«Οικογενειοκρατία»
Αγαπητέ κ. Μπαϊρακτάρη,
Αυτές τις ημέρες μού ήρθε στο μυαλό ένα γεγονός που είχε συμβεί στη μακρινή εκείνη εποχή, που ήμουνα μαθητής στο δημοτικό σχολείο του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρεμπιπτόντως επρόκειτο περί εξαιρετικού δημοσίου σχολείου πολύ μπροστά για την εποχή του.
Ο δάσκαλος λοιπόν μας ρωτούσε τι θα θέλαμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Ένας από τους συμμαθητές μου απάντησε «καθηγητής του πολυτεχνείου». Ο δάσκαλος του εξήγησε ότι αυτό δεν είναι βέβαιο γιατί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Και τότε ήρθε η αφοπλιστική απάντηση του συμμαθητή μου «μα μου το είπε ο μπαμπάς μου».
Σημειώστε ότι τελικά έγινε καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, όπως και ο αδερφός του. Παρέλειψα να σας αναφέρω, ότι ο πατέρας του συμμαθητή μου ήταν καθηγητής του Ε.Μ.Π. και επί πολλά χρόνια πρύτανης του ιδρύματος.
Την ιστορία αυτή θυμήθηκα αυτές τις ημέρες που συμβαίνουν απίθανα πράγματα στην άτυχη πατρίδα μας, και που πηγή έχουν την πληγή που λέγεται οικογενειοκρατία. Δυστυχώς τα τελευταία εβδομήντα χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας κυριαρχείται από τρείς οικογένειες.
Οι οικογένειες αυτές είχαν, στο ξεκίνημα τους στην πολιτική, αξιόλογους κατά τεκμήριο ανθρώπους, οι επίγονοι όμως των οποίων αποδείχθηκαν πολύ κατώτεροι των θέσεων τις οποίες κατέλαβαν, ελέω του ονόματος τους.
Έχουμε δυστυχώς πολλά τέτοια παραδείγματα. Πρωθυπουργός, που βύθισε την χώρα στο χρέος και έκανε χιλιάδες προσλήψεις, έχει κατά τη γνώμη μου φιλοδοξία να γίνει και πρόεδρος της δημοκρατίας. Υπουργός, βαρυνόμενος με την ευθύνη του τρομακτικού δυστυχήματος των Τεμπών, αν δεν ανήκε σε μία από τις παραπάνω οικογένειες, θα είχε εξαφανιστεί δια παντός από την πολιτική ζωή της χώρας. Αντιθέτως κατάφερε να επανεκλεγεί.
Πρωθυπουργός, καταργεί τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Αθηναίων από την προεδρία οργανισμού, που είχε αντικείμενο την ανάπλαση της Αθήνας, και ο οποίος θα διαχειριζόταν σημαντικά κονδύλια. Και η κατάργηση αυτή έγινε αμέσως μόλις απέτυχε να επανεκλεγεί δήμαρχος, ο κατά γενική ομολογία αποτυχημένος ανεψιός του πρωθυπουργού μας.
Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά ακόμα παραδείγματα.Δεν μπορώ όμως να μη αναφέρω ότι, η συνέχιση των παραπάνω δυναστειών, απαιτεί και αφθονία χρημάτων.
Και χωρίς βέβαια να γενικεύω το θέμα, είναι απορίας άξιο, πώς τα μέλη των οικογενειών αυτών συνεχίζουν να αυξάνουν τον οικογενειακό τους πλούτο.
Και ας μη μου αναφέρει κανείς το "πόθεν έσχες". Ακόμα και το "έσχες" είναι πολλές φορές ανακριβές, καλυπτόμενο από εξωχώριες εταιρείες, όσο για το "πόθεν" ας μη συζητάμε καλύτερα γιατί αυτό ποτέ δεν εξετάζεται.
Λυπάμαι κ. Μπαϊρακτάρη, που αυτές τις μέρες χαράς και ξεκούρασης, αναφέρομαι σε δυσάρεστα θέματα, είναι όμως δεδομένο ότι, με τέτοιας ποιότητας πολιτικό προσωπικό, αυτές οι ημέρες θα γίνονται όλο και πιο σπάνιες.
Εύχομαι καλή δύναμη και καλή πρωτοχρονιά.
24.12.2023
Με εκτίμηση
Γιάννης Αναστασίου Νταλίπης
ydalipis@gmail.com
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 18 Ιανουαρίου 2024, αρ. φύλλου 1208.
Συγχαρητήρια. Εξαιρετικό
ΑπάντησηΔιαγραφή