3.6.16

Για τρεις φορές


ΟΔΟΣ: 28.1.2016 | 821: «Και αναλογιζόμουν για το ποιος μπορεί  να ευθύνεται περισσότερο: αυτός που τάσσει ψεύδη  και εξαπατά,  ή αυτός που τα δέχεται  και τα υιοθετεί,  ακόμη κι’ αν είναι  ολοφάνερα;»


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Τους έβλεπα προ ημερών και τους βλέπω ακόμη τους αγρότες της Καστοριάς στις κινητοποιήσεις τους, να διαμαρτύρονται για το ασφαλιστικό. Να αποκλείουν ακόμη και τον «διεθνή» αερολιμένα Καστοριάς «Αριστοτέλης» στο Άργος Ορεστικό. Σκεφτόμουν ότι ευτυχώς που ο αρχαίος Αριστοτέλης είναι πράγματι ακόμη διεθνής. Ώστε έτσι εμμέσως διεθνής είναι και ο αερολιμένας μας. Μπορεί έτσι το ψεύδος για τον διεθνή χαρακτήρα του αεροδρομίου να ακούγεται ανώδυνο ακόμη και χαριτωμένο.

Τους έβλεπα -τους αγρότες- που απέκλεισαν «συμβολικά» τις δύο κυρίες βουλευτές της Καστοριάς – ευτυχώς που έχουν διαφορετικό χρώμα κώμης και έτσι ξεχωρίζουν ακόμη με σχετική βεβαιότητα. Γιατί στο μέλλον κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει. Και άκουγα την βουλευτή του ΣυΡιζΑ να δικαιολογείται ότι η κυβέρνηση του ζεϊμπέκικου είναι θύμα εκβιασμού. Και αναλογιζόμουν για το ποιος μπορεί να ευθύνεται περισσότερο: αυτός που τάσσει ψεύδη και εξαπατά, ή αυτός που τα δέχεται και τα υιοθετεί, ακόμη κι’ αν είναι ολοφάνερα;

Είδα βλέπεις μια μέρα πριν, τις αντίστοιχες, πιο κυριλέ βεβαίως, κινητοποιήσεις στην πόλη της Καστοριάς, για το ίδιο το θέμα – το γνωστό που λέει και μια γνωστή μου.

Αυτή την φορά των ελευθέρων επαγγελματιών, ή και ελεύθερων πολιορκημένων θα έλεγα εγώ, μεταξύ των οποίων και επιστημονικών φορέων. Δικηγόρων, ιατρών, οδοντιάτρων, μηχανικών και άλλων. Μαζί τους νοερά ήμουν και εγώ, χωρίς κανένα δισταγμό. Μιας και τα σχέδια της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό των ελευθέρων επαγγελματιών και του ιδιωτικού τομέα, χωρίς αμφιβολία είναι κατά την άποψή μου αποκύημα εξωγήινης έμπνευσης, νοσηρής φαντασίας.

Εργολάβου εργατολόγου του δημοσίου. Που οδηγεί στον στραγγαλισμό της οικονομίας και δραστηριότητας – πλην της κρατικής και εν γένει δημόσιας. Επισκέφθηκαν οι διαμαρτυρόμενοι επαγγελματίες, τα γραφεία του ΣυΡιζΑ, της Περιφέρειας και δεν ξέρω εγώ ποια άλλα. Για να εκφράσουν την δίκαιη αντίδρασή τους, των επαγγελματιών της Καστοριάς, απέναντι στα παράλογα σχέδια της κυβέρνησης ΣυΡιζΑ -ΑνΕλ.

Της μοναδικής πάντως συγκυβέρνησης που σταμάτησε τους αεροψεκασμούς πάνω από την Καστοριά, έδωσε τέλος στις αυτοκτονίες (προφανώς δεν υπάρχουν άλλοι απεγνωσμένοι) και βρήκε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μπορεί και στην λίμνη της Καστοριάς – που σίγουρα ένα μεθάνιο, το έχει.

