Δεν θα ήθελα, δεν είχα καμιά πρόθεση να αντιπαρατεθώ με τον κύριο Πηχιών, όσο αφορά τις απόψεις του στο πόνημά του που δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Νοεμβρίου 2010, φύλλο 568,αφού μάλιστα έχουν λογική βάση και θα έχουν θα έλεγα, πολλούς σύμφωνους.
Είναι γνωστό το σλόγκαν: όλοι ίδιοι είναι, όλοι είναι κλέφτες όλοι κοιτούν τη… πάρτη τους! Δεν συμφωνώ με αυτήν την άποψη. Αλλοίμονο αν ήταν έτσι. Υπάρχουν και κλέφτες και λωποδύτες και αδύναμοι και ανίκανοι και ψεύτες και λαοπλάνοι με «παχιά λόγια», όπως σε όλον τον κόσμο. Όμως υπάρχουν και οι έντιμοι, οι ικανοί, οι ανιδιοτελείς που πραγματικά φροντίζουν, όταν τους ανατεθεί ένα πόστο ένας τομέας να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της θέσης για επιτυχία, για πρόοδο.
Ας σκεφθούμε και τα επιτεύγματα που κάποιοι συντέλεσαν στο να υπάρξουν. Και αυτοί είναι οι πολιτικοί!
Για να μη μακρηγορήσω σε παραδείγματα, θα σημειώσω μόνο, πως ο Καστοριανοσαλονικιός για να έρθει στην Καστοριά κάνει τόση ώρα, όση κάνει για να επισκεφθεί το εξοχικό του στο Παλιούρι της Χαλκιδικής! Ας θυμηθούμε το εξάωρο οι παλαιότεροι. Δεν είναι κάτι;
Το αν, παράλληλα, προσπαθούν για την επανεκλογή τους δεν πρέπει να κατακρίνεται. Στην Δημοκρατία που ζούμε πλέον, πρέπει να τρέξεις, να χαιρετήσεις, να χαμογελάσεις κοντά στην πορεία σου, την πολύ ή λίγη επιτυχία σου, στη θέση που προηγούμενα εκλέχτηκες και καμιά φορά να ξεπερνιούνται τα εσκαμμένα ή να γίνονται λάθη.
Είμαστε όμως καλύτεροι οι άλλοι που περνούμε το ελεύθερο χρόνο μας στον καναπέ ή παίζοντας τάβλι ή έστω κάνουμε κάτι άλλο που μας ευχαριστεί ή μας αποφέρει οφέλη;
Και το σημαντικό: πιο άλλο σύστημα από αυτό που έχουμε σήμερα ύστερα από πολλές εξαιρετικά δυσάρεστες περιπέτειες που πέρασε η πατρίδα μας, εξασφαλίζει καλύτερη επιλογή αυτών που καλούμαστε να εκλέξουμε ψηφίζοντάς τους; Που θα τους αναζητήσουμε τους άμεπτους; Στους καναπέδες ή στα καφέ-μπαρ.
Ο κ. Πηχιών μας συμβουλεύει να καταδικάσουμε την κομματοκρατία! Και μετά τι; Και πώς;
Έχει υπ’ όψη του κάποιο προοδευμένο κράτος ευνομούμενο και βέβαια δημοκρατικό και φιλελεύθερο, χωρίς κόμματα, που θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε να εφαρμόζεται και στη χώρα μας; Και ποιος, ποιοι θα κατεύθυναν τον λαό προς αυτόν τον σκοπό;
Αν δεν υπάρχει (που δεν υπάρχει) δεν θα πρέπει να αποδεχτούμε την ύπαρξη των κομμάτων; Τα κόμματα έχουν αρχές, έχουν καταστατικά και κινούνται, όσο γίνεται (γιατί η πραγματικότητα πολλές φορές είναι σκληρή και επιβάλλει τους δικούς της όρους), μέσα στις αρχές τους. Και οι αρχηγοί των και τα στελέχη εξαγγέλλουν σε συγκεντρώσεις και στα Μ.Μ.Ε. πως θα κυβερνήσουν. Υπάρχει και η προϊστορία τους.
Και «δόξα το Θεό» έχουν γίνει 7 τα κόμματά μας και… διαλέγουμε και παίρνουμε. Και ρίξτε μια ματιά στις απόψεις του καθενός στα τρέχοντα προβλήματα που εκφράζουν προφορικά (T.V.) και γραπτά (Μ.Μ.Ε.) και βγάλτε συμπέρασμα αν θα ήταν δυνατόν να υπάρξει σύμπνοια, απόλυτη συμφωνία, στην εκλογή των απόλυτα σίγουρα αδέκαστων υποψηφίων που δεν μπορώ να φανταστώ ποιος, ποιοι θα τους πρότειναν, αν όχι τα κόμματα!
Είναι θέμα κρίσης των εκλογέων (γνώσης, μόρφωσης, πείρας) για την εκλογή των (υποτίθεται) πιο άξιων (η κρίση μετά) και ο λαός της Καστοριάς το έχει αποδείξει περίτρανα.
Έβγαλε τρεις τετραετίες τον κ. Παπουλίδη ενώ δεν ανήκε στο δεδομένα, πλειοψηφούν κόμμα στην πόλη. Και μετά έβγαλε τον κ. Τσαμίση αντί του προταθέντος από πλειοψηφούν κόμμα τον κ. Καπαχτσή και τελευταία έβγαλε τον κ. Χατζησυμεωνίδη αντί του κ. Λιάντση. Ενώ στην Βουλή έχει στείλει το πλειοψηφούν κόμμα σ’ αυτήν μετά την μεταπολίτευση πέντε διαφορετικά πρόσωπα.
