8.2.14

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Οὐδέν κακόν ἀμιγές καλοῦ


ΟΔΟΣ 17.10.2013 | 711

Ἕνα ἀπό τά κακά πού ἐξέθρεψε ἡ μεταπολίτευση καί ἰδιαίτερα μετά τήν ἄνοδο τοῦ ΠαΣοΚ στήν ἐξουσία εἶναι καί ἡ ἰδιοτέλεια τοῦ ἀτόμου, ὁ ἐγωκεντρισμός καί ἡ ἀτομικότης, ὅλα στό ὄνομα τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων, καί τῆς  στρεβλῆς ἰδέας περί  Δημοκρατίας,  δηλαδή  τῆς ἰδέας πού κυριάρχησε, ὅτι δῆθεν τό ἄτομο ἔχει μόνον δικαιώματα σ᾽αὐτήν καί ὄχι καί ὑποχρεώσεις ἔναντι τῆς κοινωνίας, καί ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται πρός ἰκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν καί συμφερόντων τοῦ ἀτόμου. Ἡ νοοτροπία αύτή εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τήν διατάραξη τῆς συλλογικότητας τῆς κοινωνίας, τήν διατάραξη τῶν ἁρμονικῶν σχέσεων τῶν πολιτῶν, τήν ἔννοια τοῦ κράτους δικαίου, καί τήν ἰσονομία, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀνάπτυξη τῆς  ἀναξιοκρατίας, τῆς διαπλοκῆς καί διαφθοράς, τῶν πελατειακῶν σχέσεων μεταξύ πολιτικῶν καί πολιτῶν, πρός ἄγραν ψήφων, τήν ἀνομία καί τὀν ἄκρατον καί ἀσύδοτον δανεισμόν γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ.

Ἀναπτύχθηκε εἰς τὀ ἔπακρον τό, κατά τὀν Στέλιον Ράμφον, αἴσθημα δεσμοῦ τῆς οίκογένειας, τῆς συγγένειας, τῆς ἐντοπιότητας, πού διέπουν τήν ἑλληνική κοινωνία ἀπό τῆς συστάσεως τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, καί μέ τόν σύγχρονο δεσμό τῆς συντεχνίας, πού ἀντιπαρατίθενται καί ἀντιμάχονται τήν κρατική κεντρική ἐξουσία. Βέβαια στήν Ἑλλάδα ποτέ δέν ἤταν ἁρμονικές οἱ σχέσεις Κρατικῆς ἐξουσίας καί πολιτῶν, γιατί ἡ μέν Κρατική ἐξουσία συμπεριφέρεται πρός τούς πολίτες ὄχι ὡς πολίτες ἀλλά ὠς ὑπηκόους, οἱ δέ πολίτες  διάκεινται ὡς ἐκ τούτου έχθρικά πρός τό Κράτος. Βάζουν ὑπεράνω τῶν συμφερόντων τοῦ συνόλου τῆς κοινωνίας, ἐγγυητής τῶν ὁποίων εἶναι τό Κράτος, τά συμφέροντα  τοῦ ἀτόμου, τῆς οίκογένειας, τοῦ συμπολίτη ἤ τῆς συντεχνίας. Ἔχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα.

Ἡ ἰδιοτέλεια, ὁ ἐγωισμός καί ἡ ἀτομικότης, ὅταν ὑφίστανται καί κυριαρχοὐν στήν κοινωνία, ὅπως συνέβηκε στά χρόνια τῆς μεταπολίτευσης, εἶναι ἐνστικτώδεις λειτουργίες τοῦ ἀτὀμου, ἀντίκεινται στήν λογική καί ἁρμονική συμβίωση τῶν πολιτῶν μιᾶς εὐνομούμενης πολιτείας, τήν μετατρέπουν  σέ συμβίωση ζούγκλας μέ ἐνδιαφέροντα τῶν ἀτόμων μόνον γιά τά συμφέροντα τῆς ἀγέλης τους (συντεχνίας), μέ ὅλα τά χαρακτηριστικά μιᾶς βαρβαρότητας. Ἐπικρατεῖ τό «ὁ θάνατος σου ἡ ζωή μου» καί «ἐγώ νά εἶμαι καλά καἰ γαία πυρί μιχθήτω». Εἶναι πολλά τά παραδείγματα τέτοιας συμεριφοράς τόσο ἀπό ἄτομα ὅσο καί ἀπό ὁμάδες, συντεχνίες κλπ, οἱ ὁποῖες έκβίαζαν τό Κράτος γιά ἀθέμιτες παροχές καί ἀπολαβές.