Βλέπεις έχω την αγένεια, να παρατηρώ τους λίγους –που κάνουν για πολλούς- απ’ αυτούς που πλαισιώνουν τον τοπικό της Καστοριάς ΣυΡιζΑ και δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι ανησυχώ. Δεν εννοώ βέβαια τους πάντες, μιας και υπάρχουν πάντα οι ρομαντικοί και οι πρόθυμοι.

Από αυτούς τους «κάποιους» θυμάμαι άλλους σαν αινιγματικές δημόσιες προσωπικότητες της Καστοριάς και αλλαχού. Που δεν γνώριζα τι εργάζονται και πώς βιοπορίζονται και πώς επιβιώνουν με τον κοπανιστό αέρα. Άλλους τους θυμάμαι σαν βδέλλες του πατριωτικού ΠαΣοΚ και κάθε άλλου εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, να κραδαίνουν τα γιαταγάνια της εθνικής συμφιλίωσης του ο «λαός δεν ξεχνά» και του χρονοντούλαπου της ιστορίας.

Και να που τώρα οι κάποιοι αυτοί στην Καστοριά συσπειρώθηκαν στον κυβερνητικό ΣυΡιζΑ και άρχισαν πράγματι να αλλάζουν την Ελλάδα. Και πολύ καμαρώνω που τους ξαναβλέπω. Ανακουφίζομαι.

Πρόσεξα πάντως και ανάμεσα στους διαμαρτυρόμενους επαγγελματίες της Καστοριάς, επιστήμονες και μη, ορισμένους και κάποιους απ’ αυτούς, που αν και προ

Προοδευτικοί άνθρωποι χωρίς αμφιβολία στις απόψεις τους, με περγαμηνές και τα συναφή, που έως και πέρσι το καλοκαίρι μέχρι και τους ψεκασμούς Σαμαρά δηλαδή ίσως και να πίστευαν. Μέχρι και να συζητούσαν στα σοβαρά την πιθανότητα να μας ψεκάζουν εξ αέρος. Οι εχθροί της Ελλάδος, των Ελλήνων και του δόγματος. Μερικοί ίσως και να έστρεφαν διακριτικά το βλέμμα στον ουρανό, να βεβαιωθούν ότι είναι καθαρός, πριν διαβούν το κατώφλι τους.

Τους άκουγα και έβλεπα που πάθαιναν τεταρταίο πυρετό στην όψη του Αντώνη Σαμαρά, στην πολιτική επίδοση του Γιάννη Στουρνάρα και πέφτανε σε ακοίμητο κώμα στην θέα του Ευάγγελου Βενιζέλου. Για να μην πω για τον Γκίκα Χαρδούβλελη και για καθένα των γνωστών τότε ως Γερμανοτσολιάδων, υποτακτικών, δοσίλογων, Τσολάκογλου κοκ.

Γιατί πίστευαν ακράδαντα ότι οι ίδιοι είναι τα γνήσια παλληκάρια και ότι η Ελλάς απλά πέπρωται. Να ευημερεί, να προοδεύει, να μεγαλύνεται. Και όταν ξαποσταίνει ξανά προς την δόξα τραβά. Ότι οι μονίμως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Ότι ο ΣυΡιζΑ, αριστερό βεβαίως κόμμα με περγαμηνές από την συνιστώσα της αναρχίας και του μηδενισμού έως την ευρωπαϊκή αριστερά όχθη του Σηκουάνα, ακόμη και με την βοήθεια των επισήμως οπαδών της θεωρίας των ψεκασμών ΑνΕλ, των προφητειών των γερόντων και νεανιζόντων που ορισμένων τους γυάλιζε το μάτι, θα μπορούσαν να διαιωνίσουν το ελληνικό θαύμα του τσάμπα μάγκας. Χωρίς θυσίες και χωρίς προσπάθειες.

