Για πολλοστή φορά, οι αγρότες διαμαρτύρονται προβάλλοντας σειρά αιτημάτων τα οποία δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν στο σύνολό τους. Είχα αποφασίσει να μην αρθρογραφήσω για το θέμα, μια και το έκανα πολλές φορές στο παρελθόν, χωρίς να υπάρξει κάποιου είδους ανταλλαγή απόψεων. Η ενασχόληση μου με τα αγροτικά, για πέντε δεκαετίες με έρευνα και διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο, νομίζω πως μου δίνει τη δυνατότητα να αρθρώσω τη δική μου άποψη, χωρίς εξαρτήσεις ή συμβιβασμούς, όπως το έκανα σε όλη μου την πανεπιστημιακή καριέρα.
α) Η οικονομική θέση των αγροτών, μετά τα αλλεπάλληλα ξεσπάσματα της περιβαλλοντικής κρίσης, έχει επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό.
β) οι αγρότες που διαμαρτύρονται, δεν αντιπροσωπεύουν το μέσο όρο των αγροτών-γεωργών της χώρας μας. Αντιθέτως αντιπροσωπεύουν, τις πιο μεγάλες με πλούσιο και συχνά υπερβάλλοντα μηχανολογικό εξοπλισμό γεωργικές εκμεταλλεύσεις, ο οποίος σε ένα βαθμό τους έχει οδηγήσει σε αυτήν την οικονομική κατάσταση. Πολλά τρακτέρ αγοράστηκαν για λόγους κοινωνικής προβολής και καταξίωσης. Αγόρασε ένα τρακτέρ 100 ίππων ο γείτονάς μου, θα αγοράσω εγώ ένα με 130 και πλέον άλογα για να του μπω στο μάτι.
γ) Οι μικροί αγρότες, στις εσχατιές της Ελληνικής υπαίθρου, δεν αντιπροσωπεύονται. Ευτυχώς που έχουν μικρό μέγεθος και πολυκαλλιεργητικό σύστημα (λίγα από όλα) και έτσι προστατεύονται από τις δυνάμεις της αγοράς.
δ) οποιεσδήποτε χρηματικές επιδοτήσεις που δόθηκαν στο παρελθόν δεν έλυσαν τα προβλήματα του αγροτικού χώρου και ούτε θα τα λύσουν στο μέλλον, αν έχουν παρόμοια φύση.
ε) αγρότες είναι και οι αλιείς. Τους είδατε καμιά φορά να διαμαρτύρονται για τις τιμές των ψαριών, οι οποίες κυμαίνονται από ημέρα σε ημέρα, αλλά διαμορφώνονται αντικειμενικά με το σύστημα των δημοπρασιών.
Εδώ λοιπόν είναι και η ουσιαστική λύση του προβλήματος για τους αγρότες γεωργούς. Να καθιερώσουμε τη διάθεση των αγροτικών προϊόντων με δημοπρασία ώστε να είναι γνωστοί οι αγοραστές και πωλητές, οι τιμές που διαμορφώθηκαν και οι ποσότητες που διατέθηκαν, καθημερινά. Έτσι θα εκλείψει το ενδημικό φαινόμενο που όλοι επισημαίνουν, να διαφέρει η τιμή που εισπράττει ο παραγωγός από την τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής κατά 3 ή 4 και περισσότερες φορές, αλλά δεν προτείνουν λύση.
Μήπως δεν το θέλουν αυτό το σύστημα οι μεγαλοπαραγωγοί και οι έμποροι γιατί έτσι θα καταγράφεται με ακρίβεια το εισόδημά τους και δεν θα μπορούν να φοροδιαφεύγουν; Ούτε θα είναι απαραίτητο να περιφέρεται στις λαϊκές ο Υπουργός Εμπορίου ή πολύ χειρότερο ο πρωθυπουργός, για να χαλιναγωγήσει τις τιμές.
Είναι ο μόνος τρόπος για να ανταμείψει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις αμοιβές των συντελεστών της παραγωγής (έδαφος, εργασία, κεφάλαιο και διαχείριση) και να προάγει την οικονομία. Το σημερινό σύστημα κλέβει με ύπουλο τρόπο κάθε χρόνο τεράστια εισοδήματα μεταφέροντάς τα από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές. Δεν είναι λοιπόν περίεργο γιατί οι πρώτες δυστυχούν και οι δεύτερες ευημερούν.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Φεβρουαρίου 2024, αρ. φύλλου 1212..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.