ΙΩΑΝΝΗ ΣΚΟΡΔΑ: Αγαπητή ΟΔΟΣ

 

H συγκρότηση των ευρωψηφοδελτίων των τριών μεγαλύτερων κομμάτων του κοινοβουλίου, απόσπασαν το μεγαλύτερο κοινωνικό και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Καθώς Νέα Δημοκρατία, ΣυΡιζΑ και ΠαΣοΚ στις περσινές εθνικές εκλογές συγκέντρωσαν περίπου το 70% των ψήφων του εκλογικού σώματος. 

Πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, ούτε δύο, ούτε τρία ούτε καν 13, αλλά σαράντα έξι (ναι, 46!) κόμματα και συνασπισμοί κομμάτων κατέθεσαν στον Άρειο Πάγο κατά την α’ φάση το αίτημα τους για συμμετοχή τους στις επερχόμενες εκλογές. Βέβαια η λίστα θα μικρύνει αφού κατά την δεύτερη φάση στις 24 Απριλίου, το α’ τμήμα του Άρειου Πάγου, θα ανακοινώσει σε ποια από αυτά θα επιτραπεί η συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία πληρώνοντας φυσικά το αντίστοιχο αντίτιμο των 20.000 ευρώ.

Το ενδιαφέρον φυσικά εντοπίζεται κυρίως στα κόμματα τα οποία στην τρέχουσα περίοδο έχουν κοινοβουλευτική παρουσία μετά τις περσινές διπλές εκλογές του Ιουνίου αλλά και διότι για πρώτη φορά στα εκλογικά χρονικά, κόμμα με κοινοβουλευτική παρουσία κινδυνεύει με απαγόρευση συμμετοχής στις επερχόμενες εκλογές λόγου άσκησης ποινικής δίωξης από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Με πιθανό αντίκτυπο και στην σύσταση της τρέχουσας κοινοβουλευτικής ισορροπίας, εφόσον κριθούν ανάλογα από την Δικαιοσύνη.

Και ο λόγος δεν γίνεται για κάποιο άλλο κόμμα πέρα των "Σπαρτιατών" και την πιθανή διασύνδεση του με τον καταδικασμένο Ηλία Κασιδιάρη. Και δίπλα στους "Σπαρτιάτες", στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης ενδεχομένως να τοποθετηθούν και άλλα κόμματα, όπως η "Νίκη", ο "ΛαΟΣ", η "Ελλήνων Συνέλευσις" του Αρτέμη Σώρρα αλλά και η "Ένωση Κεντρώων". Το κάθε ένα από αυτά για διαφορετικούς λόγους, αναμένοντας την οριστική απόφαση του Άρειου Πάγου για την συμμετοχή τους ή μη στις ευρωπαϊκές εκλογές της 9ης Ιουνίου.

Όπως ήταν φυσικό, η συγκρότηση των ευρωψηφοδελτίων των τριών μεγαλύτερων κομμάτων του κοινοβουλίου, απόσπασαν το μεγαλύτερο κοινωνικό και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Καθώς Νέα Δημοκρατία, ΣυΡιζΑ και ΠαΣοΚ στις περσινές εθνικές εκλογές συγκέντρωσαν περίπου το 70% των ψήφων του εκλογικού σώματος. Και αυτό από μόνο του, έχει την δική του ιδιαίτερη σημειολογία ως προς τις συζητήσεις που γίνονται γύρω από αυτά.

Και οι οποίες θα ενταθούν όταν διενεργηθούν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου. Πόσο δε, όταν θα υπάρξουν τα τελικά αποτελέσματα μέσω των οποίων κάποιοι θα βγουν κερδισμένοι, κάποιοι χαμένοι και κάποιοι άλλοι στάσιμοι. Με τα έως τώρα δημοσκοπικά ευρήματα να δίνουν τον τόνο της επόμενης μέρας. Ή τουλάχιστον να συνδιαμορφώνουν το πολιτικό περιβάλλον στο εσωτερικό της χώρας, ανάλογα με την ερμηνεία των αποτελεσμάτων που θα δώσουν τα κόμματα.

Όπως για παράδειγμα –κατά την γνώμη μου– ένα πρώτο πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης θα μπορούσε να αποτελέσει η σύγκριση των ποσοστών που θα λάβουν τα κόμματα σε αυτήν την εκλογική διαδικασία, προς τα αντίστοιχα των περσινών νωπών εθνικών εκλογών ή με τα αντίστοιχα ποσοστά που έλαβαν στις Ευρωεκλογές του 2019. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η σύγκριση θα πρέπει να γίνει μεταξύ δύο όμοιων εκλογικών αναμετρήσεων, η οποία εκ πρώτης ανάγνωσης μοιάζει να είναι και η πιο ορθή.