Είναι θέμα λαού (ΕΜΕΙΣ), λοιπόν και είναι αδύνατο αυτά τα εκατομμύρια με πολύ διαφορετικά οικονομικά, συναισθηματικά, μορφωτικά, επαγγελματικά, υγείας, απασχόλησης, προβλήματα να μπουν σε σειρά σε μια γραμμή για να επιλέξουν πως, και ποιους εκ των προτέρων ανεπίληπτους, άριστους!
Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας μας είναι η Διοίκηση, που αφ’ ενός ταλαιπωρεί τον κόσμο, που και αυτός με ευκολία, πρέπει να παραδεχτούμε προστρέχει σε επιλήψιμες διαδικασίες (μέσον, φακελάκι, φίλο, συγγενή κ.ά.), αφετέρου αποτελεί τον μοχλό δυσλειτουργιών στην Διοίκηση και πρόκληση σπατάλης του δημοσίου χρήματος που από το υστέρημά του καλύπτει ο λαός (κύρια οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι). Είναι ένα φαύλο σύστημα που καθιερώθηκε από την αρχή του νεοελληνικού κράτους που λόγω των πολλών κακών περιόδων που περνούσε η χώρα μας δεν έγιναν προσπάθειες κάποιας διόρθωσης. Από την μεταπολίτευση όμως και εδώ έπρεπε να αλλάξει το σύστημα και να επικρατεί η αξιοκρατία. Αν τολμούσα και εγώ να δώσω μια συμβουλή στους ψηφοφόρους θα ήταν να μη ψηφίζουν αυτούς που υπόσχονται διορισμούς και άλλα ρουσφέτια, αλλά εκείνους που τολμούν να ομολογούν πως στόχος τους είναι να υπηρετήσουν το γενικό συμφέρον!
Θέλω να πιστεύω, πως τώρα που φθάσαμε, σ’ αυτήν την τρομερά κακή κατάσταση (ορα Μνημόνιο) όλοι οι πολιτικοί και πολιτευόμενοι (μικροί και μεγάλοι) από την μια άκρη ως την άλλη (Δεξιά-Αριστερά) θα έχουν συνειδητοποιήσει πως… στραβά αρμενίζαμε και δεν πάει άλλο... Άλλωστε δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά! Όπως ειπώθηκε: «Η πετυχαίνουμε ή βουλιάζουμε» όλοι μαζί!
Επιτρέψτε μου να αισιοδοξώ ότι θα πετύχουμε!! Τόσοι κόποι, τόσες στερήσεις δεν είναι δυνατόν να μη φέρουν ένα θετικό αποτέλεσμα. Και στα οικονομικά και στην νοοτροπία μας.
Ενώ δήλωσα από την αρχή πως δεν ήθελα να αντιπαρατεθώ με τον κύριο Πηχιών, φλυάρησα (ίσως) τόσο, χωρίς να σημειώσω τον λόγο που το έκανα.
Είναι λοιπόν ο Καλλικράτης! Είναι το καινούργιο (εκ βάθρων) σύστημα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και λέγεται ότι είναι η σοβαρότερη μεταρρύθμιση στην τοπική αυτοδιοίκηση από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους.
Ο κύριος Πηχιών ενώ σχολίασε την πολιτικοποίηση των τοπικών εκλογών επικριτικά, από τον Πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ίσως όχι άδικα, δεν αναφέρθηκε καθόλου στο περιεχόμενο αυτών των τοπικών εκλογών.
Και όμως ψηφίζονταν ένα σύστημα που ισχύει στις πολιτισμένες χώρες και ελπίζεται με την σωστή εφαρμογή του πως θα εκλείψουν πολλά από τα στρεβλά που επικρατούν γενικότερα στη χώρα. Δεν χρειάζεται να προβώ σε λεπτομερειακές αναλύσεις, και δεν μπορώ να το κάνω.
Θα σταθώ μόνο σε δύο σημεία του που τα θεωρώ καθοριστικά, και είναι γνωστά.
1. Οι άρχοντές μας, για τα περισσότερα από τα καθημερινά μας θέματα, θα είναι οι δικοί μας άνθρωποι, οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας. Ούτε (υπουργοί) από την Κρήτη, από την Πελοπόννησο, από την Ήπειρο, ούτε καν από την Θεσσαλονίκη, για να μας καταλαβαίνουν να είναι γνώστες των προβλημάτων μας. Από τη Φλώρινα, από την πόλη μας, από τα Γρεβενά, από την Κοζάνη. Μια με δύο ώρες δρόμος με το Ι.Χ. μας. Και βέβαια θα είναι και ο αντιπεριφερειάρχης μας να διεκδικεί τα… δίκαιά μας. Και με τους Δήμους τους μεγάλους πιστεύω πως θα αντιμετωπίζονται τα προβλήματα πιο συστηματικά.
2. Τα οικονομικά, θα είναι δεδομένα και θα ορίζεται με βάση, βασικά, τον πληθυσμό κάθε περιφέρειας και δεν γνωρίζω ποια άλλα κριτήρια, στον Κεντρικό Προϋπολογισμό του Κράτους. Και δεν θα εξαρτάται από καπατσοσύνες, τοπικισμούς, σχέσεις διαφόρων επιπέδων αρμοδίων κ.λ.π.
Η αφεντιά μου ελπίζω, θέλω να ελπίζω, πως θα βγούμε από το τούνελ «διορθωμένοι». Δεν γίνεται αλλιώς!
Βασίλης Κ. Χριστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.