ΚΩΣΤΑ ΛΑΚΗ: Θέλω να

Θέλω να πέσω με αλεξίπτωτο στην πλαγιά ενός ηφαιστείου.
Να βουτήξω το χέρι μου μέσα σε μια τρύπα που ζουν σκορπιοί.
Να πατήσω σε γυαλιά.
Να σκίσω με μαχαίρι το δέρμα μου.
Να γονατίσω μπροστά σε κάποιον που με εξαπάτησε.
Να κοιτάξω στα μάτια έναν δολοφόνο,
Να χαϊδέψω ένα δάκρυ που πέφτει.
Να ονειρευτώ την ελευθερία μου.
Να κλάψω για τις αλήθειες που δεν είπα.
Να θυμηθώ τα λάθη που έκανα.
Να σκοτώσω τα περιστέρια της ειρήνης.
Να φωνάξω μέσα σε μια εκκλησία πως δεν υπάρχει θεός.
Να ταξιδέψω χωρίς προορισμό μόνος και χωρίς αποσκευές.
Να κλείσω τα μάτια και να αρχίσω να περπατάω σε έναν πολυσύχναστο δρόμο.
Να φιλήσω τα χέρια ενός παιδιού και να ζητήσω τη συγνώμη του
Να κλείσω στην αγκαλιά μου τον άλλο μου εαυτό.
Να χωθώ στην ομίχλη που πυκνή θα με οδηγεί στο άγνωστο
Να κοιμηθώ δίπλα σε ένα φρεσκοσκαμμένο τάφο.
Να φτύσω στα μούτρα τους ψεύτες ανθρώπους.
Να μαγειρέψω αέρα κοπανιστό.
Να ξυπνήσω ένα παιδί που κοιμάται
Να πετάξω την άγκυρα στην θάλασσα και να ταξιδέψω χωρίς αυτήν στους ωκεανούς.
Να τρίβω το κορμί μου πάνω σε βράχια σκληρά,
Να μαζέψω από το πάτωμα τα όνειρα που δεν έγιναν ποτέ πράξη.
Να κλαδέψω τα δάχτυλα των ζητιάνων.
Να χτυπήσω στα μούτρα τους αλαζόνες
Να κρατήσω στα χέρια μου ένα μικρο γοριλάκι
Να ουρλιάξω στο αυτί ενός κουφού
Να δώσω την ελευθερία σε έναν θανατοποινίτη λίγο πριν την εκτέλεση του
Να ισορροπήσω σε ένα τεντωμένο σύρμα
Να κλείσω την πόρτα πίσω μου χωρίς να κοιτάξω τι αφήνω
Να αναπνεύσω την μυρωδιά της υποκρισίας
Να ξύσω για μια ακόμη φορά τις πληγές της καρδίας μου
Να οργώσω ένα ξερό χωράφι
Να ιδρώσω από την αναμονή του έρωτα
Να σβήσω τα ίχνη από τις πατημασιές μου στην άμμο
Να αγγίξω ένα μικρο χτύπο της καρδίας μου
Να φυσήξω ένα μικρο κύμα και να το κάνω τρικυμία
Να λείψω από το κορμί μου για 10 λεπτά
Να χτυπήσω και να πονέσω τον αέρα
Να ηρεμήσω την ανάσα του φόβου
Να κρατήσω το κορμί ενός παράλυτου
Να μάθω τον λάθος τρόπο να κοιτώ το αύριο
Να θάψω μέσα σε ένα κουτί τα ψεύτικα χαμόγελα
Να στηρίξω ένα ετοιμόρροπο τοίχο με την πλάτη μου
Να σκίσω το δελτίο που Λόττο που θα με έκανε εκατομμυριούχο
Να κολλήσω φτερά στο κορμί μου και να πετάξω
Να ανακαλύψω μια χαμένη ελπίδα
Να σκαλίσω της ψυχής μου τα βάθη και να μην πονέσω
Να κολυμπήσω με ματωμένη καρδιά ανάμεσα σε καρχαρίες
Να ονειρευτώ για μια ακόμη φορά το θάνατο μου
Να συναντήσω την Μαρία Κάλλας
Να γνωρίσω το θράσος μου
Να στραγγαλίσω τις μαύρες σκέψεις
Να μυρίσω τις μοβ βιολέτες του επιταφίου
Να αφουγκραστώ τον φόβο του σκύλου όταν βλέπει μια γάτα
Να κρυφακούσω τις σκέψεις ενός μοναχικού ανθρώπου
Να κόψω τον ομφάλιου λώρο ενός νεογέννητου
Να ενώσω ένα κομματιασμένο ψυχικά άνθρωπο
Να λύσω τα φρένα της λογικής
Να καβαλήσω ένα σύννεφο
Να τραβήξω το δρόμο της κακίας
Να αφαιρέσω ένα χρώμα από το ουράνιο τόξο
Να σκαλίσω το όνομά μου πάνω στα μάρμαρα του Παρθενώνα
Να χτίσω ένα πύργο της Βαβέλ
Να πηδήξω από ένα ουρανοξύστη
Να ανακρίνω τον Ιούλιο Βερν
Να σκίσω ένα πίνακα του Πικάσο
Να βουλιάξω στην λήθη
Να τραβήξω το χαλί κάτω από τα πόδια ενός ματαιόδοξου ανθρώπου
Να ρουφήξω ένα ωμό αυγό
Να μιλήσω με ένα κένταυρο
Να κυλήσω τον μίσος μου πάνω σε καρφιά
Να κοιμηθώ μαζί με μια αγέλη λιονταριών
Να γνωρίσω τον Αδάμ
Να έχω πέντε χέρια και οκτώ πόδια
Θα ήθελα να είχα την δύναμη να συρρικνώνω τα αντικείμενα να σβήνω τα λάθη των ανθρώπων, να τολμώ να κοιτάω, να ακούω, να αγγίζω, να προχωράω, να βουτάω, να σβήνω , να γράφω, να χτυπάω, να κυλάω, να, να, να,να… και ποτέ να μην χορτάσω αυτή την υπέροχη ζωή.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Σεπτεμβρίου 2013, αρ. φύλλου 707
φωτό: έργο του Κ. Λάκη