Και να που τώρα βρίσκονταν ανάμεσα στους δίκαια διαμαρτυρόμενους επιστήμονες και επαγγελματίες της Καστοριάς. Να μην μπορούν να πιστέψουν ότι είναι ποτέ δυνατόν και οι ίδιοι με την ψήφο τους, πέρσι στις 25 Ιανουαρίου, στο δημοψήφισμα του Ιουλίου και στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, για τρεις φορές –όσες ακριβώς και οι φορές του Αγίου Πέτρου– δηλαδή πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις αρνήθηκαν την λογική. Και υπερψήφισαν τον ιδεολογικό σουρεαλισμό σύγκλισης ενός Αριστερού κόμματος με ένα μαχητικό της μαρτυρικής Δεξιάς των αλαλαγμών και των συμβολισμών. Του Αλή Πασά, του Αλή Μπαμπά και των 1000+1 νυχτών.

Και δεν κατάλαβα προ τι η τωρινή διαμαρτυρία τους. Όχι όλων βεβαίως, αλλά αυτών των συγκεκριμένων. Κούγκι τους υποσχέθηκαν, Αρκάδι μας δίνουν. Την ΕΡΤ, την ΔΕΗ και τις καθαρίστριες έταξαν και αυτά προστάτευσαν. Να μπορούμε να βλέπουμε ήσυχοι και επαναπαυμένοι, τις ασπρόμαυρες ταινίες, που με αυτές μεγαλώσαμε. Την Αλίκη στο Ναυτικό, το Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο, έστω το μεταπολιτευτικό τηλεοπτικό Λούνα Πάρκ με τον Διονύση τον Παπαγιαννόπουλο. Γιατί οι άλλοι, οι προηγούμενοι, μας την πήραν την ελληνική ταυτότητα, μας την είχαν κλέψει. Είχαν κλείσει την ΕΡΤ, δεν την πληρώναμε και κινδύνευε να κλείσει η τρύπα του όζοντος ΔΕΗ.

Περιμένουμε τώρα να κρατικοποιήσουν οι κυβερνώντες τις αερομεταφορές, να κλείσουν τις ιδιωτικές τηλεφωνικές εταιρείες. Να κλείσουν τις τηλεοράσεις όπως κάνουν «στη» Πολωνία. Άλλωστε οι άνθρωποι που σήμερα κυβερνούν, ποτέ τους δεν τους θυμάμαι να είπαν κάτι στα σοβαρά υπέρ του ιδιωτικού τομέα, των επαγγελματιών, του εμπορίου, των εκατομμυρίων ανέργων και απολυμένων από την κρίση. Μόνο κάτι μισόλογα και ακατάληπτα, ήξεις αφήξεις που θύμιζαν ιδιωτική οικονομία Κούβας και Κίνας.

Συνεπώς δεν είπαν ψέμματα στ’ αλήθεια, και στο κάτω- κάτω για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, όπως λέει ο εφιαλτικός στίχος. Που για να το πω το αμάρτημά μας, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί είναι τόσο καλό να γυρίσει ο ήλιος που καλά μου φαίνονταν στην ρότα του από την Ανατολή στην Δύση. Και ποτέ το αντίστροφο. Όπως τώρα θαρρώ ότι προσπαθούν να αντιστρέψουν την χώρα οι ιθύνοντες. Από την Δύση, να την κάνουν Ανατολή.

Προς τι λοιπόν ο θόρυβος και οι διαμαρτυρίες για την κυβέρνηση, που μας υποσχέθηκε να γίνουμε Βενεζουέλα, Αργεντινή και Κούβα; Και ήδη άρχισε να το κάνει, αφού εξαφανίζει τον ιδιωτικό τομέα; Τον δημεύει δηλαδή τον κρατικοποιεί με έμμεσο, αλλά σαφή τρόπο;

Τους έβλεπα τους συμπολίτες μου να ανησυχούν δικαιολογημένα και εύλογα.  Ωστόσο ήθελα πολύ να αναφωνήσω ότι δεν θα έπρεπε να διαμαρτύρονται. Διότι  κανείς δεν τους είπε ψέμματα.
Αριστερά ζήτησαν, Aριστερά πήραμε. Και διότι όπως λέει η παροιμία, "ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά, δεν γίνεται. Αλλά και επειδή αυτό που μας συμβαίνει - για να παραφράσω και εγώ τον Κλιντον, δεν είναι η αγορά, «είναι η Αριστερά ανόητε». Όχι βέβαια η light Aριστερά της ανθρωπιάς και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά αυτή που δεν βρίσκει μια κουβέντα να γράψει και να αρθρώσει για τους εμπρησμούς εργαζόμενων ανθρώπων στην Αθήνα.

