19.2.09

ΟΔΟΣ: Who i$ the Boss?

Το (χρονικά) τελευταίο επεισόδιο που μεταδόθηκε την περασμένη Παρασκευή από ραδιοτηλεοπτικά μέσα, ώστε να μη μείνει κανείς απληροφόρητος για τα κατορθώματα των στελεχών του κρατικού μηχανισμού, με πρωταγωνιστή αυτή την φορά τον κ. Αλιβιζάτο, που είναι πρόεδρος των Τουριστικών Ακινήτων του Δημοσίου, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ο κ. Αλιβιζάτος, επικαλούμενος διαρκώς την παρουσία, δηλαδή την μαρτυρία και επομένως την πολιτική κάλυψη της βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Βίβιαν Μπουζάλη -ελάχιστες ημέρες μετά την εξομολογητική δήλωση της τελευταίας ότι «δεν κάνει πολιτική»- πέρασε με αυτόν τον ιδιόρρυθμο τρόπο στην μάταιη αιωνιότητα της εγχώριας ειδησεογραφίας.

Ο κ. Αλιβιζάτος, επικαλούμενος διαρκώς την παρουσία, δηλαδή την μαρτυρία και επομένως την πολιτική κάλυψη της βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Βίβιαν Μπουζάλη -ελάχιστες ημέρες μετά την εξομολογητική δήλωση της τελευταίας ότι «δεν κάνει πολιτική»- πέρασε με αυτόν τον ιδιόρρυθμο τρόπο στην μάταιη αιωνιότητα της εγχώριας ειδησεογραφίας.
έσω τηλεφωνικών συνεντεύξεων και στις δύο παρεμβάσεις του (σε ραδιόφωνο και τηλεόραση) ξιφούλκησε με μειωτικούς χαρακτηρισμούς, ισχυρισμούς, ειρωνείες και υπονοούμενα σε βάρος του νομάρχη Καστοριάς κ. Κων/νου Λιάντση. Και επιτέθηκε στον λαό της Καστοριάς, ισχυριζόμενος ότι αυτός και οι φορείς του, και όχι η διαχειρίστρια εταιρεία, είναι υπεύθυνος για την κατάσταση του κτηρίου του Ξενία. Το οποίο από κόσμημα της πόλης, κατέληξε περίπου ερείπιο και άντρο από τότε που πέρασε στα χέρια της εταιρείας, στην οποία υπηρετεί ο αψύς κύριος Αλιβιζάτος.

Το κτήριο του Ξενία ζητούσε κάποτε ο Δήμος, ενώ τα τελευταία μερικά χρόνια διεκδικεί η Νομαρχία. Ταυτόχρονα, όπως εντόνως φημολογείται, το κτήριο του Ξενία αποτελεί πολιτικό στόχο, σαν ένα από τα πετράδια στο λαμπρό στέμμα του υψηλού πολιτικού οράματος της κυρίας βουλευτή. Κατά την οποία όπως ήταν αρχικά γνωστό, το ιστορικό ξενοδοχείο έπρεπε να δοθεί σε ιδιώτη ώστε να λειτουργήσει και πάλι ως ξενοδοχείο πολυτελείας. Ακουγόταν μάλιστα με επιμονή το όνομα μιας πολύ γνωστής αλυσίδας ξενοδοχείων ελληνικών ιδιωτικών συμφερόντων. Απ’ αυτές που δίνουν όσα-όσα για να πραγματοποιήσουν τους επενδυτικούς τους στόχους.

Μέχρι που από προχθές, μετά την συνέντευξη-ποταμό του αγνώστου σε όλους μας μέχρι τότε κ. Αλεβιζάτου, η ίδια ξαφνικά αναδιπλώθηκε. Δήλωσε πια ότι στόχος της είναι να γίνει το ιστορικό ξενοδοχείο πολιτιστικό κέντρο. Άβυσσος τα οράματα των πολιτικών με τολμηρές ιδέες.

Μεγάλη φασαρία, θολό τοπίο και πολύς κρότος για ένα κτήριο (ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας) που ωστόσο για 10 περίπου χρόνια παραμένει κλειδωμένο, εγκαταλειμμένο από όλους, λεηλατείται και σιγά-σιγά καταστρέφεται. Και το οποίο τους περασμένους μήνες, προτάθηκε και ως λύση για στέγαση μερικών από τις λειτουργικές ανάγκες της Αρχιτεκτονικής Σχολής. Γι’ αυτό και η τύχη του τείνει να εξελιχθεί σε μήλο της έριδος.

Το θέαμα, της δημόσιας... επίπληξης του νομάρχη και των βαρύτατων κατηγορών του θυμωμένου κ. Αλιβιζάτου σε βάρος των πολιτών της Καστοριάς, ο οποίος περιέργως επικαλούνταν με το παραμικρό την μαρτυρία της βουλευτού, σε διαφορετικές συνθήκες θα ήταν απλά ψυχαγωγικό. Ένας μετακλητός υπάλληλος που διορίστηκε στην χρυσοπληρωμένη θέση του -προφανώς λόγω της κομματικής ιδιότητας του και ως στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας- να μαλώνει τον νομάρχη ενός τόπου, δεν είναι και η πιο σοβαρή υπόθεση. Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση προκαλούσε ζωηρά αισθήματα δυσαρέσκειας και αποστροφής προς τον εκπρόσωπο των Τουριστικών Ακινήτων του Δημοσίου, που έδινε την εικόνα εκπροσώπου των Ιδιοκτητών Ακινήτων.