Υπό αυτές τις συνθήκες και με βάση τα δημοσκοπικά ευρήματα ως τώρα τα τρία προαναφερθέντα μεγάλα κόμματα, φαίνεται να ανήκουν στους χαμένους ή στους στάσιμους ποσοστιαία είτε συγκρίνοντας τα ποσοστά τους με εκείνα των εθνικών εκλογών είτε με τα αντίστοιχα των ευρωεκλογών του Μαΐου 2019. Το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να χάνει αρκετά ως προς τα εθνικά ποσοστά και να κυμαίνεται κάπου κοντά στα ποσοστά που έλαβε στις ευρωεκλογές του ’19.

Ενδεχομένως προς αυτήν την κατεύθυνση να την οδηγούν οι πολιτικές που εφαρμόζει από την στιγμή που έλαβε για δεύτερη φορά την ψήφο της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος και οι οποίες δεν ικανοποιούν τους περσινούς καλοκαιρινούς ψηφοφόρους της. Οι οποίοι την κατακρίνουν κυρίως για πολιτική ατολμία και αδιαφορία, φλερτάροντας τις περισσότερες φορές με πρακτικές αλαζονείας, τις οποίες το εκλογικό σώμα στο σύνολό του τις ερμηνεύει ως δείγματα διαφθοράς.

Που μπορεί να υπάρχουν, μπορεί και όχι. Αυτό φαίνεται και μέσω των ποιοτικών χαρακτηριστικών σχεδόν όλων των δημοσκοπικών εταιρειών. Αποτελώντας ουσιαστικά σχεδόν τον αδιάψευστο μάρτυρα πως η κοινωνία αντιλαμβάνεται πως κάτι από το κυβερνητικό αφήγημα στο σύνολό του δεν κινείται στην σωστή κατεύθυνση. Κρούοντας ταυτόχρονα το καμπανάκι στην κυβερνητική πλειοψηφία. Η πολιτική διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών και η επανατοποθέτηση του πολιτικά υπεύθυνου κ. Κωνσταντίνου Αχ. Καραμανλή στο γαλάζιο ψηφοδέλτιο, ενδεχομένως να είναι η κυριότερη αιτία που η κυβέρνηση έχει βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Και αυτοί οι χειρισμοί βαραίνουν αποκλειστικά τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.

* * *

Η κοινωνία αντιλαμβάνεται πως κάτι από το κυβερνητικό αφήγημα στο σύνολό του δεν κινείται στην σωστή κατεύθυνση.

* * *

Όπως και ο συνολικός τρόπος που χειρίστηκε η κυβέρνησή του την εθνική τραγωδία των Τεμπών. Που μπορεί οι ίδιοι να αποδίδουν τους συγκεκριμένους χειρισμούς στην συναισθηματική συστολή των ίδιων έναντι των συγγενών των θυμάτων περιμένοντας αποκλειστικά και ορθώς τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, όμως την ίδια στιγμή άφησε στους πολιτικούς της αντιπάλους να εκμεταλλευτούν κυρίως (μικρό)πολιτικά την κυβερνητική αφωνία σε κάθε είδους κατηγορία που τις προσέδιδαν.

Καθώς ακόμα και τα δύο κόμματα του ΣυΡιζΑ και του ΠαΣοΚ έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν την κυβέρνηση για πιθανή συγκάλυψη των βασικών υπευθύνων της σιδηροδρομικής τραγωδίας έχοντας ως βασικό επιχείρημα το "μπάζωμα" του χώρου της τραγωδίας. Ενός όρου που εισήγαγε στον δημόσιο διάλογο ο Στέφανος Χίος του "Μακελειού" (όποιος κατάλαβε, κατάλαβε) και έπειτα υιοθετήθηκε από τον αποκλειστικό κάτοχο των επιστολών του Ιησού και πρόεδρο της "Ελληνικής Λύσης" κ. Κυριάκο Βελόπουλο. Μετέπειτα βέβαια υιοθετήθηκε και από τον ΣυΡιζΑ και το ΠαΣοΚ.

