28.11.08

ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Τα… τερτίπια των Σκοπιανών

Και οι επιστημονικές απόψεις του κορυφαίου γλωσσολόγου καθηγητή κ. Γ. Μπαμπινιώτη

Είναι δεδομένο πλέον πως οι Σκοπιανοί, μέχρις ότου, εκτός από βασιλιάδες και Μεγαλέξανδρους ανακαλύψουν και κάποια λογική ή μετριοπάθεια ή εν πάση περιπτώσει κάποια σοβαρότητα θα μας ταλανίζουν με τι τρελές ενέργειές τoυς και διεθνώς, ενώ η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να ¬αντιστέκεται με την ανάλογη πλέον αποφασιστικότητα. Έχοντας ζήσει στην Κορησό την περίοδο της Κατοχής (10-14 χρονών) θυμάμαι τα γεγονότα πολύ έντονα, με πρωταγωνιστές άτομα που είχαν «βουλγαρίσει» και περιμένοντας τους Βουλγάρους (που σαν του βαρβάρους του Καβάφη δεν έφτασαν ποτέ) πήραν όπλα προστατεύοντα ς τους Ιταλούς που είχαν κλειστεί στην Καστοριά. Και αυτοί ήταν κυρίαρχοι τουλάχιστο στα πεδινά χωριά του νομού (το καλοκαίρι του 1944 η Κορησός βρίσκονταν στο έλεός τους αφού οι Γερμανοί άδειασαν το χωριό απ' τους κατοίκους του) που μετακόμισαν υποχρεωτικά στα παραλίμνια χωριά (Μαύροβο, Πολυκάρπη, Φωτεινή). Αυτοί οι άνθρωποι, οι περισσότεροι αν όχι όλοι (οι απόγονοί τους) βρισκονται στην γειτονική χώρα, γιατί αν έμεναν στην Ελλάδα θα έπρεπε να λογοδοτήσουν για εγκληματικές πράξεις τους, επαναλαμβάνω, περίμεναν καθόλη την διάρκεια της κατοχής τους Βουλγάρους και όχι τον... Τίτο! Με ενδιαφέρει λοιπόν το θέμα και έχω γράψει για διάφορες πτυχές του σε εφημερίδες, σε δημοσιογράφους των Αθηνών (Καψή, Σωμερίτη, Π. Παπαδόπουλο) ακόμη και στην υπουργό των Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη (που τη θεωρώ ικανή να αντιμετωπίσει σαν υπουργός το θέμα). Θα σημειώσω εδώ την άποψή μου πως οι νεαροί κυβερνήτες αυτής της νεότευκτης χώρας εγκληματούν καθ’αυτής, και των πολιτών της, φέρνοντας στην επιφάνεια παλαιές έχθρες Ελλήνων και Βουλγάρων, στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και υποδαυλίζοντάς τες κατά της 'Ελλάδας και είναι ένα σημαντικό «χαρτί» για την πρόοδό τους, αφού είναι η μόνη από τις γειτονικές χώρες που θα μπορούσε να βοηθήσει στην αλλαγή της μοίρας τους και οικονομικά και πολιτικά!!

Τελευταία ο πολύς πρωθυπουργός της, έφερε στην επιφάνεια θέμα γλώσσας (Μακεδονικής) και μειονότητας (να ιδούμε τι άλλο θα διανοηθεί!!) μακεδονικής (στην Ελλάδα, στην Μακεδονία της). Ήταν η αφορμή για τον πλέον αρμόδιο και άριστο γνώστη του θέματος, καθηγητή γλωσσολογίας και τέως πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γ. Μπαμπινιώτη, γνωστό και από το μεγάλο Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας που τέθηκε σε κυκλοφορία πριν λίγα χρόνια, να αναφερθεί στο θέμα αναλύοντάς το με επιστημονικούς όρους. Επειδή θεωρώ πως, όσο επιτυχημένη και αν θα ήταν μια δικιά μου ανάλυση των όσων διατυπώνει ο κύριος καθηγητής, θα έχανε αρκετά στοιχεία της σημαντικότητάς τους, μεταφέρω το κείμενο όπως παρουσιάστηκε στην Εφημερίδα «Το Βήμα»της Κυριακής 03/08/08. Απλώς για να προϊδεάσω τον αναγνώστη και να υπογραμμίσω το πρόβλημα θα σημειώσω πως ο καθηγητής ο κ. Μπαμπινιώτης αναφέρεται σε τρεις γλώσσες, που οι σκοπιανοί ανακατώνουν κατά πως ταιριάζουν στα... μεγαλεπήβολα σχέδιά τους!!