Είναι όλα αυτά που συμβαίνουν ένα βήμα για τον μετασχηματισμό, την ανακατανομή του πλούτου. Την μετατροπή της Ελλάδας σε κανονικό αριστερό κράτος. Προς τι λοιπόν ο θρήνος και ο κοπετός; Λιγότερο έξυπνοι από εμάς είναι στην Κούβα και την Αγκόλα που από την πολλή ευημερία και δημοκρατία δεν εννοούν να αλλάξουν καθεστώς;

Ο αιρετικός 



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28 Ιανουαρίου 2016, αρ. φύλλου 821.

10 σχόλια:

  1. Ανώνυμος3/6/16

    "Ποδευτικοί άνθρωποι"

    το συναντάς κάπου μεσα στο κείμενο ...
    Ο δαίμων προφανώς.
    Όμως να σημαίνει άραγε ότι αυτοί οι "κάποιοι" της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛολαρίας
    ...οδεύουν στο πάρουν πόδι;
    Ή απλώς τους ...οδεύει προς τα κεί σκοπίμως η ΟΔΟΣ;

    Είδωμεν.


    α υ τ ό χ θ ω ν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για ευνόητους λόγους4/6/16

    @ αυτόχθων
    Όπως καταλαβαίνεις, φίλε, κι εσύ πρέπει να διορθώσεις το "είδωμεν" σε "ίδωμεν"...
    Ή "είδομεν" (οριστική) ή "ίδωμεν" (υποτακτική) είναι ομόηχα.
    Δεν έγραφες "οψόμεθα" καλύτερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος4/6/16

    Υπαρκτός Κουβανισμός και Τσαβισμός!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος4/6/16

    Καταπληκτικό κείμενο, αγαπητέ... Αιρετικέ.
    Μακάρι να ήμασταν όλοι αιρετικοί.
    Σήμερα θα χαμογελούσαμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΧΧ4/6/16

    Θυμάμαι τη διαμαρτυρία στη Νομαρχία! Τους δικηγόρους, τους γιατρούς, τους εργατοπατέρες… Τους κάθε λογής και καρυδιάς «υποψήφιους»… Τους δεξιούς που έγιναν αριστεροί, τους πασόκες που έγιναν συριζαίοι… Τους πατρίς θρησκεία οικογένεια του Μαμωνά. Θυμάμαι, μεταξύ άλλων αγνών και ρομαντικών πατριωτών, πόσα, μα πόσα λαμόγια ήταν παρόντα. Πολλά! Πάρα πολλά. Πρασινογαλαζοκόκκινα λαμόγια. Που χρόνια έτρωγαν και πολλοί ακόμη τρώνε, με χρυσά κουτάλια, παριστάνοντας (και παριστάνουν και σήμερα) τους έντιμους, τους πατριώτες, ή μάλλον τις μωρές παρθένες.
    Και αναρωτιέμαι, όπως αναρωτιέται και ο εξαιρετικός «Αιρετικός»:
    Προς τι η διαμαρτυρία;
    Αριστερά ζήτησαν, Aριστερά πήραμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος4/6/16

    @#Για ευνόητους λόγους είπε...#
    """"Όπως καταλαβαίνεις, φίλε, κι εσύ πρέπει να διορθώσεις το "είδωμεν" σε "ίδωμεν"...""""

    [copy paste to λιαν συντόμως]

    "Πριν λίγο καιρό είχα μια διαφωνία με έναν φίλο για την ορθή γραφή του ρήματος, αλλά και για τον τρόπο που το χρησιμοποιούμε σήμερα στις συνομιλίες μας.

