28.9.08

ΟΔΟΣ: Γενιές 40

Μετά από αρκετά χρόνια (αδικαιολόγητης) καθυστέρησης και παλινωδιών, επανήλθε στο μέσο του Ιουλίου που πέρασε, το ζήτημα της στέγασης της αρχιτεκτονικής σχολής, που εξαγγέλθηκε να ιδρυθεί στην πόλη της Καστοριάς. Με προφανή την σκοπιμότητα -εκτός από την αμιγώς επιστημονική- την συμβολή της Σχολής στην ανάπτυξη, την πρόοδο του τόπου, την τόνωση του πνευματικού επιπέδου, αλλά και την ενσωμάτωσή της στο κοινωνικό και ιστορικό περιβάλλον της Καστοριάς. Ώστε μετά από μερικά χρόνια, να γίνουν ταυτόσημες έννοιες και συμπορευόμενες. Όμως η υπόθεση της Σχολής, με την πρωτοφανή καθυστέρησή της, θύμιζε το γιοφύρι της Άρτας: Χωρίς να κτίζεται, το βράδυ γκρεμιζόταν.

Οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας καθώς και των συναρμοδίων φορέων, όπως της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, της Νομαρχίας και του Δήμου Καστοριάς, εκεί κάπου προς το τέλος Ιουλίου φάνηκε αρχικά να υιοθετούν την μόνη ρεαλιστική και συμφέρουσα πρόταση. Δηλαδή την στέγαση της Σχολής στο κτήριο του 1ου Γυμνασίου στην περιοχή της Γκουμπελίδικη (που αποτελεί από χρόνια και την επίσημη πρόταση του Δήμου Καστοριάς).

Ωστόσο, οι σκηνοθετημένες, δήθεν ακτιβιστικές αντιδράσεις μιας μερίδας ελάχιστων προσώπων, που αποτελείται από μερικούς καθηγητές και αναλογικά ακόμη πιο λίγους γονείς, της οποίας ηγείται στέλεχος κομματικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας και επομένως, το ζήτημα των αντιδράσεων έχει (και) εσωκομματική διάσταση, μερίδα που «κινητοποιήθηκε» με τα σχολεία κλειστά και υποστηρίχθηκε από ραδιοτηλεοπτικά παπαγαλάκια, είναι καταστάσεις που ενίσχυσαν την υποψία, ότι οι αντιδράσεις δεν γίνονται για το κτήριο. Αλλά ότι στρέφονται κατά της Σχολής.
Κάποιοι δεν την θέλουν στην Καστοριά.

Με τον εκπρόσωπο του Υπουργείου να εκδηλώνει ενδείξεις πανικού από τις αντιδράσεις των 5 έως 10 (το πολύ) προσώπων για το Γυμνάσιο, και αντίθετα, να μην ενθαρρύνεται από την πάνδημη επιθυμία, με την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας με τα κάπως μασημένα λόγια της να δίνει τροφή στα σενάρια της υπουργικής (προ) αποφασισμένης παράλειψης της Καστοριάς υπέρ άλλων πόλεων, εντός και εκτός Περιφέρειας, και να μην ικανοποιεί για την αμεσότητα κατανόησης των πραγματικών αναγκών της πόλης της Καστοριάς, αλλά και με τον Δήμο Καστοριάς να δείχνει ότι χρειάζεται φιάλες από οξυγόνο θάρρους για να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε υποκινούμενες και αβάσιμες αντιδράσεις, ώστε να υλοποιήσει την ειλημμένη απόφασή του, ο μόνος μέχρις στιγμής δημόσιος φορέας που επιμένει να υποστηρίζει την μόνη ρεαλιστική και συμφέρουσα λύση του 1ου Γυμνασίου, είναι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καστοριάς.

Kαι προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κάκιστη επιρροή που προκαλείται στους υπόλοιπους δημόσιους φορείς. Οι οποίοι προσφέροντας αρνητική υπηρεσία στην προοπτική και το επίπεδο της Σχολής, έσπευσαν να συμμαχήσουν, ακόμη κι’ αν δεν το θέλησαν συνειδητά, με μελετητικά, κτηριακά, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα τρίτων. Εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας.

Έτσι στον χορό μπήκαν και άλλα κτήρια, τα οποία ούτε χωροταξικά, ούτε λειτουργικά είναι σε θέση, ούτε μπορούν να ανταποκριθούν ακόμη και στις στοιχειώδεις από τις σύγχρονες ανάγκες Παιδείας, πόσο μάλλον της τριτοβάθμιας. Κατόπιν ορισμένοι άρχισαν να δείχνουν και σε άλλες κατευθύνσεις, στα όρια της πόλης της Καστοριάς, αλλά και εκτός της Καστοριάς, μέχρι τα Ιωάννινα έφτασαν. Ανάλογα έπραξαν οι δύο βουλευτές του νομού: Φίλιππος Πετσάλνικος και Βίβιαν Μπουζάλη, που πρώτα έκαναν αναφορές στην βούληση «του κυρίαρχου λαού», και μετά υπαινίχθηκαν άλλους Δήμους σαν πιθανές λύσεις, ενώ στην συνέχεια δεν μπορούσαν να κρύψουν το άγχος τους περί της τύχης του Ξενία και μόνο.

Τέτοια και άλλα αλλόκοτα γίνονται και θα εξακολουθήσουν να γίνονται στον Δήμο Καστοριάς που μοιάζουν να τρέμουν την σκιά τους. Και την σκιά κάποιων πολιτικών αφεντικών, της Νέας Δημοκρατίας, που έβαλαν σκοπό ζωής να πλουτίζουν, για γενιές σαράντα. Το απίθανο της υπόθεσης είναι ότι όλη αυτή η δειλία και η αναποφασιστικότητα, επιδεικνύεται σε μια πόλη, που 4 και πλέον χρόνια μετά την ανάδειξη της Νέας Δημοκρατίας σε κυβερνητικό κόμμα, τα μόνα έργα που υποτίθεται ότι εκτελούνται για την αναβάθμιση του παραδοσιακού και ιστορικού της κέντρου, αλλά με ρυθμούς απελπιστικά βραδείς και αδικαιολόγητους, είναι η (ήδη αμφιλεγόμενη) ανακατασκευή και ο εξωραϊσμός της πλατείας Ομόνοιας και τα καρκινοβατούντα έργα της Σπηλιάς του Δράκου, στον εσωτερικό παραλίμνιο.
Κατά τα λοιπά, με ευθύνες των φορέων της Κυβέρνησης και του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, δεν έχει μετακινηθεί ούτε πέτρα.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 11.9.2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