9.2.10

ΝΙΚΟΥ ΑΘ. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: Πολιτική διαφάνεια ή προσωπική βόλεψη;

Οι εκλογές του 2009 πέρα από το γεγονός της ανάδειξης των συσσωρευμένων οικονομικών προβλημάτων, της άναρχης διαχρονικής δομημένης αντίληψης για το κράτος και την ανάπτυξη, ανέδειξαν πρώτιστα και την πολιτική ανεπάρκεια ηγεσιών, που ως τουλάχιστον αποδείχθηκε, δεν είχαν κανένα συγκεκριμένο σχέδιο «επανίδρυσής» του, αλλά και κανένα σχεδιασμό οικονομικής συμμετρικής ευημερίας για την χώρα. Σε περιφερειακό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Ανέδειξαν σαφώς όμως και μια κυβέρνηση με μια ξεκάθαρη διαφορά και εντολή, για την εφαρμογή ενός προγράμματος που πέρα από την οικονομική ανάταξη, στην κεντρική πολιτική της προτεραιότητα είχε τοποθετήσει, την κοινωνική και δικαιοκρατική αντίληψη για την λειτουργία ενός κατά κυριολεξία ξεχαρβαλωμένου κράτους.

Αυτή ακριβώς η δέσμευση για την εν τοις πράγμασι επιβεβαίωση ήταν αλλά και εξακολουθεί να είναι το μεγάλο πρόκριμα για την αναστροφή του πλέον αρνητικού μεταπολιτευτικού κλίματος, που διαπερνά συνολικά την κοινωνία για την πολιτική και τους πολιτικούς. Κατ αυτήν την έννοια το ΠαΣοΚ έχει επωμισθεί την μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική ευθύνη ίσως στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας, η οποία μέσα από συγκεκριμένες επιλογές, καλείται να διαχειριστεί την οικονομική κρίση αλλά και να διαμορφώσει συνθήκες για την εθνική της υπόσταση.
Με ρυθμούς φυσικά όμως που δεν θα διακαιολογούν ούτε την αναβλητικότητα, ούτε την συνεχή πολιτική και οικονομική υποβάθμιση, αλλά ούτε και την καθυστερητική διαδυκτιακή αναζήτηση των πλέον ικανών για την στελέχωση πολιτικών καθαρά θέσεων, ως είναι αυτές των γενικών γραμματέων. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε εκατό ημέρες για να επιλέξουμε μέσα από αυτή, την κατ άλλους προσχηματική διαδιακασία, γενικό γραμματέα στο υπουργείο Μεταφορών αίφνης τον πρώην βουλευτή και για άλλους λόγους ιδιαίτερα γνωστό στην κοινωνία του νομού μας κ.Χάρη Τσιόκα. Οι γενικοί γραμματείς, ή είναι απαραίτητοι και τους τοποθετείς σχεδόν ταυτόχρονα με τους υπουργούς, ή αν για άλλους λόγους κριθεί ότι λειτουργικά και πολιτικά δεν εξυπηρετούν και δεν παράγουν έργο τους καταργείς.

Η επιλογή εξάλλου των πλέον ικανών άξιοκρατικά, ισότιμα και αντικειμενικά έχει πεδίο ευδοκίμησης αξιόλογο και λαμπρό στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Σε όλες τις προσλήψεις χωρίς καμμία εξαίρεση, με την κατάργηση όλων των συμβασιούχων και των απασχολούμενων με τα προγράμματα STAGE. Αλλά και σε όλους τους απασχολούμενους και αμοιβόμενους από το Δημόσιο, κάτω από οποιαδήποτε σχέση. Είτε αυτή είναι θέση συμβούλου, είτε είναι θέση καθαρά κομματικής συναλλαγής που λειτουργεί στην λογική της ανταποδοτικής συμπεριφοράς και του πολιτικού αντίδωρου. Η πρόσφατη εξάλλου πολύ σημαντική τροποποίηση του Ν.2190/94,νόμος Πεπονή-ΑΣΕΠ,για τις προσλήψεις κρίνεται απόλυτα κοινωνικά εναρμονισμένη με το περί δικαίου δημόσιο αίσθημα.

