| Ηλία Παπαμόσχου: Η μνήμη του ξύλου εκδ. Le miel des anges |
Ilìas Papamòskhos: La mémoire du bois
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που θα αμφισβητούσε πως η Γαλλία είναι μια χώρα με μακρά λογοτεχνική παράδοση και στον πεζό και τον ποιητικό λόγο, όχι μόνον με τους μεγάλους δημιουργούς της που καταξιώθηκαν στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα, αλλά και με έναν λαό ευαισθητοποιημένο στον τομέα αυτόν.
Από τον 12ο αιώνα και τον μεσαίωνα, με την αναγέννηση του 16ου, τον διαφωτισμό του 18ου, τον ρομαντισμό και ρεαλισμό του 19ου και τον υπαρξισμό του 20ου, έχει αναδείξει ογκόλιθους της πεζογραφίας και της ποίησης, όπως είναι ξεχωριστοί από αυτούς ο Μολιέρος, ο Βολτέρος, ο Ζαν Ζακ Ρουσο, ο Μοντεσκέ, ο Βίκτωρ Ουγκώ ο Μποτλαίρ και ο Ζαν Πωλ Σάτρ, οι οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο με τα έργα τους για την καλλιέργεια με προοδευτικούς ορίζοντες του λαού της χώρας τους, όπου εκτός όλων των άλλων ξέρει καλά πότε και πώς να επαναστατεί για τα δικαιώματά του.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον στον αιώνα που διανύουμε να επανέρχεται η γαλλική λογοτεχνία στις παραδοσιακές της μορφές με ένα απαιτητικό αγοραστικό κοινό του βιβλίου που ξέρει να επιλέγει, είναι αξιοσημείωτο που δέχτηκε με ενδιαφέρον τα διηγήματα του Ηλία Παπαμόσχου.
Απόδειξη μάλιστα αυτής της αποδοχής είναι ότι ο γαλλικός εκδοτικός οίκος (Le miel des anges) που παρακολουθεί συστηματικά την ελληνική λογοτεχνία, δεν θα τολμούσε να μεταφράσει και να πραγματοποιήσει τρεις εκδόσεις διηγημάτων του Ηλία Παπαμόσχου, χωρίς το ζωηρό ενδιαφέρον του αγοραστικού αυτού κοινού.
Η πρώτη έκδοση με οκτώ διηγήματά του, μαζί με άλλους τρεις διηγηματογράφους. Η δεύτερη έκδοση με το βιβλίο Η Αλεπού της Σκάλας με το κρατικό Βραβείο και η τρίτη με το τελευταίο του βιβλίο Η Μνήμη του Ξύλου.
Ευχές στον Ηλία Παπαμόσχο να διατηρεί τα λογοτεχνικά του αποθέματα για καινούργιες επιτυχίες και ακόμα περισσότερη διαφήμιση της γενέτειρας πόλης του, που αποτελεί και την αστείρευτη πηγή των εμπνεύσεών του.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Ιανουαρίου 2021, αρ. φύλλου 1064
Σχετικά:
Υπάρχει κι άλλη "Εθνική Ελλάδος" λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη συγκίνηση. Άξιος! Και εις άλλα!