28.11.15

ΟΔΟΣ: Referendum


ΟΔΟΣ 2.7.2015 | 795

Στο κύριο άρθρο της ΟΔΟΥ (της περασμένης Πέμπτης) με αφορμή την περιοδεία του κ. Γεωργίου Παπανδρέου, επισημάνθηκε το γεγονός ότι παρά τα (αναρίθμητα) αρνητικά που μπορεί κάποιος να του καταλογίσει, ωστόσο στο τέλος της πρωθυπουργικής του θητείας, ο κ. Γ. Παπανδρέου, απέφυγε να οδηγήσει την χώρα στην καταστροφή. Η σχετική αναφορά ήταν για τη ματαίωση της παρορμητικής ιδέας του δημοψηφίσματος. Το οποίο εξήγγειλε αιφνιδιαστικά τον Νοέμβριο του 2011 ως τότε πρωθυπουργός, για να αποσύρει σύντομα την ιδέα του. Με αποτέλεσμα την άμεση απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση της χώρας. Ανώμαλες εποχές με έκπτωση στην δημοκρατική τάξη. Χωρίς αμφιβολία. Όμως η Ελλάδα είχε γλυτώσει.

Η ΟΔΟΣ από την αρχή της εκλογικής επικράτησης του ΣυΡιζΑ, παρά την άστοχη απόφαση συγκυβέρνησης με τους ΑνΕλ, προσπάθησε σε τοπικό επίπεδο να ενθαρρύνει για μια εκσυγχρονιστική προσέγγιση των κυβερνητικών ευθυνών. Η Καστοριά με εκλεγμένο βουλευτή βρέθηκε επιτέλους αντιμέτωπη με το καταπιεσμένο ego της. Είχε και έχει μια πρώτης τάξης ευκαιρία. Κοντά στις θεμελιώδεις στρατηγικές επιλογές της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ευχή την οικονομική εξυγίανση, την αποκατάσταση των αδικιών και στόχο την ριζική ανανέωση του πολιτικού συστήματος και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας.

Πάντως την περασμένη Πέμπτη, ύστερα από 4 περίπου χρόνια, δεν ήταν εύκολο να προβλεφθεί ότι σε μόλις 1-2 ημέρες, το ζήτημα του δημοψηφίσματος θα επανερχόταν. Και μάλιστα με ένα τόσο δραματικό τρόπο, σύμφωνα με τα σχόλια όλων των ΜΜΕ και των άλλων δημοκρατικών κομμάτων. Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο, παρά κοινός νους.

Και όμως, σήμερα η Ελλάδα, μέσα σε μία μόλις εβδομάδα, υπό συνθήκες διεθνούς απομόνωσης για την χώρα, που ήδη από χθες 1η Ιουλίου 2015 προσομοιάζει με κατάσταση πολιορκίας, άνοιξε την πόρτα του φρενοκομείου. Σε ένα περιβάλλον που θυμίζει την Ρώμη στις φλόγες, και ένα αποτροπιαστικό θέαμα πυράς να προσφέρει ηδονή σε κάθε Νέρωνα. Η εθνική καταστροφή, δεν είναι πια απλή υπόθεση εργασίας.

Σε ένα εσωτερικό κλίμα με συγκλίνοντα στοιχεία διολίσθησης της δημοκρατικής ομαλότητας και της ποιότητας του πολιτεύματος, αλλά και σοβαρής αποσταθεροποίησης της χώρας, ο ελληνικός λαός οδηγείται την Κυριακή στην κάλπη. Με τις ΕΡΤ1, ΕΡΤ2 και ΕΡΤ3 βεβαίως ανοικτές, αλλά κλειστές τις Τράπεζες, τους πνεύμονες της οικονομίας που ήδη όχι απλά ασφυκτιούν, αλλά εκπνέουν.

