10.1.14

ΟΔΟΣ: Πρωταγωνιστές


ΟΔΟΣ 19.9.2013 | 707

Καταιγιστικά μοιάζουν να είναι τα σχόλια, στην πλειοψηφία τους μάλλον αρνητικά αυτή την φορά, για την «Αλεξιάδα» του Δήμου Καστοριάς. Ειδικά για την φετινή, την 2η κατά σειρά του νεογνού θεσμού. Μιας και πέρσι (το 2012) πολλοί απ’ όσους σήμερα επικρίνουν, επειδή προφανώς δεν γνώριζαν ιδιαίτερα πολλά για την ιστορική αναφορά του θέματος -οι περισσότεροι καθημερινοί άνθρωποι μάλλον εξακολουθούν να μην γνωρίζουν πολλά, εκτός ίσως από το να έχουν ακούσει ή διαβάσει κάτι απροσδιόριστο για τον αυτοκράτορα Αλέξιο και την κόρη του Άννα Κομνηνή, που περιέγραψε προφητικά την Καστοριά ως κρανίου τόπο. Έτσι φέτος, που η κοινή γνώμη «εξοικειώθηκε» με την «Αλεξιάδα», οι αρνητικές κριτικές εκφράζονται πιο εύκολα.

Φέτος όμως, εκτός από τα γνωστά παπαγαλάκια που όπως πάντα, απολύτως… αμερόληπτα εκθειάζουν συστηματικά και υπηρετούν κατά την διάρκεια της δόξης τους όλες τις εξουσίες, τα περισσότερα ΜΜΕ ακόμη κι’ αν ανήκουν στον φιλικό περίγυρο της δημοτικής αρχής, ασκούν αρνητική κριτική. Τόσο για την «Αλεξιάδα», την επιτυχία, τις επιδόσεις, το τελικό αποτέλεσμα, όσο και για την ίδια την αρμόδια αντιδήμαρχο.

Την κυρία Ειρήνη Γεωργοσοπούλου-Μισκία δηλαδή, που δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι εννοεί τον νέο «θεσμό» προσωπικό της δημιούργημα. Και ότι η ίδια, εκτός από ιθύνων νους είναι η ψυχή της «Αλεξιάδας». Σκέτης, ή μετά των εκκλησιαστικών τελετών, λειτουργιών και Μυστηρίων. Χάρη στην ταυτόχρονη (άλλο παράξενο κι’ αυτό) σύμπραξη της Μητροπόλεως Καστοριάς. Η οποία σιωπηλά δέχεται να εντάσσουν το πρόγραμμα της σε πολιτιστική εκδήλωση.

Δηκτικά λοιπόν τα σχόλια γεμάτα υπαινιγμούς. Παραπολιτικής μάλλον εξήγησης, προσωπικές νύξεις που οφείλονται σε εσωτερικές έριδες και υπόγειους πολέμους. Στα λεγόμενα συντροφικά μαχαιρώματα. Ίσως μάλιστα μερικοί απ’ όσους ασκούν κριτική, να δήλωναν και ευχαριστημένοι αν αντί για το story με τους ιππότες και τους Νορμανδούς, τους προσέφεραν μια αντίστοιχη ιστορική στιγμή με φακιόλια τούρκικα εμπνευσμένα από την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς.

Ανεξάρτητα όμως από το κίνητρο, σημασία έχει ότι χωρίς να διατυπώνεται αντίλογος, η απόρριψη μοιάζει να είναι αν όχι γενικευμένη τουλάχιστον εκτεταμένη. Αναπόφευκτα συνδυάζεται με την ανία που έχει προκαλέσει η δημοτική αρχή πιο γενικά και δεν προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι τα θετικά σχόλα, ειδικά αυτά που διακινούνται στο διαδίκτυο –μέρος των οποίων αναδημοσίευσε η ΟΔΟΣ στο π. φύλλο της– τα πιο ανώδυνα, είναι τα απλά ειρωνικά.

Και πώς να μην είναι αφού, το όλο δρώμενο, αντί να είναι θελκτικό και να ελκύει το ενδιαφέρον του κοινού, διολισθαίνει σε προσωπική υπόθεση των εμπνευστών και δημιουργών του. Με αποτέλεσμα να μοιάζει κάτι ξένο, όπως και είναι, μιας και πρόκειται για κατασκευή και δεν αποτελεί έθιμο. Ενώ ταυτόχρονα όπως κατ’ επανάληψη έχει τονιστεί από την ΟΔΟ, απευθύνεται και σε ένα βαθμό εκτελείται από ανθρώπους που δεν έχουν αληθινή γνώση για την ιστορική περίοδο της κατάκτησης της Καστοριάς από τους Νορμανδούς. Ώστε όλα και όλοι να μοιάζουν βοηθητικά και όχι πρωταγωνιστικά, χωρίς καμμιά βιωματική σχέση με το καθ’ αυτό ιστορικό γεγονός. Κομπάρσοι χωρίς αληθινούς πρωταγωνιστές. Απλοί παραστάτες και συνοδοί μιας Χίμαιρας.