Και αυτό συνέβη όταν αντιλήφθηκαν πως ο κ. Βελόπουλος ψαρεύοντας σε θολά νερά με συγκεκριμένους όρους, αποκόμιζε ψήφους εις βάρος του κυβερνώντος κόμματος κυρίως από όσους ευκολόπιστους γοητεύονται από θεωρίες συνομωσίας και άλλες τέτοιες ιστορίες για λίγους και "εκλεκτούς", μοναδικούς κατέχοντες της αλήθειας. Και γιατί να μην κινείται με τον συγκεκριμένο τρόπο άλλωστε; Στο παρελθόν εξάλλου πωλούσε... αυθεντικές επιστολές του Ιησού, κηραλοιφές για την αλωπεκίαση, κρέμες βοτάνων (όχι φαρμάκων!) που ανακούφιζαν από σωματικούς πόνους, έκλεισε το μάτι στους αντιεμβολιαστές κ.ο.κ. Και όλα τα παραπάνω τον έφεραν εντός του κοινοβουλίου.

Τι θα τον εμπόδιζε άραγε να μιλήσει περί "μπαζώματος" ή προσφάτως για 2, 3 ή και 4.000 ευρώ σύνταξη σε διάστημα 8 μηνών από την εκλογή του; Φυσικά και το ερώτημα είναι ρητορικής φύσης. Εξάλλου στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι. «Στην αργκό αυτοί που πουλάνε παπάδες, λέγονται παπατζήδες» ισχυρίστηκαν πολλοί από τους οποίους σαφώς και διαχωρίζω την θέση μου. Εξάλλου ο πρόεδρος κ. Βελόπουλος είναι τόσο πολύ αξιόπιστος, που φαίνεται αδύνατο να πείσουν οποιονδήποτε για το αντίθετο όλοι αυτοί που κάνουν λόγο για "παπάδες και παπατζήδες".

ο ερώτημα που προκύπτει λοιπόν από τα παραπάνω, είναι γιατί τόσο ο ΣυΡιζΑ όσο και το ΠαΣοΚ, κινούνται πολιτικά με παρόμοιο τρόπο, όπως στην "Ελληνική Λύση" και τον κ. Βελόπουλο. Και αν για τον ΣυΡιζΑ, αυτό δεν είναι πρωτοφανές με βάση την πολιτική στάση αρκετών στελεχών και βουλευτών του κατά το παρελθόν, το ΠαΣοΚ άραγε ποια «άγνωστη» και μυστηριώδης δύναμη το ώθησε σε μία τέτοια –σχεδόν ανεύθυνη– πολιτική στάση; Από την στιγμή μάλιστα, που κανένα εκ των δύο κεντροαριστερών κομμάτων δεν φαίνεται να αποκομίζει άνοδο των ποσοστών του κυρίως μετά την συζήτηση στο κοινοβούλιο για την τραγωδία των Τεμπών.

Και αυτό το πολιτικό κλίμα του ψεκασμού και του «μπαζώματος» θα έπρεπε να προβληματίζει πρωτίστως την Νέα Δημοκρατία και δευτερευόντως το ΠαΣοΚ. Διότι η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να χάνει την πολιτική της διείσδυση στο συντηρητικό εκλογικό σώμα κυρίως της Βόρειας Ελλάδας και εξαιτίας της νομοθέτησης υπέρ της ισότητας στον γάμο, κερδίζοντας ταυτόχρονα μέρος αυτού το κόμμα της "Ελληνικής Λύσης".

Και το ΠαΣοΚ διότι δεν καταφέρνει τουλάχιστον σε δημοσκοπικό βαθμό να αποκομίσει κέρδη από το απογοητευμένο Κέντρο που μέχρι πρότινος τάσσονταν υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Όπως επίσης φαίνεται να μην μπορεί να κερδίσει ούτε το αριστερό ακροατήριο που δεν πείθεται από τον νέο πρόεδρο του ΣυΡιζΑ κ. Σ. Κασσελάκη που τον αντιμετωπίζουν αρκετά δεξιόστροφο για τα δικά τους ιδεολογικά και πολιτικά γούστα.

Τα παραπάνω πέρα του φιλολογικού χαρακτήρα τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν στην πραγματικότητα πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης αλλά και προβληματισμών που είναι σχεδόν βέβαιο πως θα προκύψουν μετά το τέλος της εκλογικής αναμέτρησης. Κοινός παρανομαστής των οποίων φαίνεται πως θα είναι ο διαφαινόμενος κερδισμένος κ. Βελόπουλος και οι ευρωβουλευτές του. Αλλά και το γεγονός της πολιτικής ολιγωρίας που επέδειξε το πολιτικό σύστημα μέσω των τριών μεγάλων κομμάτων να ανακόψουν την άνοδο της λαϊκιστικής Δεξιάς και στενών φίλων του ξανθού γένους εντός της Ελλάδος. Και εδώ που τα λέμε καθόλου μπράβο τους.

Ιωάννης Σκόρδας

iskord@hotmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 18 Απριλίου 2024, αρ. φύλλου 1221.