Όμως δυστυχώς στην Ελλάδα πάντα (;)θα υπάρχει και μια άλλη αντίληψη, μια άλλη προσωπική και κομματική νοοτροπία και προσέγγιση για την νομιμότητα, την πολιτική ηθική και την «παραβατικότητα». Είναι η αντίληψη του απόλυτου πολιτικά και κομματικά κυρίαρχου, που γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως καμμία αντίδραση δεν θα εκδηλωθεί, ή και αν εκδηλωθεί αυτή μέσα πάλι εκ των προτέρων από γνωστές πολιτικές θέσεις και απαντήσεις, από «αυθόρμητες πελατειακές» συμπαραστάσεις, περιβεβλημένες μάλιστα και από την πολιτειακή θεσμική ιδιότητα, θα καταστήσουν τον αντιδρώντα αναξιόπιστο και αντιδραστικό.

Γιατί πού μπορεί ο πολίτης γενικά αλλά και ο ψηφοφόρος ειδικά να εντάξει τις «προσλήψεις-τοποθετήσεις» της τελευταίας περιόδου που έγιναν στο νομό μας; Πώς μετά την τοποθέτηση στον Δήμο Καστοριάς του συνταξιούχου εκπαιδευτικού κ. Πανταζή ως συμβούλου του κ. δημάρχου, του ομοίως συνταξιούχου εκπαιδευτικού κ.Αβραμίδη στο κέντρο Χρονίων Παθήσεων, δικαιολογείται η τοποθέτηση του συνταξιούχου κ.Χρήστου Νατου στην περιφέρεια Δυτ. Μακεδονίας ως συμβούλου; Πόσο ηθικό και πολιτικά έντιμο είναι η τοποθέτηση συνταξιούχων, σε έμμισθες θέσεις, έστω και με συμβολικό τίμημα σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις, που θα μπορούσαν να καταλάβουν νέα παιδιά με ξέχωρες ικανότητες και ιδιαίτερα προσόντα, είτε με αποσπάσεις από άλλες υπηρεσίες, είτε με την τοποθέτηση των πλέον ικανών, από τις στρατιές των άνεργων πτυχιούχων.

Χωρίς λαϊκισμούς και πολιτικές άναρθρες κραυγές, χωρίς το παραμικρό στοιχείο πολιτικής η και προσωπικής εμπάθειας, υπάρχει ένα χρέος για να δοθεί πειστική πολιτική απάντηση για τα ονόματα που κυκλοφορούν ότι τακτοποιήθηκαν μόνιμα με διορισμό, η προσωρινά με τοποθέτηση σε διάφορες υπηρεσίες. Από αυτούς που τους τοποθέτησαν, δωροθέτες, αλλά και απ αυτούς που τοποθετήθηκαν, δωροαποδέκτες.

Με την επιφύλαξη ότι υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο της αναίρεσης, αλλά και της διαφοροποίησης της τελευταίας στιγμής, θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον για να μάθει ο πολίτης τις θέσεις της κ.Λυγούρα για την τοποθέτησή της στην Περιφέρεια. Του κ. Θεοδ. Βραγγάλα εκπαιδευτικού, αρθρογράφου και κατηχητή προς τα λοιπά παιδιά για το ήθος και την ηθική, για την έστω και μη μόνιμη τακτοποίηση της κόρης του. Του κ.Λάζαρου Σμπόνια για τον διορισμό του γυιού του στη Βουλή όλων των Ελλήνων. Αν όμως παρόλα αυτά κάποια ονόματα ενδεχομένως έχουν διαφύγει, η γιατί δεν ήταν γνωστά η γιατί υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες σε σχέση με την εργασιακή τους απασχόληση, κρίνεται ως εξόχως ενδιαφέρουσα η καταγραφή και η δημοσιοποίηση όλων των ονομάτων, από τον καθένα πολίτη που αγωνιά και αγωνίζεται για το καλύτερο και το δίκαιο. Ιδιαίτερα μάλιστα σε μια περίοδο αυστηρής δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης.

Εν κατακλείδι η αναφορά σε ονόματα ως πράξη μονοδιάστατα πολιτική, όταν δεν εμπεριέχει «μέσα» της την ιδιοτέλεια, αλλά αναδεικνύει τις πολιτικές και προσωπικές μεθοδεύσεις, ας αξιολογηθεί μόνον ως κανόνας καθαρής και ενάρετης, μοναδικής επιλογής.


---------------------

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