6.1.15

ΟΔΟΣ: Η Νότια Παραλία


ΟΔΟΣ 25.09.2014 | 757

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Ούτε μια, ούτε δυο, αλλά ολόκληρη ανθοδέσμη από μαργαρίτες μάδησα, ένα-ένα τα φύλλα μέχρι να αποφασίσω να (σου) γράψω. «Να γράψω ή να μη γράψω» – «to be or not to be», αναρωτιόμουν όπως ακριβώς και ο Σαίξπηρ, ο δραματικός ποιητής, δυνάστης και καταπιεστής των Σκώτων. Και συνεχώς, το να σου γράψω, τύχαινε. Και έτσι αποφάσισα να (σου) γράψω. Στο κάτω-κάτω, «η Καστοριά, βρίσκεται παντού» σκέφτηκα.

Είχε προηγηθεί την π. εβδομάδα η επίσκεψη του Αλέξη στον Πάπα, από την οποία μπερδεύτηκα κάπως, μπορώ να σου πω: Στέκει μετά το Άγιον Όρος να συναντά τον (θού Σπυρίδωνα Πειραιώς το όνομά σου) τον έξω από εδώ; Που οι προκάτοχοί του δεν πίστευαν ούτε καν ότι η Γη γυρίζει;  Και στην συνέχεια το δημοψήφισμα στην Σκωτία –τσάκισε τις ελπίδες μου η βία και νοθεία της Αγγλίας (λέξη προερχόμενη από το ugly βεβαίως – ή το ανάποδο τέλος πάντων), που πολλοί περίμεναν χαιρέκακα.

Παράλληλα σε όλα αυτά άρχισε ευτυχώς και το μέγα πολιτιστικό και πολιτισμικό γεγονός της ετήσιας εμπροπανηγύρεως στο Άργος το Ορεστικό. Το οποίο πάντως, δεν αρκείται στα πανηγύρια, αφού διαθέτει και Πνευματικό Κέντρο. Ενώ αντίθετα εδώ, στην «πρωτεύουσα» του τ. νομού, αντί να κτίζουν... γκρεμίζουν το Πνευματικό Κέντρο. Για να εξαφανιστούν ίσως τα ίχνη της απάτης για την επικινδυνότητα του κτηρίου. Που έστησαν δεκαπέντε χρόνια πριν, έχοντες και προύχοντες αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες.

«Φεστιβάλ του Εδιμβούργου αυτοί στην Σκωτία» σκέφτηκα, πανηγύρια της Παρασκευής, του Ηλία (δεν γράφω το «αγία» και «προφήτης» γιατί θαρρώ ότι θα έτριζαν τα κόκαλά τους) και του Άργους του Ορεστικού, εμείς. Είδα και την φωτογραφία (*) του προέδρου της βουλής των Σκοπίων κ. Μιλόσοσκι στην κορυφή του Ολύμπου με την σημαία της Βεργίνας να ποζάρει υπερήφανος και συγκρατώντας τα γέλια και τα αναφιλητά, την πήρα την απόφαση να σου γράψω.

Ωστόσο νοιώθω βαθειά απογοήτευση μπορώ να σου πω, που εξ αιτίας της Σκωτίας και του αποτελέσματος της κάλπης, θα πρέπει τόσο αυτοί και αυτές, μελετώντας Σαίξπηρ και άλλους ομοίους του, διαφωτιστές, ανθρωπιστές και φιλοσόφους τους λένε- να περιμένουν τουλάχιστον άλλα τριακόσια χρόνια για το επόμενο δημοψήφισμα.

Ώστε να λυτρωθούν από τον ζυγό των Άγγλων και των Βρετανών του Καναδά, της παλιάς και Νέας Ζηλανδίας και της Αυστραλίας, της Κύπρου και της Νότιας Αφρικής οι αδελφοί μας Σκώτοι. Περίμενα βλέπεις και εγώ, μετά την Σκωτία, να έλθει η σειρά της Καταλωνίας, να γίνει ανεξάρτητο κράτος σφήνα στην νότια Γαλλία και την Ισπανία. Να γίνει η Βασκία, να ανεξαρτητοποιηθεί και η Φλάνδρα, η Βαυαρία και η Βενετία.