    Εψαξα σε κάτι λεξικά Αρχαίων Ελληνικών, αλλά και στη σχολική Γραμματική του Τριανταφυλλίδη όπου και το αναφέρει στο Επίμετρο στον πίνακα των ανωμάλων ρημάτων.Βρήκα ότι και οι δύο τύποι είναι σωστοί, αλλά σίγουρα είναι λάθος η ανάποδη γραφή ίδομεν/είδωμεν που συναντάται συχνά και σε πολλές σελίδες στο διαδίκτυο.

    Ακόμα κι έτσι, όμως, τελικά δεν είναι σωστή η χρήση ούτε του ενός ούτε του άλλου τύπου για την περίπτωση που συνήθως το χρησιμοποιούμε. Δηλαδή, θέλοντας να πούμε... "βλέπουμε" ή "θα δούμε (τι θα γίνει)", λέμε "είδομεν" ή "ίδωμεν", ενώ κανονικά θα έπρεπε να λέμε "οψόμεθα". Αυτό το τελευταίο μου το είπε μία συνάδελφος και από ό,τι κατάλαβα η διαφορά των τριών τύπων έγκειται στη σημασία του καθενός.

    Αν λοιπόν χρησιμοποιούμε το "οψόμεθα" όταν θέλουμε να πούμε "θα δούμε (τι θα γίνει)" ή "βλέπουμε (τι θα γίνει)" ή "για να δούμε (τι θα γίνει στο μέλλον)", οι άλλοι τύποι πότε χρησιμοποιούνται και γιατί;

    *edit: Στο Λεξικό Ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας του Παν. Ε. Γιαννακόπουλου, εκδ.Πελεκάνος βρήκα ότι και οι τρεις τύποι ανήκουν στο ρήμα "οράω-ώ" (=βλέπω, παρατηρώ, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι, προσέχω), αλλά σε διαφορετικές εγκλίσεις. Συγκεκριμένα ο τύπος "είδομεν" είναι α' πληθ. Οριστική Αορίστου Β', ο τύπος "ίδωμεν" είναι α' πληθ. Υποτακτική Αορίστου Β' και ο τύπος "οψόμεθα" είναι α' πληθ. Οριστική Μέλλοντα.

    Στο "Νέον Ορθογραφικόν Ερμηνευτικόν Λεξικόν" Δ. Δημητράκου βρήκα πολλά και διάφορα ψάχνοντας για ό,τι σχετικό με τους παραπάνω ρηματικούς τύπους και μάλλον μπερδεύτηκα πάλι. :s

    Στη σελίδα 991, στο λήμμα "οίδα" αναφέρεται ότι ο τύπος "είδομεν" είναι Υποτακτική του ρήματος "είδω"* και κλίνεται ως εξής: ειδώ (κ. ειδέω κ. ιδέω κ. είδω), ειδής, ειδή, ειδώμεν (είδομεν), ειδήτε (είδετε), ειδώσι.#

    α υ τ ό χ θ ω ν



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος4/6/16

    (συνέχεια)
    ...αλλα όπως καταλαβαινεις δεν έκανα γραμματική διόρθωση.
    [ mea culpa ως προς το "ω"]

    α υ τ ό χ θ ω ν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Για ευνόητους λόγους4/6/16

    Τι σύμπτωση! Κι εγώ εκεί ανέτρεξα για επιβεβαίωση, γιατί δεν ξέρω κι απέξω όλους τους κανόνες. Απλώς, ό,τι θυμάμαι από το Σχολείο. Σε ευχαριστώ πάντως για τον κόπο σου να τα βρεις όλα αυτά και για το mea culpa. Σπάνια πια βρίσκουμε ανθρώπους που είναι δεκτικοί στην επισήμανση έστω και πταίσματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος8/6/16

    Μόνο τρεις φορές;
    Τρεις φορές το τρίμηνο! Κάθε τρίμηνο!
    Έτσι είμαστε οι Έλληνες: Φι-λό-τι-μοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