α) Πρώτον, ρεμούλα δια Παραλείψεως: Ποιός αγνοεί οτι το ένα εκατομμύριο δημόσιων λειτουργών της Χώρας έκλεβε τους συμπολίτες σε ποσοστό 20% με την κατ' έθος παράβαση του ωραρίου εργασίας; Το ύψος της ζημιάς του Λαού απ' αυτό το φαινόμενο (4 δισ. ευρώ κατ' έτος) είναι περίπου ίσο με τον ετήσιο ρυθμό του κατάπτυστου εξωτερικού δανεισμού, που άρχισε απ' το 1983 - για να διπλασιασθεί (!) κατα τη διάρκεια των αμέσως πρό της Κρίσεως ετών της «σεμνότητος».
β) Δεύτερον, ρεμούλα μέσω καθημερινής Ετεροδοσοληψίας (μπαχτσίσι, γρηγορόσημο, κολόκουρο, δωρεά στο κόμμα ή όπως αλλιώς θέλετε πέστε την, απ' τα 30 ονόματα που έχει). Και δέν εννοώ εδώ τις φάλαινες της διαφθοράς που κατείχαν θέσεις υπουργικές, αλλά την πάνδημη έκδοση που κατέτρωγε τα σωθικά της Χώρας στις επαφές και τις δικαιοπραξίες του πολίτη, δημόσιες και ιδιωτικές - γύρω στο ένα εκατομμύριο αλληλομπαχτσισμένων συμπολιτών μας (ο κόσμος τό 'χει τούμπανο κι οι στρουθοκάμηλοι δέν «βλέπουν» λέει ηθικές αιτίες στην κατάντια μας): Η Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς υπολογίζει κάθε χρόνο οτι 10% των νοικοκυριών, δηλαδή 500.000 ενήλικες συμπολίτες μας, υποφέρουν απ' τη μάστιγα (κι άλλοι τόσοι οι αποδέκτες) στις καθημερινές συναλλαγές. Προσθέστε όμως και 200.000 τους επαγγελματίες, προμηθευτές, εργολάβους κ.λπ. που συναλλάσσονται με τους Δημόσιους...
Και ο τζίρος; Ολος μαζί εκτιμάται σε 1,5 έως 2,5 δισ. κατ' έτος.
Και δέν έχουμε ακόμα εκτιμήσει πόσα «υπέρ του κόμματος» μπαχτσίσια επέβαλαν οι εκάστοτε κυβερνώντες - ποσά δυσθεώρητα, απ' ό,τι φαίνεται.
γ) Τρίτον, ρεμούλα δια Φοροδιαφυγής - του αγενούς εθνικού αθλήματος, διαδεδομένου μέχρι τα μπούνια μας. Το διαφεύγον εθνικό εισόδημα έχει εκτιμηθεί σε τριάντα έως σαράντα δισεκατομμύρια ευρώ κατ' έτος.
Μα «τί κάνει λοιπόν το Κράτος;». Θέλετε να πείτε «τί κάνουν οι δεκάδες χιλιάδες των Ελεγκτών», «τί κάνουν οι (όσοι) επίορκοι αστυνομικοί ή δικαστές». Καί εμείς καί εκείνοι στον ίδιο λαό ανήκουμε. Ολα λοιπόν τούτα τα βασικής πολιτικής σημασίας φαινόμενα τί είναι; Δέν είναι ανηθικότητα με εμφανείς πολιτικές συνέπειες; Κι αθροίστε τώρα όλα τούτα τα πλήθη των απατεώνων, κι ελάτε να ξαναμιλήσομε για το πόσο περιούσιος λαός είμαστε: Αντιλαϊκός, κυρίες και κύριοι διανοούμενοι, είναι όποιος κρύβει απ' τον Λαό την αλήθεια - και δέν τον αφήνει να γιατρευτεί...