Είχε το θάρρος (ή μήπως ήταν κάτι χειρότερο), να δηλώνει με πείσμα ότι αυτός (…) θα αποφασίσει για την χρήση του κτηρίου που ταιριάζει στην Καστοριά, και όχι η τοπική κοινωνία. Τόσο προσωπικά και με τόση θέρμη, φαίνεται αντιμετωπίζει το πρόβλημα, που πήρε φόρα και «τα έβαλε» δημοσίως με τον νομάρχη αλλά και την Καστοριά (με εξαίρεση την βουλευτή), αδιαφορώντας όχι απλώς για τον κομματικό, αλλά και για τον κοινωνικό αντίκτυπο.

Επισημαίνεται ότι η κατά τα λοιπά η διόλου σιωπηλή βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας τις επόμενες ημέρες δεν βρήκε ούτε μια λέξη στις συνήθως μακροσκελείς περί παντός επιστητού δηλώσεις της για να διαχωρίσει την θέση της, ή να κρατήσει κάποιες διακριτικές αποστάσεις.

Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια ο κ. Αλιβιζάτος, που σε ορισμένα από τα σημεία των παρατηρήσεών του μπορεί και να έχει ένα κάποιο δίκιο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα υψηλόβαθμα στελέχη της Ν.Δ. και των μηχανισμών της διοίκησης, άρχισαν να λύνουν τις διαφορές τους. Και πως τις διαφορές αυτές τις πληρώνει ο τόπος, δηλαδή η Καστοριά και οι κάτοικοί της.

Μπορεί το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού της Καστοριάς να μην είναι και από τα πιο υψηλά, αλλά προφανώς κανείς σκεπτόμενος πολίτης δεν μπορεί παρά να καταδικάσει χωρίς περιστροφές την αισθητική και την ουσία μιας κανονικής, δημόσιας διαπόμπευσης ενός αιρετού, και τις δηλώσεις περιφρόνησης προς την Καστοριά. Από κάποιον που μάλιστα ανήκει στον ίδιο πολιτικό χώρο. Από ένα ατσαλάκωτο, διορισμένο κομματικό στέλεχος του κρατικού μηχανισμού, που κατέληξε να συμπεριφέρεται, όχι σαν τεχνοκράτης, αλλά σαν γραφειοκράτης. Στέλεχος σαν κι’ αυτά τα οποία εσχάτως, για την ολέθρια συμβολή τους στην πρόοδο των μεγάλων ανοικτών προβλημάτων της οικονομίας και της κοινωνίας, ονομάστηκαν απλά και χαριτωμένα golden boys.

Το πρωτοφανές αυτό συμβάν αποκάλυψε απλώς δημόσια και επίσημα την άβυσσο που χωρίζει τις απόψεις και τις στρατηγικές του κ. νομάρχη Καστοριάς με την κ. βουλευτή, με την οποία παρεμπιπτόντως μοιάζει πια να διαφωνεί σχεδόν σε όλα. Να είναι συμπτωματικό άραγε το γεγονός ότι ο κ. Αλιβιζάτος έμοιαζε ότι συμπλέει με την στάση της κ. βουλευτού, ή μήπως καθόλου συμπτωματικό; Να είναι επίσης «συμπτωματικό» ότι η κ. βουλευτής δείχνει να διαφωνεί σε κάθε τι που ο νομάρχης με τις όποιες δυνάμεις του, την αμφιλεγόμενη αποτελεσματικότητα των προσπαθειών του, και τις λοιπές αδυναμίες, προσπαθεί να προωθήσει για την πόλη ή τον νομό της Καστοριάς, όπως συνέβη και στην περίπτωση του 1ου Γυμνασίου;

Να είναι σύμπτωση το γεγονός ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις (των διαφωνιών βουλευτή-νομάρχη) πάντοτε εμφανίζεται εξ ουρανού και εμποδίζει να πραγματοποιηθούν τα βήματα που απαιτούνται για την υλοποίηση των μεσοπρόθεσμων στόχων, κάποιος δοτός υπηρεσιακός παράγοντας; Στην περίπτωση αυτή ήταν ο κ. Αλιβιζάτος, ενώ στην περίπτωση της Σχολής ο κ. Μεσσαλάς, που με τις δηλώσεις και τις ενέργειές τους πιο πολύ μπερδεύουν παρά ξεδιαλύνουν τα πράγματα. Συμπεριφέρονται σαν κάποιος να μη θέλει την Σχολή στην Καστοριά και τον νομάρχη στις πόρτες του Ξενία. Καθ’ ότι, τα συμφέροντα που συγκρούονται και ενδιαφέρονται είναι τεράστια.

Περίεργα πράγματα. Και ασφαλώς νέα ήθη. Ταπεινά είναι σίγουρα. Σεμνά όμως; Ώστε ορισμένοι της Νέας Δημοκρατίας ήδη να προβλέπουν ότι ο ένας από τους πόλους της ρήξης, στο τέλος αυτής της διαδρομής, θα φύγει νύκτα από την Καστοριά.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29.1.2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