Καί ὅσο ὑπήρχαν χρήματα ἡ ἑκάστοτε κυβέρνηση ἰκανοποιοῦσε τίς ἀπαιτήσεις, ἐκβιαζόμενη πρός τοῦτο, μέ τήν χορήγηση μισθολογικῶν αὐξήσεων καί ἄλλων παροχῶν, δανειζόμενη  ὑπέρογκα ποσά καί αὐξάνοντας ἔτσι τό δημόσιο χρέος. Μέ τήν ἰκανοποίηση τῶν ἀπαιτήσεων τῶν διαφόρων ὁμάδων, πού εἴχαν καί τήν μεγαλύτερη δύναμη νά ἐκβιάσουν τήν Κυβέρνηση, δημιούργησε μιά ἀνισότητα μεταξύ τῶν διαφόρων ὁμάδων τῆς κοινωνίας. Δέν ἤθελε νά συγκρουσθεῖ μέ τίς ἰσχυρές ὁμάδες καί τά συνδικάτα αὐτῶν πού διέθεταν τήν δύναμη νά ἐκβιάζουν τόσο αὐτήν ὅσο καί τήν κοινωνία μέ ἀπεργίες, διαδηλώσεις, κλείσιμο ἐθνικῶν ὁδῶν κτλ. Εἶναι γνωστά ὅλα αὐτά. Ἡ εὔκολη λύση ἤταν ἡ ἰκανοποίηση τῶν ἀθέμιτων ἀπαιτήσεων καί γιά ἕναν ἄλλο λόγο, οἱ συνδικαλιστές τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἤταν πρασκείμενοι πρός τήν Κυβέρνηση ἡ ἰκανοποίηση δέ τῶν αἰτημάτων ἐνίσχυε τήν πελατειακή σχέση πολιτικῶν καί  ψηφοφόρων. Αὐτό βόλευε ὅλους.

Ἡοἰκονομική κρίση ἀνέτρεψε  τά ἀνωτέρω καί πολλά ἄλλα. Κατ᾽ἀρχάς διαπιστώθηκε ὅτι ἡ κρίση δέν εἶναι μόνον οἰκονομική ἀλλά καί πολιτική, πολιτιστική, παιδείας, κοινωνικῶν ἀξιῶν, θεσμῶν, ἐφαρμογής νόμων κλπ. Ἡ κρίση ἔφερε στήν ἐπιφάνεια ὅλη τήν παθογένεια τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, ἤτοι τό σαθρό πολιτικό μας σύστημα τῶν πελατειακῶν σχέσεων, τῆς διαπλοκής καί ἀδιαφάνειας, τό ξεχαρβάλωμα τῆς κρατικῆς μηχανής καί τῆς δημόσιας διοίκησης, τήν καταβαράθρωση τῆς παρεχόμενης παιδείας καί ὅτι τό Κράτος ἀπό τήν μεταπολίτευση καί μετά κατάντησε ἕνα Κράτος, κατά τό κοινῶς λεγόμενο, μπάχαλο. Αὐτό ἔκανε  τούς περισσότερους καί ἐχέφρονες Ἕλληνες νά συνειδητοποιήσουν ὅτι ὁ τρόπος λειτουργίας τοῦ Κράτους μᾶς ὁδήγησε στά πρόθυρα τῆς χρεωκοπίας καί ὅτι, ἄν θέλουμε νά σωθοῦμε , νά ὀρθοποδήσουμε καί νά γίνουμε πραγματικό κράτος Εὐρωπαϊκό,  πρέπει νά ἀλλάξουν ριζικά, καί μάλιστα ἄμεσα, τά στραβά καί παράλογα τοῦ προηγούμενου τρόπου διακυβερνήσεως.