Ο κύριος καθηγητής αρχίζει το άρθρο του με την παρακάτω εισαγωγή:

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΞΙΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑΣ (και μελέτης) πώς μια τόσο μικρή χώρα, τα Σκόπια, μπορεί να έχει τόσο μεγάλες φιλοδοξίες (και απαιτήσεις) αλλά και τόσο μικρή επαφή με την πραγματικότητα. Επειδή μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες στην (έξωθεν υπαγορευόμενη) πολιτική των Σκοπίων «παίζει» και το θέμα της γλώσσας, της (ψευδώνυμης) «μακεδονικής» γλώσσας των Σκοπίων και της (επινοηθείσης) «μειονότητας» που μιλάει δήθεν επίσης την «μακεδονική» των Σκοπίων, αξίζει να πούμε τα πράγματα με το «επιστημονικό» όνομά τους, όπως το έχουμε ήδη κάνει από το 1992 με τον συλλογικό τόμο που εκδώσαμε με τίτλο «Η γλώσσα της Μακεδονίας: Η αρχαία Μακεδονική και η Ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων» Η «Μακεδονική»των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας Όσο ενδιαφέρει το θέμα μας και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι πράγματι συμβαίνει, εξηγούμε ότι έχουμε τρεις γλώσσες που είτε διαφέρουν τελείως μεταξύ τους (η ελληνική της Μακεδονίας από τη σερβοβουλγαρική γλώσσα των Σκοπίων καθώς και από τη βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο που είναι γνωστή ως Σλαβομακεδόνικα) είτε διαφέρουν μερικώς (η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων από το βουλγαρικό ιδίωμα που μιλήθηκε - σε περιορισμένη έκταση - σε συνοριακές περιοχές της Ελλάδος από έλληνες ομιλητές, οι οποίοι μαζί με την Ελληνική γνώριζαν - οι μεγαλύτερες ηλικίες - και τα λεγόμενα Σλαβομακεδόνικα).

Η ελληνική της Μακεδονίας

Είναι η κατ' εξοχήν μακεδονική, δηλαδή η ελληνική που μιλούσαν οι Έλληνες της Μακεδονίας από την αρχαιότητα και - στην εξέλιξη της - μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τη γλώσσα του Φιλίππου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων της αρχαίας Μακεδονίας, για μια αρχαία δηλαδή ελληνική διάλεκτο δωρικού περισσότερο χαρακτήρα, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στον προφορικό λόγο, αφού στον γραπτό λόγο και στον επίσημο προφορικό λόγο υιοθετήθηκε νωρίς, για πολιτικούς λόγους, η αττική διάλεκτος στην οποία σώζονται χιλιάδες επιγραφών από τη Μακεδονία.

Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων

Είναι η πρόσφατη - μέσα του 20ού αιώνα - γλώσσα του κράτους των Σκοπίων (το οποίο ιδρύθηκε, ως γνωστόν, επί Τίτο το 1944). Πρόκειται για μία βουλγαρική γλώσσα (ο αρχαίος πληθυσμός της περιοχής ήταν βουλγαρικός και πάντοτε οι Βούλγαροι διεκδικούσαν αυτή την περιοχή που θεωρούσαν δική τους - άλλωστε οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν Bugari δηλ. Boύλγαρoι»!).
Η γλώσσα αυτή, με τεχνητό καθαρώς τρόπο, από ομάδα γλωσσολόγων που συγκροτήθηκε επί τούτω «εκσερβίστηκε» (!), εισήχθησαν δηλαδή σε αυτήν λεξιλόγιο και γραμματικά στοιχεία από τις γύρω περιοχές που μιλούσαν σερβικά, ώστε να μειωθεί ο βουλγαρικός γλωσσικός χαρακτήρας της και να αποκτήσει σερβική γλωσσική μορφή, που ήταν απαίτηση της ενωμένης Σερβίας του Τίτο, της Γιουγκοσλαβικής δηλαδή Δημοκρατίας. Άρα, η γλώσσα των Σκοπίων είναι μια σερβοβουλγαρική γλώσσα, μια τεχνητά εκσερβισμένη βουλγαρική, που επιβλήθηκε ως επίσημη γλώσσα για προφανείς λόγους και που οι Βούλγαροι την ονόμασαν «κολισεφσκική» γλώσσα (ως επινόηση και εκτέλεση του σκοπιανού πολιτικού Κολισέφσκι). Από μόνοι τους οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία «μακεδονική» ώστε να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση της γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω της πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα της Μακεδονίας του Μ. Αλεξάνδρου) και τέλος, - επειδή το θράσος τους δεν έχει όρια... (ας θυμηθούμε το αεροδρόμιο «Μ. Αλέξανδρος» των Σκοπίων (!) και τους σκοπιανούς στρατιώτες με αρχαιοελληνική ενδυμασία και σάρισα (!) που υποδέχτηκαν στα Σκόπια τον αρχηγό της φυλής των Χoύνζα στο Πακιστάν ως απογόνους του Μ. Αλεξάνδρου για να προβούν σε πιθανές διεκδικήσεις οψέποτε θα δινόταν ευκαιρία αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια.
Με την ανοχή και την αβελτηρία της επίσημης ελληνικής πολιτείας (μην ξεχνάμε ότι στις δεκαετίες '70 και '80 εθεωρείτο «εθνικιστικό» να μιλάς για τις παραχαράξεις των Σκοπιανών, στην εποχή δε του Τίτο, για άλλους λόγους η αναφορά σε τέτοια θέματα εθεωρείτο ταμπού!) η ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια και «μακεδονική γλώσσα» για τη σερβοβουλγαρική των Σκοπίων διαδόθηκαν ευρύτερα και σχεδόν καθιερώθηκαν διεθνώς, δίνοντας έτσι το μοναδικό επιχείρημα που, με κάποια δόση αληθείας, υπερχρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί.

