Λόγος & Αντίλογος

 

- Η εταιρεία ΛΑΡΚΟ και τα προβλήματά της -

Στις 19-4-2024 και στο κανάλι ΕΡΤ1 ακούσαμε τις θέσεις των ενδιαφερομένων μεταξύ κράτους, μετόχων και εργαζομένων της εταιρείας σχετικά με την περιπέτεια της ΛΑΡΚΟ, η οποία διέκοψε την λειτουργία της εδώ και αρκετά χρόνια. Δυστυχώς δεν μάθαμε την αλήθεια και είμαστε αφώτιστοι για την πορεία και το καθεστώς της εταιρείας, και από τις τρεις ενδιαφερόμενες πλευρές τις οποίες προαναφέραμε. Ως γνωστόν η ΛΑΡΚΟ εκμεταλλεύεται το ορυκτό νικέλιο της περιοχής μας στην κοινότητα Ιεροπηγής. Το προϊόν είναι αξίας με ποσοστό, εννοώ την περιεκτικότητά του, άρα καλό για την εξόρυξή του και για την αξία του και για την εκμετάλλευσή του.

Αλλά όπως όλες οι εταιρείες ξεκινούν με λανθασμένη μεθοδικότητα, οργάνωση στο πόδι, βλέπε π.χ. τον ΟΣΕ, και αυτή με τον ίδιο τρόπο διαχειρίσεως με τριμερή συμφέροντα και διεκδίκηση της διοικήσεως της εταιρείας από τους πάντες, και έτσι από την αρχή το πράγμα στραβώνει και το αποτέλεσμα είναι να χάνει το Δημόσιο με τις αλλεπάλληλες συμβάσεις επί συμβάσεων.

Το πρώτο και κύριο λάθος ήταν η πανάκριβη διπλή μεταφορά του προϊόντος από τον τόπο εξορύξεως, την Ιεροπηγή, ως τον χώρο της επεξεργασίας, τον Πειραιά. Ξεκινώντας με νταλίκες από την Ιεροπηγή με κατεύθυνση το λιμάνι του Βόλου, στην συνέχεια επαναφόρτιση στα καράβια με προορισμό τον Πειραιά. Έγκλημα τερατώδες. Από την αρχή καταδικασμένο σε δαπανηρή επιβάρυνση και η αξία του αντιοικονομική για τον ανταγωνισμό στην διεθνή αγορά του ίδιου μετάλλου, άρα μη διαθέσιμο για πώληση. Όλη η εκμετάλλευση είναι μόνο για το χάσιμο, οπότε καταλήγουμε στην αναγκαστική διακοπή της λειτουργίας της εταιρείας. 

Ακούστηκε επίσης πως οι μισθοί των 800 περίπου εργαζομένων της εταιρείας στον Πειραιά, ορισμένων έφθαναν και τις 75 χιλιάδες ευρώ, πράγμα το οποίο αντιπαρήλθε χλιαρά, ο εκπρόσωπος των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ κ. Σαμαράς, ο οποίος είχε το πρόσωπο καλυμμένο παρακαλώ, όπως το συνηθίζουν τα κανάλια όταν πρόκειται να συγκαλύψουν εμπλεκόμενα συμφέροντα κάποιων δικών τους προστατευμένων. Άρα ο χαμένος είναι το κράτος!

Όταν ένα οποιοδήποτε προϊόν δεν διατίθεται ορθά στον τόπο του, είναι καταδικασμένο να μη μπορεί να το εκμεταλλευτούν, και το αποτέλεσμα είναι μόνο χάσιμο. Ας μας πουν γιατί η εταιρία χρυσού στην Χαλκιδική ζει και προοδεύει; Απλό, έχει το απευθείας απαλλαγμένο επιβαρύνσεων κόστος και γίνεται ανταγωνίσιμο στην αγορά και δεν κινδυνεύει από το φαλιμέντο, όπως η ΛΑΡΚΟ, καθώς με ψεύτικα προνόμια στους κατοίκους της Ιεροπηγής προωθείτο το ορυκτό στον Πειραιά για επεξεργασία.

Έχω δύο παραδείγματα να παρουσιάσω σχετικά με το νικέλιο και την αξία του:

Το πρώτο, η διοίκηση της εταιρείας ΛΑΡΚΟ με ανακοίνωση στις τοπικές εφημερίδες, ζήτησε από τους δήμους που στην περιοχή τους υπάρχει το ορυκτό, να εμφανιστούν και να προβάλλουν τα αιτήματά τους για τον χώρο που υπάρχει στην διοικητική τους περιφέρεια, για να διασφαλίσει η εταιρεία την περιοχή για την περαιτέρω εκμετάλλευση. Άρα αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η εκμετάλλευσή του έχει οικονομικό συμφέρον. 

Το δεύτερο είναι και αυτό σχετικό με το μετάλλευμα, καθώς τον χώρο της εξορύξεως τον επισκέφθηκε προσωπικά και ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης με ελικόπτερο χαμηλής πτήσεως, γιατί η Ιεροπηγή είναι το τελευταίο ελληνικό χωριό προ των συνόρων Ελλάδος- Αλβανίας, και γνωρίζουμε ότι το μετάλλευμα προχωρεί και μέσα στο αλβανικό έδαφος.

Όπως προαναφέραμε, οι εργαζόμενοι στον Πειραιά είναι ευνοημένοι από την ΛΑΡΚΟ, γιατί εργάζονται ξένοι και όχι οι κάτοικοι της περιοχής Καστοριάς, οι οποίοι αναγκάζονται να ψωμοζούν κάθε χρόνο στα νησιά λαντζέρηδες, κυνηγημένοι από την τοπική ανεργία.

