ΚΟΣΜΑ ΡΕΚΑΡΗ: Ομογένεια Αυστραλίας | Ψάχνοντας αναβάθμιση

Δεν μου αρέσει προσωπικά η λέξη «εγώ»,την απεχθάνομαι, αλλά ούτε και θα ήθελα να την αγνοήσω στις χειρότερες περιπτώσεις, ακόμα και στην περίπτωση που θα δίδονταν η ευκαιρία σε κάποιον να ξεσπαθώσει και να εναντιωθεί μαζί μου γιατί έκανα «εγώ» πρόταση που θέλει σκέψη και συζητήσει.
Εδώ και πολλά χρόνια όταν ο σύλλογος Καστοριάς της Μελβούρνης «Η Καστοριά» ήταν ακόμα «ανδροκρατούμενος», μερικοί για κάποιο προσωπικό λόγο, τον ήθελαν να παραμείνει όπως είναι. Τότε, ήμουν ο πρώτος που εισηγήθηκε ότι η «Καστοριανή» γυναίκα είναι ώριμη και πρέπει να πάρει μέρος στα κοινά του συλλόγου μας και στο Διοικητικό Συμβούλιο. Από τότε όχι μόνο οι Καστοριανές έγιναν μέλη του Δ .Σ, αλλά κάθισαν και στην προεδρική καρέκλα. Σιγά-σιγά ο Σύλλογός μας αφού οδηγήθηκε από ορισμένους διπλοπρόσωπους πίσω στα χρόνια του μεσαίωνα, όχι βέβαια από τις γυναίκες αλλά απ’ αυτούς που ήθελαν να έχουν το πάνω χέρι. Με την πάροδο του χρόνου οδηγήθηκε και έγινε ο Σύλλογος «γυναικοκρατούμενος».
Με χαροποίησε που στην Γ.Σ η οποία έγινε στο εντευκτήριο του Συλλόγου μας τον περασμένο Αύγουστο το νέο Δ.Σ αποτελείται από το 96% θηλυκού γένους και είναι δεύτερης και τρίτης γενιάς. Ευχάριστο αυτό. Αν «όχι όλα» τα μέλη, έδειχναν κάποια ανησυχία για ό,τι συνέβη κατά την διάρκεια της συνέλευσης η διαλογική συζήτηση θα είχε πάρει άλλη τροπή και οι νέοι θα ήθελαν ν’ ακούσουν με προσοχή την πρόταση που θα γίνονταν .Πιστεύω ότι δεν περίμεναν ν’ ακούσουν τα παράλογα που ειπώθηκαν. Και γιατί οδηγήθηκαν ν’ ακούσουν τον άπρεπο, άτοπο τρόπο της συζήτησης; Το μήνυμα που πήρα και πήρε ένα σεβαστό μέρος από την Γ Σ, ήταν, ότι η Γ Σ έγινε με τον χειρότερο τρόπο, πήρε τριτοκοσμικό χαρακτήρα, και ότι όλα αυτά δεν συμβαδίζουν με τους σύγχρονους καιρούς και τα σημερινά δεδομένα, εδώ οι παλιές συνήθειες δεν επέτρεπαν τους νέους να εκφράσουν την γνώμη τους. Τα ίδια Παντελή τα ίδια Παντελάκη μου.
Οι νέοι μας σήμερα βαδίζουν με προοδευτικές ιδέες και σ’ αυτήν εδώ την Γ Σ ο σπόρος έχει ριφθεί, αν και ο περισσότερος έπεσε σε άγονο έδαφος και θα χαθεί, στο προσεχές όμως μέλλον ο λίγος που θα φυτρώσει θα είναι αρκετός και δυνατός για να τα ανατρέψει όλα στο μελλοντικό χρόνο και να βάλει γερά θεμέλια για πάρα πολλά χρόνια. Πιστεύω θα ανατραπούν απ’ αυτούς τους ίδιους νέους και νέες που παραβρέθηκαν και άκουσαν όσα ειπώθηκαν στην Γ.Σ.