Εὐτυχῶς ἀποφύγαμε τήν ἄτακτη χρεωκοπία μέ τήν βοήθεια, πού μᾶς προσφέρουν, ἡ ΕὐρωπαΙκή Ἕνωση καί τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο. Στίς δανειακές συμβάσεις πού ὑπέγραψαν οἱ διάφορες κυβερνήσεις πρός τόν σκοπό αὐτό μέ τούς ἑτέρους καί δανειστές μας ἔθεσαν ὡς ὅρους, τά μνημόνια, τήν ὑλοποίηση διαφόρων μέτρων πού πρέπει νά λάβει ἡ Ἑλληνική κυβέρνηση γιά τήν ἐξυγίανση τῆς λειτουργίας τοῦ Κράτους. Ἐπειδή ὅμως ἡ πολιτική ἡγεσία τοῦ τόπου, οἱ πολιτικοί καί κυβερνῶντες ἀπεδείχθηκαν ἀναξιόπιστοι, ἀποφεύγοντες νά ἐκτελέσουν αὐτά πού ὑπέγραψαν, φοβούμενοι τό πολιτικό κόστος καί μή θέλοντας νά ἀλλάξει τίποτα ἀπό τό σαθρό καθεστώς τοῦ παρελθόντος, οἰ ἑταῑροι μας, γιά νά εἶναι σίγουροι ὅτι θά ἐφαρμοσθοῦν τά ἀπαιτούμενα μέτρα γιά τήν ἐξυγίανση τοῦ Κράτους, ἐπέβαλαν ἐπιτρόπους γιά νά παρακολουθοῦν καί ἐπιβλέπουν ὅτι πράγματι ὑλοποιοῦνται τά συμφωνηθέντα.

Ἔτσι χάριν τῶν ἑταίρων μας ἐπήλθαν ἤδη καί συνεχίζονται διαρθωτικές ἀλλαγές στήν διακυβέρνηση τῆς χώρας. Καταργήθηκαν ἀρκετοί ἄχρηστοι κρατικοί ὀργανισμοί, περικόπηκαν οἱ ἄσκοπες κρατικές δαπάνες, μπῆκε μιά τάξη στά οἰκονομικά τοῦ Κράτους, ἄρχισε νά ἐλαττώνεται ὁ ὑπέρογκος ἀριθμός τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, μέ τήν προοπτική συνεχοῦς μειώσεως τοῦ ἀριθμοῦ τους, καί προσβλέπουμε σέ μιά σύντομη βελτίωση τοῦ φορολογικοῦ συστήματος, πρός μιά δικαιότερη κατανομή τῶν φορολογικῶν βαρῶν. Ἄρχισε νά λειτουργεῖ ὁ θεσμός τῆς ἀξιοκρατίας στίς προσλήψεις στό Δημόσιο, παρά τίς ἔντονες ἀκόμη ἀντιδράσεις τῶν πολιτικῶν, πού ἔτσι χάνουν τόν ψηφοθηρικό μέσο τῶν πελατειακῶν τους σχέσεων.

Ἕνα ἄλλο καλό, ἀπότοκο τῆς κρίσεως εἶναι ὅτι ἡ πλειονότης τῶν ἐχεφρόνων Ἑλλήνων ἀπέβαλαν τήν νοοτροπία τοῦ ἐγωκενρισμοῦ, τῆς ἀτομικότητας καί τῆς ἰδιοτέλειας καί ἄρχισαν νά λειτουργούν ὡς ἐνεργοί πολίτες ἐνδιαφερόμενοι γιά τά κοινά μέ αἴσθημα συλλογικότητας, ἐνδιαφέρον γιά τήν εὔρυθμο λειτουργία τῆς πολιτείας καί τοῦ ρόλου τοῦ Κράτους πρός τοῦτο, καί τήν ἀνάγκη τῆς ἰσονομίας. Ἔτσι ἀπαξιώνουν καί ἀντιτίθενται στίς ἐνέργειες τῶν διαφόρων συντεχνιῶν καί τῶν συνδικαλιστικῶν τους ὀργάνων, οἱ ὁποῖες δέν ἐνδιαφέρονται γιά τίποτε ἄλλο παρά πῶς θά διατηρήσουν τά κεκτημένα τους. Το ἐνδιαφέρον καί ἡ ἐνασχόλησίς τῶν πολιτῶν γιά τά κοινά ἀποδεικνύεται καί μέ τήν ὅλο καί περισσότερη κριτική πού ἀσκοῦν στίς ἐνέργειες καί πράξεις τῶν λειτουργῶν τῆς ἐξουσίας.

