3.5.15

ΟΔΟΣ: Ο μήνας έχει 7



ΟΔΟΣ 4.12.2014 | 767


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Όχι, δεν χάθηκα στο μέτρημα των ημερών. Γνωρίζω καλά, ότι δεν είναι σήμερα η παγκόσμια ημέρα του παιδιού. Αλλά σε μια εβδομάδα, την επόμενη δηλαδή Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου -που και πάλι κυκλοφορεί η εφημερίδα.

Ούτε από επιπολαιότητα βέβαια σπεύδω να ταράξω την ησυχία και τις ειρηνικές ασχολίες των αναγνωστών σου, μέρες που είναι, γεμάτες γιορτές, προεόρτιες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Προεόρτιες και των «αυτοαποκαλούμενων» Ραγκουτσαριών, όπως άσχετα επιβλήθηκε να περιγράφονται τα Καρναβάλια της Καστοριάς. Ούτε, σου γράφω από ασέβεια και έλλειψη αναγνώρισης στο πραγματικά σπουδαίο έργο ορισμένων δημοτικών υπαλλήλων και εργατών. Ιδιαίτερα αυτών της καθαριότητας και μάλιστα της αποκομιδής των οικιακών απορριμμάτων του Δήμου Καστοριάς. Που εκτελούν χειμώνα – καλοκαίρι. ‘Όπως άλλωστε χειμώνα –καλοκαίρι εργάζομαι και εγώ.

Τυχαίνει να είμαι μάρτυρας βλέπεις του ζήλου και του άγχους με το οποίο προσπαθούν και εργάζονται, μερικές φορές κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, καιρικές, κυκλοφοριακές και άλλες, σε μια πόλη που είναι ορισμός της αναστάτωσης. Τους αναγνωρίζω, έστω κι’ αν θα είχα ορισμένες παρατηρήσεις, ακόμη και για την υπηρεσία αυτή, - της αποκομιδής δηλαδή. Όπως ενδεικτικά το ωράριο, ή την απολύμανση των κάδων, και όχι μόνο γι’ αυτά.  Δεν θα ενδώσω βλέπεις στον πειρασμό να επικριθώ ότι τα ισοπεδώνω όλα. Ούτε ότι τα ευτελίζω. Όχι.

Αφού πράγματι, η δουλειά τους και η προσφορά τους, είναι αξιέπαινη με έντονο και προαπαιτούμενο το στοιχείο της κοινωνικής συνείδησης και ευθύνης. Και δεν έχουν σχέση με την αργομισθία, το σαράκι δηλαδή που παρατηρείται, όχι παντού, πάντα ή σε όλους, σίγουρα όμως αρκετές φορές σε υπηρεσίες εργατών και υπαλλήλων δημοτικών ή δημόσιων φορέων. Μερικές φορές ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα.

Από το σημείο όμως αυτό, - που προκαταβολικά και προς άρση κάθε παρεξήγησης διευκρίνισα, μέχρι το σημείο να δεχθώ αγόγγυστα και χωρίς σχολιασμό το κάπως μεταμοντέρνο και σουρεαλιστικό περιεχόμενο της ανακοίνωσης–πρόσκλησης (*) του συλλόγου εργαζομένων καθαριότητας και των τριών Δήμων της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς (Καστοριάς, Άργους Ορεστικού και Νεστορίου), εν όψει των Χριστουγέννων, υπάρχει σημαντική διαφορά. Αναφέρομαι στην ανακοίνωση με την οποία χωρίς την παραμικρή αναφορά στην (αυτονόητη) υποχρέωσή μου να φροντίζω και εγώ την καθαριότητα της πόλης, αποφεύγοντας την ρύπανσή της, μου ζητούν κάτι ασυνήθιστο, για την προσεχή Κυριακή 7η Δεκέμβρη.