Μήπως έλθει αργά ή γρήγορα και η σειρά μας σκεφτόμουν. Βέβαια στο νήμα οι Αλβανοί της FYRoMίας, πρόλαβαν να ιδρύσουν την δική τους αυτόνομη Δημοκρατία, πριν μερικές ημέρες, κάτι σαν το Ιλλυρικό Θέμα, νομίζω ανακήρυξαν, μέσα στα όρια της FYRoM αλλά δεν πειράζει. Ποτές δεν είναι αργά και όλοι οι καλοί χωράνε.

Βλέπεις αγαπητή Οδός, ζω στην Νότια Παραλία, την εύκρατο, την ήπια, την γαληνοτάτη με τις όχθες, το θερμό υποτροπικό κλίμα, τις καφετέριες και τα εστιατόρια και την ευωδιαστή λίμνη. Όπου καίγεται το πελεκούδι και γίνεται συνωστισμός τα βράδια, όπως θα έλεγε και η κ. Ρεπούση.

Είχα σκεφτεί λοιπόν, ότι μετά τις αλλεπάλληλες και υπάλληλες ανεξαρτησίες, θα ερχόταν και η σειρά μας να γίνουμε νέος Δήμος, χώρια από τον παλιό. Ένα Χαλιφάτο έστω Halifax χωρίς ανηφόρες κατηφόρες και λακούβες.

Μόνο ευθεία ο δρόμος, και να, οι ποδηλατάδες (σαν το Άμστερνταμ θα γινόταν τα ποδηλατοδρόμιά μας), να, η ανεμελιά, θα είχαμε και τα δικά μας ήθη και τα δικά μας έθιμα. Δεν θα είχαμε φόρους, θα κάναμε στην λίμνη διεθνές υδατοδρόμιο με πτήσεις charter απευθείας στην Όχριδα και τον Βαρδάρη – ξέρεις σε ποια πόλη- και θα βάζαμε και μπάρες και συνοριακά φυλάκια. Και κάπως έτσι θα ζούσαμε πλούσια από τον τουρισμό, εμείς οι Νότιοι, με το όνομα «Μακεδονικόν Εδιμβούργον», ή έστω με το πολλά υποσχόμενο όνομα «Μακεδονικόν Χαλιφάτον».


ΟΔΟΣ 25.09.2014 | 757 | Η Νότια Παραλία

Είχα σκεφτεί το σχέδιο ως εξής: Μετά την Παντανία στην Ιταλία, τα αδέλφια και οι ευεργέτες μας, -κατάλαβες δα ότι εννοώ τους Φυρομακεντονίγια– μέσω των πολιτιστικών δρώμενων του οσίου της μουσικής Μπρέγκοβιτς και των θερινών πανηγύρεων, μετά τις φωτογραφήσεις του προέδρου της βουλής τους, σε βουνά, λόγγους και ραχούλες, θα το έθεταν το αίτημα στην διεθνή κοινή γνώμη. Για αυτοδιάθεση, δημοψήφισμα και ανεξαρτησία μας, στην σκλαβωμένη Μακεδονία από την καταπιεστική αυτή χώρα. Την Γιουνανιστάν όπως την αποκαλούν οι μουσικοί και πολιτιστικοί αδελφοί μας εκ του unity, «ενότητα» στα «μακεδονικά» τους.

Μιας και ο τάφος στην Αμφίπολη ως μακεδονικός –που είπε και ο Σαμαράς– δεν είναι ελληνικός, όπως λέει ο μέγας Νικόλας Γκρούεφσκι. Ο οποίος μπροστά στον καθρέφτη του, δεν αποκλείεται να ντύνεται ακόμη Μεγαλέξανδρος με χλαμύδες και τα τοιαύτα του κλέους. Και να φαντάζεται τον εαυτό του, να διαβαίνει πάνω στον Βουκεφάλα του στην Κουμπελίδικη και άλλες εκκλησιές μας. Να τις απελευθερώσει.