δ) Τέταρτη ρεμούλα η πάνδημη Απάτη: Δυστυχώς, δέν βρήκα μιαν αρμόδια δημόσια Αρχή που να συγκεντρώνει όλα τα τερατώδη περιστατικά που ανακαλύπτονται συνεχώς χάρις στην... Κρίση (άκου να δείς). Ακολουθούν εδώ συνοπτικώς: «Αντικείμενο», «Πλήθος εμπλεκομένων», «Εκτιμώμενη ετήσια ζημία του Λαού»: Παράνομες επιστροφές ΦΠΑ αγροτών (10.000;/5 εκατ. €;). Παράνομες αποζημιώσεις αγροτών ΕΛΓΑ (5.000;/20 εκατ. €;). Απάτες στη φαρμακευτική περίθαλψη (;/4 δισ. €), Νοθεία καυσίμων (;/500 εκατ. €), Ψευδο-ανάπηροι (30.000/ 20 εκατ. €), Παράνομες συντάξεις (40.000/ 500 εκατ. €). Παράνομα επιδόματα (50.000/ 200 εκατ. €). Πωλήσεις ψευδών ενσήμων (;/300 εκατ. €). Αθροίστε τα να βρείτε 250.000 περιστατικά, δηλαδή επι 2 για τους δικούς μας που «το ξέρανε», και επι 2 για τους αντίστοιχους υπαλλήλους ασφαλιστικών ταμείων που συνήργησαν - το όλον ίσον περίπου με 1.000.000 συμπολίτες μας που έκλεβαν απ' τον λαό 5 δισ. κατ' έτος. Ο ένας έκλεβε τον άλλον επι 30 (;) χρόνια - κι εμείς «ενοχλούμαστε» που μας προσβάλλουν με... ηθικολογίες.
(Και δέν λέω τίποτα για το εθνικό άθλημα «Ομηρεία των Αλλων - αντί για Απεργία»...).
ε) Κι η Αντιρεμούλα: Η απίστευτη επιστράτευση αυτού του Λαού, μέσω του πανελλήνιου φαινομένου του Εθελοντισμού κατα τα τελευταία δύο χρόνια. Διακόσιες χιλιάδες Ελληνες εκτιμάται οτι ενεργοποιούνται στους ποικιλότατους τομείς αυτής της εξόχως πολιτικής αντίδρασης στην Κρίση. Οι διανοούμενοι όμως τη βαφτίζουν... «εξαπάτηση». Ελεος: Ο,τι δέν ταιριάζει στη Θεωρία σας αποδεικνύει της Θεωρίας σας το σφάλμα - κι όχι οτι διακόσιοι χιλιάδες συμπολίτες μας είναι συνένοχοι μιας απάτης.
Αν πάντως αθροίσουμε όλα τα τέσσερα νούμερα της ρεμούλας που αναφέραμε, θα μπλέξομε πάνω απο δυο εκατομμύρια συμπολίτες μας, κι ίσαμε 15 δισεκατομμύρια ευρώ ετήσια κλεψάνα (χωρίς να λογαριάσουμε τη φοροδιαφυγή). «Μα, δέν φταίνε όλοι». Βεβαίως όχι. Είναι όμως οι αριθμοί αυτοί πολύ μεγαλύτεροι απ' την κρίσιμη μάζα, που μπορεί αθελήτως να παρασύρει εναν ολόκληρο Λαό στον όλεθρο...
Ιδού γιατί είναι νομίζω αντιλαϊκή η «ενόχληση» των Παλαιών απ' την προφανέστατη ηθολογική φύση των πολιτικών πραγμάτων. Και προβάλλουν και το κουφό σύνθημα «μήν ηθικολογείτε» (;) - αντί να προσαρμόσουν τη Θεωρία στα κραυγαλέα πραγματολογικά δεδομένα. Ασε που (πρίν απο δέκα-είκοσι χρόνια) μερικοί απ' αυτούς έβγαζαν και μανιφέστα για να μας πούν ποιό κόμμα να ψηφίσει ο Λαός. Ξανασηκώνουν τώρα κεφάλι για να αποπροσανατολίσουν ξανά τον Λαό (δέν θέλει και πολύ), για να χάσομε κι όσην ολίγη αυτοσυνειδησία αποχτήσαμε μές στην Κρίση;
Αναδημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10.10.2013, αρ. φύλλου 710.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.