 |
| ΟΔΟΣ 25.4.2024 | 1222 |
Δεν είναι εύλογο ούτε και κατανοητό, το διαρκές λιβάνισμα, το προσκύνημα των ενημερωτικών ιστοσελίδων της Καστοριάς.
Εντάξει, εννοείται ότι για την αντικειμενικότητα ενός μέσου μαζικής ενημέρωσης, είτε αυτό είναι ιστοσελίδα, είτε εφημερίδα, είτε ραδιοτηλεοπτικό μέσο, ειδικά στην περιφέρεια, δεν χρειάζονται ακρότητες. Ούτε υπερβολές.
Και ενώ ενδέχεται αντιπαλότητες, προκαταλήψεις, απολυτότητες να μπορούν να δικαιολογήσουν την αυστηρότητα, ενίοτε δε και την υπερβολή στην αρνητική κριτική, στις περιπτώσεις που αυτή δεν εκπορεύεται από ιδιοτελή κίνητρα, αλλά ίσως αποκλειστικά από υπερβολικές ευθιξίες και ευαισθησίες στα τοπικά θέματα, μπορεί να είναι κατανοητή. Η διάκριση καλοπιστίας και κακής πίστης, πολύ συχνά συγχέεται στις έννοιες «κόλακας» «επαίτης» ή αντίθετα στην ακραία άρνηση, που μπορεί και να οφείλεται σε προκατάληψη.
Αυτό που σίγουρα δεν είναι εύλογο ούτε και κατανοητό, είναι το διαρκές λιβάνισμα. Το προσκύνημα. Η απουσία και του παραμικρού κριτικού πνεύματος. Η υπόκλιση. Η πλειοδοσία στην κολακεία που στο πλαίσιο του... ανταγωνισμού, οδηγεί σε προβολή ως τεράστιου, έργου ακόμη και του αυτονόητου, μερικές δε φορές και του ασήμαντου.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα συμπεράσματα που αναπόφευκτα προκαλούνται στην περιήγηση στις ενημερωτικές ιστοσελίδες της Καστοριάς. Σε κάποιες απ’ αυτές, νομίζεις ότι στάζει. Ζάχαρι, μέλι, σιρόπι.
Σαν κι αυτές που αναγγέλλουν ως μοναδικά και μεγάλα, περίπου φαραωνικά έργα κάθε φωτογραφία του υπογράφοντος δημάρχου. Όχι φυσικά ότι δεν υπογράφει και έργα. Αλλά όταν αυτό είναι το καθήκον και η υποχρέωσή του, γιατί είναι αναγκαία η... δοξολογία;
Όπως είναι επίσης και κάποια ρεπορτάζ. Ενδεικτικά μόνο των τελευταίων ημερών, που πρόβαλλαν με υπερβολή ως κάτι το... τεράστιο, τις... συντονισμένες (ίδιο ακριβώς όροι με αυτόν που χρησιμοποιείται στα δελτία τύπου της κυρίας Μαρίας Αντωνίου) για... «κυριακάτικες δράσεις καθαριότητας» σε δρόμους και πεζοδρόμια τόσο στο κέντρο όσο και στις συνοικίες της πόλης από τον Δήμο Καστοριάς που… «συνεχίζονται»! «Και τα Σαββατοκύριακα» σύμφωνα με τα ρεπορτάζ. Στα οποία η αποκομιδή χαρακτηρίζεται ως «δράση».
Και για όσους δεν λιγώθηκαν αρκετά, από τα προσκυνήματα ίσως τελικά είχαν ανάγκη την άλλη... δοξολογία. Της ΔΕΥΑΚ για... τον «επαγγελματισμό της» (!), καθώς την Κυριακή 21 Απριλίου –λέει– κλιμάκιο αποκατάστασης βλαβών της Δ.Ε.Υ.Α.Καστοριάς, εργαζόταν –λέει– από νωρίς το πρωί για την αποκατάσταση μίας δύσκολης βλάβης σε κεντρικό αγωγό ύδρευσης στην οδό Τσόντου Βάρδα. Μεγάλος άθλος. Της... ΔΕΥΑΚ. Που δηλαδή κανονικά θα μπορούσε να αφήσει χωρίς νερό τους καταναλωτές, τις κατοικίες και την μεγάλη βλάβη στον αγωγό, να περιμένουν μέχρι την επόμενη εργάσιμη ημέρα. Και έτσι «δένει» το σιρόπι της υποταγής. Και όλα είναι μέλι-γάλα.
