ΟΔΟΣ: Άγονη

Για τις συγκρίσεις, ουδείς λόγος. Ασφαλώς ο πιο κάτω συλλογισμός μοιάζει ακραίος. Και οπωσδήποτε είναι. Αλλά στις σημερινές εποχές, δεν είναι πάντα απίθανο αυτό που με μια πρώτη ματιά μοιάζει ακραίο.

Αν ο νομός Καστοριάς, για τα κριτήρια των αερομεταφορών τουλάχιστον (;) χαρακτηρίσθηκε τον τελευταίο καιρό ως άγονος προορισμός και αυτή η μεταβολή (υποβάθμιση του αεροδρομίου) χαιρετίζεται ως... μείζων επιτυχία από την (κυβερνητική) βουλευτή κ. Βίβιαν Μπουζάλη (και σιωπά στο πλαίσιο της συναδελφικής δεοντολογίας και της ανταποδοτικής άμιλλας ο βουλευτής του ΠαΣοΚ κ. Φ. Πετσάλνικος), αυτό είναι ένα αξιοσημείωτο πολιτικό ζήτημα. Αρκετά σοβαρό για να μην απορροφάται από τις υποχωρήσεις που επιβάλλει το διακομμματικό fair play.

Η εξήγηση ότι η υποβάθμιση του αεροδρομίου θα επιφέρει σχετική αύξηση των εβδομαδιαίων δρομολογίων της (άλλης προβληματικής) Ολυμπιακής και επιδότηση του ναύλου – που θα οδηγήσει σε συγκράτηση των αεροπορικών εισιτηρίων από και προς την Καστοριά, μπορεί να ακούγεται θετική. Αλλά στην ουσία της προφανώς δεν είναι.

Διότι, αν πράγματι ήταν έτσι, και οι τοπικές και εθνικές οικονομίες ήταν κάτι σαν τον φοίνικα που πρέπει να καεί για να αναγεννηθεί μέσα από τις μαύρες στάχτες και τα αποκαϊδιά του, αρκεί να καταγραφεί η πυρά και να αναγνωριστεί ως πυρόπληκτος ο φέρελπις φοίνιξ, τότε, για την μεγάλη παγκόσμια κρίση που πλήττει τις τελευταίες εβδομάδες τις ισχυρότερες φιλελεύθερες οικονομίες του κόσμου, και σφυροκοπά τις ευρωπαϊκές οικονομίες που διαθέτουν ως νόμισμα το πανίσχυρο ευρώ, ως αντιβιοτικό, θα έπρεπε φυσιολογικά, να προταθεί η λύση της Καστοριάς: Η κήρυξή των κρατών και των οικονομιών ως άγονες.

Θα γέμιζε γύρω ο κόσμος μας, άγονα αεροδρόμια σαν της Καστοριάς, επιχειρήσεις σαν την Ολυμπιακή, και άγονες πολιτικές. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, αυτές δεν είναι ακριβώς οι λύσεις που ψάχνουν οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες και οι θησαυροφύλακες του ματαίου τούτου κόσμου.

Κι’ όσο ψάχνουν οι ανά τον κόσμο κουτόφραγκοι για ουσιαστικές λύσεις, που εξυγιαίνουν την οικονομία και δεν εκτρέφουν τον παρασιτισμό, εδώ στην Καστοριά, οι κάτοικοι, χάρις στο μεγάλο αυτό πολιτικό επίτευγμα, με περισσότερα αεροπορικά φτερά στην διάθεσή τους εβδομαδιαίως, θα μπορούν να πετάγονται περισσότερο και φθηνότερα, απ’ ό,τι στο παρελθόν στην Αθήνα, για κανένα καλό θέατρο, για το Μέγαρο, τα μπουζούκια κι’ ό,τι άλλο προαιρείται έκαστος, για καλές μπουτίκ και φρέσκο ψάρι. Για διαβουλεύσεις και παροχή management, σε όσους θα ψάχνουν να αναλύσουν το θαύμα που συντελείται εδώ.

Το ότι τα δρομολόγια λόγω του ωραρίου τους πρακτικώς ήταν άχρηστα, και ότι οι περισσότεροι Καστοριανοί έχουν καταστήσει αεροδρόμιό τους, όχι της Καστοριάς, αλλά αυτό της Θεσσαλονίκης, κανένα δεν προβλημάτισε. Το ότι πετάχτηκε άπαξ δια παντός στις καλλένδες της τοπικής πολιτικής ιστορίας -στα όρια του σκανδάλου ο εμπαιγμός- το ζήτημα της διεθνοποίησης του αεροδρομίου και οι πτήσεις charters από τις μεγάλες καταναλώτριες γουναρικών βόρειες χώρες, δηλαδή την Μόσχα (την γνωστή και ως 3η Ρώμη), αυτό είναι κάτι που μάλλον ξεπερνιέται εύκολα. Γυρνάς απλώς και αποστρέφεσαι το πρόβλημα.