Οι νέοι μας σήμερα κάνουν βήματα μπροστά και όχι βήματα προς τα πίσω, ψάχνουν μελλοντικό όραμα, ψάχνουν κάτι που δεν μπορέσαμε εμείς να τους προσφέρουμε, κάτι που τα παιδιά τους θα συνεχίσουν και θα καυχώνται για ό,τι τους άφησαν. «Όχι βέβαια Παρθενώνα» αλλά όταν βρίσκονται στην πόλη κοιτάζοντας ψηλά προς το δέκατο πέμπτο πάτωμα, του κτηρίου της ελληνικής κοινότητας, θα έχουν λόγο να πουν: «Οι προηγούμενες γενιές μερίμνησαν και τους ευχαριστούμε για ό,τι απολαμβάνουμε εμείς σήμερα».

Εμείς έχουμε κατορθώσει να τους αφήσουμε κληρονομιά τα ΒΒQ που μάθαμε στα 40, 50 ίσως και στα 60 χρόνια που είμαστε εδώ. Όλα τ’ άλλα τα αγνοήσαμε κι αν δεν προσέξουμε και δεν τα συμμαζέψουμε με την συνεργασία των νέων, τώρα που και σ’ εμάς έχει μείνει λίγη δύναμη και μπορούμε να βοηθήσουμε τώρα που μπορούμε και περπατάμε χωρίς πατερίτσες , γιατί όταν έρθει ο καιρός να μας σπρώχνουν με το καροτσάκι θα είναι αργά και μάλιστα πολύ αργά. Τότε θα είναι πολύ αργά και για τις επερχόμενες γενιές όλα θα σβήσουν όλα θα χαθούν.
Νέα γενιά της Καστοριάς λογισθείτε και γράψετε ιστορία εδραιώνοντας τον Σύλλογό τον στο 15 όροφο του πύργου. Αφήσετε τα Β.Β.Q και τις μπουρλότες. Αναβαθμίστε τον Σύλλογο κάνετε πρώτοι το βήμα της ενότητας και γράψετε ιστορία. Γρηγορείτε ήρθε η ώρα .
Διαβάζοντας την εφημερίδα της ομογένειας «Νέο Κόσμο» παρατήρησα την αδιαφορία και το ενδιαφέρον του ανθρώπου σε τρία διαφορετικά κείμενα. Το πρώτο δημοσίευμα ήταν πρωτοσέλιδο και αναφέρονταν για την αδιαφορία και την μη συμμετοχή στις γιορτάστηκες εκδηλώσεις της Παναγίας Σουμελά. Οι Μικρασιάτες αγαπούν, πονούν και το έχουν στο πετσί τους την Παναγία Σουμελά και όμως σήμερα υπάρχει αυτή η αδιαφορία. Το δεύτερο ήταν η εξιστόρηση του Μπ Σταυρόπουλου για τον εαυτόν του και τον μακροχρόνιο τον φίλο, που και οι δύο τους ήταν τόσο πιστοί στο πιστεύω τους, και στο τέλος όλα πήγαν χαμένα .Γιατί; Το τρίτο ο επιστολογράφος εξιστορεί τον ανθηρό, τα καλά χρόνια και την εποχή που ήταν ενεργό μέλος στον προσκοπισμό. Ίσως δεν υπείχαν γερά θεμέλια να μεταβιβαστεί στις επερχόμενες γενιές, για τον λόγο αυτό ο επιστολογράφος είναι πικραμένος.
Θα ήθελα οι νέοι που θα αναλάβουν την διοίκηση των Καστοριανών αγνοώντας αυτούς που κούνησαν τις πατερίτσες, και για το δικό τους μελλοντικό καλό ας αναθεωρήσουν την πρόταση που έγινε στην Γενική Συνέλευση στις 11 Αυγούστου 2013.
Μόνο έτσι ο Σύλλογος Καστοριάς η «Καστοριά» θα διαιωνίσει και οι δικοί σας απόγονοι θα σας ευγνωμονούν. Θα πρέπει να ήμαστε ευγνώμονες σ’ αυτούς που θα μας δεχτούν στο μοντέρνο πύργο. Πιστεύω ότι θα είστε μπροστάρηδες, με την σύγχρονη ιδέα για να σας ακολουθήσουν και άλλοι νέοι.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Οκτωβρίου 2013, αρ. φύλλου 712