ΑΧΙΛΛΕΑ ΛΑΖΑΡΟΥ: Διερευνητική δράση για τα νέα εγχειρίδια ιστορίας

Χρόνια τώρα, υπέροχος απόδημος, όπως συμβαίνει με τη συντριπτική πλειονότητα των ομογενών μας της αλλοδαπής, δεμένος άρρηκτα συναισθηματικά με την πρωτινή και παντοτινή πατρίδα, την Ελλάδα, δεν γνωρίζει ανάπαυλα πασχίζοντας μετά τον καθημερινό επαγγελματικό μόχθο για την αδιάλειπτη, ψύχραιμη και προσεκτική παρακολούθηση των διεθνώς και ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τεκταινομένων, που αφορούν στην προαιώνια εστία των προγόνων του. Προφανέστατα γνώστης τέλειος της ηλεκτρονικής τεχνολογίας και επιδέξιος χρήστης του διαδικτύου σπεύδει στην πληροφόρηση των συντοπιτών του στην ξενιτειά, κατ' εξοχήν συνηθέστερα, της Παμμακεδονικής Ενώσεως παράλληλα και άλλων χωρών, προ πάντων Ελλαδιτών, προσώπων φυσικών και νομικών. Αξιοθαύμαστο δε είναι ότι δεν του διαφεύγει τίποτε από όσα βλέπουν τη δημοσιότητα και στην Ελλάδα, διαθέτοντας οπωσδήποτε γρηγοράδα, ορμή και μάτι αετού! Πρόκειται για τον υπερατλαντικό ακρίτα του ελληνισμού Γεώργιο Τσάπανο, που επί πλέον διακατέχεται από ένθερμο ζήλο για ενδελεχή διακρίβωση της αλήθειας και την επιτακτική επικράτηση της δικαιοσύνης, ώστε οι αποδέκτες των πληροφοριών του να διαφωτίζονται υπεύθυνα, όπως τελευταία με τα βιβλία ιστορίας για τα οποία ήδη ξεσηκώθηκαν όσοι αισθάνονται τις επιπτώσεις τους στην επιβίωση του ελληνισμού.

Μια Κυριακή μου τηλεφώνησε ερωτώντας με, αν διάβασα συγκεκριμένο άρθρο τακτικού συνεργάτη μεγάλης καθημερινής αθηναϊκής εφημερίδας.
Όταν άκουσε την απάντηση ότι ήταν εκτενέστατο και ότι δεν φαινόταν συνυφασμένο με τα ενδιαφέροντά μου, πάραυτα μου συνέστησε να προσέξω το ακόλουθο απόσπασμα:
«...Οργανώσεις που ασχολούνται με τη συμφιλίωση των παλαιών εθνικών αντιπάλων και την ειρήνευση πολεμικά βεβαρημένων περιοχών του πλανήτη, καταγίνονται με την συναινετική, ειρηνιστική αναθεώρηση της ιστορίας. Το "Εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό για τη διδασκαλία της νεότερης ιστορίας της νοτιοανατολικής Ευρώπης» (εκδόσεις του "Κέντρου για τη δημοκρατία και τη συμφιλίωση στη νοτιοανατολική Ευρώπη") αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Η συλλογική αυτή προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία χωρίς αιχμές που προσβάλλουν τους συγκατοίκους της Βαλκανικής, αποδίδει το πνεύμα του "πολιτικά ορθού" και μιας κατηγορίας που επιδιώκει την συμφιλίωση με εργαλείο τη διδασκαλία της ιστορίας...». Περισσότερο ερεθιστικά γίνονται τα Σκοπιανά, ο επίμαχος "Πρόλογος" κ.α.

Επειδή δε καταλογισμός άγνοιας στον αρθρογράφο θα ήταν αδιανόητος, προς στιγμήν έρχεται στο νου το συχνά παραλλασσόμενο "ή πλανάται ή αποπειράται παραπλάνηση πάντων"! Ευτυχώς ο Τσάπανος δεν καθεύδει, όπως κατά τον Μακεδονικό Αγώνα αγρυπνούσαν και οι οικείοι του φιλοξενώντας στα χειμαδιά τους, στον Κάτω Όλυμπο, και τον Παύλο Μελά, ο οποίος στη Ναταλία σημειώνει κολακευτικά, την αρχοντιά τους και την πάστρα. Εξ άλλου όσα παραθέτει ο αρθρογράφος στερούνται και της παραμικρής πρωτοτυπίας. Είναι πενιχρότατα και δεν απεικονίζουν την πολύτιμη πραγματικότητα. (Βλ. Αχ. Γ. Λαζάρου, "Η ιστορία ως διδακτέα ύλη επίμαχο πρόβλημα Παιδείας", Ν. Παιδεία, 31, 1984, και ανατ.).