Να λάβω –λένε- μέρος στην επιχείρηση καθαριότητας της πόλης, από… τυχόν φύλλα των δένδρων αλλά και απορρίμματα και μάλιστα σε όλα τα μήκη και πλάτη της. Προκειμένου να γίνει το θαύμα και το μάλλον αδύνατο. Να γίνει δηλαδή, αν είναι ποτέ δυνατό, εφάμιλλο το απαράμιλλο. Έτσι κατά λέξη αναφέρεται στην ανακοίνωση-πρόκληση-πρόσκληση όπως θα έλεγαν οι ταγοί μας. Αν είναι ποτέ λογικό να γίνει ποτέ το απαράμιλλο, εφάμιλλο και αντιστρόφως. Με αποτέλεσμα την σύγχυσή  μου.

Όχι μόνο γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες καλές προθέσεις των εμπνευστών και συντακτών της ανακοίνωσης, το κείμενο είναι γραμμένο για επίπεδο αναγνωστών άγουρων μαθητών δημοτικού σχολείου ή μηρυκαστών φράσεων περιγραφής εικονικής πραγματικότητας κενών περιεχομένου και αντικρίσματος. Όπως για τον εξαίσιο τόπο που είμαι δήθεν τυχερός που ζω. Για την πόλη, που σύμφωνα με τις «έρευνες» (ποιες έρευνες άραγε μήπως των αεροψεκαστών, ή έστω των ονειροπόλων ή των bloggers) είναι η δεύτερη καθαρότερη σε πανελλαδικό επίπεδο, μετά την Αλεξανδρούπολη. Ενώ όλοι γνωρίζουμε –χωρίς αυτό να σημαίνει ασφαλώς το ακριβώς αντίθετο, ότι δεν ισχύει αυτό σε καμιά περίπτωση. Όπως δεν ισχύει και αυτό που ισχυρίζονται στον Δήμο, ότι δηλαδή η λίμνη της Καστοριάς είναι καθαρή.

Ούτε επειδή, μετά το «όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα» της κυρίας Μαρίας, δεν αντέχω να διανοηθώ το σύνθημα «όλοι μαζί καθαρίζουμε καλύτερα». Όπως δεν μπορώ να διανοηθώ, για ποιο ακριβώς λόγο θα πρέπει να κάνω εγώ την δουλειά, για την οποία πληρώνονται –μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει– κάποιοι άλλοι, και μάλιστα Κυριακάτικα που ως γνωστόν δεν εργάζονται ούτε και ιδιωτικοί υπάλληλοι των καταστημάτων, που παραμένουν πεισματικά κλειστά.  Για να μην γίνει ποτέ η Ελλάδα Δανία του Νότου, όπως υποσχέθηκε να κάνει την χώρα ο Γεώργιος του Ανδρέου, ο πρίγκηψ της Αχαΐας, που επανακάμπτει με τους δούλους και τους αφοσιωμένους υπηρέτες του.

Ούτε βέβαια επειδή εύλογα διερωτήθηκα, για το πότε ακριβώς συμβαίνει αυτή η ιεροτελεστία της καθαριότητας, στις γειτονιές και τις ρούγες της Καστοριάς, από αόρατα συνεργεία, καθώς δεν μπορώ να πω ότι τους συναντώ. Όχι τουλάχιστον εκεί που δεν υπάρχουν παραλίες, καφετέριες και τα συναφή.  Όπως φερ’ ειπείν στο αλλοτινό κέντρο της πόλης και σημερινά έγκατα.

Όπου ήδη πριν 3-4 χρόνια,  μαζί με την αόρατη κατά βάση καθαριότητα, έχουν εξαφανιστεί από τις κεντρικές αρτηρίες της, εντελώς (μα εντελώς τονίζω) τα μικρά δημοτικά δοχεία απορριμμάτων, που υπήρχαν με τις σχετικές ανανεώσεις, αντικαταστάσεις και ανακαινίσεις τους, από μισό αιώνα τουλάχιστον.

Προτού, εκπολιτίσουν την Καστοριά οι νεότεροι – αντιλαμβάνεσαι δα τι και ποιους εννοώ- υπήρχαν στα πεζοδρόμια, στις άκρες των δρόμων, σε πλατείες και αλλού. Για να μπορεί να απορρίπτει ο περαστικός και ο διαβάτης, την μικρή σακούλα, το περιτύλιγμα της καραμέλας του, το άδειο πακέτο από τα τσιγάρα, την μαστίχα του, την πλαστική φιάλη ή το αλουμινένιο κουτί του αναψυκτικού και του χυμού του.