Ήταν βέβαια και τα όσα ακούστηκαν από την επιλεγμένα πληρωμένη ή απλήρωτη διαφημιστική προβολή του δρώμενου, όπως και το γεγονός ότι με την παραμικρή κριτική, καλόβουλη, κακόβουλη ή υστερόβουλη, εκτοξεύονται (από τους κατ’ επάγγελμα ανυστερόβουλους) απειλές για μηνύσεις, αγωγές κοκ. Καθώς και ότι μπορεί ο κόσμος να βαρέθηκε όλο τους ίδιους και τους ίδιους, τους παντός καιρού και δημάρχου, πολιτιστικούς επιλοχίες και λοχαγούς της πόλης.

Μόνο που οι τελευταίοι μάλλον δεν έχουν καταλάβει τίποτε απ’ όλα αυτά, και έτσι όπως ήταν αναμενόμενο ο πειρασμός της υπερβολής δεν προσέκρουσε σε αντιστάσεις ή άλλες αναστολές: Τους είδαμε και πάλι μαζί ενωμένους, ακάθεκτους και αποφασισμένους να εκπολιτίσουν την Καστοριά, με τον δικό τους τρόπο, τις αρχές και τα μοτίβα τους. Όπως αυτοί γνωρίζουν και πιστεύουν, χωρίς να συμβουλεύονται ή να προβληματίζονται από την κριτική. Αλλά επαναπαυμένους στις κολακείες και τις θωπείες ανθρώπων που δεν έχουν λόγους να εμβαθύνουν στην υπόθεση, είτε επειδή είναι φίλοι και συγγενείς, είτε επειδή απλά δεν έχουν απαιτήσεις.

Η ΟΔΟΣ σχολιάζει συστηματικά την αδυναμία της αντιδημαρχίας πολιτισμού της Καστοριάς, να τιθασεύσει την πολυπραγμοσύνη της και να την εντάξει σε μια προγραμματισμένη και με σαφές στίγμα γενική κατεύθυνση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι και μονοσήμαντο, θα ήταν σκόπιμο ένα πολιτιστικός προσανατολισμός της Καστοριάς. Και ένας σαφές περίβλημα προσφοράς της ίδιας.

Το επίσης σαφές στην υπόθεση είναι, ότι κανείς δεν μπορεί εύκολα να εγκαλέσει την δημοτική αρχή και συγκεκριμένα την αρμόδια αντιδημαρχία για οκνηρία. Κάθε άλλο, αφού είναι η πρώτη περίπτωση αντιδημαρχίας, εδώ και πολλά χρόνια, με έκδηλη επιθυμία δημιουργίας και προσφοράς. Μόνο που αυτή είναι κάπως ακατάπαυστη και δείχνει να πηγαίνει περίπου στα χαμένα. Έτσι η αδιαμφισβήτηση εργατικότητα αποδεικνύεται ότι δεν αρκεί για ένα καλό αποτέλεσμα. Με ποιότητα και αντοχή.

Ηπολιτιστική δραστηριότητα, δεν μπορεί να είναι one – έστω- two women show. Και εφ’ όσον σε καιρούς χαλεπούς μοιράζεται πολύ χρήμα δεξιά και αριστερά -συνήθως στους ίδιους αρεστούς- αλλά και δαπανάται το πολιτικό κεφάλαιο, ο χρόνος και ιστορικό απόθεμα της Καστοριάς, κανένας δήμαρχος και καμμιά αντιδήμαρχος δεν μπορεί να αδιαφορεί για τις πραγματικές ανάγκες των δημοτών, ούτε και για την κριτική που ασκείται και ευτυχώς καταγράφεται.

Ωστόσο η αρμόδια αντιδημαρχία με τον ίδιο τρόπο δείχνει να αντιδρά και στην περίπτωση της κριτικής που της ασκείται για την περίφημη «Αλεξιάδα». Η οποία όσο μεράκι, φιλότιμο ή προσπάθεια και να έχει επενδυθεί δεν κατακτά ούτε τα προκαταρκτικά standards μιας πραγματικής επιτυχίας. Για λόγους που έχουν να κάνουν πρωτίστως με τις εγγενείς αδυναμίες της ίδιας της Καστοριάς και του πολιτιστικού περιεχομένου, τόσο των δημοτικών αρχών της όσο και των σημερινών δημοτών της. Και όχι βεβαίως με την πρόθεση ή την ιδέα ή έστω την φιλοδοξία της αντιδημάρχου καθ’ εαυτή. Η οποία προφανώς θα δηλώνει κατάπληκτη για την κριτική και την αχαριστία.

