12.1.14

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Από και για το διακεκριμένο Καστοριανό του Καναδά Χρήστο Καράτζιο με αγάπη…



Έλαβα σήμερα μιαν ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτη και για την εμφάνισή της και για το περιεχόμενό της έκδοση του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Σωκράτης στο Κεμπέκ του Καναδά και χάρηκα, από πιο κοντά τώρα, τη διάκριση του πολύ αγαπημένου μας συμπατριώτη γιατρού Χρήστου Καράτζιου σε λαμπρή εκδήλωση της 9ης Ιουνίου 2013.
Το βιβλίο είναι γεμάτο από χαιρετισμούς επιφανών πολιτών της εκεί πατρίδας του Χρήστου, αλλά και γεμάτο με καταχωρίσεις εκ μέρους των χορηγών, οι οποίοι δεν αρκούνται στο να διαφημίσουν τις επιχειρήσεις τους, αλλά και συγχαίρουν τον βραβευθέντα φίλο μας.
Θα ήθελα να το δείτε και να το διαβάσετε όλοι. Καθώς όμως αυτό είναι αδύνατον, αναγκάζομαι να προσπεράσω –καθόλου αδιάφορα- τα λόγια των άλλων, ακόμα και των πραγματικά ξεχωριστών γονιών του, Αργύρη και Ειρήνης, και επιλέγω να σας παρουσιάσω μονάχα τα παρακάτω:

9 Ιουνίου 2013

Το ψέμα, όταν επαναλαμβάνεται πολλές φορές, παίρνει τις διαστάσεις της αλήθειας, εάν δεν υπάρχει κανείς να το σταματήσει.
Στη σύγχρονη εποχή μας, η ενημέρωση και οι πληροφορίες μεταδίδονται ηλεκτρονικά στιγμιαία σ’ όλα τα μέρη της γης.
Ένα ψέμα μεγαλώνει και γίνεται μεταδοτικό σαν τη νόσο που μολύνει το σώμα. Το αντίδοτο είναι ν’ απομονωθεί το ψέμα και να εμβολιασθεί με την αλήθεια.
Ο δρ. Χρήστος Καράτζιος, τον οποίο τιμάμε σήμερα, γνωρίζει από αντίδοτα! Ως παιδίατρος με ειδικότητα στις μολυσματικές ασθένειες στο νοσοκομείο παίδων του Μόντρεαλ, καταπολεμά τις βιολογικές νόσους. Ως άνθρωπος με μακεδονικές ρίζες, καταπολεμά τις αναλήθειες των Σκοπιανών και αυτούς που τις υποστηρίζουν.
Η Μακεδονία, το παλιό βασίλειο του Φιλίππου και του Αλέξανδρου, πατρίδα του Αριστοτέλη, εκεί όπου κατοίκησαν αρχαίοι Έλληνες, είναι ένα ακέραιο μέρος της σύγχρονης Ελλάδας.
Η αυθεντική Μακεδονία είναι μία και μοναδική. Η ιστορία πρέπει να διατηρείται ανόθευτη δίχως μετατροπές και παρερμηνείες.
Το Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Σωκράτης (Ε.Ι.Σ.), με την οικονομική ενίσχυση που παρέχει στα ελληνικά μας σχολεία, συνεισφέρει ώστε οι μαθητές αυτών, οπλισμένοι με την αληθινή ιστορία, γίνονται σαν ασπίδα προστασίας ενάντια στα ψέματα και βέροι πρεσβευτές της ελληνικής μας κληρονομιάς.
Αναγνωρίζουμε την Ειρήνη και τον Αργύριο Καράτζιο, γονείς του τιμωμένου, που μαζί με την ελληνική του εκπαίδευση έπλασαν ένα μαχητικό υπερασπιστή των εθνικών μας θεμάτων και της ιστορικής αλήθειας.
Ο δρ. Χρήστος Καράτζιος είναι παράδειγμα προς μίμηση μικρών και μεγάλων. Τα μέλη του Ε.Ι.Σ. εύχονται σ’ εσάς, γιατρέ Καράτζιε, πάντα επιτυχίες στη ζωή σας και οι στόχοι σας να πραγματοποιούνται συνεχώς.
Όλγα Παπαδάτου,
Πρόεδρος Ε.Ι.Σ.


