5.2.19

ΟΔΟΣ: Κοκορέτσια


ΟΔΟΣ 11.10.2019 | 955

Το περιεχόμενο του σημερινού πρωτοσέλιδου, διαμορφώθηκε με αφορμή δελτίο τύπου που εκ μέρους του νομικού προσώπου «Ιερά Μονή Μαυριώτισσας» εκδόθηκε, και απεστάλη από την Ι. Μητρόπολη Καστοριάς μερικές ημέρες προηγουμένως σε όλα τα ΜΜΕ της Καστοριάς (πλην της ΟΔΟΥ), για το δημοτικό εστιατόριο. Γράφεται το πρωτοσέλιδο και με την πεποίθηση, ότι το έγραψαν χέρια «κοσμικού» και όχι κληρικού. Και ότι αποτελούν ένδειξη άγνοιας.

Αλλά και με την πεποίθηση ότι για την ΟΔΟ, οι αρχαίες εκκλησίες της Μαυριώτισσας (όπως και οι υπόλοιπες διάσπαρτες βυζαντινές και μεταβυζαντινές) αποτελούν σπουδαίο τεκμήριο της λαμπρής ιστορίας της πόλης της Καστοριάς. Ελληνικής ιστορίας, από τα αρχαία ακόμη χρόνια, την περίοδο του Βυζαντίου φυσικά και μέχρι σχετικά πρόσφατα, που η Καστοριά έχει κακοπέσει.

Όπως και απόδειξη της βαθειάς και διαρκούς θρησκευτικότητας και ευλάβειας των παλιών Καστοριανών. Αποτελεί ασφαλώς και μνημείο απαράμιλλης ανθρώπινης τέχνης. Τουλάχιστον εκεί που δεν παρενέβη αρνητικά το σύγχρονο ανθρώπινο χέρι τα τελευταία χρόνια.

Γι’ αυτό είναι δεδομένο ότι η Μαυριώτισσα, σε συνδυασμό με το φυσικό περιβάλλον, έχει σπάνιας αξίας σημασία για την πόλη και την ιστορία της Καστοριάς. Έχει υπεραξία που δεν είναι οικονομική, ούτε απλά περιουσιακή, ούτε αποκλειστικά θρησκευτική· υπερβαίνει το σήμερα και συνεπώς υπερβαίνει τα πρόσωπα. Απλούς πολίτες και διακεκριμένους.

Πολύ περισσότερο λογικά υπερβαίνει ακόμη και όσα πρόσωπα γράφουν ή υπογράφουν επί ζητημάτων ταμπακέρας, εκπροσωπώντας το νομικό πρόσωπο «Ιερά Μονή Μαυριώτισσας». Νομικό πρόσωπο του Δημοσίου βεβαίως, που οφείλει να αυτορυθμίζεται στις εκφράσεις του όταν χαρακτηρίζει απλούς πολίτες. Και που δεν ταυτίζεται απαραίτητα, ούτε ευθυγραμμίζεται κατ’ ανάγκη με την υπεραξία.

Αν συνέβαινε το αντίθετο, αν δηλαδή ο επίσημος φορέας ταυτιζόταν με το υποκείμενο, θα έπρεπε να δεχθεί κάποιος ότι το αντίστοιχο τουρκικό νομικό πρόσωπο ταυτίζεται με την Αγία Σοφία, ή ότι το ελληνικό Δημόσιο με τον Μενδρεσέ. Οπότε, όπως ακριβώς δεν υπήρχε «προχθές» νομικό πρόσωπο «Ιεράς Μονής», έτσι ενδέχεται να μην υπάρχει μεθαύριο. Τόσα αλλάζουν στην Ελλάδα. Ο λαός της Καστοριάς όμως, όπως και τα εκκλησιαστικά μνημεία της περιοχής, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν.