Φωτογραφία: Λεπτομέρεια από την "Αποκαθήλωση" του Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν (1399 -1464) λάδι σε ξύλο βαλανιδιάς, 220 × 262 cm. Μουσείο Πράδο, Μαδρίτη.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Απριλίου 2024, αρ. φύλλου 1222.
Ένα διακόσια( 1.200,000) ευρώ εγκρίθησαν για νέο αμφιθέατρο στο διοικητήριο της Καστοριάς!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕε ρεε ρεμούλες και φαγώματα.
Με τόσα χρήματα πόσα ασθενοφόρα έπαιρναν για το νοσοκομείο; Πόσα μηχανήματα αιμοκάθαρσης; Πόσους αξονικούς;
Αα ρε Παύλο Μελά για ποιούς θυσιάστηκες…;;
Έρρωσθε και οι αμφιθέατροι
Δημήτριος Αγιασοφίτης
Τώρα εδώ που τα λέμε, αλήθεια είναι πολλά τα λεφτά, Δημήτρη. Φυσικά, και με βάση αυτά που έβγαιναν στη φόρα στο παρελθόν, γεννιούνται υποψίες για ρεμούλες που λες. Τι ωφελεί όμως να είμαστε συνεχώς καχύποπτοι; Δεν υπάρχουν αρμόδιοι για έλεγχο, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την κατασκευή του έργου; Ποιος μπορεί διαρκώς να υποκαθιστά άλλους στη δουλειά τους; Άμα απελπιστούμε κολλημένοι, θα προκόψουμε ή θα χάνουμε τον καιρό μας; Τότε τι γκρινιάζαμε τόσα χρόνια που η Καστοριά δεν έχει μια σωστή αίθουσα εκδηλώσεων; Ένα Πνευματικό Κέντρο; Γιατί να μην το δούμε και αυτό με καλό μάτι; Μια ζωή μίζεροι και αχάριστοι; Δεν είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που νιώθει έτσι. Δίνει δύναμη η ελπίδα. Και να σκεφτείς ότι δεν πήρα ποτέ μου ούτε ένα ευρώ για να υποστηρίξω κανέναν, γιατί δεν θέλω να είμαι αργυρώνητος.
ΔιαγραφήΈρρωσο κι εσύ!
Θυμάστε εκείνο το παραμύθι με τη γιαγιά Καλή, που έβρισκε σε κάθε μήνα τα καλά του, ενώ η γιαγιά Κακή αναθεμάτιζε όλους για τις δυσκολίες που έβρισκε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, έτσι νιώθω ότι κάνουμε κι εμείς τις περισσότερες φορές. Σαν τη γιαγιά Κακή.
Διάβαζα χθες ένα πολύ καλοδουλεμένο κείμενο του καθηγητή μας Φιλόλογου Πέτρου Μάνου, όπου ανακάλυψα και πράγματα που δεν ήξερα. Το αναφέρω σαν τεκμήριο ότι παρ’ όλη τη μεμψιμοιρία μας, σε αυτήν την πόλη υπήρξαν ευεργέτες και η δωρεά τους αξιοποιήθηκε, αν όχι στο έπακρον, τουλάχιστον στην περίπτωση του Χρήστου Δήμου, δεν έφαγαν τα λεφτά ή δεν την απαλλοτρίωσαν για σκοπό διαφορετικό από τον πόθο του. Και ήταν ο δωρητής μόλις τριάντα πέντε χρονώ! Και “ατύχησε” να προλάβει να δεί την Καστοριά να “κατακρεουργείται” αισθητικά … Κι όμως! Ο ίδιος μνημονεύεται για το καλό που πρόσφερε.
Δεν είμαι ούτε μίζερος ούτε αχάριστος. Αυτό που σημειώνω είναι ότι αφού η περιφέρεια είναι διατεθιμένη να σπαταλήσει ένα διακόσια για ανακατασκευή του διοικητηρίου, καλύτερα να διοχετευθούν για επείγουσες ανάγκες……κι επειδή τέλος τέλος είναι χρήματα του φορολογούμενου, ας ερωτηθούν οι φορολογούμενοι για τις προτεραιότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρρωσθε μίζεροι και μη
Δημήτριος Αγιασοφίτης