14.10.09

ΟΔΟΣ: Το ποτάμι

Το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής δεν εξέπληξε κανένα -εκτός ίσως (κατά βάθος) το ίδιο το ΠαΣοΚ και ειδικά τον αρχηγό του κ. Γεώργιο Παπανδρέου. Για το μέγεθος, της κατά κάποιο τρόπο απρόσμενα μεγάλης διαφοράς του ποσοστού του από αυτό της Νέας Δημοκρατίας και την «χάρη» της ραγδαίας αποσύνθεσης της τελευταίας κυβερνητικής περιόδου της Ν.Δ.

Διότι στην πλευρά της Ν.Δ., και ειδικά στο περιβάλλον του τ. πρωθυπουργού, η κάλπη, λογικά, δεν πρέπει να εξέπληξε. Ήταν τόσο διάχυτη η απόρριψη, και τόσο φανερή η αποστροφή που προκαλούσε στον κόσμο (της) η Νέα Δημοκρατία των τελευταίων δύο ετών, που δύσκολα ευνοούσε τις αυταπάτες. Οι ίδιοι γνώριζαν το μέγεθος του προβλήματος. Η ΟΔΟΣ στο τελευταίο φύλλο της πριν τις εκλογές προέβλεπε «κατάρρευση» του ηττημένου, τον οποίο σκιαγραφούσε με σαφήνεια. Ήταν αναμενόμενο, μια και το ποτάμι φούσκωσε και ήταν από πολλούς μήνες ανεξέλεγκτο.

Και το ποτάμι αυτό, σε τοπικό επίπεδο, έστειλε στο πολιτικό παρελθόν, προφανώς για να ξεκουραστεί από τον κοπιαστικό κάματο των φωτογραφήσεων της διετίας που πέρασε, την τέως βουλευτή κ. Παρασκευή Μπουζάλη. Η ήττα της οποίας, είναι πρωτοφανής. Διετέλεσε βουλευτής για δύο χρόνια, επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, με υποτιθέμενο «bold and beauty» στυλ.

Κι΄ όμως, η μία από τις 2.000 πιο επιτυχημένες γυναίκες των ΗΠΑ (τι αμετροέπεια στ’ αλήθεια), όπως αυτοπροσδιορίσθηκε το 2007, έχασε την μάχη του σταυρού μετά από μόλις 800 περίπου μέρες βουλευτικής σταδιοδρομίας. Γεγονός που υποδηλώνει ένα ισχυρό ρεύμα αποδοκιμασίας από την εκλογική βάση του κόμματος στην Καστοριά. Aλλά και που πρέπει να διδάξει ακόμη περισσότερο τον νέο βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Ζήση Τζηκαλάγια, ο οποίος με μικρή διαφορά σταυρών, καλείται να ξανακτίσει την κομματική αυτοπεποίθηση και την ενότητα του χώρου του. Στην πιο λεπτή ίσως περίοδο από την ίδρυσή της.

Η πρώτη γραπτή δήλωση* της τ. βουλευτού την επόμενη των εκλογών, διατυπωμένη με ένα εξόχως υπαινικτικό πνεύμα, επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες. Και εγείρει ερωτηματικά για τα μελλοντικά της σχέδια. Στα οποία όμως, θα υπάρχει πάντοτε και ένας ξενοδόχος.

Το σκληρό -για την Νέα Δημοκρατία και τον κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή- εκλογικό αποτέλεσμα, δεν εξέπληξε φυσικά ούτε τον ελληνικό λαό, έναν λαό, που ενθαρρύνοντας την οικογενειοκρατία, αποδεικνύει δυστυχώς ότι έχει ρηχή παράδοση του δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού (λίγο παραπάνω απ’ αυτή την Αιγύπτου και της Συρίας). Και ικανοποιείται, τελικά, με το να σταδιοδρομεί, άλλοτε ως οπαδός χαρισματικών πολιτικών, όπως συνέβαινε επί Ανδρέα Παπανδρέου. Και άλλοτε ως τιμωρός και εκδικητής. Όπως συμβαίνει κατά κανόνα όταν αποδοκιμάζει την Νέα Δημοκρατία. Κάτι που ο τόπος έζησε πρώτα το 1993, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και τώρα επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, με την μεγαλύτερη εκλογική ήττα.

Το χειρότερο είναι, ότι από το σκληρό αποτέλεσμα, κανείς δεν θα πάρει το σωστό μήνυμα. Ούτε ίσως και το ΠαΣοΚ, που αριθμητικά, έλαβε περίπου ίσες ψήφους με αυτές του 2004. Και που ανέλαβε την τεράστια ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας και εξόδου από τα αδιέξοδα.