Τα σλαβομακεδόνικα

Είναι μια διάλεκτος ελάχιστων ελληνοβουλγαρικών συνοριακών περιοχών, όπου ένας μικρός αριθμός Ελλήνων παράλληλα με την ελληνική γνώριζαν (οι παλαιότεροι) και μια βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο, όπως συμβαίνει ανέκαθεν και παγκοσμίως με μερικές συνοριακές ομάδες του πληθυσμού πλείστων χωρών. Ας σημειωθεί ότι λόγω του δίγλωσσου χαρακτήρα των ομιλητών και λόγω της διαφορετικής βουλγαρικής διαλεκτικής προέλευσής της και, βεβαίως, λόγω του ότι αυτή η (αποκλειστικά προφορική) διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε, όπως η βουλγαρική των Σκοπίων, τα σλαβομακεδόνικα δεν ταυτίζονται με τη σερβοβουλγαρική των Σκοπίων. Τα Σκόπια, βεβαίως, με (αμερικανικής εμπνεύσεως) γκρουεφσκική επινόηση άρχισαν πρόσφατα να προκαλούν, ισχυριζόμενα ότι τα σλαβομακεδόνικα είναι η ίδια δήθεν γλώσσα με την ψευδώνυμη «μακεδονική» των Σκοπίων και άρα στην Ελλάδα υπάρχει λόγω της γλώσσας σκοπιανή μειονότητα, που πρέπει να αναγνωρίσει η Ελλάδα!.. Πρόκειται για παρανοϊκή σύλληψη, που προσφέρεται για ευφάνταστη θεατρική παράσταση με πιθανό τίτλο «Από τον Κολισέφσκι στον Γκρούεφσκι»!

Οι τρεις γλωσσικές παραχαράξεις

Από τη σύντομη αυτή προσέγγιση ενός πολύ μεγάλου στη σημασία του θέματος με ποικίλες προεκτάσεις (εθνικές, πολιτικές, ιστορικές, πολιτισμικές κ.ά.) φαίνονται, νομίζω, οι γλωσσικές παραχαράξεις που έχουν διαπραχθεί από πολιτικά, κυρίως, πρόσωπα μιας μικρής χώρας που δεν τη χωρίζει, στην πραγματικότητα, τίποτε από την Ελλάδα. Πρώτη γλωσσική παραχάραξη είναι εκείνη του ονόματος των Σκοπίων, που ανεχτήκαμε- είναι αλήθεια και είναι δική μας ασυγχώρητη ιστορική ευθύνη -να ονομασθεί Μακεδονία ό,τι προηγουμένως αποκαλείτο «περιοχή του Βαρδάρη» (Vardarska Banovina). Δεύτερη γλωσσική παραχάραξη της βουλγαρικής ή σερβοβουλγαρικής γλώσσας των Σκοπίων ως μακεδονικής (με προφανείς συνειρμικές συνδέσεις και σκόπιμες συγχύσεις με την ελληνική της Μακεδονίας). Τρίτη γλωσσική παραχάραξη - εξίσου απύθμενης θρασύτητας - είναι η προσπάθεια δημιουργίας σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα με βάση την δήθεν ταυτότητα της γλώσσας μικρής ομάδας Ελλήνων με την ψευδώνυμη μακεδονική των Σκοπίων και το ψευδεπίγραφο μακεδονικό κράτος των Σκοπίων. Η όλη υπόθεση θα ήταν για γέλια αν είχαμε μόνο δείξει εγκαίρως στην διεθνή κοινότητα πόσο γελοία είναι. Τώρα έχει γίνει και προκλητική και ίσως έξωθεν πολλαπλώς εκμεταλλεύσιμη καθ' εαυτήν και στιc προεκτάσεις τηc.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 30.10.2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