Συνεπώς δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ένα δημοτικό κτήριο και μάλιστα εμπορικό κατάστημα (ψησταριά), ούτε σαν βακούφι ούτε σαν παγκάρι. Αντιβαίνει στην λογική και δεν το χωράει ο νους. Γι’ αυτό και αναφέρθηκε στην εισαγωγή ότι μάλλον πρόκειται περί παρεξηγήσεως και τρικυμίας παραπληροφόρησης.

Πολύ περισσότερο δεν ταυτίζονται απαραίτητα νομικό πρόσωπο και μνημεία, δεδομένου ότι ειδικά το συγκεκριμένο νομικό πρόσωπο «Ι. Μονή Μαυριώτισσας» αποτελεί κάτι εντελώς νεαρό και χρονικά πρόσφατο. Επιπλέον στην πραγματικότητα, είναι τόσο ακριβές ότι (από εκατοντάδες χρόνια τουλάχιστον) τα έξοχα θρησκευτικά μνημεία αποτελούν μοναστήρι, όσο πραγματικό είναι ότι σήμερα έχει 11 μοναχούς! Όπως φέρεται τουλάχιστον να έχει. Και όπως δεν είχε εδώ και ανυπολόγιστες δεκαετίες.

Είχε όμως ανέκαθεν κεντρική θέση στις καρδιές αμέτρητων γενιών Καστοριανών, πολλοί από τους οποίους σήμερα αισθάνονται να εμποδίζονται στην απόλαυση της ιστορίας τους. Καθώς στο σκηνικό δεν απέμειναν πολλά από την κανονική Μαυριώτισσα. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό θέμα.


Προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό το δελτίο τύπου της Ι.Μητρόπολης Καστοριάς / Ι.Μονής Μαυριωτίσσης. Αν είναι έτσι η ταπεινότητα, η καταλλαγή και ο σεβασμός στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη, που δεν πατρωνάρεται, να εκδίδονται εβδομαδιαίως τέτοια δελτία τύπου. 

* * *

Έστω κι έτσι όμως, με όλες αυτές τις προσδοκίες και πεποιθήσεις του σημερινού φύλλου, –στην πιο ανώδυνη περίπτωση– προκαλεί ανησυχία το «δελτίο τύπου» που απέστειλε σε τοπικά ΜΜΕ «εκ της Ιεράς Μονής» η εκπροσώπηση του νομικού προσώπου της. Όχι βέβαια, επειδή εμπλέκει την «Ιερά Μονή» σε μια διαδικασία δημόσιας υποτιθέμενης αντιπαράθεσης, την οποία σύμφωνα με τα αναφερόμενα σ’ αυτό δεσμεύεται να... αποφύγει. Δεν αποφεύγεται η φωτιά όταν ρίχνεις λάδι.

Ούτε επειδή με αξιοπρόσεκτο τρόπο, την οικονομικής σημασίας ιδιοτέλεια των συμφερόντων που διεκδικούνται σε κτήριο αποκλειστικής εμπορικής εκμετάλλευσης που μπορεί να εμπνέει τους εμπλεκόμενους (Δήμο Καστοριάς και Νομικό Πρόσωπο «Ι. Μονή Μαυριώτισσας»), το δελτίο τύπου την αποδίδει σε προσπάθεια κύκλων «που επιδιώκουν την πόλωση»· κατηγορία που είναι βαριά και όταν δεν συνοδεύεται από λεπτομέρειες, απαράδεκτη. Να εκπορεύεται από κρατικό –στην ευρεία έννοιά του– φορέα του δημοσίου. Επειδή αντιδικούν για τα οικονομικά και τα πλούτη, Δήμος και πολύ περισσότερο η «Ιερά Μονή», δεν δικαιούνται να επιρρίπτουν ευθύνες σε όσους απλά ενδιαφέρονται για τον τόπο.