«Πιστός» στην παράδοση της Νέας Δημοκρατίας που θέλει τον πρόεδρο του κόμματος να παραιτείται από την θέση του μετά από μεγάλες εκλογικές ήττες, ως απόδειξη ύψιστης δήθεν υπευθυνότητας, ο κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής ασφαλώς και το έπραξε. Κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας του, έδινε συχνά την εντύπωση ότι ήταν άφαντος. Ένας λόγος παραπάνω τώρα, να αποσυρθεί για τα καλά, τουλάχιστον προς το μεσοπρόθεσμο μέλλον.

Άλλωστε, είχε αναλάβει τις ευθύνες της προεκλογικής περιόδου τόσο πολύ προσωπικά στους ώμους του, σε ένα one man show, ώστε να είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι η εκλογική ήττα του ανήκει ολοκληρωτικά. Ανεξάρτητα αν το σαράκι της διαφθοράς ξεκίνησε από τους υπουργούς και τους κυβερνητικούς του παράγοντες και όχι από τον ίδιο. Εκτός κι’ αν, η ιδιοκτησιακή-οικογενειακή αντίληψη των κομμάτων σε Νέα Δημοκρατία και ΠαΣοΚ, είναι τόσο πολύ (επικίνδυνα) προχωρημένη, ώστε οδηγήσει την Ελλάδα σε περαιτέρω φαινόμενα εκφυλισμού του δημοκρατικού της πολιτεύματος. Οι εξελίξεις στην Νέα Δημοκρατία θα δείξουν.

Δυο χρόνια μετά την τελευταία για την Νέα Δημοκρατία νικητήρια εκλογική αναμέτρηση του 2007, και μόλις 5,5 από την πρώτη, όταν ο ελληνικός λαός έδειξε στο ΠαΣοΚ την έξοδο, και εισήλθε ένδοξα στην Ιερουσαλήμ, με τις ιαχές των «ωσανά» να θαμπώνουν τον νυμφίο της εξουσίας, σε βαθμό που τον παρέσυραν να απευθύνει εκείνο το σαρκαστικό «σεμνά και ταπεινά», ο ελληνικός λαός έκοψε απότομα το νήμα του κυβερνητικού βίου της Νέας Δημοκρατίας.

Ανέδειξε νικητή το ΠαΣοΚ του κ. Γεωργίου Παπανδρέου, όχι τόσο επειδή εμπιστεύεται την πείρα που αποκόμισε από την διδακτική δύναμη των εκλογικών ηττών του το 2004 και το 2007. Αλλά, επειδή γύρισε επιδεικτικά, αυστηρά και δικαιολογημένα, την πλάτη στην Νέα Δημοκρατία των ηθικών, οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων, πολιτικών που δεν αντιστάθηκαν στις Σειρήνες και τους πειρασμούς της εξουσίας.

Με ένα κατάλογο αμέτρητων πατρικίων, που άφησαν εμβρόντητο τον ελληνικό λαό για την φαυλότητα και το θράσος όσων αναμείχθηκαν στα σκάνδαλα, και για την πολιτική απραξία του συνήθως απόντος κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο οποίος νόμισε ότι η -έναντι του κ. Γεωργίου Παπανδρέου- υπεροχή του στις δημοσκοπήσεις θα του παρείχε ισόβια ασυλία.

Πλην όμως, γελάστηκε οικτρά και ραγδαία, έχασε όλα τα ερείσματά του στην ελληνική κοινωνία, ενώ είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι, η πτώση αποδείχθηκε πιο ραγδαία αφ’ ότου τέθηκε ο ίδιος στο τιμόνι των εξελίξεων.

Δεν υπάρχει λοιπόν αμφιβολία ότι, τουλάχιστον σ’ αυτές τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία εξέλεξε ΠαΣοΚ. Όπως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πλανώνται όσοι νομίζουν ότι ο λαός έδωσε λευκή επιταγή στο ΠαΣοΚ, ή ότι είναι χωρίς πολιτική ερμηνεία το ποσοστό περίπου 30% της αποχής. Και ότι η ιστορία μπορεί να γράφεται, αλλά ποτέ δεν σταματά.

Καθώς και ότι ο ελληνικός λαός εξέλεξε στην θέση του πρωθυπουργού τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, του οποίου ο πατέρας και ο παππούς διετέλεσαν πρωθυπουργοί. Εννοείται ότι ούτε στην περίοδο την βασιλείας στην Ελλάδα που κράτησε για περισσότερα από 100 χρόνια δεν υπήρξε ευθεία διαδοχή τριών (παππού, γιού και εγγονού) στο ύπατο αξίωμα.


Υ.Γ. Για την ιστορία όμως πρέπει να αναφερθεί ότι ο κυρίαρχος λαός της π. Κυριακής, είναι ο ίδιος που ελάχιστα χρόνια πριν φώναζε «ήλθε η ώρα του Καραμανλή».