Θα γίνονταν λοιπόν και εδώ, ελεύθερο και αδέκαστο δημοψήφισμα, υπό την αιγίδα της Ρωσίας και του προστάτη Τσάρου – νόμιμου κληρονόμου Βυζαντίου, Ρώμης και Μακεδονικής Παντοκρατορίας- με το ταυτόχρονο ερώτημα αν ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος ή όχι και με το ερώτημα ποιανού είναι ο τάφος της Αμφίπολης – όχι πάντως του κάπως αμφιβόλου Ηφαιστείωνα.

Και αφού όπως είμαι βέβαιος ότι με ένα ποσοστό της τάξης του 120% θα κέρδιζε το «ναι», θα γινόμασταν και θα ενωνόμασταν με τους αδελφούς μας, και αυτοί σε αντάλλαγμα θα μας χάριζαν τον νέο Δήμο «Μακεδονικόν Εδιμβούργον ή Χαλιφάτον».

Μάλιστα είχα αρχίσει να πιστεύω ότι ήταν και θέλημα Θεού να γίνει αυτό, μιας και από καιρό τώρα πρόσεξα ότι στην Μαυριώτισσα, σαν από θαύμα εμφανίστηκε στα εικονίσματα και η άγια πεπαλαιωμένη εικόνα (**) ενός αγίου,  οσίου, ή αββά τέλος πάντων της Σερβικής Εκκλησίας, εντελώς αγνώστου σε εμένα τον ασεβή, που ήταν όλο «μελιστάλακτος» για την Δύση και την Ευρώπη, πιο πολύ και από τον Άγιο Πειραιώς. «Σατανάδες» περίπου τους στόλιζε όλους, και το βρίσκω επιστημονικά αλλά και ιστορικά, πολύ δικαιωμένο.

Και ενώ απορούσα, πώς είναι δυνατό αν είμαστε τόσο αδέλφια και τόσο ομόδοξοι με τα αδέλφια μας τους Σέρβους, Φυρομακεντόνσκι, Ρώσους του Αγίου Πούτιν κ.ο.κ. ωστόσο ούτε εγώ με τα 50-55 χρόνια που’ χω τώρα, ούτε οι γονείς μου με τα 80-90 δικά τους, ούτε οι πάπποι και προπάπποι σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις τους, δεν είχαν ματαδεί εικόνισμα σλάβου αγίου σε εκκλησία της Καστοριάς, και ότι αντίθετα μεγάλωσαν ίσαμε με όλες τις γενιές με τα ρούχα και τα διαμαντικά παραγγελιά από την Βενετιά και όχι την Μόσχα, ήλθε ευτυχώς το θαύμα αυτό να ανατρέψει όσα ο πλάνης υποψιαζόμουν.

Κι’ αφού μετά την απόσχιση, γινόμασταν νέος Δήμος, να δεις αγαπητή ΟΔΟΣ, θα τον βρίσκαμε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου με βάση τα σχέδιά μου και αφού προηγουμένως, είχε φωτογραφηθεί επί τόπου, ο πρόεδρος της Βουλής των Σκοπίων, με την παρέα του, περιχαρής να ανεμίζει την κόκκινη σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας.

Μιας και ήλθε η ώρα να το πω, να το αποκαλύψω και να το φανερώσω, αποκλειστικά σε σένα και τους αναγνώστες σου, ότι στην πραγματικότητα ο τάφος του Μακεδόνα Στρατηλάτη, δεν είναι ούτε στην Όαση της Σίβα, ούτε στην Αλεξάνδρεια, ούτε στον Όλυμπο, ούτε πουθενά αλλού. Παρά κείται και είναι, εκεί πάνω από την πόλη της Καστοριάς, στην κορυφή της Ψαλλίδας.