Και να που ως εκ θαύματος, όλα αυτά τα δοχεία,  εξαφανίστηκαν, έγιναν άφαντα από προσώπου γης. Τα ξεσήκωσαν οι υπάλληλοι και εργάτες της καθαριότητας, χωρίς να με ρωτήσουν, όπως χθες - προχθές, ξεσήκωσαν την παιδική χαρά από την περιοχή που υποτίθεται ότι θα γίνει το χωριό του Αγίου Βασίλη για να έλθει ο «μισθωτής» - άσχετο αυτό αλλά να μου το θυμηθείς δεν θα τους βγει σε καλό, αυτή η ιστορία. Από κάπου μπάζει θαρρώ.

Και για να επανέλθω, έτσι η Καστοριά ίσως να είναι η μοναδική πόλη που γνωρίζω – πιο μπροστά και από την Αλεξανδρούπολη- χωρίς μικρά δοχεία απορριμμάτων στους δρόμους. Μια πόλη, στην οποία, ένα παιδί ή ένας ηλικιωμένος, αν θελήσει να απορρίψει την ζελατίνα από τις καραμέλες, θα πρέπει ή να καταφύγει στον κεντρικό κάδο απορριμμάτων, να πιάσει με το χέρι του, ή να πεδήσει το πεντάλ για να ανοίξει το συνήθως ακάθαρο καπάκι του. Ή να το αποθηκεύσει στην τσέπη του ή τέλος να το πετάξει κάτω, στην πεντακάθαρη Ομόνοια, την πεντακάθαρη Μητροπόλεως, την πεντακάθαρη Μακεδονομάχων και κάθε άλλη οδό, γνωστή ή άγνωστη της ειδεχθούς για κάποιους, παλιότερης Καστοριάς.

Ώστε δίκαια να αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν να είναι υπ’ αυτές τις συνθήκες, αυτή η… αρχόντισσα Καστοριά, το αγλάϊσμα της ομορφιάς, η λατρεμένη πόλη των διαφόρων, η (δεύτερη) καθαρότερη πόλη στην Ελλάδα; Θα μου πεις, βέβαια, πώς θα μπορούσε να ρυπανθεί το παλιότερο κέντρο, αφού είναι έρημο, αλλά και πάλι αυτό δεν θα έκανε – τουλάχιστον  όχι στα δικά μου μάτια -ορατούς τους αοράτους.

Σου γράφω λοιπόν, για να εκφράσω την απορία και την δυσφορία μου, για μια πόλη στην οποία, χωρίς να με ρωτήσει κανείς, μάλλον κάποιοι κακοί προφανώς εργάτες ή υπάλληλοι, ξήλωσαν τα δοχεία αυτά, γιατί προφανώς τεμπέλιαζαν –ψάχνω να βρω μια άλλη πιο ανώδυνη λέξη, αλλά δεν βρήκα– να τοποθετούν άδειες και να απομακρύνουν τις γεμάτες σακούλες και είπαν να ξεγνοιάσουν μια και καλή.

Χωρίς γι’ αυτό το παράλογο συμβάν να ακουστεί ούτε ένα σχόλιο ή μια αντίδραση μέχρι στιγμής, χρόνια τώρα για μια ακόμη πρωτοπορία της προηγούμενης δημοτικής αρχής. Σου γράφω για να πω, ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου να υποστηρίζουν ότι ζούμε σε μια από τις ωραιότερες πόλεις, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι αντίθετα ζούμε σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες πόλεις της χώρας.

Όταν διαισθάνομαι ότι πίσω από τις λέξεις και τα υψηλά νοήματα αυτής της ανακοίνωσης για παιδιά και νήπια, κρύβεται ίσως και από τον εαυτό της, μια έχθρα για τα φύλλα των δένδρων, δηλαδή τα δένδρα τα ίδια, όπως και για τα αδέσποτα και όχι μόνο ζώα, καθώς και για την ίδια την εργασία τους απ’  όσους αμείβονται για την καθαριότητα που έχουν για καθήκον. Και μια προειδοποίησή, ότι μπορεί να συμβεί και με τα δένδρα, ό,τι συνέβη και με τα αδέσποτα πρόσφατα.