Ούτε επειδή βρίθει λογικών αλμάτων, σε σχέση με την ουσία του θέματος, που είναι η προσπάθεια του Δήμου Καστοριάς, διόρθωσης ενός λάθους σε σχέση με την κυριότητα του εστιατορίου της Μαυριώτισσας. Ενός λάθους το οποίο στρέφεται κατά του Δήμου Καστοριάς, του λαού της Καστοριάς συνολικά, στον οποίο ανήκει το κτήριο.

Ούτε καν διότι το κτήριο στο δελτίο τύπου αναφέρεται ως «εστιατόριο» (εντός εισαγωγικών), σαν δηλαδή να μην ήταν εστιατόριο –να ήταν για παράδειγμα βοηθητικός χώρος της παρακείμενης βυζαντινής εκκλησίας, που μετατράπηκε αίφνης σε… εστιατόριο.

Ούτε καν επειδή απευθύνεται ασφαλώς σε όσους τυχαίνει να μη γνωρίζουν ότι η Ιερά Μονή Μαυριωτίσσης ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου είναι κάτι χρονικά εντελώς πρόσφατο, επιπλέον δε και μόνο κατ’ όνομα και επί τιμή «Μονή». Επομένως δεν μπορεί να εγείρει ιδιωτικά δικαιώματά της σε ένα κτήριο αμιγώς εμπορικής χρήσης μόλις 35 ετών προϋφιστάμενο ίσως, που κτίσθηκε εκτός του σημερινού περιφραγμένου χώρου της Μονής, με δαπάνη του Δήμου Καστοριάς και εκβραχισμούς, σε εντελώς διαφορετική θέση από το παλιό μικρό και πρόχειρης κατασκευής κτίσμα. Και το οποίο νοικιαζόταν από τον Δήμο Καστοριάς συνεχώς, ως λίγα χρόνια προηγουμένως.

Ούτε καν επειδή παρουσιάζεται αμετροεπώς ως... βακούφιο, μια ταβέρνα με ψησταριές και σούβλες, ένα κτήριο του 1985, ενώ τα της κυριότητας των Μητροπόλεων, Μονών και λοιπών φορέων της Εκκλησίας, καθορίζονται αποκλειστικά από ειδικούς νόμους και δεν αφορούν εγκαταστάσεις του είδους, ψησταριές και κοκορέτσια του 1985, έξω από τα όρια των εκκλησιαστικών ακινήτων.

Άλλωστε, όπως γνωρίζουν όλοι στην Καστοριά, ουδέποτε τέθηκε στην πραγματικότητα θέμα κυριότητας στο εστιατόριο, και ουδέποτε υπήρξε δήμαρχος ή δημοτικό συμβούλιο που να αναγνώρισε προφορικά ή όχι δικαιώματα στο κτήριο, που όλοι πρόβαλλαν ως δημοτικό. Τα αντίθετα που διαρρέουν στερούνται οποιασδήποτε βάσης. Μάλλον πρόκειται για μεγάλη παρανόηση.

Ανησυχεί ακόμη η έμμεση ανάμειξη της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς, την οποία σαφώς εμπλέκει το «δελτίο τύπου». Όπως και οι συμφραζόμενοι υπαινιγμοί ότι πρόσφατος δήμαρχος (δηλαδή ο κ. Ανέστης Αγγελής;) αναγνώρισε δικαιώματα!

Ανησυχεί το ότι το δελτίο τύπου διακατέχεται από πνεύμα εριστικό και όχι μόνο. Τα σημεία στίξεως σε ένα «ανακοινωθέν» πολεμικού τύπου με τα αποσιωπητικά (….), τα εισαγωγικά («…») και τις  σπέκουλες, δεν αρμόζουν στα βακούφια. Ούτε σε δημόσια έγγραφα.