Εξ ου και η κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που είναι λαξευμένη όπως λένε, σύμφωνα με τον θρύλο. Γιατί δηλαδή να υπάρχει ο μύθος εδώ και όχι αλλού; Τυχαίο είναι;

Δεν νομίζω, και απορώ πως κανείς άλλος δεν το είχε σκεφτεί πριν από εμένα, αγαπητή ΟΔΟΣ, ότι και ο λόφος «Καστά» στην Αμφίπολη, δανείστηκε το όνομά του από την Καστ(ορι)ά για να οριοθετούνται οι βασιλικοί τάφοι μεταξύ της πόλης που θα γίνει το «Μακεδονικόν Χαλιφάτον» και της Αμφίπολης –εξ ού και το «αμφί» και όχι από τα άμφια. Γιατί να λάξευσαν εδώ την μύτη του και όχι αλλού (ή μήπως δεν είναι μύτη;).


ΟΔΟΣ 25.09.2014 | 757 | Η Νότια Παραλία

Και όμως, ενώ τα σχεδίαζα όλα αυτά, το αποτέλεσμα της κάλπης με γέλασε, με ξεγέλασε και με ταπείνωσε. Οι Σκώτοι μας πρόδωσαν εμάς τους αυτοδιάθετους. Προσπάθησα να βρω μια εξήγηση.
Να είναι που είναι τσιγκούνηδες και οι γκάϊντες τους δεν είναι σαν τις φυρομακεντόνιγια γκάϊντες και μουσικά μέλη; Να φταίει που η θα μπέρδευαν την αστυνομία τους, αφού την αγγλική την λένε Scottland Yard πώς θα την λέγανε την δική τους δηλαδή «English Yard»; Να φταίει που ο Ερμής ήταν ανάδρομος και περνούσε πάνω από την Καρδιτσομαγούλα την ίδια μέρα και οι ψηφοφόροι θαμπώθηκαν και μπέρδεψαν τα “ναι” με τα “όχι” (συμβαίνει κι’ αυτό καμιά φορά, δείτε τον Αλέξη)

Να φταίει που φοράνε φούστες κοτζάμ Σκώτοι – και μη πεις ότι φοράνε και οι τσολιάδες, διότι οι φούστες των Σκώτων δεν είναι μόνο πλισέ (όπως και οι φουστανέλες) αλλά μάλλινες καρώ και πολύχρωμες. Εντελώς γυναικείες, και ντεμοντέ δηλαδή. Σε αντίθεση με τις φουστανέλες που είναι λευκές άσπιλες και βαμβακερές και τις φορούν και στο Ιλλυρικό το θέμα.

Νομίζω βέβαια ότι η εξήγηση είναι ότι δεν έχουν κι’ αυτοί ένα Βλαντιμήρ Πούτιν, παλαιοημερολογίτη και ομόδοξο, αυτό φταίει κατά την γνώμη και την άποψή μου. Και που ο Μπέκαμ την τελευταία στιγμή, λύγισε.

Και μια που σου έγραψα και σου είπα το παράπονο, και την έγνοια μου, μήπως μπορείς, - μήπως λέω- να καταγράψεις τουλάχιστον την παρέμβαση και ταπεινή μου αυτή επιστολή, σαν μια πρώτη νίκη. Για την ελευθερία, την ισότητα, την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση των λαών, έστω και μετά από 300 χρόνια. Εδώ 400-500 αντέξαμε τους Οθωμανούς Τούρκους, λυτρωτές μας από την καλύπτρα την λατινική, και δεν θα αντέξουμε τα μισά; Να δεις που εν τέλει όλα θα εξελιχθούν και θα βγεις τότε και θα γράφεις «το πρόβλεψε η ΟΔΟΣ», το πρόβλεψε η ρούγα.

Ο γνωστός-άγνωστος αναγνώστης σου




Φωτογραφίες:
α) Σκωτσέζοι στρατιώτες (πιθανόν Πεζικού της Ν. Αφρικής) στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.National Library of Scotland | Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας.
β) Αngampora είναι μία πολεμική τέχνη της Σρι Λάνκα (Καϋλάνης) που συνδυάζει τεχνική μάχης, αυτοάμυνα, αθλητισμό, διαλογισμό και ξόρκια. (φωτό Reza Arkam)
γ) Μαχητές επιδεικνύουν το στυλ της πολεμικής τέχνης Angampora με παραδοσιακά όπλα (φωτό Reza Arkam).




Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Σεπτεμβρίου 2014, αρ. φύλλου 757



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