Όμως υποχρεούται να λαμβάνει υπ’ όψη της την κριτική και ιδιαίτερα τις επιφυλάξεις. Οι οποίες στην περίπτωση της «Αλεξιάδας» είναι απολύτως δικαιολογημένες. Μιας και η ίδια φροντίζει με τον τρόπο της από καιρού εις καιρό, πότε με τα αμείλικτα, γεμάτα ιστορική αγάπη και αναγνώριση για τους παλιότερους Καστοριανούς ερωτήματα «πουν’τα – πουν’τα» (τα μνημεία του ιστορικού κέντρου) ή τις απίστευτες ομολογίες του τύπου ότι τα καρναβάλια της Καστοριάς είναι «θεσμός» ηλικίας 30 ετών (!!), αποδεικνύει ότι έχει ακόμη μεγάλη απόσταση να καλύψει για να κατανοήσει πλήρως την πόλη. Όπως και πολλοί άλλοι βέβαια, μερικοί από τους οποίους μάλιστα δεν έχουν ούτε την δικαιολογία να μην κατάγονται από την πόλη ή την ευρύτερη περιοχή.

Έτσι ενώ η ίδια με την πολυπραγμοσύνη και την πολυσχιδή δραστηριότητά της και την καθόλου ευκαταφρόνητη διαφοροποίησή της από το συνολικό στίγμα της σημερινής δημοτικής αρχής, δείχνει να λειτουργεί περίπου αυτόνομα εντός αυτής, σαν κράτος εν κράτει, ώστε με την ιδιότητά της ως αντιδημάρχου να τεθεί, όπως κατά την άποψη της ΟΔΟΥ όφειλε, επικεφαλής μιας αληθινής μάχης για την Καστοριά.

Μια μάχης για το Πνευματικό Κέντρο, την Αρχιτεκτονική Σχολή, τις αριστουργηματικές βυζαντινές εκκλησίες και τα μνημεία της. Όπως αρμόζει στον φορέα του Πολιτισμού. Αντίθετα αναλώνει το πολιτικό της κεφάλαιο, σε ορισμένες ξεπερασμένου επιπέδου και χρόνου και προπαντός αμφιλεγόμενες «πολιτιστικές» δράσεις. Με έντονα τα σημάδια άγχους για την διαρκή προβολή και παραμονή της στην επικαιρότητα.

Που της εξασφαλίζουν, σίγουρα χωρίς καμμιά υστεροβουλία ή αντάλλαγμα, ούτε καν αντί πινακίου φακής οι ίδιοι ακριβώς που πριν κατακρίνουν τους απελθόντες, τους έραιναν με άνθη και ωσαννά. Με συγχαρητήρια και επιδοκιμασίες, και με παραλειπόμενα, που αν μπορούσε να τα είχε προβλέψει η Άννα Κομνηνή ότι θα διαδραματίζονταν ποτέ στην Καστοριά, θα είχε ίσως στρέψει το τιμόνι του πλωτού της μέσου και του αφηγήματός της, σε κάποια άλλη λίμνη, σε άλλης γης άλλα μέρη.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Σεπτεμβρίου 2013, αρ. φύλλου 707

9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος10/1/14

    Ναι καλά......... και ύστερα;
    Συν !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10/1/14

    Φοβερό το σκίτσο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος10/1/14

    @1
    Φίλε άλλο οι απόψεις της "Οδός" και άλλο τα "Πρόσωπα" τα οποία οι αναγνώστες τα αναδεικνύουν. Όπως τα ψηφίζουν άλλωστε στις εκλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος10/1/14

    @ 3

    Δυστυχώς, εάν δεν ληφθούν κάποια μέτρα, φοβάμαι ότι και αυτό θα καταντήσει σαν την Eurovision, όπου κερδίζει αυτός για τον οποίον γίνονται τα περισσότερα τηλεφωνήματα.
    Έχουν κι αυτοί το δίκιο τους που θέλουν την αναγνώριση (δημοσιότητα ή καταξίωση;) έχουμε κι εμείς το δίκιο μας που θέλουμε να βγαίνουν στο φως και οι αφανείς ήρωες, έστω για λίγο, σαν καλό παράδειγμα ή ακόμα και σαν παρηγοριά, σαν στήριγμα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Εκτός αν στηρίζεστε μόνο στην "Αλεξιάδα" ή στην ΜΕΤ. Και φυσικά δεν εννοώ και τα δέκα "Πρόσωπα". Πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις.
    N' est-ce pas ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος10/1/14

    @1
    Το σχόλιο πάντως της εφημερίδας για την κα Μισκία που διακρίθηκε στα Πρόσωπα της Χρονιάς, είναι ισορροπημένο και αντικειμενικό. Αναφέρεται και στην "Αλεξιάδα" επικριτικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος10/1/14

    Στο σκίτσο ο Emperor Justinian ποιον υπονοεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος10/1/14

    Α Π Α Ι Χ Τ Ο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος12/1/14

    Κι εμείς.............................
    Κ ο μ π ά ρ σο ι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος14/1/14

    Τέλειωσαν και τα καρναβάλια. Άντε τώρα να περιμένουμε τη "Λευκή Εβδομάδα"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