Καί στήν ἰδιαίτερη πατρίδα μας, τήν Καστοριά, ἀπ᾽ ὅτι βλέπω στίς τοπικές ἐφημερίδες, ὑπάρχει συχνή καί τεκμηριωμένη κριτική τῶν ἔργων καί συμπεριφορῶν τῶν τοπικῶν ἀρχόντων, πράγμα πού ἀποδεικνύει τὀ ἐνδιαφέρον τῶν συμπολιτῶν μας γιά τά κοινά, μέ μιά, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, ἀδυναμία, ὅτι οἱ περισσότερες ἄν ὄχι ὅλες οἱ κριτικές καί παρατηρήσεις ἐκφράζονται ἀνωνύμως. Ἡ ἐνυπόγραφος κριτική, ὅταν εἶναι καλόπιστος, τεκμηριωμένη και ὄχι λίβελος, ἔχει πολύ μεγαλύτερη ἀξία καί λαμβάνεται σοβαρά ὑπ᾽ὅψει ἀπό τούς κρινόμενους. Ὡς παράδειγμα φέρω τήν ἐνυπόγραφη ἐπιστολή τοῦ συμπατριώτη μας κ. Ρωμύλου Μαντζούρα ἡ ὁποία τάραξε τά λιμνάζοντα νερά τῆς πόλης μας καί ἐλπίζω καί εὔχομαι νά φέρει θετικό ἀποτέλεσμα. Ἄς τό ἔχουν καί αὐτό ὑπ᾽ὄψει οἱ ἀγαπητοί συμπολίτες μας γιατί ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρισόστομος «Ἀρκεῖ εἷς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον δῆμον διορθώσασθαι» (Ἰω. Χρυσ. Εἰς Ἀνδριάντας, PG 49, 34), δηλαδή ἀρκεῖ ἕνας ἄνθρωπος νά φλέγεται ἀπό ζῆλον γιά τά κοινά καί τόν Δῆμο, γιά νά διορθώσει ὅλα τά κακῶς κείμενα.

Ἕνα ἄλλο στοιχεῖο, πού ἀποδεικνύει  ὅτι ἐγκαταλήφθηκε ἐν πολλοίς ὁ ἐγωκεντρισμός και ἀναπτύσεται ὅλο και περισσότερο τό κοινωνικό αἴσθημα  εἶναι ἡ συμπεριφορά καί τό αἴσθημα τῆς ἀλληλεγγύης ἔναντι τῶν ἀναξιοπαθούντων συμπολιτῶν μας, πολλοί τῶν ὁποίων ἔχασαν τις δουλιές τους και ἀντιμετωπίζουν τό φάσμα τῆς πείνας. Ἡ ὀργάνωση τῶν λαϊκῶν συσσιτίων, τά κοινωνικά παντοπωλεία, τά καλάθια στά σούπερ μάρκετ πού γεμίζουν γιά τούς φτωχούς καί τόσα ἄλλα, ὅλα αὐτά εἶναι προσφορές τῶν πολιτῶν γιά τήν βοήθεια τῶν ἀναξιοπαθούντων συμπολιτῶν μας. Τά συσσίτια ἰδιαίτερα λειτουργοῦν μέ τήν ἐθελοντική ἐργασία τῶν γυναικῶν ὑπό τήν ἐπίβλεψη καί καθοδήγηση τῶν ἐπιμέρους ἐπισκόπων καί κληρικῶν. Ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας στήν βοήθεια καί ἀνακούφιση αὐτῶν πού ἀδυνατοῦν νά άνταπεξέλθουν στίς βιοτικές τους ἀνάγκες εἶναι τεράστια. Ὅταν ἀναφέρομαι, βέβαια, στήν Ἐκκλησία δέν ἐννοῶ μόνο τόν ἱερό κλῆρο καί τήν διοικούσα Ἐκκλησία ἀλλά τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας πού εἴμαστε ὅλοι οἱ πιστοί. Ὅλοι ὅσοι βοηθοῦν τούς συνανθρώπους τους, μέ οἰονδήποε τρόπο, τό κάνουν αὐτό γιατί ἐμφοροῦνται, ἐν γνώσει τους ἤ ἀνεπιγνώστως ἀπό χριστιανικά αἰσθήματα ἐμπεδομένα ἀπό αἰώνων στόν λαό μας. Ἀλλά καί διάφοροι μεγάλοι ὀργανισμοί καί ἑταιρεῖες προσέφεραν καί προσφέρουν ἰκανά ποσά γιά τήν ἀνακούφιση τῶν ἀναξιοπαθούντων. Ἄλλοι μέ τό νά ἀναλάβουν ἐξ ὁλοκλήρου τά ἔξοδα ἑνός συσσιτίου, ἄλλοι μέ τό νά ἀναλάβουν τήν θέρμανση σχολείων τῆς Βορείου Ἑλλάδος καί ἄλλοι μέ διάφορες ἄλλες προσφορές.