Ποια ακριβώς αποστολή έχουν σε ένα κείμενο εκκλησιαστικού φορέα, κειμένου που υποτίθεται ότι προωθείται για την αποφυγή της πόλωσης, οι πνιγμένες προειδοποιήσεις για όσους «ηγούνται ή θέλουν να ηγούνται την τύχη αυτού του τόπου, πνευματική και κοσμική, οφείλουν να διεκδικούν ή να διαφυλάσσουν τα δικαιώματά τους, με κοσμιότητα, ωριμότητα και νηφαλιότητα»;

Ανησυχεί ακόμη ότι η Ιερά Μονή Παναγίας Μαυριωτίσσης όπως αναφέρεται χωρίς εισαγωγικά στο δελτίο τύπου «παραμένοντας εντός των πνευματικών και νομοκανονικών ορίων της», υποστηρίζει ότι (με το συγκεκριμένο δελτίο τύπου) όχι μόνο απαντά «ταπεινά», αλλά ότι δεν πρόκειται να συμβάλλει στην πόλωση μέσω δημοσιευμάτων, εμμένοντας με κοσμιότητα στην πνευματική της αποστολή. Πνευματική αποστολή το εστιατόριο;

Πιο πολύ ανησυχεί όμως η αναφορά στο δελτίο τύπου ότι «Η Δικαιοσύνη ούτε πατρονάρεται, ούτε εκβιάζεται. Αντιθέτως, οφείλουμε όλοι να ακολουθούμε πιστά τις όποιες αποφάσεις της και να συμμορφωνόμαστε απολύτως με τα κελεύσματά της. Το αποτέλεσμα μίας δικαστικής απόφασης, αντί να είναι το μίσος και η κακία, πρέπει να είναι η συνεργασία για το κοινό καλό...».



Ανησυχεί το ότι το δελτίο τύπου της Ι. Μητρόπολης Καστοριάς / Ι. Μονής Μαυριωτίσσης, διακατέχεται από πνεύμα εριστικό και όχι μόνο. Τα σημεία στίξεως σε ένα «ανακοινωθέν» πολεμικού τύπου με τα αποσιωπητικά, τα εισαγωγικά και τις  σπέκουλες, δεν αρμόζουν στα βακούφια. Ούτε σε δημόσια έγγραφα.


* * *

Και ανησυχεί διότι έτυχε να συμπέσει χρονικά η κυκλοφορία του δελτίου τύπου της «Ιεράς Μονής» με το νέο που έσκασε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, εκών ή άκων (κανείς δεν γνωρίζει για τον μειλίχιο κατά κανόνα Ιεράρχη τι του συνέβη) την ίδια ημέρα που δόθηκε σε ΜΜΕ το δελτίο τύπου της «Ιεράς Μονής», ακύρωσε ακόμη και την εθιμοτυπική συνάντησή του, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο τον οποίον εγκατέλειψαν μόνο του στην πρόσφατη σύντομη επίσκεψή του στην Ελλάδα.

Προφανώς τον εγκατέλειψαν όλοι οι Άγιοι (της Ιεράς Συνόδου), από τον πολύ σεβασμό των εκπροσώπων της Εκκλησίας στις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας.

Είχαν θυμώσει λέει οι Άγιοι με την δικαστική απόφαση... επειδή ιδιώτης δώρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το κληροδότημα Προμπονά, εκτάσεως 14 στρεμμάτων με πολυτελή ενδιαιτήματα και εγκαταστάσεις για τελέσεις γάμων κ.λπ. ως και δεξιώσεων, (φιλέτο δηλαδή) περιλαμβανομένου και του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου που υπάρχει σ’ αυτό. Έναν Ιερό Ναό που τον σφράγισαν (!) επιχειρώντας να εκδιώξουν τον Οικ Πατριάρχη – προφανώς μήπως και μιάνει την Ελλάδα.

Και επειδή το Συμβούλιο της Επικρατείας δικαίωσε το Οικ. Πατριαρχείο, οι Ιεράρχες άφησαν προσβλητικά μόνο του, τον επικεφαλής του Ελληνισμού στην επίσκεψή του στην Αθήνα. Και ενδέχεται λέει να τον μεταχειρισθούν ανάλογα στην ρήξη με την επεκτατική, αντιδυτική και οπισθοδρομική Μόσχα.