Είναι πάντα δύσκολο να καθίσει κάποιος και να γράψει για τον εαυτό του, διότι αναγκάζεται να περιγράψει τον εαυτό του και τις εμπειρίες του και να εκφράσει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και αιθέριες εικόνες της ζωής του σε χαρτί. Έτσι, θα προσπαθήσω να εκφράσω μερικά πράγματα για τον εαυτό μου. Δεν μποεί να με περιγράψει πλήρως, αλλά τουλάχιστον θα με βοηθήσει να εκφραστώ σ’ εσάς μ’ έναν τρόπο που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να τον πράξω πριν.
Σήμερα το Ε.Ι.Σ. με τιμά για την προσφορά μου και στην ελληνική κοινότητα και στην ευρύτερη κοινότητα του Μόντρεαλ. Είμαι ευγνώμων για την τιμή και την απόφαση αυτή και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Το έργο του Ε.Ι.Σ. είναι άξιο επαίνου πάνω απ’ όλα επειδή δίνει την για μία εκπαίδευση (δικαίωμα και όχι προνόμιο, κατά τη γνώμη μου) σε παιδιά που το έχουν ανάγκη. Απευθύνω τα συγχαρητήριά μου σε όλα τα ακούραστα άτομα που, συλλογικά σαν το Ε.Ι.Σ., παρέχουν ουσιαστική υπηρεσία στην Ελληνική Κοινότητα του Μόντρεαλ.
Μεγάλωσα με τις ιστορίες της γιαγιάς μου για αρχαίους Έλληνες θεούς και ήρωες, για πολεμιστές του παρελθόντος, για γενναίους πρίγκιπες και όμορφες πριγκίπισσες και για περήφανους χωρικούς, και αυτά έτρεφαν και εκπλήρωναν τη ζωηρή φαντασία μου. Επίσης, μεγάλωσα με τις ιστορίες της οικογένειάς μου για τους προ-παππούδες μου, που αντιστάθηκαν στους Οθωμανούς Τούρκους και στην εισβολή των Βούλγαρων κομιτατζήδων κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα στις αρχές του 20ού αιώνα και το πώς οι άμεσοι πρόγονοί μου ήταν επίσης ήρωες και πολεμιστές που βοήθησαν να κρατηθεί η Μακεδονία ελληνική. Μεγάλωσα με ιστορίες για το πώς ο θείος μου έγινε περίφημος Έλληνας στρατιώτης στον αγώνα κατά της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας, καθώς και το πώς η οικογένειά μου βοήθησε στη διαφυγή Ελλήνων Εβραίων από την κατεχόμενη Ελλάδα. Σίγουρα μεγάλωσα με την ιστορία της απαγωγής της μητέρας μου από το χωριό της στην Καστοριά και την εξορία της στο Σιδηρούν Παραπέτασμα στα χέρια των κομμουνιστών ανταρτών κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Γνωρίζω πολύ καλά το θάρρος της μητέρας και της γιαγιάς μου έναντι της πίεσης να δηλώσουν ότι δεν ήταν Ελληνίδες και ότι δεν ήθελαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Αυτή είναι η οικογένειά μου και αυτές είναι οι ρίζες μου και είμαι υπερήφανος γι’ αυτές. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας και να γιατί αγαπώ την Ελλάδα.
Η οικογένειά μου μ’ έμαθε να είμαι ενεργός Ορθόδοξος Χριστιανός από νεαρή ηλικία και κατά συνέπεια η πίστη μου στο Θεό με βρίσκει γειωμένο και με κράτησε μακριά από την αλαζονεία. Αυτό μου έδωσε μια ανθρώπινη προοπτική, ιδίως στο καθήκον μου ως γιατρός. Πιο σημαντικά, έχω μάθει να σέβομαι τους πλησίον και τις περιστάσεις και να βοηθάω ανθρώπους όσο είναι δυνατόν. Έρχεται ένα σημείο –μια στιγμή όπου απλά αναλογίζομαι με θαυμασμό το μεγαλείο των ιατρικών επιστημών και δεν γίνεται να μη σκεφτώ ότι αυτό το υπέροχο πλάσμα, γνωστό ως «άνθρωπος», δε θα μπορούσε να ήταν ένα απλό ή τυχαίο εξελικτικό λάθος της φύσης. Αυτό το σκεπτικό ειλικρινά με ηρεμεί και με κάνει αλτρουιστή-δεν περιμένω ανταμοιβές από τους ασθενείς μου, μονάχα τη θεραπεία τους.
Υπήρξαν στιγμές στη ζωή μου όπου την καλοσύνη μου την έχουν εκμεταλλευτεί άνθρωποι και καταστάσεις και έχω απογοητευτεί, αλλά βλέπω αυτές τις εμπειρίες σαν μαθήματα. Όπως είπε ο Αριστοτέλης: «Η μάθηση δεν είναι παιδικό παιχνίδι. Δεν μπορούμε να μάθουμε χωρίς πόνο». Ανεξαρτήτως από αυτά τα «μαθήματα», γνωρίζω πάντα ότι η οικογένεια και οι φίλοι μου είναι εκεί για μένα και μπορώ να βασίζομαι σ’ αυτούς. Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι είμαι ακούραστος και, όταν διαπιστώσω ότι κάτι πρέπει να γίνει διότι αξίζει τον κόπο, δεν σταματώ μέχρι να είμαι ικανοποιημένος με την ολοκλήρωσή του. Επιπλέον, θεωρώ καθήκον μου να δώσω πίσω στην οικογένειά μου και την κοινότητά μου, διότι οι συνειδητές και υποσυνείδητες θυσίες τους έγιναν για να εξασφαλιστεί το μέλλον μου –από την απειροελάχιστη ως την κολοσσιαία θυσία- μ’ έχουν κάνει τον άνθρωπο που είμαι σήμερα και τον άνθρωπο που θα γίνω στο μέλλον.
Στους φίλους μου: Σας ευχαριστώ γιατί μ’ έχετε καθορίσει. Σας ευχαριστώ επίσης και για τη συντροφικότητα και τη δέσμευσή σας σ’ εμένα. Είσαστε τα αδέλφια και οι αδελφές μου.
Στην οικογένειά μου: Σας ευχαριστώ για την υποστήριξη και την αγάπη σας.
Στον αδελφό μου, τον παλιότερο φίλο μου: Είμαι υπερήφανος που μοιράζομαι το ίδιο DNA με σένα.
Στους γονείς μου: Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την υπερηφάνεια που αισθάνομαι όταν σας βλέπω. Μου δώσατε τη ζωή και μου δείχνετε αγάπη άνευ όρων κάθε μέρα. Είστε το μαξιλάρι που ακουμπώ το κεφάλι μου και ο βράχος που με κρατά σταθερό. Είστε πρότυπα για τη ζωή μου και ελπίζω να συνεχίσω τα παραδείγματά σας σε μέλλουσα οικογένεια και παιδιά μου.
Ορίστε λοιπόν, έχω φτάσει εδώ –ένας παιδίατρος, ένας επιστήμονας, ένας απαιτητικός για την ιστορική αλήθεια και τη διατήρηση της συλλογικής ιστορικής μνήμης, ένας θρήσκος άνθρωπος, ένας βοηθός, ένα παιδί εσωτερικά παρά την ώριμη πρόσοψη, ένας Μακεδόνας Έλληνας, ένας Καναδός, ένας φίλος, ένας αδελφός και ένας γιος. Τι έχω καταφέρει στη ζωή μου; Αυτή η ιστορία ακόμη δεν έχει γραφτεί επειδή αισθάνομαι ότι η ζωή μου μόλις αρχίζει.
 Σας ευχαριστώ και πάλι για την τιμή αυτή και που μου δείχνετε την εμπιστοσύνη σας.
Σαν δυο παιδικοί φίλοι θα μεγαλώσουμε μαζί και θα πετύχουμε περισσότερα πράγματα.
Το μέλλον είναι παρόν.
Χρήστος Καράτζιος MD



