Τις απλές αυτές σκέψεις, προκαλεί το ξεκίνημα κάθε νέας χρονιάς και ιδίως κάθε νέας με αλλαγές και αντικαταστάσεις. Στην αρχή του 3ου χρόνου της δημοτικής της θητείας ο δήμαρχος Καστοριάς κ. Ιωάννης Τσαμίσης προχώρησε σε πρωτοβουλίες αντικατάστασης των αντιδημάρχων κκ. Στ. Μαγαλιού και Νεκτ. Μεγγούδη (ο κ. Σ. Κουμπάνης δεν αντικαταστάθηκε) ενώ το δημοτικό συμβούλιο εξέλεξε νέο προεδρείο με επικεφαλής τον κ. Νεκτ. Μεγγούδη.
Για πρώτη αποκωδικοποίηση των εξελίξεων είναι η εξής: Ο κ. δήμαρχος ήθελε από πολύ καιρό να απομακρύνει από την ομάδα και την προβολή της (όσης) επικαιρότητας τον άλλοτε ομότιμό του και ισαπόστολο τ. αντιδήμαρχο κ. Στ. Μαγαλιό, του οποίου οι βλέψεις για το αξίωμα του δημάρχου την επόμενη 4ετία δεν κρύβονται. Από την άλλη, ο κ. Γ. Σπανός μέχρι πρότινος πρόεδρος του Δ.Σ., αποφάσισε να πράξει το αυτονόητο: Να επιλέξει μεταξύ Θεσσαλονίκης και Καστοριάς (διαλέγοντας φυσικά την πρώτη).
Έτσι με μια κίνηση απλής στρατηγικής μεθόδου, προώθησε (στην ουσία αναβάθμισε) στην θέση του προέδρου του Δ.Σ. τον εκλεκτό του σύμβουλο κ. Νεκτ. Μεγγούδη, ώστε ούτε αυτός να είναι παραπονεμένος, αλλά ούτε και να φανεί ότι στην ουσία τον μόνο που ήθελε να απομακρύνει ήταν ο τ. αντιδήμαρχος κ. Μαγαλιός. Στην θέση του κ. Μεγγούδη διόρισε ως νέο αντιδήμαρχο τον κ. Μιχάλη Ζήλα και αντικατέστησε τον κ. Σταύρο Μαγαλιό διορίζοντας στην θέση του ως αντιδημάρχου τον κ. Χρήστο Λέκκο.
Σίγουρος όντας ότι δεν άφησε ίχνη, στην συνέχεια πέταξε τα γάντια της πράξης στο καλάθι των αχρήστων. Με λίγες πινελιές, όχι μόνο απομάκρυνε το πρόβλημα από τα πόδια του, αλλά και διόρισε σε θέσεις αντιδημάρχων πρόσωπα χαμηλών τόνων και διακριτικού προφίλ, τα οποία σε απόδειξη της ευαρέσκειάς τους, ούτε προλαβαίνουν, ούτε αναμένεται να διαφοροποιηθούν από το δημοτικό υποσύνολο. Με δεδομένο ότι ο δήμαρχος Καστοριάς δείχνει να εξοικονόμησε δημοτική ενέργεια και λίγα κονδύλια δημοτικών έργων για τα 1-2 τελευταία χρόνια της θητείας του, απ’ αυτή την αναμενόμενη δραστηριότητα, στο τέλος όλοι θα αισθάνονται δικαιωμένοι.
Όμως, παρά τις αλλαγές που σηματοδοτούν οι αντικαταστάσεις των προσώπων και παρά τις (όποιες) ελπίδες, ακριβώς στο μέσο της πιο αμφιλεγόμενης δημοτικής τετραετίας που έχει γνωρίσει ποτέ η Καστοριά από την περίοδο της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα, η κόπωση και ο θυμός καταγράφονται ως κυρίαρχα αισθήματα στους πολίτες. Πρωτίστως βεβαίως για την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου, αλλά και για τις μειοψηφίες.
Η «μείζων», υπό τον κ. Γ. Καπαχτσή, εκτός από τις (μερικές φορές χωρίς μέτρο) ζωηρές παρεμβάσεις του ίδιου, συλλογικά κρίνεται ως κάπως άτολμη και διαχειριστική του χρόνου. Η «ελάσσων», υπό τον κ. Κ. Κοντόπουλο αντίθετα κρίνεται ως υπερκινητική και θορυβώδης σε βαθμό που συχνά ο κρότος σκεπάζει την ουσία. Κρίνεται ακόμη και για τα προσωπικά χαρακτηριστικά της (στην περίπτωση του κ. Κ. Κοντόπουλου) που έχουν πλήξει την συλλογικότητα και την ομαδικότητα.
Όμως το ουσιαστικό πρόβλημα βρίσκεται στην πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου, καθ’ ότι όχι μόνο αυτή είναι που κυβερνά τον Δήμο Καστοριάς και έχει τις αντίστοιχες ευθύνες της, αλλά και διότι το εκλογικό ποσοστό του 73,29% με το οποίο αναδείχθηκε στον δεύτερο γύρο, από θριαμβικό, μοιάζει να μετατρέπεται σε ασφυκτικό. Διότι οι διαψεύσεις των προσδοκιών και των υποσχέσεων αφορούν τους περισσότερους απ’ όσους συνήθως υπερψηφίζουν ένα συνδυασμό και του χαρίζουν την εκλογική νίκη, αλλά και επειδή διαμόρφωσε μια κοινωνική τάση, ή ακριβέστερα μια κοινωνική ένταση η οποία στα μέσα της 4ετίας δεν δείχνει ότι διαθέτει διεξόδους εκτόνωσης. Τρόπους έκφρασης.
Η εκ των υστέρων, και μάλιστα στα μισά του τετραετούς δρόμου σιωπηλή αποστασιοποίηση του κ. Στ. Μαγαλιού είναι παντελώς αβέβαιο αν θα του αποκομίσει όφελος. Όχι μόνο επειδή στην περίπτωση του Δήμου Καστοριάς, η πολιτική ιστορία του τόπου αποδεικνύει ότι όλα καταλογίζονται και πως μετά την απομάκρυνση από το ταμείο δεν αναγνωρίζονται λάθη. Αλλά και διότι είναι τόσο γνωστή η πολιτική και προσωπική διασύνδεσή του ίδιου με την βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Β. Μπουζάλη, ώστε αναπόφευκτα θα επωμιστεί μεγάλο από το κόστος της αμοιβαίας φθοράς.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ότι στους κόλπους της πλειοψηφίας αλλά και των μειοψηφιών διακρίνονται ορισμένοι, έστω και όχι πολλοί, σύμβουλοι που μπορούν και εμπνέουν μια κάποια εμπιστοσύνη. Μια ελπίδα ότι στο τέλος αυτής της περίεργης δημοτικής περιόδου θα έχουν διασωθεί πολιτικά αυτοί που δεν θα επιτρέψουν τον ποντισμό του σκάφους. Και θα έχουν περισώσει τα προσχήματα. Είναι όμως περίπου σίγουρο ότι ούτε αυτοί είναι αρκετοί για να αντιστρέψουν την εικόνα, ούτε ο χρόνος επαρκεί για να γραφτεί ξανά η ιστορία.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21.1.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.