Και καθώς την έννοια του δράματος συγκροτούν όχι μόνο η κωμωδία, αλλά και η τραγωδία, είναι πια ζήτημα 2-3 ημερών από σήμερα να διαπιστωθεί, εφ’ όσον διενεργηθεί τελικά το δημοψήφισμα, τι από τα δύο θα αποδειχθεί η απόφαση της κυβέρνησης. Και προσωπικά του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, που εισηγήθηκε την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος με ένα ερώτημα σε «Όχι» και «Ναι» επί σουρεαλιστικού κειμένου. Που όχι μόνο θα μείνει στην ελληνική πολιτική ιστορία ως «εξίσωση για δυνατούς λύτες», αλλά επιπλέον θα θέσει για μεγάλο διάστημα στα αζήτητα κάθε ιδέα για άλλο δημοψήφισμα στο μέλλον.  Τα προβλήματα του κύρους του δημοψηφίσματος της Κυριακής, τόσο κατά τον τύπο όσο και κατά το περιεχόμενό του, είναι χείριστη υπηρεσία στον θεσμό.

Οι κάλπες της Κυριακής θα μιλήσουν ασφαλώς. Αν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού πείστηκε από τις Σειρήνες σε επίπεδο των αντίθετων άκρων του πολιτικού φάσματος που έταξαν λαγούς, αλλά και τις Σειρήνες σημαντικής μερίδας -φεύ- του Κλήρου, που έταξαν τα ρωσικά πετραχήλια, σε περίπτωση προσέγγισης της χώρας σε εξωτικούς και αγαθούς παραδείσους όπως αυτούς της Ρωσίας –από την σοβιετική και μετασοβιετική αγκάλη της οποίας, ακόμη τρέχουν και δεν φθάνουν όλα σχεδόν τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, που είχαν την εμπειρία της για 4-5 δεκαετίες.

Ή αν παραμείνει (ο ελληνικός λαός) στην ταυτότητα του, που είναι της Ευρώπης, της Δυτικής ή έστω Ενωμένης Ευρώπης, όπως η ταυτότητα αυτή αν και ενυπήρχε, ενισχύθηκε αποφασιστικά από την εγκατάλειψη του παλαιού ημερολογίου στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα σφυρηλατήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, επικυρώθηκε με την συμφωνία της Γιάλτας, και επανεπιβεβαιώθηκε με κάθε ευκαιρία, και ειδικά με την ένταξη στην ΕΟΚ το 1981 χάρη στον Κ. Καραμανλή, με εξαίρεση σε όλη αυτή την πορεία τις περιόδους της πολιτικής ανωμαλίας.

Όμως, με οποιοδήποτε αποτέλεσμα, το πολιτικό και ιστορικό λάθος της κυβέρνησης ίσως αποδειχθεί ανεπανόρθωτο. Μια κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά», που μπορούσε και αν επιβιώσει ίσως μπορεί να στρέψει την κοινωνία σε προοδευτική κατεύθυνση, έχοντας από τον ελληνικό λαό καθαρή εντολή να διαπραγματευθεί η ίδια τους όρους της οπωσδήποτε παραμονής της χώρας στην ζώνη του ευρώ, και την σωτηρία της οικονομίας και της κοινωνίας από τον μαρασμό, από την χρεοκοπία, πριν αλέκτωρ φωνήσαι δεν φαίνεται να έκανε τις αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις.

Όπως κατ’ επανάληψη γράφτηκε και εδώ, οι καλές προθέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών της κυβέρνησης και του κόμματος δεν αρκούν. Πόσο μάλλον οι άδηλες προθέσεις, οι ανεξήγητες αποφάσεις και οι προκλητικές επιλογές ορισμένων λαθρεπιβατών στην εκσυγχρονιστική Αριστερά, για τους οποίους ήδη εκφράζονται υπόνοιες ότι δεν απέτυχαν, αλλά πέτυχαν. Τον στόχο τους.

 Και σαν να μην φθάνει αυτό, ότι χρονικά και πολιτικά οδηγούνταν ο λαιμός της χώρας κοντά στο μαχαίρι, παρά το γεγονός ότι η συμφωνία ήταν περίπου ορατή, η κυβέρνηση αποφάσισε την πολιτική της δοκιμασία και την καταβύθιση του ελληνικού λαού. Διότι με οποιοδήποτε αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, θεωρείται πολύ πιθανό ότι έχοντας αναλώσει το πολιτικό της κεφάλαιο, η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αντέξει.