Τό ὅτι ἄρχισε νά ἀναβιώνει ἡ κοινωνική ζωή καί τό ἀνδιαφέρον τῶν πολιτῶν γιά τήν κοινωνία καί τό κοινό καλό εἶναι ἤδη ἐμφανές. Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρω τήν ἔναρξη λειτουργίας τοῦ Λαϊκοῦ Πανεπιστημίου Καστοριᾶς πού εἶναι μιά λίαν ἀξιόλογη προσφορά συμπατριωτῶν μας πρός τήν κοινωνία τῆς Καστοριᾶς καί τίς δραστηριότητες τῶν διαφόρων πολιτιστικῶν Συλλόγων. Ἡ κρίση ἀνάγκασε μεγάλη μερίδα τοῦ πληθυσμοῦ νά προβοῦν σέ ἐνδοσκόπηση, νά «ἔλθουν εἰς ἑαυτόν» ὅπως λέγει τό Εὐαγγέλιο στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου,  καί νά συνειδητοποιήσουν τόν στρεβλό δρόμο, πού ἀκολούθησαν οἱ πολιτικοί μας τά τελευταῖα σαράντα χρόνια καί μᾶς ὁδήγησαν νά ἀκολουθήσουμε μιά ἄσωτη ζωή μέ τίς διάφορες χορηγήσεις, ἐπιδοτήσεις, αὐξήσεις μισθῶν και συντάξεων κλπ, γιά νά διατηρήσουν τό πελατειακό πολιτικό σύστημα καί νά διατηρηθοῦν στήν ἐξουσία καί νά ἀπολαμβάνουν τά ἀγαθά της (πλουσιοπάροχα), καί ὅλα αὐτά μέ δανεικά χρήματα.

Ὁ Ἀθηναῖος ρήτωρ Δημοσθένης στόν Α´ Ὀλυνθιακό του λόγο λέγει: «Πρός γάρ τό τελευταῖο ἐκβάν ἕκαστον τῶν πρίν ὑπαρξάντων κρίνεται», δηλαδή «Σέ σχέση μέ τό τελικό ἀποτέλεσμα κρίνεται κάθε στοιχεῖο τοῦ παρελθόντος». Τό τελευταῖο ἐκβάν τῆς ἄσωτης ζωής μας τά χρόνια τῆς λεγόμενης μεταπολίτευσης εἶναι ἡ οίκονομική κρίση ἡ ὁποία ἔβγαλε στήν ἐπιφάνεια καί τήν βαθύτερη κρίση τῆς κοινωνίας μας. Ἀπό τό ἀποτέλεσμα λοιπόν αύτό πρέπει νά ἐξάγουμε τά συμπεράσματά μας, νά σωφρωνισθοῦμε καί νά ἐπιδιώξουμε νά μην ἀπαναληφθοῦν τά σφάλματα τοῦ παρελθόντος. Ἡ πολιτική καί ὁ τρόπος ζωής, πού θα ἀκολουθήσουμε, ἀπ᾽ ἐδώ καί πέρα, μετά τήν κρίση, θά κρίνει καί τό μελλοντικό τελικό ἀποτέλεσμα ἤτοι ἐάν θά ὀρθοποδήσουμε καί γίνουμε ἕνα εὐνομούμενο εὐρωπαϊκό κράτος ἤ θά καταστραφοῦμε ἀκολουθοῦντες τήν πρότερη πολιτική μας. Ἡ πλειοψηφία τῶν πολιτῶν, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, οἵ καί ἐχέφρονες, συνειδητοποίησαν ὅτι ὁ μόνος καί λογικός τρόπος ἀποφυγῆς τῆς χρεοκοπίας τῆς χώρας καί τῆς λειτουργίας τοῦ Κράτους μέ ὅρους σύγχρονου, εὐνομούμενου, εὐρωπαϊκοῦ κράτους δικαίου, ὄπου θά ἰσχύουν ἡ ἰσονομία, ἡ ισοπολιτεία και ἡ ἰσηγορία, εἶναι ἡ πιστή τήρηση τῶν συμφωνηθέντων μέ τούς δανειστές μας καί οἱ ἀπαιτούμενες πρός τοῦτο ἀλλαγές στήν κρατική μηχανή.