Πανάξιος πάλι απόδημος, επιπρόσθετα δε νέος και διακεκριμένος καθηγητής του πανεπιστημίου της Λυών, ο Ν. Λυγερός, ο ιδρυτής και διευθυντής του ηλεκτρονικού περιοδικού Αντίβαρο, συνεχίζει την ουσιαστική και αποφασιστική συμβολή του στην ενημέρωση χιλιάδων πλέον ελλήνων επιστημόνων, κυρίως εκπαιδευτικών, γονέων και κηδεμόνων μαθητών και ειδικά ενδιαφερομένων από τον απανταχού ελληνισμό για τις μέγιστες ενστάσεις επί της ύλης, της διατάξεως της, καθώς και της δεοντολογίας και μεθοδολογίας της σχολικής συγγραφής, συνάμα δε της επιχειρηματολογίας πειθούς κοινού και αρμοδίων, ώστε να διαφαίνεται το απαράδεκτο της εκδόσεως, παραστατικά και απόλυτα πειστικά. Επί πλέον ενδυναμώνει τη συνδρομή του στον συντονισμό των ενεργειών και πρωτοβουλιών για την προσφυέστερη και ευχερέστερη απόκρουση των ισχυρισμών των συγγραφέων και συνυπεύθυνων του σχολικού βιβλίου ιστορίας στ΄ δημοτικού.

Έντυπα περιοδικά, που αφιέρωσαν πολύ χώρο για δημοσίευση κριτικών κατά του νέου σχολικού εγχειριδίου, υπήρξαν ονομαστά και αρκετά. Μεταξύ αυτών και το λιλιπούτειο Χριστιανική Βιβλιογραφία, του οποίου ο εκδότης και διευθυντής, καθηγητής Στ. Λαγουρός με λιτά και σαφή σχόλια παρώθησε πολλούς, που αγνοούσαν όσα συντελέσθηκαν, να δραστηριοποιηθούν, ώστε τη σκυτάλη να πάρουν μεγαλύτερα με παντοειδείς συνεργασίες εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων εντείνοντας τον αγώνα μεθοδευμένα και επίμονα.

Όμως κατά το τελευταίο διάστημα αιφνιδίασε εξοργιστικά κάποια "φαεινή" διαδικτυακή επέμβαση, η οποία επιδρά ανασταλτικά στην ως τώρα ταχύτατη μετάδοση πληροφοριών για το μεταλλαγμένο βιβλίο ιστορίας. Ταυτόχρονα υποτιμάται και η ανθρώπινη νοημοσύνη, όταν σε κάθε κείμενο διαδικτύου επιτάσσεται το επόμενο περιεργότατο σημείωμα: "Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναπαραγωγή του περιεχομένου χωρίς την γραπτή έγκριση του Οργανισμού. Copyrigt (c) 2004", ενώ θα αναμενόταν η σύσταση για συνεχή αναπαραγωγή και αποστολή προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν δεν είναι υποβολιμαίο από αντιπάλους, εσκεμμένο, δεν χωρεί χαρακτηρισμός δημόσια επιτρεπτός! Τι λόγο έχει η απαγόρευση για προδημοσιευμένα σε κάποια εφημερίδα ή περιοδικό, αφού οποιοδήποτε άρθρο ή περικοπή ενδείκνυται να δανείζεται με μόνη την ένδειξη του συγγραφέα και του εντύπου, στο οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε. Ο Γεώργιος Τσάπανος, τετραπέρατος επιχειρηματίας, επιδιώκοντας πληρέστερη πληροφόρηση με πρόσφατο και απλούστατο έντυπο, δεν εμποδίζει την χρήση του υλικού, αρκούμενος στη μνεία του ονόματος του. Και αυτό επειδή παρουσιάσθηκαν μερικοί σαν εκπληκτικά ενήμεροι, αποσιωπώντας την πηγή Τσάπανος.