Μια και στην πραγματικότητα, το ζήτημα της άγονης Καστοριάς, δεν είναι το μόνο πεδίο δόξης λαμπρό, στο οποίο έχουν επικεντρωθεί από τα παλιά χρόνια, τα μεγάλα επιτεύγματα των πολιτικών της Καστοριάς. Καθ’ ότι πριν την κ.Βίβιαν Μπουζάλη, ήταν ο κ.Ανέστης Αγγελής, και πριν απ’ αυτόν, πολιτικοί θρύλοι για τα μέτρα του μικρού νομού Καστοριάς, όπως οι κκ. Κωνσταντίνος Σημαιοφορίδης και Φίλιππος Πετσάλνικος, που πολιτικά και κομματικά λειτουργεί περίπου ως ρυθμισμένο (πολυτικό) χρέος.

Διότι, και αυτοί, όπως τώρα στην συνέχειά τους η κ. Βίβιαν Μπουζάλη, πριν την στείρωση του αεροδρομίου, είχαν προλάβει να καταπιαστούν με αντίστοιχη επιτυχία και με άλλα τοπικά ζητήματα αναπτυξιακής πολιτικής που κατέστησαν την Καστοριά και όλο τον νομό, ως άγονη περιοχή, ιδιαζόντως αξιοζήλευτη.

Η Γούνα της Καστοριάς κατέρρευσε κάπου εκεί στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1980, και μαζί της κατέρρευσε το «αποκρουστικό» πρόσωπο του (λαϊκού) καπιταλισμού που έκανε την Καστοριά αξιοζήλευτη. Σπίτια, επιχειρήσεις, δάνεια, οικογένειες κα ολάκερος ο κοινωνικός ιστός της Καστοριάς ανετράπη.

Κι’ όμως, χάρη στις ενέργειες των πολιτικών μεντόρων της Καστοριάς -των εκάστοτε κυβερνήσεων εννοείται- η λύση που δόθηκε έμοιαζε με τελική: Εξαφανίστηκαν από προσώπου γης οι εκατοντάδες (έως μερικές χιλιάδες) μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, και επιδοτήθηκαν με ρυθμίσεις, αγύριστα δάνεια και άλλες παροχές (με το μεσολαβητικό αζημίωτο βέβαια) ελάχιστες «μεγάλες» επιχειρήσεις. Ο υπαινιγμός δεν αφορά όλους, αλλά τις αχυρένιες επιχειρήσεις, αυτούς που ορθοποδούν με δανεικά και αγύριστα.

Τα ίδια λαμπρά επιτεύγματα, επαναλαμβάνονται στην ΓΕΟΚ ως εταιρεία λαϊκής βάσης. Την οποία εσχάτως επανέφεραν στην επικαιρότητα, αφού πρώτα την ανέσυραν από την λήθη της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μια και θα πρέπει να είσαι (και) πολύ οραματιστής πολιτικός για να βρίσκεις και να προωθείς ως λύση για τις ανίατες αρρώστιες των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, την δημιουργία και άλλων χρεών.

Αυτό δεν είναι σανίδα σωτηρίας σ’ αυτόν που πνίγεται αλλά ακριβώς το αντίθετο. Διότι με το πρόσχημα της δήθεν κοινωνικής αποστολής μιας υπερχρεωμένης επιχείρησης, επιβιώνουν ήθη και έθιμα της σοβιετικής εποχής. Ταΐζεις-ταΐζεις με χρέη τα χρέη, και αυτά ποτέ δεν χορταίνουν. Μπορεί να οδηγήσουν σε έκρηξη και να σκάσουν, αλλά συνήθως τότε δεν υπάρχουν μάρτυρες.

Παράξενες στ’ αλήθεια πολιτικές αντιλήψεις για τον φιλελευθερισμό, την οικονομική εξυγίανση και την τοπική ανάπτυξη. Μήπως πράγματι, αυτοί που υποβάθμισαν το αεροδρόμιο σε άγονο έχουν τελικά δίκιο; Μήπως βλέπουν πολύ μπροστά οι άνθρωποι;





ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ… «ΠΑΓΙΟ ΑΙΤΗΜΑ»
Βίβιαν Μπουζάλη: «Ένα πάγιο αίτημα των κατοίκων της Καστοριάς ικανοποιήθηκε με τονχαρακτηρισμό της αεροπορικής γραμμής Καστοριά-Κοζάνη-Αθήνα. Έχουμε αίσιο τέλος στο θέμα του χαρακτηρισμού της αεροπορικής γραμμής ως άγονης. Αυτό σημαίνει ότι ποτέ, από δω και πέρα, ξανά δεν θα χρειαστεί να κινδυνεύσουμε να κοπούν δρομολόγια και να υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα προβλήματα»

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16.10.2008