(*) «…Ελπίζω η παρουσία του Ζ. Τζηκαλάγια […] να είναι αντάξια των καθηκόντων που αναλαμβάνει και προς όφελος του τόπου. Ευελπιστώ ότι όσα πέτυχα και δρομολόγησα τα 2 προηγούμενα χρόνια, θα στηριχθούν και θα συνεχιστούν απρόσκοπτα. Ο νομός Καστοριάς δεν έχει χρόνο και ευκαιρίες για χάσιμο. Προσβλέπω λοιπόν, στους μελλοντικούς αγώνες που θα δώσουμε για τον τόπο μας, ανεξάρτητα από το μετερίζι που θα βρίσκεται ο καθένας από εμάς».

6 σχόλια:

  1. διάβασα μέ ἐνδιαφέρον τήν ἀνάρτησή σου, καί θά ἤθελα κάποια ἐξήγηση γιατί καί πῶς ὁ Νομός Καστοριᾶς εἶναι ἀπό τούς λιγοστούς "μπλέ" στόν γνωστό πρασινομπλέ χάρτη τῶν ἀποτελεσμάτων.
    (σέ διαβάζω τακτικά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μία πάρα πολύ πρόχειρη και βιαστική ερμηνεία:
    Προφανώς α) κυρίως για ιστορικούς λόγους, στην περιοχή διαδραματίστηκε ο εμφύλιος πόλεμος. β) κοινωνικούς, οι Καστοριανοί λόγω γουνοποιίας ταξίδευαν συχνά στην Δύση, με αποτέλεσμα να αναπτύξουν ένα φιλελεύθερο πνεύμα, γ) γεωγραφικούς, ο νομός συνορεύει με την Αλβανία (του Χότζα) και την θέα των ηλεκτροφόρων καλωδίων στα σύνορα, με τους πολίτες να εργάζονται υπό την επίβλεψη στρατιωτών, δ) αυτή η Αλβανία, η οποία για χρόνια ήταν ουσιαστικά «ανύπαρκτος γείτονας» εκπροσωπούσε στην συνείδηση των Καστοριανών τον υπαρκτό σοσιαλισμό, ε) λόγω αστικού πληθυσμού και ενασχόλησης με το εμπόριο (σχεδόν ανύπαρκτη αγροτική απασχόληση), στ) λόγω αναχώρησης της αριστεράς διανόησης, μετά τον εμφύλιο, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί μία μονόπλευρη πολιτική θεώρηση, ζ) λόγω οικονομικής επιφάνειας –εξ αιτίας της γουνοποίας, η) λόγω αγκυλώσεων του τοπικού ΠαΣοΚ, με την 25ετή παρουσία του κ. Φ. Πετσάλνικου, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να απορροφήσει τους δυσαρεστημένους της Ν.Δ. (αντιθέτως αυτό έγινε πράξη 3 φορές στον δήμο Καστοριάς), θ) λόγω εσωστρέφειας των πολιτών με αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις, ακόμη και σήμερα, απόρροια της κρατικής βίας -κυρίως επί δικτατορίας, και τέλος λόγω συντηρητικής νοοτροπίας, σε συνάρτηση με την γεωγραφική απομόνωση και τις ιστορικές σχέσεις με την Κωνσταντινούπολη/Πατριαρχείο….
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος16/10/09

    Η εμπειρία του Εμφυλίου πολέμου στους κατοίκους της περιοχής ήταν τραυματική και συνάμα αποκαλυπτική. Μετά τον πόλεμο, δεν χωρούσε αμφιβολία για το αποτέλεσμα που θα προκαλούσε μία κυρίαρχη Αριστερή ιδεολογία στην Χώρα μας. Ακόμη και οι Αριστεροί σήμερα, παραδέχονται το σωτήριο αποτέλεσμα του εμφυλίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος17/10/09

    An o Petsalnikos den itan sto PASOK oi Kastorianoi simera tha eixan vgalei 1o to PASOK.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος20/10/09

    Η Αριστερά δεν έχει μέλλον στην Καστοριά. Αποδείχθηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος28/10/09

    Ο κ. Καραμανλής έκανε σωρεία λαθών και οδήγησε το κόμμα του σε κώμα και σε σφαγή. Απ' ότι φαίνεται δεν αρκεί κάποιος να κατέχει σπουδαίο όνομα.Πρέπει και να εργάζεται σκληρά και προνοητικά.
    Υπάρχουν, βεβαίως, και θετικά στοιχεία στη διακυβέρνηση Καραμανλή που πρέπει να διαφυλαχθούν και να μην εξαφανιστούν.
    Επίσης απαιτείται επαγρύπνηση για τα Εθνικά μας θέματα. Τα πρώτα δείγματα γραφής του κ. Παπανδρέου είναι ανησυχητικά. (Κατάργηση υπουργείων με Εθνική σημασία, αναφορές στο αγωγό Αλεξανδρούπολης, κατάργηση ονομασίας υπουργείων με πρόοθεμα το "Εθνική" (Παιδεία, οικονομία)
    ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