Όταν προσβάλλομαι να με καλούν μεθαύριο 7 του Δεκέμβρη, αντί να συμμετάσχω σε δενδροφυτεύεις να βοηθήσω και ‘γω να γίνει η πόλη ανθρώπινη, να συμπράξω στην καθαριότητά της, όχι ουσιαστικά για την ίδια την πόλη, εμένα και τους συμπολίτες μου ή την «φουκαριάρα την μάνα μου», αλλά «να προχωρήσουμε εν όψει των εορτών των Χριστουγέννων, γνωρίζοντας πόσο ελκυστικός προορισμός είναι για χιλιάδες τουρίστες ο ακριτικός μας τόπος». Δηλαδή να πάρω την σκούπα και το φαράσι, για τον τουρίστα.  Ούτε για εμένα, ούτε για εσένα, ούτε για τον γείτονα, αλλά για τους… «χιλιάδες τουρίστες».

Γι’ αυτό πήρα το θάρρος και το θράσος να σου γράψω. Με όλους τους σεβασμούς και τις διευκρινίσεις, για να αποφύγω και τις παρεξηγήσεις. Μιας και εκεί που νόμιζα ότι ο μήνας μπαίνει – μήνας βγαίνει έχει 9 και τίποτε λιγότερο, θα μπορώ τώρα να τραγουδήσω ότι ο μήνας έχει 7 που θα λέει και η γνωστή παράφραση.

Και μάλιστα ανήμερα της μνήμης των Γερασίμου Ευβοίας και Αμβροσίου Μεδιολάνων που πολύ το απολαμβάνω ότι πρόκειται για το Μιλάνο, άσε που είναι και Κυριακή ημέρα κατά την οποία απολαμβάνω την απόλυτη αδράνεια και αποχή. Και που μου ζητούν τώρα, να πάρω την σκούπα και το φαράσι, για τον τουρίστα, το υψηλό ιδανικό της αυταπάτης.


 (*) Ανακοίνωση
Αγαπητοί συντοπίτες, Έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μια από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδος, αποδεδειγμένα και μία από τις πιο καθαρές, πρόσφατη είναι άλλωστε η έρευνα που ανέδειξε την Καστοριά ως την δεύτερη καθαρότερη πόλη στην χώρα μας (μετά την Αλεξανδρούπολη).  Εμείς οι υπάλληλοι των τριών δήμων της περιφερειακής μας ενότητας, θέλοντας να προσδώσουμε στην πόλη μας, στην εξαίσια Καστοριά μας, μια εικόνα εφάμιλλη της απαράμιλλης ομορφιάς της, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε εν όψει των εορτών των Χριστουγέννων, γνωρίζοντας πόσο ελκυστικός προορισμός είναι για χιλιάδες τουρίστες ο ακριτικός μας τόπος, την ερχόμενη Κυριακή 07/12/2014, στον καθαρισμό της πόλης από τυχόν απορρίμματα και φύλλα σε όλα τα μήκη και πλάτη της.  Στην προσπάθεια που θα κάνουμε, προσβλέποντας στο μεγαλείο της συνεργασίας, ζητούμε την αρωγή όλων των συμπολιτών μας ώστε να στεφτεί με απόλυτη επιτυχία το όλο εγχείρημα μας. Δεν είναι υποχρέωση κανενός να ακολουθήσει, είναι η μαγεία της συμμετοχής που θα ανοίξει τον δρόμο (τον καθαρό δρόμο), είναι η ευχαρίστηση της προσφοράς που θα σε φέρει κοντά μας, είναι η αρχή για κάτι μεγάλο που μπορεί να έρθει μόνο αν πολλοί άνθρωποι μαζί ενεργήσουμε ομαδικά για το κοινό καλό. Σας περιμένουμε όλους! Οι σύλλογοι που θέλουν να συμμετέχουν, για καλύτερο συντονισμό μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας στο τηλέφωνο 2467351114
Σύλλογος Δημοτικών Υπαλλήλων Νομού Καστοριάς




Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4 Δεκεμβρίου 2014, αρ. φύλλου 767

Σχετικά: ΟΔΟΣ: Φαεινές ιδέες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