Δυστυχῶς ὑπάρχουν πολλοί οἱ ὁποῖοι ἐμφορούμενοι ἀπό διάφορες ἰδεολογίες παρωχημένων ἐποχῶν, οἱ ὁποῖες δοκιμάσθηκαν καί ἀπέτυχαν, ἤ ἀπό ἰδιοτελεῖς σκοπούς εἴτε οἰκονομικούς εἴτε φιλόδοξης αὐταρέσκειας, ἐπιθυμοῦν καί προπαγανδίζουν τήν ἐπιστροφή στήν πρότερη κατάσταση, αὐτήν πού μᾶς ὁδήγησε στήν χρεοκοπία. Προτρέπουν τόν κόσμο νά ἀντισταθεῖ στήν ἐφαρμογἠ ἀπό τήν Κυβέρνηση τῶν ἀναγκαιούντων μέτρων γιά τήν ὅσο τό δυνατόν γρηγορότερη ἔξοδο τῆς χώρας ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, πράγμα τό ὁποῖο, ἡ μή ἐφαρμογή τῶν μέτρων πρός ἐξυγίανση τοῦ κράτους, θά ὁδηγήσει ἀναπόφευκτα στήν χρεοκοπία τῆς χώρας. Δυστυχῶς ὑπάρχουν καί οἱ φιλοτομαριστές πολιτικοί, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ἀκόμη καί τῶν κυβερνόντων κομμάτων οἱ ὁποῖοι ἄν καί γνωρίζουν ὅτι τά μέτρα εἶναι ἀναγκαῖα δημιουργούν προσκόμματα στήν ἐφαρμογή τους βαφκαλιζόμενοι ὅτι ἔτσι καθίστανται ἀρεστοί στήν πελατεία τους τῶν ψηφοφόρων. Ἡ ἀνταρσία, ἡ ἀνομία καί ἡ  ἡ προσπάθεια τῶν διαφόρων συντεχνιῶν νά ἐπιβάλουν δυναμικά τίς ἀπαιτήσεις των, θά  ὁδηγήσουν τήν χώρα σέ μιά κατάσταση χαώδους ὀχλοκρατίας κατάληξη τῆς ὁποίας νομοτελειακά, εἶναι ἡ ἐπιβολή ἑνός ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος εἴτε ἀπό τά δεξιά εἴτε ἀπό τά ἀριστερά. Εύτυχῶς, καί αύτό εἶναι ἀπότοκο τῆς κρίσεως, ἡ Κυβέρνηση ἀποφάσισε ἐπί τέλους νά διώκονται οἱ παράνομες ἐνέργειες, ἀπ᾽ὄπου καί ἄν προέρχονται, καί νά ἐφαρμόζεται ὁ Νόμος.

