Περδίκκας

Το Επταήμερο του Διόδωρου

Αναδημοσίευση από το Βήμα της Κυριακής

Έγραψα παραπάνω πως χάσαμε τον Περδίκκα Παπακώστα, ημερολόγιό μου -, δεν υπήρχε γλυκύτερος καβγατζής από τον Περδίκκα. Πάντα με το ζωνάρι λυμένο για πολιτικό καβγά, να εκθέτει τα προβοκατόρικα επιχειρήματά του με τραγουδιστή βορειοελλαδίτικη προφορά - και με ιδιαίτερο τονισμό των «να με πεις» και «να σε κάνω» για να δηλώνει πως ποτέ δεν προσχώρησε στον Νότο και ας ήταν μισό αιώνα Αθηναίος. Και να διαλύει την ένταση στο τέλος με καλαμπούρια αφού είχε πετύχει τον στόχο του, να σε κάνει να ξανασκεφθείς τις απόψεις σου.

Από την εποχή της δικτατορίας σύντροφοι. Χημικός, διηύθυνε πολλές επιχειρήσεις, κρατικές και ιδιωτικές, ακόμα και στον Δήμο Μοσχάτου πρόσφερε τις γνώσεις του οργανωτικού τεχνοκράτη - αλλά προπαντός ήταν αριστερός που πίστευε στη θετική σκέψη, στην επιστήμη και στην τεχνολογία, στην ανάγκη να αποκτήσει η χώρα βιομηχανική παραγωγική δομή με τον παλιό καλό τρόπο: κρατική παρέμβαση και προγραμματισμό. Η σκληρή πραγματικότητα αρνιόταν να υποταχθεί στα σχέδιά του, είτε μέσα από το ΠαΣοΚ τα πάλευε είτε μέσα από αυτό που κάποτε ονομαζόταν «ανανεωτική Αριστερά» και κατέληξε αργότερα ΣυΡιζΑ

Πολιτική κηδεία, φυσικά. Τον αποχαιρετήσαμε με καστοριανό τσίπουρο που παρήγγειλε η Ντένια, το ίδιο θα μας κέρναγε και αυτός αν είχε τη χαρά να οργανώσει ζωντανός την κηδεία του. Θα του άρεσε κάτι τέτοιο, θα είχαμε και εμείς την ευκαιρία να του πούμε πόσο τον αγαπούσαμε - τι νόημα έχει να το λέμε μετά, όταν δεν μπορεί να το ακούσει;

Ταξιδεύει στη Βουλγαρία το ξόδι του, μπορεί και να έχει φθάσει, να αποτεφρώνεται αυτή τη στιγμή που γράφω. Ηθελε να γίνει στάχτη - αλλά οι έλληνες χριστιανοί επιμένουν ότι πρέπει αυτοί να έχουν τον τελευταίο λόγο στη διαχείριση του σώματος ακόμη και αυτών που δεν είναι δικοί τους.
Εγκρίθηκε το 2006 η καύση νεκρών, ανέλαβε ο δήμος Μαρκόπουλου να κατασκευάσει κρεματόριο, επενέβη ο φανατικός όχλος, υπαναχώρησε ο δήμος. Μαυρίλα και μίσος για τον διαφορετικό.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Νοεμβρίου 2013, αρ. φύλλου 714

Δήλωση του βουλευτή Καστοριάς Βαγγέλη Διαμαντόπουλου για την απώλεια του αγωνιστή της αντιδικτατορικής πάλης, συντρόφου Περδίκκα Παπακώστα.

Την Παρασκευή έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών ο σύντροφος μας Περδίκκας Παπακώστας, που υπηρέτησε πιστά μέχρι την τελευταία του πνοή τις αξίες της αριστεράς και της δημοκρατίας.
Την περίοδο της Χούντας πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα, συμμετέχοντας στην οργάνωση «Κίνημα 20ης Οκτώβρη». Μετά την πτώση της δικτατορίας εντάθηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού, με το οποίο κατήλθε υποψήφιος βουλευτής στο Νομό Καστοριάς. Το ήθος, η αποφασιστικότητα και  το πάθος με το οποίο υπηρέτησε τις ιδέες της αριστεράς αποτελούν παρακαταθήκη για εμάς τους νεότερους στους αγώνες μας για την κοινωνία που οραματίστηκε ο σύντροφος Περδίκκας Παπακώστας.Τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του.
Καλό σου ταξίδι, σύντροφε….

Ευάγγελος Διαμαντόπουλος

βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καστοριάς

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Οκτωβρίου 2013, αρ. φύλλου 713

ΣυΡιζΑ-ΕΚΜ Καστοριάς

Ο Περδίκκας Παπακώστας, ένας αριστερός με στέρεες απόψεις και σημαντική προσφορά στους αγώνες του λαού για ελευθερία και δημοκρατία, ένας σύντροφός μας στη σημερινή δύσκολη συγκυρία, ένας Καστοριανός που ενώ έλειπε από τη πόλη δεκαετίες συμμετείχε στα δρώμενα του τόπου μέσα από την αρθρογραφία του, δεν είναι πια μαζί μας. Άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή 25/10 και τον αποχαιρέτησαν οι φίλοι του, στην πολιτική κηδεία, την Τρίτη 29/10.
Ο Περδίκκας, που γεννήθηκε στη Καστοριά το 1936, μεγάλωσε μέσα στις δύσκολες εποχές της κατοχής και του εμφυλίου. Σπούδασε χημικός στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι ως Μηχανικός Βιομηχανίας. Εργάσθηκε ως διευθυντής ή διευθύνων σύμβουλος σε διάφορες βιομηχανίες. Παρά τις υψηλές εργασιακές θέσεις που είχε, ποτέ δεν ένοιωσε μακριά από τον λαό, που αγάπησε από τα νεανικά του χρόνια. Αντίθετα, τις επιστημονικές του γνώσεις, τις μετουσίωσε σε προτάσεις για τον βιομηχανικό εκσυγχρονισμό της χώρας.
Κατά τα φοιτητικά χρόνια παίρνει μέρος στις διεκδικήσεις του λαού για ελευθερία και δημοκρατία. Στα δύσκολα χρόνια της χουντικής δικτατορίας, δεν δίστασε να συμμετάσχει στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜ αρχικά και της οργάνωσης «20η Οκτώβρη» στη συνέχεια. Στη διάσπαση του ΚΚΕ του 1968 συντάσσεται με το ΚΚΕ Εσωτερικού και είναι υποψήφιος βουλευτής το 1977 με τη Συμμαχία. Μέλος της ΚΕ της ΕΑΡ, ανέντακτος Αριστερός στη συνέχεια και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια.
Οι σύντροφοι της Καστοριάς τον τίμησαν με την ψήφο τους και τον εξέλεξαν το τελευταίο διάστημα δυο φορές αντιπρόσωπό τους στο συνέδριο και τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Η μετριοφροσύνη του συμπυκνώνεται σε δύο προτάσεις που υπάρχουν στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Η ζωή…. με λόγια»: «Δεν ήμουνα κανένα στέλεχος της κομμουνιστικής νεολαίας, απλός οπαδός ήμουνα. Νοιώθω όμως περήφανος που ήμουνα αριστερός μια τέτοια εποχή και που συνεργαζόμουνα με τη νεολαία της ΕΔΑ».
Και μείς, νοιώθουμε υπερήφανοι, που είχαμε μαζί μας ένα τέτοιο σύντροφο…

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Οκτωβρίου 2013, αρ. φύλλου 713