ΟΔΟΣ: Βραβεύσεις

ΟΔΟΣ 10.4.2014 | 735

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Κατ’ αρχάς, να υπογραμμίσω ότι δεν είμαι υποψήφιος. Πουθενά, με κανένα και για τίποτε. Μήτε για δήμαρχος Καστοριάς, μήτε για αντιδήμαρχος, πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου, τοπικού συμβουλίου, ή σύμβουλος. Ούτε στις περιφερειακές εκλογές. Ούτε καν σε εκλογές συλλόγου. Χάρισμα τους, τα αξιώματα, οι δόξες και οι τιμές, καθώς και οι αποζημιώσεις που περιμένουν τους εκλεκτούς. Και όχι μόνο, όπως υπαινικτικά θα προσέθετε η γνωστή διαφημιστική «ατάκα», που ταιριάζει στα πάντα.

Επιπλέον δεν ανήκω στον περίγυρο κανενός υποψηφίου. Έχω βέβαια την άποψή μου για όλους. Όσους ακούγονται εννοώ πως ετοιμάζονται να σώσουν την Καστοριά από τα δεινά της. Προτιμώ ωστόσο να παραμένω σχετικά αποστασιοποιημένος. Άλλωστε το καστ των υποψηφίων, είναι ακόμη ρευστό.

Υποψηφιότητες πάνε και έρχονται –κυρίως πάνε βέβαια, με αποτέλεσμα να μην έχει διαμορφωθεί ακόμη το οριστικό σκηνικό. Επίσης, αρκετοί απ’ όσους ακούστηκαν μέχρι σήμερα ως υποψήφιοι της υποψηφιότητας του δημάρχου Καστοριάς, δεν έχουν ακόμη επιβεβαιώσει την απόφασή τους. Ούτε έχουν εξαγγείλει το πρόγραμμά τους. Είτε αρκέστηκαν σε πανώ και αφίσες με τις φωτογραφίες τους που αφαιρούνται εύκολα, συνοδευόμενες με ένα σύντομο ανάθεμα για το κατεστημένο. Είτε σε αφηρημένες και αόριστες υποσχέσεις σε διαφημιστικά φυλλάδια.

Που ταιριάζουν «γάντι» σε πόλεις και χωριά σε περίπου 150 χώρες ανά την υφήλιο, όπως υπολογίζω. Σαν κι’ αυτή που διάβαζα κατάπληκτος, ότι υποψήφιος για υποψήφιος, δήλωνε την αντίθεσή του σε όσους χρησιμοποιούν τον Δήμο Καστοριάς για εφαλτήριο των πολιτικών τους επιδιώξεων.

Την στιγμή που ειδικά στην Καστοριά, με εξαίρεση την περίπτωση του κ. Κ. Σημαιοφορίδη, μάλλον το αντίστροφο συμβαίνει.
Τόσες αερολογίες λοιπόν. Θα τολμούσα να τις χαρακτηρίσω ανοησίες, ή κάτι χειρότερο. Και πώς διαθέτω πλήρεις αποδείξεις, ότι οι υποψήφιοι ως τώρα, νομίζουν ότι απευθύνονται σε δημότες με λοβοτομή. Εκτός κι’ αν έχουν δίκιο. Τι άλλο να υποθέσω;

Ανήκω τέλος πάντων, στους ανέντακτους και αδέσμευτους, αυτής της πόλης. Τον «κυρίαρχο λαό», όπως ονομάζουν τους ψηφοφόρους προεκλογικά οι υποψήφιοι και σωτήρες, για να εξελιχθούν μετεκλογικά στα μάτια τους, οι ίδιοι άνθρωποι, σε θρασείς, κακόβουλους, κακόπιστους και όργανα των αντιπάλων. Αλλά αυτή την φορά, δεν ξέρω αν ευθύνεται η προεκλογική περίοδος, ή το μνημόνιο, η νηστεία ή κάτι ανώτερο... Η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Ευτυχώς το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Καστοριάς.