ΥΓ δικό μας: Αγαπημένε μας συμπατριώτη Χρήστο Καράτζιε, Στην ερώτησή σου «Τι έχω καταφέρει στη ζωή μου;» εμείς οι Καστοριανοί συμπατριώτες σου απαντάμε πως έχεις καταφέρει να μας κάνεις πολύ περήφανους. Και σ’ ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.
Εκ μέρους όλης της Καστοριάς και με ιδιαίτερη τιμή,
Σόνια Ευθυμιάδου-Παπασταύρου


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Σεπτεμβρίου 2013, αρ. φύλλου 707


3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος13/1/14

    Αξιότιμε κ. Χ. Καράτζιο,
    Θα άξιζες να είσαι μες στα πρόσωπα του 2013-θα το άξιζες πέρα ως πέρα! Σε ψηφίζω τώρα κι ας είμαι μόνο ένας κούκος! Γιατί, μπορεί ένας κούκος να μη φέρνει την άνοιξη, αλλά διαμορφώνει το τοπίο γύρω του-αυτό είναι βέβαιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βασίλειος13/1/14

    Ανώνυμε υπ' αριθμ. 1,
    Έγραψες κάτι στο οποίο είμαστε πολλοί σύμφωνοι. Τόσο σύμφωνοι, που σωπάσαμε. Το θεωρούσαμε αυτονόητο.
    Είμαστε επίσης συχνά ράθυμοι. Παρασυρόμαστε σε μοιρολατρία.
    Φυσικά και εκτός από το μπλογκ έγιναν συζητήσεις μεταξύ των φίλων της ΟΔΟΥ, στις παρέες.
    Δεν ξέρω εάν επιτρέπεται, αλλά αξίζει να γνωστοποιήσω ότι υπήρξαν πρόσωπα που ψήφισαν τον Χρήστο Καράτζιο.
    Πόσες ψήφους να συγκεντρώσει όμως ένας λαμπρός επιστήμων, ο οποίος αγωνίζεται και για τα εθνικά μας δίκαια στο εξωτερικό ;
    Προηγείται ένα "λαϊκό κορίτσι" !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Athena15/1/14

    Πόσο ωραίος ο λόγος του Δρ Χρήστου Καράτζιου !
    Και πόσο βαθειά ανθρώπινες οι τελευταίες φράσεις...

    "Σαν δυο παιδικοί φίλοι θα μεγαλώσουμε μαζί και θα πετύχουμε περισσότερα πράγματα."

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