Και όλα αυτά επειδή ο Άγιος Γεώργιος με το κτήμα φιλέτο όπου γίνονται γάμοι και δεξιώσεις, δωρήθηκε με απόφαση στο Οικ. Πατριαρχείο. Όπως και ότι κυκλοφορεί λέει (έτσι γράφουν τουλάχιστον τα...  εξειδικευμένα εκκλησιαστικά blogs που δεν... πολώνουν το πλήρωμα) μπουλντόγκ εντός της Ιεράς Συνόδου, που υποχρεώνει τα μέλη της να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο στον Οικ. Πατριάρχη.

Αν σέβονται τόσο πολύ τις δικαστικές αποφάσεις και την ετυμηγορία τους, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του ΣτΕ, μπορεί κανείς ευχερώς να υποθέσει πόσο ειλικρινά πιστεύουν ότι δεν πατρωνάρονται. Στην Αθήνα φυσικά.

Και γι’ αυτόν τον λόγο προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό το δελτίο τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς / Ιεράς Μονής Μαυριωτίσσης.

Αν είναι έτσι η ταπεινότητα, η καταλλαγή και ο σεβασμός στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη, που δεν πατρωνάρεται, να εκδίδονται εβδομαδιαίως τέτοια δελτία τύπου. Να τίθεται στην επικεφαλίδα και η επιγραφή «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», όπως σ’ αυτό της «Ιεράς Μονής», να υπογραμμίζει ότι όσοι τα γράφουν –και βιοπορίζονται απ’ αυτήν– την εκπροσωπούν στο όνομα της ισοπολιτείας.



Υ.Γ. 
Στην ΟΔΟ,  που εκφράζει την αισιοδοξία ότι κάποια στιγμή θα λυθεί η παρεξήγηση και τα του Δήμου θα αποδοθούν στον Δήμο και τα Καίσαρος Καίσαρι, σε ανάλογο πνεύμα και χωρίς δικαστήρια, όπως και από την Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς συμβαίνει συστηματικά πολλά χρόνια πλέον, έτσι και η «Ιερά Μονή», –το νομικό πρόσωπο δηλαδή– από ταπεινότητα και καταλλαγή δεν έστειλε το δελτίο τύπου στην ΟΔΟ. Κι’ ας είναι η εφημερίδα που αποκάλυψε το λάθος.  
Όμως οι αναγνώστες δεν ανησυχούν από την «ιερά» μεταχείριση αυτή. Αν συμπεριφέρονται στον Οικουμενικό Πατριάρχη όπως αναφέρεται πιο πάνω, αν ο ήδη επίσκοπος Θεσπιών Συμεών, ως μοναχός, γέννημα θρέμμα της Καστοριάς κατέφυγε σαν κυνηγημένος στην Αθήνα, όπως ο ίδιος ανέφερε, αν στο όνομα της... ενότητας και της... ομόνοιας έγιναν όλα αυτά στο πρόσφατο παρελθόν όπως στην περίπτωση των Αγίων Αναργύρων, του Γηροκομείου, του νέου ναού για τον Άγιο Μηνά, των βυζαντινών εικόνων που αγνοούνται, τότε μεγάλη τύχη που αποφεύγονται τα χειρότερα. Μέχρι στιγμής.



Φωτογραφίες:
-Εξώφυλλο: Μαρκ Σαγκάλ  (1887 -1985), Ο κόκορας (1947), λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια),  Μουσείο Καλών Τεχνών της  Λυών Γαλλίας.
-Σελίδα 4: Μαρκ Σαγκάλ, Ο κόκκινος κόκορας (1952) έγχρωμη λιθογραφία (λεπτομέρεια).
-Σελίδα 5: Μαρκ Σαγκάλ: Η οικογένεια του κόκορα (1969) λιθογραφία.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 11 Οκτωβρίου 2018, αρ. φύλλου 955



Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