Δεν αναφέρομαι μόνο στα όσα διαβάζω ότι μου υπόσχονται οι μνηστήρες του δημαρχιακού θώκου: από δωρεάν δημοτικά τέλη (όχι μόνο δημοτικά τραγούδια, διότι αυτά τα προσφέρουν όλοι από χρόνια τώρα δωρεάν) μέχρι δωρεάν πετρέλαιο, πέλετ, ψωμί, παιδεία και ελευθερία. Μέχρι και δωρεάν ποδήλατο θαρρώ ότι άκουσα θα προσφέρουν οι πιο cult υποψήφιοι, που έχουν και ένα ρομαντισμό. Όλα δωρεάν και χωρίς κανένα αντάλλαγμα, αρκεί να τους ψηφίσουμε.

Αλλά αναφέρομαι και όσα διαδραματίζονται εσχάτως, στην βυζαντινή αρχόντισσα και λατρεμένη τους Καστοριά. Όπως σε δύο μάλλον ασυνήθιστα γεγονότα, τα οποία αφορούν την απερχόμενη (και εκ νέου υποψήφια) δημοτική αρχή: Στην παρουσίαση των πεπραγμένων της δημοτικής αρχής Καστοριάς καθώς και στην εαυτούς απονομή διακρίσεων με αφορμή την Εuropa Nostra.

Για την πρώτη περίπτωση, των θριάμβων για τα πεπραγμένα, είχε βέβαια αρχίσει η περίοδος της νηστείας. Και για να την εξηγήσω σκέφτηκα ότι από εξ ανέκαθεν ο νηστικός καρβέλια ονειρευόταν. Και πως ακόμη, σ΄ ένα βαθμό θεμιτό και λογικό και δικαιολογημένο μπορεί να είναι, μιας και άρχισε ο Γολγοθάς της προεκλογικής περιόδου, να βλέπουν οι υποψήφιοι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο το ποτήρι.

Διάβασα λοιπόν στην εφημερίδα, έκπληκτος και εντυπωσιασμένος, ότι όλο αυτός ο πανηγυρισμός ήταν για το τεράστιο αποτέλεσμα του… προγραμματισμού δημοτικών έργων αξίας περισσότερων από 76.000.000 ευρώ! Σιγά το ποσό θα μου πείτε, αλλά αν υπολογισθούν οι… αποπληθωριστικές τάσεις, οι συνθήκες του μνημονίου, η γενική κατάσταση και η δημοτική προκοπή ίσως και δικαιολογημένα να τους φάνηκε υψηλός ο πήχυς, σχεδόν άθλος.

Θα έμειναν και οι ίδιοι έκπληκτοι από τα πόσα πολλά κατόρθωσαν, και γι’ αυτό σκέφτηκαν να μοιραστούν μαζί μας την χαρά τους. Μας μάνδρωσαν –όχι εμένα βέβαια καθώς είχα άλλη υποχρέωση αδήριτη- αλλά το ίδιο είναι – αφού νοερά ήμουν παρών- και άκουσα έκπληκτος ότι χρειάστηκαν τρία χρόνια, ώστε με σεβασμό στον πολίτη, στο περιβάλλον, στον πολιτισμό και στην ιστορία, να ιεραρχήσουν όχι όλες, αλλά τις βασικότερες ανάγκες του Δήμου. Ναι τόσα χρόνια χρειάστηκαν για την ιεράρχηση – σκέψου πόσα θα χρειαστούν για την έγκριση και πόσα για την πραγματοποίηση. Και ότι τώρα πια προγραμματίζουν τα επόμενα βήματά τους.

Μου φάνηκε συνταρακτικό το συμβάν, αλλά προσπάθησα να το ξεπεράσω. Αν αυτή είναι η γνώμη τους για τους ίδιους, ποια μπορεί να είναι η γνώμη τους για μας; «Δεν θα άκουσα, δεν θα μέτρησα και δεν θα βλέπω καλά», αυτό που τέλος πάντων βλέπω γύρω μου στην Καστοριά, προσπάθησα να σκεφθώ. Στο κάτω-κάτω ακούγοντας τις θριαμβολογίες, μπορούσα να κλείσω για λίγο τα μάτια μου και νοερά, ναι νοερά να ταξιδεύσω στην ουτοπική αυτή πολιτεία που άκουγα ότι έχω την τιμή να ζω. «Με σεβασμό στον πολίτη» Καταπληκτικό!

