι πλειοψηφούντες πολίτες ενός τόπου, ή μιας επί μέρους περιοχή της χώρας τους. Ενώ θα πρέπει να έχουν ανοιχτά τα αυτιά τους και τα μάτια τους για να είναι τα δικά τους όνειρα ταυτισμένα με τα όνειρα των πολλών και όχι μόνον με την δική τους επιθυμία. Όχι βέβαια ότι δεν θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται και οι ίδιοι, και αν τα όνειρά τους γίνονται αποδεκτά από την δημοκρατική πλειοψηφία να επιδιώκεται από κοινού η πραγματοποίησή τους. Όταν όμως οι πολλοί έχουν διαφορετικά όνειρα, τότε θα πρέπει να είναι απαράβατη η υποχρέωσή τους να προσγειώνονται στην θέληση της πλειοψηφίας, θάβοντας σ’ αυτήν την θέληση τους εγωκεντρισμούς τους.
Αν το μπορέσουν αυτό, τότε υπάρχει η ελπίδα να επιτευχθεί σταδιακά η επιθυμία-εντολή του πρωθυπουργού, ο οποίος βέβαια δεν θα πρέπει να απομακρύνει μόνον αυτούς που παραστρατούν με πράξεις διαπλοκές και δολιοφθοράς, αλλά να αποπέμπει και αυτούς που θέλουν να εφαρμόζουν του «ενός ανδρός αρχή» που και αυτό βλάπτει την Δημοκρατία και τους πολίτες.
Και όχι μόνον, γιατί είναι και άλλοι που μπορεί να είναι αμέτοχοι σε αδικίες προς τους πολίτες, συγκαλύπτουν όμως πολύ προσεκτικά κάποιους που αδικούν και ξεγελούν παράφορα πολίτες, παραβιάζοντας γραπτούς και ηθικούς νόμους.
Ας μην υπάρχει λοιπόν διστακτικότητα να γκρεμίζονται και αυτοί από τους θρόνους τους.

Ο νέος πρωθυπουργός, μαζί με τους συνεργάτες του που ο ίδιος επέλεξε, έχουν πολύ δύσκολο δρόμο να πορευτούν για την επιδίωξη του επιθυμητού αποτελέσματος των υποσχέσεών του. Η μη πραγματοποίηση σ’ αυτήν μάλιστα την εποχή των υποσχέσεων θα έχει το πολύ γνωστό πρόσφατο αποτέλεσμα, αφού η εξουσία που δίνεται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, δεν έχει μονιμότητα.
Έχει εναλλαγές, με πάρα πολύ δυσάρεστες συνέπειες για όσους αθετούν τις υποσχέσεις τους. Ο λαός ξύπνησε, δεν κοιμάται πια.