Αγαπητοί κράτος και μέτοχοι, οι οποίοι λειτουργείτε με το Δημόσιο, όπως κάποτε ο ΟΤΕ, ΔΕΗ, θύμα και η Αγροτική Τράπεζα των Αθηναίων μετόχων, που επιθυμούν σταματήσουν τις πηγές παραγωγής στην περιφέρεια και στα σύνορα όπου ζούμε εμείς, και θέλουν να δημιουργήσουν εργασιακούς χώρους παραγωγής στην Αθήνα. 

Να σταματήσουν τα ψέματα λοιπόν. Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν τα πάντα στην Αθήνα. Αυτή η τακτική έφτιαξε μια Αθήνα και Πειραιά οκτώ εκατομμύριο πληθυσμό εις βάρος της επαρχίας. 

Λοιπόν, με την νέα επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ απαιτούμε σαν μόνιμοι συνοριοφύλακες, την λειτουργία της εταιρείας στην Καστοριά με εργαζόμενους από την Καστοριά. 

Φτάνει πια η ερήμωση της επαρχίας για χάριν των κατοίκων της Αττικής. Αν συνεχιστεί αυτό, σύντομα θα έρθει κι ο θάνατος των Αθηνών. Φτάνει η κοροϊδία. Συχνά ένας αθηναίος επιχειρηματίας με ιδιωτικό αεροπλάνο περνά επάνω από την Καστοριά και πηγαίνει στα Σκόπια, όπου έχει εγκαταστήσει την επιχείρησή του. Και δεν είναι ο μόνος, καθώς πολλές επιχειρήσεις αντί να επενδύσουν στην περιφέρεια που μαραζώνει, και κυρίως αντί να επενδύσουν στην Καστοριά ή σε άλλη ελληνική επαρχία, επενδύουν στα Σκόπια και δίνουν δουλειά στους Σκοπιανούς. Και τα δικά μας Καστοριανά νιάτα πάνε κάθε καλοκαίρι σεζόν στα νησιά.

Τα ψέματα τελείωσαν, η ΛΑΡΚΟ πρέπει να λειτουργήσει με προσωπικό μόνο από τους Καστοριανούς, για να εκλείψει η ανεργία που τυραννά τον τόπο εδώ και τριάντα χρόνια. 

Με τιμή

Νικόλαος Α. Πρώιος

ΝοτιοΜακεδόνας του Σύριζα

ΥΓ Επ’ ευκαιρία για την υπόθεση νικέλιο θα σας ενημερώσουμε για ακόμη άλλα δύο θέματα της περιοχής μας σχετικά με ορυκτά τα οποία υπάρχουν. Το έτος 1943 όταν οι κατακτητές Γερμανοί απώθησαν τους συμμορίτες στον Γράμμο, για καλή μας τύχη ένας Γερμανός στρατιώτης, επιστήμονας ορυκτολόγος, συγκέντρωνε σε σακουλάκια χώμα από διάφορα μέρη της περιοχής. Όταν επέστρεψε στο τρίτο δημοτικό σχολείο στο Απόζαρι όπου διέμενε, άνοιξε περίπου δέκα σακουλάκια και με ιδιαίτερη ικανοποίηση είπε σε κάποιους παρισταμένους: «Λυπούμε αλλά δεν ξέρετε τι υπόγειο θησαυρό κρύβει η περιοχή σας»· αυτό είναι το πρώτο.

Το δεύτερο γεγονός έγινε γύρω στο έτος 1975-80, όταν εμφανίστηκαν στη περιοχή μας ορισμένα μεγάλα αυτοκίνητα τζιπ, διαμορφωμένα σε μικρά ερευνητικά κέντρα με τεχνικά όργανα και ευαίσθητες κεραίες, με σκοπό να ανακαλύψουν και να χαρτογραφήσουν τα ορυκτά της περιοχής, χωρίς όμως να ενημερώνουν τις επίσημες αρχές. Έτσι στο μέλλον θα εμφανισθούν ως επενδυτές και στην συνέχεια νόμιμοι ιδιοκτήτες, όπως έγινε και με το νικέλιο, οπότε μας περιμένει ακόμη μεγαλύτερη φτώχια και ανεργία και θα αναγκαστούμε να μετοικήσουμε, όχι για σεζόν, αλλά μόνιμα. 

Δυστυχώς, όταν ξεκίνησε η εκμετάλλευση του νικελίου η Καστοριά δεν είχε ιδιαίτερη ανεργία, είχε σε μεγάλο βαθμό απασχόληση και δεν ασχολήθηκε καθόλου με αυτήν την υπόθεση· έτσι μας την φόρεσαν την μάσκα και πήγε η υπόθεση στον Πειραιά, όπου 800-1000 ακριβοπληρωμένοι εργαζόμενοι καρπώνονται τον θησαυρό της περιοχής μας. 

Γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε πότε θα εμφανισθούν οι νέοι λεηλατιστές και θα πρέπει να αντιδράσουμε δυναμικά, να μη γίνει η εκμετάλλευση στον Πειραιά ή αλλού, γιατί το κακό που θα μας βρει θα είναι η εξαφάνιση του λίγου ακόμη εναπομείναντος πληθυσμού στην ευρύτερη και αστική περιοχή μας. Προλαμβάνειν και όχι το θεραπεύειν. Λαέ του νομού, αγρύπνα και μη κοιμάσαι.

(Το θέμα το παρακολουθώ πολλά χρόνια και έκανα σχετικές παρουσιάσεις στα τοπικά ραδιοφωνικά μέσα και με αντιπαραθέσεις με εκπροσώπους της ΛΑΡΚΟ).

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 18 Ιουλίου 2024, αρ. φύλλου 1234.