Και σαν να μη έφθαναν αυτές οι χαρμόσυνες τελετές, ο κύκλος, η βεντάλια, το έπος τέλος πάντων της επιτυχίας, συμπληρώθηκε με τα αλληλοσυγχαρίκια για την επιλογή της Καστοριάς, στον ημιτελικό, μεταξύ των 11 υποψηφιοτήτων για το πρόγραμμα Europa Nostra.


Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Γνωρίζω ότι κι άλλος αναγνώστης, -αναγνώστρια υποψιάζομαι- ασκεί ανώνυμα (προφανώς σε ένδειξη «σεβασμού») κριτική στις εσωτερικές σελίδες σου για το ίδιο happening. Όχι βεβαίως ότι το γεγονός της επιλογής της Καστοριάς στις 11 υποψήφιες προτάσεις δεν είναι εξαιρετικό.
Διάβαζα άλλωστε και τα σχόλιά σου από μήνες τώρα και είχα εγκαίρως συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της ευκαιρίας και της περίστασης.

Ούτε ότι δεν αξίζουν συγχαρητήρια στους εμπνευστές αυτής της ιδέας, που θα δώσει ίσως μια τελευταία σανίδα σωτηρίας για μερικά από τα μνημεία της πόλης. Εφ’ όσον βεβαίως και εάν η Καστοριά επιλεγεί οριστικά τον προσεχή Μάϊο. Και με την προϋπόθεση ότι οι προσπάθειες και οι ενέργειες που θα καταβληθούν θα κατευθύνονται, όπως και τα οικονομικά, μέσα στον σωστό δρόμο.

Αλλά από το σημείο αυτό που βρίσκεται η προσπάθεια σήμερα, μέχρι του σημείου, να μοιράζονται αφειδώς διακρίσεις και έπαινοι, και μάλιστα όχι μόνο στους ιδιώτες της υπόθεσης, που πράγματι βοήθησαν εθελοντικά, ούτε καν έστω στους δημοτικούς και δημόσιους υπαλλήλους που έστω και με περίσσευμα ρομαντισμού υπερβάλλον του υπηρεσιακού καθήκοντος τους, συνέβαλαν, στην καλή εξέλιξη.

Αλλά εκτός από αυτούς και σε πολιτικούς παράγοντες. Και αναφέρομαι σε αντιδημάρχους της πόλης, τους οποίους βράβευσε ο... Δήμος. Δηλαδή βράβευσαν τον εαυτό τους! Διότι να τους επαινέσει κάποιος τρίτος συλλογικός ή όχι, θεσμικός ή όχι φορέας, το αντιλαμβάνομαι. Αλλά το να βραβεύσει τον εαυτό του ο Δήμος, αυτό, από ποιο παράδειγμα το δανείστηκαν;

Ενδεικτικά όλα αυτά και απλά δανεικές αφορμές, για να σχολιάσω την γοργή υποβάθμιση του δημοτικού βίου της Καστοριάς αγαπητή ΟΔΟΣ, σε μια πόλη, στην οποία αν μπορεί ο καθένας, χωρίς την παραμικρή αυτογνωσία να επιδιώκει να γίνει δήμαρχος, και να επιβληθεί στους άλλους, τότε πολύ περισσότερο αισθάνονται δικαιούχοι θριάμβων και βραβείων οι τωρινοί, που είναι στο κάτω-κάτω και πάλι υποψήφιοι.

Σε μια χώρα με ψεκασμένους, αντιμνημονιακούς, αντικομμουνιστές, γιαλαντζή Αρείους και ναζιστές, όπου οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, δεν είναι απλά δεσμοφύλακες αλλά μπορούν να είναι και δήμιοι, ειδικά σε αλλοδαπούς, αλλόδοξους και αλλόθρησκους, και σε μια πόλη, όπου ο καθένας μπορεί να είναι και να γίνει ό,τι δηλώσει, μπορώ να αναφωνήσω μετά ταύτα το αμίαντο από τους βδελυρούς ξενιστές μετανάστες αρχαίο ελληνικό ρητό dum spiro, spero Kastoria Nostrum.

Με σεβασμό ο σεβάσμιος δημότης, 

που περιμένει το δικό του βραβείο. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10 Απριλίου 2014, αρ. φύλλου 735

Οι 7 περισσότερο απειλούμενες περιοχές και μνημεία