Ειδικά μετά το κλείσιμο των τραπεζών και την απίστευτη - πρώτη φορά στην ιστορία της- κατάσταση, αν προκύψει το «Όχι», η χώρα θα οδηγηθεί άμεσα σε συνθήκες κανονικής πτώχευσης. Και πολύ σύντομα ουσιαστικά εκτός ευρώ, ή σε μια εκδοχή χρήσης του φτωχού συγγενή, όπως στο Μαυροβούνιο που χρησιμοποιούν ευρώ και στην Αργεντινή που χρησιμοποιούν ταυτόχρονα το δολλάριο, ή την Κούβα που χρησιμοποιούν δύο εθνικά νομίσματα.

Ήδη μετά το δελτίο που επιβλήθηκε στα ATM των τραπεζών, δεν απέχουν τα άλλα δελτία, αν δεν γίνει κάποιο θαύμα. Οι εικόνες που εκτυλίχθηκαν παντού στην Ελλάδα και βεβαίως στην Καστοριά, το Άργος παντού, είναι πρωτοφανείς και παραπέμπουν σε σκηνές που ακολουθούν μια φυσική καταστροφή. Ή ένα πόλεμο.

Το «Όχι» δεν θα είναι απλά μια παρότρυνση για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον εκφυλισμό της χώρας και της κοινωνίας σε κράτος επιπέδου δυτικών Βαλκανίων ή μέσης Ανατολής ή κεντρικής Ασίας (χωρίς τα πετρέλαια), αλλά θα είναι ένα «Ναι» στην πρόταση της Χρυσής Αυγής. Θα είναι «Ναι» στις ιταμές προσκλήσεις επαιτείας που προσέφερε χαιρέκακα και εχθρικά η Τουρκία. Ζητώντας από την Ελλάδα ό,τι περίπου ζήτησε η φασιστική Ιταλία τον Οκτώβρη του 1940.

Με τέτοιες εξελίξεις και συνθήκες, οι μέρες της κυβέρνησης θα είναι αναγκαστικά μετρημένες αφού, κάποια στιγμή οι αντιδράσεις θα είναι ασυγκράτητες. Και κακή η προσφορά στην Αριστερά. Στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου αναμένεται οι ψηφοφόροι (πχ στην Ισπανία με τους Podemos) να πτύουν στον κόρφο τους, μπροστά και μόνο στον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν τα ίδια.

Η κυβέρνηση δεν έλαβε υπ’ όψη της πως οι Έλληνες, έχουν ζυμωθεί με ιδέες ευρωπαϊκές, αλλά και κακές ή καλές συνήθειες που ρίζωσαν, με συνέπεια και μόνο η ιδέα ότι θα μπορούσε να έλθει στιγμή υποστολής της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα, μοιάζει αδιανόητη. Είναι πολλά τα χρόνια της συμμετοχής της Ελλάδος στον στενό πυρήνα της Ε.Ε. και ακόμη περισσότερα τα οφέλη. Από τα 28 κράτη μέλη, είναι από 1.1.1981 το 10ο μέλος της – πολύ νωρίτερα από Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία κοκ.

Αν πάλι προκύψει το «Ναι», με δεδομένη την στάση της κυβέρνησης που τάχθηκε ανοικτά υπέρ του «Όχι» και μάλιστα με εμφατική εμμονή, θα είναι προφανής η μεγάλη δυσαρμονία της κυβέρνησης με την βούληση του ελληνικού λαού. Αλλά και η αποδοκιμασία της από τους εκλογείς, αφού ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι τα «Ναι» δεν θα είναι τίποτε λιγότερο από ένα «Όχι» στην ίδια την κυβέρνηση που δεν θα μπορέσει να σηκώσει το αφόρητο πολιτικό κόστος.

Ήδη τα σημάδια της κόπωσης είναι δυστυχώς πολύ ορατά και στην πιο αθώα περίπτωση, η διακυβέρνηση της χώρας ήταν για τους περισσότερους, όχι μόνο βήμα για την θεωρία των παιγνίων, αλλά αλάνα για τα παιδία παίζει. Μόνο που δυστυχώς κάποια στιγμή σταματούν τα παιγνίδια και αρχίζουν οι χοροί.


Διεθνώς χρησιμοποιείται για το δημοψήφισμα ο λατινογενής όρος «referendum».


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Ιουλίου 2015, αρ. φύλλου 795



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

1 σχόλιο:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