15.1.14

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Σκέψεις για την δημοκρατία και τον φασισμό


ΟΔΟΣ 3.10.2013 | 709

ή πως η βουβή ταπείνωση των ανθρώπων να μη γίνει αλλαλαγμός του πλήθους



Συνηθίσαμε να μιλάμε τα τελευταία χρόνια σαν η δημοκρατία να ήταν κάτι δεδομένο. Παραδεχόμαστε ότι έχει προβλήματα, αλλά νομίζαμε ότι είναι εδώ, παρούσα.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι έχουμε μάθει να κάνουμε δημοκρατικά βήματα, αλλά μας υπολείπεται πολύς δρόμος ακόμα, που πρέπει να περπατήσουμε, για να μπορούμε να πούμε ότι γίναμε δημοκρατικοί άνθρωποι και πολίτες.
Δημοκρατία σημαίνει σεβασμός στον άλλον, γιατί για εκείνον ο “άλλος” είμαστε εμείς. Σεβασμός στην υλική οντότητα του, την ηθική του υπόσταση, την ανάγκη του να εξελιχθεί.

Ο φασισμός μεγιστοποιεί, θεωρητικά και πρακτικά, την δύναμη μιας κάστας εις βάρος των υπολοίπων. Αρχίζει, βέβαια, πιο γλυκά. Κάνει πως επειδή μας θεωρεί αδύναμους θέλει να μας προστατέψει από κάθε κακό. Κι εμείς νοιώθουμε ανήμποροι, γινόμαστε αδύναμοι και λίγο αργότερα δεν γίνεται να λειτουργούμε πια χωρίς “προστασία”. Ενεργεί, δηλαδή, πριν από μας για μας γιατί αυτός ξέρει πιο είναι το καλό μας. Είναι σαν το παιδί που συνεχίζει να περνάει με το ζόρι στην απέναντι του δρόμου μεριά την γριούλα, επειδή μια μέρα του ζήτησε να την βοηθήσει. Και δεν σταματάει εκεί. Φτάνει να σου επιβάλλει βίαια το δικό του δίκαιο αφού πάντα ξέρει καλύτερα από σένα. Γιατί και η σκέψη ακόμα της συγκέντρωσης υπέρμετρης εξουσίας μεθά τον άνθρωπο και τον κάνει φασίστα.

Ο φασισμός μπορεί να οργανωθεί σαν ιδεολογία αλλά κυκλοφορεί και σε “μερίδες” έτοιμες προς κατανάλωση από τον καθένα.

  • όταν βιαιοπραγούμε με λόγια και πράξεις απέναντι σε δικούς και ξένους.
  • όταν θέλουμε να τηρούν τους νόμους οι άλλοι και όχι εμείς.
  • όταν δε βλέπουμε τίποτα σωστό στις πράξεις των άλλων.
  • όταν φοβόμαστε την αξιοκρατία και κάνουμε θεσμό το ρουσφέτι.
  • όταν υποτιμάμε τον κάτι παραπάνω από τον μισό πληθυσμό, που είναι οι γυναίκες, και των οποίων η μόνη διαφορά από τους άντρες είναι ότι έχουν βαπτιστεί μέσα σε θηλυκές ορμόνες -πράγμα που τις κάνει πολύ χρήσιμες στην κοινωνία, αφού μας γεννάνε και μας μεγαλώνουν. Και δεν το κάνουν αυτό μόνο άντρες αλλά και πολλές από τις γυναίκες, γιατί μέσα τους αισθάνονται βαθιά κατωτερότητα για το φύλο τους. 
  • όταν λοιδορούμε αυτούς που έχουν διαφορετική από εμάς σεξουαλική συμπεριφορά, χρώμα, θρησκεία, ιδέες.

Επομένως μη προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον φασισμό απέναντι. Είναι και μέσα μας, μόνο που νομίζουμε ότι θα είμαστε πάντα από την πλευρά των “νικητών”, ενώ δεν είναι εφικτό να γίνεται έτσι.
 Ο φασισμός ενεδρεύει εκεί όπου υπάρχει εξουσία, δηλαδή παντού. Ιδίως στις μεγάλες “παρελάσεις”, στα μεγάλα κόμματα, στις ισχυρές θρησκείες, στους ιδεολογικούς σχηματισμούς που συγκεντρώνουν τη δύναμη στους “λίγους”.
Γιατί “λίγος” είναι ο άνθρωπος που δεν τιμά τον διπλανό του.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Οκτωβρίου 2013, αρ. φύλλου 709


4 σχόλια:

  1. Προβληματισμένος πολίτης15/1/14

    Από τα καλύτερα της Ουρανίας Μπάγγου-τη συγχαίρουμε και την ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοιμισμένος πολίτης15/1/14

    Κάτι τέτοια κείμενα μπορεί και να μας ξυπνήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Λευτέρης ο ξεφτέρης15/1/14

    Πολύ καλά μας τα λέει η φίλη μας στην ΟΔΟ η Ουρανία και συμφωνώ. Διότι τελικά "αυτός ό Άλλος ειν' ο καλύτερος μας φίλος". Για αυτό αφιερώνω κι εγώ σε όλους τους φίλους και τις φίλες στο μπλογκ :
    http://www.youtube.com/watch?v=iue2UaPBCqE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το λουλουδάκι του μπαξέ15/1/14

    Μου άρεσε αυτό το κείμενο της Ουρανίας Μπάγγου, όχι μόνον αυτό καθαυτό, αλλά και γιατί είναι ωραίο και οι λογοτέχνες να εκφράζονται, κοινώς "να παίρνουν θέση" στα κοινωνικοπολιτικά, άμεσα και όχι μόνο έμμεσα, στη λογοτεχνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