Με τά ἀνωτέρω δέν ὑιοθετῶ οὔτε ἐπικροτῶ τήν πολιτική λιτότητας καί τά ἐπαχθῆ καί δυσβάσταχτα οίκονομικά μέτρα πού ἡ Κυβέρνηση λαμβάνει, τά ὁποία ἐκτόξευσαν τήν ἀνεργία εἰς τά ὕψη καί ἔφεραν σέ κατάσταση φτώχειας μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας. Εἶναι ὅμως ἀναγκαῖα καί ἐπεβλήθηκαν ἀπό τούς δανειστές μας ὡς ὅρος γιά τήν συνέχιση τῆς δανειοδότησης, καί ἐπιβλέπουν, πρός τοῦτο, γιά τήν ἐφαρμογή τους, γιατί δυστυχῶς ἡ πολιτική μας ἐξουσία ἀφ᾽ἑνός μέν τά δέχθηκε χωρίς νά τά διαπραγματευθεῖ, ἀφ᾽ἑτέρου δέ ἡ πολιτική τάξη τῆς χώρας μας εἶναι ἀναξιόπιστη καί ἀφερέγγυος στούς ἑτέρους μας τῆς Εὐρώπης. Ἡ νύν Κυβέρνηση, εὐτυχῶς, κατόρθωσε νά ἐπανακτήσει μέρος τῆς ἀξιοπιστίας τῆς χώρας μέ τήν πιστή τήρηση τῶν ὅρων τοῦ δανεισμοῦ μας.  Δυστυχῶς δέν ὑπάρχει ἐναλλακτική λύση καί ἐπομένως πρέπει νά τά ὑποστοῦμε καί νά προσπαθήσουμε νά ὀρθοποδήσουμε μέ ὀμόνοια, πολλή δουλειά καί κοινωνική συνοχή. Γιαυτό και ἡ πνευματική ἐλίτ τῆς χώρας, οἱ ἰθύνοντες, τά Μέσα Ἐπικοινωνίας καί οἱ λοιποί, πού διαμορφώνουν τήν κοινή γνώμη θά πρέπει ὄχι μόνο νά μήν τρομοκρατούν καί ἀποθαρύνουν τόν πληθυσμό  ἀλλά νά τόν ἐνθαρύνουν ὥστε μέ πνεῦμα ὀμονοίας, σύμπνοιας, αἰσιοδοξίας καί συλλογικότητας νά ἀγωνισθοῦμε ὅλοι μας γιά τήν ταχύτερη ἔξοδο ἀπό τήν κρίση καί διόρθωση τῶν ἁμαρτημάτων τοῦ παρελθόντος.
Γένοιτο.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Οκτωβρίου 2013, αρ. φύλλου 711

2 σχόλια:

  1. Athena11/2/14

    Νέστωρ ο κύριος Πηχιών !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος11/2/14

    Καί στήν ἰδιαίτερη πατρίδα μας, τήν Καστοριά, ἀπ᾽ ὅτι βλέπω στίς τοπικές ἐφημερίδες, ὑπάρχει συχνή καί τεκμηριωμένη κριτική τῶν ἔργων καί συμπεριφορῶν τῶν τοπικῶν ἀρχόντων, πράγμα πού ἀποδεικνύει τὀ ἐνδιαφέρον τῶν συμπολιτῶν μας γιά τά κοινά, μέ μιά, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, ἀδυναμία, ὅτι οἱ περισσότερες ἄν ὄχι ὅλες οἱ κριτικές καί παρατηρήσεις ἐκφράζονται ἀνωνύμως. Ἡ ἐνυπόγραφος κριτική, ὅταν εἶναι καλόπιστος, τεκμηριωμένη και ὄχι λίβελος, ἔχει πολύ μεγαλύτερη ἀξία καί λαμβάνεται σοβαρά ὑπ᾽ὅψει ἀπό τούς κρινόμενους. Ὡς παράδειγμα φέρω τήν ἐνυπόγραφη ἐπιστολή τοῦ συμπατριώτη μας κ. Ρωμύλου Μαντζούρα ἡ ὁποία τάραξε τά λιμνάζοντα νερά τῆς πόλης μας καί ἐλπίζω καί εὔχομαι νά φέρει θετικό ἀποτέλεσμα. Ἄς τό ἔχουν καί αὐτό ὑπ᾽ὄψει οἱ ἀγαπητοί συμπολίτες μας γιατί ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρισόστομος «Ἀρκεῖ εἷς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον δῆμον διορθώσασθαι» (Ἰω. Χρυσ. Εἰς Ἀνδριάντας, PG 49, 34), δηλαδή ἀρκεῖ ἕνας ἄνθρωπος νά φλέγεται ἀπό ζῆλον γιά τά κοινά καί τόν Δῆμο, γιά νά διορθώσει ὅλα τά κακῶς κείμενα.

    ΓΙΑ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΗΧΙΩΝ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